Last posted
Total of 1000 posts
>>467 ใช้เหตุการณ์กับบทสนทนาให้เป็นประโยชน์ เช่นเล่มแรก ตอนที่จะเข้าไปเอาศิลาอาถรรพ์ เฮอร์ไมโอนี่แก้ปัญหาเรื่องยาของสเนป แฮร์รี่ก็อวยออกมาได้ทันทีว่ามึงเก่งจุงเบย เฮอร์มี่ก็บอกว่า "ฉันน่ะนะ รู้แต่หนังสือ" แล้วก็ยังพูดไปอีกว่าจริงๆมึงเก่งกว่ากูนะแฮร์รี่ มึงกล้าหาญด่วย บลาๆ
กูว่ามันโอเคมากๆ ยิ่งอ่านเล่มต่อๆไปยิ่งรู้สึกว่านางฉลาด ไม่เหมือนไอ้เหี้ยบางตัวที่เอะอะๆพ่อแม่งก็สอนมาตอนไปเที่ยวฮาวาย ควย
ไม่มีเฮอร์ แฮร์รี่น่าจะตายไปตั้งแต่เล่มแรกเลยด้วยซ้ำ ตอนเข้าไปเจอหมาสามหัวน่ะ
กูว่าน้องเฮอร์แกไม่ได้เก็บความฉลาดไว้กับต้วเองจนคนอื่นโง่หมดอะ น่ารัก นิสัยดี ละเอียดรอบคอบ จู้จี้จุกจิกไปบ้าง มีป้ำๆเป๋อๆบ้าง หงุดหงิดใจร้อนแบบวัยรุ่นบ้าง แต่ก็เป็นคนมีเหตุผลแล้วก็มองตามหลักความเป็นจริง แล้วพยายามคิดวิเคราะห์ทางที่เหมาะสมที่สุดเวลามีปัญหา บางสถานการณ์ก็คิดเร็วทำเร็วกว่าแฮร์รี่อีก
แล้วมึงวิเคราห์ะรอนให้กูหน่อย กูอยากรู้ว่าพวกมึงคิดยังไงกัน รอนมันเป็นแค่เพื่อนพระเอกกากๆที่ทำให้พระเอกดูดีรึเปล่า
>>472 กูว่ารอนมันมีหน้าที่ช่วยแนะนำโลกเวทมนตร์ให้แฮรี่ในระดับเพื่อนรุ่นเดียวกันว่ะ (ดับเบิ้ลดอร์ไรงี้เป็นเสกลใหญ่) เป็นตัวแทนของชาวโลกเวทมนตร์ทั่วไป (เป็นเลือดบริสุทธิ์ มีค่านิยมแบบโลกเวทมนตร์ มีความกลัวคนที่คุณก็รู้ว่าใคร จะต่างกับเฮอร์ไมโอนี่ที่เป็นเลือดสีโคลน) และเป็นตัวแทนของคนทั่วไปด้วย ที่มันก็มีผิดพลาดบ้าง กลัวบ้าง ขี้ขลาดบ้าง แต่รวมๆก็เป็นคนดีไรเงี้ย ช่วยคลายเครียด ดูเป็นเพื่อนที่ดีแบบไปไหนไปกัน
ดูเกลียดเรื่องแฮรี่ ทำไมเฮอจังไม่คู่กับเดรโกคุง!!
>>472 รอนเหรอ ลูกชายคนที่ 6 ต้องใช้ของต่อจากพี่ชาย 5 คน คนโตหล่อ คนรองเท่ คนต่อมาเก่ง พี่แฝดสองคนป๊อบ ตัวแม่งไม่มีเหี้ยอะไรดีเลย พอมีน้องน้องเสือกเป็นผู้หญิง เอามานับรวมไม่ได้อีก เข้าโรงเรียนมา ไอ้เหี้ย แม่งเสือกมาเป็นเพื่อนกับไอ้เทพกับอีเก่งอีก ควย
เพราะแบบนี้มันเลยทำให้รอนเป็นคนขาดความมั่นใจไง อย่างเช่นตอนคัดเลือกคีปเปอร์ยังต้องไปแอบซ้อมคนเดียว ทั้งที่จริงๆจะขอให้แฮร์รี่หรือใครช่วยซ้อมให้ก็ได้ ถึงไอ้เฟร็ดกับจอร์จจะกวนตีน แต่ยังไงๆมันก็คงช่วยแน่ คือแม่งชินที่จะต้องเป็นเงาของคนเก่งๆ มาโดยตลอด แต่ใจจริงของรอนก็อยากที่จะเด่นดังหรือป๊อบแบบคนอื่นๆเขาบ้างเหมือนกัน ดูได้จากทุกครั้งที่เกิดอีเว้นท์อะไรที่มันมีโอกาสได้เข้าไปร่วม มันก็จะโม้ยาว อย่างเช่นในเล่ม 4 ตอนที่มันโดนเสกให้หลับไปในภารกิจที่สอง ไอ้รอนแม่งก็โม้เหลือหลายว่ากูนี่สู้ยิบตาเลยนะกว่าจะยอมให้จับ และมึงก็จะเห็นว่ามันแอบอิจฉาแฮร์รี่อยู่บ่อยๆด้วย ทั้งตอนที่คัดเลือกตัวแทนประลองเวทไตรภาคี ตอนเฮอร์ไมโอนี่ หรือจริงๆแล้วแม่งก็เหมือนว่าจะอิจฉามาตลอดนั่นล่ะ แค่เก็บอาการเก่งเพราะเจอบ่อยแล้ว
สรุปคือ ถ้าเอาตามท้องเรื่อง รอนมันก็เป็นเพื่อนพระเอกที่โอเคคนหนึ่ง กูชอบนะเวลาที่มันเล่นมุก แต่ถ้าวัดกันจริงๆแล้ว กูว่ารอนเป็นคนที่น่ากลัวพอสมควรเลยล่ะ
>>472 รอนมีไว้คลายเครียดกับพึ่งพาในเรื่องที่แฮร์รี่มันไม่รู้ในโลกเวทย์มนต์ อีกอย่าง กูว่ารอนเก็บกดมาก อยากได้อยากมีอยากเด่นดังกับเขา ไม่ได้เกิดมาในครอบครัวรวยๆแล้วจะได้ทุกอย่างอย่างที่อยากได้ ต้องใช้ของต่อจากพี่ๆ ไม่มีความสามารถเด่นๆแบบพี่ๆเขา ที่แม่มีลูกเยอะๆเพราะอยากได้เด็กผู้หญิงมากกว่า เรื่องนี้มันทับถมอยู่ในใจรอน พอมีแฮร์รี่เข้ามาก็จะเป็นการเปรียบเทียบไปแล้ว แฮร์รี่มีชื่อเสียงโด่งดังตั้งแต่เกิด เล่นกีฬาเก่ง มีของใช้ดีๆแพงๆ ไม้กวาดงี้ เสื้อผ้างี้ ป็อบพอสมควร ทุกคนมุงดู ทุกคนจดจำ เหมือนมีสปอตไลท์สาดไปที่ตัวแฮร์รี่คนเดียว พอความอิจฉามักกักเก็บไว้ไม่ไหวก็ต้องระเบิดออกมาแบบในเล่มสี่นี่ล่ะ อะไรๆก็แฮร์รี่ แล้วเขาล่ะอยู่ตรงไหน พอเรื่องนี้มันซาๆไปแล้ว กลับมาปะทุอีกในเล่มเจ็ดเพราะเฮอร์เลือกเข้าข้างแฮร์รี่ ไอ้ความอิจฉาริษยามันก็พุ่งขึ้นมา แฮร์รี่ได้อะไรดีๆไปอีกแล้ว สุดท้ายก็กลับมาทำหน้าสำนึกผิด ดีนะที่โวลดี้มันโดนกำจัดไปแล้ว ไม่มีเหตุการณ์มาทำให้แฮร์รี่เด่นอีก ถ้ามันมีเรื่องขึ้นมา รอนก็อาจจะเลิกคบแฮร์รี่อีกครั้งก็ได้
กูอ่านราชบุตรเขยเจ้าสำราญเล่มแรกมาละ สงสัยอย่างคือ อีพระเอกแม่งไม่มีฮอร์โมนเพศชายเลยเหรอวะ
ขนหน้าแข้ง เสียงแตก งี้ โอ้โห เวลาเข้าหอใครรุกใครรับอยากรู้ แม่งงง
ผู้ชายสวยกว่าผู้หญิงมีจริงนะ เร็วๆนี้ก็นายแบบฝรั่งคนนึงที่เดินแบบได้ท้อง2เพศ แต่ตอนหลังไปเฉาะเห็นสาวแล้ว ในไทยก็มีตำนานโลงคู่วัดหัวลำโพง ถ้าไม่บอกว่าเป็นผู้ชายมองนี่ไม่มึทางรู้เลยนะ
http://www.manager.co.th/entertainment/viewnews.aspx?NewsID=9540000059637
กูเชียร์เดรโก้ เฮอร์ไบโอนี่ นะ เจ.เค ดัดหลังกูดังเป๊าะเลย...
>>486 จินนี่มันเป็นโมเมนต์แฟนคลับแอบรักดาราซุปเปอร์สตาร์แล้วส้มหล่นได้แต่งงานกัน จากเล่ม 1-5 มันไม่มีทีท่าจะชอบจินนี่เลยด้วยซ้ำ อยู่ๆเล่มหก จีนนี่ก็ป็อบขึ้นมาซะงั้น ก่อนหน้านั้น อีนี่ยังจืดจางอยู่เลย อยู่ๆก็มาคุยว่าจินนี่สวยน่ารักซะงั้นอะ
ปล. กูก็เชียร์เดรโกเฮอร์ไมโอนี่ กูอยากเห็นคุณชายเลือดบริสุทธิ์เสียหน้าที่เคยดูถูกเลือดสีโคลน ป้าเจแม่งล่มเรือกูทั้งแฮร์รี่ลูน่า เดรเฮอร์ กูปวดใจ
เอาจริงกูงงการปูความเป็นเมียแฮรี่ของจินนี่มาก เล่มสองมาแบบสาวกรี้ดดารา เล่มสี่กุก็เห็นไปงานกับเนวิลนึกว่าจะลงเอยกันซะละ /กูนี่แอบชิพ .... เล่มหกเจ็ดนี่กูเงิบเลย เหมือนเจเคเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าพระเอกไม่มีเมียเลยจับยัดแม่ม
จบออกมาเจเคให้สัมภาษณ์ป่าววะ ว่าตั้งใจให้สองคนนี้คู่กันแต่แรกแล้ว 5555
>>492 กูเองที่อวยเดรเฮอร์ เพราะกูคิดว่ามันน่ารักดีถ้าได้เห็นคุณชายมัลฟอยเดเระแตก ต้องกลืนน้ำลายตัวเองที่ได้สิ่งที่เกลียดนักหนามาเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต จะแฮร์รี่ลูน่า แฮร์รี่โชก็มโนเหมือนกันนั่นล่ะว่ะ แฮรี่โชไม่ต้องมโน แต่ก็เลิกกันไปแบบโนรีเทิร์น โชเองก็ไม่ได้ดูรักใคร่แฮร์รี่อะไรนักหรอก นางคิดถึงแต่เซดริก
เท่าที่กูจำได้ กูไม่เคยหมิ่นคู่ไหนเลยนะว่ามึงจิ้นไปได้ไงไม่ตลก กูแค่บอกปวดใจที่ไม่เป็นไปตามที่หวัง แต่ที่มึงกำลังทำคือระรานคู่ชิพคนอื่นแล้วบังคับให้เขามาทำตามที่มึงเห็นดีเห็นงาม เขาเรียกว่าเสือกรู้มั้ย
กูก็สงสัย เเบบจู่ๆมันโป๊ะขึ้นมา ไม่มีโม้เม้นอะไรซักอย่าง อย่างมากจินนี่ก็เเค่ปลื้มเเฮร์รี่อะ เเต่ไม่รู้สึกว่ามันชวนจิ้นอะไรขนาดนั้น
>>497 ป้าแกก็ให้สัมภาษณ์ว่างั้นอะนะ แต่พอดีว่าป้าไม่เคยให้จินนี่เด่นหรือเป็นตัวช่วยอะไรสำคัญมากๆแบบเฮอร์ไมโอนี่ คนจะเชียร์เฮอร์ให้คู่แฮร์รี่ก็ไม่แปลกนะ เล่ม 2 ยังเป็นคนที่ต้องรอให้แฮร์รี่ไปช่วยในฐานะน้องสาวรอน เล่ม 3 4 5 บทแทบไม่มี โผล่มาเป็นตัวประกอบ จินนี่เพิ่งมาเด่นเล่ม 6 นี่ล่ะ อยู่ๆชีก็ป็อบปูลาร์ขึ้นมา หน้าตาสวย คนจีบเยอะ เป็นลูน่าคนอ่านคงสมหวังกว่านี้ว่ะ ลูน่านี่เพอร์เฟคทุกอย่างถ้าจะคู่กับแฮร์รี่ ความเข้าอกเข้าใจ ความกล้าหาญ สาวที่แฮร์รี่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ คอยช่วยเหลือ คอยปลอบใจ บทส่งโครตๆให้เป็นนางเอก แต่ก็นะ.....//ยักไหล่
>>494 เพราะเฮอร์มี่กับเดรโกมันเมหือนกับเส้นขนาน คือดูยังไงๆ มันก็ไม่เข้าล็อกกันอยู่แล้ว คนนึงเกิดจากมักเกิ้ล อีกคนเป็นพวกบริสุทธิ์ตลอดกาล ต่อให้แม่งรักกันเรื่องแม่งคงยาวและมั่วสัส ลูเซีย นาร์ซิสซ่า เบลลาทริกซ์ จะยอมเหรอ แม่งคงกลายเป็นมหากาพย์เลือดสีโคลนวุ่นวายกับคุณชายเย็นชา ซึ่งไม่ใช่เรื่องที่ควรจะเป็นในวรรณกรรมเยาวชนแฟนตาซีเรื่องแฮร์รี่พอตเตอร์เลย
กลับกันในกรณีของแฮร์รี่ลูน่าหรือโชมันยังเป็นไปได้มากกว่า เพราะมันสามารถจี้ให้ลงล็อคในจุดนี้ได้โดยที่ไม่ทำให้เนื้อเรื่องหลักเสียไปว่ะ ถามจริง เข้าใจยากตรงไหนว่าสองกรณีนี้มันไม่เหมือนกัน
>>501 กูไม่ได้เชียร์คู่ไหนเป็นพิเศษนะแต่รู้สึกว่ามึงนี่เยอะว่ะ ไม่เข้าใจคำว่าจิ้นหรือมโนหรือไงวะ
ถ้าคนเขาพอใจจะชอบ มึงก็ไม่มีสิทธิ์อะไรจะไปห้ามเขาจิ้นว่ะ เพราะที่มึงคิดอยู่ว่ามันไม่ลงล็อคกันก็เป็นมโนของมึงเหมือนกัน
