Last posted
Total of 1000 posts
สวัสดีโม่งที่บ่นแจ่มใสว่าแปลชุดใหม่ห่วยแตกแต่ก็ยังดันทุรังอ่าน เราจะตายไปด้วยกันนะ
กูหมดหวังกับแจ่มไปละ5555 ติดลบอีกต่างหาก พูดตรงๆเลยว่ากูรอเช่าอ่านตอนจบเอา นี่ก็แวะไปอ่านเวอร์ชั่นแจ่มในเว็บให้สมองตื้อเล่นเป็นระยะ เพิ่มยอดวิวให้เล่นๆแต่ไม่ซื้อเล่ม ... เจี่ยเจีย เม่ยเมยกูหายไปละ เป็นพี่หญิงกับน้องหวั่นอี๋แทน ในสมองนี่พากย์เสียงช่องเจ็ดตอนเช้าเวลาอ่าน แม่พิกุลทองของพี่....
เหี้ยสุดที่นั่งอ่าน กูตกใจ"ตำหนักยอดขวัญ"ไปประมาณสามพันวินาที ถึงกับต้องเลื่อนอ่านอีกทีว่ามันคือตำหนักของฮองเฮา สัส กูนึกว่าอ่านนิยายหน้าปกรุ่นแม่ยังสาวๆ
สรุป อ่านแล้วเพลีย รู้สึกอ่อนแอ เหนื่อยกับการแปลไทยให้เป็นไทย แต่ยังรักแจ่มใสเสมอ ดอก
แถม มีชื่อเรือนชิดจันทร์(ของเยียนกุ้ยผิน ฉบับเดิมใช้คำว่าหลินเย่ซวน)ด้วย ก็ชอบที่รู้คำแปลนะ แต่กูรู้สึกเหมือนอ่านขวัญเรือน เฟิงจิ่นกูกลายเป็นคุณหลวงไปแร่ะ
พระเอกเย็นชามันก็มีมาตั้งแต่ชาติที่แล้วไม่ใช่เหรอวะ ละครหลังข่าวเงี้ย นิยายคลาสสิกเงี้ย อังศุมาลินแสนซึนกับโกโบริเย็นชาเงี้ย
Pride and Prejudice เงี้ย กูไม่ค่อยอ่านนิยายคลาสสิกฝรั่ง แต่คือคาแรคเตอร์พื้นๆแบบนี้มันก็มีมานานมากแล้วอะนะ
มันคาแรคเตอร์เดเวล็อปเม้นง่ายมั้งมึง
>>913 โกโบริเย็นชาตรงไหน ออกจะลูกหมาตามอังศุมาลินต้อยๆ มีรักแรกพบที่ท่าน้ำก็เพียรไปหาเขาที่บ้าน จีบจนเอาชนะใจแม่ยายได้ เมียไม่อยากให้เข้าใกล้ก็ไม่เข้า แต่มองตาละห้อย อังศุมาลินต่างหากที่เย็นชา ปากร้าย ซึน ชอบทำร้ายจิตใจพ่อดอกมะลิให้ชอกช้ำอยู่เรื่อย มึงอ่านนิยายเรื่องเดียวกับกูป่ะเนี่ย
>>914 เออ จริงว่ะ Mr.Darcy นี่ชายในฝันของผู้หญิงยุคนั้น (จนถึงยุคนี้อย่างบริดเจ็ต โจนส์) เลย
นิยายรัก(ทั้งสมัยก่อนและปัจจุบัน)ก็ชอบใช้พระเอกเป็นแบบนี้ หล่อ รวย ดูภายนอกเย็นชา เจอกันตอนแรกความประทับใจติดลบ ปากหนัก แอบช่วยนางเอกอยู่ตลอดเวลาแต่ไม่เคยให้นางเอกรู้ ไรเงี้ย
