>>622 ตอนนั้นก็ออกแนวเหยียดนางเอกแหละ 555
คือภาพลักษณ์นางเอกตอนนั้น ในสายตาพระเอกก็เป็นเด็กเหลวไหลไง ดูการเจอกันแต่ละครั้งดิ กินเหล้า เก็บบุหรี่ตก น่าสมเพชออก
พระเอกก็ดูแสดงออกชัดเจนเป็นบางทีนะว่าเขาไม่ชอบใคร แต่ต่อหน้าเพื่อนๆ สังคมกลุ่มใหญ่ ก็ยังต้องรักษาภาพลักษณ์จุงผู้แสนดี เป็นเรื่องพื้นฐานที่ทุกคนก็ทำแหละ แค่ที่พี่แกแสดงได้ออกมาดูดีมาก พื้นฐานทางบ้าน+หน้าตา+สมอง เลยทำให้ดูเเหมือนพวกเพอเฟคจนน่าหมั่นไส้
แต่หลังจากนั้นพี่แกก็ได้รู้แหละว่านางเอกเป็นเด็กตั้งใจเรียน ความประพฤติดี เขามองผิดไป ตอนหลังก็เลยทำตัวดีด้วย
และถึงขั้น... หลงรัก? อ่า กูยังคิดๆอยู่ว่ารักมั้ย แต่ก็ดูชอบ ดูสนใจอ่ะนะ
พระเอกเรื่องนี้ดูเข้าใจยาก ตัวละครมันลึก แต่คนวาดไม่ค่อยนำเสนอเรื่องในมุมมองพระเอกเท่าไหร่ทำให้คนอ่านต้องพยายามเข้าใจเอาเอง
มันจะมีอยู่ตอนนึงเป็นเรื่องในวัยเด็ก ทำให้เราเข้าใจพระเอกกันมากขึ้นเยอะ
ที่พระเอกไปงานเลี้ยง มีเด็กผู้หญิงเอาแต่ใจใส่ แล้วพี่แกไม่ชอบ เลยเหวี่ยง ผู้ใหญ่ก็ดุ
แล้วมีพี่คนนึงที่เป็นคนรู้จักมาบ่นๆ กูจำไม่ค่อยได้ แต่เหมือนพูดกันราวๆว่า พระเอกบ่นเด็กคนนั้นทำของผมพัง ผมจะพังของเธอคืน
พี่ก็ตกใจ บอกไม่ได้นะ ต้องใจดีกับเด็กผู้หญิงสิ ทุกคนคาดหวังให้ทำแบบนั้นนะ ทำเรื่องแย่ๆให้เห็นไม่ได้ ถึงบางทีจะฝืนใจก็เถอะ ไรงี้
พี่คนนั้นสอนเชิงบ่นๆ แค่บ่นแต่พระเอกเอามาใช้จริง
หันไปใจดีด้วยกับเด็กคนนั้น ผู้ใหญ่ทุกคนชมเป็นเด็กดี เหมือนคิดได้
.....ตอนหลังตุ๊กตาของเด็กคนนั้นก็พัง โดยที่ไม่มีใครรู้ว่าทำไม