แบบพอเหอะ ส่วนหนึ่งเพราะมีคนแบบมรึงอยู่นี่แหละ กูถึงต้องเห็นคนออกมาดิ้นเป็นประจำว่าเรือกูเล็กเรือกูแรร์เรือกูโดนรังแก (ทั้งที่แรร์จริงโดนรังแกจริง กับที่แม่งแรร์ตรงไหนมึงคิดเอาเองว่าโดนรังแกหรือเปล่าวะ) ต่างคนต่างอยู่ มโนใครมโนมันไม่ได้เหรอวะ
Welcome to Shipping War
>>501 เข้าใจยากตรงที่ไม่ว่าจะเรือใหญ่แบบแฮร์เฮอร์ หรือแพ(ที่จริงๆแม่งก็ใหญ่พอดู)แบบเดรเฮอร์ มันก็งานมโนทั้งนั้น ไม่มีเหี้ยอันไหนเป็นไปได้มากกว่าอันไหนเพราะออฟฟิชเชียลมันออกมาแล้วว่าแฮร์จินนี่ = โอกาสเป็นที่เหลือเป็น 0% มึงจะจี้เป็นแฮร์โช/แฮร์เฮอร์เรื่องก็เสีย เพราะเท่ากับมึงจะให้แฮร์เลิกกับจินนี่ที่แต่งงานกัน ซึ่งปกตินิยายวรรณกรรมเยาวชนแฟนตาซีไม่ทำกัน ( ไม่นับพวกแต่งฟิค au ซึ่งชื่อก็บอกแล้วว่า another universe )
และเมื่อพวกมึงเป็นงานมโนด้วยกัน โดยมารยาทสังคมแฟนด้อมอันดีงามแล้ว เขาจะไม่เหยียดคู่จินตนาการชาวบ้าน ไม่ชอบชิปไหนก็คือต่างคนต่างอยู่ ไม่มีการไปชี้หน้าว่าคู่มึงน่ะเป็นไปไม่ได้ สัส คู่มึงก็เป็นไปไม่ได้เหมือนกัน ถามจริง เข้าใจยากตรงไหน
ป.ล. ชิปกูเป็นไปไม่ได้มานานแล้ว และไม่ใช่ชิปทั้งหมดที่พวกมึงพูดมา แต่กูชิปของกูเองได้ และไม่ต้องเดือดร้อนไปด่าคู่อื่น
>>501 จินตนาการมันก็ต่อยอดเป็นแฟนฟิคแฟนอาร์ตไง เรื่องไหนๆก็มี เรื่องหลักไม่ได้รักกัน ในเรื่องคุยกันนิดเดียว แต่ในฟิคมันมารักกัน คู่กันก็ไม่เห็นจะแปลกตรงไหน ชอบคู่นี้ก็ไปหาเสพตามคู่เอา ไม่ชอบก็ปล่อยผ่านไป เป็นจินตนาการของใครของมัน ไม่ต้องมาก้าวก่ายกันและกันก็พอ
กูว่ามึงยัดเยียดความคิดตัวเองให้คนอื่นว่ะ พอเหอะ
แฮรี่นี้กูสนุกแค่เล่ม1-3 4 เริ่มดรอปส่วนเล่ม 5หลับ
กูรู้สึกว่าพวกแนวโลกวิเศษในยุคปัจจุบันแบบแฮรี่หรือเพอร์ซี่นี้จะสนุกแค่เล่มแรกๆแฮะ
>>501 เอิ่ม แต่กูเห็นด้วยกับมันนะ ถ้าเนื้อเรื่องอฟช.เฮอร์ไมโอนีจะคู่กับเดรโกมันก็แปลกๆว่ะ แต่ถ้ามึงจะจิ้นกันเองกูไม่ขัดศรัทธา ชอบอ่านด้วย 5555 คู่แฮรี่กับจินนี่กูก็เงิบๆ มาได้ไงวะไรแบบนี้ ตอนโชมันยังออกปั๊ปปี้เลิฟ จินนี่ตอนแรกๆก็ปั๊ปปี้เลิฟ พอเล่มหลังๆแฮรี่มีห่วงมีเพ้อถึงจริงจังนี่กูตั้งตัวไม่ทัน เงิบ 555
ตอนกูอ่านกูไม่เชียร์ใคร แต่มองว่าที่แฮรี่คู่กับจินนี่เพราะถ้ามันคู่กับเฮอร์ไมโอนี่ก็จะทำให้รอนไม่มีใครเลย
ก็ไม่รู้สินะ ป้าเจเคจับคู่ๆไว้เฉยๆหรือแอบวางพล็อตให้รุ่นลูกด้วยรึเปล่าก็ไม่รู้
กูพอเข้าใจ >>501 มันตรงที่ถ้าในเรื่องจริงเป็นเดรเฮอจะมีปัญหาเยอะมากตามที่มันร่าย แต่คือถ้ามึงพล่ามเรื่องนี้ก่อนเล่ม 7 ออกก็คงจะฟังขึ้นว่ะ แต่ปัญหาคือมันออกมาแล้วและป้าแกปักกธงมีลูก เวลาผ่านเป็นสิบปีแล้ว เพราะงั้นจะคู่ไหน ความน่าจะเป็นก็กลายเป็นศูนย์ไปหมดสิ้นแล้วและถูกผลักเป็นกองมโนเสมอกันนะจ๊ะ
กูเคยชอบแฮร์รี่พอตเตอร์มากๆสมัยที่มันยังไม่จบ แต่เดี๋ยวนี้ทำไมเวลากูเห็นป้าเจเคออกมาเฉลยว่าที่จริงแล้วมันเป็นอย่างนั้นอย่างนี้นะ คนนั้นเป็นแบบนี้นะ อยู่เรื่อยๆแล้วกูรำคาญจังวะ เหมือนไม่อยากให้กระแสหาย ต้องออกมาบอก fact เล็กๆน้อยๆเรียกเรตติ้งตลอดเวลา
กูนึกว่าเจเคใบ้ว่าจะได้คู่กับจินนี่ตั้งแต่แม่แฮร์รี่หัวแดงแล้วซะอีก
กูเป็นกองอวยแฮร์เฮอร์ แล้วก็ชอบเดรเฮอร์เพราะเคมีทอมเฟลตันกับเอ็มม่า.........
เล่มจบทำกูช้ำใจสัด
ใครเป็นเหมือนกูบ้างวะตอนอ่านเล่ม7จบ แล้วจิ้นให้แฮร์รี่เป็นหญิงแล้วจับคู่กับสเนป
ธุลีปริศนาที่เป็นเซ็ทนิยายของหนังมหัศจรรย์เข็มทิศทองคำนี่สนุกมั้ยวะ กูดูหนังแล้วอยากหามาอ่าน กูอยากรู้ว่าในหนังสือไลล่ากูทำตัวน่าถีบตกเรือเหาะแบบในหนังมั้ย
ky งานหนังสือกะซื้อไรกันบ้าง
KY พวกมึงตามเพจจ่าอยู่ป่ะ ทั้งบารามอสกะไวโรดโดนสับเละ
บารามอสนี่เคสศึกษาได้ป่าววะ แรงบันดาลใจแบบไม่โดนด่าเนี่ย
หรือว่ามันทริบิวท์วะ แบบกูไม่ปิดเหี้ยอะไร เอามาแบบชัดเจน
มึง กูพึ่งรู้ว่าเขาจัดประกวดวาดรูปปกบารามอสคือไงวะ มันจะรีปริ้นเหรอ กูจะได้รอปกใหม่
กูไม่เคยได้อ่านสักทีเนี่ย 555555
>>537 ถ้ามึงอายุสัก 13-14 จะอ่านก็อ่านเหอะ แต่ถ้าเกินนั้นกูว่าอ่านแล้วจะรุ้สึกแบบ
555555555555555555555555555555555
คือเอาเงินไปซื้ออย่างอื่นอ่านเหอะกูแนะนำ เงินหายากนะ แต่คนชอบมันก็มี(เยอะมากกกก) ลองเสี่ยงดูเอา
///ตอนเด็กๆกูอ่านเซวีน่า โอยโคตรอวย ภาษาสวย เรื่องดี อ่านซ้ำบ่อยมาก
พอโตๆมาหน่อยกลับไปอ่านรอบนึงนี่เปิดข้ามแบบรัวๆ(บางฉากบางจุดก็อ่านแล้วยังชอบเหมือนเดิมไม่ได้อคติ)
แต่หลังจากนั้นแล้วก็ไม่อ่านอีกเลย ถถถถถถ
บารามอสนี่ภาษาสวยเหรอ กูอยากจะขำ แต่ขำไม่ออกเพราะหลวมตัวซื้อตามแรงอวยมาแล้ง เสียดายเงินชิบเป๋ง ทั้งที่เสียดายกูก็ยังทนอ่านจนจบเล่มแรกไม่ได้เลย สึส
พวกมึงก็ชอบเอาขนมไปเทียบกับเมนดิชนะ
มึงเลยวัยกินขนมก็ยังจะไปหยิบขนมมาด่า ไปหากินอย่างอื่นก็จบละ
ความจริงกูชอบนะที่ภาษามันไม่สวยมาก กูไม่ชอบอะไรเยอะๆอะอ่านพวกสวยๆแล้วขนลุก #อันนี้ก็มุมมองของกู #กูอาจจะไร้รสนิยมในสายตาพวกมึง
กูว่าภาษามันไม่ค่อยแย่เท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้สวย แต่อ่านง่ายย่อยง่ายทำหรับกูตอนประถม แต่ให้อ่านอีกรอบก็ไม่ไหวแล้ว 5555+
ใครเคยอ่าน นางนวลและมวลแมวผู้สอนให้นกบิน(ชื่อนี้ป่าววะ)บ้าง
แล้วภาษาสวยสำหรับพวกมึงคือแบบไหน พอมีตัวอย่างมั้ย
กูชอบภาษาคุณทวยันตีทุกนามปากกา แต่หลายๆคนก็มองว่าแปลก เรื่องภาษาสวยไม่สวยมันแล้วแต่คนนะกูว่า
เมื่อก่อนกูคิดว่าภาษาเวิ่นเว้อเพ้อพรรณายาวๆใส่อะไรเยอะๆคือภาษาสวย แต่ตอนนี้กูชอบภาษาที่สั้น กระชับ เข้าใจง่ายและไม่ห้วนเกินไปมากกว่า
กูให้ดั่งดวงหฤทัยของลักษณวดีคือภาษาสวยว่ะ บรรยายเห็นภาพมากจนแทบลอยออกมา คำที่พระเอกเกี้ยวนางเอกแม่งหวาน ใช้คำน้อยแต่ไพเราะมาก งามไปหมดทุกอย่างทั้งภาษา เนื้อเรื่อง บทสนทนาระหว่างตัวละคร มีอารมณ์ขันน่ารักๆ กูแนะนำอย่างแรงถ้าใครอยากหาอะไรที่หวานละมุนอ่าน
ลมโชยมาต้องกระดิ่งแก้ว เสียงกังวานใสปลุกหญิงสาวออกจากภวังค์ เมขลาหับบานหน้าต่างปิด ใช่ว่าหล่อนรู้สึกหนาว แม้เป็นไต้ฝุ่นก็ไม่อาจดับความร้อนรุ่มในใจของเธอได้เลย
KY หน่อย เรื่องโรงเรียนเสนาธิการทำไมถึงไม่ค่อยดังเท่าบารามอสเซวีน่าวะ เห็นเกิดในช่วงใกล้กันนี่
กูเป็นกลุ่มไม่นิยมสำนวนทมยันตี (แต่เข้าใจคนชอบนะ ลางเนื้อชอบลางยา) คือกูมองสำนวนทมยันตีคือเวิ่นเว้อ อ่านแล้วพานจะหลับ ไปนิยมแบบ แก้วเก้า หรือ กิ่งฉัตรมากกว่า ชอบพวกสำนวนกระชับ บรรยายสั้นๆ แต่เห็นภาพว่ะ
อย่างประภัสสร เสวิกุลที่เพิ่งเสียไปกูก็ชอบนะ คิดแล้วเสียดาย
>>559 โรงเรียนเสนาธิการกูเคยอ่านถึงเล่มสองเกือบจบ ความรู้สึกส่วนบุคคลคือมันประหลาดมาก เปิดเรื่องประหลาด(ครอบครัวส่งไปโรงเรียนเพื่อความปลอดภัย) เปิดตัวนางเอกคู่พี่มันแบบประหลาด(นางเอกคู่รองมาชอบนางเอกในร่างผู้ชายก่อนจะไปชอบพี่มัน) แลเวก็มีอะไรประหลาดๆอีกหลายอย่าง อย่างตอนไปเอากระจกวิเศษงี้ จำได้ลางๆว่ามันสะกดให้นางเอกตีรันฟันแทงกับใครป่ะวะ? จำไม่ได้ แล้วก็ตอนใกล้จบเล่มก็ประหลาด เปิดตัวอีพระเอกว่าสรุปว่ามันเป็นรัชทายาทนะ แล้วเล่มสองก็ประหลาด คนรู้จักนางเอก(ป่ะวะ?)โดนอะไรซักอย่างให้หลับ นางเอกก็ไปหาอะไรซักอย่างมาแก้ มีการไปหมู่บ้าน ไปรำ ทะเลาะกัน ไฟไหม้อะไรซักอย่างด้วยมั้งถ้าจำไม่ผิด โดยรวมคือกูรู้สึกว่าไม่ต่างจากพล็อตตลาดเลยมึง ประหลาดในความคิดกูด้วย
ภาษาสวยคือภาษากวี กล่าวคือเป็นร้อยแก้วที่ไกล้เคียงร้อยกรองนั่นละ นี่คือนิยามสั้นๆ ตัวอย่างที่ดีอีกอย่างอย่างคือวาทะและวลี มันเป็นภาษาประดิษฐ์ที่เหมือนกลอนมากกว่าภาษาพูด
>>559 กูว่าแม่งก็อปเซวีน่า+บารามอสมาเห็นๆ ในเรื่องส่งนางเอกไปเรียนต้องปลอมเป็นชาย มีพระเอกกับเพื่อนร่วมห้องรู้ เหตุการณ์ทุกอย่างคืออวยให้นางเอกและผองเพื่อนเท่านั้นที่มีสิทธิกอบกู้โลก ตัวร้ายโง่มีไว้เพื่อให้พระเอกนางเอกโชว์เมพ รุ่นนางเอกคือแหล่งรวมอัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะ มาโรงเรียนเพื่อจับคู่หาผัวหาเมียแบบเซวีน่า ทุกคนต้องมีแฟนหมดไม่มีไม่ได้ และทุกคนต้องหน้าตาดีด้วย นี่โรงเรียนหรือกองประกวดซุปเปอร์โมเดลวะ
ปล.กูว่าไม่สนุกว่ะ ตอนรับน้องแม่งล่อไปหลายตอนชิบหาย มันไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องเลยด้วยซ้ำ คือ..มีไปแล้วก็ไม่ส่งผลอะไรต่อเรื่องอะนะ จะมีมายาวๆยืดๆเพื่ออะไร ในเมื่อมึงก็อวยนางเอกอยู่ดี
กูเห็น เซลาเฟีย ประกาศ RW มีใครลองอ่านยังวะ?
