>>454 ยามิชิไบมันเน้นหลอนแบบญี่ปุ่นๆอ่ะมึง ไม่ไล่ฆ่าไม่เน้น Jump scare แต่หลอนที่บรรยากาศกับความน่ากลัวในการออกแบบผี
แต่ห้องเรียนที่ไม่ยอมเปิดรับไม่หลอนเลย จริงๆนะสำหรับกูไม่นับว่านิยายเรื่องนี้เป็นแนวสยองขวัญด้วยซ้ำ ออกแนวปรัชญามากกว่าเน้นความหลอนอ่ะมึง
คนเขียนตั้งประเด็นสองตอนแรกประมาณว่า "ถ้าคุณทำตัวไม่เหมาะสมจะเกิดอะไรขึ้น ถ้ามีคนไม่ยอมรับรับในตัวคุณคุณก็จะมองไม่เห็นวิญญาณของพวกเค้า" (สองตอนหลังกูไม่ได้อ่าน กูอ่านจบแล้วอาจจะมีรีววิวอีกทีถ้ากูว่าง)
ตอนแรกพระเอกฝันถึงเรื่องเก่าว่าไปไม้สกีไปพาดประตูห้องโรงแรมเพราะลืมคีย์การ์ดแล้วเข้าห้องไม่ได้ = ประตูไม่เปิดรับ
พระเอกไปหาชู้ แต่เปิดประตูห้องไม่ได้ ชู้ต้องมาเปิดให้ และมารู้ความจริงทีหลังว่าชู้มีแฟนใหม่ = เปิดประตูไม่ได้เพราะชู้ไม่รักแล้ว
ตอนกลางเรื่องพระเอกไปขอในนักเรียนช่วยซ้อมบทผักชีโรยหน้า เพราะจะมีคณะกรรมการมาตรวจเยี่ยม
พอถึงวันจริงพระเอกเปิดประตูไม่ได้ = นักเรียนในห้องไม่ยอมรับว่าพระเอกเป็นครู
ตอนจบพระเอกไปช่วยลูกสาว บ้านไฟไหม้ แต่เปิดประตูเข้าไปไม่ได้ = ลูกสาวพระเอกไม่ยอมรับว่าพระเอกเป็นพ่อ เพราะรู้เรื่องว่าพ่อมีชู้
เรื่องที่สองเน้นเรื่องแสง พ่อมีชู้เหมือนกัน แต่ชู้กับลูกสาวชื่อมิกิมองเห็นพระเอกได้ตอนที่ตาเจอแสงแฟลช ชู้ทำงานเป็นนางแบบ
แม่มิกิมีความทะเยอทะยานทางการเมืองสูงมาก หวังตำแหน่งทางการเมือง คบชู้กับเลขาของผัวตัวเอง และไม่สนใจลูกสาวเลย
ขนาดว่าลูกสาวโดนชู้ตัวเองพยายามข่มขืนยังไม่สนใจ จนลูกสาวฆ่าตัวตายเพื่อจะไปหาพ่อ
ตอนจบในงานศพลูกสาว ตัวละครทุกคนในเรื่องสามารถเห็นวิญญาณมิกิกับพ่อ แต่คนเป็นแม่ไม่เห็น = สื่อว่าเพราะไม่มีความเป็นแม่และไม่มีความเป็นภรรยาที่ดีเลยมองไม่เห็นลูกสาวกับสามี นางวิ่งไปหาแสงสว่าง สุดท้ายโดนสิบล้อทับ
"คุณผู้หญิง......."
"แสงสว่างใช่ไหม ถ้ามองแสงจ้าๆฉันจะมองเห็นเธอสองคนงั้นซินะ"
อาสุมิหันกลับไปหาบรรดาช่างภาพที่ยืนเรียงรายอยู่ "เปิดแฟลชซิ!! เร็ว เปิดแฟลชใส่ฉันซิ"
ทว่าเหล่าช่างภาพต่างล้มลุกคลุกคลานพากันหนี
"รอเดี๋ยวซิ อย่านะ"
อาสุมิวิ่งไล่ตาม บรรดาช่างภาพหนีกลับไปที่รถของตัวเอง อาสุมิวิ่งตามพวกเขาออกไปที่ถนน มันเป็นคำคืนอันมืดมิด มีรถบรรทุกเปิดไฟหน้าแล่นมา
"แสงไฟ"
อาสุมิเอ่ย "ส่องฉันซิ"
จากด้านหน้า ตาสองตาแล่นใกล้เข้ามา
อาสุมิกางแขนทั้งสองข้างออกและยืนอยู่หน้าตาสองตานั้นราวกับว่าหล่อนกำลังเมาแสงไฟอันเจิดจ้านั้น
ทีนี้ฉันก็จะมองเห็น มองเห็นเธอทั้งสองคน
อาสุมิมัวแต่ยืนยินดีปรีดาจนทำให้ไม่ได้ยินเสียงแตรที่ดังกึกก้อง ทั้งเสียงหวีดร้องของล้อที่ครูดกับผิวถนน
ไม่กี่วินาทีนั้นเอง อาสุมิจะมองเห็นร่างของสามีและบุตรสาวภายในโลกขอแสงไฟสีขาวปลอดที่แผ่กระจายไปทั่วม่านตาหรือไม่นั้น กลายเป็นสิ่งที่ไม่สามารถล่วงรู้ได้ไปตลอดกาล