Fanboi Channel

>>>/subculture/648/ แม่บ้านโม่งสายหนังสือ วงการนิยายไทยมีเหี้ยไรให้นินทามั้ย
>>>/subculture/890/ มหกรรมแม่บ้านสายหนังสือแห่งเว็บโม่งครั้งที่ 2
>>>/subculture/1074/ สารบัญหนังสือแห่งบอร์ดโม่ง เล่มที่3
>>>/subculture/1243/ บันทึกชุมนุมหนังสือแห่งบอร์ดโม่ง เล่มที่4
>>>/subculture/1467/ โม่งหนังสือนานาชาติ ครั้งที่ 5
>>>/subculture/1639/ มหกรรมงานหนังสือประจำบอร์ดโม่ง ครั้งที่ 6
>>>/subculture/1731/ มหกรรมงานหนังสือแห่งบอร์ดโม่ง ครั้งที่ 7
>>>/subculture/1815/ มหกรรมงานหนังสือแห่งบอร์ดโม่ง ครั้งที่ 8
>>>/subculture/1863/ งานหนังสือจบไปแล้วแต่โม่งยังคงอยู่ เล่มที่ 9
>>>/subculture/1932/ งานหนังสือแห่งบอร์ดโม่ง ครั้งที่ 10
>>>/subculture/2008/ ห้องสมุดหนังสือแห่งบอร์ดโม่ง ห้องหมายเลข 10

ขอถามวิธีการอ่านนิยายอังกฤษหน่อย คือกูอยากอ่านแฟนฟิคเรื่องหนึ่งมากแต่มันเป็นภาษาอังกฤษซึ่งกูอ่อนมาก(และกูคิดว่าจะอ่านไอ้นี้ฝึกนั้นแหละ จะให้กูไปฝึกด้วยอะไรที่กูไม่อยากทำมันไปไม่รอดทุกที)
แต่คือกูอ่านเปิดgoogle tran หาศัพท์ที่กูไม่รู้ซึ่งก็เยอะ แล้วเวลาเอาแต่ละคำมารวมกันกูงงมากบางทีกูรู้สึกมันไม่เข้ากันลย หรือมาทีมันก็เป็นประโยคจากคำง่ายๆแต่กูก็ไม่เข้าใจว่ามันแปลอะไร กูควรทำไงดี

ตกลงคนเขียนHackนี่ตกลงอายุเท่าไหร่วะ เห็นเขียนมานานละ

>>2 เอาจริงๆมันก็ไม่มีอะไรยากนักนะ คือมึงก็ควรจำโครงสร้าง tense หลักๆได้ ทำความรู้จัก passive ไว้ด้วยก็ดี คำศัพท์บางคำก็มีหลายความหมาย ต้องดูบริบท บางคำมันหาไม่เจอเพราะใส่ prefix (พวกขึ้นต้นด้วย un- ir- ไรงี้) หรือ suffix (ตามหลังด้วยพวก -tive -tion) ก็ลองลบตัวข้างหลังดู ให้ความหมายที่ใกล้เคียง

>>2 กูไม่ใช่ผู้รู้ ถ้าไม่โอเคขอโทษด้วยย แต่ที่กูทำนะ ต้องแยกส่วนประกอบของประโยคให้เป็นก่อน อะไรเป็นนามหลัก กริยา กรรม คำขยาย ซึ่งกูเดาว่า ที่มึงงงส่วนใหญ่น่าจะมาจากคำขยาย ฝรั่งที่แต่งเวอร์ๆมันใส่คำขยายติดกันเป็นพรืดดด มึงลองฝึกดูส่วนประกอบก่อน อัพเวลจากนั้นคือแยกประโยคใจความหลัก ใจความย่อย มันจะเสริมๆกัน แต่หลักๆคือดูส่วนประกอบให้เป็น จะได้ประติดประต่อง่าย
ส่วนเรื่องคำแปล ถ้ามันเป็นเมนหลัก มึงก็เปิดดิค แต่ถ้าอยากอ่านให้ไหลลื่นก็อย่าเปิดบ่อย พยายามเดาบรรยากาศกับความหมาย เปิดแค่คำที่เดาทางไม่ออกแทน แล้วพออ่านจบรอบนึงมึงก็กลับมาเก็บคำที่มึงไม่รู้ความหมาย ถ้ามึงอยากฝึกภาษาด้วยกูว่าแบบนี้เวิร์คอ่า ฝึกเดาบรรยากาศ กูเคยอ่านเจอวิธีนี้มาจากที่ไหนซักที่
อีกวิธีนึงที่กูทำเวลาเจอคำยากๆติดกันแล้วกูจับใจความไม่ได้เลยคือ มึงเปิดอ่านในหนังสือ หรือว่าหน้าจอนึงแยกไป ส่วนการเปิดดิคกูจะใช้โทรศัพท์มาเปิดแยก เปิดเรียงคำแล้วมานั่งเรียบเรียง มันจะเร็วว่าสลับหน้าไปแปลที่กูเกิ้ล

เสริมอีก คำบางคำกู๋ทรานส์มันยังไม่อัพเดทก็มีืคำแสลงไรงี้ ลองหาใน Urban dicr ดูด้วย แปลอังกฤษเป็นอังกฤษอาจจะดูยาก แต่ก็ช่วยได้ ไม่ก็ลองก็อปคำแล้วหาเป็นรูปภาพดู

>>2 ถ้าฝึกอ่านเบาๆแนะนำมังงะแปลอังกฤษที่คิโนะไรงี้ก่อนนะ
นิยาย ฟิคพวกนี้มันแอดวานซ์มากมึง (แต่ฟิคอ่านฟรีก็ลองจากฟิคสั้นๆดูได้)
คือถ้าอ่านมังงะจะได้ลองฝึกจากดูภาพเห็นบรรยากาศแล้วเปิดดิกไปก่อน(แนะนำถ้าเปิด Dict ไทยแล้วงง
ขอแนะนำ OALD- Oxford advance learner dict ประมาณนี้มั้ง แปล Eng-eng แต่เข้าใจง่ายมากกก ได้เห็นประโยคตัวอย่างด้วย
มึงเอามาเทียบได้เลยว่าตรงกับความหมายไหน เพราะยางคำแม่งหลากคำมาก)
คือสำหรับกูแม่งโดนบังคับอ่านนิยายภาษาอังกฤษเนี่ยแหละ ก็ไม่ใช่ว่าอ่านไม่ได้
แต่แม่งสูบพลังกูมากกกกกกกกกก(และบางจุดบริบทอ่านยากจริง) หนังสือสนุกแค่ไหนแม่งอยากปาทิ้งทุกที
ยิ่งได้ที่ไม่สนุกแล้วต้องอ่านอยุ่ดีนี่คือแบบนรกมาก 5555555555

>>2 ถ้าคำไหนที่มันต่อกันหรือเป็นประโยคแล้วอ่านไม่เข้าใจกูจะเอาไปหาในกูเกิ้ลพิมพ์ บางทีก็พิมพ์ mean ตามหลังไป ดูการใช้งานและความหมายอะ บางคำก็ไม่เข้าใจหรอก แต่เจอบ่อยๆก็เข้าใจเองว่าหมายถึงอะไร
ส่วนใหญ่คำศัพท์ทั่วไปกูใช้ดิค EN-EN แปลนะ บางคำมันเป็นได้ทั้ง n. ทั้ง v. ดิคอิ้งมันจะมีความหมายและตัวอย่างประโยค ถ้าไม่เข้าใจก็หาดูรูปภาพอย่างที่โม่งข้างบนบอก
ส่วนที่กูว่าจะอ่านเข้าใจยากก็น่าจะเป็น participial phrase ในฟิคมีใช้เยอะแยะเลย พวก Walking to the street, he.... อะไรแบบนี้ เห็นครั้งแรกกูก็งง 5555
แต่ถ้าจะฝึกอ่านจริงๆ กูแนะนำพวกหนังสือฝึกอ่าน มีหลายเลเวล หาโหลดได้ตามเน็ต แกรมม่าและคำมันจะไม่ยากมาก ฟิคบางอันมันใช้ศัพท์แปลกๆยาก อ่านแล้วงงเหมือนกัน

ว่าแต่ HACK เล่มล่าสุดถึงไหนแล้ววะ มีใครตามบ้าง เมื่อก่อนกูติ่งเรื่องนี้มาก ๆ

ขอบคุณพวกมึงมาก ไว้จะค่อยๆลองดู
กูรู้ตัวนะถ้าอยากฝึกจริงๆควรหาไรง่ายๆมาอ่านก่อน แต่คือกูดันเป็นพวกอะไรไม่อยากไม่ชอบไม่ต้องการจะทำแล้วไปไม่รอด(ความผิดกูเอง)
เอาจริงแล้วที่กูอยากอ่านฟิคนี้เพราะโดนไซโคจนอยากอ่าน มากกว่าต้องการฝึก แต่ก็คิดว่าควรจะใช้เป็นตัวฝึกก็ดี เพราะกูควรมีทักษะอิงได้แล้วไม่งั้นในอนาคตกูไปไม่รอดแน่

กูมายกมือว่าอ่อนอังกฤษมากอีกคน แล้วความอดทนมันไม่พอที่จะอ่านนิยายอังกฤษยาวๆ สุดท้ายกูดันไปลงเอยที่ดูหนังซับอิงตอนที่กูว่างจากอ่านนิยายไทย คือมันช่วยนะ ยังพอเดาๆ จากท่าทางได้ จนกลับมาอ่านนิยายอิงใหม่อีกทีกูเลยค่อนข้างอ่านรู้เรื่อง แบบชินกับตัวอังกฤษเยอะๆ แล้วต้องหาเมนหลักน่ะ สู้ๆ นะมึง

>>11 ต่อๆ แล้วก็กุเหมือนมึงเป๊ะตรงที่ถ้าไม่อยากทำ ไม่ชอบกูก็ไม่ทำ ขนาดหนังสืออ่านนอกเวลาภาษาอังกฤษที่ต้องสอบกูยังอ่านจบเฉพาะเทอมที่มีเรื่องที่กูชอบเลย 55555555

>>10 กูก็เริ่มอ่านภาษาอังกฤษเพราะฟิคว่ะ แนะนำนะ ถ้ามีพื้นฐานอังกฤษอยู่บ้างก็ลองอ่านให้จบบทนึงโดยไม่เปิดดิคเวลาอ่านดู หลังจากนั้นค่อยเปิดหาคำที่คาใจมึง วิธีกูได้ศัพท์ทีละน้อยๆแต่จะจำแม่นนะ

ลองไปฝึกอ่านจาก penguin readers students ดู

ถ้าไม่ใช่เรื่องซีเรียสมากกูจะอ่านแบบskimmingไปนะ คืออ่านผ่านๆไม่ลงรายละเอียดมาก เอาแค่ประโยคสนทนากับบทอธิบาย ตัดบทบรรยายทิ้งไปเกือบหมดเลย วิธีนี้ใช้กับพวกLNก็ได้ เพราะมันไม่ค่อยมีบรรยายอยู่แล้ว

ถ้าอ่านเอาจริงก็อ่านไปแปลไปรวดเดียวทั้งparagraphเลย เจอคำไหนที่ไม่รู้ก็เดาจากรูปประโยคว่าน่าจะแปลว่าอะไร พอจบparagraphแล้วค่อยมาดูอีกทีว่ามันแปลว่าอะไร ถ้าไม่เจอศัพท์ยากไปวิธีนี้ทำให้อ่านได้ไวมาก แทบไม่ต่างจากอ่านภาษาไทย

วิธีนี้มีประโยชน์อีกอย่างคือทำให้เราเข้าใจศิลป์ของภาษามากขึ้น เพราะภาษาประกอบด้วยศาสตร์คือไวยกรณ์ และศิลป์คือศัพท์/ความหมาย การเข้าใจคำศัพท์ใช้มากกว่าความจำ มันต้องใช้ความเข้าใจความหมายที่สื่อมาด้วย ดั่งที่วิทเตนสไตน์กล่าวในปรัชญาภาษาธรรมดาว่าความหมายคองคำคือเจตนาของผู้พูด

วิธีนี้ช่วยลดภาระการจำศัพท์ได้ส่วนหนึ่ง แต่ข้อเสียคือถ้ามึงไม่เปิดดิคมาเทียบภายหลัง บางทีศัพท์ที่จำในหัวมึงจะความหมายคลาดเคลื่อนได้ วิธีนี้มีดีคือทำให้อ่านได้เร็วและต่อเนื่อง แต่อาจขาดความแม่นยำไปบ้างถ้ามึงรู้ศัพท์น้อยไป แต่ถ้ารู้ศัพท์เยอะแล้วก็ไม่ใช่ปัญหาเท่าไหร่ คิดซะว่าอ่านหนังสือเหมือนดูหนัง อ่านความหมายของประโยค/between the lineให้เหมือนอ่านภาษากายในหนังก็พอ

กูอ่านนิทานเด็กเข้าใจนะ แต่พอเรื่องที่ศัพท์สูงกว่านั้นกูจะเริ่มงงและเริ่มไม่อยากอ่านแล้วว่ะ

Ky กูเห็นโปรของรักพิมพ์ในทวิต ซื้องานอิโต้จุนจิครบตามที่กำหนด แม่งแถมหน้ากากาปิดปาก กูอยากได้ว่ะ 555 เทียบกับโปรแค่ซื้อครบพันห้า ใครก็แลกปลอกหมอนได้ของครั้งที่แล้ว อันนี้ดูน่าสนใจกว่าเยอะแถมจำนวนจำกัดด้วย ฮา

>>17 ผิดที่มึง แต่กูก็อยากได้

>>2 ไม่ได้ต้องแปลทุกตัวหรอก คำไหนไม่รู้ก็ข้ามๆไป บางทีไปอ่านเอาข้างหน้าก็เข้าใจเอง
ฟิกภาษาอังกฤษนี่บางทีคนแต่งก็ไม่ใช่เจ้าของภาษานะ บางทีคนเขียนแม่งก็เขียนสำนวนแปลตามภาษาของมันซึ่งฝรั่งไม่ได้ใช้ ที่มึงมึนอาจจะไม่ใช่ความผิดมึงก็ได้

เพื่อนโม่ง แฟนตาซีพวก devil tale, dark gems และเรื่องผีของสนพ.โซฟานี่โอเคมั้ย ใครเคยอ่านบ้าง กูดูปกแล้วน่าสนใจดีแต่กลัวโดนหลอก

>>20 เดวิลเทล เนื้อเรื่องโอ แต่ยังไม่น่ากลัวสุด แต่ให้อารมณ์ดาร์คเหมือนมึงจมน้ำตายอะ แต่ปัญหาคือ ทุกเรื่องทั้งสามเล่ม กูไม่ผูกพันตัวละครไหนสุดเลย มันให้อารมณ์แบบหนวงเกิน ส่วนนิยายผีโซฟาให้ดูเป็นบางเรื่องนะ บางเรื่องก็ถุ้ย

นอกเรื่องหน่อย ชื่อหัวกระทู้แม่งตั้งกันสะเปะสะปะมาก 5555

>>21 แท้งยูมากมึง แล้วกูจะลองดู
>>22 เออ กูก็เพิ่งเห็น ครั้งหน้าจะเป็นอะไรอีกวะ 55555555555555

>> ห้องสมุดหนังสือแห่งบอร์ดโม่ง รหัสห้อง 13 ???

เออกูถามหน่อย วันแรกงานหนังสือเปิด 10 โมงคือเข้าได้เลยป่ะวะ หรือมีพิธีเปิดอะไรอีก
แล้วหนังสือใหม่ๆคือเรียบร้อยแล้วใช่มั้ย เผื่อออกไม่ทันเงี้ย (กูนี่ก็คิดมาก 555)
ปกติไม่เคยไปวันแรกเลย ขอบใจมึงล่วงหน้า

>>25 วันแรกเข้าไปเลยมึง แต่เรื่องหนังสือเนี่ยบาง สนพ. หนังสือใหม่เขาจะยังไม่ลง มันอาจจะมาวันอื่นหรือกลาง ๆ งานเงี้ย กูเคยไปถามเรื่องหนึ่งแล้วเขาบอกว่าจะมาวันอื่นนี่โคตรเฟล 5555

>>25 วันแรกกูไม่แน่ใจนะ แต่กูเคยจะไปซื้อหนังสือใหม่แล้วมันไม่มี เขาบอกของมาไม่ทัน ทั้งๆที่แม่งแปะโปรอยู่ในเพจ สรุปก็ไม่มีขายทั้งงานหนังสือ กูก็ต้องไปซื้อร้านแถวบ้านเอา ฟรวยมากกกกก

>>25 เข้าได้เลยมึง แต่หนังสือใหม่ไม่ทันนี่ไม่ใช่มึงคิดมาก กูเจอมาแล้ว...

>>28 กูก็เจอมาแล้วเหมือนกัน หนังสือใหม่ออกไม่ทันงาน

>>25 มีครั้งนึงกูไปวันแรก รอเขาเปิดประตู พอเปิดปุ้ปสาวๆวิ่งไปบูทแจ่มใสเลยวะ แข่งขันรุนแรงมาก

>>28 >>29 กูถึงไม่กล้าไปวันแรกไง เพราะกูไปได้แค่วันเดียว ขืนของยังไม่มานี่กูร้องไห้อ่ะ

>>30 นั่นสมรภูมิหลักที่ใหญ่สุดไงมึง กูเคยไปวิ่งกับเขาอยู่ที สมัยเอนเธอร์ยังไม่แยกบูท เยินโคตรๆ แบบสาบานจะไม่เฉียดไปอีก

แต่รอบนี้กูต้องไปวิ่งบูธแม่ทัพว่ะ อวยพรให้กูด้วย....

>>32 โชคดีที่กุเลิกอ่านของสองสนพ.นี่แล้ว กุรักสงบบบ

ไปงานหนังสือกันวันไหนฮะ

>>34 ว่าจะไปวันเสาร์

ของกล้วยนี่มีนิยาย 2 เล่ม 100 กูควรซื้อดีมั้ย มันจะมีที่ถูกกว่านี้อีกรึเปล่า?

>>35 ถ้ามึงอยากอ่านเร็วๆหรือหนังสือใกล้จะหมดก็ซื้อเหอะ

>>36 ไม่ได้อยากอ่านขนาดนั้นว่ะ อารมณ์อ่านก็ได้ไม่อ่านก็ได้ เห็นตกเล่มละ 50 ถูกดี แต่ไม่รู้ว่ามันจะมีลงถูกกว่านั้นมั้ย เหลือ 30 งี้

>>37 กูก็เคยซื้อนิยายแฟนตาซีเล่มนึงจากร้อยกว่าเหลือหกสิบ เห็นแล้วก็แอบเสียใจแทนนักเขียนชอบกล 555 ถ้างั้นมึงรอก็ได้มั้ง โปรน่าสนใจก็จริงแต่ระวังโดนหักหลังละกัน

กูล่ะสงสัยชิบหายว่ากล้วยทำไมถึงชอบลดแบบนี้วะ สมัยฟิสิกส์นี่มีลดแบบนี้ปะวะหรือพอเป็นกล้วยถึงมี ไม่ได้เเวะไปบูธนานละ เว็บสนพ.กับเพจก็ไม่ได้เข้า แทบไม่ได้ติดตามข่าวเลยเดี๋ยวนี้ รู้สึกสนพ.ที่เคยชอบเคยเป็นแฟนแล้วจู่ๆก็เปลี่ยนไปจนรักไม่ลงแล้วว่ะ

>>35 แถวเกตเวย์มี สนพ.ยิบซีเอานิยายมาใส่กะบะลดราคา มี20บาทกับ 50บาท แต่อย่าหวังกับคุณภาพมาก
ตามร้านสะดวกซื้อใหญ่ๆอย่าง Lotus express มีนิยายแนวรักโรแมนติคลมละ 59 บาทจากราคาปกคุณภาพดีกว่ากะบะข้างบนหน่อย

นิยายลดราคาถ้าเจองานเขียนคุณภาพก็ถือว่าดีไป ถ้าเจองานห่วยๆก็ไม่เสียดายตังค์มาก อยากหาเรื่องดีๆหยิบปกหลังมาอ่านก็น่าจะช่วยบอกได้ระดับหนึ่งล่ะว่าดีไม่ดี

>>38 >>40 ขอบใจมากมึง เดี๋ยวกูลองดูโลตัสแถวบ้านด้วย

กล้วยเอาหนังสือสองร้อยกว่าบาทมาลดเหลือสองเล่มร้อย... บ้าเอ้ย เอาเงินกูคืนมา

>>42 หนังสือที่เอามาลดราคาอาจจะเป็นพวกนิยายเก่าค้างสต๊อกพิมพ์ออกมานานแล้วแต่ขายไม่ออกก็ได้ อาจจะไม่ใช่เล่มที่มึงซื้อก็ได้นะ

ปล.พูดถึงหนังสือลดราคาแบบกระหน่ำ แนะนำ สนพ.freefrom มาล้างสต๊อกเล่มละ100เดียว

>>43 กูซื้อแมวดำของเอ็ดการ์ โปมา 300 กว่า อย่าบอกนะว่าแม่งลดราคาเหี้ยๆน่ะ

>>44 sure

>>44 ไม่เป็นไรกูซื้อ Brave New World ราคาเกือบสามร้อยเป็นเพื่อนนะมึง

>>44-46 https://m.facebook.com/235544949899531/photos/pb.235544949899531.-2207520000.1445117065./834721749981845/?type=3&source=54
เค้าบอกว่าเป็นหนังสือมีตำหนิอ่ะ คงประมาณยับหรือขาดเลยเอามาขายถูกๆมั้ง ไม่รู้ว่ามีเล่มไหนมั่ง พวกมึงซื้อเต็มราคาก็คิดซะว่าจ่ายเพื่อซื้อของคุณภาพดีไม่ตก QC ล่ะกัน

>>43 นั่นก็ส่วนนึง เเต่บางเรื่องนี่เพิ่งออกจบไปไม่เท่าไหร่ก็ลดเเล้วว่ะ ดีนะไม่ได้ตาม 555

กูว่ากล้วยคงลดของค้างสตอคอ่ะนะ แต่แบบบางเรื่องก็สนุกดีเสือกเอามาลดซะตอนคนซื้อเป็นโปรช้ำใจเล่น
กูไม่รึู้ว่าแปดสามีลดมั้ย อยากได้มาอ่านดู ถ้าสักสองเล่มร้อยจะซื้อ 5555

>>47 แต่แมวดำที่กูซื้อมา ตอนนี้หน้ากระดาษเหลืองส่งกลิ่นเหม็นแล้วนะมึง เหี้ย เพิ่งผ่านมาปีครึ่งเอง

พวกมึง...มีคนแปลอวิ๋นจงเกอ (บทเพลงกลางเมฆา -ลำนำทะเลทราย ภาคสอง) แล้วว่ะ
น้ำตาจะไหล ;_;

https://www.facebook.com/167306746670695/photos/a.940766122658083.1073741833.167306746670695/940766102658085/?type=3&theater

หนังสือ เมนูคนบาป-จานโปรดสำหรับคนใจร้าย ของ สนพ. freeform นี่เป็นไงมั่งอ่ะ

>>51 กรี๊ดดดดดด ดีมากกกกก ในที่สุดก็มีวันนี้รอมาโครตนานว่าแต่ออกกับแจ่มเปล่าว่ะ

>>53 เขาบอกว่าออกกับสำนักพิมพ์ จ. ก็น่าจะแจ่มใสแหละ

>>51 โอยยย กูดีใจว่ะนี่ก็รอมาเป็นกี่ปีละเนี่ยหนังสือก็อ่านซ้ำซีรีส์ก็ดูแล้วดูอีก

มีนิยายหรือหนังสืออะไรน่าสนมะ กูทำลิสต์ปีนี้ไว้แล้ว แต่เผื่อมีอะไรดีๆที่หลงหูหลงตาไป

>>56 ไม่บอกหรอก อุตสาห์เสียเวลาลิสต์ตั้งนาน

เพิ่งมาถึงงานหนังสือ ทำไมคนน้อยจังวะ

>>58 มึงเล่นมุขใช่มั้ย

>>58 มีแต่คนจัดร้านกับคนขนหนังสือไปวางนี่หว่า...จะไม่น้อยได้ไง

ชุดเลโมนี่ สนิกเก็ตในไทยนี่ออกมากี่เล่มแล้วอ่ะ นอกจาก ASOUE

เรื่องยุทธภพออนไลน์ปกมันแปลกๆ แฮะ ตัวละครบางตัวเหมือนกูเคยเห็นในเกมบางเกม มันดราฟมาวาดหรือลอ- แค่ก! ได้แรงบันดาลใจมา

>>62 ไหนๆ มีตัวอย่างปกป่ะ กำลังเบื่อ อยากหาเรื่องเม้าท์พอดี 555

>>63 เล่มล่าสุด เล่มก่อนหน้านี้กูก็คิดว่าคล้ายนะ ติดใจตรงชุดเกราะดำแดงนี่แหละ
https://m.facebook.com/pages/ยุทธภพออนไลน์/220578384632069#!/SatapornFantasy/photos/pb.425699017472124.-2207520000.1445329103./948149571893730/?type=3&source=42

>>62 นึกว่าคิดอยู่คนเดียว กูเริ่มคิดตอนเห็นปกนี้ เหมือนตัดแปะ
https://fbcdn-sphotos-f-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xfa1/v/t1.0-9/548083_459423224081568_1209236414_n.jpg?efg=eyJpIjoidCJ9&oh=f12afbdd1ff93445c187993df1849c9f&oe=56C39B73&__gda__=1455158778_96060c451fa28908c5e3889302ea77f9

ปกไม่สวยเลยว่ะ

>>65 หยั่งกะปกนิยายเยิ้บที่ชอบเอาภาพดารามาทำโฟโต้ชอปขึ้นปกเลยว่ะ ไอ้ผู้ชายตรงกลางหน้าเหมือนดาราจีนคนนึงเลย

มันยังไม่จบอีกหรอวะ...