พล็อตโรงเรียนแฟนตาซีกูฟันธงว่าต้องมีอันใดอันหนึ่งจากสิ่งต่อไปนี้ว่ะ จากการวิจัยด้วยการฝังตัวอ่านนิยายในเด็กดีมาอย่างยาวนานของกู:
ส่งตัวเอกไปเรียนเพื่อความปลอดภัย ปลอมตัว-เปลี่ยนเพศ-ปกปิดตัวตน ตัวเอกเข้าหอไฟหรือหอสีแดงหรือหอเกี่ยวกับนักรบ ตัวเอกมักไม่ตั้งใจเรียน พระเอกถ้าไม่เงียบขรึมเหมือนน้ำแข็งพันปีก็จะร่าเริงเหมือนเสพกัญชามา ถ้ามีนางเอกก็จะเป็นคนซึนไม่ก็เหวี่ยงไม่ก็แม่พระ คนรอบตัวต้องสวยเลิศเลอ พระเอกหรือนางเอกต้องเป็นเชื้อพระวงศ์คนชั้นสูง ต้องมีของวิเศษ(อาทิเช่นอัญมณีในเซวีน่า) ตัวโกงต้องเปิดมาดิบดีแต่โดนตัวเอกโค่น ต้องมีตัวละครที่เรีนยเก่งบมากๆ ตัวเองหรือคนวงในรอบตัวนางเอกมักจะได้ตำแหน่งเกี่ยวกับหัวหน้าชั้นปี ต้องมีการโอดครวญเกี่ยวกับการสอบและการบ้าน และที่สำคัญส่วนมากมักแต่งไม่จบ
ปล. เอายาล้างตามาให้กูที นี่กูอ่านอะไรเข้าไปปปปปปปปปปปปป
เออแล้วทำไมหอตัวเอกต้องเป็นสีแดง
>>569 ไม่ใช่ เซลาเฟีย กูเข้าใจผิดมันเป็นอีเรื่องนี้อ่ะ http://writer.dek-d.com/D-dora/story/view.php?id=140906
>>567 บ้านอัศวินสีแดงผู้กล้าปราบเหล่าร้ายไงมึง เขียนง่ายไม่ต้องใช้สมองมาก เอาพลังซัดตูมๆ บ้านนักปราชญ์มันต้องคิดเยอะ อาจจะโดนมองเป็นเด็กเนิร์ดบ้าเรียนไร้น้ำยาเก่งแต่ทฤษฎีได้ บ้านชนชั้นสูงก็โง่ เย่อหยิ่ง ห่างเหิน ดีแต่ใช้เงิน สู้บ้านสีแดงของเราไม่ได้ นอกจากเก่งการต่อสู้แล้วยังฉลาดอีกต่างหาก บ้านตัวร้ายเราก็ไม่ให้พระเอกนางเอกอยู่ มันต้องเป็นคนดีเท่านั้น
Blade a.x สนุกไหมวะ ว่าจะลองซื้อมาอ่านหลายทีแล้ว แต่ไม่ได้ซื้อสักที
กูสงสัยอย่างหนึ่ง ทำไมตัวเอกแนวโรงเรียนเวทมนตร์มักไม่ตั้งใจเรียนวะ พวกมึงเป็นอนาคตของชาติไม่ใช่เราะ
ต้องมีนักฆ่ารับงานมาฆ่าใครสักคน ไม่ก็เป็นองครักษ์ให้เจ้าหญิงด้วยนะมึง
กูมานึกๆ ดูแล้ว กระแสนักฆ่าทำงานผิดอาชีพนี่มันเริ่มมาจากเรื่องไหนวะ ทำไมทหารองครักษ์ทุกเรื่องถึงตกงานกันหมด
พูดถึงนักฆ่า อีหลายเรื่องนี้กูว่าไม่น่าเป็นไปได้ว่ะ เด็กสิบห้าเป็นนักฆ่ามันก็น่าจะโหดกว่านี้สิวะ แต่ที่เห็นๆให้ความรู้สึกแค่มีคำนี้ประดับชื่อเฉยๆอ่ะ
พูดถึงนักฆ่า กรุนึกถึงอีกเรื่อง แม่งเป็นเจ้าหญิงด้วยเป็นนักฆ่าด้วย ไม่ได้เหมือนอีกเรื่องที่เป็นเจ้าหญิงโดนโค่นบังลังก์เปลี่ยนตัวเองไปเป็นนักฆ่า
เรื่องนี้เพื่อนกูบออกว่าเหมือนเล่ม 2 ถูกสั่งให้ตัดจบมันเลยรวบรัดไปหน่อยแต่กูอ่านไม่ถึงกูเลยไม่รู้ว่าเป็นไง
แต่ พูดถึงกูอยากอ่านนิยายโง่ ๆ ได้โดยที่ไม่คิดอะไรมากเท่าไหร่ อย่างมีเพื่อนในเอกกูนางชอบ ดร.ป๊อปถึงขั้นเจอแล้วขอถ่ายรูปโพสต์ลงเฟซกรี๊ดกร๊าด กับอีกคนชอบ...เซวีน่า ลินคอร์นออกคือนางหิ้วมาอ่านเลย
กูทำไม่ได้ orz
กูอยากเขียนนิยายแนวโรงเรียน แต่กูอยากเขียนถึงนักเรียนหลายๆคนไม่ใช้แค่กระจุกกลุ่มที่ตัวเอก แล้วก็แบ่งหลายๆสายตามภาคที่เรียน มันจะมีคนอ่านมั้ยวะ 5555
>>599 กูก็เขียนแนวนี้นะ เขียนร่วมกับเพื่อนเพื่อจะได้แยกกลุ่มตลค.ชัดๆ แบบแต่ละกลุ่มมีเนื้อเรื่อง มีปัญหา มันน่าสนใจดี
อันนี้เป็นมุมมองในฐานะคนอ่านนะ ข้อควรระวังคือต้องแบ่งบทให้ดี ให้้ทุกกลุ่มดูน่าสนใจ ไม่งั้นคนอ่าน(เช่นกู) จะเกิดฟีลแบบ กุมองว่าตัวนี้เป็นพระเอก ไหงมีบทของใครก็ไม่รู้โผล่มาตั้งยาววะ ข้ามๆ อะไรแบบนี้
จริงๆยังไม่ได้คิดอะไรมาก อ่านที่พวกมึงพูดเรื่องรร.แล้วดันนึกอยากเขียนประมาณนั้น แต่ถ้าแต่งจริงกูคงแบ่งเป็นตอนเด่นเอา แบบตอนที่ชื่อสไตล์นี้ก็โฟกัสตัวเอกคนนี้(หรือคู่นี้)
กูเขียวแนวโรงเรียนน่ะแต่ยังไม่ได้เข้าข่ายแบบที่พวกมึงว่ายกเว้นเรื่องไปเป็นคนคุ้มครอง แต่นอกนั้นยังคงหลุด
นั่งนับแล้ว่ากูจะไปได้กี่น้ำ 55555
เฮ้ยสถาพรมันจะมีเพจหลักกับเพจเมียน้อยทำไมวะ กูเห็นอวาลอนบอกใกล้คลอดก็ตามข่าว ว่าอยู่ทำไมไม่มีข่าวสักทีเสือกไปลงเพจนี้
https://www.facebook.com/SPBFantasyClub
กูก็สงสัยมานานแล้วเหมือนกัน สัส เอามาทำเพื่อ? มึงคิดว่ามึงเป็น samsung เหรอ มีหลายเพจหลายรุ่น คนตามซื้อแม่งงงหมด
กูเห็นบทความในเด็กดีแนะนำการเขียนฉากสวีท น่าสนใจดี พอเปิดเข้าไปคือให่นักเขียนนิยายแจ่มใสสามคนมาบอกทริคพร้อมตย.ฉากในนิยาย คนนึงคือฮิเดโกะขวัญใจโม่ง อีกสองคนใส่อิโมติคอนลงไป ....กูจะเชื่อบทความนี้ดีมั้ยนะ
กูสงสัยว่าการใส่อีโมติคอนนี้เวลาอ่านมันจะไม่รู้สึกขัดๆเหรอวะ กูจะรู้สึกกระตุกแบบถนนไม่เรียบอะมึง มันมีอะไรมาขัดอารมณ์เวลาอ่าน
ถ้ามีน้อยๆแล้วอยู่ในฐานะมุกหรือการแชทกูโอเคนะ มันก็ตลก+เห็นอารมณ์ดีแต่พอเอาใส่เรื่องหลักๆหรือเยอะๆแล้วกูขัดทุกรอบเลย
เพื่อนโม่ง ถามหน่อย เมื่อก่อนสมัยเด็กกูอยากเเต่งอะไรก็เเต่ง ไม่สนอะไรทั้งนั้น เเถมเอาลงเด็กดีเเบบไม่รีไรท์ไม่อ่านทวนอะไรเลย มาเดี๋ยวนี้กูกลับทำงั้นไม้ได้ว่ะ เเต่งไปก็อดคิดว่ามันไม่ดีไม่ได้ เเบบตรงนี้ใช้คำซ้ำเยอะไปมั้ย ตรงนี้อ่านเเล้วคนอื่นเข้าใจรึเปล่า กลายเป็นอ่านทวน (เฉพาะประโยคๆเดียวด้วยนะ)ซ้ำไปซ้ำมา เเก้ไม่เลิกจนเขียนไม่ถึงไหนซะทีว่ะ กูพยายามคิดว่าเขียนให้จบๆ เดี๋ยวเเก้ทีหลังก็ได้ เเต่บางทีก็ไม่ไหวจริงๆว่ะ ฮรือ
อั
อันนี้สินะ ของนักเขียนสองคนแรกยังพอมีสาระนะ แต่สามคนหลังนี่แบบ.... ไรวะ มี 'ผู้ชายฮ็อตๆ เขาจูบเก่งอย่างนี้เหรอ ฟินจังเลย >///<' ด้วยว่ะ
http://www.dek-d.com/writer/36647/
สแตมเบอรี่เขียนนิยายห่วยแตกยังกล้าแนะนำคนอื่นอีกเนอะ นับถือในความกล้า
มีนิยายผีสนุกๆ หรือนิยายหลอนๆแนะนำมะ ผีไม่ต้องออกเยอะก็ได้ กูชอบแนวทริลเลอร์เรื่องลึกลับที่สยองขวัญหน่อยๆ แต่จะดูหนังผีก็ใจไม่กล้าพอ
สมัยกูมัธยมต้น
กูยังจำพวกแจ่มใสได้อยู่เลย
แม่งบทบรรยายบทพรรณนาไม่ต้องมีหรอก
คนนั้นหล่อจัง -///- ( <<<หน้าฉัน )
อะไรราวๆนี้
ตุลานี้เจอกัน นิยายจากนักเขียนหน้าใหม่คุณภาพคับเล่ม(กูประชด)
https://www.facebook.com/magic.book.thailand
บางทีกูก็สงสัยพวกมึงด่าๆกัน แต่รู้สึกตามติดหนังสือ/นักเขียนจังวะ
>>626 >>629 เอิ่ม เขาเรียกว่าวิจารณ์เว่ย แล้วตรรกะอะไรของมึงวะ แต่ก่อนเคยชอบมาก่อนแต่ตอนนี้ตามกระแสด่า ตลกชิบหายใช้อะไรคิดวะ 5555
มาๆ กูแยกให้ดู
-เป็นนักอ่าน อ่านแล้วก็วิจารณ์ตามเนื้อผ้า เหมือนนักรีวิวหนังไง หนังดีหนังห่วยก็ไปดูแล้วมารีวิว
-เคยชอบตอนเด็กๆยังไม่รู้อะไร อ่านแล้วก็รู้สึกว่าสนุกแต่พอโตมาเห็นช่องโหว่เลยวิจารณ์
>>630 รสนิยมชั้นต่ำก็เงี้ยแหละ อย่าดิ้นเลย
เอาเวลาอ่านและวิจารณ์หนังสือห่วยๆไปหาหนังสือดีๆอ่านดีกว่าไหม
นักวิจารณ์ที่มึงอยากเป็นเค้าไม่โง่เลือกหนังสือห่วยๆมาอ่านหรอก เค้าเลือกก่อนอ่าน อ่านแล้วชอบไม่ชอบอีกเรื่อง
นี่ทั้งชีวิตจมอยู่แต่นิยายเด็กดี แสตมเบอรี่ ดอกปอป เฮ้ออออออ เสียดายเวลาแทน
คนอื่นไม่รู้ แต่กูเคยเป็นแฟนคลับช่วงนึงนะ อย่างน้อยกูก็ติดนิยายรักก่อนติดการ์ตูนแบบทุกวันนี้
มันให้ความรู้สึกเหมือนมึงเคยชอบอ่านนิทานมว้ากกกกกกกตอนอนุบาล ตอนนี้ป.สามแล้ว ไม่อยากอ่านแล้วแต่ยังระลึกได้อะมึง แล้วบางจุดมันเห้มากจนรู้สึกว่านี่กูทนอ่านมาได้ยังไง มานินทาในโม่งก็มันดี
เหมือนคนเคยรักกัน เคยได้กันขย่มกันมาก่อน เลิกกันก็ยังมานั่งบ่น(นินทา)ถึง ยังส่องเฟส ยังคิดถึงยังติดต่อกันอยู่
ไม่รู้กูเป็นคนเดียวรึเปล่า
ว่าแต่ดอกปอปนี่ใคร
บางครั้งกูก็อ่านนิยายห่วยๆของดอกปอปนะ แบบ รู้ว่ามันห่วย แต่ก็อ่าน แถมอ่านไปด่าไปด้วย บันเทิง 555
กูว่ามันเหมือนดูหนังเกรดบีแล้วเอามาด่าอะมึง คือรู้ว่าห่วยมั้ย ก็รู้นะ แต่จะเจาะลึกว่ามันห่วยยังไง แบบไหน
รสนิยมในการเลือกหนังสืออ่านของพวกมึงต่ำจัง บิบิ
เห็นว่าคนเขียนเขาไปโผล่ใน Netwatch นี่
กูไม่ค่อยสนงานลงเว็บว่ะ ไว้มีหนังสือออกมาเมื่อไหร่ค่อยไปเอามาดู เพราะบางเรื่องแม่งก็รีไรท์ก่อนลงเล่มจนพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ แต่ถ้าออกงานมาแล้วยังกากถึงตอนนั้นกูก็ด่าไม่ยั้งเหมือนกัน
>>>/subculture/1932/679-749
ย้อนอดีตแปป โม่งที่เคยจะสร้างคอมมูเพื่อให้โม่งกระทู้หนังสือได้ฝึกเขียน ตอนนี้คอมมูเสร็จแล้วนะ
อ่านพยัคราชซ่อนเล็บถึงเล่ม 13 ละ นี้ถ้าคนเขียนให้พระเอกได้ลูกเลี้ยงเป็นเมียจริงๆจะเอาหนังสือไปขายยกชุดเลย ไม่ไหวจริงๆว่ะ
ไม่อยากspoilตอนจบ แต่ไม่ได้แน่ๆวะ
ใครก็ได้สปอยเนื้อเรื่อง อวาลอน ให้กูที กูเริ่มอ่านไปนิดหนึ่งแล้ว อยากรู้ว่ามันจะเป็นไงต่อ แต่ทนอ่านต่อไม่ได้ว่ะ นิสัยตัวละครกับสำนวนการบรรยายแม่งเหี้ยจัด โคตรพ่อโคตรแม่จูนิเบียว ไม่อยากเชื่อว่านิยายแบบนี้จะได้ตีพิมพ์
ระหว่างลำนำรักเทพสวรรค์กับปู้ปู้เรื่องไหนเศร้ากว่ากันวะ อยากอ่านลำนำรักเทพสวรรค์เเต่กูกลัวเศร้าเกินอ่ะ ขนาดปู้ปู้กูเเค่ดู ไม่ได้อ่านยังเศร้าเลย
กูลองอ่านมา ปู้ปู้เศร้ากว่าว่ะ สงสารนางเอกกับพระเอก แต่บางทีกูก็อยากตบพระเอกเหมือนกัน
หลังๆ กูรับไม่ได้กับหนังสือสถาพรแฟนตาซีว่ะ ไม่รู้ว่าไงนะ แต่แบบ หลายเล่ม ยื้ดเยื้อไม่สนุก เหมือนขายอะไรไม่รู้
>>649 สัสทำเอากูรู้สึกแย่เลยที่ตามอ่าน กูรอเล่มใหม่อยู่เนี่ย เห็นราคาแล้วแพงเหี้ยๆ การบรรยายจะค่อนไปทางไลท์โนเวลของพวกยุ่นว่ะ ไม่รู้ดิ แต่กูชอบแนวนี้นะ ที่สำคัญแม่งฮาเร็ม กูชอบ บทบรรยายและการใช้คำแม่งก็เหี้ยอย่างที่มึงบอกจริง แต่หลังๆดีขึ้นอยู่ พระเอกมีจุดที่เป็นเอกลักษณ์ให้จดจำมากกว่าพวกพระเอกชูๆ หลายเรื่องอยู่ เช่นจะฆ่าพี่สาวตัวเอง ผู้หญิงคนปัจจุบันที่ตัวเองแอบชอบแม่งไปชอบตัวร้าย เคยสารภาพรักกับสาวในอดีต ถูกสาวหักอก ต่อมาสาวคนนี้แม่งไปเป็นตัวร้าย และตายห่าไป พระเอกแม่งคลั่ง โดนพวกฝ่ายพ่อจับลบความทรงจำทิ้ง บทแม่งรันทดเหี้ยๆ
กูมาบ่น แม่ทัพอยู่บนฯของแจ่มใสลงปก+ราคาละ
กูไม่อะไรมากกับปกนะ เทียบแล้วชอบมากกว่าปกจีน แต่ไม่ถึงกับกรี๊กร๊าด ถึงเรื่องนี้แม่งจะเป็นปกสีล้วนเขียนชื่อเรื่องแปะกูก็ซื้ออยู่ดี
แต่พวกมาคอมเม้นทำเป็นถอนหายใจใส่นี่คืออะไรวะ พวกมึงต้องการอะไร ขัดตากูจัง
มีใครอ่านเรืองเพนดรากอนบ้างวะ กูเคยอ่านเมื่อหลายปีก่อน
มันสนุกดีนะ กูว่าไม่ซูดี พระเอกดูมีเหตุผลถึงบางทีมันจะทำอะไรโง่ๆบ้าง
ตามมาตลอดเลยแล้วพอช่วงเล่มสุดท้ายเหมือนกูคงยุ่งจนลืม มารู้ตัวอีกทีไม่นานนี่เอง แม่งเอ๊ย อยากอ่านตอนจบ
ไลท์โนเวลคนไทย กูควรจะอึ้งอะไรดีระหว่างชื่อเรื่องกับการออกแบบปก...
