Fanboi Channel

>>>/subculture/648/ แม่บ้านโม่งสายหนังสือ วงการนิยายไทยมีเหี้ยไรให้นินทามั้ย
>>>/subculture/890/ มหกรรมแม่บ้านสายหนังสือแห่งเว็บโม่งครั้งที่ 2
>>>/subculture/1074/ สารบัญหนังสือแห่งบอร์ดโม่ง เล่มที่3
>>>/subculture/1243/ บันทึกชุมนุมหนังสือแห่งบอร์ดโม่ง เล่มที่4
>>>/subculture/1467/ โม่งหนังสือนานาชาติ ครั้งที่ 5
>>>/subculture/1639/ มหกรรมงานหนังสือประจำบอร์ดโม่ง ครั้งที่ 6
>>>/subculture/1731/ มหกรรมงานหนังสือแห่งบอร์ดโม่ง ครั้งที่ 7
>>>/subculture/1815/ มหกรรมงานหนังสือแห่งบอร์ดโม่ง ครั้งที่ 8
>>>/subculture/1863/ งานหนังสือจบไปแล้วแต่โม่งยังคงอยู่ เล่มที่ 9
>>>/subculture/1932/ งานหนังสือแห่งบอร์ดโม่ง ครั้งที่ 10

กูขอต่อเรื่องgotจากมู้ที่แล้วนะ พูดตรงๆตอนนี้กูรำคาญซานซ่าในหนังสือเว่อร์ ในหนังยังพอเป็นผู้เป็นคนอยู่บ้างแต่ในหนังสือโครตโลกสวย กูอ่านถึงแค่เล่มสามด้วยเลยคิดว่ายังไม่ถึงเวลาของนาง

ถามว่ากูรอการกลับมาของซานซ่ามั้ย กูก็ลุ้นเหมือนกันว่ามันจะเป็นแบบเซอร์ซี่หรือมาเจรี่มั้ย ซึ่งถ้าเลิกโง่แล้วกลับมาเป็นผู้เล่นได้กูจะดีใจมาก แต่ตอนนี้กูไม่สามารถรักซานซ่าได้จริงๆยิ่งมีคนมาบอกว่านางฉลาดน้า กูยิ่งหงุดหงิด จากที่อ่านมานางไม่เคยทำตัวฉลาดว่ะ แค่เอาตัวรอดไปวันๆแค่นั้นแต่คนอวยยังกะว่านางได้ทำเรื่องยิ่งใหญ่มาหรือได้โชว์ความเก๋ามางั้นแหละ มันขัดใจ นางก็แค่โดนลากไปไหนมาไหน ถูกใช้ไปมาไม่ใช่เรอะ นางเคยเอาตัวรอดจากสถานการณ์แบบนั้นได้เองหรอ จริงๆนางควรจะตายห่าไปแล้วถ้าเดอะฮาวไม่มาช่วยนางในตรอกตอนจลาจล นางก็เหมือนเลดี้ทั่วไปที่ยังกากอยู่ทั้งนั้นแหละ ทำเหมือนกับว่าที่เอาตัวรอดมาแต่ละวันนี่เก่งซะเต็มประดา ทุกคนในเรื่องมันก็ต้องเอาตัวรอดแบบนั้นกันทั้งนั้น

ที่คืองสุดคืออวยซานซ่าแล้วเหยียบอาร์ยา กูหงิดเพจนั้นสัส

ซานช่า เอาจริงๆกูว่านางเป็นผู้หญิงธรรมดาแบบเราๆนี่ล่ะ ต้องการความรัก อยากมีเจ้าชายรูปงามขี่ม้าขาวผ่านมาช่วย บ้านสตาร์คมันไม่ได้เหมือนบ้านแลนนิสเตอร์ ไทเรลไรงี้ที่ต้องชิงอำนาจ ขัดขากัน ใครพลาดต้องตายไรงี้ บ้านสตาร์คเลี้ยงลูกแบบครอบครัวอบอุ่นทุกคน (ไม่นับจอน สโนว์) ซานช่าก็คงไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่าการแต่งงานแบบเทพนิยายที่เจ้าชายเจ้าหญิงรักกันทุกอย่างก็แฮปปี้เอนดิ้ง นางไม่ได้คิดถึงว่าในวังแม่งจะชิงดีชิงเด่น คนนั้นฆ่าคนนี้ คนนี้หักหลังคนนั้น ถึงมีภัยสามีก็จะปกป้องกูชัวร์ นางโลกสวยเพราะโลกที่ผ่านมาของนางมีแต่ความรักความอบอุ่นเลยคิดว่าคนอื่นๆนอกบ้านจะเป็นแบบนี้หมด แต่พอเจอเหตุการณ์ไม่คาดฝัน นางทำอะไรไม่ถูกเพราะไม่เคยเจอ ไม่เคยคิดมาก่อน ไม่มีใครช่วยเลยจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย เอาวะ ทำเนียนๆตามน้ำไปก่อนค่อยหาช่องทางละกัน
ที่นางต้องการคือครูดีๆที่จะสอนเล่ห์เหลี่ยมให้ว่ะ ประสบการณ์ที่เจอมาสอนไม่ได้หรอกเพราะไม่ได้ถูกฝึกมาให้คิด ต้องมีคนชี้แนะนางถึงจะเอาตัวถูไถไปได้บ้าง....ซึ่ง กูกลัวว่านางจะเสร็จอีนิ้วก้อยซักวัน

>>3 อันนั้นกูก็กลัว อีนิ้วก้องแม่งดูหัวงู อีห่า ปากบอกรักแม่เค้า ได้กะแม่เค้าแล้วแล้ว บอกซานซ่ามึงอาจจะเป็นลูกกูก็ได้นะจ๊ะ ซักพักจูบซานซ่าเฉย อีห่า เป็นกูคงแหยงอีนี่

กูหวังอยากให้ซานซ่าใช้ประโยชน์จากนิ้วก้อยบ้าง แล้วกลับมาช่วยพี่น้องมึงหน่อย แต่ละคนจะตายห่าอยู่ละ ริคคอนแม่งก็หายสาปสูญไปเลย ไหนว่าจะไปหาจอนไงวะ นี่ยังไปไม่ถึงอีกหรอ ไม่ใช่ลงไปนอนเป็นปุ๋ยไปแล้วนะ

ริคอนเนี่ย กว่าจะไปถึงแม่งจอนเป็นปุ๋ยก่อนแน่ๆ
เนื้อหาเล่มล่าสุดกูยังไม่เห็นทางจะจบเลย จะงอกจาก 7 เล่มเป็น 9 เล่มกูก็ไม่แปลกใจแล้ว

>>5 ตอนจบ เน็ตสะดุ้งตื่น แคทผลักประตูเข้ามาบอกว่าขบวนของโรเบิร์ตกำลังจะมาถึงวินเทอร์เฟล เน็ตนั่งอึนอยู่พักหนึ่ง อีกาสามตาก็บินเข้ามาในห้อง ร้องกาๆแล้วก็ตาย จบ

จริงๆแล้วตัวละครห่วยๆมาตอนต้นแล้วค่อยเรียนรู้ไปเนี่ยกูชอบนะ กูถือหางซานช่ามาก กูเอ็นดู กูสงสาร แม้บางทีกูอยากเอื้อมมือเข้าไปในทีวีหรือหนังสือตบกระโหลกนางซักสองสามทีแล้วด่าว่าให้เลิกงี่เง่าได้แล้วแม่คุณก็ตาม กูอยากเห็นว่านิ้วก้อยมันจะสอนอะไรให้ซานช่าบ้าง อีนี่ชอบพูด "Don't trust anyone" ตลอด ถ้าซานช่าลงมือฆ่าอีนิ้วก้อยแล้วพูดประโยคนี้ด้วยรอยยิ้มอ่อนหวาน กูจะฟินมากกกกกกก
อีกอย่าง กูรอทีเรียนกลับมาหาว่ะ ทีเรียนน่าจะปกป้องนางได้ คอยบอกคอยสอนคอยชี้ทางนางคอยเดินข้างๆ เป็นเจ้าชายของซานช่า ถ้าทีเรียนหล่อ สูงนะ นี่มันบทพระเอกกับนางเอกชัดๆเลยว่ะ 555555555

>>7 แต่ซานซ่าเกลียดทีเรียนจะตายห่า แถมทีเรียนก็ไม่ได้รักซานซ่าด้วย ดูแล้วถ้าจะกลับมาคงกลับมาในบทพรรคพวกของแดนี่มากกว่า แต่กูอยากรู้ว่าสองตระกูลนี้มันจะลงเอยยังไง

>>8 ทีเรียนมันมาแนวๆผู้ใหญ่เห็นเด็กซื่อๆไม่ทันโลกก็เอ็นดู ส่วนซานช่านางไม่ได้รัก แต่ก็ไม่ได้เกลียดไม่ใช่เรอะ หรือกูพลาดอะไรไป

>>9 ไม่รู้ดิ เห็นซานซ่ามันดูยี้ๆทีเรียนแล้วบอกกับที่ทีเรียนเป็นแลนนืสเตอร์ด้วย ตอนพี่มันตายใหม่ๆนี่กูรู้สึกถึงออร่าแห่งความเกลียดแลนนิสเตอร์แผ่ออกมาจากซานซ่า

GoT กูอ่านนิยายไปสามเล่มก่อนจะตามดู Series ของมัน ( ปกติไม่ค่อยตามดู Series อะไรอยู่ละ )
Plot มันสนุกนะ แต่แนวทางการดำเนินเรื่องมันชวนง่วง รูปแบบการบรรยาย การพรรณนา ไม่ถูกจริตกูสักนิด
แต่ยอมรับว่า Character กับบทพูดเท่ห์ๆนี่ทำน้ำเดินได้

หรือว่าคนแปลของพี่ไทยเราไม่ลื่นพออันนี้กูก็ไม่รู้นะ

เรื่องนี้กูสงสารเดอะฮาวด์ที่สุดแล้ว ทำดีแทบตาย สุดท้ายไม่มีที่อยู่

>>11 แปลไทยเรื่องนี้เหี้ยค่อนข้างเป็นเอกฉันท์นะ

>>12 แต่ก่อนหน้านั้นก็ค่อนข้างชั่วอยู่นะ จริงๆอินี่ไม่ดีไม่ร้ายอ่ะ ดีกับบางคนร้ายกับบางคน
>>7 กูสงสัยว่านางจะทำได้หรอวะ ถึงแม้ว่านิ้วก้อยจะฆ่าพ่อนางก็เถอะแต่แม่งก็ช่วยให้นางรอดจากพวกแลนนิสเตอร์ คอยสอนโน่นนี่ให้ แถมด้วยนิสัยซานซ่า เดี๋ยวแม่งก็จะไปหลงรักอีนิ้วก้อยซะเองอีก เงิบเลยถ้าเป็นงั้น

กูสงสัยเรื่องเดอแนริสมากกว่าว่าทำไมถึงไม่ยอมยกโทษให้จอราห์ ถึงจอราห์จะเคยทรยศแต่ตอนนี้มันก็ไม่ได้ทำแล้วแถมมันเป็นคนช่วยชีวิตแดนี่มาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ทำไมนางถึงยอมยกโทษให้ไม่ได้วะทั้งๆที่นางเองก็รู้ตัวดีว่านางต้องการเขา มีการหมีของข้า หมีของข้า หรือจริงๆแล้วนางรักจอราห์พอรู้ว่าเคยโดนทรยศมันเลยเจ็บลึก

>>14 ไม่น่าจะรักนะ เชื่อใจสุดๆ ไว้วางใจมาก พอโดนหักหลังมันก็เจ็บมากเป็นธรรมดา อีกอย่างกูว่านางระแวงว่าลุงหมีแกจะมาไม้ไหนอีกมั้ง นางไม่อยากโง่ ไม่อยากหลงกลอีกมั้ง

>>15 กูเห็นนางยังยอมอภัยให้เซอร์บาร์ริสตันเลย ทั้งๆที่ตาลุงนี่เคยทำงานให้ศัตรูมาก่อนตั้งนานนม แต่กับตาหมีนี่ร่วมหัวจมท้ายมาด้วยกันตั้งนานทำไมถึงยอมให้ตาลุงมากกว่าตาหมีอ่ะ หลังๆวีรกรรมตาหมีมันน่าจะพิสูจน์ความภักดีได้มากแล้วนะ กูล่ะงง

>>14 เคยคิดแบบมึงหรือจริงๆแดเนริสจะรักลุงหมีลึกๆว่ะเลยฝังใจไม่ก็ลึกซึ้งประมาณหนึงเลยเจ็บจำได้ว่าคำทำนายของนางคือนางจะถูกทรยศด้วยความรักไรทำนองนี้น่าจะหมายถึงลุงหมีรึเปล่าว่ะมึงว่าไง

>>13 ใช่ กุเห็นด้วย แม่งแปลบทนึงว่าแบบ "ข้ามีม้าต้องแปรงขน" ละกุอยากจะปาทิ้ง
กุอ่านอิ้งแทน อ่านง่ายนะ

>>18 คำเต็มๆมันควรแปลว่าอะไรเหรอประโยคนั้น กูไม่เคยอ่านอิ้งน่ะ

ตอนนี้กูติดพยัคฆราชซ่อนเล็บอยู่...เขียนเก่งชิบหาย
นานๆจะได้อ่านอะไรที่สมกับความคาดหวังบ้าง

ปกติเจอโฆษณายอดขายอย่างนู้น สนุกอย่างนี้ เป็นคลื่นลูกใหม่ ฯลฯ

>>17 คำทำนายนางมันมีไรบ้างวะกูลืม แต่เป็นไปได้ว่าจะเป็นลุงหมี

อีเกมออฟโทรลนี่กูเชียร์ใครแม่งเดี้ยงทุกคนจนไม่กล้าเชียร์แล้วว้อย ที่กูเฮิร์ตมากคือท่านโอเบริน...เล่นเกมตีแตงโมกันรึงายยยย เนื้อแตงโมกระจายเกลื่อน

>>22 โอ้ย กูด้วย ท่านโอเบรินสุดหล่อ เสียหมาเลยไอเหี้ยยย เงิบ

เน็ดเปิดตัวมากูก็คิดว่าพระเอกแน่นอนคนนี้ ที่ไหนได้......กูเสียใจ

กูนี้อีพี่Robเลย ยังดีที่ซีซั่นหลังบทพี่แกน่าถีบขึ้น แต่ก็แม่ง.... สาดดด

ตอนนี้กูเชียร์ อีแรมซี่ล่ะ ขวัญใจกูมาก พ่อลิงน้อย

>>21 สามไฟที่ท่านต้องจุด.. หนึ่งคือชีวิต หนึ่งคือความตาย และ หนึ่งคือความรัก
สามอาชาที่ท่านต้องขี่ไป.. หนึ่งคือเตียง หนึ่งคือความหวั่นกลัว หนึ่งคือความรัก
สามกบฎ/การทรยศ? ที่ท่านจะได้รู้.. หนึ่งเพื่อเลือด หนึ่งเพื่อทองคำ หนึ่งเพื่อรัก

หลักๆเกิดขึ้นจริงแล้วหลายอย่างเช่นผัวนางตาย นางปลุกมังกร ข้อสุดท้าย การทรยศจากความรักข้อนี้กูเคยตีความว่าอาจจะยังไม่เกิดขึ้น
แต่พอมาคิดดีๆ แบบมั่วๆเองอ่ะ นางไม่ยอมให้อภัยลุงหมีเลย กูว่าถ้าให้อภัยไม่ได้มันน่าจะเท่ากับว่าลุงเป็นคนที่นางรักนะไม่รู้ว่าแง่ไหน
แต่กูว่าคนเราจะไม่ยอมให้อภัยคนที่เคยเชื่อใจมันต้องมีผลมาจากลึกๆแล้วคนๆนั้นมีความสำคัญต่อจิตใจเราอย่างมากถึงได้เจ็บกว่าคนอื่นอ่ะ
แต่จริงๆ อาจไม่ใช่ลุงก็ได้อ่ะนะ

กูเชียร์น้องแบรนกับอาร์ยาด้วย อย่าตายนะหนู ไม่งั้นพี่เฮิร์ตมาก อีลุงมาร์ตินเกลียดบ้านสตาร์คเหรอวะถึงทำขนาดนี้

อ่านกระทู้ Webcomic แล้วรู้สึกว่าตอนนี้นักวาดมีช่องทางในการขายผลงานผ่านเว็บผ่านแอพค่อนข้างมาก ทั้งอุ๊คบีทั้ง Comico พอมานึกถึงกลุ่มนักเขียนกูนึกไม่ค่อยออกเลยว่ะ นอกจากแอพของเด็กดี คือบางทีกูก็อยากอ่านงานดีๆหลายๆแนวที่ไม่ได้มาจากเด็กดีอ่ะ มันพอจะมีบ้างมั้ย หรือเกิดยากกว่าคอมมิคเพราะคนไทยไม่ชอบอ่าน คอมมิคมันเลยเกิดง่ายกว่าฟิกชั่น

>>28 เออ นั่นสินะ กูเห็นด้วยกับมึงว่ะ

>>28 จำได้มีคนเคยลงเว็บอื่นอยู่(ไม่ใช้กระทู้นี้) แต่ก็ไม่ดังจริงๆนั้นแหละ ถ้าจะมีเว็บหรือแอพสำหรับลงนิยายพวกมึงหวังอยากให้เป็นแบบไหนบ้าง

>>30 กูขอให้เข้มงวดเรื่องหมวดนิยาย

>>30 กูพูดแล้วอย่าหัวเราะกูนะ คือกูอยากให้เป็นที่เปิดตัวนักเขียนระดับซีไรต์อ่ะ ไม่ต้องถึงกับได้รางวัลหรอก เอาแค่ได้เข้าชิงหรือถูกเสนอชื่อก็พอ
ตอนนี้กูเข้าใจว่ารางวัลซีไรต์จะเสนอชื่อได้ผลงานนั้นต้องถูกตีพิมพ์มาก่อน(ถ้าผิดท้วงได้นะ) สิ่งที่กูหวังคืออยากให้งานที่ถูกเสนอชื่อไม่เคยตีพิมพ์เป็นรูปเล่มแต่ถูกนำเสนอผ่านรูปแบบไฟล์ดิจิตอลอ่ะ(จะเว็บหรือแอพก็ได้)

นิยายดีๆหลายเล่ม คนเขียนก็เป็นแค่มือสมัครเล่นไม่ได้เขียนเป็นอาชีพ แต่บางทีเปิดตัวมาแล้วงานเค้าคุณภาพดีมากจนกูแอบคิดว่าเค้าต้องผ่านการเขียนมาเยอะแน่ๆ ก็อยากอ่านงานเก่าๆของเค้าอยากดูพัฒนาการของเค้า และอยากมีพื้นที่ไว้สำหรับนักเขียนดีๆใช้เป็นที่เดบิวงานตัวเอง

