คนรอบตัวกูก็มีคนที่ร้องเพี้ยนเยอะนะ แล้วกูยินดีที่จะช่วยสอนด้วย ถึงกูจะไม่ใช่คนที่เรียนมาแต่อย่างน้อยก็พอจะมีหลักที่พอจะใช้ช่วยได้อยู่เช่นการเมโลดี้ร้องจากเปียนโนอะไรงี้ คือบางคนที่ฟังก็ดีแหละ แต่บางคนก็กลัวบ้าง รู้สึกกดดันบ้าง ไม่อยากจะพูดหรอกไอคำว่าพยายามไม่พอ แต่บางคนก็เหมือนแบบนั้นจริงๆนะ แต่ถึงกูจะพูดแบบนี้ กูคิดว่าคำที่เหมาะสมมากกว่าก็คือ แต่ละคนมันมีทักษะการเรียนรู้แล้วก็พื้นฐานที่ต่างกันอะ กว่ากูจะแก้เรื่องร้องเพี้ยนได้ก็ผ่านมา 3-4 ปีละ
ชัดๆแบบตรงประเด็นเลยคือ กูแค่จะบอกว่ามันก็มีนะ บางคนที่ต่อให้เราช่วย ต่อให้พยายามสอน เขาก็ท้อ เขาเฟลจนล้มเลิกไปอะ (หรือกูควรจะโทษตัวเองที่สอนไม่ดีวะ)