>>253 มึงพูดก็มีเหตุผล เออ จู่ๆกูก็นึกถึงความซื่อ(?)ของตัวเองในวัยเด็กว่ะ เเบบตอนนั้นนี่คิดว่าเขียนนิยายส่งให้สนพ. ได้ตีพิมพ์ ได้ชื่อเสียงเเละเเฟนคลับ ได้ความชื่นชม ได้รู้สึกโดดเด่นมีอะไรอวดมากกว่าพวกอายุเท่ากันไรงี้ รู้สึกโลกนักเขียนนั้นช่างน่าเข้าไปอยู่ซะจริง ทว่าพอโตขึ้นเริ่มเห็นอะไรหลายๆอย่างก็ชักปลงเเล้วว่ามันไม่ได้สวยงามเหมือนที่วาดฝันไว้เลยว่ะ 555