>>19 ข้าต้องแปรงขนม้า มั้ง

>>32 มึงลืมเรื่องเฟทไดอารี่ไปรึเปล่าที่มีชื่อเข้าชิงซีไรต์น่ะ แต่สิ่งที่มึงหวังถ้าลงแค่เว็บมันจะติดอีตรง
4. เป็นงานตีพิมพ์เผยแพร่ (มี ISBN) เป็นเล่มครั้งแรกย้อนหลังไม่เกิน 3 ปี ภายในวันสิ้นกำหนดส่งงาน นี้สิ(เครดิต http://seawrite.com/?page_id=12)
จะว่าไปที่เว็บคอมมิคมันฮิต อาจเพราะมีเงินจ่ายคืนให้นักวาดส่วนหนึ่ง(และคนอ่านก็ไม่ต้องเสียเงินอ่านด้วย) ส่วนพวกนิยายคนจะผลิตมันง่ายกว่าวาดอยู่แล้ว(ดูจากปริมาณ)แต่มันดันกระจุกกันอยู่ที่เดียวนี้สิ และกูก็คิดไม่ออกเหมือนกันว่าต่อให้สร้างขึ้นมาจะโปรโมทยังไงให้นักเขียนและนักอ่านหันมาลองใช้ดู
ปล.ขอไม่พูดถึงคุณภาพงานละกัน เพราะไงๆถ้าลงให้ใครอัพก็ได้มันก็คุมไรไม่ได้อยู่แล้ว ยังไงๆคนที่แรงเขียนมากสุดก็คือเด็ก และคนที่มีเวลาอ่านเยอะสุดก็เด็กอีกนั้นแหละ

>>26 กูอ่านคำทำนายแล้วไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ เพื่อเลือดนี่หมายถึงไรอ่ เพื่อทองคำด้วย คือมันเคยถูกทรยศเพราะสองอย่างนี้มาแล้วหรอ แล้วไอคนทำนายจริงๆแล้วแม่งเป็นใครวะ อยู่ๆก็มาแล้วหายไป

>>35 เลือด=ชีวิตหรือญาติร่วมสายเลือด น่าจะหมายถึงพี่มัน
ทองคำ=ลาภยศเงินตรา อันนี้น่าจะคนสนิทที่ถูกพ่อค้าทาสซื้อไป

>>35 เอาตามที่คนวิเคาะห์แล้วกูเห็นด้วยนะ การทรยศ? ที่ท่านจะได้รู้.. หนึ่งเพื่อเลือด หนึ่งเพื่อทองคำ หนึ่งเพื่อรัก
1.น่าจะเป็นแม่มดหมอผีที่ล้างแค้นโดรโก้ แล้วนางก็เสียลูกไป 2.คนใช้หักหลังขโมยลูกมังกร กูว่ามังกรคือทองคำ ของล้ำค่าที่เดนี่มี
ข้อ3 จากความรัก กูคิดว่าเป็นลุงหมี อย่างที่โม่งบางคนคิดว่าใจจริงเพราะรู้สึกรักหรือไว้ใจมากๆรึเปล่าจึงเจ็บหนักกว่าใครจนอภัยให้ไม่ได้

อันที่อาชาที่ท่านขี่ หนึ่งคือเตียง หนึ่งคือความหวั่นกลัว หนึ่งคือความรัก กูเดาว่าเขาสื่อถึงฐานของอำนาจนะเป็นสิ่งแทน
เตียงคือsex นางแต่งงานกับคาลส่งผลให้มีอำนาจขึ้นมาจริงมั้ย ความหวั่นกลัว กูเดาว่าคืออำนาจรอบด้านที่นางรับมาจากคนที่ไว้ใจได้ก็ดีไม่ได้ก็ดี
การเป็นผู้นำต้องอยู่ท่ามกลางความหวาดกลัว ความรักหนึ่งในสิ่งที่เป็นดั่งอาชาของนางกูว่ามันสือถึงผู้คนที่รักเดนี่จากใจแล้วเป็นกำลังเป็นแขนขาให้นางว่ะ

ไฟที่ท่านต้องจุด.. หนึ่งคือชีวิต หนึ่งคือความตาย และ หนึ่งคือความรัก
ไฟที่จุดอย่างแรกคือชีวิต น่าจะหมายถึงมังกรที่นางฝักมา ความตายกับความรัคิดไม่ออกว่ะ

ทั้งหมดนี้กูออกจะจับแพะชนแกะตีความไปต่างๆนาๆหน่อยนะอย่าเชื่อกูมาก 5555

>>37 ไฟเพื่อความตายกับความรักอาจจะยังไม่ออกก็ได้มั้ง บางทีความตายอาจเป็นต้องไปฆ่าพวกไวท์วอกเกอร์ ส่วนความรักคือจอน สโนว กูไม่รู้ กูเมา

>>38 โอยกูนี้นั่งอวยจนเหงือกกูแห้งเมื่อไหร่เดนี่จะเจอกับพี่จอนคนไม่รู้อะไรเลยสักทีว่ะ แทบไม่เห็นความเป็นไปได้เลยในเวลานี้สำหรับกู

>>16 กรณีบาริสตันเดนีเคยอธิบายแล้วว่าเพราะบาริสตันแค่โกหกเพื่อปกปิดตัวตน(นางไม่นับเรื่องที่บาริสตันทรยศไปเข้ากับโรเบิร์ตนะ) แต่จอห์รานี่ขายข่าวนางให้โรเบิร์ตไง แถมขายนานด้วยกว่าจะหยุดส่งข่าวนี่ก็รู้สึกจะถึงการ์ธแล้วซึ่งเดนีติดว่าจอห์ราจะหยุดไวกว่านี้ ในใจนางอยากยกโทษให้นะแต่พอเรียกพบแทนที่จอห์ราจะขอโทษแล้วอ้อนวอนอย่างที่เดนีหวังว่าจอห์ราจะสำนึกผิดแต่จอห์ราเสือกกวนตีนไงเดนีเลยแบบ อีห่าาา ทำไมมึงไม่มากราบตรีนอ้อนวอนกู งั้นมึงจงไปให้พ้นนน

นานขนาดนี้ ป่านนี้ไวท์วอกเกอร์คงลากจอนไปทำปุ๋ยหมักแล้วมั้ง

มึงว่าใครจะได้นั่งบัลลังก์เหล็กในตอนจบวะ ส่วนตัวกูคิดว่าเดเนริสจะรีเทิร์นกลับมาเป็นควีน แต่ผัวนางจะเป็นเอกอนหรือจอนก็ไม่อาจรู้ สองคนนี้มีแววที่สุดแล้วล่ะ

กูว่าตายห่าหมดว่ะT_______T

>>34 กูพอเข้าใจเหตุผลของมึงนะ ประมาณว่า นิยายทำง่ายใครๆก็ทำได้ แต่การตัดสินคุณภาพต้องใช้เวลา ดังนั้นการหาผลงานดีๆที่โดดเด่นท่ามกลางนิยายที่ไม่มีคุณภาพมันก็เป็นเรื่องยาก ยิ่งถ้าเทียบกับงานคอมมิค ที่เห้นสายเส้นแค่หน้าเดียวก็พอตัดสินได้เลย ว่าชอบไม่ชอบ ถ้าไม่ชอบลายเส้นก็ไม่อ่าน ถ้าชอบลายเส้นก็อ่านต่อ แต่นิยายนี่ต้องใช้เวลาอ่านอย่างน้อยก็ 5 นาทีเข้าไปล่ะ(อ่านแบบเร็วๆ)กว่าจะพอบอกได้ว่าภาษาที่ใช้มันดีพอมั้ย แถมโดยรวมคนไทยยังไม่ค่อยชอบอ่านด้วยล่ะนะ

เดี๋ยวนี้กูอ่านนิยายจากปกหลังกับคำนำนะ กูเจอคำนำในเด็กดีอธิบายว่าmonsterในอกมส์นี้เรียกว่า"ม่อน" โอเค กูปิดเดี๋ยวนั้นเลย เรื่องต่อมาบอกมีฮาเร็ม ปิด อีกเรื่องพระเอกเป็นอัจฉริยะ แต่กูไม่เคยเจอคนเขียนที่มีIQพอจะเขียนเลวปิดตามระเบียบ

ตอนจบอีนิ้วก้อยเป็นราชา อภิเษกซานช่าเป็นราชินี จบแบบนี้จะมีคนขว้างรีโมทกี่คนวะ

>>40 ไฟรักเผาผลาญใจตาหมี
>>42 ใครคือเอกอนวะ ตัวละครใหม่หรอ กูอ่านถึงเล่มสามอ่ะ
>>39 เออ กูสงสัยทำไมคนถึงเรียกว่าจอนผู้ไม่รู้อะไรเลย มันไม่รู้อะไรหรอวะหรือมันใสๆ มันพระเอก

>>47 นั่นดิ เพราะอิงกริดชอบพูดกับจ้อนแบบนี้มั้ง มันเลยเป็นวลีฮิต ใครๆก็ชอบพูด บักจ้อนมันไม่รู้อะไรจริงๆนะ

>>47 อือ สปอยคร่าวๆว่าฮีเจอกับทีเรียนที่จะไปหาแดเนริสบนเรือ เล่าให้ฟังเรื่องที่รอดมาได้ไง ตอนนี้ใช้ชีวิตยังไง และฮีหวังจะใช้วิธีดั้งเดิมของพวกทาแกเรียนคือการแต่งงานในครอบครัว และให้แดเนริสแบ่งมังกรมาให้ซักตัว แต่พี่เตี้ยของเราไม่ค่อยเชื่อและไม่ค่อยไว้ใจเจ้าชายเอกอนนักหรอก

>>49 ทาร์แกเรี่ยนนอกจากแดนี่ยังมีคนอื่นอยู่อีกหรอวะ กูอเมซิ่งมากๆ

>>48 มันไม่รู้อะไรเลยยังไงวะ กูก็งงอิกริดอยู่เหมือนกัน คือจอนมันโลกสวยหรอ

>>51 โง่และซื่อบื้อมั้ง ทุกอย่างแก้ไขได้ๆ เป็นไงล่ะมุง โดนจ้วงไม่ยับ ตายห่าไปยังก็ไม่รู้

>>50 เห็นว่าตอนเมาเท่นบุกมาฆ่าลูกที่เกิดจากกเจ้าหญิงอิเลีย เมียเจ้าชายเรการ์ วาริสสับเปลี่ยนลูกชาวบ้านกับเจ้าชายเอกอน ส่งไปให้อิริลริโอเลี้ยงไปพลางๆก่อน (อิริลริโอคือคนที่เลี้ยงแดเนริสกับพี่ชายในตอนต้นเรื่อง) จากนั้นก็ติดต่อเพื่อนเจ้าชายเรการ์ชื่อลอร์ดจอน คอนนิงตัน โดนแมดคิงเนรเทศไปที่ทวีปตะวันออกก่อนสงครามกบฎจะจบ ลอร์ดจอนต้องแกล้งตาย เพื่อไม่ให้คนเพ่งเล็งว่าเลี้ยงเด็กผมเงินที่เป็นลักษณะเด่นของทาแกเรียน ใช้ชื่อใหม่ว่ากริฟฟ์ เรียกเจ้าชายเอกอนว่ากริฟฟ์น้อย เจ้าชายต้องย้อมผมเป็นสีน้ำเงิน เรียนการปกครองจากลอร์ดจอน เรียนปวศ. เรียนวิชาดาบ โดนปลูกฝังว่าตำแหน่งกษัตริย์คือหน้าที่ไม่ใช่สิทธิพิเศษ และตอนนี้เจ้าชายเอกอนโตแล้ว พร้อมจะเป็นกษัตริย์แล้ว กำลังจะเดินทางไปหาแดนี่

ไม่รู้ตัวจริงป่ะนะ ไม่มีอะไรยืนยันว่านี่คือเจ้าชาย ทีเรียนก็ไม่ค่อยเชื่อด้วยล่ะ

กูว่าจอนก็แอบโลกสวย+ซื่อบื้อเหมือนกับแดนี่ว่ะ แต่ตอนจบ กูเชียร์จอนเป็นราชาตั้งอาณาจักรใหม่ไปเลย

>>53 เติมให้ว่าที่ย้อมผมนอกจากอำพรางสีผมแล้วยังช่วยพรางสีตาสีม่วงแบบทาร์แกเรียนด้วย

กูเป็นเดนีกูก็ไม่เอากริฟฟ์นะ กองทัพก็ไม่มีแถมยังอ้างสิทธ์เหนือบัลลังก์ได้ด้วยเพราะเป็นลูก

พวกมึงว่าแม่จอนเป็นใครวะ ใช่น้องสาวเน็ดปะ

>>56 กูเดาว่าแม่จอห์นนี่ลีอานนาแต่พ่ออาจจะเป็นเรการ์ว่ะ กูว่าลีอานนาไม่ได้ดูรักโรเบิร์ตเลยแถมเรการ์ยังเอาตัวลีอานนาไปด้วยนี่ ถึงจะพูดกันว่าเรการ์ขืนใจแต่ส่วนตัวกูว่าลีอานนาน่าจะรักกับเรการ์ว่ะ ที่ลีอานนาบอกว่าให้เน็ดสัญญาอะไรบางอย่างก่อนตายด้วยนี่กูเลยคิดว่าน่าจะเป็นเรื่องจอห์น บางทีจอห์นอาจจะเป็นมังกรหัวนึงในสามหัว

กูก็คิดว่างั้นล่ะ แต่เน็ดมันไม่ยอมบอกเลดี้แคทว่าลูกใคร...กลัวเจ๊แกเอาไปบอกชาวบ้านแล้วรู้ข่าวไปถึงโรเบิร์ตเหรอวะ ว่าจอนมีเชื้อสายทาร์แกเรียน แต่โรเบิร์ตมันก็ทาร์แกเรียนอีกตัวนี่หว่า แค่คนละนามสกุล

>>58 บอกก็จอห์นก็โดนฆ่าตายห่าสิมึงแคทลินดูไม่น่าจะเก็บเรื่องสำคัญขนาดนั้นได้ไม่บอกดีกว่าไม่ก็ลีอานนาอาจจะกำชับไว้ว่าห้ามบอกใครรึเปล่า กูไม่รู้กูขัดใจแคทลินหลายรอบละ

>>59 เจ๊แกก็ดูสุขุมเยือกเย็นฉลาดในระดับหนึ่งว่าควรพูดอะไรไม่ควรพูดอะไรนี่หว่า แต่กูขัดใจเจ๊แกเหมือนกัน น่ารำคาญชิบหาย

ต่อให้เน็ดไว้ใจแคทมากแค่ไหนแต่เรื่องนี้บอกไม้ได้หรอก ถึงจะเชื่อว่าแคทมันไม่บอกใครก็ตามแต่มันอันตรายเกินที่จะเอามาพูดว่ะ เพราะบางทีมันอาจมีผลต่อท่าทีของคนเราด้วยไง ถึงบางไม่บอกแต่พฤติกรรมก็อาจสื่อออกมาเอง ทีนี้จอนแม่งอันตรายเลย แล้วอีกอย่างยิ่งมีคนรู้เยอะมันก็ยิ่งอันตรายเก็บไว้กับตัวเองเป็นวิธีจบปัญหาที่ง่ายสุดละและจะไม่มีใครรู้ด้วย

กูเองก็เชื่อทฤษฎีเรการ์ ลีอานน่าเหมือนกัน จะขืนใจหรือสมยอมก็ท้องได้ทั้งนั้น แถมตอนลีอานน่าตายมันให้เน็ดสัญญา เน็ดแม่งนึกถึงบ่อยมันต้องมีนัยยะสำคัญแน่ วิธีการตายก็ปริศนามันบอกแค่ว่านอนจมกองเลือดตาย มันเป็นการตายจากการคลอดก็ได้ สมัยก่อนก็เป็นงี้บ่อยๆ เอาจริงๆสงครามตรั้งนี้มันเกิดมาจากการชิงตัวลีอานน่า จะฝั่งไหนก็ต้องอยากได้ตัวนางอยู่แล้ว เป็นบุคคลที่แทบจะปลอดภัยที่สุดแล้วมั้ง ใครจะอยากฆ่ามันในเมื่อต่างฝ่ายต่างต้องการตัวมัน แถมแม่งยังมีองค์รักษ์อาเธอร์ เดย์นในตำนานเฝ้าหน้าประตู ถ้าใครจะบุกไปฆ่ามันก็ต้องผ่านอีตานี่ก่อนแล้วอินี่มันก็ยังคงเฝ้าอยู่จนเน็ดไปเจอเลยนะ แม่งยังกะฆาตกรรมในห้องปิดตาย เหตุจูงใจก็ไม่มีเปอร์เซนการตายเองนี่สูงปรี๊ด

แต่ถ้าลีอานน่ามีใจให้เรการ์กูว่าพล๊อตน่าสงสารชิบหาย เพราะมันจะกลายเป็นว่าการหนีตามกันของมันเป็นสามเหตุที่ทำให้พ่อกะพี่ต้องโดนเผาตาย ถ้ากูเป็นลีอานน่ากูคงจะเกลียดเรการ์ตั้งแต่วินาทีนั้น เกลียดตัวเองด้วย

กูสงสัยอีกอย่าง เห็นเน็ดว่าอาร์ยาหน้าเหมือนลีอานน่างี้ก็แปลว่าอาร์ยาเป็นสวยอ่ะดิ แล้วทำไมคนในเรื่องชอบพูดเหมือนอาร์ยาขี้เหร่ หน้าม้าบ้างล่ะ หัวปูดบ้างล่ะ

ที่ว่าเจ้าชายลักพาตัวลีอานน่าไป กูว่าน่าจะสมยอมอยู่บ้างนะ ดูจากนิสัยแม่เสือสาวอย่างเจ๊แก ไม่รักคงไม่ยอม เรการ์รูปหล่อพ่วงตำแหน่งเจ้าชายแถมจะได้เป็นราชา สาวๆที่ไหนก็รักก็ชอบนั่นล่ะ เจ๊เซอร์ซีแกยังดีใจสุดขีดที่จะได้แต่งกับเจ้าชาย แต่อดแดกเพราะโรเบิร์ตเป็นคิงแทน เลยต้องมาแต่งกับโรเบิร์ต ผู้ชายที่นางหลงใหลได้ปลื้มทั้งสองไปรักอีสาวคนเดียวกัน เจ๊เซอร์ซีคงจะแค้นน่าดู

ส่วนอาร์ย่าที่เขาว่าขี้เหร่น่าจะเพราะท่าทางของน้องเขามากกว่าว่ะ แก่นกระโหลก ไม่เป็นกุลสตรีแบบซานช่า ผู้ชายเลยไม่ค่อยนิยมมั้ง

>>61 พูดถึงเรื่องฝีมือของอัศวินตอนอ่านกูนึกถึงการ์ตูนของโชเน็นจั๊มป์เลยว่ะ ตอนแรกๆเน็ดเป็นตัวเอก มีปูบทมาว่าฝีมือในการต่อสู้เทพมากขนาดบวกกับอัศวินในตำนานแล้วชนะ(ถึงจะรุมก็เถอะ) อ่านแล้วกูจินตนาการถึงฉากบู๊ไปด้วยว่าแม่งสู้กันมันส์แน่ๆ โรเบิร์ตนี่บทบรรยายในอดีตดูเก่งในเรื่องการรบพอๆกับเน็ด เอาชนะราชาคนก่อนได้ แต่สภาพตอนมาหาเน็ดอ่านแล้วนึกถึงทหารแก่ลงพุงที่ห่างจากการสู้รบมานาน เจมีนี่เป็นถึงคิงส์การ์ดแต่ไม่มีบทบรรยายเกี่ยวกับการสู้เลย นึกภาพไม่ออกว่ามันเก่งยังไง

