บางทีกูก็หงุดหงิดกับการที่คู่โรลของกูหายแวบไปแบบไม่บอกไม่กล่าว ทั้งคนที่เป็นเขยสะใภ้และคนที่ไม่ใช่อะ กูมั่นใจว่าตัวเองเป็นคนโรลดีในระดับนึงเพราะส่วนใหญ่คู่โรลกูก็อยู่โรลอยู่เวิ่นกับกูเป็นปีๆ แต่ก็มีบางส่วนที่โรลกันอยู่ดีๆ ก็หายไป เออ กูเข้าใจว่าอาจหมดรักแล้ว ไม่สนใจแล้ว หรือเคมีคาร์ไม่เข้ากัน ไม่ชอบวิธีโรลของกูหรืออะไรก็แล้วแต่ มันยากนักเหรอวะที่จะมาบอกว่า เออ เคมีไม่เข้า หมดรักแล้ว ขอลูกคืน หยุดโรลกันตรงนี้ได้ไหมบลาๆ คือในเมื่อกูไม่ได้เป็นฝ่ายหายหัวไป กูก็ไม่อยากไปตามทวงไปตามจิกว่ะ ไม่ใช่นิสัยกู แต่กูหมายหัวพวกที่เทกูไว้เงียบๆ ในใจ และนับวันความรู้สึกนั้นก็เริ่มเป็นความเกลียด (โดยที่หน้าไมค์กูยังคุยตามปกติด้วยอยู่) กูว่ากูก็ไม่ใช่ดราม่าควีนนะ แทบไม่เคยบ่นคู่โรลหรืออะไรนอกจากชีวิตประจำวันของตัวเองลงเฟสเลย กูมั่นใจว่ากูใช้คำพูดดี ไม่เหวี่ยงใครมั่วซั่ว มันยากมากเหรอที่จะมาบอกกูตรงๆ ในเมื่อกูก็ทำแบบนี้ทุกครั้งกับคนที่โรลๆ ไปแล้วเคมีไม่เข้ากัน เขาก็เข้าใจ จบกันด้วยดี ทุกวันนี้ยังวนเวียนอยู่ในเฟสกันและกันอยู่ กูไม่เคยเกลียดใครแค่เพราะเขาไม่สนใจลูกกูแล้วนะเว้ย
บางทีการพูดอะไรตรงๆ มันก็ดีกว่าอมพะนำไว้ ปล่อยให้เรื่องคาราคาซัง และเปลี่ยนความรู้สึกของคนๆ หนึ่งจากชอบเป็นเกลียดไปตลอดกาลนะ
ขอบคุณสำหรับพื้นที่บ่น กูอัดอั้นมาก มีคนทำแบบนี้กับกูอยู่ไม่กี่คนหรอก ทุกวันนี้กูก็ยังมองพวกแม่งเงียบๆ อยู่ หวังว่าถ้ามาอ่านข้อความนี้แล้วจะรู้ตัว