>>67 แต่หน้าผู้หญิงกูนึกถึงพวกนิยายรักที่มีชื่อเรื่องจำพวกอสูร,ซาตาน,นางบำเรอ,ชีค

ยุทธภพออนไลน์กูเห็นนานแล้ว แต่ทำใจซื้อไม่ลงเพราะปกมันนี่แหละบางปกสัดส่วนตัวกับหน้าไม่สัมพันธ์กันเลยหน้าก็ลิยๆไม่มีมิติ มีใครอ่านเรื่องนี้ไหม กูอยากรู้ว่าสนุกรึเปล่าเผื่อกูจะทำใจปล่อยเบลอเรื่องปกได้

>>70 บรรยายห่วย เรื่องไม่เดิน และโคตรพ่อแม่แกรี่สตู มึงไม่ซื้อก็ดีแล้วกูโดนเพื่อนยัดให้อ่านสามเล่มทรมานมาก

สรุปเรื่องนี้มีอะไรดีวะ จะออกแข่งกับHackรึไง

>>72 ยุทธภพออนไลน์ กูอ่านๆก็คิดว่าสนุกดีออกมึง เรื่องไม่ค่อยเครียดเน้นฮาตรงรสนิยมกูพอดี สำหรับกูกูชอบเรื่องนี้มาก แต่กูขอด่าเรื่องปกเหมือนกันว่ะ ไม่ชอบตั้งแต่เล่มแรก ยิ่งหลังๆยิ่งไม่ชอบ

ใครเคยอ่านหนังสือของสนพสมมติบ้าง เรื่องไหนสนุกบ้างอะ ดูน่าอ่านทุกเรื่องเลย

>>69 นิยายพวกนี้ กูเหลือบไปเจอหน้าปกทีไร รู้สึกจั๊กเดียมใจทุกทีเลยว่ะ

>>70 ก็พออ่านเพลินๆได้ เอาขำ เอาน้ำแบบไม่เอาเนื้อ อย่างที่ >>71 บอกว่าเรื่องไม่เดิน มีพระเอกที่โคตรเทพ หล่อลาก เป็นเจ้าหน้าที่พิเศษหน่วย(หน่วยเหี้ยไรวะ กูลืม เอาเป็นว่าฟังดูเท่มาก) แฮคระบบได้ บู๊ได้ บุ๋นได้ ซึ่งที่กล่าวมาพระเอกเป็นมือหนึ่งทั้งสิ้น พ่อรวยเป็นเศรษฐี มีอธิการตำรวจเป็นพ่อบุญธรรม พูดได้ 9 ภาษา เข้าไปเล่นเกม แล้วก็เทพมาก ดวงเฮง เก่ง ของเทพของมารของในตำนานเหมาหมด ไปล่วงเกินแก็งค์สาวๆ จนโดนตามล่า แต่ก็ไม่ได้คณาอะไร เจอพระเอกแกล้ง+ลวนลามกลับหมด มีแกงค์ภูติอีกขโยงนึงติดตาม ฮาเร็มผู้หญิงเยอะๆ เนื้อเรื่องเกี่ยวกับสงครามแต่ก็ไม่ได้จริงจังอะไร เหมือนพระเอกเดินทางแล้วก็รังแกคนไปเรื่อย โชว์เทพ มีเพื่อน ต่อสู้ ป่วนชาวบ้าน วนๆอยู่แบบนี้
โดยรวมคือสาระไม่มี แต่สนองความเบียวได้ดี แม่รี่แกรี่ซูครบ ฮาๆ(อาจเฉพาะบางคน)

เคยอ่านอยู่ครั้งหนึ่ง ปกติอ่านอะไรพวกนี้ได้นะ (แพนเจียกูก็อ่านได้) แต่เรื่องนี้กูอ่านไม่ค่อยหนุกเท่าไหร่

งานหนังสือทำไมไม่มีคนเลยวะ

>>78 วันนี้วันทำงานและวันแรกหนังสือบางเล่มก็ยังไม่ลง

>>77 เทียบกับไวท์โร้ดเรื่องไหนสนุกกว่ากันครับ //จริงจัง

>>80 กูยกให้ไวท์นะ

>>80 มึงเทียบอะไรบ้าง?
กูให้ มาตรฐานกู>>>>>>>>>>>แพนเจีย>> ยุทธภพ>ถนนขาว
จริงๆ กูอาจจะตัดสินจากภายนอกเกินไปก็ได้ เพราะกูอ่านไม่จบสักเรื่อง ยุทธภพกูอ่านไป 800 กว่าตอน แพนเจีย 1 เล่มครึ่ง ถนนขาว 50 หน้า

>>80 ไม่ทันอ่านไวท์โร้ดว่ะเพื่อน ว่าจะอ่านแต่ก็มีการแฉกันเกิดขึ้นก่อน อคติเลย อ่านก็คงไม่หนุก

>>83 อ่านไม่ทันก็ลอง เฟทไดอารี่ แทนมั้ยจ๊ะ

>>84 เคยเปิดอ่านผ่านๆแค่เล่มที่เขาเอาตัวเองเป้นตัวเอกอ่ะ เลิกเลย 5555

>>82 กุเห็นด้วยกับมึง แพนเจียนี่กุว่าตัวพระเอกกับเทพอสูรแม่งซูแต่อย่างน้อยเนื้อเรื่องยังมีดำเนินไปเรื่อยๆค่อนข้างชัดดี แต่ปมเยอะไปจนบางทีกุก็ลืมว่าอะไรมีอะไรบ้าง

แพนเจียมันเกี่ยวกับอะไรวะ ถึงขนาดเทียบกับไวท์โร้ดแสดงว่าเนื้อหาเบียวๆ เหมือนกันสินะ

>>87 พระเอกเข้าเกม เจอนู้นนี้ดวงเฮงๆตามประสาแนวนี้ เจอของเทพๆ เจอภูตเทพๆ บลาๆ แต่เอาจริงมันก็ตามสนุกตรงเมื่อไรจะหยุดซู แต่สักพักก็เบื่อ

>>87 พระเอกดวงดี ช่วยคนนู้นคนนี้จนมีพรรคพวกเทพเทพเทพ มีฮาเร็มเล็กๆ มีของเทพเพราะเทพช่วยหามาให้ พระเอกเป็นคนดีจ๋า แต่พวกเทพที่อยู่ด้วยเสือกเป็นตัวปัญหา ก็เลยต้องตามเช็ดตามล้างแล้วก็ทำภารกิจของตัวเองไปด้วย จนหลังๆนี่พวกเยอะจนถ้าใครเดินเหยียบเงาคงตายห่าซ้ำแล้วซ้ำอีก

อ่านเพลินสมองดีนะมึง แต่ช่วงนี้คนเขียนแม่งยัดปรัชญาเยอะจนเอียน แรกๆพอมีกล้อมแกล้มให้รู้สึกว่ามันซูแบบมีหลักการนะ แต่พอเยอะเข้าแล้ลวรู้สึกอ่านไม่รู้เรื่องเลย 5555 //กุข้ามไปอ่านฉากบู๊

>>87 แพนเจีย พระเอกเข้าไปเล่นเกมออนไลน์ มีฮาเร็ม npc สาวๆ สามโขยงเข้ามาเกี่ยวพันธ์เกาะติดวนเวียนรอบตัว
ข้อดีคือ เหมือนจะมีปม มีปริศนาของเกมเป็นเรื่องเป็นราว ดูมีจุดหมายดี และบทร่ายมนต์ดูขลัง
ข้อเสีย ห่า มึงควรเขียนให้เป็นเกมออฟไลน์ ถ้าตัวละครเด่นมึงจะมีแค่พระเอกกับกลุ่มสาวๆnpc ผู้เล่นคนอื่นแม่งมีบทแค่ออกมาแตกตื่นกับสิ่งที่กลุ่มพระเอกทำ และอีแก็งค์ npc แม่มซูชิบหายยิ่งกว่ายุทธภพอีก

นิยายเกมออนไลน์นี่หาแบบไม่ซูยากสินะ...

>>91 มอนสเตอร์โซลไหมมึง? ไม่ซูมาก

>>92 สาวๆจืดจางชิบหายเรื่องนี้

กูเห็นในทวิต เรื่องอาทิมิส ฟาว เห็นมีบอกเตรียมพบคนแปล เออ โอเคอยู่ ผู้จัดการฝ่ายลิขสิทธิ์ ห้ะ เกี่ยวเหรอ แล้วคนสุดท้าย คนเขียนคำนิยม คือ...เอามาทำไมล่ะคนนี้น่ะ แค่เพราะเป็นนักเขียนจอมทำเงินของสนพ.เรอะ

>>94 อยากอ่านเรื่องนี้อ่ะ ยังหาซื้อได้ป่าววะ โม่งแนะนำกันไหม

>>95 เเนะนำมั้ยกุมั้ยรู้นะ เเต่นี่สถาเอามาทำใหม่ว่ะ มึงไปหาซื้อได้ ในงานนี้น่าจะออกเเล้วเเหละ

พรุ่งนี้โดดไปงานหนังสือ ฮู้ววววว

สนพ. FreeForm นี่ในงานหนังสือขายราคาปก/ลด15% หรือลดเล่มละ 100 ในเฟสวะ หรือเล่มละ 100 นี่คือเฉพาะโอนเงินซื้อคูปองเท่านั้น?

ทำไมนิยายเกมออนไลน์ส่วนใหญ่พระเอกต้องซูและดวงดีผิดชาวบ้านวะ ไม่ก็ดวงซวยเว่อร์ แรกๆ ก็อ่านสนุกดี พอเจอเยอะๆ กูชักเริ่มเอียนละ กำเนิดพล็อตแบบนี้มาจากเรื่องอะไรวะ

>>99 เพราะถ้าดำเนินพล็อตตามปกติมันจะเอื่อยไม่พอใจเด็กดอกคนอ่านบนเว็บเด็กดีไงมึง

>>99 กูจำได้ว่าเคยเจอครั้งแรกในไวท์โร้ด อีพระเอกมันเข้าไปเล่นเกมกับเพื่อนๆ แต่ละคนมีอาวุธเทพหมด อีนี่ถือปืนกากๆอยู่คนเดียวแต่บังเอิ้ญ บังเอิญล้มบอสได้เลยได้อาวุธเทพโครตแรร์คนเล่นมาเป็นปีๆยังไม่เคยแม้แต่จะเห็นแม้แต่เงา ดวงดีป่ะล่ะ

>>99 ราชาแห่งราชัน ต้นกำเนิดการบูมของนิยายออน์ไลน์ไทยเลยมั่ง

เพื่อนๆ กุมีงบ อยู่ 2000 กูอยากได้นิยายที่แบบ เล่มเดียวจบ ดีๆ อะ อ่านแล้วดีงาม กุไม่มีเวลา หาแล้ว พวกมึงแนะนำทีได้มั้ย (เดี๋ยวไปตั้งที่มูวายด้วย)

เล่มเดียวจบรู้จักแต่นิยายรัก รับมั้ยมึง

>>103 แนวไหนวะ

>>103 อยู่กับก๋ง---------ท่ดๆ
ไมรอน เขียนโดยลวิตร์ แนวแฟนตาซีต่อยอดตำนานเมอร์ลิน เป็นเรื่องของน้องชายฝาแฝดของเมอร์ลินที่ถูกพูดถึงในตำนานแค่ตอนเกิด(ถ้ากูจำไม่ผิด) สนุกมากกกกกก

>>103 น้ำหอม เล่มเดียวจบ กูเคยซื้อมาร้อยนึงในงานหนังสือ เกี่ยวกับฆาตกรที่เอามนุษย์มาทำน้ำหอม ไม่ได้น่าขยะแขยงนะ แต่หอมสัสๆ
จอมโจรหนังสือ หายากหน่อยเพราะเพิร์ลมันปิดไปแล้ว แต่อาจมีขายแบบเลหลังตามบูธอื่นๆอยู่มั้ง
เทวาพาคู่ฝัน ภาคต่อของราตรีประดับดาว ไม่ได้อ่านมาก่อนก็เข้าใจ เป็นนิยายรักกุ๊กกิ๊กน่ารักๆ
น้ำใสใจจริง เกี่ยวกับกลุ่มนิสิตที่เป็นผู้บุกเบิกพื้นที่ทุรกันดารของมหาลัย อะไรๆมันก็กันดารไปหมดดดด ใบไม้ไหวก็ไฟดับแล้ว ไม่เน้นรัก แต่ตลกเฮฮามาก

>>106 กุจะไปหาได้จากไหนวะ มันใช่อันปกใหม่สีแสดๆปะ

>>106 กูสนับสนุนไมรอนอีกคน

พวกมึงหมดงบกันไปเท่าไหร่แล้ว เกินงบที่ตั้งไว้รึเปล่าวะ?

เห็นว่าเพชรรุ่นลูกของ หสม. มีปัญหาคู่นึงมีสำนักพิมพ์มาแย่งแข่งราคา เซ็ตที่เหลือของเพียงแรกพบก็ต้องปล่อย เรื่องที่เคยรีวิวไว้
ก็ถูกชิงตัดหน้าไปละ (แต่อันหลังนี่ไม่ยังไงเพราะ หสม ก็ยังไม่ได้ซื้อลิขสิทธิ์) ลูกเพจ หสม แม่งโวยกันใหญ่ กูว่าการรีวิวของเขานี่
มันดาบ 2คมจริงๆ

>>110 อะไรที่หลุดจากหสม.ไปได้กูว่าเป็นบุญมากกว่านะ

หสม มันทำไมวะ

>>111 คือกูเข้าไปอ่านๆแล้วทำให้กูกลัวลูกเพจ หสม ไปเลยทีเดียว ทางจีนเขาก็ปิดบังสำนักพิมพ์ที่มาขอซื้อก็เลยยังไม่รู้ว่าที่ไหนมันมาแย่ง
เพียงแต่ลูกเพจเขาบางคนหรืออาจจะหลายคนรู้สึกจะคิดว่าต้องเป็น สนพสีส้ม (แต่กูว่าไม่ม้างง ทางนั้นส่วนมากเขาจัดแต่เบาๆมุ้งมิ้งและก็
เอาจากไต้หวันซะส่วนใหญ่แต่กูก็ไม่รู้ช่างมัน)

>>112 ไม่มีไรมาก หสม บอกว่านิยายรุ่นลูกเพชรเล่มเฉินถูกสำนักพิมพ์ปริศนาหนึ่งมาแย่งทำให้ทางจีนต้องจัดเสนอราคาใครให้มากเอ็งเอาไป
ทำให้ทาง หสม ที่ทำรุ่นเพชรจบแล้วและกำลังต่อด้วยรุ่นลูกรู้สึกไม่พอใจที่ถูกมาแย่งตัดซีรี่ย์ไปดื้อๆประมาณว่ามันเป็นการเสียมารยาทเขาว่างั้น
อีกเรื่องก็ที่เคยรีวิวเรื่องไรสักอย่างก็ถูกซื้อลิขสิทธิ์ตัดหน้าไปก่อน ทำให้ลูกเพจก็บ่นกันว่ามันต้องมีหนอนบ่อนไส้แน่นวลล จบ..

>>113 เพราะค่ายนิยายจีนแนวนี้ที่ทุนหนามันก็มีแต่สีส้มน่ะสิมึง (ไม่ก็ค่ายส.) จะถูกสงสัยก็ไม่แปลก
กูยังสงสัยเลยว่าน่าจะสีส้ม เพราะสีส้มครองตลาดแปลจีนมานาน จนหสม.มาแย่งที่(และในฐานะที่กูอ่านทั้งสองค่าย กูชอบการเลือกเรื่องของหสม.นะ)
แต่ใครจะใช้พลังเงินตราก็ไม่น่าแปลกว่ะ เรื่องปกติของวงการ ใครจ่ายมากกว่าก็ได้ไป

แต่หนอนบ่อนไส้นี่ตลกไปหน่อย ลูกเพจหสม.นี่บางทีก็ทำให้กูนึกว่าเป็นลัทธิบูชาอะไรกันซักอย่าง ดราม่าล้นเกิน กูนึกว่าดูละครอยู่

>>113 โอย กูอยากรู้ว่าเรื่องไรวะโดนซื้อตัดหน้า 5555
>>114 เรื่องแฟนอวย หสม นี่อย่าให้กูเมาท์ กูเมาท์ได้เป็นวัน 555 นี่อยากรู้มากว่าหสม ทำฐานแฟนคลับยังไง
ถึงได้น่ากลัว เทิดทูนบูชาชิบหายวายป่วงขนาดนี้ อะไรที่หสมนี่อวยไว้ก่อน
เล่มจริงมาจะแปลเหี้ยแปลผิดแปลห่าไรเนื้อเรื่องเฉยๆ(อันนี้แล้วแต่จริตด้วยแหละพูดยาก)
ก็บอกว่าเชื่อมั่นในคุณภาพและทีมงานหสมไว้ก่อนทั้งๆที่แม่งยังไม่ทันเปิดอ่านสักหน้า
หสมนี่กูชอบรูปเล่มแหละ แม้แรกๆจะออกมาเหี้ยภาพพิกเซลแตกหลังๆนี่ดีขึ้นรูปเล่มสวยนะ ชอบสีปกถูหนานจื้อสวยย
อะไรดีกูก็ชม อะไรเหี้ยกูก็ด่า ถถถถถถถ
ป.ล. ข่าวหสมพวกนี้ตามจากกรุ๊ปลับอะไรจากไหนยังไงวะ กูอยากเข้าไปคอยตามข่าวบ้าง หน้าเพจไม่ค่อยมีไรง่ะ
มีเพื่อนโม่งคนไหนเปิดทางสว่างให้กูได้บ้าง 555

>>115 กูก็อยากรู้ว่ะว่าไปตามอ่านกันจากไหน กูเข้าเพจไปก็ไม่เจออะไร

นอกเรื่องเเปป กูเพิ่งอ่านจอมนางคู่บัลลังก์จบ เห็นหลายคนอวยว่าสนุกมากกก เเต่กูอ่านเเล้วเฉยๆว่ะ เเอบเสียดายตังค์ มีใครเป็นเหมือนกูบ้างมั้ย

กรุ๊ป 'ปล่อยของ' มึงลองหาวิธีดู จริงๆเขาเอามาโพสในเพจนานแล้ว คนที่ตามๆอยู่ก็ได้เข้าไปนั่นแหละ ไม่ได้ลึกลับอะไรขนาดนั้น
เรื่องที่โดนฉกไปคือไอ้เรื่องสาวนักซิ่งมอเตอร์ไซค์มั้งนะ เขาเคยเอามารีวิวหน้าเพจด้วยไหมก็ไม่รู้ กูก็จำชื่อเรื่องไม่ได้
ตอนแรกเขาเลิกรีวิวหน้าเว็บเพราะมีคนไทยเอาพล็อตที่เขารีวิวไปแต่งบ้าง(ยอมรับว่าไอ้ที่เขาเอามารีวิวให้ฟังมันน่าสนใจจริงๆ) ไปตั้งกรุ๊ปรีวิว ทำไปทำมาก็เริ่มมีปัญหาว่าเรื่องไหนเขาจับ จะมีคนพยายามแย่งเปย์ราคาสูงกว่า ตอนนี้ที่โดนคือเพชรรุ่นลูกเล่มที่เหลือกับผลาญ ที่กูมองว่าสีส้มไม่น่าเสียมารยาทขนาดนั้นหรือเปล่าวะ ไปเสียบกลางซีรี่ย์เขานี่น่าเกลียดเกิน แต่คนอื่นที่เงินหนาพอๆกันกูก็นึกไม่ออกแล้วนอกจากสยาม

หสม.คุณภาพงานไม่ได้เนี้ยบอะไรมาก แปลประหลาดๆก็มี พิมพ์ตกพิมพ์หล่นก็พอควร แฟนอวยก็นิสัยตลกๆ กูตามงานเพราะกูชอบในตัวงานว่ะ ที่เหลือทำเป็นว่ากูไม่เห็นไปบ้าง

>>116 ไม่เป็นไร มึงไม่ได้รู้สึกคนเดียว เรื่องนี้กูว่าพลังอวยเกินเหตุ ถ้าในยุคนั้นที่มันออกกูยอมรับว่ามันสดใหม่ แต่มายุคนี้ที่นิยายจีนดีๆเยอะแยะ กูว่ามันก็ไม่มีดีอะไร แล้วนี่มึงอ่านฉบับไหน แปลใหม่หรือแปลป้าหลิน กูว่าป้าหลินทำให้เรื่องมันออกมาดูมีสกุลกว่าด้วยสำนวนที่นางใช้ ถ้าล้างเมคอัพออกหน้าสดแบบฉบับแปลใหม่ มันก็ได้แค่นั้นแหละ กูชอบแค่สองเล่มแรกช่วงที่นางเอกยังเวิ่นเว้อกับพระเอก หลังจากนั้นเรื่องเละเทะ

กูยังอ่านเพชรยอดบัลลังก์ไม่จบ.... บอกกูเป็นบุญทีว่าเล่มรุ่นลูกเฉินที่ว่านี่ลูกใครว่ะ?

