>>620 กุต่อจากเม้นท์เดิมนะ
คำถามต่อไป แล้วจากนี้ทำไงถ้าอยากให้อาชีพนักวาดการ์ตูนอยู่ได้
1. มองโลกตามจริง ตื่นจากฝันก่อน หาให้เจอก่อนว่าตัองนี้ตัวเองอยู่จุดไหนในตลาดวงการการ์ตูน กุว่าปัญหาที่เกิดขึ้นของนักวาดหลายคนมองโพสิชั่นของตัวเองผิด คนไม่เก่งก็คิดว่าตัวเองเทพก็เลยหยุดพัฒนาเพราะเห็นว่าทำแค่นี้ก็ได้เงินแล้ว คือมึงต้องถามตัวเองกันให้ชัดๆอ่ะว่ามึงเก่งรึยัง เก่งจริงเหรอ ไหนมึงลองเปรียบเทียบกับคนอื่นๆแบบตามความจริงซิ หยุดโกหกตัวเอง ถ้าคำตอบคือที่จริงแล้วก็ยังไม่ได้เก่งเท่าไหร่ ให้มึงระวังไว้เลยว่าเงินที่กำลังผ่านมือมึงอยู่ตอนนี้ มันเป็นแค่เงินฉาบฉวยป่ะวะ? มันสะท้อนฝีมือจริงๆของมึงออกมารึยังวะ? มึงทำงานได้คู่ควรกับเงินนี้แล้วรึยังวะ? หรือเป็นเงินที่ลูกค้าจ่ายให้มึงเพราะหวังอย่างอื่นที่ไม่ใช่ฝีมือจริงๆของมึงรึเปล่า เช่น มึงเป็นแค่นายก. นายข. สำหรับเขาที่จ้างมางั้นๆเพื่อเอามาถมที่ให้ดูมีคนลงงานเยอะ หรือแค่เว็บได้หน้าว่าที่นี่จ่ายแพงเพื่อดึงนักวาดมาแห่ลงตามๆกัน เขียนหนุกไม่หนุกช่างแม่ง สนแต่ปริมาณ หรือเปล่า? อะไร? ยังไง?
มึงต้องตอบตัวเองให้ได้ ไม่งั้นก็จะตาบอดซ้ำๆซากๆเพราะเงินแค่ไม่กี่หมื่นอยู่นั่นอ่ะ แล้วมันจะน่ากลัวนะถ้าหากวันนึงมึงหมดประโยชน์กับเขาแล้ว (เพราะฝีมือมึงก็ไม่ได้ดีเด่ที่จะต้องรั้งไว้ด้วย) มันไม่ใช่เรื่องน่าอายนะเว้ยกับการที่ยอมรับว่าตัวเองกาก อย่างน้อยถ้าได้รู้แล้วเราจะได้กลับมาแก้ไขส่วนที่ยังบกพร่องอยู่ พัฒนาตัวเองยิ่งขึ้นจนยืดอกได้จริงๆว่ากุนี่แหละเก่ง แล้ววันนั้นแหละที่มึงจะสามารถคิดค่าแรงได้ตามฝีมือจริงๆ แล้วเป็นเรทเงินที่ยั่งยืนกว่าด้วย
2. ตัวนักวาดเอง ถ้าอยากยึดอาชีพนี้แล้วได้ตังค์ ก็ต้องรับโจทย์นี้มาคิดด้วยว่านักอ่านที่จะมาอ่านงานคุณ เขา "เสียตังค์" นะเฟ้ย พวกงานเผาๆ เนื้อเรื่องกลวงๆแถๆให้พอจบไปตอนนึง ไม่มีจุดขาย ก็ต้องทบทวนดูว่าเป็นตัวเอง ตัวเองจะยอมจ่ายเพื่อสิ่งนี้ไหมล่ะ กุเข้าใจนะว่านักวาดบางคนอยากวาดงานสบายๆ ไม่กดดัน เขียนอะไรตามใจฉันไปเรื่อยๆ แต่ถ้ามาทรงนั้น กุว่าก็คงต้องทำใจยอมรับอ่ะว่าก็มีสิทธิ์ที่คนจะไม่ซื้องานคุณ และคุณจะโทษใครไม่ได้อ่ะ เพราะคุณไม่ได้ตั้งเป้าหมายจะไปแข่งขันกับการ์ตูนเรื่องอื่นๆในตลาดเพื่อชิงเงินในกระเป๋าของนักอ่านมาแต่แรกอยู่แล้ว แต่เป็นเป้าหมายว่าอยากผ่อนคลายตัวเองแบบชิวๆแทน.... มันคนละอย่างกัน ได้ผลลัพธ์ไม่เหมือนกัน เข้าใจนะ ....