โรเบิร์ตพอไม่มีศึกสงครามแล้วก็เสพสุขเต็มที่ อยู่กับสุรานารีตลอด แต่ตอนหนุ่มๆ ฮีต้องหล่อ+ฮอตมากแน่ๆ ไม่งั้นเซอร์ซีไม่ได้กรี๊ดกร๊าดหนักหนาตอนได้มาเป็นผัว เจ๊แกชอบยอดบุรุษนี่นา

>>63 โรเบิร์ตไม่ได้เอาชนะราชาคนก่อนนะมึงแค่เอาชนะเรการ์ที่ศึกสามง่ามเจมีต่างหากฆ่าแอริสให้โรเบิร์ต แอริสแม่งกากวิกลจริตอย่างเดียว ฝีมือเจมีตอนหนุ่มๆนี่คิดว่าน่าจะสูสีกับลอรัสไทเรลนะจากบทบรรยายหลายๆตอน

>>62 เซอร์ซีไม่ได้อดแดกเพราะโรเบิร์ตฆ่าเรการ์นะ ตอนแรกไทวินจะยกเซอร์ซีให้เรการ์แต่แอริสบอกว่าไม่มีคนเอาลูกของคนใช้(ไทวินเป็นหัตถ์ของแอริสอยู่ตอนนั้น)เป็นเมียลูกหรอกแล้วก็ขอเจมีไปสวมผ้าคลุมไหล่ขาวแทน ส่วนเรการ์แต่งงานกับเจ้าหญิงเอเลียแห่งดอร์น(แม่เอเลียตอนแรกจะจับคู่เอเลียกับเจมีไม่ก็เซอร์ซีกับโอเบอรินแต่ไทวินปฎิเสธเพราะจะยกเซอร์ซีให้เรการ์ทั้งๆที่นางเคยคุยกับเมียไทวินเรื่องการจับคู่ไว้แต่ตอนนั้นเมียไทวินตายเพราะคลอดทีเรียน) เซอร์ซียังบ่นอยู่ช่วงเล่มกาดำเลยว่าถ้ายกเซอร์ซีให้เรการ์นะป่านนี้ไม่มีสงครามหนอกเพราะนางสวยกว่าเอเลีย นางจะทำให้เจ้าชายหลงจนไม่มีทางมีชู้แน่นอน สันนิษฐานว่าเรการ์คงไม่ได้รักเอเลียเท่าไหร่พอมีเจอคนสวยลีอานนาเลยปิ๊งปั๊ง

>>66 แหม่ ลูกของคนใช้ กูล่ะเจ็บใจแทนปู่ไทวินจริงๆ กูรักปู่ 5555
เห็นพูดว่าเจ้าหญิงเอเลีย ทำไมดอร์นถึงได้มีเจ้าหญิงวะในเมื่อมันเองก็เป็นหนึ่งในเจ็ดอนาจักรไม่ใช่หรอ ทำไมดูฐานะเท่าเทียมกะราชวงศ์ในคิงส์แลยดิ้งเลยอ่ะ แล้วไมไทวินไม่ให้เจมี่แต่งกะเอเลียแทนอ่ะ

ดอนเข้ามาใน7อนาจักรไม่นานนะ ไม่เคยถูกทาแกเรี่ยนพิชิตได้ด้วย น้องสาวของเอกอน ที่1 ก็ภูกฆ่าพร้อมมังกรตอนบุกดอน สุดท้ายเข้ามาเป็นหนึ่งเดียวผ่านการแต่งงาน แต่ถือเป็นอีกประเทศนึงก็ได้

>>68 เข้ ประเทศนี้แม่งแข็งแกร่งสัส เหยดด มังกรยังบุกไม่ได้เลยหรอวะ โครตเทพ

>>67 ดอร์น้หมือนฟิลคล้ายๆเมืองขึ้นไม่ก็เขตปกครองพิเศษแนวๆนั้นอ่ะมึง คือรวมอยู่ใน7ราชอาณาจักรแต่มีกฏหมายใช้เป็นของตัวเองนะไม่ใช้กฎหมายเวสเทอรอส ในดอร์นผู้หญิงจะสามารถสืบทอดตำแหน่งของราชาได้ อย่างที่แอรีอานเน่จะเอาเมอร์เซลลาสวมมงกุฎราชินีแห่งเวสเทอรอสที่ดอร์นให้งัดกับทอมมินไงเพราะเมอร์เซลลาเกิดก่อนทอมมินดังนั้นตามกฎหมายดอร์นบัลลังก์เหล็กจะเป็นของเมอร์เซลลา

เซอร์ซีนี่ดูท่าทางจะไม่รักใครเลยนะ แต่ทำไมนางรักลูกจังวะ จริงๆต้องเรียกว่าคลั่งไคล้มากกว่า รู้สึกผิดบุคลิกนางอะ

>>71 ก็ลูกนางอ่ะ รักตามประสาแม่อ่ะแหละ แม่ๆเรื่องนี้รักลูกทุกคนนะเท่าที่เห็น
>>70 ในซีรีย์ไม่เห็นเล่นประเด็นนี้เลย ตอนกูอ่านถึงเล่มสามแล้วรู้สึกว่าแม่งโครตน่าตาม เพราะจะกลายเป็นลูกๆของเซอร์ซี่จะงัดกันเอง นางคงใจสลายอ่ะ กูอยากรู้ด้วยว่าสุดท้ายเมอร์เซล่าจะบวกมั้ย ทอมมินจะทำไงแล้วเซอร์ซี่จะอยู่ฝั่งไหน ประชาชนจะโอมั้ยเพราะมันเป็นกฎหมายแค่ของดอร์น

ไม่รู้ดิ กูว่านางเป็นผู้หญิงที่คิดถึงแต่ตัวเอง เห็นแก่ตัว เอาแต่ใจ ขี้อิจฉาในระดับผิดมนุษย์มนา คนแบบนี้มันไม่น่าจะรักใครนอกจากตัวเองเป็นว่ะ กับเจมี่ก็เป็นความใคร่ เจมี่ไม่ทำให้นางฟินได้ โรเบิร์ต นางรักในแง่คนที่ทำให้เชิดหน้าชูตาได้ ได้เป็นควีน บวกกับหล่อเท่เลยกลายเป็นความหลงใหล แต่โรเบิร์ตก็มาหักหลังนางอีก กูยังคิดเลยว่าถ้าอีจอฟมันโตกว่านี้หน่อย เซอร์ซีจะจับทำผัวอีกคนปะวะ ดูเป็นความรักที่บ้าคลั่งชิบหาย

>>72 แผนล่มไปก่อนว่ะแอริอานเน่โดนจับได้ คือนางแอบพ่อพาเมอร์เซลล่าหนีออกมาเพื่อจะสวมมงกุฏแต่แผนล่ม
>>73 เจมี่นางรักในแบบแปลกๆว่ะคือรักนะแต่รักตัวเองมากกว่านางมองว่าเจมี่กับนางเป็นของกันและกันตั้งแต่เกิดเพราะเป็นแฝดไงจับมือกันออกมาดูโลก ส่วนโรเบิร์ตนางไม่ได้รักตั้งแต่แรกหรอก ในเล่มกาดำมั้งยังมีพาร์ทที่นางบอกเลยว่าไม่อาจให้อภัยโรเบิร์ตที่สังหารเรการ์ได้จริงๆเพราะนางหลงเรการ์มากเฝ้าฝันถึงเรการ์ ยิ่งคืนเข้าหอของนางครั้งแรกอีโรเบิร์ตแม่งเมาและตอนบะบะโอ้บะบะกันเสือกครางออกมาเป็นชื่อลีอานนาเซอร์ซีเลยโคตรแค้น5555 ฟิลแบบมึงอยู่ในตัวกูแต่เสือกเรียกคนอื่นเนอะ
กับจอฟฟ์กูว่าไม่ว่ะ เซอร์ซีแม่งแค่ทำตัวเป็นแม่สิงห์หวงลูกเฉยๆ

สำหรับกูชัยชนะของโรเบิร์ตที่สังหารเรการ์ที่แม่น้ำสามง่ามไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไรมากมายหรอกเพราะเรการ์แม่งไม่ใช่นักรบที่เก่งอะไร เรการ์เป็นคนรักสงบชอบอ่านหนังสือกับเล่นพิณสายเงินมากกว่าจนเขาแซวกันว่าเป็นเบเลอร์กลับชาติมาเกิด แต่ก็มีที่บรรยายในหนังสือนะว่าจู่ๆเรการ์ก็ฮึดขึ้นมาฝึกดาบ กูเดาว่าตอนนั้นคงเจอละปิ๊งลีอานนาแล้วเลยพยายามแมนโชว์พาวนิสนุง

>>74 เรื่องนี้ถ้าพูดถึงฝีมือในการรบนี่ใครเก่งที่สุดในเรื่องวะ อาเธอร์ เดย์นตอนบวกกับเน็ด ฝ่ายเน็ดแม่งรุม เลยไม่รู้ว่าถ้า 1-1 เน็ดจะแพ้รึเปล่า

>>75 กูว่าเน็ดเก่งนะแต่ถ้าตัวๆนี่น่าจะสู้เดย์นไม่ไหว
ส่วนโรเบิร์ตนี่เอาจริงๆไม่ได้เก่งระดับเมพขริงๆอะไรขนาดนั้นนะ เคยแพ้หลายศึกเหมือนกัน

>>75 สแตนนิสกับร็อบมั้ง สองคนนี้เก่งการรบนะ แต่การเมืองไม่เก่งเลย เป็นคิงไม่ได้อะ

ถ้ารบที่เคยอ่านว่าเก่งๆหน่อยคงพวกบาริสตัน เจมี ลอรัส การ์แลนไรงี้มั้ง การ์แลนนี่เคยสวมเสื้อเกราะของเรนลีเพื่อปลอมเป็นเรนลีไปรบด้วยเพราะเรนลีแม่งกากแต่การ์แลนเก่งมากไง เวลาฝึกการสู้การ์แลนจะให้คนเข้ามารุมพร้อมๆกันสามคนเลยเว่ยเพราะฮีบอกว่าในสนามรบมันไม่มี1ต่อ1ให้มึงหรอก555

ร็อบละกัน ให้ตอนตีโต้กองทัพไทวินและชนะหลายหน มาแพ้ตอนลูกไม้สกปรกในงานแต่งเลือดนั่นล่ะ

กูรู้สึกเหมือนที่รอบชนะได้เพราะเป็นผู้บัญชาการวางแผนการรบเก่งป่ะ แล้วคนรอบตัวมันเก่ง ไม่น่าจะเป็นนักรบที่โหดขิงขนาดนั้นหรอก อย่างจอน อัมเบอร์เงี้ย จำได้ว่าตอนเรดเวดดิ้งใช้คนตั้งเยอะยังสู้จอนที่ตัวเปล่า เมา ไม่มีอาวุธไม่ได้ จะฆ่าจอนคนเดียวต้องใช้คนตั้งเยอะ ไหนจะเลดี้หมีที่ฮาร์คอร์ชิบหาย ชาวเหนือดูถ่อยๆ แต่รอบเองก็อาจจะมีฝีมือดีเพียงแต่เก่งเรื่องบัญชาการมากกว่า มีหมาป่าช่วยด้วย ปกติทหารแม่งไม่คุ้นชินกับศึกที่มีสัตว์มาช่วยหรอก

อาเธอร์ เจมี่ บาร์ริสตัน พวกนี้อ่ะของจริง จำได้ว่าตอนรอบจะจับเจมี่เสียคนเหนือไปไม่รู้เท่าไหร่ จนรู้สึกว่าตายไปเยอะเพื่อเจมี่คนเดียวดูไม่คุ้มเลย การ์แลนใครวะ กูจำไม่ได้
เน็ดนี่เค้าว่าเหมือนจะเด่นเรื่องบันชาการมากกว่า รอบที่เรียนรู้มาจากเน็ดด้วยก็น่าจะเหมือนกัน

เซอร์ซี่นี่กูงงกะนางว่ะ กูเคยอ่านเจอว่าไทวินจะให้เจมี่แต่งกะไลซ่าแล้วนางรู้นางเลยไปบอกเจมี่ให้มาเป็นพวกคิงการ์ด จะได้ไม่ต้องแต่งงาน จะได้มาอยู่ใกล้ๆนาง เพราะนางรักเจมี่แต่แต่งกันไม่ได้ก็ขออยู่แบบนี้ดีกว่า เด๋วนางก็ต้องแต่งกะเรการ์ละ(ดูเหมือนว่านางไม่ได้อยากแต่งเท่าไหร่ด้วย เหมือนนางจะรักเจมี่มากกว่า หรือนางจะเอาทั้งคู่วะ) แล้วพเจมี่ได้เป็นคิงการ์ด ไทวินเลยโกรธมาก ลาออกจากการเป็นมือขวาแล้วพาเซอร์ซี่กลับบ้านเลย เรการ์เลยได้แต่งกะเอเลียแทน เหมือนว่าแอรีสไม่ได้ไม่เอาเซอร์ซี่แต่ไทวินตะหากที่ไม่เอาเรการ์เพราะโกรธแอรีสที่เอาเจมี่ไป

พูดไปก็สงสารตาไทวินนะ แม่งทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวแต่ลูกใช้การไม่ได้ซักคนโดยเฉพาะคู่แฝด แม่งเอาแต่ใจหัวหมอกันชิบหาย ส่วนทีเรียนถึงจะนิสัยดีแต่เป็นคนแคระคนในเวสเทอรอสก็รังเกียจ จำได้ว่าเคยเสนอทีเรียนให้แต่งกะไลซ่าแทนเจมี่มั้งแล้วฝั่งนั้นเค้าปฎิเสธคิดว่าเป็นการดูถูกที่เอาทีเรียนมาเสนอ กูนี่สงสารไทวินชิบหาย ยันปัจจุบันอีคู่แฝดแก่จะตายห่ายังเอาแต่ใจตัวเองกันอีก

กูไม่สงสารไทวินนะ ฮีทำทุกอย่างเพื่อตัวเองแต่อ้างครอบครัวบังหน้าต่างหาก เซอร์ซีรักเจมี่แค่น้องชายและเจมี่เป็นผู้ชายที่นางอยากเป็นมาตลอด พ่อจะได้ยอมรับนางมากกว่านี้
เรการ์กูว่าเซอร์ซีรักในแง่ ไอ้นี่มันหล่อ กูชอบ อยากได้เป็นผัว เป็นผู้ชายที่ทำให้นางเด่น ผู้หญิงอื่นต้องอิจฉา นางหลงตัวเอง เอาแต่ใจ และไม่ยอมให้ใครมาทาบรัศมีด้วย นางต้องชนะ ต้องเป็นที่หนึ่ง เรการ์ตอบสนองนางในแง่นี้ได้
ส่วนที่ซั่มกันแค่นางหวงก้าง เจมี่เป็นของนางมาตั้งแต่ต้นและต้องเป็นตลอดไป เห็นเป็นของตายนะแต่ไม่ยกให้ใคร อุปนิสัยนางคือผู้หญิงหลงตัวเอง+ขี้อิจฉา จากจุดนี้ทำให้เห็นว่านางรักตัวเองที่สุด เจมี่คือตัวเองอีกคนหนี่ง ทำให้นางหวงแหนผสมอิจฉาไปในตัว
สรุป ก็อยากได้ทั้งคู่นั่นล่ะ แต่เจมี่นางได้มาตั้งแต่อายุสิบกว่าขวบ นิสัยนางนี่ชอบออกล่าเหยื่อมากกว่า เจมี่มันศิโรราบง่ายไป ไม่เร้าใจเบย หาคนอื่นมาเคี้ยวแก้ขัดดีกว่า

ปล. ตอนที่ไปหานักทำนาย เพื่อนสาวของนางทะลึ่งถามไปว่าจะได้แต่งกับเจมี่มั้ย นักทำนายบอกว่าไม่หรอก มึงจะตายในคืนนี้แหล่ะ รุ่งเช้าเพื่อนสาวเป็นศพจมน้ำตายเบย

เออ อีกอย่าง นิสัยนางคือต้องเด่นกว่าชาวบ้าน ดังนั้น เจมี่ทำให้นางเชิดหน้าชูตาไม่ได้ เอาไปอวดใครๆไม่ได้ว่าผัวฉันเริ่ดนะยะ จงอิจฉาไว้ซะ มันทำแบบนี้ไม่ได้ แต่จะให้เจมึ่ไปเป็นของคนอื่น นางก็ไม่ยอมหรอก เจมี่เป็นอีกครึ่งของนาง เป็นตัวนางด้านที่เป็นผู้ชาย เป็นภาพสะท้อน เป็นทุกอย่างในชีวิต แล้วแบบนี้จะให้เสียไปได้ยังไง

>>81 บิชชิบหาย กูล่ะชอบความแรดของมันจริงๆถ้าฉลาดกว่านี้เยอะๆแม่งคงเป็นตัวละครในฝันกู 5555

กูว่าถึงมันจะเป็นผู้ชายแต่ถ้าโง่แบบนี้ไทวินก็คงไม่รักเท่าไหร่หรอกมั้ง กูรู้สึกว่าตาแกชอบคนฉลาดเพียงแต่ทีเรียนเป็นข้อยกเว้นเพราะทำเมียแกตาย
แต่ว่าที่มึงบอกมันทำเพื่อตัวเองแล้วเอาครอบครัวบังหน้านี่ยังไงวะ กูเห็นแต่ทำเพื่อชื่อเสียงตระกูลทั้งนั้น จะลำบาก จะรู้สึกแย่ยังไงก็ทำเพื่อให้ตระกูลไม่เสียชื่อ ไม่เคยเห็นมันหาความสุขใส่ตัวเองเลย
เออ สงสัย ถ้าสมมติเซอซี่ไม่เป็นพวกอวดฉลาดแต่เป็นเด็กขี้อ้อน น่ารัก มึงว่าไทวินจะรักนางมั้ยวะ เพราะกูรู้สึกว่าที่ไทวินไม่ชอบนางเพราะนางโง่แต่อวดฉลาดนี่แหละ แถมชอบทำเรื่องเสื่อมเสีย

>>83 ทำเหมือนสนองความต้องการตัวเองอะ คือ เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง คิดว่ามันดีที่สุดสำหรับครอบครัวนะ แต่ไม่เคยมองว่าตอนนี้ครอบครัวฮีอยู่ในสภาพไหน ลูกสาวก็บิชชี่ ลูกคนแคระก็เกลียดมัน เจมี่ก็หลงพี่สาวหัวปักหัวปำ หลานโง่ เหี้ย ระยำแค่ไหนก็ถือหางเพราะเกลียดทีเรียนมากกว่ารักษาผลประโยชน์ตระกูล ที่ผ่านมามันไปได้ดีเพราะปู่แกฉลาด ตัดสินใจดี ผลลัพธ์เลยออกมาดี แต่ตอนนี้แลนนิสเตอร์เป๋ไปเลย ปล่อยให้เซอร์ซีปกครองบ้านเมืองได้เข้ารกเข้าพงอย่างนี้ กูเห็นด้วยว่านางโง่แต่อวดฉลาดจริงๆ ให้เล่นเกมการเมืองแบบผู้หญิงก็ทำได้นะ แต่เล่นแบบผู้ชาย นางทำไม่ได้หรอก ไม่ฉลาดพอ เป็นแค่คุณหนูเอาแต่ใจคนนึง ไม่ได้รู้ลึกรู้จริงอะไรกับเขาหรอก

