>>242 นิยายมันต้องมีจุดพีทเป็นบ้างจังหวะอย่าง
ตะลุยขึ้นไปฆ่าบอสจนตัวเองเจ๋งสุด
ไม่ก็ตัวเอกเก่งสุดๆ แต่ถูกรุมกระทืบจนต้องหนีตาย
ไม่งั้นก็ต้องแบบหักเหตุการณ์ไม่ให้คนอ่านเดาทางได้ แต่ก็มีเหตุผลในตัวมัน
อย่างล่าสุดที่กูอ่านแล้วว่าพอได้ สนุกดีก็เรื่องเซน
เช่นไปเจอมังกรนึกว่าจะตีกันตาย สุดท้ายปล่อยแล้วมาเป็นเพื่อนกัน แถมฮาตรงตั้งวงร้องเพลงกับมังกร กูลั่นตรงร้องเพลงบัวลอย
หรือไปบุกเมืองศัตรูนึกว่าจะเรียกมังกรมาถล่มเมือง พวกก็เอาหนูมาทำลายเสบียงเมืองแทน
ร้องเพลงได้แบบไจแอนก็สวมรอยทำตัวเป็นภูตไปอะไรทำนองนี่
อ่านไปได้เรื่อยๆ เดาทางยากเล็กน้อย มีลุ้นในทุกตอนว่าตัวเอกมันจะไปทำอะไร
คล้ายตามอารมณ์คนเขียนด้วยวะ...แบบนั้นคือเดาทางไม่ออกนะว่าทุกตอนคนเขียนจะพาไปแบบไหน