กูชักเริ่มรำคาญพวกบ่นว่าด้วยเรื่องอาชีพนางสนมแล้วละ มึงบ่นกันไม่จบสักทีเนอะ
กูขอสาปแช่งคนที่แนะนำ i am the ex-demon king ให้กู
เงินกูจะหมดแล้วแต่บอร์ดแม่งน่าซื้อมาก น่ารักเหี้ยด้วย กูชอบกระดานทอยแบบนี้ด้วยยย เหี้ยมาก ขอสาปแช่ง
เฮ้ย เพื่อนโม่งๆ สถาฯแม่งเกิดอะไรขึ้นวะ กูเห็นเพจ SC เหมือนจะบอกว่างานใหม่เขาจะส่งที่อื่น มีใครรู้อะไรบ้างวะ งานใหม่ๆเขาแข่จนสถาไม่เอาหรอวะ
งานใหม่ๆเขาแย่จนสถาไม่เอาหรอวะ
"ลุ้นกับสำนักพิมพ์ที่ขึ้นชื่อว่าผ่านยากระดับที่สุดของไทย" สนพ.อะไรวะ? แล้วที่ยากคือมาตรฐานคุณภาพเขาสูงดีเลิศหรือว่าอะไร
ว่าไปพวกมึงรู้ข้อมูลแบบนี้กันมาจากไหนวะ
http://smellofbooks.com/ กูเพิ่งรู้ว่ามันมีขายด้วย
>>953 กูชอบความนุ่มกับความสบายตาของกระดาษถนอมสายตานะ ไม่ใช่แค่กลิ่นอย่างเดียว ตอนนี้Kiddle ที่ใช้ E ink ทำให้อ่านได้สยายกว่าจอทั่วไปแต่ยังสู้รูปเล่มไม่ได้อยู่ดี
เออ ไหนๆก็พูดถึงเรื่องกระดาษแล้ว กูบ่นนานมีหน่อย ไอ้ห่าซื้อนิยายแปลมาเล่มหนึ่งเกือบ200 แต่คุณภาพกระดาษกากชิบหาย มีการบอกว่าเป็นกระดาษถนอมสายตาแต่เท่าที่ดูๆ เหมือนกระดาษรีไซเคิลว่ะ สีออกเทาๆ บางและเบา หมึกก็ไม่ชัด(เมื่อเทียบกับการพิมพ์ลงกระดาษเหลืองของค่ายอื่น) เทียบกับนิยายค่ายอื่นที่ตอนนี้ใช้กระดาษถนอมสายตาอย่างดีแล้วกูรู้สึกว่านานมีแม่งเล่นง่ายประหยัดต้นทุน สงสัยคงคิดว่าพิมพ์ๆลงกระดาษอะไรแม่งก็อ่านได้เหมือนกันหมด แฮรี่ภาค7 ฉบับพิมพ์ใหม่ในงานหนังสือยังใช้กระดาษขาวแถมสีไม่เท่ากัน มีดวงมึงจางๆด้วยนะมึง
เห็นโม่งด้านบนพูดเรื่องสรรพนามบุรุษของญี่ปุ่น กุเพิ่งไปเปิดนิยายณาราเรื่องรอยฝันฯ มา เห็นแทนโอะโต้ซัง โอะก้าซัง โอะนี่จัง กุอยากรู้ว่ามันต้องแทนแบบนั้นมั้ยวะ แทนพ่อแทนแม่ไม่ได้เรอะ หรือแม่งแทนแล้วจะดูไทยไป?