https://m.facebook.com/877826512229904/photos/a.879564995389389.1073741830.877826512229904/1068425733169980/?type=3&source=48&refid=17&__tn__=E
//ขอโทษที กูย่อลิ้งค์ไม่เป็น
หลังๆกุไม่แคร์ปกแล้วว่าแม่งจะออกมาเป็นอะไร. สนุกก็พอ. //เคยโดนปกดักมาหลายรอบ แม่ง //นั่งห่อปกหนังสือด้วยกระดาษไขรัวๆ
>>666 http://pantip.com/topic/33737543. เรื่องกระดาษไขห่อหนังสือคร่าวๆก็ประมาณนี้แหละ //เอาตรงๆกุชอบเพราะมันสวยดี
649 ถ้าตัดเรื่องการบรรยายที่เบียวๆออกไปก็ถือว่าพอใช้อยู่ในระดับหนึ่ง อวาลอนมันเด่นที่บทพูด ความดราม่า ฉากหักมุม กับคาร์ตัวละครว่ะ นิยายบางเรื่องเนื้อเรื่องแม่งเหี้ย บทบรรยายดี ก็ได้ตีพิมพ์ บางเรื่องบรรยายเหี้ย แต่ก็ได้พวกเนื้อเรื่องกับตัวละครมาช่วยเสริม ทำให้ถูไถพออ่านต่อไปได้ อีกอย่างอวาลอนในเด็กดีแฟนคลับมันเยอะ เวลาสำนักพิมพ์ตีพิมพ์ก็คงเบาใจได้ในระดับหนึ่งเพราะมีฐานแฟนคลับรองรับ ไม่เหมือนบางเรื่อง ต่อให้ดีเชี่ยๆแค่ไหน แต่ถ้าไม่มีแฟนคลับ ไม่มีคนซื้อแม่งก็ขายไม่ออก นี่กูมองอย่างธุระกิจนะเนี่ย
ต่อๆ กู675 พูดถึงเรื่องธุระกิจแล้ว กูว่าที่นิยายพวกทะเล้นแม่งได้เอาไปตีพิมพ์กันก็เพราะงี้แหละ ติดท็อปเด็กดี มีฐานแฟนคลับรองรับ บก แม่งเลยกล้าเสี่ยง อย่างน้อยๆพวกติ่งนิยายพวกนั้นมันก็คงจะซื้อกันอยู่ ตีพิมพ์สัก 4500 เล่ม ขายได้ 1ใน3 ก็คุ้มทุนแล้วนะมึง เห็นได้ยินว่านักเขียนเดี๋ยวนี้ได้ราวๆ 8-15% จากราคาปกคูณยอดพิมพ์ แต่บางสำนักพิมพ์ พวกสำนักพิมพ์เล็กๆ แม่งก็เหมาจ่ายเอา เรื่องละไม่กี่หมื่น มึงคิดดูสมมุตนักเขียนได้ 10% จากราคาปก อีก 30% แม่งก็แบ่งให้พวกร้านซีเอ็ดนายอินทร์ 60% ที่เหลือเป็นของสำนักพิมพ์ ยกตัวอย่างหนังสือทะเล้นอีนักฮูกแม่งราคา 300 สมมุติมันเกิดขายได้ 1500 เล่ม 300*1500= 450000 ตัดค่า%ที่อินกฮูกมันจะได้กับค่าเช่าสถานที่ขาย40% เหลือ 270000 มึงว่าค่าพิมพ์กระดาษเฉยๆ จะใช้ทุนเท่าไหร่กันวะ? โลกเดี๋ยวนี้แม่งธุระกิจ นิยายที่ดีกับนิยายที่ขายได้ ถ้าพวกมึงเป็น บก มึงจะเลือกเรื่องไหนมาตีพิมพ์กูถามหน่อย??
นิยายดีกับนิยายสนุกที่ขายได้...ถ้าถามทางธุรกิจ...อย่างน้อยก็ต้องเลือกจากการมีฐานแฟนคลับมากๆอยู่แล้ว
ตอนเด็กๆกูนึกว่านิยายที่สนพ.เลือกมาพิมพ์คือนิยายดีเว้ย ห แบบอวยมาก 555 แต่พอโตถึงรู้ว่านั่นแค่นิยายขายได้เท่านั้น ไม่ได้ดีจริงทุกเรื่องหรอก
ประมาณนั่น...แต่ถ้านิยายไม่สนุกเลย คงไม่มีใครตามเป็นแฟนคลับเหมือนกัน
เพราะเท่าที่ดูๆในพวกติดท็อป...เริ่มจากศูนย์มาเหมือนๆกัน
สนพ.คงต้องเซฟตัวบ้าง อย่างน้อยที่ติดท็อปได้ มันคงมีอะไรให้สนุกมั่งล่ะ...อันนี้พูดแบบกลางๆนะ
ส่วนสำนวนดี บรรยายดี อ่านแล้วไม่งง...นั่นเป็นอีกเรื่อง
คนร้อยก็ร้อยความชอบ...แต่ถ้าไม่มีคนสนใจเลย...พิมพ์ออกมาก็เข้าเนื้อ สนพ.
ยิ่งเป็นหน้าใหม่ๆที่ยังไม่มีคนรู้จักนี่...ยิ่งเสี่ยงเข้าไปอีก
เฮ้ๆ ทำไหมคุยแต่นิยายเห่อหมอยกันล่ะครัช หัดคุยวรรณกรรมสูงส่งบนหอคอยงาช้างกันบ้างสิครัช จากโม่งดาวเนปจูน
ของทุกอันเลยครัช อะไรที่ไม่ใช่อูโก เช็คสเปียร์ มุราคามิ เฮสเส ดอสโตเยฟสกี้ ฌอง ปอล ซาร์ด โทลคีน จอร์จ ออร์เวล ซีคลาร์ก มาร์ก ทเวน เฮมมิ่งเวย์ อาซิมอฟ ออสเตน ดิคคินส์ รัชดี หรือวรรณกรรมซีไรต์ กากหมดครัช ไม่คู่ควรจะเอ่ยในกระทู้ชั้นสูงแบบนี้
อะไรที่ไม่เกี่ยวกับเนื้อหาวายก็กากหมดครัช ไม่คู่ควรจะเอ่ยในกระทู้ชั้นสูงแบบนี้
เปิดประเด็นวายกันเยอะๆหน่อย
>>671 มึงอ่านถึงเล่มไหนแล้วล่ะ จะให้สปอยรายเล่มเลยแม่งก็ยากไป เอาแบบรวมๆนะ
ทุกดินแดนแม่งก็คือโลก แค่เป็นโลกในช่วงเวลาที่ต่างกัน ลุงเพรสกับตัวโกง(ชื่อเหี้ยไรวะลืมละ) เป็นเพื่อนกันอยู่ที่ฮัลลา ฮัลลาก็อารมณ์ประมาณเกาะกลาง ให้มึงนึกถึงหลักพุทธ แบบตายแล้วเกิดใหม่ชาติหน้าไรงี้ วิญญาณคนตายวิ่งมาฮัลลาแล้วก็ไปเกิดใหม่ที่อื่น ประมาณนั้น ลุงเพรสกะตัวโกงเป็นคนสังเกตการณ์ความเป็นไปของดินแดน ตัวโกงไม่พอใจที่ได้แต่ดู เลยจะไปเปลี่ยนแปลงมันเอง วิธีเปลี่ยนก็อารมณ์จอมมาร คือต้องทำลายแล้วสร้างใหม่ตามแบบที่ตัวเองต้องการ
ตัวโกงก็สร้างฟลูมเชื่อมดินแดน ลุงเพรสแม่งก็แก้เกมด้วยการสร้างนักเดินทาง ก็ตามนั้น พระเอกไม่มีจริง ไรงี้ ไอ้เหี้ย รายละเอียดมันเยอะ เล่ายาก เอาเป็นว่าตอนจบพระเอกชนะ ตัวโกงตายไปตลอดกาล พระเอกก็หายไปเหมือนกัน
แต่แม่งทิ้งบทส่งท้ายไว้ประมาณว่า ไอ้เรื่องที่ไปบร็องซ์กับลุงเพรสไม่ใช่เรื่องจริง วันนั้นมันไปแข่งบาส โตมาก็แต่งงานกับคอร์ทนีย์ จนสุดท้ายก็แก่ นอนพะงาบๆอยู่บนเตียงในโรงบาล แล้วจู่ๆก็มีคนๆนึงโผล่เข้ามาเยี่ยม พระเอกกับคอร์ทนีย์ไม่รู้จัก (แต่มันคือลุงเพรส) เขาเอากล่องใส่บันทึกทั้งหมดมาให้ แล้วคอร์ทนีย์ก็เริ่มอ่านให้พระเอกฟัง ฉันหวังว่านายจะอ่านนี่อยู่นะ มาร์ค
จบ
เผื่อใครไม่เก็ต กูเอามาจาก >>>/lounge/1849/601-618
งานหนังสือรอบนี้ เตรียมตัวไปเสียตังค์กับบูธกันบ้างเพื่อนโม่ง เห็นหนังสือออกใหม่ช่วงนี้แล้วปวดไต เยอะจนไม่รู้จะเอาตังค์จากไหนไปซื้อ ยิ่งพวกที่มาเป็นบ็อกเซ็ตนะ น้ำตาไหลพราก
กูอยากรู้ว่า ในนี้มีใครจะไปบุ๊คเมจิกไหม ไปซื้อนะ
กูกะตามเก็บเล่มต่อ กับพวกงานเก่าที่พิมพ์ใหม่อย่างโลลิต้า คนไขลาน แล้วก็พวกนิยายเด็กอย่างลอร์ดน้อย เจ้าชายน้อย เจ้าหญิงน้อย โมโม่ ฯลฯ...เยอะจังวะ เงินกูจะพอมั้ย!!!
กูจะตามเก็บงานของชอง ปอล ซาร์ตวะ แต่เพื่อนโม่งบอกว่าอ่านยาก
อีกอันถ้าเงินเหลือก็มหาภารตะกับภควัทคีตา กูอยากอ่านปรชญาอินเดียบ้างนะ
บูธบังคับของกูคือopen worldกับopen bookของคุณภิญโญนะ ซื้อทุกปีแล้วก็ดองทุกปี
อีกอันก็คบไฟกะมติชน ถึงหลังๆ กูจะคิดว่ามติชนมือตกไปบ้างแต่ก็ยังน่าสนใจอยู่
ชอบ open book เพราะทำหนังสือไซส์พกพาสะดวก ไม่ใหญ่เกิน ไม่หนาเกิน ติดกระเป๋าได้ ชีวิตกูเริ่มไม่มีเวลากางหนังสือเล่มหนาๆ ใหญ่ๆ อ่านแล้ว กูซื้อนิยายปกแข็งเล่มใหญ่ๆ สวยๆ ก็ไม่ได้อ่านซะที อ่านจบแต่พวกเล่มเล็กๆ ทั้งนั้น
กูชอบและขอแนะนำชุดวรรณกรรมในวงเล็บของสนพ. สมมติ เล่มเล็ก พกง่าย อ่านแล้วอิ่มดี
ช่วงนี้สนใจปรัชญาอินเดียอยู่เหมือนกัน กะว่าเคลียร์ล็อตที่เหมาซื้อตอนสนพ.ลดราคาหมดแล้วจะหยิบมาซักเล่ม
แต่เอาจริงๆ กูขี้เกียจไปงานหนังสือแล้ว กูเบื่อการออกล่าและการมีหนังสือกองใหญ่ที่ไม่ได้อ่านอยู่ในบ้าน
คาฟกาซื้อมายังไม่ได้อ่านเลยสัด
ช่วงนี้เหมือนเป็นช่วงรสนิยมเปลี่ยนอะ ยังไม่แน่ใจว่าจะซื้ออะไรแต่เริ่มสนใจพวกคลาสสิค แบบ100เล่มที่ต้องอ่านก่อนตายไรงี้ของฝรั่ง
ใส่ตัวตนเยอะ แต่ก็ดีกว่านพดลล่ะวะ...