"โหลว"เฉิน ลูกของหมอจั๋ว
สามสาวมีซู่ซู่ โหลวเฉิน เยี่ยนหนิง แซ่ตามพ่อนั่นแหละ

>>116 เอาจริงๆนะ เฟิงน่งนี่สำหรับกูเขาชอบเขียนไสตล์เหมือนจะมีอะไร
แต่สุดท้ายอ่านถึงจบแล้วรุ้สึกว่า 'แค่เนี้ย?' หลายเรื่องเลยนะ สรุปคือเฉยๆก็ไม่ใช่เรื่องแปลกแต่อย่างใดนะสหายโม่ง
กูด้วยคนนึง ไม่อ่านละของคนนี้พอละ 55555
>>117 เพชรรุ่นลูกนี่กูว่าไม่เท่าไหร่ถึงจะประหลาดมาก มาออกรุ่นลูกกลางซีรียส์เนี่ยนะ?
แต่ผลาญนี่ได้เหรอวะ ภาคสอง???? แล้วอีสนพที่มาแข่งกะจะไม่ขายภาคแรกหรือไงวะ ประหลาดสัส

บางหสม.ก็แปลกๆอ่ะพวกมึง เอาเรื่องมีคนจะมาตัดหน้ามาบ่นในกรุ๊ปที่มีพวกที่อวยตัวเองเยอะๆ แต่พอลูกอวยก่นด่ากันมากๆ ก็มาขอให้หยุดแต่ก่อนหน้านั้นก็มาแย้มพรายเป็นนัยๆว่าใครมาแย้งให้พวกลูกอวยยิ่งฟันธงว่าเป็นสีส้มแน่ๆ เลย

อ้อกูต่อจาก >>120 แปปยังพูดไม่หมด เรื่องสาวซิ่งนี่จิงข่งสินะ
ที่แม่งไปโรแมนซ์ในดลกวิญญาณ แต่เรื่องนั้นเขาบอกเองนี่ว่ายังไม่มีเงิน เลยยังไม่ซื้อ
จะบ่นทำด๋อยอะไรวะ ก็ให้คนอื่นเขาซื้อไปมั่ง บ่นเพชรรุ่นลูกกับผลาญนี่เข้าใจได้(ที่เป็นกูกูก็บ่นนะอีผลาญเนี่ย
สนพเจ้าของลิขสิทธิ์ มันจะขายให้เจ้าอื่นจริงดิสมมติถ้าจะโดนสนพอื่นตัดกลางจริง ขายแค่ภาคสองตลกสัส)
>>121 หสม ชอบลากให้พวกอวยด่าให้แทนเป็นเรื่องปกติ เห็นโคตรบ่อย ไม่แปลกๆ ถถถถ

>>113 ถ้าสีส้มได้ไป กูจะดีใจแทนเลยนะ แม่งดีกว่าหสม.ทุกอย่าง ยกเว้นรูปเล่ม
แต่ของสีส้มก็ไม่ได้น่าเกลียด อย่างน้อยก็ได้มาตรฐานเหมือนๆกัน อย่างboxใหม่ๆที่ออกมาทำออกมาดูดีมีสกุลมาก
>>115 ขอกอดหน่อยยเหอะ ลูกหาบหสม.เป็นอะไรที่กูสะพรึงที่สุดละ แม่งอวยได้ทุกอย่างยันซีลพลาสติก
แปลเหี้ยกากแค่ไหนแม่งไม่สน สรุปมึงซื้อหนังสือมาอ่านเอาเนื้อหาหรือมาบูชาสนพ.กันแน่วะ

>>122 เออ จิงข่งๆ กูลืมชื่อ
กูว่าบ่นนิดบ่นหน่อยก็โอเคนะมึง เหมือนงานมึงหมายตาไว้เพราะมึงไปเดินดูมาเองแล้วโดนคนช่วยฉกไปเลย ถ้ามึงเงียบๆไม่มาเล่า อาจจะไม่มีแม้แต่คนชายตามองก็ได้
ข่าวพวกนี้กูฟังหูไว้หูว่ะ แต่กูเชื่อหสม.ตรงที่ถ้าเสียเปรียบเมื่อไหร่จะรีบออกมาหาลูกหาบทันที เพราะงั้นคงเกิดขึ้นจริงแหละ แต่อีกเจ้าอาจจะแค่คุยแย้บๆ เจ๊เอามาขยายให้มันใหญ่ไว้ เกิดอะไรขึ้นจะได้มีคนไปช่วยยำตีนคู่กรณี

จอมนาง สนุกเพราะป้าหลินว่ะเอาตรงๆ ถ้าไม่ได้อ่านฉบับป้าหลินคือพลาดละ แถมหลังๆนิยายจีนออกมาเยอะแยะด้วย

>>115 เรื่องจิงข่งมั้ง ซิ่งมอไซต์นั่นแหละ
เรื่องสำนักพิมพ์กูก็ไม่รู้และไม่แน่ใจแต่เห็นว่าไม่ได้มีแค่สำนักพิมพ์เดียวนะ แต่ สนพ ที่แย่งเรื่องเพชรรุ่นลูกน่าจะเป็นสำนักพิมพ์ทุนหนาๆ
ซึ่งมันก็ไม่มีผลกับกู เพราะกูไม่ได้ตามรุ่นลูก แต่ถ้าสมมติฝั่งนั้นได้ไปพอ หสม คลอด ซู่ซู่กับหนิงออกมา แต่เฉินไปโผล่เดี่ยวๆกับอีกที่นี่
มันก็จะโคตรตลกเลยนะ แต่กูว่าคงไม่หรอก ทั้งนี้ทั้งนั้นฝ่ายนั้นจะได้หรือไม่ได้ หสม แม่งก็เสียผลประโยชน์สัดๆอยู่ดี เพราะแน่นอนว่า
การเสนอราคาแย่งกันแม่งก็ต้องสูงกว่าราคาเดิม ธุรกิจนี่มันธุรกิจจริงๆ

>>116 ในปล่อยของถ้ามึงเข้าไปตอนนี้หาโพสต์เก่าๆไม่เจอหรอกมึง แม่งโดนพ่อค้าแม่ค้าปล่อยของจนมันตกไปแล้วแหละ งมโคตรยาก

>>121 กูก็คิดนิดนึงน่ะ แต่ก็คงไม่แปลกเท่าไหร่ประจำอยู่แล้ว และไม่ใช่กูคนเดียวสินะที่กลัวลูกเพจ หสม

กุชอบให้มีการแข่งนะจะใด้มีเรื่องใหม่ๆมาอ่านคุณภาพหนังสือดีขึ้นอย่างแจ่มใสก็กล้าพิมพ์เล่มหนาๆมากขึ้นเมื่อก่อนแม่งมีแต่ละบางๆหายใจทีก็จบ
//แต่ไอ้เรื่องชิงลิขสิทธิ์ภาคต่อนี่ฟังหูไว้หูว่ะ สนพไหนกล้าพิมพ์ออกมาแม่งต้องมีเรื่องแหงๆอยู่แล้ว ส่วนไอ้ที่พิมพ์เรื่องนี้เขายังไม่ได้ซื้อมานี่กุไม่ซีเรียสว่ะ ก็เอ็งไม่ซื้อเองเน่ คนอื่นก็มาซื้อเด้

หสม.ให้ด่านี่ร่ายได้เป็นวันๆ แต่สรุปสั้นๆคือโคตรชุ่ย
มาแบบยาวๆละกันไหนๆก็เปิดมาละ
- ด้านคุณภาพการแปล หลังจากเจอเคสสาววายไป กูไม่มั่นใจเลยว่าที่แม่งแปลๆมาให้อ่านถูกต้องซักกี% หลอนชิบหายยิ่งถ้าเป.เป็นบก.นะมึง..
สำนวนก็แย่ ไม่รู้เล่มหลังๆดีขึ้นหรือยัง แต่มธุรสนี่ไม่ไหวว่ะ แล้วกูไม่โอเคกับการที่หนังสือชุดเดียวออกพร้อมกัน
เสือกใช้คนแปลสี่ห้าคนว่ะ มึงอ่านดูจะรู้เลยสำนวนไม่นิ่งอย่างแรง
ด้านการแปลสู้ค่ายสี่ส้ม ส. หรือป้าหลินไม่ได้เลย
- รูปเล่ม โอเคดูภายนอกคือสวยงามเพราะมันทำตามต้นฉบับ
ซึ่งดีแล้วเพราะถ้าแม่งทำปกใหม่เองมึงได้สะพรึงอีกรอบแน่ๆ
ถ้าใครจำได้มันเคยโดนผู้อ่านรุมจิกให้เอาภาพประกอบออกเพราะหลอนเกินบรรยาย... ไม่เข้าใจมันไม่มีเซ้นส์ศิลปะเลยรึไง
แล้วถ้าใครอยากเห็นฟอนท์"ตัวหนังสือพิกเซลแตก" ลองไปเปิดเพชรดู
- เลือกเรื่อง ที่มันเลือกมากูยังไม่โดนเลยว่ะ อย่างเพชรนี่กูว่าเวิ่นมาก หรือเพราะมันแปลไม่ดีจนไม่สนุกก็ไม่รู้
อันนี้แล้วแต่รสนิยมละกัน แต่กูชอบค่านส. กับสีส้มแนวไม่มุ้งมิ้งมากกว่านะ

อันนี้อาจจะเกี่ยวหรือไม่เกี่ยวกับคุณภาพงาน
กูเพลียยัยป.+ติ่งอวยมันมากก
ยัยป.นี่สุดๆละ ไม่เคยเจอสนพ.ไหนตอบลูกค้าเหี้ยเท่านี้มาก่อน คือโคตรไม่มีความเป็นมืออาชีพอะ
แล้วป.นี่ตอแหลบ่อยนะ กูจับโป๊ะแตกมันได้หลายที พิมพ์ไรกลับไปกลับมาแล้วลบทิ้งตลอด
ดังนั้นมันพูดๆหรือลากใครมาให้ติ่งยำตีนก็ฟังหูไว้หูก่อนดีกว่า
ยังไม่รวมชอบสร้างเรื่องแปลกๆโม้ๆมาให้ลูกเพจอวยหน้าเพจ กูละขรรม เอาเวลาไปปรับปรุงคุณภาพหนังสือก่อนดีไหม
แล้วที่เบื่อมันอีกอย่างคือคำว่าไรเต้อๆๆ รีดเด้อๆๆเนี่ยแหละ เหี้ยมึงเป็นสนพ.ไม่ใช่เว้ปเด็กด๋อยช่วยใช้ให้ถูกหน่อยเหอะ

แต่ข้อดีมันก็มีนะมึง อะไรดีกูก็ชม
- ออกหนังสือไวดี (แต่ก็มาพร้อมกับความชุ่ย)
- สร้างติ่งอวยบูชาได้เก่งแบบที่สนพ.อื่นทำไม่ได้

>>128 กูเห็นด้วยกับมึงหมดยกเว้นเรื่องเลือกเรื่อง กูว่าถ้าวัดกันที่นิยายรักจีนเฉยๆ ค่ายส.ไม่ค่อยมีตัวเด่นๆ ค่ายสีส้มกูบอกเลยว่ากูได้อ่านเกือบทุกเรื่อง(เพราะพี่กูบ้าเก็บ) หาตัวเนื้อเรื่องดีๆถูกใจกูได้ไม่กี่เรื่อง กูชอบมธุรสกับเพชรเขา ผลาญนี่กูก็ติดหนึบ ปฐพีกูก็ชอบ มันถูกรสนิยมกูว่ะ
เพราะงั้นข้อเลือกเรื่องนี่กูขอให้เป็นที่รสนิยมแล้วกัน ของใครของมันดีกว่า

>>127 กูเห็นด้วยเรื่องจิงข่ง ตอนที่พึ่งเปิดปล่อยของแรกๆแล้วรีวิวเรื่องนี้ หสม ก็ถามความเห็นและบอกว่ายังไม่แน่ใจว่าจะเอา เพราะเป็นของฮ่องกง(มั้ง)
ค่าลิขสิทธิ์แพงมากกกกกกกกกก ถ้าปล่อยอันนี้แล้วเอาเงินที่เหลือไปซื้อจีนย้อนยุคอื่นๆของจีนใหญ่ได้ตั้งหลายเรื่อง พอพูดแบบนี้พวกลูกเพจหลายคน
ก็บอกประมาณว่าปล่อยไปเหอะ เก็บเงินไปซื้อย้อนยุคอื่นๆดีกว่า ซึ่งหลายคนก็เห็นดีเห็นงามด้วย........จากนั้นเรื่องแม่งก็เงียบไปกูก็ไม่รู้ว่าตกลง หสม แม่งจะเอาหรือไม่เอา มาเป็นกระแสอีกทีก็ตอนที่โดนแย่งตัดหน้าไปนี่แหละ เหอ เหอ

>>129 กูถึงบอกว่าแล้วแต่รสนิยมไง ของค่ายส. กูชอบของถงหัว
สีส้ม ชอบลำนำทะเลทราย(ถงหัวอีก) กับฮวาเชียนกู่ เรื่องอื่นก็เฉยๆเหมือนกัน (แนวมุ้งมิ้งกูไม่อ่านด้วย)
พอมาเทียบกับของหสม. กูชอบแนวๆที่ว่ามากกว่าน่ะ

เรื่องจิงข่งนี่กูเห็นด้วยจริงๆ มันเรื่องของคนไปซื้อจริงๆนะ คือมึงมารีวิวแล้วมาทำหยอดๆ
ซื้อดีมั้ยน้าาาา ฮุฮิงุงิ แล้วพอคนอื่นมาซื้อก็มาบ่น หอกกกกกกกก กูจำได้แม่งบอกเองเลยนะว่าแบบยังไม่มีเงินด้วย ไม่แน่ใจเลยยังไม่ซื้อ
คือเหมือนหยอดรอแฟนอวยมาทำกระแสแล้วก็ประมาณว่า 'อะ ซื้อมาตามคำเรียกร้องละน้าา' แล้วแฟนอวยก็อวยหน้ามืดตามัว
ชื่นชมบูชากันต่อไปเป็นวนลูป 55555
ของหสมกูรออสุรายาใจ กับ ทระนง แต่ทระนงมีแววล่ม ซึ่งกูอยากให้มีเจ้าอื่นมาเอาไปทำมากกก เห็นคุณป.แกบ่น
ว่าจะไม่ทำ แล้วก็บอกจะทำเอง แล้วก็เงียบ

>>117 >>120 >>125 กู 116 นะ กูอ่านฉบับเเปลใหม่ว่ะ ภาษาอ่านง่ายเรื่อยๆเเต่ไม่ประทับใจ มันย่อจาก 5 เล่มเหลือ 3 เล่มด้วยว่ะ กูเลยรู้สึกว่ามันรักกันง่ายชิบ หรือกูคงอ่านหลายเรื่องที่สนุกกว่าด้วยเเหละมันเลยไม่สนุก ประเด็นคือกูกลัวอีกสัก 2-3 ปี กล้วยมันจะขาย 3 เล่ม 100 เหมือนที่โม่งหลายๆโพสบ่นกัน T-T

วันนี้กูไปงานหนังสือมา เจอคุณกิ่งฉัตรมาแจกลายเซ็นด้วย กะว่าจะไม่ซื้ออะไรแล้ว แม่งเสียเงินให้สาวน้อยเกวลินอีกจนได้

แค่มารีวิวแล้วหนังสือต้องเป็นกรรมสิทธิ์ของมันเลยรึไงวะ
ออกมาโวยวายโดนตัดหน้านี่ทำตัวเป็นเด็กอนุบาลมาก

มันแค่รีวิว แต่ไม่ได้บอกว่ากูซื้อมาเป็นลิขสิทธิ์แล้วนี่หว่า จะมีค่ายอื่นสนใจแล้วไปซื้อมาพิมพ์ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกนะ

ค่ายหสม กุซื้อแต่อีบุ๊คว่ะเลยไม่ค่อยจับตัวเล่มเท่าไหร่แต่เรื่องภาษาแปลกๆ นี่แม่งเป็นมาตั้งแต่ชุดหมาป่าที่พี่แกเขียนแล้วเว้ย สัส ธีมยุโรปเสือกร้องเพลงไทย กุละยอมใจ นี่ยังมีชุดอินเดียแดงที่แม่งเหมือนไม่ได้เก็บข้อมูลเหี้ยไรเลย กุติ่งอินเดียแดงไงโหยกุละช้ำใจ

>>134 กูอิจมึงมาก ปีนี้กูไปไม่ได้ กูอยากได้สาวน้อยเกวลินกับชมรมเล่มล่าสุด กูขอแช่งให้มึงเกินงบบบ

>>137 ภาษาประหลาดจริงอีชุดหมาป่า แล้วเนื้อเรื่องก็นิยายแจ่มใสติดเรทดีๆเองนะในสายตากูอ่ะ
คนก็อวยใส่กูจัง กูเลยไปยืมเขาอ่านสรุปอ่านไปได้ไม่เท่าไหร่แทบจะปาทิ้งเผาสาปส่ง
แต่เผอิญหนังสือไม่ใช่ของกู 555555555
ที่จริงกูว่าเขาควรลดอีโก้ตัวเองแล้วรับบ.ก. เก่งๆมาทำงานให้ได้แล้วนะ เขาไม่รู้สึกว่ามันไม่เวิร์คบ้างเหรอวะ
คือแม่งถ้าไม่เน้นคนปริมาณเยอะอย่างเดียวอย่างซีรียส์ accidentally in love อะไรนั่นที่เขาซื้อมาแต่ยังไม่ออกอ่ะ อวดว่าทีมงาน 20 คน
ช่วยกันขัดเกลาภาษาหนังสือเค่ 3 เล่ม กูนี่แบบเพลียใช้เงินสิ้นเปลืองชิบหาย และไม่คิดว่าจะเวิร์คนะ
ไม่ก็เปรมแกเหมาทำคนเดียวทุกอย่าง แปล จัดหน้า พิสูจน์อักษร กูคิดไปเองป่าววะว่าหลังๆเหมือนไม่มีนักแปลอยากทำงานให้
อย่างบางเรื่องเขาก็บอกว่านักแปลไม่ยอมแปลต่อไป

ชุดหมาป่ากูยังไม่เคยอ่าน ในเพจปล่อยมีแต่คนเอามาลงแล้วโก่งราคาหลอกขายกันชิบหายวายวอด
มันสนุกหรอ ใครเคยอ่านบอกกูคร่าวๆหน่อย รู้แค่ว่ามันติดเรทแค่นั้น
เรื่องจิงข่งกูเพลียกับความคิดบางคนมาก มีบอกว่าจะไม่ซื้อแน่นอน ไม่สนับสนุน กูคือแบบ...หสม มันก็แค่รีวิวเฉยๆไม่ใช่หรอวะ
มันยังไม่ได้ซื้อลิขสิทธิ์ไม่ใช่รึแถมยังมีแนวโน้มว่าจะไม่เอา ถูกคนอื่นตัดหน้าไปก่อนแล้วจะโวยเพื่อไร ลูกเพจแม่งก็อวยเกินไปถ้าไม่ใช่ หสม ทำนี่คือไม่เอาเลยรึ เรื่องเฉินก็มีคนบอกว่าถ้าห้องสมุดไม่ได้ก็จะไปยืนอ่านในร้านให้จบแม่ง หรือไม่ก็โหลดเถื่อนมาอ่านเอา 5555 แต่ก็นะเรื่องของเขา

หมาป่ากูว่าสนุกนะ กูชอบตลค.ในเรื่องหลายคน(ตัว?) ละหมาตัวใหญ่ๆแม่งน่าหยิกดีออก พวกมึงว่าไม่โอหรอ....
หรือกูเป็นพวกอ่านได้หมดก็ไม่รู้นะ ยืมเขามาด้วยแหละ55555

โคโคโระ มีขายที่งานหนังสือ บู้ท u16 นะ

ใครอ่านแม่ทัพจบแล้วบ้างกูรอรีวิวนะ กะไปสอยอาทิตย์นี้แต่กลัวซื้อแล้วแป้ก

ใครเคยไปงานหนังสือตอนหลัง 1 ทุ่มบ้าง
อยากรู้ว่าคนเยอะไหม ครั้งที่แล้วไปตอนกลางวันเกือบโดนอัดตายคารถไฟฟ้า

เมื่อวันพุธกูโดนเหยียบตีนในรถใต้ดินถึงสองครั้ง เลิกงาน+คนกลับจากงานหนังสือ วันนั้นกูก็เลยปฎิญาณตนเองว่างานหนังสือคราวหน้ากูจะไม่กลับบ้านจนกว่าจะเลยสองทุ่ม คนแน่นชิบหาย

กูกำลังคิดๆอยู่ว่าครั้งหน้าจะไปตอนเย็นๆเลยดีมั้ย แล้วกลับสองทุ่มเลย จะได้คนน้อยๆดี

งานหนังสือ ให้ไปซัก 5-6 โมงเย็นนะ แล้วจะฟิน

เดินขึ้นสถานีอีกด้านก็ได้มึง ออกมาเลี้ยวขวาเลยสถานีไปมีอีกทางนึงคนน้อย

ถ้าวันเสาร์-อาทิตย์ มาซัก 4-5 โมงกำลังดี ถ้าบ้านไม่ไกลมาหลังหกโมงก็ได้

ขอบ่นหน่อย ฮึ งานครั้งนี้รักพิมพ์ก็มีโปรซื้อพันห้า เเลกปลอกหมอนได้เหมือนเดิมสินะ ตอนรอบเเรกกูเห็นเพื่อนที่ได้ทำงานในนั้นมันถ่ายรูปปลอกหมอนเรื่องนับสิบมาอวดก็อิจฉา เเต่ปลอบใจตัวเองว่าอย่างน้อยกูก็ไม่หลงกลการตลาดล่ะวะ เหอๆ ลายก็ไม่ได้พิเศษอะไร เเค่รูปหน้าปกเล่มหนึ่ง (รอบนี้ปกเล่มสอง) สู้กูไปหาของเเท้จากญี่ปุ่นหรือเอาเงินนั่นไปเลือกลายมาทำเองยังดีซะกว่า เรื่องคุณภาพผ้ากูขอไม่พูดเพราะดูไม่เป็น เเต่เพื่อนคนนี้นี่ก็เเม่งเอาเเต่ถ่ายของโปรที่ได้ฟรี ได้คอสเพื่อขายของที่บูธ บลาๆอยู่นั่นล่ะ ยิ่งช่วงงานหนังสือนี่อวดใหญ่เชียว หมั่นไส้ชิบ...

กูรู้สึกว่าเหมือนยิ่งโตก็ยิ่งมองสนพ.ในด้านธุรกิจมากขึ้นว่ะ เเบบสมัยเด็ก อุ๊ย เค้าเเถมนี่ มีโปรนั่น ชั้นต้องได้ ชั้นต้องซื้อ ทุ่มเท่าไหร่ก็ยอม เดินในงานหนังสืออย่างตื่นตาตื่นใจมาก มาตอนนี้มองด้วยหางตา หึ เเค่นี้หลอกดูดตังค์ชั้นไม่ได้หรอกไรงี้ว่ะ เดินในงานทีมีเเต่สมเพชพวกเห่อหมอยที่โดนหลอกด้วยโปรโมชั่น 5555

>>149 มึงคือโม่งที่อดทำงานลักพิมพ์เพราะบ้านไดลป่าววะ

>>150 หารู้ไม่ ตอนพวกกูยังเด็กก็โดนคนมองแบบนั้นเหมือนกัน 555

>>151 ถูก 5555 กูเห็นเพื่อนมันอวดอยู่นั่นน่ะ ยิ่งช่วงมีงานเเบบนี้อีก อุตส่าห์ลืมเเล้วนะ เฮ้อ กูก็พยายามปลอบใจตัวเองอยู่อะนะ ฮา

>>149 กูเข้าใจนะว่าเพื่อนมึงน่าหมั่นไส้เป็นกูกูก็หมั่น แต่สรุปจากที่พิมพ์มาคือมึงก็แค่อิจฉาด้วยน่ะแหละจบ
แต่แถมปลอกหมอนนี่กูเฉยมาก คือกูเป็นพวกประเภทเฉยเมยกับของที่เอามาไม่ได้ใช้ประโยชน์มาก
ถ้าสมมติ(สมมตินะ) ออกโปรมาแบบแถมพวงกุญแจ แถมกระเป๋าไรงี้กูว่าค่อยน่าตื่นตาตื่นใจหน่อย
อย่างน้อยๆมันยังพอเอาไปใช้อะไรได้บ้าง ปลอกหมอนนี่ใช้กันจริงดิ 55555

>>153 เออ กูยอมรับว่ากูทั้งหมั่นทั้งอิจฉา รู้สึกตัวเองเลวชอบกล 555 เเต่ที่มึงว่าก็ถูก ปลอกหมอนมันใช้ลำบาก ไม่ค่อยมีประโยชน์อะไร ยิ่งลายเรทๆนี่คงไม่ไหวว่ะ

เปลี่ยนเรื่องๆ ว่าเเต่สรุปรักพิมพ์ก็กลืนน้ำลายตัวเองว่าจะไม่เอาบางเล่มไปขายในงานสินะ กูจำได้ว่าเห็นในเพจบอกอยู่ พอไปงานละงง วางอยู่บนชั้นซะงั้นน่ะ

ไปห้องการ์ตูนดีกว่าป่าว >>155

>>156 โอเคๆ เดี๋ยวย้ายละ

กูสะเทือนใจ แม่ทัพกูหมดแล้ว ซื้อไม่ทัน.........