กูว่าไทวินก็คงไม่รักหรอก ฮีไม่รักอะไรไปมากกว่าเมียตัวเองอะ ยังจะเอาเซอร์ซีไปแต่งกับคนนั้นคนนี้เพื่อผลประโยชน์ตระกูล จนนางต้องด่าว่าไม่ใช่แม่วัวรอการผสมพันธุ์นะเว้ย ไอ้แก่ แต่ปู่ไทวินด๊อนท์แคร์ ทีแรกจะให้แต่งกับเรนลี่ แต่ไปๆมาๆก็เป็นโรเบิร์ตเพราะได้เป็นคิง กูคิดว่าเพราะเหตุนี้นางเลยให้เจมี่มาเป็นคิงการ์ดเพื่อแก้แค้นพ่อที่จับแต่งงานไปด้วยรึเปล่า เป็นเหตุผลส่วนหนึ่ง เจมี่โดนคาดหวังให้เป็นผู้สืบทอด แต่พอเป็นคิงการ์ดแล้วก็แต่งงานไม่ได้ ไทวินคงจะโกรธแทบกระอักแน่ๆ นางก็ได้เอาคืนพ่อที่ดูถูกนางตลอด

>>85 กูพิมพ์ผิด ต้องเรการ์สิวะ เรนลี่อะไรกันล่ะ

>>84 ก็คือชอบมองในมุมของตัวเองคนเดียวสินะ แบบผู้นำเผด็จการแถมบางทีก็อคติบังตา

ส่วนนางเซอร์ซี่ กูรู้สึกว่าเล่นเกมแบบผู้หญิงนางก็ทำไม่ได้ว่ะ ต้องมีคนคอยช่วย นางคุมไรเองคนเดียวไม่ได้ คือนางแข็งไม่โอนอ่อนตามสถาณการณ์ถือดีว่าตัวมีอำนาจ สวย รวย แล้วก็ไม่สนห่าไรเลยเอะอะ ขู่ฆ่าอย่างเดียว ไม่สร้างมิตรมีแต่ศัตรูเพราะความถือดีของนางนี่แหละ

ถ้านางทำตัวแบบพวกผู้หญิงบิชๆฉลาดๆหน่อย หลอกผู้ชายให้รักแล้วใช้ประโยชน์ ยืมมือคนอื่นไปทำโน่นทำนี่แบบนิ้วก้อยนางจะได้เปรียบมาก เพราะนางสวยผู้ชายโง่ๆก็ยอมตามตูดละถ้านางใช้วาจาให้เป็น(ถึงจะแข็งเป็นท่อนไม้อย่างเน็ด ถ้าโดนยั่วก็ต้องมีหวั่นไหวมั่งแหละ มึงดูคนที่ทื่อที่สุดในเรื่องอย่างสแตนนิสยังเสร็จนังสีแดงเลย) ขนาดนิ้วก้อยมันยังทำได้ยิ่งสวยๆอย่างเซอซี่ยิ่งง่าย พวกอัศวินไม่ทันเกมสาวๆหรอก กูว่าถ้าทำตัวอย่างมาเจรีคงมีคนยอมตายเพื่อมันอ่ะ อินี่ก็ร้ายทำแอ๊บแบ้วแต่ทั้งทอมมินทั้งจอฟฟรี่โดนมาเจรีกินเรียบนะจ๊ะ ทะเยอทะยานแบบฉลาดลึกซานซ่าหน้าโง่ควรเรียนรู้ไว้บ้างแล้วไปฆ่าอีนิ้วก้อยซะ!
ถ้าเซอร์ซี่นางทำได้แบบนั้นแล้วคอยซัพพอร์ตพ่อมันนะ ไม่มีทางที่ไทวินจะไม่รักมันดีไม่ดีอาจรักมากกว่าเจมี่ เพราะเจมี่มันไม่ได้เรื่อง อิห่า มีอย่างที่ไหนรู้ตัวอยู่แล้วว่าตัวเป็นเป็นผู้สืบทอดดันเสือกไปเป็นคิงการ์ดเฉย ถ้ากูเป็นไทวินคงอยากจะตบบ้องหูซักที

ในฐานะผู้หญิงเซอร์ซี่แม่งพลาดตั้งแต่เอาโรเบิร์ตไม่อยู่ละ โกรธที่โรเบิร์ตรักลีอานน่าเลยทำแง่งๆใส่มันจนเป็นไงล่ะ ลูกนอกสมรสเต็มบ้าน แถมผัวไม่รักอีกอำนาจต่อรองไรไม่มี ถ้าไม่ใช่เพราะเงินพ่อป่านนี้โดนเตะออกจากวังแล้วมั้งไม่แปลกที่พ่อจะไม่รักเพราะสุดท้ายแม่งทำประโยชน์ไรให้ไม่ได้ ต้องให้พ่อมันมาอัดฉีดเงินเข้าวังเพื่อให้ลูกสาวคงสถานะราชินีไว้ได้ จะหวังพึ่งหลาน หลานก็เหี้ยอีก กูเป็นไทวินคงจะเอาตีนก่ายหน้าผาก ลูกก็เป็นภาระ หลานก็สร้างสงคราม สุดท้ายกูต้องมาตามล้างตามเช็ดเรื่องของพวกโง่ๆ เออ แล้วกูเห็นในเพจนึงบอกว่าจริงๆแล้วไทวินร่วมมือกะโอเลนน่าเก็บอิจอฟ มันเรื่องจริงป่ะวะ

ไม่หรอก แกไม่ฆ่าแลนนิสเตอร์ด้วยกัน ทีเรียนเป็นข้อยกเว้นที่ปู่แกหาทางฆ่าตลอด แต่ไม่ลงมือเอง

>>87 คนที่ตายเพื่อนางได้ มีแต่เจมี่คนเดียวเท่านั้นล่ะ แต่นางไม่ตายเพื่อเจมี่หรอกนะ

>>89 ก็ขนาดเป็นคนงี้ยังมีคนรัก ถ้าทำตัวดีๆคงมีผู้ชายยอมตายเพื่อมันเป็นเบือ
ทำไมเจมี่ถึงได้รักได้หลงนางขนาดนั้นวะ เจมี่แม่งไม่นอนกะคนอื่นเลยนะไม่ว่าจะมีโอกาศหรือไม่มี แต่เซอซี่นี่มั่วไปเรื่อย

เจมี่ขาดแม่ ขาดความอบอุ่น ขาดความรัก เซอร์ซีเหมือนแม่+โดนกรอกหูทุกวันว่าเราคือฝาแฝดกัน เป็นของกันและกันมาตั้งแต่ต้น มีแต่ข้าที่รักเจ้า ไม่แปลกที่เจมี่จะติดขนาดนี้

>>91 แต่มันได้กันก่อนที่แม่มันจะตายอีกนะ

>>92 เด็กกำลังโตไงมึง วัยฮอร์โมน ไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร มีฝาแฝดก็แดกกันเองนี่ล่ะ

เอ้ย กูขอย้อนกลับไปตอนตั้งเมอเซลล่าเป็นราชินีหน่อยดิ เห็นว่าไม่สำเร็จเพราะพ่อของแอริอานเน่จับได้ กูเลยสงสัย พ่อมันคือพี่ชายของโอเบรินป่ะ แล้วเห็นโอเบรินพูดถึงเรื่องนี้อยู่กูก็นึกว่าทางดอร์นคิดจะให้เมอเซลล่าเป็นราชินีจริงๆซะอีก ตกลงคือโอเบรินแค่พูดขู่ทีเรียนเฉยๆหรอนึกว่ามันคุยกันมาเรียบร้อยแล้วเลยงงว่าจะต้องแอบมาใส่มงกุฎกันทำไม แล้วทำไมพ่อถึงขัดขวาง

เมอร์เซลลาคล้ายๆเป็นตัวประกันมากกว่าว่ะ ไม่มีใครอยากแต่งตั้งนางเป็นราชินีจริงๆหรอก เป็นคนของแลนนิสเตอร์ที่ส่งไปเป็นคู่หมั้นทริสเทน ลูกเจ้าชายดอรัล เป็นการติดสินบนและเอาอกเอาใจมาร์เทลว่าจะไม่เข้าร่วมสงครามและจะไม่เป็นศัตรูกับแลนนิสเตอร์นะตัวเอง

>>95 แต่ถ้าแต่งตั้งเมอเซลล่าเป็นราชินีได้ทริสเทนก็จะเป็นพระราชาได้ป่ะแล้วการมีราชินีไว้เป็นตัวประกันไม่ดีกว่าหรอ หรือถ้าเมอเซลล่าเป็นราชินีแล้วต้องกลับคิงส์แลนดิ้ง

กูจำไม่ค่อยได้ว่ะ แต่เจ้าชายดอรัลมีแผนอะไรซักอย่างเพื่อแก้แค้นให้ครอบครัว ทริสเทนยังเด็กมาก ใช้งานอะไรไม่ค่อยได้ ฮีส่งเจ้าชายเควนตินไปหาแดนี่ แต่บอกกับใครต่อใครว่าส่งไปเป็นอัศวินฝึกหัด เมื่อก่อนแกมีสัญญากับทาแกเรียนว่าให้ลูกหลานแต่งงานกัน แต่ว่าพอไปถึงมิรีน...เจ้าชายเควนตินก็...........
ส่วนเมอเซลลาอย่าไปสนนางมาก ไม่ค่อยมีผลกับเรื่องนักหรอก อีกอย่างนางก็ม่องไปแล้วด้วย

พวกมึง โปสเตอร์งานหนังสือตุลาออกเเล้วนะ

เซอร์ซี กูชอบในแง่ของความบิชว่ะ เสียอย่างเดียวที่โง่ ถ้าตัวละครนี้ฉลาด คาดว่าจะได้รับความนิยมจากแฟนๆอีกเยอะ
พวกมึงเชียร์ใครในเรื่องกันบ้าง......กูเชียร์จอน แต่ตอนนี้จอนเป็นปุ๋ยไปรึยังก็ไม่รู้

>>99 เซอร์ซีตอนแรกๆเหมือนนางฉลาด เพราะคู่ไฟต์เป็นคนที่โง่กว่าแบบเนด
แต่พอพ่อตาย ทีเรี่ยนไม่อยู่ กินเกาเหลากับอา เห็นขัดเลยว่าที่นางโง่ชิบ

กูเชียร์น้องอารยาของกู น้องอาร์ยาน้อยของพี่สาว สู้ๆนะจ้ะ ขอให้ได้กลับมาเจอกับเกนดรี้อีกครั้งเพราะกูเชียร์ให้พวกมึงคู่กันอยู่

เน็ดมันฉลาดใช้ได้นะ ไม่งั้นโรเบิร์ตไม่เชิญมาเป็นหัตถ์เพื่อคอยแก้ปัญหา+เอาไว้ชนกับแลนนิสเตอร์แน่ๆ เสียอย่างเดียวคือมันเถรตรงและเกียรติยศกับศักดิ์ศรีต้องมาก่อน แต่มันลืมไปว่านี่คือคิงส์แลนดิ้ง ไม่ใช่แดนเหนือ มึงใจอ่อน มึงพลาดคือมึงตายแน่นอน มันเป็นคนดีเกินไปว่ะ คนดีเกินไปในเรื่องนี้อายุไม่ยืนยาวหรอก

>>102 เออกูก็ว่างั้น ตอนกูอ่านกูก็สงสัยนะว่าถ้าเน็ดมันบอกความจริงกับโรเบิร์ตไปตรงๆ เรื่องแม่งจบที่เล่มแรกแล้วมั้งนั้น 5555

แนะนำแฟนตาซีไทยที่ออกแนว Asoiaf หรือจะแบบ Hobbit หรือ LOTR ให้กูหน่อย
ขอเนื้อเรื่องซีเรียสหน่อยๆ ตัวเอกไม่เบียว ไม่คุยกับตัวเอง ไม่ยอตัวเองว่าหล่อ //กราบ

แฟนตาซีไทย กูนึกไม่ออกเลยว่ะว่าเรื่องไหนเป็นแนวที่มึงว่ามา แต่ให้กูแนะนำ กูแนะนิทานจักรวาล เรื่องซีเรียส ไม่เบียว ไม่คุยกับตัวเอง ไม่ยอว่าตัวเองหล่อแน่นอน เนื้อหากระชับ เดินเรื่องเร็ว เล่มไม่หนามาก อ่านชั่วโมงกว่าก็จบ

riva estella อะไรสักอย่างสนุกไหมครับ

>>106

สำนักพิมพ์มันฉลาดนะ...
จับนักเขียนที่ควรค่าแก่การอ่านและไม่ควรค่าแก่การเสียเวลาอ่านมามัดไว้ด้วยกัน

กูไล่อ่านในเด็กดีก่อนมันจะมัดรวมขาย
บอกตรงๆ...ควรค่าแก่การเสียเวลาอ่านจริงๆแค่ของลวิตร
จะว่ากูอวยก็ได้นะ...แต่ก็ตามนั้น

>>106

เสริมอีกนิด...เรื่องอ่านสนุกหรือไม่สนุกมันแล้วแต่คนหวะ
จะบอกว่าที่เหลือมันเขียนไม่เก่งก็ไม่ใช่นะ...แต่มันมุกเดิมๆบ่อยไป
ประมาณว่ากูชินแล้วกูเลยมองว่าไม่สนุก กระเทาะกะลากูไม่ได้

ตกลงอีเรื่องนี้มันเกี่ยวกับอะไรกันแน่วะ อ่านเรื่องย่อแล้วโคตรงง กูกลัวปกหลอกว่ะ

>>109 คือมึงต้องเข้าใจก่อนว่าไอ้นี้มันเป็นเรื่องสั้นๆที่หลายๆคนมาเขียน บางเรื่องก็มีส่วนเกี่ยวนิดๆแต่ส่วนใหญ่ไม่เกี่ยวกันจะมีเกี่ยวก็ตรงแค่ฉากที่เป็นตลาด กูอ่านที่ลงในเว็บที่กูก็ลืมไปหมดแล้ว มึงไปลองเชิงในเว็บก่อนก็ได้มั่ง(แต่ก็มีลบไปแล้วส่วนหนึ่ง) http://writer.dek-d.com/riva-estella/writer/view.php?id=1200543

>>106 เรื่องที่สนุกเข้าเกณฑ์กูมีสองเรื่องคือของ Vermouth กับของลวิตร์ ที่เหลือคือดาดๆ ไม่ก็เลวลงเหวไปเลย

ต่อจากข้างบน ถ้าจะให้วิจารณ์เพิ่มคือกูว่าบก.ที่คิดโปรเจคต์นี้แม่งไม่เก่ง แค่เขียนเรื่องสั้นมึงจะกำหนดเซ็ทติ้งเหี้ยอะไรเยอะแยะมากขนาดนั้น จะเอาน้ำพุสีรุ้ง ร้านก๋วยเตี๋ยวหลาก material หอประลอง บลาบลาบลา แล้วบังคับให้นักเขียนยัดใส่ให้หมดแม่งก็ไม่ไหวว่ะ กว่าจะพูดถึง npc หมดก็กินไปครึ่งเรื่องล่ะ

แล้วมันแพงมั้ยวะถ้าเทียบกับคุณภาพน่ะ จะให้ซื้อมาอ่านแค่เรื่องสองเรื่องก็นะ...

เออ จู่ๆก็นึกขึ้นมาซะงั้น กูเคยเป็นแฟนฟิสิกส์ แต่พอเปลี่ยนเป็นกล้วยก็เลิกว่ะ แต่ก็แอบหวังให้กลับเปฌนแบบเดิมอยู่ตลอด มาคิดๆดูกล้วยนี่ไม่เคยจัดโปรเจคอะไรแบบนี้เลยใช่มั้ยวะ เทียบกับสถาพร แจ่มใส เอนเทอร์ บลาๆที่จัดนักเขียนชุดพิเศษหรือโปรต่างๆเยอะแยะ มีแต่กล้วยนี่แหละ แทบไม่โปรโมทนักเขียนหรือมีโปรเจคอะไรแม่งเลย เพิ่งมารู้สึกตอนโตนี่แหละว่าการตลาดห่วยชอบกล

>>114 กล้วยเน้นหนังสือแปลนี่หว่า มันจะทำโปรเจคอีท่าไหนล่ะ พวกโปรโมชันเมื่อก่อนก็มีเยอะอยู่นะ จับคู่ซื้อด้วยกันถูกกว่า พรีเมี่ยมนู่นนี่นั่นอะไรพวกเนี้ย
ส่วนเดี๋ยวนี้แม่งเหลือแค่กะบะที่เอานิยายปีที่แล้วมาลดแบบกูน้ำตานอง

พูดแล้ววันนี้กูได้ยากล่อมใจมาจากถุงบุฟเฟ่ของสถาพรที่จามจุรี กูคุ้นๆว่าโม่งเคยพูดถึง แต่แม่งด่าหรือชมวะ กูลืม
บูธข้างๆ มีหนังสือเขียนโดยอัจฉริยะขวัญใจพวกมึงเซลล์ 50 บาทด้วยนะ มีใครจะไปสอยมะ กูช่วยโฆษณาเต็มที่เลยเนี่ย 5555

>>115 อัจฉริยะ? ใครวะ ดอกปอบเรอะ

>>115 เออว่ะ พูดถึงลดราคาแล้วแบบเจ็บมาก... ลดจากหลักร้อยเหลือหลักสิบ เหอๆ กูเคยซื้อเล่มนึงสามร้อยกว่า เจอลดเหลือหกสิบ

เห็นกระทู้Webcomic ที่พูดถึง แอพComico แล้วนึกถึงดราม่าเก่าขึ้นมาได้ 2-3ปีก่อนเด็กดีเคยมีดราม่าแอพๆหนึ่งที่สูบนิยายในเว็บมาลงแอพตัวเอง จนกลายเป็นเรื่องใหญ่ แบบนี้มันตีความได้มั้ยวะ ว่าฐานคนอ่านนิยายผ่านมือถือมันมีมากพอสมควร(ถึงขนาดว่าถ้าสร้างแอพขึ้นมายอดคนอ่านในเว็บหายไปเยอะจนเว็บมาสเตอร์ในตอนนั้นออกมาBloack accessของแอะ)

>>118 รู้สึกว่าอันนั้นมันมีประเด็นเอาไปแล้วพอลบในdek-d แอพนั้นไม่ได้ลบด้วยรึเปล่าไม่แน่ใจ
ฐานคนอ่านกูคิดว่าเยอะแหละ เดี๋ยวนี้คนเราติดมือถือกันจะตาย แถมมันก็สะดวกในหลายๆด้านด้วย