>>712 สงสัยต้องลองของอ่านคู่ขนานแล้วสิ อยากรู้
นพดลก็แปลไม่ดีเหรอ ชิบหาย แปลมุราคามิยกเซตขนาดนั้น คือกูควรไปอ่าน Eng เอาใช่มะ 555555
ที่บ้านมีนอร์วีเจียนแปลไทย(เล่ม Eng ก็มี)แต่ยังอ่านไม่จบเลยไม่รู้ว่ายังไง
เขาแปลไม่ดียังไงวะ วานชี้แจงแถลงไขทีเถิดเพื่อนโม่ง กูจะลองของอ่านเทียบ 555
นพดลแปลงานมุราคามิจากภาษาอังกฤษ สำนวนแปลเลยเต็มไปด้วยความนพดล หามุราคามิไม่เจอ
นพดลใช้คำสวิงสวายฟุ่มเฟือย เช่น I eat good food จะแปลเป็น ข้าพเจ้าเสพสมอาหารนั้นจนรู้สึกสมสู่กับมัน เป็นต้น
>>714 อ้าว อีสนพ.นี่น่าโดนตรบ นี่หลงคิดว่าแปลจากต้นฉบับญี่ปุ่นมาตลอด คือยังอ่านนอร์วีเจียนเล่มไทยไม่เกินสิบหน้าไง
งั้นกูกลับไปอ่าน Eng ต่อแล้วกัน 555555
>>715 เจอเข้าไปขนาดนี้นี่ทำเอามองสนพ.ด้วยสายตาเปลี่ยนไปเลยแฮะ คือดูจากอะไรหลายๆอย่าง
แล้วคิดว่าแบบ เออมาตรฐานคงสูงมาก บก เปี่ยมไปด้วยความสารถ ถ้าจะตรวจต้นฉบับ
แล้วออกมาเป็นแบบนี้นี่สรุปกูเชื่อถืออะไรในหนังสือได้บ้าง คือเข้าใจนะว่าแปลแล้วต้องดัดแปลง
แต่ถ้าจะดัดแปลงขนาดนี้ก็นะ บรัยยส์
ขอบคุณสำหรับคำแถลงไขจากเพื่อนโม่งมาก
กูยกตัวอย่างคร่าวๆจากความรู้สึกกูนะมึง เพราะต้นฉบับไม่อยู่กับตัว อย่าเพิ่งเชื่อจริงจัง
เออ เพิ่มเติมอีกอย่าง คือนี่จำเป็นต้องอ่านราตรีมหัศจรรย์แบบภาษาไทยด้วยเหตุผลบางอย่าง
สงสัยใช้เสร็จกูเอาไปเก็บไว้ใต้ตู้ดีกว่า ได้เล่มแบบมีลายเซนคนแปลมาด้วยนะ 5555555555
จะว่าไปทำไมของมุราคามิถึงไม่แปลจากญี่ปุ่น นักแปลก็น่าจะมีนะ
>>716 หนังสือที่ปราบดาแปล กูเคยอ่านเรื่องนึง แม่งติสท์มาก เซอเรียลมาก กูอ่านแล้วงงๆจับต้นชนปลายไม่ถูก ไม่รุ้ว่าต้นฉบับเป็นไงนะ แต่เนื้อหามันคงมึนๆงงๆเหมือนกันแหล่ะ เป็นเรื่องของคนกับหมาสิบสองเรื่อง เรื่องที่กูเงิบที่สุดคือคนเอาหมา(ไม่มีฉากเย็ด)แล้วหมาคลอดลูกออกมาเป็นคนหน้าหมา เวลาผ่านไป พระเอกไปเจอลูกหน้าหมา ซึ่งไอ้ลูกหน้าหมาก็เสือกมีเมีย เมียมันก็เสือกคลอดลูกออกมาเป็นคนหน้าหมาอีก จบ กูอ่านแล้ว wtf!! จะสื่ออะไรวะ กูต้องตีความอะไรปะวะ อ่านแล้วก็ไม่เข้าใจเลยเก็บใส่ตู้ไว้ไม่อ่านอีกเลย
โลลิต้าแปลยังไงก็ไม่มีทางเป็นโลลิต้า
แค่คนธรรมดาแปลยังยากเลย คนเหนือมนุษย์มาแปลยิ่งเป็นไปไม่ได้
ถ้าจะอ่านแค่เอาเนื้อเรื่องอาจพอไหว คงแปลไม่ผิดหรอก
>>722 แนวนี้กูชอบว่ะ มันดูต้องตีความดี ถ้ากูฟังพล็อตแค่นี้ กูจะตีความว่า คนเอาหมา = การมีเพศสัมพันธ์แบบผิดศีลธรรม พอมันมีลูกเลยออกมาเป็นคนหน้าหมา = เด็กที่เรียนรู้จากพ่อว่าการมีเพศสัมพันธ์แบบผิดศีลธรรมสามารถทำได้ เด็กจึงไปมีเมีย แล้วก็สอนรุ่นต่อไปให้หลงในราคะแบบผิดๆอีก อันนี้ไม่รู้กูตีความถูกไหมนะ เพราะไม่ได้อ่าน
ไม่มีอะไรทำเลยหยิบเอรากอนที่ซื้อมาจากงานหนังสือเมื่อหลายปีก่อนขึ้นอ่าน แม่งงง นิยายจูนิเบียวฝรั่งชัดๆ คนขายแม่งบอกว่างานพอๆกับโทลคีนเลย แต่กูว่าเนื้อหามันมั่วๆ แถมเล่มเสือกหนาเหี้ยๆ กูหมดกำลังใจอ่าน
ถามหน่อย กูอยากรู้นักปกคนนี้ แม่งดังไหมวะ?
https://www.facebook.com/AVALONNOVEL/photos/a.270502983107486.1073741827.270498756441242/548358828655232/?type=3&theater
ชื่อคนวาดเป็นแปลกๆ ไม่ค่อยคุ้นหูเท่าไหร่ แต่รู้สึกลายเส้นกับการลงสีโอเคนะมึง
เขาวาดให้เรื่องอื่นนอกจากอวาลอนป่ะ กูชอบสไตล์เขาว่ะ
ล่าสุดวาดให้กับนิยาย Floral Tower ไม่รู้เหมือนกันว่าสนุกไหม /ถ้าจะคุยเน้นนักวาดก็โยกย้ายดีกว่านะ เดี๋ยวมีโม่งแซะแรง 555
เงียบชิบ เปิดประเด็นหน่อย ดาร์กแฟนตาซีสถาพรสามเล่มแรกพวกมึงลองอ่านกันบ้างรึยัง กูลองอ่านไปสองเรื่องรู้สึกว่ามันไม่ค่อยดาร์กเท่าไหร่ เรื่องแม่มดกับผู้คุมวิญญาณน่ะมึง
พูดถึงดาร์คแฟนตาซี พวกมึงว่าไลน์นี้จะเวิร์คสู้สายแฟนตาซีหลักได้มั้ยวะ เหมือนจำได้ว่ามีช่วงนึงเปิดไลน์ไลท์โนเวล ออกมาสองสามเรื่องก็เงียบไปอะ
>>738 มันมีแค่เล่มเล็ก + ภาพประกอบไง แต่ความรู้สึกก็รู้สึกมันไม่ใช้ ln แต่แค่ทำรูปแบบ ln เกาะกระแส
ส่วนตัวกูอยากให้ทำแบบเล่มใหญ่แต่ไม่หนาแบบของ enter รู้สึกอ่านสบาย อ้อแล้วกูเกลียดไอ้ที่มันเขาเรียกว่าไรวะ ไอ้ที่ยื่นออกมาแล้วเวลาปิดทำเป็นสันได้ คือเวลาอ่านโคตรรำคาญเลยพื้นที่จับก็เล็กอยู่แล้วยังมีไอ้นี้มากวนใจอีก
เรื่องในไลน์นี้มีอะไรมั่งนะ M.house เดมอนคิง แล้วอะไรอีกวะ ตอนนี้กูเห็นเหลือเดมอนคิงอยู่เรื่องเดียวป่าววะที่ยังมีการเคลื่อนไหวอยู่
มีนิยายแนวตัวเอกและกลุ่มคนมีความสามารถแปลกๆมารวมตัวกันแล้วไปทำอะไรสักอย่างมั้ยวะ ตอนแรกอาจจะแค่ภารกิจหรือออะไรเล็กน้อยแล้วหลังๆถึงเป็นปมของเรื่อง จะซูบ้างก็ได้ถ้าสนุก จะในเว็บหรือเป็นเล่มก็ได้
มีอะไรเจ๋งๆในงานหนังสือปีนี้มั้ยวะ กูกะจะสอยคาฟกาซะหน่อย
กูเริ่มเนือยๆ กับการเฮโลไปขนหนังสือในงานแล้วเอากลับมาดองที่บ้านยังไงก็ไม่รู้ว่ะ ในงานบางทีกูก็หลับหูหลับตาหยิบๆ มาก่อน พออ่านจริงๆ ดันไม่สนุกเลยซะงั้น
>>744 กูสนเล่มนี้ว่ะ เป็นเรื่องเล่าหลังความตาย เอาพระเจ้ามาตีความใหม่
http://readery.co/9786169241201
กูเล็งคาฟกากับวูลฟ์ไว้เช่นกัน
ใครอ่าน got บ้าง
อยากรู้ว่าฉบับหนังสือ อาร์ยาโดนคลีแกนเปิดซิงไปยัง
พูดถึงแฟนตาซี ฟาเนเซ่กลับมาเขียนต่อแล้วนะ น้ำตาจะไหล
แต่กลัวหายอีกชิบเป้ง
>>755 เรื่องนี้ http://writer.dek-d.com/cidius/story/view.php?id=591537
ไม่ได้อัพมานานพึ่งอัพ(ถึงจะไม่ใช้ส่วนนิยายก็เถอะ...) แฟนตาซีรร. เรียบๆไม่ซู เป็นเรื่องค่อนข้างดีที่ส่วนตัวกูว่าเรียบเกินไป
ใครได้อ่านประเทศเหนือจริงบ้างแล้ววะ กูตั้งใจจะซื้อแต่กลัวพลาด อ่านยาก-ตีความยากปะวะ มันยังมีสีสันให้อ่านได้เรื่อย ๆ ใช่ไหม คือกูตกม้าตายกับแนวการเมืองมาก กูอ่านไม่จบหลายเล่ม
สรุปโลลิต้าไม่น่าสอยสินะ
ราคาแพงเสือกแพงด้วย
ยังไงกูก็คงซื้อว่ะ โลลิต้าอะ
เฮ้ย เคยมีใครอ่านเรื่อง เอ็กซีดลิมิต ออนไลน์ไหมวะ ของสถาพรอ่ะ กูอยากรู้ว่ามันเป็นไง สนุกไหม? เทียบความเบียวกับเวฟพอนยูนิเวิร์สแล้วเป็นไง
โลลิต้าต่อไปคงได้กลายเป็นพวก แรร์ไอเท็ม
เนื่องจากกฏหมายที่มีการเขียนในเชิงล่วงละเมิดเด็กต่ำกว่าสิบแปดปีที่มีโทษหนักกำลังจะออกมาปลายเดือนธันวานี้
โอกาสสุดท้ายในการเก็บหรือเปล่าวะ
มีขายในงานหนังสือมั้ยวะ โลลิต้า กูขี้เกียจสั่งจอง
http://www.exlibris.in.th/product/134/โลลิต้า
สนพ. ใจดีให้ทดลองอ่านได้
ส่วนตัวจากที่เคยอ่านต้นฉบับมา กูว่าแปลใช้ได้ แต่เหมือนกับอ่านหนังสือคนละเล่ม
อย่างที่เคยมีคนบอก อ่านเอาเนื้อเรื่องได้ แต่ไม่มีทางได้อรรถรสแบบต้นฉบับแน่นอน
แปลแล้วดูลิเกเหี้ยๆ
เห็นราคาแล้วขอบายว่ะ
>>766 กูไม่รู็ รู้แต่เวพพอนนี่คนเขีนเหมือนจะน้อยใจที่ไม่ได้กล่องหลังจบเลยไปประกาศหน้าเพจตัวเองว่าจะทำBoxแจกเอง แฟนๆเขาก็ตอบรับล้นหลามนะ ขนาดจะแจกบ๊อกที่ลงทุนทำเอง แม่งยังไม่มีซักคอมเมนท์ https://www.facebook.com/WeaponUniverseOnline?fref=ts
>>772 กูงง นักเขียนทำของแจกเอง ไม่ขึ้นกับสนพ.ได้เหรอวะ ไอ้ที่คั่นของชำร่วยงานแต่งนี่คือไร ใช้ไอ้นี่ในงานจริงๆหรือเเค่มุข เอาไว้เเจกในงานหนังสือวะ
>>773 แล้วคนเขียนจอมพรานมีมาบ่นน้อยใจแบบเซ็งจ้าปะวะ
ปล. สำหรับกู กูรู้สึกว่าปกไอ้เรื่องเวพป้อนนี่สวยก็จริงแต่ไม่ไปทางเดียวกันยังไงไม่รู้ว่ะ อธิบายไม่ถูก ส่วนเนื้อเรื่อง...อ่านแค่เรื่องย่อปกหลังก็สัมผัสได้ถึงความเบียว
ทำไมเรื่อง The Last Fantasy ถึงดังจังวะ เนื้อเรื่องเหมือนจะก็อป เอ้ย! ได้แรงบันดาลใจมาจากหลายที่เลยนี่ กูรู้จักเรื่องนี้ครั้งแรกตอนดราม่าสนพ. เบี้ยวเงิน รู้จักครั้งล่าสุดในเพจสถาพรเมื่อตะกี้
กูเขียนนิยายไม่ออก คือเนื้อเรื่องมี เหตุการณ์ฉากแรกก็คิดแล้ว แต่กูเขียนเปิดเรื่องไม่ได้ แนะนำกูที
อ่า... กูรู้ว่าอวี้หว่อเขียนกี่เรื่องก็จบเหี้ย แต่เห็นตัวอย่างเรื่องใหม่เขา กูก็ยังกำเงินอยู่ร่ำไป น้ำตาไหล
>>790 กอดมึงเพื่อนโม่ง กูว่าจะเลิกตามแกตั้งแต่เรื่องดอกไม้ดำกับตุ๊กตาแล้ว แต่พอมาเรื่องนี้ ตอนแรกก็ไม่ค่อยสนหรอกจนไปเจอภาพหนึ่ง
แม่งงงงง อาเจ๊ที่ดี คือก็รู้นะว่าอาเจ๊ดันไปอยู่ร่างหนุ่มแล้ว แต่ภาพอาเจ๊นี้ทำกูหลงรัก แล้วยิ่งเรื่องเปิดมาเป็นครอบครัวสามพี่น้องอีก กูชอบแนวครอบครัววววว แล้วยิ่งโลกล่มด้วยกูยิ่งชอบ ทำไมมันมีส่วนผสมที่กูชอบเยอะขนาดนี้ ; _ ;
>>791 โอบบ่ามึง เพื่อนโม่ง กูรู้สึกอย่างรุนแรงว่าตัวเองเจ็บแล้วไม่จำ ไม่รู้จักเข็ด แต่เรื่องนี้เรื่องสุดท้ายแล้ว จะตามถึงแค่เรื่องนี้แหละ!
... เรื่องที่แล้วกูก็คิดแบบนี้ พราก
กูแพ้ไทป์ครอบครัว สามพี่น้องโคตรดีงาม โลกล่มสลายอีก ปาเงินอัดหน้าเฮียแม่ง
กูยังไม่เห็นรูปเลย มึงดูจากไหนน่ะ ชี้แหล่งที ไหนๆกูก็ติดหล่มแล้ว
พวกมึงอ่านถูหนานจื้อจบกันยังวะ
เห็นโม่งบนๆคุยเรื่องหนังสือแปลกัน
มีหนังสือเล่มไหนที่มึงว่าแปลดี สำนวนอ่านรู้เรื่อง แล้วก็รู้สึกเหมือนต้นฉบับบ้างมั๊ยวะ
คือกูไม่ได้กวนตีนนะแต่กูเพิ่งไปอ่านมุราคามิมาแล้วกูรู้สึกกูงงแปลกๆ
กูไปเปิดพวกหนังสือแปลที่ดังๆ แล้วอยากปาทิ้งเพราะแปลไม่ได้ความก็เยอะ อย่าง "เมื่อไหร่เธอจะลงจากหลังฉันซักที !" นี่มึงแปลมาจาก "When will she get off my back !?" ใช่มั้ย จะแปลว่าเมื่อไหร่เธอจะเลิกยุ่งกับฉัน เลิกรังควานฉันซักที อะไรงี้ก็แปลไปดิ่วะ เสือกแปลเหี้ยๆ มาแบบนี้กูจะไม่ยอมเสียตังค์ให้เด็ดขาด !