ไม่รู้ทำไม เดี๋ยวนี้กูรู้สึกไปงานหนังสือเเล้วไม่สนุกเหมือนตอนเด็กเลยว่ะ เมื่อก่อนตั้งหน้าตั้งตารอคอยมาก เดี๋ยวนี้รีบเดิน รีบซื้อ เเล้วก็กลับ จบ

คนมันเยอะ ขากลับก็แน่น เหนื่อยชิบหาย นักเขียนออกหนังสือนั่นนี่ก็ไม่ค่อยน่าสนใจ

พูดถึงงานหนังสือ กรุยังรู้สึกผิดแปลกๆวะ คือปีที่แล้วกรุซื้อนิยายเรื่องหนึ่ง แล้วคนเขียนมาแจกลายเซ็นต์ เขาเลยทักว่าจะเซ็นต์มั้ย (มีย้ำด้วยจะเซ็นต์ไหม คนแต่งอยู่นะ) แต่กรุบอกว่าไม่เอา เพราะตอนนั้นกรุเหนื่อยมากจากการเดินไปที่อื่นก่อน คนแม่งรุมเบียดหน้าแผงกัน อยากกลับบ้านใจจะขาดเพราะเป็นบูธสุดท้ายล่ะ แถมกรุไม่ชอบอะไรมาเขียนขีดในหนังสือ พอกรุเล่าให้เพื่อนว่าเจอแบบนี้ๆ เพื่อนกรุก็แซวแหละว่ากรุใจร้าย เล่นเอากรุเฟลเลย

แต่อีกเรื่องหลังจากเหตุการณ์นั้นแหละ พอออกมากรุก็เจอคุณป้าอวยหนังสือลูกชายตัวเองแล้วถามว่าซื้อเรื่องนี้ยัง มีแจกลายเซนต์นะ กรุเลยได้แค่ยิ้มอ่อน ด้วยเหตุผลข้างบน แต่ในใจกรุกลับชอบคุณป้านะ น่ารักดี 555555555

>>161 ปีนี้กลับไปอุดหนุนเขาอีกรอบเป็นการล้างบาป #ล้อเล่น
กูเข้าใจมึงนะตอนนั้นมันไวๆมึงเลยไม่ทันคิดอะไรใช่มะ แล้วตอนนี้ดันคิดมากแทน //ตบบ่ามึง

>>162 ใช่เมิง เพราะในหัวกรุคืออยากกลับบ้านอย่างเดียว ขอบใจที่เข้าใจ T_T

เป็นกูกูก็ไม่เอานะ ไม่ชอบให้มีอะไรมาขีดเขียนในหนังสือเหมือนกัน อีกอย่างคนเซ็นแม่งก็เซ็นไปงั้นๆ เหมือนเครื่องจักร มันก็ไม่ได้สนใจอะไรเราซักหน่อย

>>142 มึงบอกผิด ต้องU22

เออ กูสงสัยว่ะ เขียนยังไงให้พอดีวะ ประมาณว่าตัวละครนึงเป็นหมอ ควรจะเขียนยังไงไม่ให้ดูมันว่างงาน วันๆไม่ทำอะไรเลย หรือถ้าเขียนละเอียดมากไปก็กลัวจะกลายเป็นหนังสือเรียนซะก่อน 555

>>165 อ่าวเหรอ ขอโทษที

>>166 มึงอ่านเรื่องย่อหนังฟรีแลนซ์ นั่นแหละวิธีเขียน

>>166 ทุกครั้งที่มีคนมาหาหรือกล่าวถึงให้บรรยายว่าเขาทำงานอะไรอยู่

ขณะที่ผมกำลังตรวจคนไข้อยู่ พี่Aที่เป็นพยาบาลประจำวอร์ดเดินมาบอกว่ามีตำรวจมาขอพบ ผมได้ยินดังนั้นจึงบอกกับคนไข้ว่า"อาการไม่น่าเป็นห่วงนะครับ แค่เป็น****** เดี๋ยวหมอให้ยาไปทานแล้วพักผ่อนมากๆ นะครับ" จากนั้นจึงให้พยาบาลพาตำรวจไปที่ห้องพักด้านข้าง

ในระหว่างนั้นตำรวจที่รออยู่ได้สอบถามพยาบาลว่าคุณหมอทำงานวันไหนบ้าง ถนัดทางด้านไหน พยาบาลBเลยเล่าว่าคุณหมอมีเวรทุกวันนี้ถึงวันนี้ ตั้งแต่เวลานี้ถึงเวลานี้ ถนัดอะไรๆ และล่าสุดก็พึ่งผ่าตัดโน่นนี่นั่นไปก็ได้

สรุปง่ายๆ คือให้ฉากกับบทพูดอ้อมๆ บอกว่าเขาเป็นยังไง จะบอกตรงๆ ว่าหมอขยันทำงานหรือเก่งยังไงก็ได้ แต่มึงต้องเพิ่มฉากที่หมอทำงานหรือทำอะไรเก่งๆ เข้าไปเป็นพักๆ โดยไม่บอกตรงๆ ด้วย เพื่อให้คนอ่านรับรู้ว่าเป็นแบบนี้จริงๆ ถ้าอยากให้หมอดูเหมือนทำงาน ก็ให้ฉากส่วนใหญ่ที่พบหมออยู่ที่รพ.ก็พอ แค่นี้ก็รู้แล้วว่าทำงานโดยไม่ต้องบอกว่าทำงาน

ขอบใจพวกมึง มีอะไรก็เพิ่มได้นะ

โม่งมี่ว่าแม่ทัพออนท็อปหมดอ่ะ เขาไม่มีเติมเหรอวะ มันมีทั้งบ็อกทั้งแยกเล่มไม่ใช่ ?

>>171 เขาพิมพ์เป็นล็อตให้วางขายทันงานมั่ง พิมพ์แรกก็ 2000-3000 ชุด
เพราะช่วงงานหนังสือ คิวโรงพิมพ์แน่นสุดๆ มีไม่รู้กี่สิบเรื่องรอพิมพ์ให้ทันอยู่เหมือนกัน
พอดี...กูเห็นเรื่องกลาโหมยอดรัก ก็แบบนี้จองในเว็บเด็กดีไปซะ 1000 กว่าเล่ม มีมาขายในงานไม่กี่ร้อยเล่ม
รอพิมพ์ล็อตใหม่หลังงานกันอีก

นิ้วกลมทำไมคนด่าว่านิ้วกลวงอะ ไปห้องนินทาแล้วเขาบอกให้มาถามในนี้

>>173 เนื้อหาพล่ามน้ำท่วมทุ่งแต่ใจความมีนิดเดียว+โลกสวย

จากผลสำรวจเค้าว่าคนอ่านนิยาย 80% เป็นผู้หญิง...กูเชื่อแล้ว
พอดีกูตามนิยายแฟนตาซีที่เขียนลงเว็บเด็กดีเพิ่งพิมพ์ออกมาได้เล่มที่ 1 (กับสนพใหม่) ที่เปิดตัวขายในงานหนังสือนี้
คนเขียนมาแนวเด็กผู้ชายที่ได้ไปเกิดใหม่ คนเขียนมีแท็กฮาเรมไว้
แต่โดนคอมเมนต์ตลอดจากคนอ่าน(ผู้หญิง)ว่าห้ามฮาเรม สุดท้ายต้องยอมเอาแท็กฮาเรมออก
555+ พลังกดดันสุดยอด

>>175 ขนาดนั้นเชียว นี่ดีนะยังไม่บอกให้ใส่คู่จิ้นลงไปด้วย แต่แค่นี้ก็คงจิ้นกันตายห่าเเล้วมั้ง 554

>>167 ไม่เป็นไร มันอยู่ติดกัน

>>173 เรื่องราวของเขาจะออกแนวโลกสวย ทุกอย่างเป็นสายรุ้ง ทุ่งลาเวนเดอร์ มีกระต่ายออกมาเดินเล่นไรงี้ แต่ในความที่ต้องการสื่อมีนิดเดียว นอกนั้นเพ้อๆลอยๆเหมือนตกอยู่ในความฝันแสนหวาน

>>175 กูรู้เลยมึงว่าเรื่องอะไร กูก็ตามอยู่ 555 กูเป็นผู้หญิงนะ แต่สำหรับกูจะฮาเร็มอะไรก็ตามใจนักแต่งนั่นแหละดีสุดว่ะ ถึงเอาแท็กออกยังไงมันก็ไม่ได้เปลี่ยนเนื้อเรื่องกับพล็อตอยู่แล้ว แถมเรื่องนี้แม่งปูมาแต่ต้นเรื่องว่า พระเอกดี้ด๊าเหลือเกินที่รู้ว่าโลกนี้มีภรรเมียได้หลายคน ... กูว่า แม่งเปิดมาขนาดนั้น สุดท้ายยังไงก็ไม่พ้นฮาเร็มอยู่ดีละวะ

>>179 คนแต่งตอนแรก กูว่าคงไม่คาดคิดว่าจะมีคนอ่านมากจนเรื่องได้ตีพิมพ์ในเวลาไม่นาน
เนื้อเรื่องคงต่างจากตอนแรกที่ตั้งใจแต่ง กูอ่านมาตั้งแต่แฟนคลับมีไม่ถึง 100 คน จนตอนนี้ 5000กว่าๆ
แถมช่วงหลังลงตอนใหม่ช้าลงเรื่อยๆต่างจากช่วงแรก ส่วนเนื้อเรื่องล่าสุดยังเห็นตัวเอกไม่สนใครสักคนเลยวะ 555

ไส้เดือนตาบอดในเขาวงกตอ่านไม่รู้เรื่องว่ะ ภาษาบรรยายเวิ้อเว้อมาก Fate diary ยังสนุกกว่า

อยากได้นิยายที่ลึกลับ เย้ายวนกามารมณ์หน่อยๆ แต่ไม่มีฉากเย็ดโจ่งแจ้งเป็นกิจลักษณะ อารมณ์หนังสือมันแบบ เหมือนมึงเห็นสีแดงหยดลงไปในน้ำแล้วมันแผ่ขยายออกไปเป็นเส้นๆ มันสวย มันลึกลับ มันเคลื่อนไหว มันตัดกับสีของพื้นหลังหรือน้ำ เหมือนได้เห็นปลากัด ให้ฟีลประมาณนั้นอะ กูเคยอ่านแม่เบี้ยนะ แต่มันยังไม่เย้ายวนพอยังไงไม่รุ แถมเมขลากับพระเอกมันน่าตบชิบหาย

>>181 อ่านจบยังอ่ะ ถ้าจบแล้วกูอยากได้รีวิว 55555555555
คืออ่านรีวิวที่นักเขียนด้วยกันเองรีวิวก็บอกว่าดีงาม ไพเราะ เนื้อหาลึกซึ้ง(แม้แต่ภาษาที่พวกแม่งใช้รีวิวกันยังเวิ่นเลย)
กูอยากได้รีวิวจากคนธรรมดามาก ว่าแบบเออเนื้อหาก็ดีแหละ แต่ บลาๆๆๆอะไรก็ว่าไป
อยากได้จากมุมมองคนธรรมดา มากกว่าจากนักเขียน โดยเฉพาะจากพวกที่ได้เข้าชิงซีไรต์ด้วยกันแม่งออกมาอวย
เพราะซีไรต์แม่งไม่ได้บ่งบอกว่าเป็นนิยายดีเลย
แต่นิยายไทยกูจะมองจากซีไรต์ไว้ก่อนเหมือนกันนะว่ามันคงมีอะไรดีๆบ้าง แต่ไม่ใช่ว่าได้มาแล้วดีทุกเล่มอ่ะนะ

>>183 เพิ่งอ่านจบไปสองบท รำคาญบทบรรยายมากเวิ่นชิบหาย อ่านไป5บรรทัดใจความมีบรรทัดเดียว
คือกูอ่านแล้วรู้สึกว่ามันได้รางวัลมาแต่ไม่ได้มีความสนุกในการอ่านเลยว่ะ เดี๋ยวอ่านจบมารีวิวอีกที

ซีไรต์นี่นิยายอ่านยากเหรอวะ

>>185 จริงๆ มันควรวัดที่เนื้อหานะ แต่ถ้านิยายอ่านง่ายได้รางวัลกรรมการกลัวคนด่าว่าไม่มีคลาสนะ

แต่รางวัลซีไรท์โดยมากจะเลือกเรื่องที่เด่นที่สุดในปีนั้น ไม่ว่าจะเป็นด้านเนื้อหา ภาษา หรือการเล่าเรื่อง

มีโม่งคนไหนอ่านโคโคโระ ของโซเซกิมั่ง มาคุยกับกูหน่อย

>>187 กู จะถกประเด็นไหนก็ว่ามาโลด

>>188 กูเพิ่งอ่านจบ กูอดคิดไม่ได้ว่ะว่าไอ้วาตาชิกับเซนเซย์แม่งดูโฮโมกันชะมัด (อย่าเพิ่งไล่กูไปห้องฟุ) แต่บทสุดท้ายนี่แม่งยาวเหยียดแต่ก็ละเอียดโคตรๆ กูเข้าใจเลยทำไมเซนเซย์โคตรจะคอนฟลิค กูอดคิดไม่ได้เหมือนกันว่าถ้าวาตาขิไม่รู้จักเซนเซย์หรือวาตาชิยังอยู่โตเกียวอาจจะไม่เป็นแบบนี้ก็ได้

>>189 มันแหม่งๆมาตั้งแต่ตอนที่เซนเซย์กับ K แล้วมึง กลิ่นวายโชยฟุ้งเข้มข้นมาก วาตาชิแม่งตามเซนเซย์เหมือนหมาตามคนเลี้ยงต้อยๆ เซนเซย์ฮีดูรำคาญนิดนึงด้วยซ้ำ อยู่ๆอีวาตาชิมันก็ไปตามตื๊อเขาทั้งที่ไม่รู้จักกันอะ เหมือนคนคลั่งรักชิบหาย

>>190 สตอลคเกอร์เหี้ยๆ อ่ะ ไอ้เคกับเซนเซกูจะพอทำเนาได้ เพราะมิตรภาพลูกผู้ชายมันก็มีแบบนี้บ้าง แม่งตีซี้จนบ้านเค้าได้ โคตรเก่ง แต่สงสารโอคุซังชิบหายเลย บทบาทของผู้หญิงญี่ปุ่นในสมัยก่อนนี่ต้ิงไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลยเหรอวะเนี่ย

>>191 กูก็สงสารภรรยาว่ะ ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย ส่วนเซนเซย์มันได้เขามาก็ไม่ทำห่าอะไร เกาะเมียกิน แถมดูทิ้งๆขว้างๆอีก คืออ่านแล้วไม่รู้สึกว่าเซนเซย์มันรักโอคุซังเลยนะ เหมือนมันต้องจำใจรับไว้เพราะไม่มีทางเลือกแล้ว

เมียญี่ปุ่นเป็นได้ 3 อย่าง 1)ถังแยม 2)แม่บ้าน 3)คนเลี้ยงลูก มากกว่านี้คือนอกรีด ก่อนแต่งเป็นอะไรไม่สำคัญ ต่อหน้าผัวเป็นได้แค่นี้พอ สมัยนี้ดีขึ้นแล้ว แต่ทัศนคตินี้ก็ยังไม่หายไปไหนนะ

สาวญี่ปุ่นที่ทำงานเก่งๆ แต่พอแต่งงานก็ต้องลาออกไปเลี้ยงลูกใช่มะ

มีหนังสือซีรีย์ไหนบรรยายอาหารได้ชวนหิวเหมือนasoiaf(Game of Throne)ของลุงจอร์จ มาร์ตินบ้างไหม อ่านทีไรหิวสัส

“The beer was brown, the bread black, the stew a creamy white. She served it in a trencher hollowed out of a stale loaf. It was thick with leeks, carrots, barley, and turnips white and yellow, along with clams and chunks of cod and crabmeat, swimming in a stock of heavy cream and butter. It was the sort of stew that warmed a man right down to his bones, just the thing for a wet, cold night...”

>>185-186 สำหรับกูนะ
อ่านง่าย - ประชาธิปไตยบนเส้นขนาน เจ้าหงิญ ความสุขของกะทิ เราหลงลืมอะไรบางอย่าง ไม่มีหญิงสาวในบทกวี อมตะ ซอยเดียวกัน

ตลิ่งสูงซุงหนักนี่ภาษาธรรมดามากจนกูงงว่าได้ซีไรต์ได้ไงวะ ทั้งเรื่องไม่มีเหี้ยอะไรเลยนอกจากคนกับช้าง แม่เบี้ย(คู่ชิงในปีนั้น)สนุกกว่าบทบรรยายดีกว่า สงสัยปีนั้นกรรมการเน้นความเรียบง่ายมั้ง

ส่วนซีไรต์ที่กูอ่านไม่รู้เรื่องบรรยายงงๆแถมเวิ้นเว้อก็ คนแคระ กับไส้เดือน

มีใครอ่านปรุงรักมัดใจกับเเม่ทัพอยู่บนยัง 2เรื่องนี้โอเคที่จะเก็บไหมวะ กูไปยืนอ่านปกหลังแล้วถูกจริตแต่กลัวซื้อมาแล้วผิดหวังวะ

>>196 งานวินทร์ที่ควรได้ซีไรต์กูว่าคือเรื่องผู้ชายคนที่ตามรักเธอทุกชาติ แม่งฮาแถมแฝงสาระ??? อ่านง่ายโครตๆ

รางวัลพวกนี้ส่วนนึงที่เค้าให้คงเพราะความแปลกใหม่หรือความกล้าด้วย เพราะถ้าให้อะไรแต่ง่ายๆเดิมๆ วงการมันจะไม่พัฒนาและย่ำอยู่กับที่

>>196 กูว่าความสุขของกะทิอ่านง่ายแต่ไม่จริงว่ะ อ่านแล้วเหมือนมันเห็นแต่โลกสีสวยๆพาสเทลๆดูแล้วเคลือบน้ำตาลไงไม่รู้ มีผีเสื้อมีนกบินล่องลอยรอบกายราวกับอยู่ในความฝัน กะทิช่างเป็นเด็กโชคดีซะจริง บลาๆ

กะทิมันเหมือนลูกคนรวยว่างจัดเลยไม่รู้จะทำอะไร ก็เลยลองมีความทุกข์เล่นๆไปงั้นล่ะ หาดราม่าให้ชีวิต

กูเห็นด้วยว่าคนแคระอ่านไม่รู้เรื่อง ไม่รู้กูเด็กไปหรือเรื่องแม่งเขียนไม่รู้เรื่อง
กูพยายามหาบทความอธิบายก็ยังงงๆ 5555555555
ไม่พีคอ่ะ หวังไว้เยอะ ส่วนไส้เดือนนี่คงไม่อ่านและ
ส่วนกะทินี่ เอาจริงๆอาจารย์กูเคยบอกด้วยซ้ำว่าไม่เห็นสมควรได้ซีไรต์เลย ไม่ใช่ว่ามันไม่ดีแต่ไม่เห็นว่าควรจะได้รางวัล กูนี่ขำหนักมาก
กะทิแม่งเป็นตัวแทนของคนชนชั้นกลางดัดจริต ที่บอกว่าชุมชนห่างไกลเมืองสงบเงียบมีความสุข
โลกสวย ดอกไม้บ้าน ผีเสื้อบิน เคลือบน้ำตาลอย่างที่ว่า แต่เอาเข้าจริงคือพวกแม่งแต่ละคนไม่ได้จนเลย
ตา(ป่ะวะ)เป็นข้าราชการชั้นสูง แม่กะทิก็รวยมีคอนโดในเมือง กะทิจริงๆก็ลูกคนรวย สรุปคือแม่งหาดราม่าให้ชีวิตจริงๆ

>>202 กูเด็กไปนี่หมายถึงตอนที่อ่านนะคนแคระอ่ะ อ่านตั้งแต่มันออก ไม่ใช่ตอนนี้ ตอนนี้แก่ละ 5555

>>202 ทั้งตาทั้งยายเลย ตาเป็นข้าราชการระดับสูงเกษียณแล้ว ยายเป็นกรรมการบริหารบริษัทใหญ่ยักษ์ที่เกษียณแล้วเช่นกัน แม่มีคอนโดราคาหลายสิบล้านริมทะเล ไม่ต้องทำงานอะไรเลยเป็นสิบๆปี มีน้าสองคนคอยรับใช้

>>199 เรื่องความแปลกใหม่กูเห็นด้วยนะ แต่ในความเห็นกูไส้เดือนแม่งไม่น่าใช่ความแปลกใหม่อ่ะ นิยายหรืองานเขียนที่ดีมันควรจะดึงดูดคนอ่านได้ตั้งแต่บทแรกๆ แต่กูอ่านไส้เดือนไป3-4บทแล้วปวดหัวกับภาษามาก จนไม่อยากจะอ่านต่อ(ถึงช่วงหลังของเรื่องอาจจะมีเนื้อหาที่แฝงใจความสำคัญไว้ แต่ถ้าบทแรกๆไม่ชวนอ่านสำหรับกูก็ถือว่านี่ไม่ใช่นิยายที่ดี) แถมมันขัดกับหลักภาษาที่กูเคยเรียนด้วยว่างานเขียนที่ดีไม่ควรใช้คำฟุ่มเฟือยโดยไม่จำเป็น ส่วนซีไรต์ที่กูคิดว่ามีไอเดียแปลกใหม่กูยกให้ "เวลา" ของชาติ กอบจิตติ อันนั้นคือเขียนเหมือนคนอ่านเป็นผู้กำกับละครทีวีภาษาก็เข้าใจไม่อยากด้วย

แต่ไส้เดือนคือแม่งเวิ้นตั้งแต่คำนำสนพ. "นวนิยายที่ที่เต็มไปด้วยศัพท์แสงสัญลักษณ์ในทุกฉากตอนฉาบซ่อนในเรื่องรักสามเส้าแสนธรรมดา ปรุงด้วยเสน่ห์รายละเอียดของความร่วมสมัยผ่านบุคลิก รสนิยม และการดำเนินชีวิตของตัวละครเรื่องนี้..........."

