## ประเด็นคาใจเกี่ยวกับป้าลูน่า ##
1.อาการบาดเจ็บที่ข้อมือ : อ้างอิงจากสตรีมของอาจารย์โชโกะ เมื่อมีเวลาว่างป้าลูน่าจะเล่นนินเท็นโด้สวิทช์ตลอดเวลา ถ้าเอามารวมกับการต้องถือกระทะทำอาหารด้วย บางทีเอ็นข้อมือป้าอาจอาการหนักมานานแล้วจากการใช้งานบ่อย เรื่องที่ว่าเป็นเพราะตกเก้าอี้ในสตรีมเกมผี VR อาจไม่เกี่ยวข้องกันโดยตรง (แฟนคลับบางคนเอาเรื่องนี้ไปโทษแฟลร์ด้วย ประสาทแดกดีจริงๆ)
2.ป้าลูน่ากับป้าหมาเฟครึเปล่าเวลาเล่นเกมผี : บางคนอาจสงสัยว่าคนเรานี่กลัวประตูได้จริงๆ เหรอ กูอยากบอกว่ามันมีอยู่จริงนะโรคกลัวเพราะบานประตูขยับเนี่ย อาจไม่ใช่ว่าเดินไปจ๊ะเอ๋ประตูแล้วร้องเลย แต่เป็นภาวะการตกใจกับสิ่งที่ขยับแบบฉับพลันระหว่างม่านตากำลังเปิดกว้าง เกมผีทั้งหลายนี่มันก็ค่อนข้างมืด เวลาเราต้องจ้องหรือเพ่งมากๆ ม่านตาเลยขยาย (เหมือนตาแมวตอนกลางคืน) เพื่อให้ไวต่อการรับภาพ เคสป้าหมาก็แบบเดียวกัน คือไม่ได้กลัวสบู่ แต่ร้องเพราะมันเป็นวัตถุสีขาวแล้วพุ่งเข้าใส่หน้าอีก ระหว่างเล่นเกมผีที่ใจคนเล่นมันกลัวอยู่ก่อนแล้ว พอมีอะไรขยับเร็วๆ แล้วของที่ว่าดันสีตัดกับพื้นหลังอีก คนเราก็ต้องตกใจเป็นธรรมดา กรณีของป้าลูน่าคือมักจะตกใจเสียงด้วย อันนี้สำคัญมาก จากสตรีมล่าสุดของเกมปล้นบ้าน อันนั้นก็ตกใจเสียงจานแตกจนร้องอ๊าก แล้วพวกตัวผีนี่ก็ไม่ต้องสืบ ร้องสุดเสียงแน่นอนเหมือนตอนยายในเกม The Caregiver อะ
3.ทำไมป้าซิทอัพได้มากกว่ามิโกะ : เรื่องนี้เกี่ยวกับความแข็งแรงของกล้ามเนื้อเฉพาะส่วน การจัดระเบียบร่างกายของป้ากับคนที่ช่วยจับข้อเท้าให้ ที่ป้าโม้ก่อนซิทอัพเพราะคงเคยทำได้เยอะมาแล้ว (วิชาพละสมัยเรียน) ไอ้ท่าซิทอัพนี่ถ้าคนทำรู้จังหวะตัวเอง ชันเข่าไว้เหมาะๆ คนจับจับให้ถูกที่ มันจะทำได้ต่อเนื่องถ้าไม่หยุดกลางคัน (ต้องออกแรงแค่จังหวะแรกๆ) จากเหตุการณ์นี้ทำให้เดาได้ว่า จริงๆ แล้วป้าเป็นคนที่ช่วงเอวแข็งแรง (เอวดีได้ไงวะ) แต่อาจมีปัญหาเหนื่อยง่ายเพราะปกติชอบอยู่นิ่ง หรือมีอาการโลหิตจางอยู่เบาๆ ส่วนมิโกะ ถ้าไม่แดกเยอะก่อนมาสตรีมก็เมนมาพอดีเลยทำไม่ได้สักรอบ