ตอนนี้กูรู้สึกเครียดจนเหมือนจะมีอาการทางจิตแล้วว่ะ กูมีความฝันว่าจะเป็นอาร์ตติสระดับโลก แต่ตอนนี้แค่ทำให้คนไทยส่วนใหญ่ชอบงานกูยังทำไม่ได้ กูเริ่มไม่มีความสุขกับการวาดรูปแล้วแต่กูก็ยังอยาหทำ กูยังมีเป้าหมายเหมือนเดิน แต่ตอนนี้เหมือนกูเจอกำแพงที่ทำยังไงก็ก้าวข้ามไปไม่ได้ซักที เครียดจนเก็บเอาไปฝันร้าย กูรู้สึกว่าความนับถือในตัวเองและฝีมือมันต่ำลง จนกูวาดรูปไม่ได้ วาดออกมาก็ไม่เคยดูดีในสายตากูอีกต่อไป ยิ่งวาดก็ยิ่งเครียด กูลองเลิกวาดแล้วออกไปทำอย่างอื่นก็ไม่ดีขึ้น พอเลิกวาดไปนานๆฝีมือก็ห่วยลงจนเครียดหนักกว่าเดิมอีก
ตอนนี้กูไม่อยากทำอะไรอีกต่อไป งานก็ไม่อยากทำ อยากนอนเฉยๆไปเลย เอาแต่คิดวนเวียนว่าถ้าย้อนเวลากลับไปได้กูจะฝึกวาดรูปให้หนักตั้งแต่ม.ต้นเลย เสียใจที่เพิ่งมารู้ว่าอยากเป็นอาร์ตติสก็ตอนเรียนมหาลัยปี4แล้ว เรียนก็ไม่ตรงส่ย อิดฉาคนที่รู้ความฝันของตัวเองตั้งแต่เด็กแล้วก็ได้เรียนในสายนั้น เอาแต่คิดแบบนี้จนตอนนี้ก็ยังลุกจากที่นอนไม่ได้เลย
ทำไงดีกูอยากกลับไปสนุกกับการวาดเหมือนเดิม กูอยากเก่งขึ้นและมีความนับถือในตัวเองเหมือนเดิม อยู่แบบนี้แม่งแก้ปัญหาไรไม่ได้เลยเพราะถึงยังไงกูก็ย้อนเวลาไม่ได้