บทแรก เด็กหญิงในตู้ปลา
--แดดจัดจ้านใต้ฟ้าครึ้มอึมครึมตอนเพื่อนคนหนึ่งมาหาแม่ที่บ้านและน้ำตาเริ่มต้นการเดินทาง เอิ่ม หล่อนเริ่ม ก่อนจะต่อด้วยเสียงเบาๆเกือบกระซิบ คนเค้าพูดกัน...ว่าแล้วก็พยักหน้า ครูไปที่นั้นทุกเย็น หล่อนมีฟันหน้าซี่ใหญ่ยื่นออกมากับดวงตากลมโตคอยกลอกซ้ายขวาตลอดเวลาซึ่งทำให้แลดูเหมือนหนูกำลังตกใจ เป็นนางรำเห็นบอก ละก็สอนรำอยู่ที่โรงเรียนนั้นแหละ แม่มองเห็นท่อนแขนอ่อนโอนวาดไปมาในอากาศช้าๆ แน่ใจหรือว่าใช่ครูทศ/ ไอ้ทิมน้องชายฉันมันก็เคยเห็น มันจำไม่ผิดหรอก เพื่อนมันคนแถวนั้นบอกเค้าแอบไปมาหาสู่กันอย่างนี้ครึางค่อนปีละ แขนโอนอ่อนนั่นยังวาดไหวไปมาในหัวแม่ ของแบบนี้ ปล่อยเอาไว้นานมันจะไม่ดีน่า

>>205 ตกลงมันจะสื่ออะไรวะ กูงง วกไปวนมาเหมือนพูดกับตัวเอง

>>205 อ่านแล้วกูรู้สึกว่าคนอ่านอย่างกูนี่แหละจะเป็นไส้เดือนตาบอด มึนและวนมาก

>>205 กูไม่ชอบแนวคิดที่ว่าอะไรต้องสนุกตั้งแต่ตอนแรกๆ นะ แต่กูเข้าใจว่ามันต้องสร้างImpactให้คนอยากอ่านด้วย และคนส่วนมากก็ไม่อยากรอจนถึงกลางๆ เรื่องค่อยสนุกด้วย แต่สำหรับกูคืออ่านได้เรื่อยๆ ถ้าไม่มีจุดยี้ให้ไม่อยากอ่าน

อย่างนิยายออนไลน์เด็กดี ถ้าเปิดเรื่องมาดวงดี เจอบัค หรือได้ของIMBAมาตั้งแต่ต้นเกมส์ก็ปิด ได้ฮาเร็มไม่สมเหตุสมผลก็ปิด บางเรื่องถ้ารู้สึกว่าก็อปเรื่องอะไรมาก็ปิด ยกเว้นจะฉีกจากเรื่องเดิมออกมาได้จริงๆ กูถึงอ่านได้หลายแนว แต่ที่ชอบจริงๆ มีน้อยมาก เพราะอ่านถึงกลางทางก็ปิดไปเยอะ

เดินงานหนังสือด้วยความหว้าเหว่ ไม่สนใจสิ่งใด ง่วงด้วย ไม่รู้จะอ่านอะไร
เดินผ่านซ้ำมาเกือบทุกหมวดละ ใครอยู่ในงานหนังสือแล้วรู้สึกเหมือนกูบ้าง

>>209 ตอนเด็กโคตรกรี๊ด เดี๋ยวนี้อารมณ์นี้เลยมึง รอบนี้ไปกับเพื่อน เดินหาของที่ตัวเองต้องการเสร็จก็มานั่งเม้าท์กัน กูเริ่มเดินประมาณบ่ายสองอยู่ได้ถึงห้าโมง ซื้อเเค่ไม่กี่ชม. เวลาที่เหลือคุยเเหลก 5555

เมื่อก่อนกูก็อยู่ได้ทั้งวัน แต่เดียวนี้ลิสต์ไว้ก่อนจะซื้ออะไรแล้วตรงไปบูธนั้นทันทีไม่มีแวะ ซื้อเสร็จอาจจะเดินเป็นพิธีแล้วออกมาหาอะไรกิน ใช้เวลาชั่วโมงครึ่งก็เสร็จ

มีใครอ่านดวงใจเทวพรหมจบยังวะ เป็นไง

>>212 ชื่อฟังดูเหมือนพวกชุดนิยายสี่ขุนเขาไรงี้เลยมึง แบบ....ดวงใจอัคนีไรงี้

>>213 ตระกูลซีรีส์เหมือนกัน สนพ.เดียวกัน ช่องสามผลิตเป็นละครเหมือนกัน แต่ดวงใจเทวพรหมเป็นภาคต่อของจุฑาเทพ ไม่เกี่ยวกับสี่ดวงใจฯ

จุฑาเทพกูขำตอนที่มันขับรถจากธรรมศาสตร์ท่าพระจันทร์ไปวังหน้า...พี่คะ เดินเอาก็ได้ค่ะ หรือมันไม่สมศักดิ์ศรีหม่อมคะ ต้องนั่งรถตลอด มึงเลี้ยวขวาออกประตูธรรมศาสตร์ เดินไปไม่ถึงห้าสิบเมตร วังหน้าก็อยู่ตรงนั้นล่ะค่ะ อันนี้เป็นความทรงจำกูเองตอนไปเปิดอ่านฟรีในร้าน

เออ ต้องเลี้ยวซ้ายสิวะ โทษๆ

ชุดสี่เขาลำเนาไพรกูเคยเปิดอ่านผ่านๆในร้านหนังสือ รู้สึกฉากเย็ดจะเยอะพอควร ของณารานี่ไม่รู้เล่มไหน แต่นายคนที่นางเอกเก็บมารักษามันย่องขึ้นไปปล้ำนางเอกถึงที่เลยว่ะ กูแบบ wtf มากกกกกกก

สรุปสยามได้ตงกงไปแล้ววว

เดินเลี้ยวขวา50เมตรก็ลงแม่น้ำเจ้าพระยาไปเลยมึง

>>219 โว้ย5555555555555

>>219 ไปวัดพระแก้วต่างหากโว้ย 5555555555555555

>>217 ณาราก็เล่มที่นางเอกเก็บผู้ชายมารักษานั่นแหละ

>>222 ไอ้เหี้ยนี่เนรคุณนะเนี่ย เก็บมารักษาให้รอดตาย เสือกวิ่งขึ้นไปเย็ดเขาตอบแทนซะงั้นอะ

จุฑาเทพเคยดูแค่คนที่มันใส่แว่นเป็นหมออะ เนื้อเรื่องน้ำเน่าชิบหาย

สนพ. น้องใหม่?
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1157486300946826&id=632543060107822&fs=1&refid=28&_ft_=qid.6210251225995773828:mf_story_key.-2582548212543669470:eligibleForSeeFirstBumping.

>>225กูว่าแม่งน้ำเน่าทุกเรื่องเลยนะ//จากโม่งที่พี่สาวเหมานิยายยกเซ็ท

>>225 ไม่น่าใหม่นะ กูเคยได้ยินชื่อบ้างว่ะ

เเต่คงไม่ดังล่ะมั้ง เมื่อกี้กูลองไปหาข้อมูลเห็นบอกเป็นสนพ.เล็กๆว่ะ
http://www.alwayspublishing.com/

>>228 เข้าไปอ่านตัวอย่างเรื่องสั้นฝนสีแสดแดดสีเทา กูว่าธรรมดาไปว่ะ คือมันไม่ได้แย่แต่ก็ไม่มีอะไรน่าดึงดูดให้ซื้อเก็บ คือถ้าราคามัน100ต้นๆก็อยากช่วยซื้ออยู่หรอก

>>229 กูชอบงานเขียนเเบบนี้เเฮะ เเต่สงสัยจะอ่านน้อยไปหน่อย เห็นเรื่องนี้เลยตื่นเต้น เเต่ก็ไม่ซื้อเก็บหรอกนะ เเพงไป 555 มึงมีงานใครที่ว่าดีๆมาเเนะนำมั่งมั้ยวะ

>>230 งานดีๆ ที่ลงเว็บส่วนใหญ่มักดองว่ะ ทำกูชอกช้ำใจไปหลายเรื่องละ คือมันดีอย่างน่าติดตามมาก พล็อตแหวก สำนวนไม่เวิ่น โนอีโม แต่เสียอย่างเดียว คนเขียนแม่งดองหายไปหลายปีละ

>>230 เออกูว่าราคานี่แหละประเด็นที่ทำให้ไม่อยากซื้อเก็บ กูว่างานมันดีนะ ถึงพล็อตจะไม่แหวกแนวสำหรับคนที่อ่านหนังสือมาเยอะแต่ภาษาก็โอเค แต่ตั้งราคาเกือบ200กูว่าแพงไปว่ะ เดาว่าแพงค่ารูปเล่มกับรูปประกอบบทด้วย แต่ละบทก็ดูสั้นๆ 2หน้าA4 ซื้อเป็นอีบุ๊คน่าจะคุ้มกว่า

>>231 นักเขียนคนหนึ่ง(ชาติ กอบจิตติ มั้งถ้ากูจำไม่ผิด)บอกว่างานเขียนที่ดีมันต้องวัดกันที่ระยะทางด้วย คือจะสื่อประมาณว่านักเขียนที่ดีต้องผลิตงานออกมาสม่ำเสมอ คนที่ดองงานที่เป็นนักเขียนที่ยังฝีมือไม่ถึงขั้น ช่วงที่ไอเดียมาเค้าอาจจะผลิตงานเขียนที่ดีออกมาได้แต่ไม่สามารถจบงานนั้นได้เพราะมุขตันซะก่อน ประมาณนี้มั้ง

อยากบ่น ทำไมเด็กสมัยนี้ถึงชอบใช้คำว่าหรอกันจังวะ ทั้งในนิยาย ในโด ในฟิค เเม้เเต่ซับอนิเม คือถ้าเล่นๆกับเพื่อนกูไม่ว่าเเต่มาเขียนหรือทำอะไรที่เป็นทางการ เผยเเพร่ในวงกว้างขึ้นมาหน่อย มึงก็ควรใช้ให้ถูกไม่ใช่เหรอวะ นี่ดีนะยังไม่พัฒนาเป็นหลอ เเต่ก็ไม่เเน่...

>>233 ทำไมหรอวะ

>>234 มึงกวนกูใช่มั้ย /หรี่ตา 555 กูก็บอกอยู่ว่าใช้เล่นๆน่ะได้ เเต่เวลาใช้ทางการใช้ให้ถูกหน่อย โดยเฉพาะนะค่ะกับหรอเนี่ย เเทบจะกลายเป็นคำที่ใช้กันทั่วไปเเล้วเมื่อเทียบกับคำผิดคำอื่น

>>235 กูรู้สึกกูเสพคำผิดบ้างไม่ผิดบ้าง จนกูไม่รู้ว่าคำที่ถูกคืออะไรแล้ว

>>236 จริงว่ะ ถ้าจำได้ว่าอันไหนถูกผิด ใช้ถูกกาลเทศะก็ดีไป เเต่ปัญหาคือมันกลืนกันหมดเเล้วน่ะสิ

ต้องกับไปดูการสอนภาษาไทยสมัยนี้ด้วย
สมัยเก่ายังมีสอนการผันวรรณยุกต์
สมัยนี้ให้จำรูปแบบเหมือนต่างประเทศที่เค้าไม่มีวรรณยุกต์กัน
เด็กมันจะใช้ภาษาไทยถูกกันได้ยังไง
งงกับคนออกนโยบายการศึกษา

>>238 กูอยากบอกว่ากูเรียนสมัยมีผันเสียง และกูไม่เคยเข้าใจการผันเสียงมันเลย กูผันผิดตลอดและทุกครั้งที่กูผันอย่างปา ป่า ป้า ป๋า ป๊า นี้กูไม่เคยผันได้เสียงเดียวกันสักหน กูไม่เคยเข้าใจหลักการผันเลยจริงๆ ; _ ;

>>238 เห จริงเหรอวะ กูนึกไม่ออกว่ะว่ามันประมาณไหน
>>239 กูก็ผันมั่วนะเอาจริงๆ เสียงต่ำสูงอะไรจำไม่ได้หรอก ผันครบห้าไว้ก่อน 5555

>>239 ครูบอกให้กูพูดตามว่ะ เวลาผันเสียง แล้วจะเข้าใจวรรณยุกต์สามัญ เอก โท ตรี จัตวาเอง

กูขอปรึกษาหน่อย กูส่งนิยายไปพิจารณาแล้วไม่ผ่าน สนพ.เม้นมาว่ากูนำเสนอได้ไม่ดี เนื้อเรื่องเป็นเส้นตรง คือกูไม่ค่อยเข้าใจว่าการนำเสนอที่ดีมันคือยังไง ยกตัวอย่างนิยายสักเล่มให้กูไปหาอ่านเองก็ได้ แนวแฟนน่ะ

>>242 อยู่ที่ว่ามึงส่งไปสนพ.ไหนน่ะ แต่ละที่มองไม่เหมือนกันนะ

>>242 กุเข้าใจว่าเล่าเรื่องเป็นเส้นตรงของมึงนี่คงแบบ A->B->C->D หรือไม่ก็เดาทางง่ายเกินไป มึงลองสลับวิธีการเล่าเหตุการณ์ก็ได้ เช่นแทนที่มึงจะบอกว่าเด็กเดินทางไปหาย่าแล้วเจอหมาป่า มึงอาจจะเปิดฉากมาด้วยหมาป่ากำลังจะงาบเด็ก แล้วค่อยเล่าย้อนว่าเด็กแม่งมาเจอหมาป่าได้ยังไง อะไรทำนองนี้ กูเห็นเค้าใช้กันบ่อยเหมือนกัน เทคนิคเอาผลลัพธ์ขึ้นก่อนเหตุ มันทำให้ดูน่าติดตามดี หรือถ้ามันมีปัญหาตรงที่เดาทางได้ง่าย มึงก็ต้องลองหักมุมซิกแซกดูบ้าง สู้ๆ นะเพื่อนโม่ง กูก็เพิ่งผ่านพิจารณามาไม่นาน

>>242 นิยายมันต้องมีจุดพีทเป็นบ้างจังหวะอย่าง
ตะลุยขึ้นไปฆ่าบอสจนตัวเองเจ๋งสุด
ไม่ก็ตัวเอกเก่งสุดๆ แต่ถูกรุมกระทืบจนต้องหนีตาย
ไม่งั้นก็ต้องแบบหักเหตุการณ์ไม่ให้คนอ่านเดาทางได้ แต่ก็มีเหตุผลในตัวมัน
อย่างล่าสุดที่กูอ่านแล้วว่าพอได้ สนุกดีก็เรื่องเซน
เช่นไปเจอมังกรนึกว่าจะตีกันตาย สุดท้ายปล่อยแล้วมาเป็นเพื่อนกัน แถมฮาตรงตั้งวงร้องเพลงกับมังกร กูลั่นตรงร้องเพลงบัวลอย
หรือไปบุกเมืองศัตรูนึกว่าจะเรียกมังกรมาถล่มเมือง พวกก็เอาหนูมาทำลายเสบียงเมืองแทน
ร้องเพลงได้แบบไจแอนก็สวมรอยทำตัวเป็นภูตไปอะไรทำนองนี่
อ่านไปได้เรื่อยๆ เดาทางยากเล็กน้อย มีลุ้นในทุกตอนว่าตัวเอกมันจะไปทำอะไร
คล้ายตามอารมณ์คนเขียนด้วยวะ...แบบนั้นคือเดาทางไม่ออกนะว่าทุกตอนคนเขียนจะพาไปแบบไหน

>>239 >>240 อื้อ ตามที่ >>241 เวลาผันต้องออกเสียงว่ะ พอคล่องแล้วเสียงมันจะดังขึ้นในใจเอง (...) ซึ่งทุกวันนี้กูคันไม้คันมืออย่างด่าไอ้พวกที่ใช้ผิดมาก บางทีกูเห็นคนเป็นอาจารย์ (โอเค ไม่ใช่อาจารย์ภาษาไทย) พิมพ์ภาษาแบบ น๊ะค๊ะ นู๋ มั่ยเข้าจัย ซึ่งไม่ได้พิมพ์หลุดมาแบบฮาๆ แต่พิมพ์ผิดแม่งทั้งประโยคทั้งๆ ที่ประโยคนั้นเป็นประโยคคำถามที่คุยกับคนไม่รู้จัก กูที่กลอกตาเลย

>>246 อารมณ์เดียวกันว่ะ 55

>>246 คนเป็นอาจารย์พิมพ์งี้ยิ่งน่าด่า กูเจอ สะกดตรงนี้ไม่ถูกน๊ะค่ะ กูติดสตั๊นเลย เคยไปแย้งหนนึงว่าอาจารย์สะกดแบบนี้ไม่ถูกนะคะ กลายเป็นโดนเพ่งเล็งแทนว่ะ มีอะไรก็เหน็บกู คำนี้ต้องถามคนเก่งภาษาไทยนะคะ กูก็ไม่แคร์ ตอบออกไปแบบมั่นใจ ก็กูถูกอะ
>>242 มึงลองเล่าเรื่องย่อมาหน่อยสิ เผื่อจะช่วยได้

>>243 กูส่งสถาน่ะ นิยายกูยาว สนพ.อื่นก็เห็นเล่มบางๆ หมด
>>244 >>245 ขอบใจที่แนะ แต่นอกจากนี้มันมีเทคนิคอะไรอีกไหม
>>248 จะว่าพล็อตโหลก็น่าจะได้วะ คือกูแต่งแนวผจญภัยตามหาของแล้วก็เดินทางไปเมืองต่างๆ แต่ละเมืองก็มีอีเว้นเจอพวกพ้องเจอศัตรูอะไรแบบนั้น อย่างที่ >>244 บอกกูเล่าแบบ A->B->C->D แล้วคือกูเล่าแบบบุคคลที่ 1 ด้วย กูเลยคิดไม่ออกเลยว่าจะเล่าให้มันมี การนำเสนอที่ดี ได้ยังไง จะเล่าแบบสลับฉากสลับช่วงเวลา ถ้าเป็นบุคคลที่ 1 นี่จะงงไหมวะ เพราะกูก็ไม่ค่อยเจอบุคคลที่ 1 เล่างี้

>>249 อันนี้กูคิดเองนะ สถานี่เห็นบอกว่าตอนนี้รับแนวอื่นที่ไม่ใช่ออนไลน์แล้วนี่นะ โดยเฉพาะพวกพลอตแปลกๆ แต่ก็คงต้องยึดแนวตลาดอย่างต่างโลกอยู่ดี ถ้าให้ผ่าน กูว่าต้องแหวกแนวจริงๆอะ ที่อ่านๆของมึง แนวเดินทางหาของตามเมืองมันก็โหลจริงนั่นแหละแถมเรื่องตรงเป็นเอบีซีอีก น่าจะผ่านยากอยู่เหมือนกัน

>>250 อืม กูทำใจละ ถ้าจะส่งคงเขียนใหม่เลย ตอนนี้กูเลยอยากศึกษาพวกเทคนิคการเล่าเรื่องน่ะ แบบเล่าไงไม่ให้ตรงเกิน

>>249 กุเห็นด้วยตามที่ >>250 ว่า
เคยมีน้องมันกะจะเขียนแนวๆเดินทางมาถามกุ แล้วกุยิงคำถามกลับไป
หลักๆมึงต้องตอบโจทย์ให้ได้ว่า "มันเดินทางกันไปทำไม ทำไมถึงต้องเดินทาง"
ถ้ามึงยังตอบโจทย์นี้ไม่เคลียร์ยันจะไม่มีทางสนุกได้เลยว่ะ

เหมือนอย่างใน skyrim มึงเดินโท่งๆไม่มีบ้านอยู่แล้วมึงจะเอาของที่โด้มาไปเก็บไว้ที่ไหน
ไม่รู้มึงเข้าใจกุป่าว

ยกตัวอย่างแนวเดินทางเท่าที่นึกออก

ญี่ปุ่น: ออกแนวมีจุดมุ่งหมายหลัก แล้วมีจุดหมายรองไรว่าไป ออกแนวเรื่อยๆปลายเปิด ค่อยๆเพิ่มเติมรายละเอียด รอตอนจบจนเหงือกแห้ง

หมาป่าเครื่องเทศ<<อาชีพค้าขายอยู่ไม่เป็นหลักแหล่ง ส่งนางเอกกลับบ้าน
การเดินทางของคิโนะ<<ยังไม่ได้อ่านบอกไม่ได้
ยมทูตสีขาว <<ไม่ได้เดินทาง ออกเป็นเล่าเป็นเคสๆไปมากกว่า ให้ดูเป็นตัวอย่างว่าทำไมเล่าเรื่องเรื่อยๆถึงออกเป็นสิบเล่ม
วันอาทิตย์ที่ไม่มีพระเจ้า<<อยากกู้โลกเดินทางหาคำตอบ (ไม่มีบ้านให้กลับกลายๆด้วยแหละ)

ฝรั่ง: ออกแนวแสงสีระเบิดเจิดจรัดจัดเต็ม ไม่มีเรื่อยๆเอื่อยๆกินลมชมวิว ได้อ่านตอนจบแน่

the lord of the ring <<หนีหัวซุกหัวซุน แล้วค่อยเดินทางไปทำลายแหวน
เพอซี่แจ็คสัน<<ปราบเทพที่หวังครองโลก ภาคแรกเน้นเป็นเคสๆไป ภาค2เป็นเล่าแบ่งเป็นแต่ละคน
อาทิมิส ฟลาวอาทิมิส ฟราวส์<<ปราบแฟรี่ที่หวังครองโลก แต่ละเล่มเป็นเคสๆไป

แนวผจญภัยไปทำเควสมีเยอะแยะมึง หนังสือที่มึงพูดผจญภัยแบบไหนล่ะ เรื่อยๆเอื่อยๆแบบญี่ปุ่น หรือหนังผู้ร้ายฮอลลีวูดแบบฝรั่ง

เห็นประเด็นห้องฟุอันนี้น่าสนใจดี คำว่า"นักเขียนแท้ๆ"ของพวกมึงมีความหมายว่ายังไงกันวะ

>>253 ทำเงินจากงานเขียนของตัวเองได้ มีรายได้หลักจากงานเขียนจนไม่ต้องทำงานอย่างอื่น
แน่นอน ด้วยนิยามนี้ของกู ดร.ป๊อบ ฮิเดโกะ สแตมป์เบอรี่จัดว่าเป็นนักเขียนแท้ๆตามนิยามของกู

>>254 ถ้าตัดเรื่องคุณภาพงานออกไป กูก็ค่อนข้างเห็นด้วยกับมึงว่ะ สำหรับกูก็คงประมาณเขียนได้หลายแนว ไม่ยึดติดแต่แนวเดิมๆล่ะมั้ง

เหรอ แล้วอย่างกูที่ออกนิยายมาไม่กี่เล่ม ไม่เยอะเท่าคนที่ยกตัวอย่างกันมา และกูโคตรรักและเต็มที่กับนิยายแต่ละเรื่องของกู แต่กูมีอาชีพหลักอย่างอื่นที่มีรายได้มากกว่าการเป็นนักเขียนอย่างเดียวหลายเท่า เพราะกูชอบใช้เงิน (และกูหาเงินได้ด้วย) ชอบใช้ชีวิตหลายๆมุม แบบนี้กูเป็นนักเขียนไม่แท้เหรอวะ
กูน้อยใจนิดๆนะเนี่ย

กูว่าหัวข้อคุยกันในห้องฟุน่าสนใจดีเลยมาดูห้องนี้ด้วย กูอ่านที่คนนึงตอบในห้องฟุแล้วเจ็บปวด นักเขียนแท้คือวันๆกูต้องจมกับการเขียนหนังสือ เขียนไปจนกว่าจะตาย ไม่ต้องคิดเรื่องอื่นเหรอวะ

เออ กูเคยเห็นมู้พันทิปถามว่าถ้าไม่สนเรื่องเงิน อยากทำอาชีพอะไร เเล้วมีคนตอบว่านักเขียนนิยาย ทีนี้ก็มีคนมาต่อว่านักเขียนนิยายเดี๋ยวนี้ได้เงินเยอะจะตาย แถมได้ฟินอีกต่างหาก อะไรทำนองนี้ คนอื่นๆเลยตอบต่ออีกว่าถ้าไม่ดังยังไงก็ไม่ฟินหรอกน่ามั่งล่ะ ต้องเขียนแต่แนวเอาใจตลาดถึงจะดังบ้างล่ะ มันทำให้กูรู้สึกว่าสมัยนี้คนมองว่าอาชีพนี้มันสบาย ได้เงินง่ายขนาดนั้นเลยเหรอวะ

ผลิตงานคุณภาพไม่เบียว ภาษาสวยแต่ขายไม่ออก
กับผลิตงานกากๆบรรยายอีโม พระเอกเบียว แต่การตลาดดีมีแฟนอวยพิมพ์มายังไงก็มีคนซื้อ
เป็นกูกูเลือกอย่างหลังว่ะ ถึงคนอื่นจะมองว่าเป็นขยะวรรณกรรมเป็นเครื่องผลิตนิยายกากๆ แต่ถ้างานมันขายได้มีแฟนคลับกูก็ว่านั้นเป็นนักเขียนเหมือนกันแหละ

>>259 ก็ทำไงได้ล่ะเนอะ มันคือความจริงอันโหดร้ายชิบ

ทุกอย่างเป็นไปตามกลไกลของตลาด

ว่าด้วยนิยามแบบนี้จะมีนักเขียนจริงๆซักกี่คนกัน เฮสเสก็ไม่ใช่นักเขียนแท้ๆ เขาชอบวาดรูปพอๆกับเขียนหนังสือ
ถึงจะเขียนหนังสือดีกว่ามากก็ตาม และมีรายได้จากหนังสือจนไม่ต้องทำอย่างอื่น ช่วงหนึงไปสมัครเป็นทหารอาสาด้วยซ้ำ
เอาตาม>>>/801/2077/267/ เฮสเสคงนับเป็นนักเขียนเก๊ๆคนหนึ่งเท่านั้นวะ
แต่กูว่ามันคงไม่รู้มั้งว่าป้มทมยันตีช่วงหนึ่งบ้าการเมืองมาก และเคยเป็นผอ.ขสมก.ด้วยซ้ำ

พวกมึงคิดว่าดอกปอบรักงานของตัวเองทุ่มเทกับงานเขียนของมันมั้ยวะ(ฮา)

นิยามแต่ละอาชีพมันก็คล้ายๆ กันว่ะ มึงก็ลองดูดาราสิ งานหลักแสดงละคร งานรองออกอีเว้น์เล่นโฆษณา นักเขียนในนิยามกูก็พวกเขียนหนังสือจนจบเรื่องไม่ทิ้งกลางคัน ถ้าขายได้ก็เลื่อนขั้นเป็นนักประพันธ์ หมั่นออกงานโฆษณาผลงานเพื่อการตลาด //ทุกอย่างที่ได้เงินย่อมมีการตลาดมาเกี่ยวเสมอ ต่อให้มึงเริ่มต้นด้วยใจรักไร้เงินทุนก็เถอะ