จะครบ 1000 rep
มีแต่สวะมาคุยกัน มู้นี้ช่างตกต่ำจริงๆ
กุว่า มู้นี้ ให้ข้อมูลกูไปปรับปรุงเยอะนะ 555555555555555555555555555555555555555555
>>962 เขียนวาตาชิทั้งเล่มมันก็เปลืองหมึกสิมึง เผลอๆ คนอ่านจะนึกว่าเป็นชื่อตัวละครด้วย ที่บ้างคำยังเขียนเป็น โอนี่จัง(พี่ชาย) โอเน่จัง(พี่สาว) คงเพราะมันเข้าอารมณ์กว่าคำไทยมั้ง เหมือนแดดดี้(พ่อ) หม่าม้า(แม่)
ปล.แล้วพวกโอนี่จังโอนี่จังถ้าแปลให้ตรงกว่านี้ก็ พี่ชายขา/พี่สาวขา(หรือจ๋าก็ได้) ถ้าเป็นโอก้าซังก็คุณแม่(โอก้า=แม่ ซัง=คุณ)
เห็นหน้านิยายบางเรื่องในเด็กดีเขียนบอกว่าจะรีไรท์เนื้อหาไม่ให้ขัดกับกฎหมายผู้เยาว์อายุไม่เกิน 18 ปี มันเป็นกฎหมายเกี่ยวกับอะไรวะนั่น
เผื่อใครสนใจ Kick starter ของนักเขียน http://afterword.co/about-project/
>>967 อือหือ เป็นโครงการดีงามที่กูได้แต่ดูอยู่เงียบๆ เพราะกูแต่งแฟนตาซีเฮฮาไร้สาระ ใครแต่งแนววิชาการหรือหนังสือเด็ก ธุรกิจปรัชญา มึงมีแหล่งระดมทุนแล้วนะเว้ยเฮ้ย /เจียดเงินเดือนไปช่วยซักเรื่องหนึ่ง
>>968 หลายเรื่องว่ะ เท่าที่กูเข้าไปดูก็ส่วนมากตัวละครอายุ 16-17 ก็แต่งงานแล้ว (ประเพณีสมัยก่อน สมัยนี้ทำไม่ได้แล้ว) ไม่ก็อย่างที่ >>966 ว่า ถูกพระเอกเยิบเก็บเข้าฮาเร็ม ส่วนมากเป็นพวกนิยายฮาเร็ม
>>969 มีที่นี่อีกแห่ง เห็นว่าระดมทุนแปลโมบี้ ดิ้ก กับโลลิต้า http://readery.co/
โลลิต้าฉบับพิมพ์ใหม่ เป็นไงบ้างวะ กูยังไม่ได้ซื้อเลย
เรื่องระดมทุนทำหนังสือ กูสงสัยมากว่าทำไมมันเพิ่งมี ทั้งที่มันควรจะมีมานานมากแล้วตั้งแต่10ปีก่อน มีคอมพิวเตอร์เอื้ออาทร ราคาคอมเริ่มถูกลงจนเข้าถึงครัวเรือนในไทยมากขึ้น อินเตอร์เน็ตก็เริ่มเปลี่ยนจาก 56k เป็น ADSL แต่กูก็ไม่เห็นสำนักพิมพ์ไหนจะใช้อินเตอร์เน็ตให้เป็นประโยชน์เลย มีแค่เด็กดีที่เดียวมั้งที่พอจะเข้าข่ายระดมทุน คือเปิดโอกาสให้นักเขียนไปปล่อยงานบนเว็บ พอยอดวิวสูง บก.ก็หยิบไปตีพิมพ์ แต่เท่าที่ดูก็มีแค่ Magic สถาพร พิมพ์คำ Banana แจ่มใส ที่ลงทุนด้านนี้
แต่สำนักพิมพ์ใหญ่ๆที่มีหนังสือพิมพ์ของตัวเองอย่าง มติชน โพสบุค สยาม เนชั่น กลับไม่มีการระดมทุน หนังสือเล่มหนึ่งถ้าวางในร้านก็โดนหักไปเกือบครึ่งหนึ่งของราคาปก SE-EDนี่กินไป40% แถมเคยมีข่าวว่าขอเพิ่ม 1%ถ้าหนังสือได้วางในชั้นด้วยมั้ง แทนที่จะใช้พื้นที่ในหนังสือพิมพ์ตัวเองให้เป็นประโยชน์เปิดโอกาสให้นักเขียนหน้าใหม่เสนองานมา ปล่อยเรื่องย่อลงให้อ่าน รอกระแสตอบรับจากคนอ่าน แล้วจัดตีพิมพ์ขายเอง ส่งขายทางไปรษณีย์ไม่ต้องส่งเข้าร้านให้ร้านมันหักเปอร์เซ็น แต่แม่งไม่ทำ กูไม่เข้าใจว่าพวกร้านSE-ED นายอินทร์ มันมีเงื่อนไขอะไรรึเปล่าทำให้การระดมทุนสร้างหนังสือไม่เกิดเท่าที่ควร