พวกมึง กูเพิ่งอ่านเพชรยอดบัลลังก์จบ ใครก็ได้ตอบกูทีว่าทำไมตอนพิเศษกับการ์ตูนท้ายเล่มมันมีแต่ซูซู่ ซูซู่และซูซู่วะ ลูกของฉิงกับชิงเฟยเจ้าของเล่มออกประมาณ 0.0001% เองมั้ง

>>116 จะใครอีกล่ะมึง อัจฉริยะในวงการหนังสือนี่มีแค่เขาคนนี้เท่านั้นแหละ

เออ กูขออีกโพสต์ กูกำลังกรี๊ดตัวอย่างแม่ทัพอยู่บนฯ ของแจ่มใสหนักมาก แต่ไม่รู้มันจะดีไปตลอดเรื่องมั้ย มีใครรู้สปอยล์มั้ยวะ กูกำเงินเตรียมปาใส่สนพ.เต็มที่แล้วนะเนี่ย ติดที่ไม่แน่ใจคาแรคเตอร์พระเอก

>>120 ก็เด่นตามแม่เขานั่นล่ะ แต่มีใครก็ไม่รู้บอกว่ามันเกลี่ยบทกันไป

>>104 ยังนึกไม่ออกสักเรื่องว่ะ ถ้ามีแฟนตาซีไทยที่เป็นมหากาพย์แถมไม่ออกทะเลอย่างนั้นด้วยก็น่าจะดี แต่ดูแล้วมันไม่น่าใช่แนวตลาด คนเลยไม่นิยมเขียน แถมต้องหาข้อมูลวางพล็อตกันแบบสาหัส ถ้าใครเจอช่วยแนะนำหน่อยก็ดี อยากอ่านเหมือนกัน
ป.ล.กูพยายามแต่งแนวนี้อยู่ แต่แม่มสุ่มเสี่ยงต่อการออกทะเลมาก แถมพอตัวละครหลักเยอะมันก็จะยาว ต้องเกลี่ยบทดี ๆ อีก TwT

ที่ซู่ซู่เด่นในตอนพิเศษท้ายเล่มอาจจะเพราะเป็นตัวเอกในซีรี่ส์รุ่นลูกเรื่องแรกด้วยล่ะ เลยเกริ่นมาทางนี้ก่อน ที่จริงอยากอ่านเรื่องโหลวเฉินกับเยี่ยนหนิงมากกว่า คนแรกนี่น่าจะได้คู่กับไป๋ยี่ล่ะนะ เพราะมีประเด็นจากตอนยอดคทา ส่วนคนหลังนี่ก็อยากรู้ชาติกำเนิด เคยเห็นห้องสมุดโพสต์เรื่องพระเอกรุ่นลูก 3 คนไว้นานละ แต่ตอนนี้ขุดหาโพสต์นั้นไม่เจอ สงสัยโดนลบไป มีใครจำได้มั่งป่าว

แม่ทัพอยู่บนฯ นี่เห็นคนพูดถึงกันอยู่ แต่อยากรู้ว่าพระเอกนี่ไหวมั้ยวะ มีข้อดีจุดเด่นอะไรมั่งป่าว ถ้าง่อยเกินไปก็ไม่ใช่ทางนะ

>>124 กู 104 เองนะ กูกำลังวางพล็อตแนวนี้อยู่ ได้ตอนเริ่มกับตอนจบแต่ยังนึกไม่ออกว่าจะดำเนินเนื้อเรื่องยังไง เลยจะหาของไทยมาอ่านเพิ่มสักหน่อย
กูว่าการวางบทมันไม่ต้องให้เท่ากันก็ได้มั้ง อย่างASOIAFตัวหลักบางตัวยังมีบทนิดเดียวเลย

พูดถึงนิยายจีน เพิ่งอ่านลำนำรักเทพสวรรค์ของถงหัวจบ ตับกูพังไปเรียบร้อย ;___;
อารมย์มันยังอึนๆหนักๆค้างว่ะ อยากหาอะไรแบบนี้อ่านอีก มีนิยายจีนโบราณหรือแฟนตาซีเครียดๆ เศร้าๆประมาณแนะนำมั้ยอีกว่ะ

>>126 อันนี้กูก็เป็นบ่อย วางตอนเริ่มกับตอนจบได้แต่ตรงกลางโบ๋ตลอด 555

>>125 กูกลัวพระเอกง่อยนี่ล่ะ แนวนี้กูสะเทือนใจราชบุตรเขยฯ มารอบนึงแล้ว แม่งงงงง T__T

>>127 กูนึกได้แต่เรื่องอื่นๆ ของถงหัว สไตล์นี้กูหาคนเขียนอื่นไม่ค่อยมีว่ะ

>>120 แหม่ เด่นยันลูกเลยนะครัช

>>127 รอภาคสองไปล่ะกันมึง

นิยายจีนตอนนี้รอแต่ พยํฆราชซ่อนเล็บ

กูไปอ่านผลาญที่ห้องสมุดมาล่ะ ก็สนุกดี แต่รู้สึกว่าไม่น่าถึงกับติดเอาเป็นเอาตายขนาดนั้น แต่ที่กูแปลกใจเนี่ยคือทีมคนแปลบอกว่ามีให้เลือกตั้ง 4 เวอร์ชั่น ไอ้ฉบับ cen กับ uncen เนี่ยกูยังพอเข้าใจ แต่ที่ลักษณะนิสัยนางเอกเปลี่ยนด้วยเนี่ยมันไม่แปลกเหรอวะ หรือนี่เป็นแนวทางการทำนิยายในจีนทั่วไป

นิยายจีนมีแบบนี้เยอะจังว่ะ ตายในโลกปัจจุบันแล้วไปเกิดในร่างสาวงามยุคจีนโบราณ

ทำไมกูรู้สึกแนวจีนชอบตายแล้วเกิดใหม่ยุคอดีตกันจังวะ

พล๊อตขายฝัน อยากฟินกับองค์ชายในปวศ. เขียนดีๆก็มี แต่แค่เป็นself insert Mary sueเยอะกว่ามากๆ

ไม่มีผู้หญิงตายแล้วเกิดใหม่เป็นชายยุคโบราณเหรอวะ ท่าทางจะฮา

>>137 อยากอ่านแฮะ 555
จะว่าไปนิยายที่หญิงกลายเป็นชายนี้ก็น้อยจังแฮะ กูอยากลองอ่านปัญหาเวลาหญิงกลายเป็นชายดูบ้างปกติเจอแต่ชายกลายเป็นหญิง

ถามนิดดิ ลิขิตเหนือเขนยดีมั้ย? ถ้าเทียบกับป่าท้อ (เพราะกูเฉยๆมากกับป่าท้อ)
คือมันแพง(ชิบหาย) ถ้าไม่ดีก็ไม่อยากซื้อ

>> 139 ไม่รู้เหมือนกัน แต่เห็นมีสี่เล่มแถมแต่ละเล่มนี่หนาขนาดนั้นแล้วก็แบบ ป้าหลินแกจะให้เอาไปหนุนนอนด้วยเราะ นี่นิยายหรือหนังสือประวัติศาสตร์

>>140 ในม่านๆ เชิงอรรถป้าบรรลัยโลกมาก
เล่มนี้กูเลยว่า ถ้าไม่สนุกจริงๆ กูไม่ซื้อว่ะ

>>137-138 เหี้ย ตกลงแนวนี้มันมีมั้ยวะ ขอสักเรื่องกูอยากลอง 555

หญิงเป็นชายกูนึกออกแค่ป่าละเมาะ ซึ่งคนละอย่างกับที่มึงถามหา

ลิขิตเหนือเขนยมึงลองหาแสกนมาอ่านก่อนดิ ชอบค่อยซื้อ

กูว่าเพราะจีนแอนตี้วายป่ะวะ เลยสนองนี้ดด้วยการให้ชายย้ายไปอยู่ในร่างหญิงแทน จะได้พอจิ้นได้อยู่

ทำไมป่าท้อฯ เหนือเขนยฯ มันกลับมาเป็นหัวข้อสนทนาอีกแล้ววะ กูเห็นแม่งถามสนุกไหมๆมาทุกกระทู้แล้วนา ไม่คิดจะกลับไปย้อนอ่านกันดูหน่อยเหรอ

//มาเฟีย

>>127 รอภาค2เลยมึง จบดีแต่มึงต้องเลือกพระเอกให้ถูกคน

>>145 คงขี้เกียจหากัน สมควรตั้งเป็นสารบัญเลยมั้ย

ทำไมกุเจอแต่หญิงเกิดเป็นชาย แนะนำชายเกิดเป็นหญิงหน่อยดิ แบบไม่เอาสุดท้ายกลายเป็นตุ้งติ้งนะ มีมั้ย

เหนือเขนย. ป้าแกทำภาพประกอบอภิทานศัพท์สีกะกระดาษอาร์ตมันด้วยนะ.// กุว่าป้าแกใช้ภาษาที่ดูอ่านยากขึ้นว่ะส่วนนิยายสำหรับกุแล้วก็ดีนะกุว่าเฟิ่งจิ่วมีชีวิตชีวามากกว่าเฉียนเฉียน// ส่วนราคาก็แพงไปเหมือนเคย

>>148 มีนะที่จีนเพิ่งออกใหม่กูจำเรื่องไม่ได้ แต่กระทู้ขายหนังสือภาพจีนเคยมารีวิว สั้นๆ ว่าเรื่องนี้ตัวเองซึ่งเป็นผู้ชายไปเข้าร่างผู้หญิง ออกมาแล้ว1เล่ม ปกอิบูกิวาด

โม่งกระทู้ไลท์โนเวลยังมีหิ้งหนังสือ โม่งหนังสือไม่อยากมีหิ้งกันมั่งเหรอ

>>151 รู้สึกเคยถามแล้วไม่เอา

แต่บางทีกูรู้สึกถามบางเรื่องเยอะๆอย่างป่าท้องี้ น่าจะทำเป็นสารบัญอิงไว้แบบกระทู้อื่นๆ จะได้ไม่ต้องถามซ้ำๆ

>>146 กู >>127 นะ เมื่อวานไปมาราธอนอ่านฉางเซียงซื่อล่ะ โชคดีที่เชียร์ถูกคน 555
แต่ภาคนี้ไม่เศร้าเท่าไรจริงๆ คงเพราะนางเอกแม่งมีแต่คนเอ็นดู+นางกล้าจะเกรียนแบบไม่แคร์สื่อ ไม่เหมือนเด็จแม่ของนางที่ชีช้ำชิบหาย
ตอนจบก็ปิดท้ายชีวิตพวกคนแก่คนเฒ่าจากภาคที่แล้วได้โอเคดี

>>126
กูคือ124 นะ ดีใจที่มีคนสนใจแต่งแนวนี้เหมือนกัน อยากอ่านของมึงขึ้นมาเลย...

เรื่องบทที่จริงก็ก็เกลี่ยไม่เท่าหรอก คิดว่ามันต้องรีไรท์แน่นอนอย่างน้อยก็สองรอบ ตอนนี้เพิ่งแต่งไปได้ไม่กี่บท ตอนจบคิดไว้แล้ว ตรงกลางยังมั่ว ๆ อยู่ ฟังดูคล้าย ๆ มึงเลยว่ะ

>>154 ดีใจกับมึงด้วย กูเลือกผิด 55555555555 ดังนั้นกูตัดสินใจไม่ซื้อT___________T

กูสนใจจะแต่งแนวมิติโลกคู่ขนานว่ะ สมมติตัวเราในมิตินี้เป็นคาสโนว่าบ้าผู้หญิง แต่อีกมิติอาจจะเป็นยาจกบ้าใบ้ไรงี้ ใช้ตัวที่เป็นนักวิทยาศาสตร์ในอีกมิติเล่าเรื่องแล้วข้ามมิติมาเจอกัน แนวนี้มีคนแต่งเยอะยังวะ กูกลัวไอเดียไปซ้ำชาวบ้านเขา

>>157 เท่าที่กูเห็นก็ไม่ค่อยเยอะ แต่จริงๆมึงจะแต่งมึงไม่ต้องกลัวซ้ำกับไอเดียชาวบ้านหรอกเพราะสมัยนี้แล้วไม่ให้ซ้ำไม่มีทางเป็นไปได้ ขอแค่เรื่องมึงสนุกและไม่ถึงขั้นได้กลิ่นชาวบ้านมาเต็มก็พอ

>>156 ตบบ่ามึง ถ้ากูเชียร์คนเดียวกับมึงกูคงเศร้า
ชอบความรักแบบไม่ต้องการอะไรของฮี เพราะฮีรู้ตัวตั้งแต่ตอนแรกแล้ว ว่าฮีอยู่ข้างๆนางเอกไม่ได้ ;3;
ตอนอ่านบทส่งท้ายนี้ขนาดกูไม่เชียร์คู่นี้ กูยังเศร้าสัดๆ

>>159 เอาเถอะกูพอทำใจไหว ถือว่ากูชดใช้ที่กูฟินหนักมากเลือกถูกในลำนำทะเลทรายไปก้แล้วกัน กูถึงต้องมาอกหักในเรื่องนี้ แต่ก็ถือว่าดีแหละนานๆงานถงหัวจะจบดี นี้เป็นเรื่องที่2 รองานต่อไปหวังว่านางจะลดความมาม่าในงานตัวเองลงบ้างนะ แบบกัดใจกูจริงๆแต่กูก็Mพอที่จะตามงานนางไม่เลิก 55555

อ่อมีอีกเรื่องนะมึงเผือมึงชอบแนวกัดไต ของคนอื่นเขียนติดชาจอันดับหนังสือที่จีนด้วยลำดับ2มั้ง จำชื่อนักเขียนไม่ได้ แต่กูว่าโศกหนักกว่าปู้ปู้ๆในสายตากู ตงกงตำหนักบรูพา เสียดายที่ชาตินี้กูคงไม่มีวันเห็นเล่มแปลไทย ต้องไปรอดูซีรี่ย์กับหนังใหญ่แทน

>>160 ถึงภาคนี้แฮปปี้กว่าภาคของอาเหิง แต่ถามว่ากินใจเท่ามั้ย กูว่าไม่ เอาจริงๆ สุดท้ายสิ่งที่กูจะจำได้จากเรื่องนี้ อาจจะเป็นเรื่องเซียงหลิวก็ได้ว่ะ
รุ่นลูกดราม่ากันเบาๆ สู้รุ่นคุณตา คุณพ่อไม่ได้ ภาคของเซียวเหยากูนั่งอ่านแบบชิลกว่าเยอะมาก อ่านแล้วไม่กดดันเท่าไร
กูคงเอ็มเองแหล่ะ.... /เอาตับมาวางให้ถงหัวเหยียบย้ำ อาาา
แต่เห็นนิยายเรื่องล่าสุดของนาง คนก็รีวิวว่าแฮปปี้นะมึง

ตงกงใช่ป่ะ เดียวไปหาอ่านดู แต๊งส์ๆ

>>161 อ่านจบมาคุยกับกูนะนั่งรอร้องไห้พร้อมมึงที่โม่ง 555

>>162 ได้เลย ขอเวลากูซักพัก กูกลับมาหามึง55

พวกที่อ่านนิยายจีนเยอะๆ นี่มีร้านเช่าแนะนำมั้ย หรือเก็บตังค์ซื้อกันเอาเหรอ มันแพงง่ะ กูซื้อบ่อยๆ ไม่ไหว จนตายห่า

ลำนำเทพสวรรค์ยังอ่านไม่จบเล่ม1เลยว่ะ แต่สนุกดี กูแค่ไม่ค่อยชินวิธีเล่าแบบนี้เท่าไหร่ กูหาเวลาอ่านอยู่

งานหนังสือรอบนี้มี wishlist อะไรกันมั่งวะ พวกมึงเล็งอะไรกันไว้บ้าง กุจะได้เตรียมเงินถูก

Les miserable ยังมีขายอยู่ปะวะ ตอนนี้กูทำงานแล้วเลยมีตังซื้อ ตอนที่ออกมาใหม่ๆ กูซื้อไม่ไหว แพงเกิน

>>166 กูเล็งเเค่การ์ตูนที่ตามเก็บอยู่เป็นอันดับเเรกว่ะ ส่วนพวกนิยายถ้าไม่ใช่เล่มต่อตอนนี้ก็ยังไม่เจออะไรน่าสนใจอ่ะ ยิ่งไม่ค่อยมีตังค์อยู่ จะซื้อทีต้องคิดเเล้วคิดอีก

กูหมดกับnon fictionมากกว่าfictionอีกวะ แถมดองไว้บานเลย

มีใครเคยอ่านหนังสือพวก How to แล้วลองทำตามจริงๆ มั่งมั้ย พักนี้เห็นเค้าฮิตจัดเก็บบ้านแบบคอนมาริกัน

กูเคยลองทำตามแค่ how to ประดิษฐ์ของใช้ในบ้านว่ะ ก็ทำได้นะ แต่ไม่สวยเท่าหนังสือ

>>170 เออหนังสือจัดเก็บบ้านเป็นไงวะ น่าสนใจดีแต่กูรู้ตัวดีว่ากูคงไม่ทำหรอก

>>172 กูอ่านนี่แล้วว่าน่าสนใจดี http://anontawong.com/2015/08/10/konmari/

เห็นห้อง 801 ถามเรื่องสมบัติพระศุลีกับเพชรพระอุมามันมีตัวละครเหมือนกันมั้ย ใครเคยอ่านมั่งวะ กูจำได้รางๆว่าเพชรพระอุมา "ได้รับแรงบันดาลใจ" มาจากเรื่องนี้ 70% เลย

เทียบกับเรื่องอื่นๆ ของหวงอี้ จอมคนแผ่นดินเดือดเป็นไงบ้างวะ

>>174 กูเองแหละคนถาม ตอนแรกกูประทับใจเพชรพระอุมามาก แต่พอรู้ว่ามันเหมือนสมบัติพระศุลีแบบ 70% แบบนั้นเลยรู้สึกห่อเหี่ยวใจ โชคดีที่กูเป็นคนขี้เกียจอ่านหนังสือเลยอ่านแต่สปอยล์ แต่ก็ยังดีกว่ากาเหว่าที่บางเพลง

>>176 กูอ่านความเห็นในพันทิป เห็นว่านิยายพวกนี้มันข้ามผ่านเวลามานานแล้ว ได้รับการยอมรับไปแล้วว่าเป็นวรรณกรรมอมตะของไทย....ดังนั้น จะไปบอกว่าลอกนั่นนี่ก็ไม่มีผลแล้ว ทั้งไผ่แดง หลายชีวิต ราโชมอน เพชรพระอุมา บลา บลา บลา

>>175 สำหรับกู
ดีกว่าเหยี่ยวมาร (ที่ตอนนี้กูยังไม่แม้แต่จะเช่ามาอ่าน)
เท่ากับเจาะเวลา/เทพมารฯ
แต่ด้อยกว่ามังกรคู่

>>177 พันทิปนี่สมกับฉายาสังคมโลกงดงามจริงๆ
ไอ้พวกหนังสือวิเคราะห์สามก๊กหรือเกี่ยวกับสามก๊กแม่งบางทียกเนื้อเรื่องมาทั้งดุ้นแล้วแปะวิเคราะห์นิดเดียวนี่กูอยากจะปาทิ้งจริงๆ