>>264 มึงๆๆๆๆ ดารางานหลักออกอีเว้นท์นะมึง เล่นละครน่ะงานรองให้คนจำภาพว่าตัวเองเป็นดารา #จริงจัง

>>264 ดาราบางคนออกงานชั่วโมงเดียวได้เงินเยอะกว่าถ่ายละครทั้งเรื่องอีกนะ

ขอแตกประเด็นหน่อย เห็น >>262 แล้วขอถามห้องนี้ ใครได้อ่านงาน ร เรือบ้าง กูสงสัยว่าทำไมโม่งในนั้นถึงอวยซะเว่อร์ขนาดนี้ โม่งในนี้ก่อนแยกห้องวายก็เคยมีอวย(หรือโม่งตัวเดียวกันกับในห้องโน้นไม่รู้) ถามในแง่วรรณกรรมคงถามได้ใช่ไหม ไม่ได้สนใจว่าวายไม่วายนะ

สำหรับกู นักเขียนแท้คงเป็นคนที่ตั้งใจจะเขียนว่ะ คือไม่ได้เกี่ยวกับอาชีพ รายได้หรือแนวการเขียน แต่ขอแค่เป็นคนที่ตั้งใจเต็มที่และพยายามทำให้จินตนาการของตัวเองสำเร็จออกมาด้วยความทุ่มเท ใส่จิตวิญญาณและความรู้สึกลงไปในตัวักษรได้(และกูต้องรู้สึกด้วย) เท่านั้นก็เป็นนักเขียนแท้แล้ว(ของกูนะ)

>>267 คุณร เรือ กูเคยอ่านของเขาเรื่องจะขอรับผิดทั้งหมดแต่เพียงผู้เดียว เป็นเรื่องสั้นรวมๆกัน มีทั้งส่วนที่กูชอบและไม่ชอบปนๆกันไป ภาษาบางตอนสวย ใช้คำได้ดี เป็นการเขียนแบบที่กูชอบ แต่บางตอนภาษาประดิษฐ์เกิน ซ้อนคำจนเหนื่อย เนื้อเรื่องต้องการให้คิดตาม แต่กับบางตอน บางจังหวะก็เหมือนยัดลงมาเลย
สรุปคือ ถ้ากูมีโอกาสได้อ่านนิยายเขา กูก็คงอ่านอีกว่ะ เผื่อจะได้ดูว่าเขาจะเขียนด้วยภาษาแบบที่กูชอบมาอีกรึเปล่า

>>267 กูเคยอ่าน God bless you ก็โอเคอยู่นะ ภาษาสวย ใช้คำดี มีเรื่องให้ขบคิด แต่บางคราวก็รู้สึกว่าจะวายอะไรกันนักกันหนาเนี่ย 55555 กูเหี้ยเองล่ะที่มองหาความรักรูปแบบอื่นในนิยายวาย

เจ้าตัวโผล่เองในโม่งห้องนู้นเลย 55555
กูนึกอะไรจะพิมพ์บอกเขาไม่ออกเลย ปกติกูก็ไม่นิยมนักเขียนที่ชอบโผล่มาชี้แจงในโม่งเท่าไหร่ด้วย ตั้งแต่คุณแกะหรือคุณศอว์โผล่มาแล้ว

>>269 มึงหมายถึงแต่ละตอนในเล่มเหรอ เล่มนั้นมันรวมคนเข้ารอบเรื่องสั้นไม่ใช่เหรอ ของเขามีแค่เรื่องจะขอรับผิดเรื่องเดียวนี่? เป็นธรรมเนียมว่าจะเอาชื่อเรื่องคนชนะมาตั้งชื่อหนังสือรวมเรื่องสั้นอยู่แล้ว

>>267 กูเพิ่งอ่าน House of death ของเขาที่เพิ่งออกงานหนังสือ ภาษาก็โอเค เรียบๆ กระชับไม่เวิ่นเว้อ เนื้อเรื่องค่อนข้างเดาง่าย เพราะมันเป็น teen horror ด้วยมั้งเล่มเล็กนิดเดียวเลยไม่มีหักมุมหรือเนื้อหาหนักมาก แต่ก็ใช้ได้อยู่ อ่านได้เรื่อยๆ

>>272 ออกกับที่ไหนน่ะ เผื่อกูจะได้ไปหาดูบ้าง เล่มเล็กนี่น่าจะอ่านง่ายหน่อย

>>273 สนพ Sofa อะ มีเรื่องผีเล่มเล็กอ่านง่ายหลายเรื่องอยู่

แม่ง... ร เรือ ลอยมาถึงนี้เลย 555555 มหาสมุทช่างกว้างใหญ่นัก

หนังสือผีของโซฟาบางเล่มก็กากจนน่าใจหายว่าแม่งพิมพ์ออกมาได้ไง...
ยิ่งงานภาคินัยหลังๆนี่กูเบือนหน้าหนีเลย

>>271 อ้าวเหรอ ตายละ ขอบคุณนะมึง ขอโทษด้วย ถ้างั้นกูก็ค่อนข้างชอบการเขียนของคุณร เรือเลยว่ะถ้างั้น55

มีใครเคยอ่าน misery ของลุงสตีเฟ่น คิงบ้างมั้ยวะ กูดูหนังจบเมื่อกี้เลยอยากหาหนังสือมาอ่าน ป้าแอนนาแม่งโหดชิบหาย ลักพาตัวนักเขียนนิยายแล้วบังคับให้เขียนเรื่องที่ตัวเองต้องการอ่านเท่านั้น

แวะกลับมาสรุป
ห้องฟุปิดประเด็นว่าคนที่ออกมาอวยๆ ร เรือ ว่าเป็นนักเขียนของแท้ สรุปเป็นคนรู้จักของเจ้าตัวเอง...โม่งฟุรายงาน

เพื่อนพาจนแท้ๆ

เมื่อก่อนกูชอบภาคินัยนะ แต่หลังๆ มานี่เหี้ยอะไรไม่รู้ เหมือนอ่านนิยายรักน้ำเน่าที่มีผีเป็นตัวประกอบ

>>279 กูก็ว่าแปลกๆนะ อวยเว่อร์จนน่าหมั้นไส้ กูแอบคิดไปว่าเจ้าตัวมาอวยตัวเองรึเปล่าวะ แต่ช่างมัน เพื่อนก็เพื่อน

>>276 >>280 งานของภาคินัยกูเคยซื้อสมัยเรียนมหาลัย เรื่องลิฟซ่อนศพ กูอ่านแล้วสนุกดีแต่คิดว่าแพงไปหน่อย ตอนนั้นเล่มละเกือบๆ300(ราคาเท่านิยายแปลเลยมึง) จะซื้อเก็บก็เสียดายเงินเพราะนิยายมันสนุกก็จริงแต่อ่านรอบเดียวก็หมดสนุกแล้ว โชคดีที่ร้านหนังสือแถวหน้า ม.มีนิยายของโซฟาให้เช่าเยอะ กูเลยเช่ามาอ่านแทน อ่านไป3-4เล่มก็เบื่อแล้วว่ะ เริ่มจับทางได้ ตัวละครหลักของเรื่องไปทำเรื่องเหี้ยๆไว้ในอดีตจนโดนผีตามมาล้างแค้น ตัวละครตายกันค่อนเรื่อง มีหักมุมช่วงท้ายเล่ม ที่กูไม่ชอบคือบางทีผีแม่งฆ่าแบบไม่มีเหตุผลพออ่ะ ประมาณว่าทำผิดแค่เรื่องเล็กๆพี่แกยังตามฆ่า พอเช่าอ่านจนหมดกูเลยเลิกติดตาม แต่ยอมรับนะว่าตอนนั้นอ่านงานของภาคินัยแล้วสนุกจริง

>>278 กูอ่านๆ เป็นเรื่องป๋าคิงที่กูชอบมาก กูว่าอ่านในหนังสือแล้วอีแอนนามันดูหลอนจิตกว่าในหนังนะเว้ย นักเขียนก็แม่งซวยชิบหาย แต่ตอนจบนี่ดีแล้วนะถ้าคิดว่าตอนแรกป๋าคิงแกจะเขียนให้ตอนจบนักเขียนแม่งกลายเป็นอาหารหมู

>>282 กูขัดใจว่าทำไมคนมาช่วยต้องตายทุกทีเลยแว้ ฉากเอาค้อนทุบขานี่กูดูแล้วถึงกับร้องว่า อย่าาาาาาาาาาาา ในหนังสือป้าแกหลอนยังไงวะ อยากรู้
ปล.วันนี้ไปเดินงานหนังสือเพื่อหาเล่มนี้ เจอแค่ the shining ของอัมรินทร์พิมพ์ใหม่เลยสอยมา กูหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเขาจะแปล misery ออกมาใหม่ด้วย

>>283 ป้าแกหลอนแบบสวิงน่ะ ขึ้นๆ ลงๆ สูง หลอนเพราะพูดเรื่องหลอนๆ ได้แบบหน้าตาเฉยๆ แต่จะได้เห็นมุมที่ไม่ได้ถ่ายทอดในหนัง ตอนพระเอกมันปวดขาแทบตายห่าแต่ยังอินกับนิยายของมันด้วยนะ

เขาว่าเรื่องเดอะริงเล่มละพันกว่าก็ใช้กระดาษขาวถูกๆ เหมือนกัน จริงรึเปล่าวะ
https://m.facebook.com/cartoonbuntorn/photos/a.1499824806935282.1073741829.1498240523760377/1621453068105788/?type=3&source=48&refid=17&_ft_=top_level_post_id.1621453068105788:tl_objid.1621453068105788&__tn__=E
ที่ไม่ใช่กระดาษถนอมสายตานี่คือลดต้นทุนค่านิยายแปลหรือว่าอะไร?

>>285 ลอร์ดออฟเดอะริงไม่ใช่เหรอวะ

เพื่อนโม่ง กูเคยอ่านหนังสือเล่มนึงในห้องสมุดเเล้วจำชื่อไม่ได้

คือเนื้อเรื่องประมาณว่าเด็กวัยรุ่นปัจจุบันไปเจอคนเเก่จรจัดเเล้วฝึกวรยุทธ เป็นนิยายเเปล มีใครจำได้ช่วยบอกชื่อที

>>287 ..กูว่าเรื่องเท่าที่มึงพูดนี้มีโคตรเยอะเลยนะ จำกัดกว่านี้หน่อยเถอะ

>>287 ใช่เรื่องของคนเเต่งชื่อกิดเดน ตงฟางอะไรนี่ป่าววะ กูมั่วนะ 5555

กังฟู กระทู้ก่อนๆ เคยมีคนพูดถึงอยู่ ตอนจบบั่นทอนปัญญายิ่งกว่าสลอทอีก

>>290 จบไงวะลืม จำได้เเต่เหี้ยมาก

>>290 กังฟู จอมยุทธ์หลุดโลก ใช่ว่ะ ขอบใจมาก

พูดถึงตอนจบ พอกูอ่านถึงตรงที่เป็นplot twist ที่เฉลยว่าปู่เเกโดนหนอนเหี้ยนั่นให้คิดไปเองว่าตัวเองเป็นจอมยุทธหลงยุค(ซึ่งไอ้หนอนนี่กับไอ้ฝรั่งเจ้าของหนอนเเม่งโคตรมโนไม่มีมูลเลยควย)กูร้องเลยว่าไอ้เหี้ย ไม่ได้ร้องเเบบทึ่งด้วยนะ เเม่งใส่มาทำเหี้ยอะไร ให้ปู่เเกเป็นจอมยุทธหลงยุคตามเดิมก็ดีเเล้ว ห่า จะพล็อตทวิสทำควยไร

เเต่นอกจากตอนจบก็สนุกดีนะ โดยรวม ผ่านไปป่านนี้เเล้วกูยังนึกถึงนี่ไม่ธรรมดา

ตอนจบที่ไม่ธรรมดาจะทำให้คนจดจำ หนังThe mist ถ้าจบHappy endป่านนี้คงกลายเป็นหนังที่ไม่มีใครพูดถึง

เมะSchool day ถ้าไม่จบแบบเรือสวยแปปเดียวคนก็ลืม

>>293 จำได้แต่ความเหี้ยจนกูสาบานกับตัวเองว่าจะไม่อ่านงานของกิดเดนส์อีก

กูอ่านเรื่องย่อขันทีสาวเล่ม9แล้วขยะแขยงมากวะ อีนางเอกเคยทิ้งองค์ชายใหญ่ไปหาผัวใหม่จนองค์ชายใหญ่ความจำเสื่อม
ไม่กลับมาเจอกันยังพอว่าเพราะอยู่ต่างแดน แต่พอมาเจอดันทำเป็นไม่รู้จักแล้วไปเย็ดกับองค์ชายรองแทน
มาเล่มนี้จะยืมทหารเลยต้องทำให้ความจำฟื้นคืนเพื่อช่วยผัวที่โดนจับไว้ อ่านแค่เรื่องย่อกูก็รับไม่ได้แล้ววะ
อีเหี้ยนี่แม่งเลวสัดๆแต่เขียนให้ดูดีทำเป็นเห็นใจรักแท้กับผู้ชายทุกคน แต่ที่จริงคือใช้ประโยชน์จากผู้ชายทุกคนเพื่อตัวเองทั้วนั้น
แต่ก็ยังดีกว่าอีหมอข้ามมิติที่โม่งเคยเอามาลง อันนั้นปล่อยให้พ่อนางร้ายตายทั้งๆที่ช่วยได้เพราะเคยโดนนางร้ายตบหน้า
กูกะจะซื้อเล่ม9ที่งานหนังสือนะ แต่พอเว้นนานๆแล้วกลับมาดูอีกที อีนางเอกนี่โคตรน่ารังเกียจเลย กูเคยชอบเข้าไปได้ไงวะ

>>295 เรื่องนี้คนเขียนเดียวกับ 8 สามีป่ะ

มึงกูขอ ky โพสต์มู้นี้ถูกป่ะวะ พอดีแม่งเกี่ยวกับสนพ.ห้องสมุด
คือห้องสมุดอ่ะมันวางแผนจะทำปฏิทินจากภาพของนักวาดนักเขียนกลุ่มนึง ทำแบบลับๆแค่ไม่กี่ชุดรวมเงินกันไปทำ(คุณป.แกบอกว่า ไม่ได้ทำขาย
แค่รวมเงินกันไปทำไม่ได้กำไรอะไรเลย)แต่ปรากฏว่าทางเจ้าของภาพอ่ะออกมาพูดชัดเลยว่าไทยละเมิดลิขสิทธิ์เอาภาพเขาไปทำปฏิทิน อย่าซื้อ
ถ้าจะเอาให้มาสั่งกับเขา เพราะเขาก็ทำขายเองอยู่แล้ว อีคุณ ป. แกก็ยืนยันว่าแบบ โอยไม่ได้ขาย แค่รวมเงินกันไปปรินท์แต่
ถ้าทางนั้นไม่สบายใจก็ไม่ทำละกัน กูอ่านละบั่บ โคตรหน้าด้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
คือภาพเขามีลิขสิทธิ์มั้ย มึงไม่ได้ไปซื้อลิขสิทธิ์ภาพเขามาทำ ตามกฎหมายปกติมันก็ห้ามทำซ้ำเผยแพร่อยู่แล้วนะ
พูดอะไรเหมือนตัวเองไม่ได้ทำอะไรที่ข้องเกี่ยวกับลิขสิทธิ์ซะงั้น ถ้ากูเป็นเจ้าของภาพกูก็ไม่สบายใจนะ โมโหเลยแหละ
แทนที่กูทำขายคนอยากได้จะมาซื้อกู ก็เอาภาพไปปรินท์กันเองที่มันถูกกว่า(แต่ก็ต้นทุนสูงตามที่ยายป.บ่นว่าทำไปก็ไม่ได้อะไรเลย)
แล้วเงินก็ไม่เข้ากระเป๋ากู ทั้งๆที่กูปรินท์ภาพเฉยๆขายด้วยซ้ำไม่ใช่แค่ปฏิทิน อีนี่มันรู้เรื่องกับเขามั้ยนี่

>>297 ห้องปล่อยของของ สนพนี้เข้ายังไงวะ

>>298 หาในช่องค้นหาเลยมึง ลองจิ้มเข้าไปดูอ่านเอาจาก description กลุ่มก็จะรู้ว่าใช่ของยัย ป. มั้ย
แล้วก็กด join โลด แต่บอกก่อนว่ามีแต่คนมาอวยกับขายของรัวๆนานๆทีเจ้าตัวจะมาแต่ก็มาเรื่อยแหละ
ตอนหาไม่ต้องพิมพ์ห้องนะ เอาแค่คำหลัก

>>296 คนเดียวกันละ

>>297 ถ้าทำใช้เองไม่หากำไรปกติเขาไม่ว่าไรนะ แต่อันนี้เขาทำขายด้วยมันเลยผิดไป

ภามของพูนิก้านี่สนุกมั้ยวะ เรื่องย่อน่าสนใจ แต่กุกลัวมันจะเบียวแบบการินอีก

>>297 เฮ่ย ทำไมมันหน้าด้านจัง คนวาดเขาก็ทำขายเองซื้อจากเขาไปสิวะ จะไปเอาภาพเขามาปรินท์ฟรีๆแบบนี้มันไม่ถูกต้อง อย่าบอกนะว่าลูกหาบก็ยังอวยอีกอะ ถ้าเป็นแบบนี้กูหมดคำจะกล่าวเลยสัส

>>301 เรื่อยๆ อ่ะ กุตามถึงตอนเจอครอบครัวมัน นึกว่าจะสนุกขึ้น แต่พลิกล็อก (ไม่สปอยนะ) ดันไปทำให้เรื่องพีคขึ้นแต่เป็นในแบบที่กูไม่ชอบ กูก็เลยบายจ้าา

>>301 มารอด้วย เเต่กูอยากถามเหมือนกันว่ามีเรื่องไหนไม่เบียวมั่งมั้ย 55

>>303 อยากรู้เเต่ไม่อยากอ่านว่ะ ทำไงดีมึง

>>302 อวยสิมึงจะเหลือเหรอ 5555555ตอนนี้พอดีนางจะเปลี่ยนไปเอาภาพงานจีนของตัวเองมาทำแทน ก็อวยว่าอันนี้ก็ได้ยังไงก็สวย
ไม่แน่ใจว่าทำได้ไหม แต่ปกติจะเอาภาพมาทำอะไรมันต้องทำเรื่องใหม่มั้ย ว่าแบบจะซื้อลิขสิทธิ์มาเพื่อทำอะไรแล้วจะซื้อภาพไหนบ้าง
ไม่ใช่คิดว่าซื้อลิขสิทธิ์หนังสือมาแล้วจะทำอะไรก็ได้นะ มีคนยกตัวอย่างนานมีทำของสะสมแฮรี่ว่าทำไมทำได้
ก็อันนั้นเขาดำเนินเรื่องทำตามกฎหมายลิขสิทธิ์นะไม่ใช่จู่ๆมาย่องทำลับหลังแล้วอ้างว่าไม่ได้ขาย ทำจำนวนจำกัดไม่ได้กำไรแค่รวมทุนกันทำ
อีลูกหาบนี่ก็เข้าใจอะไรผิดๆกันจริง แล้วยังมีหน้าไปด่าคนแจ้งเรื่องไปทางนัดวาดอีกนะ ว่าเข้าใจห้องสมุดผิด ไปแจ้งให้ข้อมูลผิดๆ
เอาจริงๆ อย่างที่บอกว่าภาพเขาอ่ะแบบปรินท์ออกมาเขายังขายเลย แล้วนี่พี่แกล่อเอาไปทำปฏิทินเลียนแบบต้นฉบับแข่งไม่ผิดก็บ้าและ

ITWป้ะ กูไม่ได้อยู่กลุ่มนั้น แต่เหมือนเห็นคนโปรโมทอยู่ลางๆ

>>306 นานมีมันติดต่อซื้อลิขสิทธิ์ของสะสมมานี่ มันเลยทำได้ อีพวกลูกหาบนี่เหมือนไม่มีสมองเลย ศาสดาพวกมันว่าไงก็ว่าตาม

>>307 เรื่องนั้นแหละ พอดีกูอยากเลี่ยงๆ นี่ชั้นหนังสือปกติ
>>308 ขอต่ออีกนิดคงรอบสุดท้ายและ ไปประเด็นอื่นบ้าง ไม่ใช่แค่ตัวลูกหาบ อีศาสดามันก็เข้าใจอะไรผิดๆ
ตอนแรกมันบ่นแค่โอยเขาไม่พอใจเขาเข้าใจผิดว่าเราทำขาย ตอนหลังมันมาบ่นว่ามันซื้อ ลข.(ซึ่งมึงซื้อมาแค่ ลข. มาทำหนังสือ)
ทำไมทำ material อื่นๆไม่ได้? คือตามสัญญาทางนักวาดอนุญาตให้มัน Publish the works
ซึ่งมันหมายถึงมึงมีสิทธิ์ตีพิมพ์ทำซ้ำ(เพราะมึงไปไม่ได้ไปซื้อมาพิมพ์ขายเล่มเดียว)หนังสือตามที่มึงไปซื้อมามึงมีสิทธิคนเดียวเลย
ใครทำแข่งนี่ไปฟ้องได้เพราะมันได้สิทธิแต่เพียงผู้เดียว
คือมันไม่ได้รวมถึง goods อื่นๆแต่อย่างใด มันนอกสัญญาที่คุยกันว่าจะทำหนังสือหรือมันเข้าใจว่า publish นี่จะพิมพ์อะไรก็ได้พิมพ์ปฏิทินเลยได้
แต่ทำฟิกเกอร์ไม่ได้ พวงกุญแจไม่ได้แบบนี้เหรอ ตลกสัส 55555555 นี่ขนาดมันบอกว่าปรึกษาทนายละนะว่าทำได้
กูไม่ได้ปรึกษากูยังเข้าใจเลยว่าสัญญามันหมายถึงอะไร เอาเป็นว่ากูจบประเด็นแค่นี้ละกัน
จริงๆมีคนแง้มๆพูดดีๆบอกนะ ว่าดูแล้วมันก็ละเมิดสัญญาหรือเปล่า นางก็เมินค่ะ สงสัยต่อไปว่าซื้อ ลข. มาแล้วทำไมทำไม่ได้
มั่นใจว่าทำได้ ไปโทษเจ้าของต้นฉบับด้วย จบเห่เอวัง

ก็ยังเห็นนางเดินต่อนะโปรเจ็กปฎิทินอะ หรือเขาจะมโนตามป้าหลิน ที่แกทำแจกป่าท้อวะ

>>309 ถ้ากูเป็นนักวาดกูคงร้องไห้ตาย ต่อให้ไม่ได้กำไรแล้วไง รูปวาดใช่สมบัติสาธารณะรึ ตอนแรกเห็นทำก็นึกว่าขออนุญาตแล้ว
อยากจะแย้งเหมือนกันนะ แต่กลัวจะโดนถล่มว่ะ ...น่ากลัว
แต่กูก็ไม่รู้เรื่องสัญญาเหมือนกัน อาจจะมีอะไรที่เราไม่รู้ก็ได้มั้ง?