>>799 ดีกว่าสามเพชรหรอวะ กูค่อยยังชั่วหน่อย
กูว่าเพชรแม่งไม่เห็นสนุกไรขนาดนั้นเลยว่ะ โอเวอร์ไฮป์มาก (แจ่มใสปกฟรุ้งฟริ้งเลือกดีๆบางเล่มยังจะสนุกกว่า)
เนื้อเรื่องยาวยืดเยิ่นเย้อเวิ่นเว้อชิบหาย นางเอกนี่เกือบจะแมรี่ซูละ
ยิ่งเล่มสองพลอทหลักซับพลอทไรแม่งแทบไม่มี เปิดมาเหมือนจะสนุกสุดท้ายแม่งวนๆในอ่างเนื้อเรื่องไม่ไปไหน
ไม่มีไคลแมกไม่มีไรเลยย่อเรื่องทั้งหมดให้เหลือเล่มเดียวยังได้ กว่าจะอ่านจบโคตรทรมาน
แปลก็โคตรขัดใจ อ่านแล้วรำคาญมาก
แต่เล่มสามยังไม่ได้อ่านเลยไม่รู้ดีกว่าไหม ใครอ่านมาบอกหน่อย
ไหนๆ แล้วก็ด่าต่อเลย ไอ้พวกที่แปลมาว่า "จูบตูดกูเถอะ" จาก Kiss my ass นี่กูก็ไม่อินนะ แม่งไม่ใช่อ่ะ ด่ากันว่าอีลูกหมาตัวเมียนี่คนถูกด่าคงเจ็บชิบหายเลย ก็แปลให้แม่งเป็นภาษาไทยดิ่วะ ลูกอีด่งอีดอก ไอ้ตูดหมึกอะไรก็ว่าไป
พุดถึงหนังสือแปล ไม่ได้กระแดะแต่หลังๆแม่งอ่านแทบไม่ได้เลย
ล่าสุดไปเปิดๆดูเกมออฟโธรน(เล่ม feastฯ มั้ง) ในร้านหนังสือ เผื่อแปลโอกูจะได้อ่านแทนเล่มอิ๊ง
แม่งสำนวนว่าแย่ละ ยังเจอ dragonglass = แก้วมังกร ไอ่เหี้ย กูขำลั่นร้าน 555555555
จริงๆมันก็ไม่ผิดแต่แบบอ่านไปแล้วนึกถึงผลไม้ทุกกที
>>802 กูคนนึงไม่ชอบการแปลห้องสมุดว่ะ คิดว่ากูคิดไปเอง ปกติเขาว่าไงก็ตามน้ำไป
แฟนคลับน่ากลัวชิบหาย แล้วท้วงอะไรไปห้องสมุดแม่งเอามาให้แฟนคลับรุมจวกคนท้วงอีก
แต่มันคงแล้วแต่เล่มว่าใครแปลอ่ะนะ บางเล่มนี่ 4 คนแปล
กูเลยไม่ค่อยเชื่อเรื่องความถูกต้องเท่าไหร่ด้วยซ้ำ นี่กำลังรออสุรายาใจ ทระนง ไรงี้
เห็นคุณเปรมแกบอกแกแปลเอง ไว้ใจได้ใช่มั้ย เพราะตอนอ่านผลาญบางทียังใช้ภาษาแปลกหน่อยๆบางจุด
ไม่รู้เล่มจริงจะแก้ไหม เพราะเพียงแรกพบกูอ่านแล้วเหมือนเดิม พิมพ์ตกหล่นก็เหมือนเดิม ไม่ได้แก้ใหม่ปรับใหม่แต่อย่างใด 55555
ป.ล. ผลาญกูไม่ซื้อ เพราะตอนอ่านมันก็สนุกอ่ะนะ แต่พอคิดว่า 6 เล่ม หลังๆคงขายแต่ความซูความเบียว ไว้นานๆไปกูมาถามในโม่งใหม่
ว่าเป็นไงแล้วค่อยซื้อก็ไม่สาย เพราะเพชรๆกูก็ยืมคนอื่นอ่านเอาเพราะอ่านรีวิวโม่งเนี่ยแหละ ถถถถถถถถถถถถ
เพื่อนโม่งแนะนำนิยายหน่อย กูเพิ่งอ่าน the sond of ice and fire จบครบ 5 เล่ม มีนิยายมันส์ๆแบบนี้อีกมั่งมั้ย
กูยืนยันอีกเสียงว่าภาษาแปลถูหนานจือดีกว่าเพชรนะคะ มันเป็นแนวกูด้วยมั้ง
เรื่องถูฯมันค่อยๆพีคขึ้นเรื่อยๆอ่ะเหมือนโตไปกับเด็กพวกนั้น ตั้งแต่ไม่สู้จนต้องสู้ไรงี้
กูไม่ได้สปอยท์ใช่ไหมนิ
>>812 คือบทแรกๆมันชวนหลับ แต่ผิดคาดนะมันค่อยๆพีคขึ้นสำหรับกู ดีที่กูเสี่ยงซื้อ แต่อยู่ที่มึงด้วยว่าชอบมั้ย เพราะบางทีกูชอบบางคนไม่ชอบก็มี แต่มันเล่าเรื่องแบบทำให้เราผูกพันกับตัวละครว่ะ เล่ม1นี้พระเอกยังเด็กอยู่เลย นางเอกเป็นองค์หญิงเห็นหวานแต่นางคุมทหารเลยนะมึง
2คนนี้มันอายุน้อย ถูกสถานการณ์หล่อหลอมให้โตขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะนางเอกอายุมากกว่าพระเอก3ปี แต่กูรู้สึกว่านางโตมากๆ
บุคลิกแบบหงข์ฟ้าเลยทำนองนั้น วางแผนรบ ใช้คน ตีเมือง สนุกใช้ได้เลยทีเดียว แล้วพระเอกมันค่อยๆโตขึ้นแข็งขึ้น
แค่เล่มแรกไม่หวานนะ มันออกแนวรักที่ผูกพันกันมาก นางเอกเลี้ยงมาแบบหลาน โดยที่ไม่รู้ว่าหลานคิดยังไง พอเล่ม2
เด็กโตแล้วเกรียนไม่น้อยออกตัวแรงเลย (///▽///) พระรองคือดีเช่นกัน
>>802 กูชอบเพชรเล่มสามนะเพื่อน สำหรับกูสนุกสุดของเพชรเลยละ สงสัยกูชอบแนววังหลังแย่งอำนาจตบตีๆๆๆๆ ประเด็นหลักคือกูชอบพระเอกอะ อิอิ แล้วมันไม่ได้รักกันเร็วเหมือนเพชร1 รักแบบค่อยๆผูกพัน ตรงนี้กูชอบมาก แต่มันแม่งจบแบบเร็วไปนะกูว่า ทั้งซีรี่ย์เลย จบแบบยัดเยียดให้แม่งจบให้ได้
ระหว่างผลาญกับเเม่ทัพอยู่บนฯอันไหนสมควรเสียตังให้มากกว่าวะ
วันนี้กูไปเกตเวย์มา ระหว่างลงจากBTS เห็น สนพ.ยิบซีเอาหนังสือมาลดราคา โซนหนังสือประวัติศาสตร์ลด 20% กูซื้อปรัชญาของเพลโตมาอ่าน
และแวะไปอีกโซน เป็นโซนเทกระจาด เล่มละ 50บาท 20บาท ที่น่าสนใจคือโซน 20บาท ตอนแรกกูรื้อๆกระบะดูหาอะไรที่มันไม่ใช่หนังสือสวดมนต์ เล่มละ 20 ก็ไม่แพงมาก กูกะซื้อไปให้ลุงยามที่หอกูอ่าน เห็นแกเข้ากะตอนดึกๆวันๆฟังแต่วิทยุอย่างเดียวเลยอยากหาอะไรให้แกลองอ่านเล่นนอกจากฟังวิทยุอย่างเดียว
แล้วก็ได้นิยายสืบสวนมาเรื่องหนึ่งชื่อ "สังหรณ์ฆาตกร" ใช้ภาษาดีบทสนทนาน่าสนใจ แนวๆเดียวกับ พล.ต.อ.วสิฐ เดชกุญชร นิยายเล่มนี้ดีกว่าอีดอกปอบแน่ๆ กูอ่านแล้วก็เศร้าใจวะ งานเขียนที่มีคุณภาพพิมพ์ขายเล่มละ150 แต่สุดท้ายขายไม่ออก ต้องมาลดราคาเหลือเล่มละ 20 อยู่ในกระบะเดียวกับหนังสือสวดมนต์กับนิยายผี แอบท้อใจแทนคนเขียน แล้วก็แอบคิดไปว่าขนาดคนเขียนเค้ามีความสามารถขนาดนี้ยังขายงานไม่ออก ถ้าวันหนึ่งกูแต่งนิยายไปเสนอสำนักพิมพ์กูจะเจอแบบนี้มั้งมั้ยวะ เฮ้อ
>>822 ในกระบะ 20 บาท มันมีพวกสมุดจด หนังสือสวดมนต์ นิยายผี หนังสือเกี่ยวกับสงครามเชื้อโรค(ไม่มีREFเหมือนก็อบๆในเน็ตแล้วมาเรียบเรียงใหม่แล้วพิมพ์ขาย) ตอนแรกกูคิดว่าซื้อนิยายผีมาอ่านเล่นหนุกๆ เพราะเพิ่งสอบเสร็จด้วยล่ะเวลาว่างเหลือเยอะ อ่านเสร็จจะยกให้ลุงยาม แต่เจอเล่ม
"สังหรณ์ฆาตกร" จั่วปกว่าเป็นนิยายสืบสวนเลยซื้อมา(เพราะกูคิดว่านิยายแนวนี้คนเขียนต้องมีฝีมือในระดับหนึ่งต่างจากนิยายรักหรือแฟนตาซีที่เบียวหน่อยก็เขียนได้) แล้วก็ไม่ผิดหวังว่ะ เหมือนเจอของดีในกองของราคาถูก ก็ดีใจที่ได้เจองานคุณภาพราคาถูกนะ แต่ก็ปวดใจเหมือนมึง สินค้าดีแต่การตลาดไม่ดีก็จบเห่ต้องมานอนกองในกระบะลดราคา กูก็คิดนะว่าถ้าจะเขียนนิยายขาย คงเขียนแบบฟรีๆให้คนอ่านในเน็ตจนมีฐานแฟนคลับก่อนอ่ะ แล้วค่อยพิมพ์ขายรูปเล่ม หรืออาจจะขายแบบพรีออเดอร์พิมพ์เท่าที่มีคนจอง
>>821 กูเคยซื้อจากกระบะยี่สิบบาทแบบนี้สองครั้ง ครั้งแรกเจอนิยายชุดสามเล่มที่ปกเขียนว่าเป็นนิยายยอดฮิตในเด็กดี ซื้อมาอ่านนี่แทบเผาทิ้ง โชคดีที่แม่งลดราคาไม่งั้นกุคงเสียดายตังค์มากกว่านี้
(อีกครั้งนึงคือรื้อเพื่อหาหนังสือมาเป็นแหล่งข้อมูล (คือกุเขียนแนวๆ ไสยศาสตร์ไทย ผีไทยน่ะ) ก็ได้เล่มเกี่ยวกับของขลังมา อันนี้กุค่อนข้างพอใจ หรือไม่กุก็ไม่เชี่ยวทางด้านนี้เลยไม่รู้ว่าเขียนดีมั้ย)
ประเด็นคือ กุว่ากุรื้อกองนานแล้วนะ ทำไมไม่เจอของดีแบบมึงบ้าง เจอแต่นิยายอะไรก็ไม่รู้ พระเอกเบียวชิบหาย บทบรรยายไม่มี คสพ.ระหว่างพระนางแทบไม่เห็น ไปๆมาๆ พระเอกได้เมียเจ็ดคน จนถึงตอนจบกุก็ยังสงสัย พวกมึงไปรักกันตอนไหนนน
มันเป็นผลพวงมาจากยุคเบบี้บูมทางวรรณกรรมของประเทศไทย ยุคที่งานหนังสือเริ่มเป็นที่นิยม
สำนักพิมพ์ที่ปกติพิมพ์แต่หนังสือพระหรือหนังสือนีชมาเก็ตก็เริ่มหันมาพิมพ์นิยายกันมากขึ้น
ช่วงนั้นใครมาเสนองานอะไร สนพ.ก็รับหมดแบบไม่ต้องproofกันเลย ส่งผลให้วรรณกรรมทั้งjunkและmildออกมาเต็มตลาดไปหมด
กูชอบไปคุ้ยหนังสือ20บาท หาหนังสือดีๆพวกหนังสือความรู้ที่เนื้อหาไม่ตกยุค-ไม่มโน เอาไปบริจาคตามห้องสมุดต่างจังหวัด
พวกมึงลองกันบ้างสิ ได้บุญด้วย ช่วยอัพเกรดสมงสมองเด็กไทยไปด้วย แต่คัดกันหน่อยนะมึง
ดีกว่าของดอกปอบตรงที่กุซื้อมารวมๆ สามเล่มแค่ 60 บาท
เดือนนี้กูต้องรัดเข็มขัดอีกละ งานหนังสือมาเยือนทีไร กูจนทุกที
อะไรนะ
จะนัดมีตติ้งหรอ
สำนักพิมพ์ออลเวย์นี่เก่าหรือใหม่วะ กูเพิ่งรู้จักครั้งแรกจากบทความนี้ http://www.dek-d.com/writer/38587/
เอาเป็นว่าเคยมีแล้วดันไปเจอกันไม่กี่คนนี่ล่ะ
ไปรื้อมู้เก่าๆดูละกัน
พวกมึงเตรียมเงินไปถลุงเท่าไหร่วะรอบนี้
ของกูนี่การ์ตูนคงสัก 4-500 นิยายคงหลักพัน
รอบนี้ว่าจะไปซื้อพยัคฆราชซ่อนเล็บมาชดใช้บาปหลังจากอ่าน pdf มานาน...
