>>185-186 สำหรับกูนะ
อ่านง่าย - ประชาธิปไตยบนเส้นขนาน เจ้าหงิญ ความสุขของกะทิ เราหลงลืมอะไรบางอย่าง ไม่มีหญิงสาวในบทกวี อมตะ ซอยเดียวกัน
ตลิ่งสูงซุงหนักนี่ภาษาธรรมดามากจนกูงงว่าได้ซีไรต์ได้ไงวะ ทั้งเรื่องไม่มีเหี้ยอะไรเลยนอกจากคนกับช้าง แม่เบี้ย(คู่ชิงในปีนั้น)สนุกกว่าบทบรรยายดีกว่า สงสัยปีนั้นกรรมการเน้นความเรียบง่ายมั้ง
ส่วนซีไรต์ที่กูอ่านไม่รู้เรื่องบรรยายงงๆแถมเวิ้นเว้อก็ คนแคระ กับไส้เดือน