>>309 เขาให้ลิขสิทธิ์แค่ตีพิมพ์หนังสือกับจัดจำหน่าย แต่ไม่ได้ให้ลิขสิทธิ์ของขายอื่นๆ อยากได้ก็ต้องซื้ออีกไม่ใช่เหรอ จะทำ goods ขายมันก็นอกเหนือสัญญาแล้ว คุณป.นี่ก็ดูมีการศึกษาสูงนี่หว่า ทำไมแค่นี้ก็ไม่เข้าใจวะ กูไม่รู้เรื่องป้าหลินทำแจกทำขาย แต่คุณป.ทำแบบนี้มันไม่ถูกต้อง

กูยังเสียวๆอยู่ว่านักเขียนกลุ่มนี้เคร่งเรื่อลิขสิทธิ์ด้วยดิ

ถ้าทำจริงๆ อยากให้โดนฟ้องจังๆ ซักที รู้ว่านักวาดอยู่ไกลมันฟ้องยาก
แต่นะ เขาเคยบินมาไทยคุยเรื่องลิขสิทธิ์มึงยังกล้าทำกับเขาแบบนี้ กูแม่งอยากให้โดนเป็นกรณีตัวอย่างจริงๆ ว่ะ

แล้วเรื่องที่โดน Report นี่เรื่องเดียวกันป่าววะ หรือคนละเรื่องกัน?
หสม ถ้าไปแย้งต่อหน้ามึงก็จะโดนรุมตบจนเลือดกลบจากเหล่าสาวก แต่ถ้าไปแย้งหลังไมค์มึงก็จะโดน
เขาเอามาประจานแบบอ้อมโลกอีกที

>>315 ที่โดนรีพอร์ตนั้นเรื่องที่มีสนพ.วายมาขายหนังสือไรไม่รู้วะ แล้วมีปัญหากัน กูไม่รู้กูอ่านข้ามๆ

กูไม่เคยอ่านนิยายของห้องสมุด แต่ทำไมสนพ.นี้ถึงมีแฟนอวยเยอะจังวะ

สัญญาลิขสิทธิ์มันคงอ่านเข้าใจยากกว่าตัวมังงะ เลยเข้าใจผิดๆมั้ง
มังงะยังแปลผิดเลย สัญญาสำคัญแบบนี้คงไม่รอด
แถมยังอุตส่าเอาส่วนของสัญญามาไฮไลท์โชว์ว่าทนายบอกว่าทำได้อีก
แหม่ เสียดายไม่ได้แคปไว้ หาสเตตัสนั้นไม่เจอแล้ว

>>317 มันเก่งเรื่องสร้างลูกหาบไง
เผลอๆมีร่างแยกมาอวยตัวเองตามที่ต่างๆ ขยันสร้างเรื่องมาอวยตัวเองอุปทานหมู่กันไป
เอาเวลาไปปรับปรุงคุณภาพหนังสือก่อนเหอะ ก่อดราม่าได้ทุกวี่ทุกวัน

แถมติ่งนางส่วนใหญ่ก็ฉลาดๆทั้งนั้น(ประชด) หลอกง่ายโคตร
ศาสดาจูงไปทางไหนก็ไป อวยๆๆๆ ไร้สติยั้งคิด ได้ติ่งแบบนี้ดีจะตาย
ทำงานออกมาห่วยแค่ไหนก็มีคนอวย ใครเข้าไปติไปแย้งก็รุมแหกให้
สบายๆ รวยๆ เกร๋ๆ

KY หน่อย ความลับที่หักมุมนี่ภาษาอังกฤษมันเขียนว่าไงวะ กูไปเจอคนไทยเขียนชื่อตอนในนิยายว่า Secret at Twist มันถูกรึเปล่า ทำไมกูรู้สึกแปลกๆ /จะว่าไปในเด็กดีนี่นิยายที่เขียนชื่อตอนเป็นภาษาอังกฤษก็หลายเรื่องนะ ถ้าไม่อ่านคำโปรยกูจะนึกว่าไม่ใช่คนไทยเขียน แถมเขียนชื่อยาวกว่าไทยอีก

>>321 มันต้องใช้ twisted secret ความลับที่บิดเบี้ยว/หักมุม
แต่กูว่าอ่านแล้วงงความลับที่หักมุม? คือเผยออกมาแล้วหักมุมเนื้อเรื่องงี้เหรอ แบบ plot twist งี้เหรอ?
secret at twist กูขำ แปลตรงตัวเลยนี่หว่า ที่จริงกูว่าเวลาตั้งชื่อตอนชื่อเรื่องมึงช่วยเลือกสักอย่างได้มะ
บางคนตั้งชื่อเรื่องเหมือนกัน ชื่ออังกฤษ I love you ชื่อไทย ผมรักคุณ มึงจะตั้งสองชื่อทำหอกอะไร
ไม่ก็ตั้งชื่อที่ไม่สื่อเนื้อเรื่องห่าไรเลยก็มี

>>321
ความลับ ที่ หักมุม = secret at twist โอ้ยยย กุขรรม
ให้ถูกต้องเป็น twisted secret รึเปล่า

>>322 ไม่ว่ะ ก็แค่ตัวเอกคือทายาทของตัวร้ายที่หายสาบสูญ อ่านแล้วมันเนื้อเรื่องมันก็ไม่เปลี่ยนไปจากเดิมเลย ลาสบอสตัวเดิมนี่แหละ แวบแรกกูอ่านยังสตั้นเลย มึงเขียนตรงตัวไปนะ
ไม่รู้นะว่ามันเริ่มมาจากไหน ไอ้ที่ต้องตั้งชื่อตอนเป็นภาษาอังกฤษเหมือนชื่อเรื่อง แต่ชื่อเรื่องสองชื่อซ้อนนี่กูเห็นว่ามันเริ่มมาจากแจ่มใสว่ะ เมื่อก่อนนี่ชื่อไทยชื่ออังกฤษความหมายเดียวกัน แต่เดี๋ยวนี้เริ่มต่างกันหน่อยละ

จะว่าไปกูเห็นหลายเรื่องในเด็กดี มึงจะแปลงเป็นอังกฤษตรงตัวไปหน่อยมั้ยวะ แบบอ่านดูก็รู้ว่าให้อากู๋ช่วยอะ ทั้งชื่อเรื่อง ชื่อตอนหรือแม้แต่บทบรรยาย บทสนทนาอะ แต่ก็นะ หลายคนยังเป็นเด็กกากอิ้งนี่นะ

บางอันถ้ามึงกากภาษาอังกฤษก็ไม่ต้องตั้งชื่อเป็นภาษาอังกฤษหรือประดิษฐิ์คำใหม่ก็ได้
เห็นแล้วหมดความอยากอ่านไปเลยทั้งที่เรื่องก็สนุกพออ่านได้นะ

Kyกูอยากระบาย ใครมันเป็นคนคิดรูปเล้ม เล่มเล็กของสถาพร ไอ้แค่เล็กเล็กที่เน้นสูงมากกว่ากว้างก็ว่าลำบากแล้ว แต่มันยังมีปกหน้าอะไรไม่รู้ที่เอามาปิดสัน เวลาอ่านแม่งถือลำบากชิบหาย อ้อแล้วปกตรงส่วนทากาวด้านหลังก็ไม่แข็งแรงอีกของกูหลุดไปทีแล้ว

>>327 ไอ้ไลท์โนเวลอะไรนั่นน่ะเหรอ ว่าเเต่สายนี้มันออกมากี่เรื่องแล้วเหลืออยู่กี่เรื่องวะถามจริง เห็นตอนเเรกดังๆโปรโมตใหญ่ ตอนนี้กริบเชียว 555

เห็นชื่อตอนเป็นภาษาอังกฤษกูหมดความอยากอ่านเลย เพราะกูก็ไม่ค่อยจะเก่งอิ้งเท่าไหร่ พออ่านออกงูๆ ปลาๆ บางทีเจอทั้งชื่อเรื่องชื่อตอนเป็นภาษาอังกฤษหมดก็เอียนนะ ทำไมมึงไม่เขียนเนื้อหาเป็นภาษาอังกฤษไปเลยล่ะวะ
>>328 เกือบลืมไปเลยว่าสถาพรเคยมี...ไลท์โนเวล

ในที่สุดกูก็อ่านผู้เสกทรายจบ เล่มเเรกช่วงเเรกถึงกลางเอือยมาก กูอ่านแล้วพับทิ้งไว้หลายปีแล้วค่อยหยิบมาอ่านต่อ แต่เล่ม2-3นี่อ่านเพลินสนุกเลย กูรักท่านอัยย์ กูออกตัวก่อนนะกูเป็นติ่งลวิตว์ แต่เมื่อคืนเข้าเฟสนางมา กูเห็นมีคนบ่นว่านิยายลวิตว์เครียด กูนี่สตั๊นไปนิดๆ ถึงมันจะมีบีบคั้นเป็นช่วงๆ แต่กูว่านิยายลวิตว์เป็นนิยายโลกสวยนะ อย่างผู้เสกทรายที่กูพึ่งอ่านจบ มีแต่คนบ่นกดดันเครียด กูว่าอีเรื่องนี้โครตโลกสวยเลย

>>330ถ้างงานลวิตร์เครียด สมมติว่าไปเจองานคนอื่นที่เครียดกว่านี้ไม่บ้าตายเลยเหรอ 555

>>329 ไอ้ชื่อเรื่องกับชื่อตอนกูไม่เท่าไหร่นะ ถึงกูจะไม่ค่อยโอเคกับชื่อตอนภาษาอังกฤษเหมือนกัน
บางทีมันดูกระแดะ ส่วนชื่อเรื่องนี่บางเรื่องกูแอบชอบอังกฤษมันสื่อได้มากกว่า
แต่กูไม่โอเคกับคนเขียนที่ชอบผสมภาษาอังกฤษ แบบมาเป็นบทสนทนาภาษาอังกฤษในเรื่องอะไรแบบนี้
กูเคยเจอกรณีนึง มีคนไปคอมเมนต์ประมาณแบบ เออ อ่านอังกฤษไม่ค่อยออก ถ้าจะเขียนอังกฤษ
อยากให้วงเล็บแปลให้หน่อย คนเขียนนางของขึ้นแล้วด่าคนอ่านว่าไม่มีความพยายามเมื่อไหร่จะเก่ง พจานุกรมก็มีทำไมไม่เปิด
เอ้าอีห่านี่ ดูถูกคนอ่านอีก แต่ละคนถนัดไม่เหมือนกันนะ แล้วจริงๆการเขียนภาษาต่างประเทศลงไปรัวๆแบบนี้
ถือว่าเสียมารยาทกับคนอ่านและกระแดะอย่างถึงที่สุดด้วย ยกเว้นใส่มาประโยคนึงให้คนพอรู้ว่าแบบ โอเคพวกมึงเริ่มโจ้ภาษาต่างดาวกัน
แต่มันก็มีวิธีเขียนที่ทำให้คนอ่านรู้ว่าพวกแม่งพูดภาษาอื่นโดยไม่ต้องใส่ภาษาต่างประเทศมาด้วยนะ
ทั้งนี้ทั้งนั้นสรุปคือ กูว่าถ้าจะใส่เอาแค่นิดๆพอเหมาะสมตามสถานการณ์ ไม่ใช่แบบตัวละครพระเอกเก่งเทพ
จะโชว์ความเก่งพระเอก(และคนเขียน)ก็พิมพ์ภาษาอังกฤษรัวๆในนิยาย อันนี้กูเกลียดค่ะ บางทีพิมพ์ผิดอีก หอก

ถ้าเฉพาะเรื่องตั้งชื่อ กูเห็นตอนนี้มีเซน จอมเวทอหังการ
ที่ตั้งแบบไม่แคร์ใครดี
ทั้งนักบอล ทั้งนักร้อง ทั้งชื่อเมืองที่ยกลีกต่างประเทศมาทั้งหมด บาร์ซา มาดริด เลสเตอร์ ยูเว มิลาน
555+กูจำง่ายดี อย่าง มารฟ้ามาราโดร่าใช้วิชาหัตถ์พระเจ้า ซัดตัวเอกตกหุบเขานี่ทำเอากูฮาไปหลายวัน

มึงงงงงงง กูขอบ่นหน่อย กูเบื่อพวกแม่งที่แปะไว้ว่า "วิจารณ์ได้นะคะ" แล้วพอวิจารณ์บอกความรู้สึดไปตรงๆแม่งหาเหตุผลร้อยแปดมาดีเฟนต์ได้ทุกกรณีวะ คิดอีกทีกูคงเป็นพวกอ่านเก็บรายละเอียดไม่พอสินะ แม่ง กูจะไม่วิจารณ์แม่งอะไรและ เสียจึย

>>333 นี่มึงอวย ประชด หรือเจ้าตัวมาเอง?

>>335 กูอวยวะ ชอบที่แม่งตั้งชื่อง่ายดี

>>330 เรื่องเครียดกว่าของลวิตร์ยังมีอีกเยอะนะนะ กูเห็นด้วยว่านิยายเขาโครตโลกสวยเลย ถึงจะขัดแย้งกัน แต่สุดท้ายทุกคนก็จะร่วมมือร่วมใจกำจัดเป้าหมายออกไป ทุกอย่างจะคลี่คลายไปในทางที่ดี มีความสุข งานเขาจะไม่ค่อยมีพวกดราม่าแรงมากหรือความมืดดำของมนุษย์ ถ้าจะมีก็มีนิดหน่อย แต่จะออกมาแนวๆมีสิ่งที่ต้องการ สิ่งที่ต้องปกป้อง เลยจำเป็นต้องร้ายมากกว่า

>>334 ทำใจนะเพื่อนโม่ง กูก็เคยเจอแบบนี้เหมือนกัน ตอนนี้กูเลิกวิจารณ์ละ
มุมมองคนเขียนกับคนอ่านไม่เหมือนกันกูก็ต้องทำใจไว้ก่อน

>>335 มึงให้ติ่งค่ายใหม่มันพูดบ้างดิ
มีแต่ค่ายใหญ่ๆ กูเบื่อ
อย่างน้อยค่ายนี้มันยังให้โอกาสนิยายในเด็กดีตีพิมพ์เร็วกว่าชาวบ้าน

https://web.facebook.com/KhorKuPhudBarngHur/photos/a.499088256796542.106947.499080810130620/993242577381105/?type=3&theater
หูว มีไครอยู่ในภาพมั่งมั้ย

อ่านความเห้นที่บอกว่าเจ้าของงานผิดนี่กูอึนเลย

>>340 เขียนว่าที่หมานั่งก็น่าจะได้ผลบ้าง

พวกมึงมีวิธีบังคับตัวเองให้เขียนให้จบมั้ยวะ คือเวลากูจะลองเขียนอะไรซักอย่าง กูจะต้องเขียนประโยคนึงหรือพารากราฟนึงแล้วนั่งแก้มันทั้งวันเลยว่ะ รู้สึกมันไม่ดีพอไงไม่รู้ กว่าจะเสร็จทีก็หมดไฟเขียนต่อไม่ออกแล้วว่ะ เคยไปหาวิธีเขียนของฝรั่งมาก็เห็นบอกเขียนๆลงไปเถอะ เดี๋ยวแก้ทีหลังก็ได้ ปล่อยไอเดียออกมาก่อน งานขยะก็ช่าง งานบ้าๆบอๆก็ได้ บลาๆ ก็ว่าจะลองพยายามดูว่ะ แบบเขียนเรื่อยๆให้มันไหลไป อย่าเพิ่งไปขัดมันอะ

>>343 กูเคยถามนักเขียนที่ได้มีผลงานตีพิมพ์แล้ว
เขาว่าเขียนลงไปก่อนจนจบตอนนั่นๆ อ่านแล้วได้ใจความหรือความสนุกน่าสนใจก็พอแล้ว
เรื่องสำนวนนักอ่านส่วนใหญ่ต้องการแบบสั้นกระชับอ่านแล้วไม่ต้องแปลไทยเป็นไทยอีก
สนุกและง่ายๆเข้าใจเป็นพอ
เขาบอกว่างานเขาเน้นไปทางนั่นเพราะไม่ได้ต้องการส่งประกวดเรียงความอะไรสักหน่อย
คนอ่านคิดยังไงต่างหากที่สำคัญจริงๆ
ให้ดีๆก็ลงให้คนอ่านได้วิจารณ์ด้วย...คนเขียนก็ต้องรับฟังบ้าง
แต่เฉพาะวิธีเขียนหรือบรรยายนะ ส่วนเนื้อเรื่องและพล็อตที่วางไว้ต้องตั้งใจว่าเป็นเราคิดเท่านั่นพอ
แถมเขาบอกอีกว่า...เรื่องไหนเขียนไปได้สัก 30%แล้วกระแสคนอ่านยังไม่มาเลยสักนิด
ก็ให้ทิ้งเรื่องนั้นไปได้เลย...ไปเริ่มเขียนโครงเรื่องใหม่ๆได้แล้วอย่ามามั่วเสียเวลา
เพราะถ้าแก้แล้วแก้อีกจนผ่านพิจารณาจริง.....เขาว่ากระแสตอบรับในการขายเรื่องแบบนี้จะไม่ดีเลย โอกาสยากขึ้นในการส่งผลงานให้ สนพ.เดิมพิจารณาอีก

>>344 ขอบใจมึง จริงๆกูก็แค่อยากเขียนอะไรให้จบซักเรื่องแค่นั้นแหละ ยังไม่หวังถึงขั้นได้ตีพิมพ์อะไร 555

>>345 ถ้าแค่นั้น น่าจะลองลดความรู้สึกที่ไม่ชอบของตัวเองลง
เพราะไม่ได้เน้นอะไรนี่ ตะลุยเขียนให้จบทีเดียวในตอนๆหนึ่งไปเลย
ถ้าอารมณ์แบบไม่สนุกพอใจงานเขียนของตัวเองตลอดแบบนี้
น่าจะเขียนให้คนอื่นๆอ่านสนุกสนานอาจยากสุดๆเลยวะ...

>>346 บางครั้งกูก็กลัวๆนะว่าเขียนอธิบายให้คนนึกภาพตามไม่ได้ แต่จะพยายามว่ะ เมื่อก่อนกูว่ากูเขียนลื่นกว่านี้เเต่ไม่รู้ทำไมเดี๋ยวนี้เขียนทีต้องเค้นสมองแทบตาย สงสัยเริ่มแก่ ฮา

เรื่องชื่ออิ้งเนี่ยกูเคยเจอชื่อตัวละครว่ะ เอาอาชีพ+ความสามารถมาตั้งเป็นชื่อตรงๆ เลย อย่างแม่ทัพ=เวพอน (อาวุธ) หมอสมุนไพร=พาสลี่ย์ (ผักชี)

>>343-347 ปัญหาเดียวกับกูเลย เวลาอ่านนิยายเด็กดีแล้วกูชอบคิดตามอ่ะว่า สำนวนมันไม่ดีถ้ากูเขียนเองกูจะเรียบเรียงสำนวนได้ดีกว่านี้แน่ แต่สุดท้ายกูก็ไม่เคยเขียนอะไรจบซักเรื่อง งานเขียวยาวๆที่สุดของกูเกิดตอนเล่นคอมมูแล้วแต่งฟิคโคเนื้อเรื่องกับผู้เล่นอื่น
บางทีกูก็นับถือว่าดอกปอป สแตมเบอรรี่น่ะ ถึงคุณภาพงานไม่ได้เลิสเลออะไร แต่พวกเค้าก็มีความอุตสาหะในการเขียนให้จบ ตอนนี้กูก็จะลองพยายามเขียนอะไรออกมาให้จบซักเรื่องดูบ้าง

วันนี้งานวันสุดท้าย พวกมึงล้มละลายกันรึยัง

กูยังไม่ได้ไปเลย หมุนเงินไม่ทัน แงงงงงงงงงงงงง

>>350 เกินงบมาหน่อยตอนแรกกะว่าจะสอยนิยายสองเล่มร้อยของHappy banana แต่เดินผ่านบูทสนพแถวS10กว่าๆ เอานิยายมาลดราคา50%เป็นนิยายแปลที่ดังพอสมควร (child44,Artemis fowl,นิยายแปลจากญี่ปุ่น,4แผ่นดิน) บางเล่มก็ได้รางวัลจากต่างประเทศกูเลยคิดว่าแทนที่จะเน้นปริมาณมาเน้นคุณภาพดีกว่าบูทที่กูซื้อเล่มละไม่เกิน100(เพราะลด50%) รู้สึกว่าคุ้มดี

>>352 อาร์ทิมิส ฟาวล์มึงซื้อมาเท่าไหร่วะ กูเพิ่งได้มา 200 จากบูธสถาพร

>>353 กูซื้อภาคแรก ฉบับพิมพ์ครั้งที่2 ซื้อมา100จากราคาปก 260

>>354 กูรู้สึกเหมือนโดนหักหลัง

>>355 กูเดาว่าน่าจะเป็นนิยายค้างสต๊อกของร้านว่ะ เพราะหน้าบูทมันจับฉ่ายมาก มีแค่โซนนิยายแปลญี่ปุ่นที่ดูเป็นกลุ่มเป้นก้อนหน่อย คือส่วนมากเป็นนิยายแปลแนวสยองขวัญของเนชั่น (โลโก้NBหัวกะโหลกอ่ะ) ส่วนนิยายแปลเล่มอื่นๆกูเห็นหน้าแผงมีอย่างละเล่มสองเล่ม อาร์ทิมิส ฟาวล์ที่กูหยิบมาก็น่าจะเล่มสุดท้ายของบูทพอดี

อ่อ จริงๆกูเคยเปิดอ่านผ่านๆที่ห้องสมุดมหาลัย กูว่านายน้อยแม่งเบียวนะ 555 อายุ12แต่เทพชิบหาย กูเห็นมีประเด็นเรื่องปกอันล่าสุดเลยซื้อมาลองอ่านดู เล่มละ100ถ้าไม่ชอบก็ไม่เสียดายเงินมาก เท่าที่อ่านกูก็รู้สึกว่าสนุกดีแต่ไม่ฟินอะไรมาก สงสัยกูแก่เกินกว่าจะมาอ่านวรรณกรรมเยาวชนด้วยมั้ง

ฟาวส์นี่อ่านตอนเด็กสนุกนะ แต่ยิ่งโตยิ่งอ่านไม่สนุก
วรรณกรรมเยาวชนสมัยก่อนหลายเรื่องก็งี้เหมือนกัน

เพราะงั้นมั้งแฮรี่มันเลยยูนีค เพราะโตตามคนอ่าน
แถมเล่มแรกๆ ที่เหมือนจะเด็กมันก็มีแง่มุมที่อ่านตอนเด็กคิดไม่ถึด้วย เอามาอ่านตอนนี้ก็ยังสนุก

แฮรี่กูอยากกินอาหารในเล่มของมันชิบหาย น่ากินโครตๆ

Ky กูขอถามเรื่องราคาหนังสือหน่อย การตั้งราคาหนังสือนี่เขากำหนดจากอะไร กูเห็นนิยายแนวเดียวกันจำนวนหน้าต่างกัน (อันนี้เข้าพอเข้าใจ) แต่ราคาต่างกันแปลกๆ อย่างเช่นเรื่อง A มี 350 หน้า ราคา 290 เรื่อง B มี 280 หน้า ราคา 320 บาท ทำไมเรื่องที่จำนวนหน้าน้อยกว่าราคาถึงแพงกว่า

>>359 ถ้าให้คิดหลักๆ แยกได้ราวๆ นี้ล่ะมั้ง ค่าลิขสิทธิ์ ค่าปก จำนวนที่พิมพ์ พิมพ์น้อยก็ต้นทุนแพง

>>359 หลักๆดูชื่อนักเขียนเทียบกันและกระแสของเรื่องนั่นๆ ประกอบ
ถ้า สนพ. ประเมินว่ามีแฟนคลับของนักเขียนมากอยู่แล้ว ก็สามารถตั้งราคาได้ดีได้
เช่นนักเขียนที่มีผลงานติดตลาดหลายเรื่อง กับ นักเขียนหน้าใหม่ที่เพิ่งตีพิมพ์
และอีกอย่างคือปัจจัยคือต้นทุนกระดาษ ถ้าสนพ.ใหญ่ๆ เขาจะซื้อสต๊อกไว้จำนวนมากแบบข้ามปีกันเสมอ
แต่ สนพ.เล็กๆต้องใช้เกณฑ์ราคาในตอนปัจจุบัน
ซึ่งปกติราคากระดาษจะมีการขึ้นทุกปี ปีล่ะ 8-10% ครับ
นี่เป็นนโยบายของ บริษัทรายใหญ่ที่สุดในประเทศของเราที่ผลิตกระดาษออกมาขาย (SCG)

มีวิธีเขียนให้นางเอกหรือตัวเอกเก่งๆแบบไม่จับยัดมั้ยวะ กูเขียนนิยายเกมออนไลน์อยู่เรื่องนึง ไม่ได้ดีเด่อะไรนักหรอก แต่เอามาอ่านเองก็พบว่านางเอกแม่งแมรี่ซูชิบหาย ทำยังไงถึงจะไม่ให้ฉลาดล้ำโลกจนดูน่าหมั่นไส้มั่งวะ