เรื่องระดมทุนเคยคุยกับเพื่อนว่าระบบการเงินออนไลน์ที่ไทยไมาได้ดีเท่าไหร่ คนมีบัตรเครติดน้อย ระบบเพย์พาลไม่แพร่หลาย สมมติระดมทุนไม่สำเร็จแล้วต้องคืนเวินงี้ ทางที่ทำได้คือนั่งทำรายการทีละบัญชีๆ ฯลฯ
กูพึ่งไป net เจอกระทู้นี้
http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2007/03/A5199093/A5199093.html
เออ คือความเห็นที่ 26 ที่ยกตัวอย่างประโยคมา...นี้มันแปลมาหมดเลยแต่เปลี่ยนชื่อเฉยๆนี้หว่า เฮ้ย คือกูไม่ได้อ่านทั้งคิงโซโลมอนทั้งเพชรพระอุมา แต่คืออ่านในกระทู้แล้วได้มีเล่าพล็อตคร่าวๆ...เออ เหมือนเกินไปนะ เกินไปจริงๆนะ แต่ในนั้นก็ดันบอกว่าเฮ้ย นี้คือไม่ได้ลอก ทำกูสงสัยมาตรฐานการลอกตัวเองเลย สรุปแล้วอะไรคือการลอกอะไรคือไม่ลอกวะ
>>974 ตอบเรื่องลอก กูว่าลอกชัวร์ และไม่ใช่เรื่องแปลก นวนิยายมันมีต้นแบบมาจากทางตะวันตก บทประพันธ์ดั่งเดิมของไทยมีแค่ร้อยกรอง ไม่มีร้อยแก้ว(ที่ใกล้เคียงคือนิทานพื้นบ้าน) จนสมัยร.5 ท่านส่งคนไปเรียนต่อเมืองนอก แล้วก็ได้รับอิทธิพลบทประพันธ์ต่างประเทศ นิยายเรื่องแรกของไทยที่ชื่อความพยาบาทก็เป็นเรื่องแปล แต่ไม่มีการให้เครดิตต้นฉบับ ทำนองว่าการแปลออกมาในยุคนั้นก็ไม่ต่างจากการแต่งเรื่องขึ้นมาใหม่
ทีนี้พันทิปมันติ่งเพชรพระอุมา เหมือนติ่งทุกๆวงการที่จะหลับหูหลับตาปกป้องศิลปิน โดนประเด็นหลักที่หยิบมาต้านคือจำนวนเล่ม เพราะ King Solomonมีเล่มเดียว แต่เพชรพระอุมามีเกือบ 20เล่ม แต่สำหรับกูลอกก็คือลอกว่ะ พนมเทียนแกเก่งจริงที่แต่งเพิ่มออกมาเกือบๆ 50 เล่ม อันนี้ยอมรับฝีมือแก แต่ก็ไม่ได้เปลี่ยนความจริงว่าเล่มแรกก็ก็อปมาจากนิยายฝรั่ง
พูดงี้แล้วนิยายไทยเก่าๆมันมีเรื่องไหนที่ไม่ลอกบ้างว่ะ คือกูอ่านไปอ่านมาเห็นบอกว่าเนี้ยดูสิมีอีกตั้งหลายเรื่อง
เรื่องที่รัชกาลที่หกแปลมาจากเชคสเปียร์ก็เขียนไว้ตั้งแต่สมัยนั้นว่าแปลมาจ้ะ สรุป กูว่า ถ้ามีกะใจอยากจะบอกจริง ไม่คิดฮุบของชาวบ้านมาเป็นของตัวจริง ก็คงบอก ถ้าไม่ ก็ไม่นั่นแหละ
กูว่าจะเช่าเพชรพรอุมามาอ่าน...เดี๋ยวดีกว่าวะ รู้สึกแปลกๆ ว่าแต่มันมีแต่ฉากเย็ดหรอวะ
กูอยากอ่านหนังสือที่เป็นบันทึกจริงของพรานสมัยก่อน ไม่รู้จะหาที่ไหน ใครรู้แหล่งบอกกูด้วย มันเป็นหนังสือเก่าอ่ะ อย่าง Man-Eaters of Kumaon
ทำไมดอกปอปมันดังวะ ทั้งที่งานมันก็อปแฮรี่ ก็อปไฟนอล8 แถมข้อมูลก็หาง่ายทำไมไม่มีดราม่าก็อปงานแถมแฟนอวยก็ซื้องานมันเรื่อยๆอีก
ก็ขายเด็กอย่างที่ >>991 ว่าล่ะมั้ง นึกถึงสมัยเรียนมัธยมแล้วอาจารย์เชิญมาเป็นวิทยากร เกณฑ์นักเรียนเข้าไปฟัง แล้วให้สรุปเป็นใบงานว่าได้ประโยชน์อะไรจากการฟังบ้าง (แม่ง..เป็นเรื่องยากสำหรับกูจริงๆ..)
