>>195 กูยกตัวอย่างไม่ได้เพราะกูก็ไม่มีหนังสือ กูซื้อมาอ่านสองเล่มตอนไปเที่ยว ตจว กับครอบครัวเมื่อครั้งยังเด็ก กูอ่านจบแล้วทิ้งไว้ที่ ตจว นั่นแหละไม่เอากลับบ้าน
แต่ถ้าให้กูอธิบายก็คือ เลือกใช้แต่คำง่ายๆ บรรยายตรงๆไม่มีลูกเล่นไม่มีโวหารอะไรเลย ใช้คำซ้ำ คำเดิม ซ้ำไปซ้ำมาจนน่ารำคาญ จุดที่เลี่ยงไม่พูดถึงก็ได้แต่เขียนอธิบายหมดทำให้เกิดความหน่ายตอนอ่าน แล้วก็ฉากแอคชั่นแม่งใช้พวก เปรี้ยงงงงงงงง ตูมมมมม !!!!!! มาคั่นตลอด แม้แต่ฉากธรรมดาแม่งก็ใช้นะ อ่านๆไปแม่งมีพวกเอฟเฟกต์การ์ตูนแบบ ควับ กึก ตึกตึกตึก มาคั่นย่อหน้าด้วย อะไรพวกนี้อะมึง
กูรู้สึกแย่เพราะกูก็แต่งนิยายมาตั้งแต่ ม.ต้น แล้วก็อ่านนิยายเยอะด้วยทั้งนิยายไทยและแปล ตอนนั้นกูคิดว่าโตขึ้นอยากแต่งนิยายจังกูต้องฝึกเยอะๆ อ่านเยอะๆ แล้วพอเห็นไวท์โร้ดกูก็คิดว่านี่แหละจะเป็นแรงบันดาลใจของกู พอซื้อมาอ่านแล้วตอนนั้นกูคิดว่า ห่วยแตกแบบนี้ได้ตีพิมพ์ด้วยเหรอ...... นิยายไทยมันเป็นอะไรไปแล้ววะ แล้วโตขึ้นมาหน่อยพอไปสืบๆดูก็ได้รู้ว่า อ้อ ไอ้เหี้ยดอกเตอร์ป๊อบนี่แม่งได้ตีพิมพ์นิยาย เพราะคอนเนคชั่นทางบ้านของมัน และทุนอยากดันลูกให้แจ้งเกิดของพ่อแม่มันล้วนๆ กูรู้สึกแย่มากๆเลยว่ะ