>>362 หาทีมให้มัน เเล้วเเบ่งไปไว้ก่อนเลยว่าใครเก่งด้านไหน พอถึงเวลาอวดฉลาดก็ให้เเต่ละตัวอวดตอนหัวข้อที่ตัวเองเก่งมาถึง เฉลี่ยๆกัน อย่าให้ไปกองอยู่ที่ตัวเอกอย่างเดียว

พูดถึงตัวละครซูเเล้ว ทำไมกูรู้สึกว่าเฮอร์ไมโอนี่จากHRไม่ซูวะ ทั้งๆที่80%ของเรื่องถ้าไม่มีเจ๊เเกสองหน่อหัวเเดงหัวสายฟ้าตายห่าไปเรียบร้อยเเล้ว เเถมรู้ทุกเรื่องอีก เเต่ไม่น่าหมั่นไส้ เเปลก

>>363 มันอยู่ที่แบ่งจุดดีจุดเด่นป่าว กูว่าที่เฮอร์ไมโอนี่ดูไม่ซูเพราะปูเรื่องกับนิสัยนางมาว่าเป็นคนขยัน ชอบอ่านพวกนี้อยู่แล้ว แถมเป็นผู้หญิงรอบคอบ พออยู่รวมกับกลุ่มชายสองหน่อที่ชอบไปลุยดาบหน้าเลยเป็นสมองในกลุ่มไป แต่ถ้าจะจับเฮอร์ไมโอนี่ไปวางตำแหน่งของแฮร์รี่ กูว่านางก็น่าไม่ไหว เพราะงี้เลยไม่รู้สึกว่านางซูมั้ง คือรู้เกือบทุกเรื่อง แต่ไม่ใช่จะทำได้ทุกเรื่อง

>>363 กูจำได้ว่าเคยมีฉากที่เฮอร์ไมโอนี่เคยยอมรับเองว่านางไม่ได้เพอร์เฟคต์ นางรู้แค่ในหนังสือแต่ไม่มีคุณสมบัติเป็นผู้นำแบบแฮร์รี่
กูคิดว่าเฮอร์ไมโอนี่เก่งก็จริง แต่เก่งแบบไม่มีใครชอบนางเท่าไหร่จนมาเจอสองคนนั้นน่ะที่พอจะเป็นเพื่อนนางได้ ถ้าไม่มีสองคนนั้นนางอาจจะเป็นคนเก่งไปงั้นๆแต่ไม่มีใครสนใจ ไม่มีตัวตนก็ได้

เรื่องตัวเอกหญิงซูๆ นี่กูนึกถึงเซวีน่าขึ้นมาทันทีเลยมึง 55555555

>>362 ซูแบบเหมาะๆ ก็อ่านสนุกได้นะมึง พูดถึงเกมออนไลน์ที่มีผู้หญิงเป็นตัวเอกนี่กูชอบอาหมวยออนไลน์ว่ะ รายนั้น Luk 99 ของแท้

กูว่าเฮอร์มี่เป็นมันสมองให้สองคนได้ แต่ยังไงก็ต้องเคลื่อนด้วยกำลังของสองหน่อนั่นแหละ ยังไม่รวมถึงคนอื่นด้วย

>>366 เอาคนไหนล่ะมึง เยอะสัส 555

กูว่าน้องเฮอร์เก่ง ฉลาด หลายครั้งก็ตัดสินใจดีมาก แต่ยังไงก็ต้องมีซัพพอร์ตจากเพื่อนว่ะ ไม่งั้นสิบเฮอร์ไมโอนี่ก็ไม่รอด อีกอย่างเจเคแกปูพื้นฐานมาว่าเฮอร์ไมโอนี่ชอบอ่านหนังสือ ขยันหาความรู้ การที่จะรู้เรื่องนั่นนี่ก็ไม่แปลกเท่าไหร่ น้องเขาไม่ได้เก่งอยู่คนเดียวจนคนอื่นง่อยเปลี้ยเสียขากันหมด รอนกับแฮร์รี่ก็ช่วยได้เหมือนกันในบางเรื่อง พวกวิชาการ ตำรา หนังสือคาถาต่างๆเฮอร์ก็ช่วยไป เรื่องหมากรุกหรือความรู้ในโลกเวทย์มนต์รอนก็ช่วย เรื่องผจญภัยเอาตัวรอดก็ยกให้แฮร์รี่(ซึ่งอีนี่ก็ทำอะไรโง่ๆหลายหนจนอยากกระโดดถีบ) นี่ล่ะมั้งที่ทำให้ไม่ซู

>>370 กูอยากตบเเฮร์รี่ตอนเล่มห้ามากสุดละมึง รู้อยู่ว่าเข้าวัยรุ่นฮอร์โมนเปลี่ยน เเต่ตอนนั้นเเฮร์รี่เเม่งโคตรน่ารำคาญเลยให้ตายสิ 555

>>371 เล่มห้าแฮร์รี่มันน่ารำคาญ ไม่น่ารักเหมือนเล่ม 1-4 เท่าไหร่ แถมมีอีป้าอัมบริดจ์เข้ามาผสมโรงอีก กลายเป็นเล่มที่กูรำคาญที่สุดไปเลย

>>371-372 มองในแง่การเติบโตก็ของตัวละครก็สมจริงดี แต่เขียนน่าเบื่อ เป็นเล่มที่กูอ่านไม่จบ แฮรี่กูอ่านถึงเล่ม4แล้วหยุดว่ะ เล่ม5น่าเบื่อ เล่ม6หยิบมาอ่านผ่านๆ พอถึงเล่ม7กูเริ่มรู้สึกว่าตัวเองหมดวัยที่จะมาอ่านวรรณกรรมเยาวชนแล้วด้วย(ไม่ได้เป็นแฟนบอยมาตั้งแต่แรกด้วยแหละ) อ่านแค่สปอย

กูว่าตั้งแต่เล่ม 5 เป็นต้นไปมันก็แทบจะไม่ใช่วรรณกรรมเยาวชนแล้วนะ ฆ่ากันตายเหี้ยน ประเด็นเหยียดเชื้อชาติเผ่าพันธุ์ไรงี้อีก

กูไม่เคยอ่านแฮรี่ตอนที่วัยกูให้อยู่เลยว่ะมึง กูเพิ่งมาหยิบอ่านเล่มแรกเล่มสองเมื่อเร็วๆนี้เอง 5555 ถ้าถามว่าสนุกมั้ย ก็อ่านได้เรื่อยๆอะมึง แต่กูว่าแม่งเลยวัยกูชิบหาย อ่านแล้วมีฟีลบางอย่างที่บอกไม่ถูก กูน่าจะอ่านตอนที่กูยังใสๆอยู่ orz

>>371 >>372 >>373 >>374 พวกมึงคือร่างแยกของกูเมื่อสิบปีที่แล้ว ตอนกูอ่านอยากระบายชิบหายเลยแม่ง เหี้ยไรวะ ภาคสี่มีคนตาย ภาคห้าแม่งรบกัน (ซีเรียสของกู แม่งงงง) คริสมาสกลายเป็นอะไรไม่รู้ไม่รื่นเริง แม่งงงงงงงงงงงง เอาแฮรี่เก่าๆของกูคืนมาาาาาาาาา (เล่มสี่กูยังพอทนอ่านได้เพราะมีซีเรียสนั่นแหละ)

>>373>>376 เออ เล่มหลังๆดาร์คขึ้นเรื่อยๆ ตายเป็นเบือ เล่ม6 หรือ เล่ม7 ที่ออกเดินทางหาของวิเศษนี่น่าเบื่อละ แถมท้าวความหลังยืดยาว สรุปว่าดัมเบิลดอร์เป็นเกย์อีก เปลืองกระดาษโคตร

อ่านเล่มแรก กูนึกว่าดัมเบิลดอร์จะได้กับมักกอนนากัลไรงี้ แบบว่าปิ๊งกันมาตั้งแต่หนุ่มสาวแล้วไม่มีโอกาสได้ครองคู่ ที่ไหนได้ โดนเฉลยว่าเป็นเกย์ไปซะชิบ ตอนอ่านกูรู้สึกตงิดๆกับคำพูดสเนปที่บอกคุณอยู่กับเขาสองต่อสองเกือบทั้งคืน คุณทำอะไรเขาล่ะ แปลว่าสเนปก็รู้เหรอว่าดัมเบิลดอร์เป็นเกย์ เลยห่วงว่าแฮร์รี่จะโดนทำอะไรแปลกๆ

>>378 ไอ้เหี้ยยยยยย เพิ่งนึกได้ว่าสเนปพูดเเบบนั้น 5555555555555555555555555555 ฮาชิบหาย

>>378 มึงงงงงง มึงงงงง กูคิดเหมือนมึงเลยยยยยยยยยยย คือกูพีคมาก อืนมาก มโนเองเสร็จในฝันอันสวยงามวัยเยาว์กูว่าดัมเบิ้ลดอร์กับมักกอนนากัลต้องได้กันนนนเป็นเกย์นี่คือไรรรรรร ขนาดกูเป็นฟุยังเฟลแรง

>>379 มันมีท่อนที่แฮร์รี่ถูกดัมเบิลดอร์จ้องด้วยแววตาชุ่มฉ่ำเลยต้องรีบก้มมองหัวเข่าตัวเองซักพักไม่สบตาด้วย 5555555555555
>>380 จริงๆกูไม่เคยคิดว่าดัมเบิลดอร์จะเกย์เลยนะ โวลเดอมอร์ตอนยังเป็นทอม ริดเดิ้ลนี่กูว่ามีแววมากกว่าอีกว่ะ

เรื่องดัมเบิลดอร์โดนสงสัยว่าเป็นเกย์ จริงๆ ในหนังสือมันก็มีพูดถึงนะ ในบทความ นสพ ของริต้าตอนต้นเล่มเจ็ดอะ ที่ตั้งข้อสงสัยว่าปู่กับแฮรี่แอบไปทำอะไรกันในห้องสองต่อสองหลายคืน มันต้องมีซัมติงแน่ๆ กุอ่านฉากนั้นแล้วตกใจนิดนึง เพราะวรรณกรรมเยาวชนปกติไม่น่ากล้าพูดอะไรแบบนี้ (แต่ตอนเขียนเล่มนั้น เจเคคงไม่สนใจเด็กอะไรแล้วมั้ง) แต่อ่านตรงนั้นแล้วชอบนะ เจเคคงอารมณ์แบบ เออ พวกมึงจิ้นกันนักใช่มั้ย กุใส่ลงไปซะเลย 555

กุว่าจุดพีคสุดของแฮรี่คือเล่มสี่นะ เล่มนั้นตอนอ่านกุรู้สึกว่ามันอลังการ แฟนตาซีมาก รวมจุดเด่นของเล่มเก่าๆ มาไว้ด้วยกันหมด เล่มต่อๆ มามีแต่ดราม่าเชี่ยไรไม่รู้ มาสนุกอีกทีตอนครึ่งหลังเล่มเจ็ด ที่เอาตัวละครเก่าๆ ทั้งหมดกลับมายิงเวทย์ตะลุมบอนกัน เออแม่งให้ฟีลแฟนตาซีแบบเล่มแรกๆ ดี

จริงๆ ตอนอ่านเล่มห้า สิ่งเดียวในเล่มนั้นที่กุชอบคืออัมบริดจ์ว่ะ รู้สึกบันเทิงมากเวลาอิป้านี่โผล่มาสร้าความฉิบหายในเรื่อง ตอนอ่านสมัยเด็กๆ รู้สึกว่าอิป้านี่เป็นตัวร้ายที่เวอร์ชิบหาย พอโตมาถึงได้รู้ว่าผู้ใหญ่ในโลกแห่งความจริงหลายคนก็ร้ายพอๆ กับป้านี่แหละ

พีคสุดของกูคือ 3-4 อ่านหลายรอบจนเยินไปหมด อ่านกีทีก็สนุก
พอ 5-7 กูเฉยมากกกกกก ยิ่งเล่มสุดท้ายบอกเลยกูอ่านจบแล้วผิดหวังมาก
แต่พอเป็นหนังกูกลับชอบภาคท้ายๆมากกว่าว่ะ

เออ เห็นด้วยว่าพอเป็นหนังคนแสดงแล้ว เนื้อเรื่องดาร์คๆ แบบภาคหลังมันดูสนุกกว่า
(หรือเพราะกุโตแล้ว พอดูหนังโทนเด็กง้องๆ แง้งๆ แบบภาคแรกๆ มันเลยรู้สึกหยึยๆ)

เนื้อเรื่องหลังๆมันดาร์กเพราะมีคนตายต่อหน้าและความรุนแรงในเรื่องอะดิ มันแฝงมาตั้งแต่เล่ม 2 แล้วเช่นเรื่องการเหยียดเผ่าพันธุ์ที่เรียกน้องเฮอร์ว่าเลือดสีโคลน หรือทำกับเอลฟ์แบบสัตว์เดรัจฉานไรงี้ เล่ม3ก็ดาร์กเพราะพูดถึงการทรยศหักหลัง รู้สึกว่าลูปินนี่จะเป็นตัวแทนของคนที่ติดเชื้อเอดส์หรือป่วยเป็นโรคร้ายแรงด้วยมั้ง ใครรู้ก็รังเกียจไม่อยากเข้าใกล้ แล้วก็ตั้งแต่เล่ม 4 เป็นต้นไปที่ปลอมตัวมาฮอกวอตส์แล้วฆ่าพ่อตัวเองด้วยความยินดีเพราะรับใช้โวลเดอมอร์ เอาคนมาทรมานรีดข้อมูลจนเสียสติ พูดถึงความตายและวิธีการตายบ่อย หลังๆนี่ก็ตายกันเป็นเบือเหมือนกัน

ในหนังภาค7 ฉากมักกอนยิงเวทย์ใส่สเนปกูชอบมาก ได้อารมณ์การ์ตูนโชเน็นมากๆตรงที่มักกอนเข้ามาบังแฮรี่ให้ อารมณ์ประมาณว่าหลบไปหนูให้รุ่นใหญ่จัดการเอง

กูชอบฉาก Always เป็นครั้งที่สองที่กูเสียน้ำตาให้หนังสือ

>>382 ตอนนั้นที่กูอ่านยังใสๆอยู่ ตรงข่าวริต้าที่ว่าไปทำอะไรกันกูเลยยังนึกไม่ทัน ตอนนี้เก็ตละ 555

สเนปแม่งเป็นพล็อตทวิสที่ใหญ่โคตรๆ จากหกเล่มเเรกมีคนเกลียดพี่เเกทั้งบาง พอความจริงเผยกลับลำกันชาบูอูร่ากันทั้งนั้น

ระหว่างเซเวอรัส สเนปกับจอร์ราห์ มอร์มอน ใครโดนfriendzonedหนักกว่ากันวะ

ว่าเเต่มันจะมีละครเวทีบรอดเวย์เเฮร์รี่ พอตเตอร์ใช่ป่ะ รู้สึกจะชื่อ HP and the cursed child เป็นเรื่องของเเฮร์รี่กับลูก
ทำไมไม่เขียนเป็นหนังสือวะะะะะ กูอยากอ่านนนน

เฮ้ยย สเนปกะริต้ามีพูดงี้ด้วยเรอะ ไม่ทันนึกเลย กูคงอ่านข้ามแบบไม่คิดอะไร
อ่านเล่มแรกจบกูก็ทีมสเนปละ ยิ่งอ่านๆมาเหมือนตอนเด็กๆจะโดนพวกพ่อแฮรี่bullied เลยยิ่งเห็นใจสเนปเต็มที่
ตอนเล่ม6 เลยเดาทางป้าเจเคได้ว่าคงมีแผน ยังไงป๋าเนปกูก็มีบทหล่อแน่นอน /แค่ลุ้นว่าฮีจะรอดหรือเปล่าเท่านั้น

>>382 สเนปโดนเฟรนโซนยังไม่พอ สุดท้ายลิลี่ดันไปแต่งกะพ่อแฮรี่ซึ่งคอยแกล้งสเนปอีก เจ็บว่ะ
จอร์ราห์กูว่าแก่ไม่เจียม สมน้ำหน้า อันนี้ตัดสินจากคนเล่นในซีรีส์นะ

ตะกี้ >>388 ไม่ใช่ >>382 นะ โทดที

>>323 กูเคยเจอพีคกว่านี้ ความลับสีเลือด Bloody Secret ...

>>382 มันพูดถึงดัมเบิ้ลดอกับกรินเดวัลไม่ใช่หรอวะ กูอ่านตอนแรกไม่รู้สึกอะไรนะ พอรู้ว่าเป็นเกย์นี่ฉากนกฮูกตอนดึกมุ้งมิ้งขึ้นมาเลย

ทอมริดตอนหนุ่มหล่อบาดใจกูมาก

>>392 อยู่ในบทสองของเล่มเจ็ดอะ มึงลองไปอ่านดู
เหมือนภาษาไทยจะแปลให้ซอฟต์ลงด้วย แต่ฉบับอังกฤษคือริต้าตั้งข้อสังเกตว่า แฮรี่กับดัมเบิลดอร์ใกล้ชิดกันจนต้องเรียกว่าเป็นความสัมพันธ์ที่ unhealthy ผิดปกติ อะไรทำนองนี้

>>391 ดีไม่ตั้งชื่อว่า Crimson Secrets เอ๊ะ? หรือแบบนี้มันดีกว่าวะ

>>394 เจอละ กูลืมไปเลยแฮะ

>>384 หนังสนุกกว่าบางจุด แต่climaxตอนสู้กับโวลดามอร์ครั้งสุดท้ายกูชอบแบบในหนังสือมากกว่าวะ ที่ชนะด้วยเงื่อนไขของไม้กายสิทธิ์ และมันเชื่อมตอนจบเล่ม 6 เข้ากับเนื้อหาเล่ม 7 ได้ลงตัวดีเลย ซึ่งกูว่าเล่มหลังๆ JKวางโครงเรื่องให้ขมวดกันตอนจบพอดี

>>392 ดัมเบิลดอร์กับกรินเดวัลถ้าอ่านแล้วไม่คิดอะไรจะไม่รู้เว้ย เพราะมันก็ความสัมพันธ์แบบเด็กติดเพื่อน เห่อเพื่อน คุยแต่เรื่องที่สนใจกันล้วนๆเหมือนโอตาคุคุยกัน ไม่ได้วกมาเรื่องชู้สาวนัดเย็ด แต่มันมีบอกว่าดัมเบิลดอร์หายไปอยู่กับแฮร์รี่สองต่อสองทั้งคืน มันมีซัมติงอะไรกันหรือออออ

>>395 ถ้าเป็น Vermillion Secrets กูว่าพีคกว่า

>>398 Bloodied Secret มั้ย?

ตอนนี้กูอ่านนิยายลดราคาที่ซื้อมาจากงานหนังสือจบไป 5 เล่ม รู้สึกว่า หนังสือที่ดีแต่การตลาดไม่ดีสุดท้ายก็ขายไม่ออกต้องเอามาขายลดราคาในงาน รู้สึกสงสารนักเขียนสงสารนักแปลว่ะ

อีกประเด็นคือเรื่องราคา พอได้ซื้อหนังสือราคาถูกแล้วนึกถึงนโยบายลดภาษีหนังสือสมัยรัฐบาลอภิสิทธิ์ ที่สุดท้ายไม่ได้ทำ(ออกมาเป็นเงื่อนไขลดหย่อนภาษีนิดหน่อนที่แทบไม่มีผลอะไรกับชนชั้นกลางลงมา) หนังสือหลายเล่มดูปกแล้วน่าอ่านมาก แต่เห็นราคาบางทีก็ซื้อไม่ลง ถ้าราคาหนังสือบ้านเราถูกกว่านี้ได้สิทธิลดหย่อนจากรัฐบาล บางทีอุตสาหกรรมการพิมพ์น่าจะโตกว่านี้และคนไทยจะซื้อหนังสืออ่านมากกว่าที่เป็นอยู่ กูก็ได้แต่ฝัน

ถ้าเขียนนิยายแล้วมีพล็อตเฉพาะตอนต้นๆ ตอนจบมีไว้คร่าวๆ ตรงกลางกลวงโบ๋ว แต่มั่นใจว่าตัวละครแจ่มเจิดสุดๆ ทำยังไงถึงจะประคองเขียนไปให้ได้จนจบวะ

กูเพิ่งอ่านแม่ทัพอยู่บนจบ เนือยชิบหาย ทำไมกูรู้สึกเฉยๆวะ ทั้งที่ตอนกูอ่านตัวอย่างกูบ้ามากนะ โคตรอยากได้ พอได้มาอ่านจริงดันอ่านแบบอืดๆ
กูว่าสงสัยพล็อต เหตุการณ์ การดำเนินเรื่องจะตามขนบไปหน่อย น่าเบื่อ กูชอบแค่มุกตลกที่พอจะมีแทรกๆมาบ้าง จบสวยๆ ไม่มีดราม่า ไม่มีลุ้น ....เซ็งชิบ

เอาเหอะ กูเก็บตังค์รอว่าด้วยอาชีพนางสนมต่อแล้วกัน

>>402 มึงเนือย แต่สำหรับกูสนุกดีนะ กูชอบมากๆ เลยด้วย แต่อย่างว่าก็แล้วแต่คน กูซื้อมาไม่ผิดหวังว่ะ ภาษาโอเคเลย ชอบตัวคาแรคเตอร์แม่ทัพเยี่ยเจาโคตรๆ

อีกอย่างกูไม่หวังลุ้นว่ามันจะดราม่ามากขนาดหนักและคิดว่าจบสวยแน่นอน เพราะมันเป็นของแจ่มใส.....

>>403 กูคงหวังมากไปแหละ ถ้ากูไม่อ่านตัวอย่างมาก่อนคงชอบมากกว่านี้ แต่คาแรกเตอร์นี่กูก็กรี๊ดนะ กูอ่านจบด้วยแรงกรี๊ดตัวละครล้วนๆเลย กูชอบทั้งพระนาง ตัวประกอบ ทุกตัวอ่ะ กูก็รู้ว่าแจ่มใสยังไงก็จบสวย 555 ถึงได้ไม่มีอะไรลุ้นไง...

>>388 ไม่มีอะไรแค่อยากเข้ามาบอกว่า 6 เล่มแรกกูไม่เกลียดสเนปนะ เพราะหน้าตาคนแสดงนี่แหละ บทแบบนิ่งๆ เท่ห์เหี้ยๆ (ถึงหลังๆจะบวมขึ้น...ก็เหอะ =.,=;;;

เฮ้ย เรื่องใหม่อีนกฮูก แม่งดองแล้วว่ะ กูไปเจอในเฟสว่าขอแถลงการณ์หยุดอัพ มันบอก บอกเหตุผลไม่ได้จริงๆว่าเป็นเพราะอะไร แต่กูเดาว่า สนพ เมจิคน่าจะไม่เอานิยายเรื่องนั้นมันแล้ว เพราะก่อนหน้าไอ้เรื่องกริมตัวสุดท้ายของมัน จะ มีคำว่า สนพ megic นำหน้าชื่อเรื่องด้วย แต่ตอนนี้ไอ้คำนำหน้าแม่งหายไปแล้ว เดาว่ามันคงเฟลแล้วเลิกอัพ

>>406 ตั้งแต่เล่มแรกที่ช่วยแฮร์รี่ แต่โดนเข้าใจผิดว่าเป็นคนสาปแฮร์รี่ แล้วก็พยายามขอเป็นกรรมการตัดสินเพราะกลัวว่าควีเรลจะทำร้ายแฮร์รี่อีก กูร้องในใจ โถ พ่อคนดี จากนั้นกูก็ไม่เชื่อว่าเขาเป็นตัวร้าย พออลัน ริคแมนมาแสดงกูก็กรี๊ดเขา กูรักเขามาตั้งแต่ sense &sensibilityแล้ว

>>408 จริงว่ะ แบบ พ่อคนดีปิดทองหลังพระ แต่ซึนนะต้องปากร้ายจิกกัดตลอด 555555 กูเห็นละเอ็นดู

>>409 ภาคสามที่วิ่งไปช่วยแฮร์รี่กับเพื่อน เอาตัวเองบังมนุษย์หมาป่าให้ ซีนนั้นแม่งเอาใจกูไปเต็มๆ แฮร์รี่เองก็ไม่ใช่เด็กน่ารักกับสเนปนักหรอก ให้เสมอก็แล้วกันกับความร้ายและความจิกกัดที่มีต่อกันและกัน