>>177 กูรู้ค.หไหนในพี่พัน อ่านแล้วเบ้ปาก แรงบรรดาลใจกับลอกห่างกันแค่ขนหมอยจริงๆ แต่กูรู้ว่าออกไปทางลอกกว่า70%
นี้แม่งไม่น่าใช่แรงบันดาลใจแล้ว ทำเอากูติดลบอีคำว่า แรงบันดาลใจชิบหาย สำหรับกูคำนี้แม่งเหมือนคำว่าลอกแบบดูดีมากๆ
อมตะเพราะว่าดังกว่าล่ะมั้ง อะไรดังมากๆเป็นที่ยอมรับ มันก็เป็นงานชิ้นเอกไปเอง แม้มันจะเกือบๆลอกเขามา นึกถึงยัยถังชีขึ้นมาเลย

สำหรับพวกมึงแล้วแค่ไหนถึงเรียกว่าลอก แค่ไหนถึงเรียกว่าแรงบันดาลใจ

>>181 ว่ากันว่าเรื่องวีรบุรุษสำราญของโกวเล้งได้แรงบันดาลใจมาจากTotilla Flat ของจอห์น สไตน์เบค กูว่าจถ้าจะใช้คำว่าแรงบันดาลใจก็ต้องให้ได้ราวๆ นี้แหละว่ะ แค่วาบเดียวก็พอ แม่งไม่ต้องวาบซ้ำๆ ทั้งพล็อต ตัวละคร สำนวนก็ได้

กูว่าเพชรพระอุมาลอก แต่มันดัง คนชอบเยอะ เลยไม่ค่อยมีใครด่า ด่าไปอาจจะเจอ fc รุมยำตีนได้

>>181 สำหรับกู คงเป็นอ่านแล้วเกิดอยากเขียนแนวๆนี้บ้าง แต่สร้างสิ่งใหม่ ไม่ใช่ของคล้ายๆกันอ่ะนะ เช่นเซียน ก็แต่งในแนวทางตัวเองที่ต่างไปจากเดิม สร้างสิ่งใหม่ขึ้นมา ไม่ใช่ สร้างมาแบบหยิบของเขามาเยอะๆจนคนรู้สึกได้ แต่หยิบมาเล็กน้อยกูก็พอจะย่วนๆนะ

>>181 สิ่งที่เหมือนกันทุกอย่างเกิน 50% สำหรับกูคือลอก เช่นมึงซื้อเก้าอี้ตัวนึงมาแล้วคิดอยากขายเก้าอี้เลยไปผลิตโดยใช้รูปทรงเก้าอี้ตัวแรกเป็นแบบ เปลี่ยนนิดๆหน่อยๆแค่ลายผ้า วัสดุ แปะป้ายชื่อแบรนด์มึงเอง อันนี้เรียกว่าลอก แต่ถ้าเห็นเก้าอี้แบบนี้แล้วเอาไปดีไซน์ใหม่โดยได้ไอเดียมาจากอะไรซักอย่างบนเก้าอี้ตัวนั้น จะขา จะเบาะ จะโครงเก้าอี้ สำหรับกูคือแรงบันดาลใจ
สำหรับนิยายก็เหมือนกัน กูลองอ่านที่เขาเทียบมาจากสมบัติพระศุลี....บทสนทนา การดำเนินเรื่อง โครงเรื่อง สิ่งที่ตัวละครจะทำ และกำลังจะทำต่อไปในอนาคต เหมือนกันหมด ต่างจากบริบทเป็นของไทยและดัดแปลงคำพูด แต่แปลออกมาคือความหมายเดียวกัน เท่านั้นเอง
ก็แปลกดีที่นักเขียนใหม่ลอกเวลาโดนจับได้จะเอาให้ตาย ไล่บี้เขายิ่งกว่าอะไร แต่พอเป็นผลงานเก่า ผลงานดังในอดีตกลับบอกว่าไม่เป็นไร มันนานแล้ว หยวนๆไปละกัน สองมาตราฐานชิบหาย

รู้สึกนิยายขึ้นหิ้งไทยนี้ส่วนใหญ่ลอกมาหมดเลยนะเนี้ย

>>186 มีเรื่องอะไรที่ลอกอีกเหรอมึง

>>186 กาเหว่าที่บางเพลง ก็อป The Midwich Cuckoos มาชัวร์
นิยายหลายเรื่องในไทยแปลมาแต่ทำเป็นลืมใส่คำว่าแปลโดย กลายเป็นผลงานเขียนของคนแปลไปซะงั้น และแฟนคลับก็จะบอกว่าไม่ได้ลอกย่ะ แค่แรงบันดาลใจ

กาเหว่าที่บางเพลงนี่กูถือว่ามันเป็นความต่างของยุคสมัยนะ ไม่ใช่แรงบันดาลใจ ใครบอกว่าแรงบันดาลใจแสดงว่าแม่งแถ
มันคืองานแปลนั่นแหละ แต่สมัยนั้นคำว่า "งานแปล" มันยังไม่มีตัวตนหรือรูปแบบชัดเจน ส่วนเรื่องอื่นๆกูไม่เถียงเพราะไม่รู้

เหมือนกับบอกว่าถ้าเก่งอังกฤษสมัยก่อน ก็สามารถถูกยกเป็นนักเขียนขึ้นหิ้งได้เลยวะ
จะว่าไปทำไมถึงไม่นอมรับกันนะ

ดัน : จงยกตัวอย่างหนังสือที่เหมาะแก่การอ่านบนเตียงในวันฝนตกซึมเซาหงึบเหงา

>>191 ฝนตกขึ้นฟ้า วินทร์ เลียววารินทร์

ฝนตกตลอดเวลา ของปราบดา หยุ่น

ซอยเดียวกัน : วานิช จรุงกิจอนันต์

อีกเรื่องกูแนะ เทวาพาคู่ฝัน น่ารักมุ้งมิ้งดีมึง

แม่เบี้ย - วานิช จรุงกิจอนันต์

>>194 อะ เรื่องนี้กูอ่านแล้ว ขลังๆ เฮี้ยนๆ ดี กูชอบเรื่องอีกาพยาบาท
>>195 เคยอ่านแต่เรื่องรุ่นพ่อแม่ว่ะ ไว้เดี๋ยวตามเก็บ

>>197 รุ่นพ่อแม่นี่ใช่ราตรีประดับดาวปะ

>>198 ใช่แล้ว โดยรวมสนุกมาก คอการเมืองอ่านอาจจะอินมากขึ้น ส่วนกูอ่านเอาดราม่าพระนาง ตรงไหนถึงเปลี่ยนแปลงการปกครองกูก็อ่านข้ามๆ

เทวาวาด กับ ทางเทวดา ของแก้วเก้า

>>200 งานแก้วเก้า กูชอบผ้าทองว่ะ กูว่านางเอกติสท์ ไม่ใช่ความหมายไม่ดีนะ แต่นางคือคนที่มีอารมณ์ศิลปินเต็มเปี่ยม บรรยากาศมันลึกลับตรงอาถรรพ์ผ้าทองนี่ล่ะ มันอาจจะมีจริงหรือไม่มีจริงก็ได้ แต่ที่แน่ๆนางเอกปักผ้าทองให้ใคร คนนั้นมีอันเป็นไปทุกราย

กูชอบเรือนมยุรา บรรยากาศเรียบๆเย็นๆดี

>>191 คุณพ่อขายาว : จีน เว็บสเตอร์ กูว่าบนเตียงฝนตกซึมเศร้าเงียบเหงาควรหาอะไรที่มันอบอุ่นหัวใจอ่านนะ

แต่ถ้าตอนนั่งส้วม ขายหัวเราะ มหาสนุก แน่นอน

>>203 นิยายเลี้ยงต้อยในตำนานเลยมึง
กูไปเจอไอ้นี่มา https://www.facebook.com/Hongsamutdotcom/posts/724322507695069
กูรำคาญนางเอกจังว่ะ โครตแมรี่ซู+ปากดีชิบ เป็นผู้หญิงที่น่าตบชิบหาย

กูเห็นคนบ่นในมู้เวบคอมมิค คือกูสงสัยว่าเดี๋ยวนี้การินมีปล่อยพลังได้แล้วเหรอวะ

>>205 ฉบับการ์ตูนเคยมีขวดไรสักอย่างไม่รู้ที่ปล่อยพลังได้มาดันพลังเป็นดราก้อนบอลกับฝั่งร้าย

>>206 ปล่อยวิญญาณที่เก็บไว้ไรงี้ป่ะ

>>207 ไม่รู้จำไม่ได้ กูเช่าอ่านเอานานแล้ว แต่ภาพติดตากู

>>204 รางวัลโนเบลสาขาหมอผ่าตัด............. ถ้าไม่แปลพลาดคือกูคงอยู่คนละworld lineกับคนเขียน

อืม ระดับความซูของจีนไม่แพ้ไทยเลยแฮะ ทั้งเบียวและself-insertสุดๆ ไปเลย แถมเป็นeditor pickด้วย

จะว่าไป แนวนิยายจีนสมัยนี้ไม่ค่อยตรงกับกูเท่าไหร่แฮะ ยกเว้นนิยายย้อนยุคของสยาม นอกนั้นไม่ตรงอย่างแรง

แล้วดูเหมือนคนจีนชอบอะไรแหวะๆ นะ หลายเรื่องแล้วที่ขายmystery+horrorด้วยเรื่องชวนแหวะแบบนี้

>>209 จริง แบบสิบคดีบาปกูอ่านแล้วแหวะมาก มันดูแหวะเกินจะเป็นการอธิบายคดีแล้วเน้นการสืบส่วนอะ

>>209 ไปอ่านมา...หมายถึงนโนเบลสาขาการแพทย์รึเปล่า?(อาจแปลผิด)
แต่นิสัยนางเอก...ดีแล้วที่ไม่เอาเข้า

>>211 ฉากทำอำมาตย์ตายนี่โคตรบกพร่องทางจริยธรรม

อยากรู้ชิบหายว่าตอนจบเป็นยังไง
จุดขายแม่งอาจจะอยู่ที่ให้คนอ่านนั่งแช่งว่านางเอกจะตกบัลลังค์ตอนไหน หรือป่าวว่ะ

กูเป็นหมอนะ อ่านมาถึงตอนที่นางเอกทิ้งให้คนไข้ตายเพราะเคืองที่ลูกสาวลุงมาตบหน้าเลยแก้แค้นด้วยวิธีนี้ อยากจะประเคนโอโล่ให้ซักสิบดอกรัวๆ อีห่า เมืองจีนเขาไม่ได้สอนจรรยาบรรณแพทย์กันเหรอ หรืออีเจ๊คนเขียนอยากให้นางเอกสวย เก่ง เริ่ด ก็ไม่ได้หาข้อมูลอะไรนักหรอก ให้นางเอกเป็นหมอก็เพราะคนยอมรับกันว่าหมอต้องเก่ง...อย่างนั้นเหรอวะ นางเอกนี่ขยะสังคมจริงๆ

กูเคยคุยกับคนจีนที่มาอยู่ญี่ปุ่น เจ๊แกเล่าว่าเนื่องจากเมืองจีนคนเยอะมากกกกก ทุกคนจึงต้องทำทุกวิถีทางให้เด่น เรื่องไม่ต่อคิวหรือเหยียบหัวคนอื่นขึ้นไปนี่เป็นเรื่องจิ๊บๆ แม้จะมีแฟนหรือแต่งงานแล้วแต่จะไปแย่งแฟนคนอื่นมาก็เป็นเรื่องชิวๆ ใครดีใครได้ คงเพราะมันเป็นแบบนั้นหรือเปล่าวะ นิยายอย่างใน >>203 ถึงได้ฮิต กูสงสัยว่าความดีของอีนี่มันคืออะไรวะตกลง...

เออ แล้วที่อีนางเอกนี่โดนตบคือมึงไปแย่งผู้ชายเค้าก่อนหน้าวันแต่งนิดเดียวไง เค้าก็ต้องเกลียดขี้หน้ามึงเป็นธรรมดา ถ้าจะแก้แค้นมึงตบเค้ากลับเฉยๆไม่ได้รึไง ต้องเล่นเอาพ่อเค้าถึงตาย อย่าว่าแต่หมอเลย คนธรรมดาที่มีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีบ้างเค้าก็ไม่ทำขนาดนี้ มึงเป็นหมอมาได้ไงวะเนี่ย ดีละที่ห้องสมุดไม่เอาอีเรื่องนี้เข้ามา

นางเอกสวยนักสวยหนา ความสวยสมัยนี้กับสมัยนั้นมันเหมือนกันเหรอวะ

>>217 คนละแบบอยู่แล้ว

สมัยถังนิยมสาวอวบอ้วนแต่ท้องไม่มีชั้น หยางกุ้ยเหยที่ว่าสวยนักสวยหนาก็อวบบึบบับ ผู้หญิงสมัยนี้ยังมีเสรีมาก มั่วเซ็กตามสดวก ไม่พอใจสามีก็หย่าหาผัวเองได้

ความนิยมนี้มีอีกครั้งสมัยราชวงศ์มองโกลก่อนหยวน ทุ่งหญ้าที่โหดร้ายต้องการหญิงแกร่งสะโพกใหญ่เพื่อคลอดลูกง่าย สาวงามที่สุดของมองโกลอย่างบอร์เด เมียเจงกิสข่านนั้นเตี้ยล่ำท้องตันสะโพกใหญ่ดังตูดม้า

สมัยฮั่นถึงสุยมีทั้งชอบกุลสตรีและสาวนักบู๊ เพราะบ้านเมืองมีศึกสงครามบ่อย การมีเมียแข็งแรงต่อยตีได้จะช่วยเหลือผัวและคลอดลูกได้ดีกว่า แต่ค่านิยมพื้นฐานยังเป็นกุลสตรีอยู่ดี

กลับกันสมัยซ่งชอบสาวอ่อนแอไกล้ตายคอยให้ผู้ชายปกป้อง นิยมแต่งหน้าให้ขาวซีดเหมือนซาดาโกะ

มีภาษิตจีนว่าหยางอ้วน หวนผอม หมายถึงสาวงามอย่างหย่างกุ้ยเฟยอ้วน แต่หญิงงามหวนนั้นผอม แสดงว่าความงามมีหลายรูปแบบ แต่ถ้าบรรยายสาวงามว่าอ้วนดั้งโอ่ง คออวบราวหมีหมา ตะโพกใหญ่กว่าม้า ตัวเหม็นเหมือนหมูแบบสาวงามมองโกลคงไม่มีใครอินกันวะ

>>218 มิน่า ก๊วยเจ๋งมันถึงไม่ยอมแต่งกับลูกสาวหัวหน้าเผ่า...

>>218 แหม่ ถ้ากูไปอยู่สมัยนั้น กูต้องเป็นสาวงามแน่ 5555555555555555555

>>216 ตรรกะละครไทยชิบหาย นางร้ายคบกับพระเอกมานาน เจอนางเอกหน้าใสอ่อยพระเอกแล้วคาบไปแดก พอนางร้ายไปวีนทวงแฟนคืนกลายเป็นคนผิดซะงั้น กูอยากจะบอกนางร้ายว่าผีเน่ามันคู่กับโลงผุ หาผัวใหม่เริ่ดๆมาเย้ยอีดอกนางเอกเลยดีกว่า พระเอกนี่เหี้ยสุด เจออ่อยหน่อยแม่งตามเขาไปทิ้งแฟนที่คบกันมาเป็นปีๆได้หน้าตาเฉย พอผู้หญิงเขามีเรื่องผู้ชายก็ลอยตัวอีกแน่ะ ดอกส์

>>221 กูก็รู้สึกได้อ่านเจออยู่ว่าคนจีนชอบละครไทย...

เวลากูอ่านนิยายไทย ส่วนมากกูมักจะเชียร์ตัวร้ายหรือนางร้ายว่ะ บางเรื่องรู้สึกว่านางเอกดอกทองมาก ย่ะ แม่คนสวยเลือกได้

อยากอ่านนางร้ายคู่กับนางเอกแทนว่ะ
ตอนแรกกูคิดว่าแนวตบตีจะมีแค่ไทย ละครละตินก็ไม่ธรรมดาเลย

>>224 เออ อันนี้กูก็สนับสนุน ตบกันอยู่ดีๆกลายมารักกัน ให้พระเอกเงิบแดกไปเลย 55555555

คือขอต่อเรื่องความงามล่มเมืองงามในใต้หล้าของเหล่านางเอกนิยายจีนหลายเรื่อง
(ไม่ใช่ทุกเรื่อง)นิดนึง คือค่านิยมความงามแต่ละยุคสมัยมันแตกต่างจริง ตามที่ >>218 ว่านะ
แต่ประเด็นคือนิยายหลายๆเรื่อง ช่วงเวลาที่นางเอกไปอยู่มันไม่แน่ชัดไงมึงว่าช่วงไหน
แบบไม่ได้บอกมาเลยว่าย้อนไปราชวงศ์นั้นช่วงนี้อะไรแบบนี้
แต่มันใช้ไทม์ไลน์ที่คลุมเครือ(อย่างเช่นเรื่องม่านม่านนี่จำได้ว่านางเอกไปถึงมันก็บอกเหมือนกันว่า
ระบุไม่ได้ว่ายุคไหน แต่งกายเหมือนช่วงนี้ แต่ปกครองเหมือนช่วงโน้น) อย่างอีเรื่องของห้องสมุด
เรื่องหมออะไรนี่ก็ย้อนไปแบบไม่แน่ว่าจริงๆยุคไหน ก็ยัดค่านิยมความสวยของยุคที่คนเขียนเขียนนี่แหละลงไปแทน
ก็อย่างที่ 218 ว่า แบบสาวมองโกลมันอ่านไม่อินไงมึง เพราะเราอยู่ในยุคที่ฟีลลิ่งว่า "แม่งสวยตรงไหนนนนนนน"
แต่ในยุคสมัยนั้นมันสวยไง สรุปคืออย่าคิดมาก มันแฟนตาซีตั้งแต่ย้อนเวลาแล้ว
จะมโนยุค มโนบริบทต่างๆขึ้นมาเองแต่มันเมคเซนซ์ก็ช่างมันเหอะ ฮา
ป.ล. เมคเซนส์นี่หมายถึงข้อมูลแบบดูสมจริงนะ ด้านข้อมูลบ้านเมืองการปกครองไรงี้ ไม่ได้เกี่ยวกับเนื้อเรื่อง
เนื้อเรื่องนี่กูขอโนคอมเมนต์ เพราะแล้วแต่คนบางเรื่องคนอวยกันนักหนากูว่าแม่งไม่สนุก จบ 55555555

แล้วพวกสาวงามในวรรณคดีไทยต่างจากค่านิยมสมัยปัจจุบันมั้ยวะ คือ เห็นบรรยายว่าเอวบางร่างเล็กกันทั้งชายทั้งหญิง แค่เพิ่มออฟชันกินหมากเฉยๆ