แต่บางทีการผ่อนคลายก็อาจสำคัญกว่าเงินก็ได้ ตามใจมึงเลือกเอา
3. เว็บอีบุ๊ค สนพ.ออนไลน์ต่างๆ ในเมื่อเป็นคนที่มีส่วนได้ส่วนเสียกับเรื่องนี้แต่แรกอยู่แล้ว ก็ต้องรับมาคิดด้วยเหมือนกัน อันนี้กุพูดไปแล้วบนๆเรื่องการปล่อยฟรี อีกเรื่องที่คาใจกุอีกคือ เว็บอีบุ๊คแม่งมีบก.รึเปล่าวะ คือถ้าเว็บคุณแพลนมาแต่แรกแล้วว่าอนาคตจะเก็บตังค์ กุว่าคนที่เป็นบก.แต่ละเรื่อง(ถ้ามีนะ กุไม่มีข้อมูลตรงนี้ ถ้าผิดขอโทษ)ก็ควรดูแลการ์ตูนแต่ละเรื่องภายใต้แนวความคิดว่า "เดี๋ยวกุจะขายยยย" ด้วยอ่ะ กุไม่รู้นะว่ามันมีนโยบายนี้กันอยู่แล้วรึเปล่า แต่ท่าที่อ่านๆงานมาเหมือนปล่อยตามมีตามเกิดไปหน่อย มาตรฐานก็ขึ้นๆลงๆ เรื่องไหนฟลุคดังก็ค่อยมาเก็บกินเอา การที่ทำแบบนี้ก็เท่ากับปล่อยเรื่องอื่นๆให้ตาย ทั้งๆที่เขามาช่วยสร้างฐานนักอ่านให้เว็บคุณอ่ะ (หรือก็ตั้งใจจ้างมาแค่นั้นแต่แรกอยู่แล้วนี่ก็ไม่รู้ เดามั่วนะฮะ)
4. นักอ่าน อันนี้สำหรับตัวกุเองเลย และเป็นหัวข้อที่กุพิมพ์น้อยสุด เพราะกุรู้ว่ามันทำไรไม่ได้ ...มันต้องค่อยๆปรับพฤติกรรมกันว่ะ ซึ่งแม่งยากเหี้ยยยยย และต้องใช้เวลานานนนนนนน เพราะอะไรที่มันชินมาแล้วแม่งจะปรับกันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ แต่กุเชื่ออย่างนึงนะเว้ยว่าถ้าตัวแปรต้น(ผลงาน)มันเจ๋งสัสๆ กุติดสัสๆ และเสือกไม่มีให้อ่านฟรีเลย ตัวแปรตาม(พฤติกรรมนักอ่าน)มันก็จะค่อยๆเปลี่ยนตามไปเอง กุก็ดั้นด้นไปหาซื้อมาอ่านจนได้เอง (นึกถึงการขายโดจินดิ เหี้ย เล่มโคตรบาง ขาย 200+ กุยังยอมจ่ายเลยเพราะมันก๊าวและกุหาอ่านที่อื่นไม่ได้!!) สรุปคือตัวแปรทุกๆหน่วยในสายการ์ตูนแม่งต้องช่วยกันเปลี่ยนวัฏจักรไม่ฟรีไม่เอานี้ให้ได้อ้ะ
เออกุพิมพ์มาเยอะมากเพราะกุจบไม่ลง...กุอยากใส่คำคมปิดท้ายสวยๆแต่นึกไม่ออก เอาว่ากุหยุดแค่นี้ล่ะนะ