อดออมค่าขนมมา 6 เดือน มีงบอยู่ 1500 บาทครับ
อยากจะเริ่มอ่านงานของด๊อกเตอร์ป๊อบ ควรอ่านเล่มไหนก่อนดีครับ
กูสงสัยนะ เมื่อก่อนตอนเป็นฟิสิกส์สมัยเพิ่งเริ่มพิมพ์นิยายใหม่ๆนี่ กูว่าความนิยมสูสีสู้สถาพรได้เลย เเต่ทำไมนานวันเข้า ความนิยมยิ่งดูตกลงเรื่อยๆวะ โดนสนพ.อื่นเเซงไปหมด พอเปลี่ยนเป็นกล้วยเเล้วไหงมีเเต่เเย่ลงๆ สู้ใครเค้าไม่ได้เเบบนี้ว้า
ถ้ามึงจะมีตก็ไม่เห็นยาก แค่ถือหนังสือที่เป็นคีย์ไปเล่มนึง แบบไวท์โร้ด พจนานุกรม อะไรงี้ ยืนรอที่จุดนัดพบเดี๋ยวก็ได้ทักทายกันเอง
นัดเจอหน้าแถวขอลายเซ็นดอกเตอร์ป๊อป
กล้วยกูเจ็บปวดตรงที่กูซื้อเมื่อปีที่แล้ว พอผ่านไปแม่งลดราคาได้หักหลังกูชิบหาย ไอ้สัส
กล้วยเหรอ อ๋อ ผ่านไป 2 ปีเล่มละ 20 ไง
>>861 กุว่าก็ยากนะเพราะสถามันไม่ได้ทำเเค่วายอย่างเดียวนี่ ยังมีเเนวเเฟนตาซีเด็กไทยเขียน เเนวรักโรเเมนติค เเละอีกมามายหลากหลายเเนวอยู่อีก เทียบกับกล้วยที่ดูจะพึ่งเเต่เเนววายกับเเปล มีทำพ็อกเกตบุ๊คเเค่นิดๆหน่อยๆ กูว่ายังไงสถาดูมีเเบ็คอัพอะ ถ้าอันนึงล้มก็ต่ออันอื่นได้
>>861 ข่าวนี้ประกาศตรงไหนวะ ทำไมกูไม่เห็น กูว่ามันก็เด้งบนฟีดกูทุกวัน มึงมีลิ้งค์ป่าว กูจะได้ไปส่อง แจ่มก็มาแล้ว กูลุ้นสถาเป็นเจ้าสุดท้าย 5555 เพราะแปลจีนที่เขาเคยประกาศจะเอามาทำกูจำได้ว่าไม่ใช่นิยายวาย(แค่ออกจิ้นๆ ซึ่งหลังๆสถาก็ใส่แนวนี้เยอะขึ้น) และคนวาดปกเป็นนักวาดนิยายวาย แต่มันไม่ใช่วาย
>>865 อ่ะมึง 7 8 9 กูเห็นชื่อคนเขียนไม่ใใช่คนไทยนะ แม่งออกงานหนังสือด้วยไม่เห็นมีรูปอะไรเลย กูว่าฟีดนี้แม่งต้งใจเซอร์ไพรด์แต่เหมือนจะกริบไม่เห็นมีคนถามเลยว่าสามเรื่องนี้คืออะไร แต่กูดูแล้วนะ มีชื่อคนแปลด้วย
>>866 กู >>865 นะ ขอบคุณที่มาตอบ
ถ้าอันนี้กูเคยเห็นแล้ว หนึ่งในนั้นสถาเคยเอามาแปะแล้วว่าซื้อ LC มา หนึ่งในนั้นก็คือเรื่องที่กูบอกแหละ ไม่ใช่นิยายวาย แค่จิ้นได้
ดูจากชื่อเรื่องกูเดาว่าสถายังไม่จับวายนะ น่าจะซื้อมาเหมือนที่สมัยก่อนซื้อแปลจีนมามากกว่า(ก่อนนี้สถาเคยจับแปลจีนตั้งหลายเรื่องแล้วหยุดไป หลายเรื่องที่ว่าก็ของหลินโหม่วแปล) คิดว่าเป็นนิยายไต้หวัน ถ้าไปแนวจิ้นๆหน่อยก็ไม่แปลก ทางนั้นเปิดกว้างกว่าแผ่นดินใหญ่
นอกจากงานลวิตร์กับอวี้หว่อเอนเตอร์มีอะไรน่าสอยมั่ง กูเคยซื้อท่านประธานผู้เป็นอมตะมา อ่านไม่รู้เรื่อง มีแต่ตัวผู้มาเก๊กหล่อตีปีกผับๆใส่กัน กลิ่นวายหึ่งไปหมดจนน่ารำคาญเลย
Dragonic Chronicle ในเด็กดีสนุกมากกกกก
>>869 อ้อ งานของ ILLREI สินะ คนนี้มีดีที่รูปเล่มสวย เนื้อหาข้างในก็นะ.. LLL ที่เขาอวยกันนักหนาของนักแต่งคนนี้กูยังไม่ชอบเลย มันยัดๆ อ่านไปไม่ถึงบทนึงกูก็ปิดละ รำคาญ นานาจิตตังล่ะมั้ง อวี้หว่อสมัยยังเยาว์วัยกูก็ชอบนะ โตมาแล้วแม่งก็เฉยๆ สำนักพิมพ์เดี๋ยวนี้พยายามยัดบีแอลกันให้พรึ่บ แต่คุณภาพแม่ง.. นั่นแหละ ถ้าจะคุยเรื่องบีแอลต่อก็ย้ายไปห้อง 801 ด้วยละกัน
>>870 กู >>869 งานเขากูชอบ LSK ว่ะ แม่งตลกดี แต่เจอตอนจบแบบนั้นกูเงิบเลย กูไม่ค่อยว่างอ่านนิยาย แต่จะหางานแฟนตาซีอ่านแม่งแนะนำแต่ของอวี้หว่อ กูก็อยากอ่านอย่างอื่นบ้าง เอนเตอร์นี่กูเข็ดงานเขาหลายเล่มชิบหาย ประธานบริษัทอมตะงี้ แวมไพร์คอมปะนีงี้ นักสืบ 99 งี้ ไม่น่าเสียเงินซื้อเลยกู
โซนบ่น นิยายจีนกูอ่านแค่โกวเล้งกับกิมย้ง พอไปอ่านโจรขุดสุสานที่เขาฮิตกันถล่มทลาย กูอ่านไม่รู้เรื่องว่ะ เหมือนจะมีดีแค่มุกตลกและการสบถคำหยาบแบบภาษาไทยเช่น ไอ้เหี้ย ไอ้ห่าไรงี้ นอกนั้นเฉยๆมาก กูแก่แล้วสินะถึงอ่านงานวัยรุ่นไม่รู้เรื่อง หนีกลับไปซุกกองคลาสสิคเหมือนเดิมก็ได้วะ
ยาคุโมะกับร้านวัตถุโบราณกูสอยมาตั้งแต่ปีที่แล้วยังไม่ได้อ่าน แต่มันดีสินะ กูจะได้เริ่มต้น
>>874 กูสิ หลงซื้อมาพรึ่บ มาตอนนี้อยากขายทิ้งชิบหาย ;v; ยาคุโมะกูว่าโอเคนะ อาจจะเพราะกูชอบทางญี่ปุ่นมากกว่าอยู่แล้วด้วยมั้ง แต่สำนักพิมพ์ใหม่กูยังไม่ได้ลองอ่าน แต่ตอนอยู่กับสำนักพิมพ์เก่านี่โอเคทีเดียว พอมามองย้อนกลับไป กูซื้อพวกนั้นมาได้ไงวะเนี่ยยย orz งานที่ชอบของคนไทยเดี๋ยวนี้ก็คงพวกลวิตร์ ร เรือในมหาสมุทร ถ้างานจีน กูชอบหู้เสวียนมากกว่าอวี้หว่อนะ
Lost ของกัลฐิดาเป็นยังไงมั่งวะ กูจะลองเชื่อใจงานเขาดูอีกครั้งนึงอะ แต่มาถามไว้ก่อน
Key Solomon นี่เป็นหนังสือกับตีพิมพ์สำนักพิมพ์หรือเป็นโดวะ ปกติกูเห็นออกงานโดแต่ก็มีโผล่โฆษณาในเพจสนพ.ด้วย
>>875 เมพลวิตร์กูไม่เถียงหรอกนะ แต่ถ้ามึงว่างานเรือเป็นที่นิยมด้วยกูค้าน ในฐานะตัวแทนเด็กเบียววัยเห่อหมอยทั่วประเทศกูขอกล่าวว่างานเขาที่คนทั่วไป(ทั่วไปของกูคือเด็กวัยรุ่นอันเป็นตลาดใหญ่ของแนวนี้)อ่านได้ มีแค่เรื่องก็อดบลีสยู เรื่องอื่นแม่งสายสังคมชิบหาย
ปล.กูเกือบทักว่าหู้เสวียนของมึงคือใครวะ ใช่สุ่ยเฉวียนรึเปล่า แต่กูไปกูเกิลมาละ คนเขียนว้าบๆนี่เอง ตกลงว่าเขียนดีเหรอวะ คู่ป่วนในกะบะ 60 นี่ก็ของเขาป่ะ เผื่อกูจะลองไปซื้อมาอ่าน
Lost กูอ่านแล้วกูรู้สึกว่างเปล่ามาก เฉยมาก ไม่มีอะไรให้รู้สึกจดจำสักอย่าง คือกูไม่คยอ่านงานอื่นของเขามาก่อนนะ แต่ตอนไปซื้อบูธเห็นคนขายเชียร์จังกูก็เลยซื้อมา สรุปคือ โครตผิดหวัง กูว่ามันเรียบๆ แปลกๆ ไม่สุดสักอย่าง ปัจจุบันกูยังสงสัยว่าตัวเองผิดปกติอะไรหรือเปล่า คนอื่นบอกสนุกมากกก กูนี่แบบ...
ตกลงมันเกี่ยวกับอะไรวะ สปอยให้ฟังที กูได้ยินจากเพื่อนว่าชิงไหวชิงพริบกันมาก แต่กูไม่แน่ใจว่ะว่าตัวละครฉลาดของเจ๊แกนี่มันฉลาดในระดับไหน เซวีน่าตัวละครเก่งฉลาดแม่งเฝือชิบหายจนกลายเป็นเฟ้อ เป็นความฉลาดแบบจับยัดอีก
กุไม่อ่านเซวีน่า และไม่ตามงานเลย
>>892 อันนี้ขอตอบเท่าที่รู้มาจากเพื่อนเอานะ รอคนที่เคยอ่านมาเสริม
เพื่อนกูบอกว่าเหมือนอ่านเซวีน่าฉบับดัดแปลงอ่ะมึง 555555555555
คือมาแนวเซวีน่าเป๊ะ เปลี่ยนจากนางเอกรวยเป็นจน ที่เหลืองอค์ประกอบเดิม
เนื้อเรื่องก็สไตล์มา 6 สัญญาณอันตรายบอกเหตุว่าโลก(มั้ง?)จะพินาศไรงี้
แล้วคนที่เป็นกุญแจสำคัญหมุนวงล้อแห่งชะตากรรมก็นางเอกไงจะใครล่ะ
ที่กูให้เพื่อนเล่าให้ฟังก็ประมาณนี้นะ รอคนอื่นมาเสริมเน้อ กูพูดไรผิดไปแก้ด้วยนะ ฮา
Ky แป้บ เพจสถาพรแฟนตาซี เปลี่ยนชื่อเป็นสถาพรyoung adult แล้วนะ
มันมีนิยานเรื่องไหนที่เริ่มจากเรื่องเล็กๆอาจถึงขั้นแทบไม่มีอะไรเลยแล้วค่อยๆขยายเป็นเรื่องใหญ่(ไม่ต้องถึงขั้นกู้โลก แต่ก็ปัญหาใหญ่) ไม่ต้องมีคำทำนาย ไม่ต้องมีอะไรที่ทำให้คิดว่าเรื่องมันจะใหญ่ขนาดนี้มั้ย
>>893 กูช่วยต่อนะ เอาจากที่จำได้ ตอนที่นางเอกหลุดไปอยู่อีกโลก เสียงหวูดดังขึ้นพอดี ถ้าจำไม่ผิดเหมือนเป็น 1 ใน 6 สัญญาณที่ว่าเพราะปกติหวูดมันไม่ดัง ตอนนางหลุดมาหินอำพันที่นางบังเอิญเจอในก้นขวดนมดันกลายเป็นกำไรอำพัน ที่ว่ากันว่ามีเพียงแม่มดแห่งพาเวนน่าเท่านั้นที่มี พระเอกเลยเข้าใจว่านางคือแมมดในคำทำนายที่จะมาช่วยโลก นางบอกว่าไม่ใช่นางเป็นคนธรรมดาบลาๆ ว่ากันไป จากนั้นพระเอกก็เลยให้นางทำงานในเมืองประมาณกึ่งๆ คนรับใช้คนทำความสะอาดอะไรเนี่ยแหละ ในเรืองมีอธิบายฐานะของแต่ละคน ซึ่งกูลืม จริงๆ มันมีฉากสักฉากเนี่ยแหละที่พระเอกกับนางเอกตกลงกัน ถ้าช่วยโลกนี้ไว้ได้หรือยังไง พระเอกสัญญาว่าจะพานางเอกกลับโลกเดิม แต่นางเอกต้องช่วยโลกนี้ให้ได้ก่อน...มั้ง
จำได้ฉากหนึ่งนางเอกโดนเป็นตัวแทนให้ไปหาของในป่าซึ่งมันอันตรายมากกก เพื่อนนางเอกก็เป็นห่วง มีคนเตือนบอกว่าอย่าออกนอกเส้นทางไม่งั้นจะเจออันตราย พอนางเจอของและกำลังจะกลับ นางทำอะไรเนี่ยแหละเหมือนไปเจออุบัติเหตุเข้า และพระเอกก็มาช่วยไว้ ส่วนตอนจบเล่มมันเกิดเรื่องอะไรสักอย่างขึ้น นางเอกรู้ว่ามีคนคนหนึ่งกำลังจะโดนฆ่า...ราชาสักเมืองมั้ง กูจำไม่ได้นางเอกรู้ได้ไง แต่เพราะนางเลยช่วยคนที่ว่าไว้ได้ทัน มันก็เลยกลายเป็นว่าภันพิบัติข้อแรกเคลียร์สำเร็จ เหลืออีกห้าภัยพิบัติ
คือกูเล่าจากความทรงจำอันเลือนลางของกูจริงๆ คือกูจำเนื้อเรื่องแทบไม่ได้ ชื่อนางเอกยังลืม จำได้แค่พระเอกชื่อลูมิแนร์เพราะชื่อแปลกๆ
บ่นเพิ่มหน่อย ตามปกติชีวิตนางเอกควรน่าสงสารนะ หลุดไปโลกอะไรก็ไม่รู้ โดนกล่าวหาว่าเป็นแม่มดที่มีพลังยิ่งใหญ๋ที่สุดและต้องช่วยโลก ซึ่งนางยืนยันว่าตัวเองเป็นคนธรรมดา แต่กูกลับไม่รู้สึกสงสารหรือเอ็นดูนางเลยเนี่ยสิ
>>897 นิทานจักรวาล - ลวิตร์ ไม่มีคำทำนาย ไม่มีพลังอำนาจวิเศษ มีแค่ความพยายามของมนุษย์ที่เปลี่ยนแปลงทุกสิ่ง เป็นพลังให้ทุกคน เป็นความหวังและแรงบันดาลใจ
แมรี่ ป็อบปินส์ - พี่เลี้ยงเด็กในเมืองเล็กๆ ไม่มีสงครามอะไรใหญ่โตวอดวาย แต่ทุกคนรักแมรี่ ป็อบปินส์
พันหนึ่งเม็ดทราย - อาหรับ ทะเลทราย เรื่องเกิดจากเรื่องเล็กๆที่น่ารัก มีเวทย์มนต์ เจ้าหญิง อูฐเข้ามาเกี่ยวข้อง
กูถามหน่อย ถ้ากูเขียนนิยายภาคต่อ แต่ว่าเนื้อหาไม่ได้เชื่อมกับภาคแรกซะทีเดียว กูควรมานั่งอธิบายไหมว่าใครเป็นใคร ชื่ออะไร หน้าตาเป็นไง แบบทวนความจำนักอ่านงี้เพราะกูไม่ได้ลงภาคต่อนานมาก
>>902 เขียนในส่วนที่ส่งผลกับภาคปัจจุบันของมึงก็พอ ถ้าคนอ่านเฉพาะภาคใหม่เขาไม่เข้าใจนั่นก็แปลว่ามึงสื่อสารไม่ชัดเจน
อาจจะต้องรวบยอดสรุปภาคแรกไว้หรือค่อยๆ ปล่อยข้อมูลเอาทีละจุดตามเรื่อง
แบบตำนานรักดักควาย 12,000ปี ที่สรุปตอนจบภาคแรกมาไว้ให้สมบูรณ์ คนดูภาคสองไม่ต้องไปขวนขวายหาภาคแรกมาดู