>>227 วรรณคดีไทยปัจจุบันชำระกันตอนต้นกรุงรัตนโกสินธุ์น่ะ
ก็ค่านิยมครือๆ กับปัจจุบันหลายอย่าง ยกเว้นเรื่องบุฮี้ลูกครึ่ง

แบบ>>228 แล้วเพิ่มผิวเหลือง ยิ่งเหลืองเหมือนขมิ่นยิ่งสวย ภาพบนกำแพงวัดวาดนางฟ้าไว้เหลืองๆ เพราะค่านิยมนี้ละ

สมัยนั้นนิยมชายสวยด้วยรึเปล่า พระลอ อิเหนา อุณรุท พระลักษณวงศ์ พระราม ตัวละครชายในวรรณคดีมักจะงาม โดยเฉพาะพระลอนี่บรรยายว่างามหยาดฟ้ามาดินเลยว่ะ

ชายในวรรณคดีงามจนชายหลงอ่ะมึง

>>231 แบบเรื่องอิเหนาสินะ

คือมีสเน่ห์ต่อทุกเพศเลยว่างั้น ทุกสายพันธุ์ด้วยมั้ง 555

ยักษ์ก็มาหลงรัก เงือกก็รัก กินรีก็รัก แทบทุกสายพันธุ์เลยว่ะ

วันนี้กูไปเจอหนังสือเล่มนี้มา http://www.nanmeebooks.com/book/online_cat1_detail.php?bid=3102&isbn=0404-03-2
เปิดอ่านดูก็โอเคนะ แถมจั่วปกว่าได้รางวัลที่ญี่ปุ่นด้วย พลิกไปด้านหลังตกใจหมด!!
125บาท!!! วรรณกรรมเยาวชนแปลจากภาษาญี่ปุ่นราคาร้อยกว่าๆ (ที่กูเจอพิมพ์ปี 53) เล่มก็ไม่บางนะ สองร้อยกว่าหน้ากำลังเหมาะมือ เนื้อกระดาษก็ไม่ขี้เหร่ กูนี่คิดในใจว่าทำไมถูกจังวะ ขนาดวรรณกรรมเยาวชนรางวัลแว่นแก้ว ราคายังประมาณ 165เลยว่ะ (ขนาดไม่มีค่าแปล)

>>235 ปกน่ารักจัง กำลังคิดว่ามันถูกเพราะเนื้อหาดูเด็กๆปะ

>>236 เดาว่าสำนักพิมพ์ ทำแบบไม่เน้นกำไรมั้ง หรือไม่ก็ยอดพิมพ์เยอะเน้นขายได้เยอะๆ(เพราะราคาถูก)
เพราะเท่าที่อ่านคุณภาพมันเกินราคาร้อยกว่าๆแน่ กระดาษเนื้อดี มีค่าแปล ค่าภาพประกอบ ค่าแปลนี่อาจจะไม่ได้แพงมากเพราะเป็นวรรณกรรมเยาวชนภาษาไม่ยาก

>>235 ดูแนวเรื่องก็น่าสนใจนะ กูซื้อเก็บไว้ดีกว่า ไม่เสียหลาย

>>235 เป็นนิทานบังคับอ่านของรรไหนป่าว

ว่าไป พวกมึงชอบหนังสือนอกเวลาเล่มไหนบ้างวะ กูชอบอยู่กับก๋งว่ะ อ่านแล้วเห็นภาพคนสมัยก่อนดี

>>240 กูชอบนิกกับพิม อยู่กับก๋งก็ชอบนะอ่านแล้วหิวข้าวต้มดี

พยัฆราชซ่อนเล็บภาคสอง เล่ม 12 นี่จะออกเมื่อไหร่วะ
กูลงแดงจะตายแล้ว

>>241 กูชอบนิกกับพิมเหมือนกัน ตอนเด็กคิดว่าหมาเขียนจดหมายกันจริงๆ โตมาถึงรู้ อ้าวคนเขียนนี่หว่า ก็ว่าอยู่หมามันจะเขียนได้ไงวะ5555555

กูชอบผู้หญิงคนนั้นชื่อบุญรอดว่ะ เจ๊แกเด็ดขาดดี
นิกกับพิมกูก็ชอบนะ แต่ไม่ได้เป็นหนังสือนอกเวลาสมัยกูเรียน
เสียดายยย

>>243 กูว่าเทคนิคการเขียนเขาดีนะ อ่านแล้วนึกภาพเป็นความคิดของหมาสองตัวได้สนุกมาก ตอนจบก็น่ารักยิ่งตอนพระเอกทนเขียนเป็นนิกไม่ไหวแล้วต้องถามนางเอก งุงิมุมิในหัวใจกูวัยใสตอนนั้นดี แต่เทียบแล้วกูชอบฝั่งนิกมากกว่า ตอนอยู่ป่ามีอะไรตลกๆ เยอะดี

อ้ออีกเรื่องที่กูชอบคือ จดหมายจากเมืองไทย แต่เป็นหนังสือนอกเวลาของพี่ว่ะ แต่ไปเอามาอ่านสนุกดี ตอนนั้นชอบลอดลายมังกร เลยหาแนวนี้มาอ่านต่อ เมื่อคุณตาคุณยายยังเด็กก็ชอบ ว่าไปสมัยนี้นิยายรุ่นใหม่ๆ มีเขียนแบบนี้บ้างมั้ยเนี่ย (ไม่ได้ถามเชิงแขวะนะ กูแค่พูดแล้วคิดถึงอยากอ่านแนวย้อนยุคที่เล่าวิถีชีวิตคนสมัยก่อนน่ะ)

หนังสือนอกเวลากูเท่าที่จำได้ก็เรื่องมอมวะ แบบกูเศร้าแทนหมา กูชอบการบรรยายด้วยความคิดหมา ความซื่อสัตย์ของหมาเอยแบบนายแม่งอยู่อดๆส่วนตัวเองมีบ้านสบายแล้วหมาก็ยังตามอะ
อีกเรื่องตอนม.ปลายก็หนังสือไซไฟของวินวะ ส่วนตัวรู้สึกไม่ชอบเท่าไร กูไม่ชอบความรู้สึกที่มันยังไม่วิทย์เท่าไรเลยนะ มันไม่น่าเรียกว่าไซไฟวะมันเหมือนเรื่องแนวสอนๆ+ศาสนามากกว่า

>>240 อยู่กับก๋ง มอม >>246 จดหมายจากเมืองไทยเพิ่งมาอ่านตอนทำงาน ก็หนุกดีนะ กูชอบอ่านนิยายเก่าๆ เพื่อจะดูว่าสำนวนภาษาในยุคก่อนมันต่างจากสมัยนี้มากมั้ย เท่าที่เคยอ่าน นิยายที่ภาษาโบราณหน่อยก็ขุนศึกกับละครแห่งชีวิต ส่วนข้างหลังภาพนี่เขียนหลังละครแห่งชีวิตไม่ถึง 10ปี แต่ภาษาก็ว่าไม่ค่อยโบราณเท่าไร(แต่บทสนทนาของนพพรกับคุณหญิงนี่ภาษาสวยจนกูสงสัยว่าคนสมัยก่อนคุยกันแบบนี้หรือว่ามันเป็นภาษานิยายของมันเอง)

>>245 กูชอบฝั่งนิกเหมือนกัน มีเรื่องสนุกเยอะกว่า ยิ่งตอนถ่ายหนังที่นิกต้องเล่นเป็นเสือนะ 55555555555 แล้วฝั่งนิกมันมีตัวละครเยอะด้วยมั้ง มีหมาตัวอื่นอีก ส่วนฝั่งพิมมันไม่ค่อยมีไรเลย บางช่วงดูเครียดๆอีกมั้ง

>>247 มอม กูอ่านแล้วร้องไห้ เศร้าสัสๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่ตอนจบมอมได้เจอเจ้าของนี่กูดีใจนะ แต่ก็เศร้าแทนเจ้าของใหม่ด้วย จะคิดถึงมอมบ้างมั้ยนะ

มึง กูเจอนี่ในมู้นินทาเด็กดีว่ะ

https://fanboi.ch/netwatch/1804/931/

กูก็เเอบตะหงิดๆกับอะไรหลายๆอย่างของกลุ่มนี้มานานละ สรุปไม่ได้คิดไปเองซินะ

>>251 กูแค่คุ้นๆชื่อ แต่ไม่เคยไปอ่านของพวกนั้นสักคน ดูๆแล้วรู้สึกไม่ชอบยังไงก็ไม่รู้

>>251 กูอยากบอกว่ามึงอย่าเชื่อคำพูดในโม่งมากนัก มึงไม่มีทางรู้หรอกมันจริงไม่จริงมันไม่มีเครดิตอะไรเลย

>>253 มึงพูดก็มีเหตุผล เออ จู่ๆกูก็นึกถึงความซื่อ(?)ของตัวเองในวัยเด็กว่ะ เเบบตอนนั้นนี่คิดว่าเขียนนิยายส่งให้สนพ. ได้ตีพิมพ์ ได้ชื่อเสียงเเละเเฟนคลับ ได้ความชื่นชม ได้รู้สึกโดดเด่นมีอะไรอวดมากกว่าพวกอายุเท่ากันไรงี้ รู้สึกโลกนักเขียนนั้นช่างน่าเข้าไปอยู่ซะจริง ทว่าพอโตขึ้นเริ่มเห็นอะไรหลายๆอย่างก็ชักปลงเเล้วว่ามันไม่ได้สวยงามเหมือนที่วาดฝันไว้เลยว่ะ 555

>>251 ใครคือป.และ ด. กูงงๆไม่ค่อยเข้าใจ

>>255 ป.คือโป่ง บ.ก.เมจิค
ด. เค้าบอกมาแค่นี้ คือบ.ก.สถาคนใหม่
เห็นนินทาว่าแก่งแย่งชิงดีกันไรงี้

กูไม่สนใจภายในมันจะกัดกัน เด้งใคร หรืออะไร ตราบใดที่หนังสือที่กูตามมันยังออกให้กูอ่าน

>>256 กูก็นึกว่าด.ป.นี่หมายถึงดอกป็อบซะอีก 55555555

ขอคำปรึกษาหน่อย กูอยากเขียนนิยายที่พระเอกยันเดเระและโรคจิต รักคนรักของมันมากเกินไป เกินพอดี แต่กูยังไม่เข้าใจความว่ายันเดเระเท่าไหร่ว่ะ คือมันอยู่ในขอบเขตไหน มันความหมายเดียวกับกุโระป่ะ แล้วทำยังไงถึงจะเป็นความยันที่พอดีไม่จูนิเบียววะ เพื่อนกูแนะให้อ่านการินแต่กูว่ามันจูนิเบียวมากกว่ายันเดเระว่ะ

นอกจากเด็กดีแล้วใครอ่านนิยายที่เว็บไหนกันอีก วานบอก

>>259 "ยันเดเระ"คือรักมากจนไม่อยากให้คนอื่นรอบๆคนที่รักเข้ามายุ่มย่าม ห้ามทุกคนเข้าใกล้ อาจนำไปสู่การทำร้ายหรือฆ่าคนรอบข้างคนที่รักได้ หรือหนักเข้าก็อาจทำร้ายตัวคนที่รักด้วย ยันเดเระไม่ได้ชื่นชอบการละเมิดร่างกายคนอื่น แต่ถ้าต้องทำก็จะทำ มันเป็นการทำลายทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองได้สมหวังในรัก ชอบที่ตัวเองควบคุมสถานการณ์ให้คนรักอยู่ในมือตัวเองคนเดียวได้

ส่วน "กุโระ" นั้นไม่จำเป็นต้องมีความรักมาเกี่ยวข้องก็ได้ เป็นแค่ลักษณะของความต้องการที่จะทำร้ายร่างกายคนอื่นในระดับที่รุนแรงกว่าSM คือSMแค่เจ็บ เป็นแผล มีการทรมานจิตใจร่วมด้วย แต่กุโระจะเล่นถึงพิการหรือตาย สมมติว่าถ้ามีฆาตกรคนนึงจับสาวมาข่มขืนแล้วฉีกทึ้งเนื้อจนเละไปด้วย ฆาตกรอาจจะไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้น แต่แค่การได้ละเมิดร่างกายของอื่นถึงขนาดนั้นมันทำให้เขาสาสมใจที่สุดแล้วเท่านั้นเอง แต่แนวกุโระที่มีความรักปนอยู่ด้วยก็มีเหมือนกัน กูมองว่ากุโระแบบมีความรักอยู่ด้วยมันคือการพยายามทำให้อีกฝ่ายยอมรับ แต่ตัวคนทำไม่สามารถทนรับคำตัดสินจากอีกฝ่ายได้ เลยละเมิดร่างกายของคนที่ชอบอย่างรุนแรงเพื่อให้รู้สึกว่าอีกฝ่ายยอมให้เขาทำขนาดนี้เลยนะ มันเลยทำให้รู้สึกว่าได้ครอบครองอีกฝ่ายโดยแท้จริง เพราะไม่เคยมีใครคนอื่นมาทำกับร่างกายของคนที่ตัวเองรักถึงขนาดนี้มาก่อน เหมือนอีกฝ่ายยอมรับเขากลายๆ ขัดขืนไม่ได้ ไม่มีคำปฏิเสธแน่ๆ อย่างเคสฆาตกรที่ยกมามันก็เป็นเหมือนการแสวงหาการยอมรับเหมือนกัน แต่เป็นในรูปแบบของการถูกยอมรับว่าตัวเขามีอำนาจเหนือกว่าอะไรแบบนี้ (อันนี้กูตีความเองนะ)

>>261 โอ้ กระจ่างเลย ขอบคุณมาก

กุขอ KY แพรพ
มู้นินทาบอร์ดเด็กดีย้ายไปไหนวะ เห็นครบพันแล้วแต่ไม่มีใครตั้งใหม่ หรือกุหาไม่เจอเอง??
วานเพื่อนโม่งที่รู้ช่วยบอกพิกัดหน่อย จาก โม่งขี้เสือก

>>263 เนทวอชเป็นระบบจะตั้งทู้ใหม่ต้องขอแอดมินในห้องเมต้า ช่วงนี้เขาไม่อยู่การยื่นขอต้องรอไปก่อน เหตุที่ตั้งเองไม่ได้เพราะห้องนั้นเรื้อนมากเอะอะอยากโจมตีใครตั้งแหลกอย่างรกเขาเลยล้อคห้ามตั้งกระทู้กันเอง เข้าใจราวนี้

>>264 เช่นนี้นี่เอง กระจ่างแล้ว ขอบคุณเพื่อนโม่ง

>>263 ตามปกติถ้าแอดยังไม่มา ให้เอากระทู้เก่าที่ร้างๆมาคุยดันก่อนในห้อง net เหลือเพียบ

>>266 >>263 มีโม่งขุดกระทู้ Drama watch มาใช้นินทาเลเยอร์กับนินทาเมด จะไปแจมก็ได้นะเพราะดูๆแล้วมันเป็นกระทู้นินทาเฉพาะกิจระหว่างรอแอดมิน

>>261 กูชอบนึกว่าซาดิสม์มาควบคู่กับกุโระทุกที

>>263 กูขุดให้แล้วนะ

เห็นรับประกวดวาดภาพบารามอสปกใหม่ชิงเงิน50000 ครบรอย12ปีว่ะ แสดงว่าอีกไม่นาจะมีปกใหม่มาตีตลาด

>>270 รียูสเยี่ยงแฮร์รี่ พอตเตอร์เลยนะสัส55555

>>271 5555+ มันดังสุดในหมู่นิยายแฟนซีไทยทำไงได้ว่ะ ดูแล้วอีก10ปีหน้าก็จะมีปกใหม่เรื่อยๆแหง ถ้ามันยังไม่ตายไปจากใจคนอ่านอ่ะนะ
แต่มีปกใหม่คงเรียกลูกค้าใหม่ๆด้วย เห็นรายละเอี่ยดภาพประกอบสี่สี (Pinup) ภาพตัวละครย่อส่วน (SD, Chibi) กูว่าคงออกมาแบบมีบล๊อคด้วยเผลอๆ

50,000 นี่ค่าจ้างชัด ๆ 5555

>>270 พอเห้อะ แค่จัดอีเว้นท์พิเศษก็พอแล้วมั้ง จะออกอะไรนักหนา ไม่อยากนึกถึงเซวีน่าเล้ย ว่าแต่ลิขสิทธิ์นี่ขายขาดปะวะ เห็นทำเอาเงินจัง

เมื่อก่อนนิยายสถาแทบไม่มีภาพอะไรเลยนอกจากปก แต่เดี๋ยวนี้นี่อะไร นอกจากปกก็มีพินอัพ ภาพประกอบอยู่หน้าแรกๆ ตัวจิบิ บลาๆ เยอะแยะไปหมด ดูยังไงก็พยายามล่อลวงชัดๆ

>>275 แล้วก็ล่อลวงสำเร็จด้วยนะ
จาก โม่งที่เห็นภาพปกสวยๆแล้วหลงรักจนต้องซื้อมาให้เสียใจเล่นทีหลัง

บารามอสอ่านฟิคสนุกกว่าเรื่องหลักว่ะ เรื่องหลักกูอยากตบกระโหลกคาโลชิบหาย

>>277 ขอวาร์ป กูไม่เคยเจอฟิคป่าละเมาะสนุกๆเลย

กูว่าถ้าปกใหม่มันสวยมากๆ แถมมีภาพเสริมเยอะแยะ กูก็ยอมโดนล่อลวงนะ นึกถึงอารมณ์ตอนมึงเห็นแฮร์รี่ พอตเตอร์ ปกใหม่ทุกๆปีดู 555555

>>278 กูชอบของ foxilla คาโลเฟรินน่ารักชิบหาย อีกเรื่องก็ใบชาเจ็ดสีที่ลอเรนซ์กลายเป็นหญิง แล้วก็หัวขโมยแห่งคาโนวาลรุ่นลูกคาโลอะ แต่คนแต่งสามเรื่องนี้เลิกเขียนบารามอสกันไปหมดแล้วมั้ง

>>277 กลับกัน กูอยากตบเฟริน 555

ค่านิยมพระเอกแฟนตาซีต้องเย็นชา นางเอกต้องแสบซ่ากวนตีนในนิยายแฟนตาซีเด็กดีนี่มากจากไหนวะ บางเรื่องที่กูอ่านนี่รู้สึกอยากตบนางเอกฉิบหาย ลามปามสัส ส่วนพระเอกนี่แม่งเหมือนเอาป้ายโฆษณามาเป็นพระเอก ไม่ว่าจะเกิดสถานการณ์อะไรก็นิ่งตลอดเวลาเหมือนกล้ามเนื้อหน้าตายยกแผง

>>282 ชี้ไปที่บารามอสหรือมีเรื่องไหนก่อน?