มีเล่นเกมส์ให้เด็กเข้ากลุ่มแกนนำหนังสืออะไรของมันก็จำไม่ได้แล้ว
ฝอยจบดอกปอปมีโต๊ะมาตั้งขายหนังสือเป็นล่ำเป็นสัน เพื่อนนักเรียนกูเฮโลกันไปซื้อแถวยาวเหยียดเบย
>>992 พูดถึงเชิญเป็นวิทยากร จำได้สมัยมัธยมมีรุ่นน้องกูคนนึงแต่งนิยานเล่นเเล้วเสือกได้ตีพิมพ์ พอมีเชิญนักเขียน(ใครกูก็จำไม่ได้ละ) แม่งมันได้ขึ้นไปเสวนาบนเวทีร่วมกับเค้าด้วย แถมทั้งชั้นของมัน ตอนนั้นน่าจะมอสามได้เข้าร่วมหมด ชั้นมออื่นไม่ได้เข้า กูล่ะเบ้ปาก นิยายก็ลอกๆตามสมัยนิยมแท้ๆ ภาษาก็งั้นๆ อาศัยการได้พิมพ์ล้วนๆ
วันนี้กูเอาชื่อนิยายที่กูซื้อมาไป Google กะว่าจะหารีวิวอ่าน แต่แม่งแจ๊กพอต เจอนิยายเกือบเต็มเล่ม ไม่รู้ว่าหลุดมาได้ไง แม่งเหมือนไฟล์หลุดมาจากสำนักพิมพ์เลยว่ะ คือมาทั้งหน้าปกและตัวเล่ม ยังดีที่มีการตัดเนื้อหาออกบ้าง ไม่งั้นกูเสียดายตังค์
>>990 สมัยเด็กพี่กูซื้อไวท์โรดมา กูอ่านตอนนั้นก็รู้สึกว่าสนุกดีนะ (แต่กูไม่เคยเล่นFF เลยไม่รู้สึกถึงความเหมือน) แต่พอขึ้นภาคสองเท่านั้นแหละกูอ่านแล้ววางจนจำแต่ละเล่มในภาคสองไม่ได้เลย ส่วนภาคสาม... เรียงอยู่ในตู้แต่กูยังไม่เคยหยิบออกมาเลยว่ะ พี่แม่งยิ่งกว่ากู ภาคสองอ่านไม่จบแต่บอกให้กูไปแบกภาคสามมาจากงานหนังสือแล้วแม่งก็ไม่อ่านเหมือนกัน
เรื่อง doll อะไรนั่นพี่กูก็ไม่เข็ด ให้กูไปซื้ออีก กูเลยบายบอกอยากได้ไปซื้อเองเหอะ
บ่นมานาน สรุปกูก็ไม่รู้ว่ะว่าทำไมดัง กูชอบแค่ภาคแรก
ปิดกระทู้ ไปต่อกันที่ https://fanboi.ch/subculture/2142/l5/ หิ้งหนังสือแห่งบอร์ดโม่ง อาถรรพ์หิ้งที่ 13
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.