>>239 >>240 อื้อ ตามที่ >>241 เวลาผันต้องออกเสียงว่ะ พอคล่องแล้วเสียงมันจะดังขึ้นในใจเอง (...) ซึ่งทุกวันนี้กูคันไม้คันมืออย่างด่าไอ้พวกที่ใช้ผิดมาก บางทีกูเห็นคนเป็นอาจารย์ (โอเค ไม่ใช่อาจารย์ภาษาไทย) พิมพ์ภาษาแบบ น๊ะค๊ะ นู๋ มั่ยเข้าจัย ซึ่งไม่ได้พิมพ์หลุดมาแบบฮาๆ แต่พิมพ์ผิดแม่งทั้งประโยคทั้งๆ ที่ประโยคนั้นเป็นประโยคคำถามที่คุยกับคนไม่รู้จัก กูที่กลอกตาเลย