>>319 กูว่าถ้าน้องมึงพัฒนาเร็วและวาดดีกว่ามึงจริง กูว่ามันง่ายว่ะ เมื่อก่อนกูวาดเก่ง กูอายุ 25 ก็เกือบๆ เด็ก 90 ล่ะว่ะ วาดไก่กายังไงคนในโรงเรียนก็ยังชมว่ะ ป.4 เรียนคอมครั้งแรก สมัยนั้นกว่ากูจะมีเน็ต(56k) +เครื่องสแกนใช้เองก็ ม.3 ช่วงนั้นทำให้กูรู้ว่าโลกนี้มีคนวาดเก่งกว่ากูมากมาย กูได้แต่นึกอิจฉาคนที่มีเม้าท์ปากกาหรือวาดเก่ง แล้วช่วงนั้นคือช่วงที่กูเลือกเรียนต่อสายวิท - คณิต และในมหาลัยมีสาขาอนิเมชั่นเปิดใน มช. ครั้งแรก กูเลือกที่จะไม่เรียนเพราะค่าเทอมแพงและกูคิดว่าสมัยนั้นทั้งเส้นทางและตลาดยังไม่รองรับขนาดนั้น ต่างจากตอนนี้ที่อะไรๆ ก็เข้าึงง่ายและมีลู่ทางเยอะมาก ถ้าขนขวาย เข้ามหาลัยกูเลิกวาดรูปไปเลย แต่กูเรียนไม่จบเพราะปัญหาส่วนตัว กูเริ่มเป็นโรคซึมเศร้า กูได้ของขวัญจากเพื่อนกูเป็นเม้าปากกากากๆ ราคาพันกว่าบาท แต่กูไม่เคยแตะ กูเป็นนีทและฮิคิ กูเป็นโรคซึมเศร้าด้วย รู้สึกเบื่อๆ เลยเริ่มกลับมาวาดรูปอีกครั้ง วาดมาได้ไม่ถึงครึ่งปีก็ได้รู้ว่ามันหาเงินได้สบายๆ เลย เพียงแค่มึงต้องพยามและขนขวายด้วยตัวเอง กูลองผิดลองถูกเองอยู่ 2-3 เดือน ไม่มีใครให้ถามหรือปรึกษา จนสุดท้ายกูก็บรรลุ ถึงแม้ว่ากูจะยังวาดไม่ได้อลังการงานสร้าง แต่กูมั่นใจว่ากูพัฒนาขึ้นมาก ในช่วงที่ได้รู้จักเม้าท์ปากกา กูยังนึงอิจฉาเด็กสมัยนี้เลยว่า ถ้าเกิดกูเกิดสมัยนี้กูคงไปได้ไกลกว่านี้.... ต้องอยู่ที่ว่าน้องมึงจะทุ่มเทมากน้อยแค่ไหน แต่กูรู้จักรุ่นน้องคนนึง กูว่าเขาวาดสวยกว่ากู แต่อีโก้เยอะ แล้วก็บ่นว่าไม่มีงาน เพราะนางรับแต่รูปราคา 4-5 พัน แต่ไม่ได้ดังอะไร ส่วนกู 300+ กูก็วาดแล้ว เลยคิดว่ามันหาเงินง่ายนะ แถมกูไม่มีภาระมั้งเลยไม่ค่อยเคร่งเรื่องรายได้ แต่รายได้กูก็พอๆ กับพนักงานเงินเดือนนะ แต่ดีที่ไม่ต้องออกบ้าน