>>981 เอาจริงนะคะอารมณ์ตรงนั้นเราใจเย็นมากเเล้วค่ะ มันเหมือนเเบบปลง...
เเต่เราโอเคนะคะไม่เป็นไร เราไม่สนใจหรอกนะคะส่วนหนึ่งว่าใครจะมองว่าเราติดเหลือเอาฌาคมาบังหน้าหรืออะไร เพราะเราก็ชี้เเจงตามตรงว่าเราขฃจำไม่ได้จากใจ คืออ่านโพสพี่เขาพยายามนั่งคิด เเต่มันคิดไม่ออกค่ะ มันเหมือนเเบบเป็นภาพตัดฉากเเบบไม่เเน่ใจ เลือนไป งงๆ มันจะจำได้เเต่เหตุการณ์ที่ช็อคเเน่ๆ หรือสิ่งที่เราเห็นผ่านตาบ่อยไม่ ซึ่งไม่รผุ่เรียยังไงอ่ะคาะ
อันนี่เราบอกตรงๆค่ะเรารู้สึกผิดกับพี่เขาจริงๆในส่วนนี้ เเละคือโอเคเราขอโทษเขาคือเราขอโทษจากใจจริงๆของเราเพราะในส่วนนี้มันเหมือนเราจำไม่ได้ กลายเป็นว่าเรากลับเข้าใจว่าเราไม่ได้รับการเคลียในส่วนเรื่องฟิค
คือส่วนตัวเราตอนนั้ยก็เเบบ ..ถ้าเคลียกันเเล้วมันก็น่าจะมีหลักฐานหรือบัญชีที่ทำรายการ เเต่สรุปเปล่าค่ะ เป็นการให้มือต่อมือ
จะบอกว่ามันเป็นเหตุผลที่สะดวกสบายไหม ก็คงใช่ค่ะเเต่มันก็ไม่สะดวกสบายนักต่อการใช้ชีวิต เเต่เราเพิ่งรู้ตัวตอนที่พี่เขาทักจริงๆว่าเราลืมเพราะเกี่ยวกับส่วนนี้หรอเปล่า เราพยายามคิดจริงๆ คิดเเล้วคิดอีก เเละเรื่องเราเค้ามันจะมีประเด็นจุกจิกคาราคาซังมานานซึ้งหลังไมค์เคลียกันทีละประเด็น โอเคจบ มีบาดแผลกันไปบ้างคนละเรื่องสองเรื่อง สามเรื่อง สี่เรื่อง....คือโอเคเยอะอยู่....
ไม่ตาย...เเค่กระอักกันไป...
เเต่ว่าค่อยยังชั่วค่ะ โล่ง สบายขึ้นมากจริงๆ
ส่วนใครจะมองไงช่างมันค่ะ เราเคลียกับคู่กรณีเราเเล้ว เจ็บไปกันคนละหลาย ๆ เเผล เเต่โอเคไม่ตาย....
เเละขอบคุณทุกตงคอมเมนท์ที่ใช้เหตุผลในการพูดคุย ไม่ว่าจะโอเคหรือไม่โอเคกับเราก็ตาม เราขอบคุณมากๆนะคะ^ ^ เรารู้สึกเเฮปปี้กับทุกคำตอบขอบพวกคุณ