ทำไมหนังสือที่ณาราเขียนต้องออกแบบปกให้นามปากกาตัวใหญ่ครึ่งหน้าวะ ชื่อเรื่องตัวเล็กนิดเดียว ตอนแรกกูนึกว่าหนังสือชื่อณารา พอดูดีๆ นั่นมันนามปากกา
แสดงถึงความเป็นตัวท๊อปไง นิยายณารา
ปกแบบนี้ ด้านในมีโยคะร้อนแน่นอล. #รับประกันฉากนาบ
>>906 ณาราทีแรกกูนึกว่าชื่อเรื่อง แล้วแบ่งเป็นตอนไรงี้ ณาราคงเป็นนางเอกแนวสืบสวนมั้งเลยมีหลายตอน พอลองซื้อไปอ่านเมื่อหลายปีมาแล้ว เหี้ยยยยยย ฉากเย็ดมีให้พรึ่บจนกูเอียน ดีนะที่ซื้อมาเล่มเดียว ไอ้รอยฝันตะวันเดือด คนขายแม่งเชียร์กูว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับยากูซ่า กูก็นึกว่าจะสืบคดีแล้วมีฉากกุ๊กกิ๊กนางเอกพระเอกแบบซีรีย์ in death ของเพิร์ล ดันไม่ใช่ว่ะ แถมเป็นขนบละครไทยทั้งเรื่องชิบหาย พระเอกข่มขืนนางเอกในตอนแรกๆ ต่อมามันก็เย็ดกันแบบไม่ซึนเดเระ ประเด็นยากูซ่าหายไปไหนหมดไม่รู้ แถมตอนใกล้จบโดนจับไปขังไว้ในโกดังอีกต่างหาก ที่กูอ่านเพราะเสียดายเงินนะเนี่ย
KYหน่อย กูได้ยินมาว่าเรื่องเด็กชายผู้เฝ้ารอฤดูใบไม้ผลิมันเรียบจนน่าเบื่ออะเเต่กูอยากรู้เรื่องทั้งหมด มีใครใจดีช่วยสปอยล์ให้กูหน่อยจิ สับก็ได้ 555
>>914 กูว่าเรื่องนี้แล้วแต่คนว่ะมึง ส่วนตัวแล้วกูชอบนะ มันเรื่อยๆ แบบอบอุ่นดี มันแบบก็แค่เล่ามาไรงี้ เหมือนฉากๆ หนึ่งในชีวิตคนอ่ะ คือมันได้พีคมาก แต่ก็ไม่ได้น่าเบื่อ ก็โอดี เหมาะไว้อ่านแบบสบายๆ พักผ่อนหย่อนใจไรงี้ แต่ถ้ามึงไม่ชอบสไตล์นี้ก็อาจไม่ชอบก็ได้นะ ถ้าชอบแบบสไตล์เอนเทอร์เลย(แบบพวกอวี้หว่อ เซอร์เซสไรงี้) แต่ถ้าแนวแบบลวิตร์หรือหยวนๆ หน่อยก็รูนกูว่าก็ได้อยู่...สำหรับกูน่ะนะ
ถ้าจะสปอยล์ก็เว้นบรรทัดให้เป็น see more ด้วยล่ะ เผื่อเพื่อนโม่งคนอื่นไม่ชอบการโดนสปอยล์
ถนนขาวจะกลับมาคืนชีพ เปิดแค่สองพันเล่ม พวกมึ๊งงงรีบจองกันนะ ได้ลายเซ็นพี่ป๊อบไอดอลกูด้วยยยย
(ดีออก กูจะไม่เอ่ยถึงพี่เลย ถ้าโฆษณาพี่จะไม่ได้รบกวนหน้าฟีดกู )
กูเสียดายกระดาษ และสมองเด็ก ๆ ที่หลงไปอ่านงานพี่ว่ะ
>>921 กูว่าเสียดายกระดาษนี่เรื่องจริงว่ะ เสียดายเหี้ยๆ แต่กูว่าเด็กๆคงไม่เป็นไรอ่ะ
บางเรื่องสมัยประถม-ม.ต้น อ่านก็ว่าไม่คิดอะไรนะ สนุกด้วยซ้ำ(บางเรื่องสนุกมากด้วยห่า) แต่พอโตมาเนี่ยดิ
อีเหี้ยยยยยยยยยยยย กูทำอะไรลงไปปปปปปย์ เพราะฉะนั้นน่ะนะ ให้เด็กมันอ่านไปเถอะ
ผิดเป็นครู ประสบการณ์อันเจ็บปวดจะทำให้พวกหนูๆเติบโตและเป็นนักอ่านที่มีมาตรฐานสูงขึ้นนะ ///ปาดน้ำตา
ป.ล. กูเคยคุยกะคนที่รู้จัก บอกว่าเด็กๆก็โตมากับสนพ.ผีเสื้อนะ แต่ก็อ่านแจ่มใสได้
พอโตมานึกๆดูแล้วทำใจลำบาก ว่าทำไมตอนนั้นถึงอ่านแจ่มใสได้ 555555555555555555555555555
มันคงเป็นวัยอ่ะนะ แต่ประเด็นคือกูอยากให้เด็กรู้มากกว่าว่าเรื่องเหี้ยนี่ลอกชาวบ้านมาว่ะ
ไวท์โรดนี่สุดยอดนิยายนะมึง ทำเป็นเล่นไป รองขาตู้โชว์บ้านกูได้เกือบสิบปี
นี่เสียดาย ตอนน้ำท่วมใหญ่เละไปแล้ว เปิดพรีอีกก็ดี จะได้เอามารองแทนบอยแอนด์กะดอที่เริ่มจะเน่าแล้ว
>>924 มึงไม่เข้าใจความขลังของการเอาหนังสือที่พรีมารองขาตู้
เปลี่ยนเรื่องเถอะ มีใครอ่านเรื่อง เอ็ดเวิร์ด ทูเลน มั้ย(และนิยายอื่นๆของเขาด้วย) กูอ่านเรื่องย่อแล้วสนใจ แต่ลิสรายการกูเยอะเลยขอถามเรื่องมันหน่อยถือว่าดีใช้มั้ยมึง
ปล.ในงานหนังสือมันจะมีเจ้าไหนขายปืนกับช็อกโกแลตของโอตสึมั้ย
KY ตอนนี้เอ็นเทอร์ยังรับต้นฉบับนิยายคนไทยแต่งอยู่รึเปล่าวะ เห็นออกแต่นิยายแปลบ่อยมากช่วงนี้ กูจะลองส่งไปแต่ช่วงนี้ไม่เห็นเงานิยายไทยในเพจเลยชักจะหนาวๆ ว่ะ
พูดถึงนิยายเห่อหมอย กูโคตรอายเลย สมัยเด็กประมาณอายุ 15-17 กูชอบแต่งฟิคมากๆๆ แต่งลงบอร์ดฟิคทั่วไป ตอนนั้นมีคนอ่านคนเมนท์เยอะพอสมควรด้วยนะ ก็เด็กๆ รุ่นเดียวกันนี่แหละ ผ่านไปราว 10 ปีวันนี้กลับไปอ่าน โถถัง ทั้งมโน เพ้อเจ้อ น้ำเน่า ความสมจริงไม่มี พล็อตกับนิสัยตัวละครขัดแย้งกันเองไปหมด ถถถ แต่อ่านแล้วมันก็ขำดีนะ ขำตรงมันโคตรจะเพ้อเจ้อหาความสมจริงไม่ได้นี่แหละ นี่ถ้าไม่มีไฟล์ฟิคพวกนี้หลงเหลืออยู่ กูเองคงลืมไปแล้วว่าสมัยเด็กตัวเองก็เคยเห่อหมอยกับเค้าด้วย ถถถถ กูเลยเห็นด้วยกับ >>922 นะ ของแบบนี้มันเป็นไปตามวัย แต่กูแอนตี้เรื่องลอกมาเหมือนกัน ถ้าไม่ลอกมา กูว่าก็ปล่อยมันอ่านไปเหอะ วัยเด็กมันก็ต้องการอะไรเห่อหมอยๆ 555555
กูอยากอ่านคาฟกาฉบับที่แปลเป็นภาษาอังกฤษอ่ะ จะหาอ่านได้ที่ไหนมั่ง กูอ่านฉบับแปลไทยแล้วไม่รู้เรื่อง หรือต้นฉบับเขาเขียนไม่รู้เรื่องอยู่แล้ว
>>821-832 พูดถึงนิยายเลหลังลดราคา โลตัสเอ็ดเพรสแถวบ้านกูเอานิยายแปล ราคาปกเกือบๆ300 มาขายลดราคาเหลือเล่มละ 59 ว่ะ
ปรกติกูเจอแต่นิยายรักที่รูปปกแนวเดียวกัน ราคาปกเล่มละไม่ถึง200 แต่วันนี้กูนึกไงไม่รู้ไม่ลองคุ้ยๆในแผง ปรากฎว่าเจอนิยายแปลแนวสืบสวน
เกี่ยวกับการแพทย์เล่มหนึ่งเกี่ยวกับสายลับเล่มหนึ่ง น่าสนใจดี เล่มหนาด้วยนะมึงประมาณ1นิ้วได้ เห็นแล้วก็เสียดายแทนสำนักพิมพ์ ลงทุนค่าแปลค่าพิมพ์ค่าลิขสิทธิ์แต่สุดท้ายขายไม่ออกต้องมาลดราคา ถึงจะยังไม่ตกต่ำจนไปนอนกองในกระบะ20บาทก็เถอะ
แต่มองในมุมคนอ่านมันก็ดีตรงที่ประหยัดเงินได้เยอะ นิยายแปลมีคุณภาพราคาเท่ากับข้าวหนึ่งมื้อ ไม่ต้องถ่อไปถึงงานหนังสือด้วย
พวกมึง คือกูอยากลองหาหนังสือแนวเข้าป่าล่าสัตว์อ่านเล่นๆว่ะ มีเรื่องไหนแนะนำกันบ้างปะวะ
>>935 Twisted วิปลาสฆาตกรรม เป็นเรื่องเกี่ยวกับนักสืบของFBI สนพ เลม่อนกรีน
อีกเล่มที่ซื้อมาPulse ปลุกชีพสยอง เรื่องแนวๆสยองเกี่ยวกับการแพทย์ สนพ.ฟินิกส์
เท่าที่สังเกตดู ทั้งแผงนี้อมรินทร์จัดจำหน่ายหมด เรื่องแนวๆโรแมนติคส่วนมากเป็นของ Touch Publishing
Sarin อ่อมี 18+หลุดมาเล่มหนึ่งด้วย ของ สนพ.Desire แต่ละเล่มก็หนาพอสมควร แต่คุณภาพยังไม่รู้ว่ะ
กูเลยเลือกนิยายแปลแนวสืบสวนไว้ก่อน
อ่านตัวอย่างแม่ทัพอยู่บนแล้วก๊าวใจชิบหาย มีหนุ่มคนไหนมาชอบแม่ทัพบ้างมั้ย อยากเห็นพระเอกหึง
ว่าจะไปสอยที่งานหนังสือ
กูอยากให้เจ้าจิ้งจอกอะไรนั่นเป็นพระเอกว่ะ แต่ดูท่าได้เป็นพระรองแหง
>>939 >>940 >>942 โอบกอดพวกมึง กูเคยมาหยอดทีนึง ในที่สุดก็มีคนพูดถึงบ้างแล้ว กูต้องการเพื่อนกรี๊ดเป็นอย่างมาก!
เจ้าจิ้งจอก(ชื่อหูชิงเปล่าวะ กูลืม)กูดูทรงแล้วยังไงก็พระรองว่ะ แต่ไม่รู้พระเอกจะหึงมั้ย เหมือนส่วนใหญ่จะหึงกับผู้หญิงมากกว่า 555
แต่กูชอบท่านแม่ทัพหึงนะ ยิ่งตอน "หยุดผิวปากได้แล้ว" นี่กูหลุดพรืดเลย
กูชอบฉากอนุทั้ง 3 มันมีอนุที่ไหนพยายามหาทางไม่ให้หย่าวะเนี้ย 55555
ตอนได้ยินชื่อเรื่องแม่ทัพอยู่บนนี่นึกว่าเป็นนิยายวาย ถถถ
ท่านแม่ทัพเป็นไง ตอนจบแบบไหนใครรู้บ้างบอกกูหน่อย เคยไปหาเรื่องย่ออ่านจากบอร์ดนิยาย เจอแต่ว่าหลังจากนี้ท่านแม่ทัพจะท้อง พระเอกเลยไปรบแทน นอกนั้นปล่อยกูไว้กับความสงสัย อยากรู้เรื่องต่อมาก
กูแทรกแป๊บ พอดีกูพึ่งอ่านผู้เสกทรายเล่ม1จบ เรื่องนี้กูอ่านๆหยุดๆมานานมาก บางช่วงกูก็ออกแนวเบื่อ แต่พอถึงตอนท่านมัธกับแอสตรานี่กูจิกหมอนกรี๊ดมาก คือกูชอบกูฟินมาก ความคิดกูเป็นคู่ที่กูชอบเกือบที่สุดแล้ว คู่ที่กูชอบที่สุดคือท่านอาของเซรีญาที่มีเรื่องแยกเล่มเล็กๆออกมา
เสกทรายเข้าท้อง
กูอยากอ่านนิยายแนวสงครามว่ะ สงครามโลกครั้งที่สอง ที่หนึ่งอะไรแบบนี้ มีแนะบ้างมะ จะรัก จะบู๊ จะหักเหลี่ยมเชือดเฉือนยังไงไม่เกี่ยง
กูพึ่งอ่าน gone girl อยากบอกว่าแม่งรำคาญไอ้() ชิบหายเลย ไม่รู้จะใส่มาทำไม
แต่กูก็พอทนอ่านได้จนถึงบทที่สอง ตอนอ่านเจอเสียงเอฟเฟ็ก (แท่น แท่น แท้น) กับ (แป่ว) นี่แหละ กูแม่งเลิกอ่านเลย
ทำไมเรื่อง HACK มันบางลงเรื่อยๆ วะ เห็นปกเต็มออกน่าจะไม่ถึงร้อยหน้าด้วยซ้ำ
มึงงง //ถามในนี้ได้ป่าววะ
คือกูต้องทำรายงานวิเคราะห์ after dark ราตรีมหัศจรรย์ทของมุราคามิ อ่ะ กุจะหาเวอร์ไทยได้ที่ไหนวะ //ใครมีมั้ย กุจะร้องไห้แล้วเนี่ยยย
มึงงง //ถามในนี้ได้ป่าววะ
คือกูต้องทำรายงานวิเคราะห์ after dark ราตรีมหัศจรรย์ทของมุราคามิ อ่ะ กุจะหาเวอร์ไทยได้ที่ไหนวะ //ใครมีมั้ย กุจะร้องไห้แล้วเนี่ยยย
Fangirl
Z for Zchariah
แบบหนังสือสนุกมั้ยอ่ะ น่าสนใจดี
จากการสอบถามเรื่อง after dark ทำเอารู้เลยว่าเรียนที่ไหน เพราะกูก็ต้องใช้ 55555555555
มึงงง //ถามในนี้ได้ป่าววะ
คือกูต้องทำรายงานวิเคราะห์ after dark ราตรีมหัศจรรย์ทของมุราคามิ อ่ะ กุจะหาเวอร์ไทยได้ที่ไหนวะ //ใครมีมั้ย กุจะร้องไห้แล้วเนี่ยยย
คณะพวกมึงเล่นโม่งกันกี่คนวะนั้น 5555
พวกมึงรวมรุ่นกันได้แล้วมั้งนั่นน่ะ 5555
>>996 กูว่า992มันโทรลเล่นว่ะ
อีกอย่าง ถ้ามึงอยู่คณะกูจริงๆแล้วเข้ามาถามโดยที่ไม่ดูก่อนว่าข้างบนเขาตอบไปรึยัง มึงก็ไม่ควรเรียนคณะนี้แล้วว่ะ มาให้กูตีเดี๋ยวนี่!!!555
>>994 รุ่นพี่กูบอกว่าคณะกูสิงมู้นี้เยอะ นานๆทีก็สวมโม่งมาเดินชนกันเองในมู้ แต่ไม่เจอกับตัวแบบวันนี้กูก็ไม่เชื่อ 55555 กูคือโม่งที่ทักเรื่องคณะตอนบ่ายเองนะ
กูขอกลับมาเรื่องหนังสือแล้วกัน กูลืมชื่อหนังสือเล่มนึงเกี่ยวกับตัวละครจะตื่นมาในร่างคนใหม่เรื่อยๆทุกวัน มีใครรู้จักไหม
>>>/subculture/2071/ เห็นใกล้เต็มแล้วตั้งใหม่เลยละกัน
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.