เห็นมึงเขียนแล้วกูก็นึกถึงตัวเองอยู่55 เมื่อก่อนกูเขียนแบบลื่นมากก ฟิตมาจากไหนไม่รู้เขียนหนังสือเล่มนึงจบภายในวันที่คิดพล็อตเลย แต่กูเขียนไปเขียนมากูก็เริ่มกลัวอะ เพราะกูเขียนโดยสัญชาตญาณล้วนๆ เป็นแค่เซ้นส์เลยว่าน่าจะจบตรงนี้ อะไรตรงนี้ ถ้าจะมีอะไรเพิ่มเติมก็แบบวางโครงเรื่องคร่าวๆ เขียนรายละเอียดโลกที่คิดไว้ อะไรทำนองนี้ แต่กูกลัวว่าซักวันสัญชาตญาณ เซ้นส์ตรงนั้นมันจะหายไปอะ เพราะงั้นกูเลยอยากแก้ไอ้เวลาเขียนตามใจตัวเองอะ กูกลัวว่าซักวันกูจะเขียนอะไรอีกไม่ได้..