กูเป็นนะ ถ้ารักลูกคู่ไหนมากๆแล้วจะกลัวมากที่จะต้องเสียไป เคยมีเคสแรกๆเลยที่กูโดนทิ้งแล้วกูร้องไห้กับผปค.อีกฝ่ายหนักมาก อันนั้นคือกูเป็นบ้าสุด แต่ก็ไม่ถึงกับว่าขู่จะฆ่าตัวตาย
อีกเคสก็คล้ายกัน ลูกกูอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีลูกเขา พอผปค.ทะเลาะกันแล้วเขาทิ้งไป กูซุึมเศร้าอยู่นานมาก ในใจกูเวลานึกถึงลูกคนนั้นทีไรเขาก็จะสติแตกเหมือนจะเป็นบ้า สุดท้ายกูเลยแข็งใจแล้วรีเซ็ตความจำลูกกูแล้วแช่แข็งไปเลย (ทั้งหมดนี้เป็นภาพในจิตใจ แต่มันก็ช่วยให้กูผ่านจุดนั้นมาได้นะ)
ตอนหลังกูเลยเลือกคู่หนักมาก ถ้าถึงจุดที่ทำท่าจะคู่กันแล้วเขาดูเหมือนจะไม่สามารถอยู่ยาวๆกับเราได้ กูไม่เอาเลย เพราะรู้ว่าตัวเองรับไม่ได้เวลาโดนทิ้งเลยต้องเลือกคนดีๆหน่อย ซึ่งก็โชคดีที่ได้เจอผปค.ที่ยอมอยู่กับกูนานๆหลายคน สรุปคือมึงต้องรู้จักตัวเองว่าเป็นผู้เล่นสายไหน ต้องการอะไรอ่ะ แล้วก็ดูผปค.อีกฝ่ายให้ออก จะได้เจอคนที่เขาเหมาะกับเราจริงๆแล้วไม่ต้องเจ็บอีก