>>282 บารามอส+เซวีน่าแน่ๆ เพราะกูเห็นสองเรื่องนี้ดัง เรื่องอื่นก็มีพระเอกเย็นชา นางเอกร่าเริงสดใสจนกลายเป็นความงี่เง่า ตามมาเป็นขบวน
>>281 เออ เฟรินด้วย อีตอนขโมยเพชรออกมาจากหมู่บ้านกินคน แม่ง.....กูอยากจะยื่นมือทะลุเข้าไปในหนังสือ เพราะมึงคนเดียวทำให้คนอื่นเขาเดือนร้อน จะว่าไปความวุ่นวาย+การที่ทำให้ชาวบ้านเขาซวยไปด้วยก็มาจากเฟรินคนเดียวเลยนี่หว่า

เมื่อก่อน กูเเม่งไม่อยากให้เฟรินคู่คาโลมาตลอด ไม่รู้ทำไม ตอนเเรกเป็นชายก็โอเค เฮฮาดี เเต่พอเป็นหญิงเเม่ง... หมั่นไส้โว้ย คาโลไม่คู่ควรซักนิด เเต่เดี๋ยวนี้นี่เเบบ เออ คู่ๆกันไปเหอะ ไอ้เย็นชากับยัยจอมซ่าดีเเต่หาเรื่อง

>>283 เกือบทุกเรื่องเลยนะที่มันจะมาขนบนี้ โดยเฉพาะสายโรงเรียนเวทมนตร์นี้เหมือนเป็นเกณฑ์ว่านางเอกต้องชอบหาเรื่องส่วนพระเอกต้องเย็นชา...

กูว่ามันเหมือนๆกับพวกนิยายออนไลน์รึเปล่าที่พระเอกต้องโชคดี ได้ของเทพ เกรียนไรพวกนี้
เหมือนเรื่องแรกมายังไงเรื่องหลังๆก็มาตามขนบเรื่องแรกหมด

แต่ส่วนตัวกูนะ บารามอสกับเซวิน่านี่สุดยอดสุดในสายนี้ล่ะ อ่านแล้วอยากกราบพระเอกซักวันละแปดครั้ง มึงทนนางเอกได้ยังไง

>>285 ไอ้เย็นชากับยัยจอมซ่าดีเเต่หาเรื่อง พอเรียกแบบนี้แล้วไมดูเป็นนิยายแจ่มใสเลยแฮะ

ช่วงบารามอสกับเซวีน่าดังยังไม่เท่าไหร่
แต่หลังจากนั้นก็ตามมาอีกเพียบ

>>287 เออคล้ายๆแนวเกมออนไลน์เหมือนแรกๆเป็นแนวยังไงหลังๆก็แบบนั้น
>>289 แจ่มใสกุยังอ่านอยู่นะเฮ้ยอ่านแค่ของLC แต่ก่อนกุยอมรับว่าเคยอ่านเรื่องแรกของเขาแล้วแบบ....
ไอ้เรื่องดีเจอะไรนั้นอ่านไม่จบ... แต่หลังๆเขาแต่งพัฒนาขึ้นจนกุชอบ(บางเรื่องนะที่ชอบ)
กุเชื่อว่ามีหลายคนที่อ่านนิยายได้หลายแนว (ไม่ได้อ่านอยู่แนวเดียว)

>>291 เรียก LC คิดตั้งนาน อ้อ ลูกชุบสินะ กูมีอ่านช่วงนึงนะ แต่เดี๋ยวนี้เลิกไปละ หลังๆ ไม่ค่อยมีที่ถูกใจ

ที่ทักชื่อเหมือนแจ่มใสไม่ได้แง่ลบอะไรนะ กูเองก็อ่าน ออกจะนับถือคนเขียนพวกนี้ที่แม่งเขียนกันไว เขียนได้หลายต่อหลายเล่มจนหาเลี้ยงชีพตัวเองได้ด้วย แต่เนื้อหาสนุกหรือมีสาระมั้ยต้องแยกเป็นคนๆ และจริตคนอ่านไปน่ะนะ

แจ่มใสนี่จำได้ว่ามีเรื่องหนึ่งที่นางเอกเผาบ้านตัวเองเพื่อให้พระเอกมาช่วย คือหลังจากกูอ่านเรื่องย่อจบกูก็โยนแม่งเข้าชั้นหนังสือไปเลย เป็นความอัปยศวัยเด็กของกูจริงๆที่หยิบมันมาดู

>>293 กูรู้สึกว่าแบบนี้แม่งโรคจิต+เรียกร้องความสนใจชิบหายเลยว่ะ

>>293 เอาไปเสิร์จตามที่มึงว่า

https://www.facebook.com/jamsaibookfan/photos/a.258389914179712.68940.109984705686901/610045515680815/

เรื่องนี้ใช่ไหมมึง....

>>295 ทำไมกูนึกถึงคำถามจากเรื่องเล่า ที่ผู้หญิงเจอผู้ชายถูกสเปคมากในงานศพ แต่ก็ไม่ได้ถามชื่อหรือถามว่าเป็นคนรู้จักญาติคนไหน....ถ้าอยากเจอผู้ชายคนนั้นอีกจะทำยังไงดี อาทิตย์ต่อมาก็มีงานศพน้องสาวของเธอ เพราะอยากเจอผู้ชายคนนั้นเลยฆ่าน้องสาว เผื่อว่าเขาจะมางานศพอีก
ตรรกะเดียวกันเป๊ะ

ความคิดเห็นที่ 94 จากคุณ Guest | 27/12/2556 13:27:56
คะแนนที่ให้ [ ]
สนุกมากๆๆเลย แซคน่ารักสุดๆ >< คห.75 นักเขียนเค้าก็มีแนวมีความคิดของเค้าแตกต่างกัน ถ้าอยากให้เหมือนเล่มนู้นเล่มนี้ก็ไปอ่านของนักเขียนที่แต่งเรื่องที่คุณชอบเถอะค่ะ.

เอิ่ม...........

เเล้วนี่คือเหมือนเพลงเคธี่ เพอร์รี่จริงๆใช่ปะ

http://www.jamsai.com/product/2050-t-g-i-f-สืบรักปักหัวใจ-ใครคนไหนที่ใช่เธอ

>>298 ชื่อหนังสือ T.G.I.F ชื่อเพลงก็ T.G.I.F. เหมียนกัน
ไม่ได้อ่าน แต่พล็อตคล้ายๆ mv เพลง Last Friday Night เลยแฮะ

>>295 เชรี่ยยย กูสงสารผู้ชาย ถ้าต้องเจอผู้หญิงแบบนี้ว่ะ

>>295 กูอ่านแล้วดันนึกถึงเรื่องโอชิจิในการ์ตูนนักรักโลกมายาที่เจอกับพระเอกตอนอพยพหนีไฟไหม้ไปอยู่ในวัด จากนั้นนางก็ลงมือเผาเมืองเอโดะแม่งอีกรอบจะได้ไปเจอพระเอกอีกหน สรุปว่าพล็อตนางเอกล้างผลาญทำอะไรไม่คิดนี่โคตรคลาสสิคสินะ

เรื่องย่อแค่โปรยเฉยๆ ป่ะว่านางเอกมันเพี้ยนๆ แต่มันแค่คิด เนื้อในอาจไม่ได้เผาจริงก็ได้? รมณ์แค่เขียนคำโปรยให้คนอยากอ่านข้างใน

>>302 เผาจริงมึง มีตัวอย่างอ่านในเด็กดี เผาห้องดูดาว เผาบ้านต้นไม้ เผาถังไม้ เผาเพิงเก็บของ
อยากเจอเขาอีกจัง ...เผาบ้านอีกดีกว่า

>>302 อีเหี้ย อยากเจอผู้ชายจนต้องเผาบ้าน ถามจริงนางอยู่คนเดียวป่าววะ แล้วมันไม่มีทางอื่นรึไง ไปหาหรทอโทรหลอกก็ได้นี่นา คือทำไมต้องเผาบ้าน ไม่กลัวคนอื่นมองว่าบ้ารึไงวะ

ชี้ผิด >>303
เออ จริงๆทำอย่างอื่นก็ได้นี่ เห็นหนังฝรั่ง เวลาแมวขึ้นต้นไม้ลงไม่ได้ก็เรียกดับเพลิงนะ เอาแมวติดต้นไม้บ่อยๆให้มาช่วยยังดูโอเคกว่าอีก 555

>>303 แหมได้แนวคิดมาจากเรื่อง โอชิจิ สาวขายผักป่ะเนี้ย เผาเมืองเอโดะเพราะจะได้เจอคนที่ชอบอีกครั้ง

>>303 สัส กูเงิบบบบ ถ้าแค่คำโปรยยังพอให้อภัยเพราะอีแนวๆ นี้ชอบเขียนคำโปรยให้น่าสนใจข้างในไม่มีห่าไร อันนี้แม่งเสือกมี กลายเป็นไม่มีสามัญสำนึกแทน

กูค่อนข้างแปลกใจมากกว่าว่าได้ตีพิมพ์ได้ยังไง....

>>308 คนเราก็มีความอยากเสพของแปลกเป็นธรรมดา

กูว่าโครงเรื่องมันเหมือนโอชิจิ สาวขายผักมากๆเลยว่ะ หลงรักผู้ชายตอนที่ไฟไหม้แล้วเขามาช่วยไว้ อยากพบอีกครั้ง
แต่ไม่รู้ต้องทำยังไงเลยเผาเมืองอีกรอบซะเลย จะได้เจอกันอีก

อืม จะว่าไงดีล่ะ กูลองอ่านเรื่องย่องานนางนี่มี 'เหมือน' หลายเรื่องนะ ทั้งออซ ทั้งเพลงเคธี่ แล้วอีเรื่องเผาบ้านนี่อีก

กูว่าถ้าเป็นการเผาบ้านเพื่อแสดงความคลั่งรักแบบไม่ธรรมดาหน้ามืดตามัวอย่างโอชิจินี่พอเข้าใจได้นะ แต่แสดงความเป็นตัวละครแบ๊วๆ ใสๆ แต่เสือกเผาบ้านเรียกร้องความสนใจนี่มันไม่น่าใช่ล่ะ

>>309 ไม่กูแปลกใจมากว่าสำหรับ สนพ ที่กระทั่งเด็กประถมก็อ่านได้ ปล่อยผ่านแบบนี้จะดีเหรอวะ แต่เอาเหอะแม่งพิมพ์ไปแล้ว

นางเอกเสือกเป็นอย่างที่ >>312 ว่าไว้ซะด้วยดิ คือทำเหมือนมันไม่ใช่เรื่องใหญ่ ไม่ได้ทำอะไรผิดมากมายอะไรอย่างเงี้ย
พอพระเอกห้ามๆไม่ก็ทำเป็นบ้องแบ๊วไม่รู้ไม่สน กูอ่านละอยากบ้องหู

http://www.beartai.com/news/game-news/61207
กุขอ ky หน่อย คืออิเหี้ย มึงจะขายเรื่องเดียวเปลี่ยนปกใหม่แปดล้านรอบเลยหรอ? นิยายเรื่องอื่นแม่งไม่มีแล้ว?

>>315 ผิดลิงค์นะมึง แต่เดาว่าบารามอสสินะ
จะว่าไปมันไม่มีเรื่องไหนที่จะเป็นตำนานพิมพ์แล้วพิมพ์อีกแบบบารามิส เซวีน่าหน่อยเหรอวะ

กูกำลังจะุถามเลยว่า >>315 แปะลิงค์ผิดหรือกูตามมุกไม่ทัน

>>312 ถ้าพระเอกมันไม่รับรักนางเอก ต่อไปอีนี่มันต้องได้ฆ่าคนแน่ๆ จากแนวคิดเผาบ้านแล้วจะได้เจอเขาเนี่ย โรคจิตชิบหาย

http://www.satapornbooks.co.th/SPBecommerce/news/1/2427/Baramos-Awards
>>316 >>317 สัสเขินเลย โทด กุแปะใหม่

กูสงสัยเลยว่าพิมพ์ใหม่แบบนี้คนเขียนได้ตังค์เพิ่มด้วยมั้ย ต้องได้สิใช่มั้ย หรือขายให้สำนักพิมพ์แล้วก็ถือว่าสำนักพิมพ์มีสิทธิ์ขาดวะ? แล้วคนเขียนบารามอสเขาหายไปไหน ไม่เขียนอะไรอีกเลยเหรอ

>>320 นั่นดิ เห็นขายเอาๆ กูว่าขายลิขสิทธิ์ให้สนพ.ขาดเลยว่ะ คนเขียนเคยมีผลงานอีกสองสามเล่มเเล้วก็หายไปเลยว่ะ
>>312 มีเเต่คนชมนะมึง เเซคกับโคลอี้น่ารักโง้นงี้

>>321 ชม...ไม่คิดว่าอีนี่โรคจิตมั่งเหรอ

>>322 มึงลองไปดูความเห็นในหน้านิยายเรื่องนี้ของเว็บเเจ่มใสมันดูดิ...

เควายนิด กูถามหน่อย มีใครอ่านดาร์คแฟนของสถาบ้าง เห็นออกมาสามเรื่องมีเรื่องไหนสนุกไหม แล้วมันดาร์คขนาดไหนเผื่องานหนังสือกูจะลองไปซื้ออ่าน

>>322 อีนั่นน่ะโรคจิต ที่กูอ่านแจ่มใสเนี่ยกูชอบผู้ช้ายยยยยยยยยยยยยยยยย เอามานั่งวิ้งวั้งฟรุ้งฟริ้งง

แต่ของพองโก้ก็ดีนะแกร นางเอกบางคนก็ตั้ลล้าคคค
//กูจะโดนเพื่อนโม่งรุมไหม ไม่เนอะ ;w;

เดี๋ยวนี้เลิกอ่านละ แพง หมดงบ หยุดซื้อแจ่มใสแล้วไปถลุงกับการ์ตูน5555555555

>>325 แต่พระเอกบางคนก็ประสาทแดกเหมือนกันนะ โดยเฉพาะพระเอกของอีฮิเดโกะ อ่านแล้วอยากเตะพระเอกชิบหาย ทำตัวดอกทองไม่แพ้นางเอกเลย

พวกมึงรู้จักเรื่องฮาวทูบีเกมไอดอลมั้ยวะ นิยายในเด็กดี พิมพ์กับสถาพรแต่ยังไม่วางแผง
เออ... พวกมึงไม่น่าอ่านเด็กดี แต่กูอ่าน กูอยากบ่น
กูเสียดายชิบหาย ไอเดียแม่งดี แต่คนเขียนแม่งนำเสนออะไรวะเนี่ย T____T
พล็อตเรื่องแม่งเหมือนจะดึงเข้าจุดพีค แล้วก็ดันไปแข่งเกมกันยาวๆ สัด ปมมึงล่ะ.... พลังประชาชนในเรื่องนี้ยิ่งเหมือนเสียงแมลงหวี่ พวกมึงชูป้ายประท้วงกัน 3 วัน แล้วก็ไปนั่งเชียร์เกมต่อ... น้ำตาจะหลั่ง
กูเสียดาย เสียดาย เสียดาย กูชอบไอเดีย ทำไมมึงย่ำยีนิยายตัวเองแบบนี้ มึงหยิบเหตุผลใส่กลับเข้ามาในเรื่องด้วยสิวะ!

>>326 ฮิเดโกะกูเลิกอ่านนานแล้ว55555 พระเอกเลวจัดรับไม่ได้ เดี๋ยวปลุกปล้ำเดี๋ยวอะไรไม่รู้ ทุกวันนี้กูยังไม่เข้าใจพวกที่ชอบอ่านแบบนี้ มาโซกันหรอ

กูโลกสวยไสยๆ ชอบอ่านอะไรกุ๊กกิ๊ก <3 แต่แตมรี่นี่เบื่อแย้ว พล็อตซ้ำๆ สนุกแค่ภาษาเอง

>>327 กูอ่าน....
กูชอบเรื่องนี้แต่ช่วงหลังดูมันดร็อปลงเหมือนคนเขียนออกนอกทะเลไปแล้ว... กับความไม่สมเหตุสมผลแบบที่มึงว่า

กู...นับวันยิ่งรับไม่ได้กับนิยายที่วางแผงในเซเว่น เซเว่นน่ะมันมีทุกที่นะ จะวางขายนิยายก็ช่วยคัดเรตหน่อยเหอะ ล่าสุดมีคนแชร์มา ปกเป็นรูปการ์ตูนพระนางกอดกัน นางเอกนมทะลักมาก ด้านหลังก็เขียนคำโปรยแต่เรื่องนม เสียงคราง บนเตียง อย่างน้อยเอาปกอื่น เด็กๆ เข้าจะได้ไม่สะดุดตา อิดอก จะว่ากูโลกสวยก็ได้ แต่กูไม่โอเค

>>329 กูเศร้าใจ แม่งออกทะเลไปอย่างที่มึงว่า กูล่ะอยากให้แม่งรื้อพล็อตรีไรท์ใหม่ตั้งแต่ตอนที่ 20 แต่คงเป็นไปไม่ได้ ช่วงแรกๆ กูกรี๊ดมาก แทบจะไปขอลิขสิทธิ์เขามาทำเกม ตอนนี้กูเหลือแค่เข้าไปดูนานๆ ทีว่ามันเฉลยตัวจริงพระเอกรึยัง..

>>330 ทำไมกูรู้สึกเฉยๆ วะ พวกมึงโวยวายกันเหมือนมันเพิ่งมาวางขายเอาปีสองปีมานี้ แม่งอยู่คู่ฟ้าเมืองไทยมาตั้งแต่ร้านดอกหญ้ายังไม่เจ๊งด้วยซ้ำ

>>330 เห็นรูปเดียวกันเเน่ๆ 5555 มีอยู่ครั้ง กูไปเซเว่นเลยลองหยิบมาดูเล่นๆ ราคาไม่ถึงร้อย เนื้อเรื่องก็เเนวๆ...นั่นเเหละ เเต่ที่กูอึ้งคือสนพ.เว้ย ในเครือสถาพรอะมึง กูเเบบนี่จับไลน์นี้ด้วยเหรอวะ ไอ้นิยายเรทราคาถูกเล่มเล็กๆตามร้านสะดวกซื้อเนี่ยนะ

>>330 นี่ยังดีนะมึงที่มันบรรยายเป็นภาษาคน กูเคยเจอนิยายเย็ดแต่มีอีโมติค่อนว่ะ เช่น อ๊าาา เราเสียวจัง =[]=!!!! เราใกล้จะเสร็จแล้วนะ >w<
กูจัดให้เป็นนิยายตลกไปแล้ว 5555555555555555

>>334 อ่านแล้วเซ็กส์เสื่อมพอๆ กับคนที่แฟนร้องเพลงแฮมทาโร่ระหว่างมีอะไรกันเลยว่ะ...

>>334 เชี่ย อันนี้ฮา น่าอ่าน 5555555

แจ่มใสนี่มีเรื่องไหนที่เนื้อหาหลุดโลกเมื่ออีเผาบ้านกับอีอยากขาวบ้างวะ กูอยากรู้ว่าคนไทยจะครีเอทได้ขนาดไหน

>>337 มีนางเอกฟลุคไปเป็น ผจก วงเกาหลีแล้วแฟนคลับอิจฉาเลยผลักนางตกเหวที่เต็มไปด้วยฝูงหมาป่า และพระเอกโดดลงไปช่วย (เรื่องนี้มีโดนพระเอกจับโยนลงทะเลเจอฉลามด้วยนะ) สมองตีบตันเขียน

>>338 หะ...ห๊ะ อะไรนะ!!

>>337 นางเอกสามคนตกงานตกอับเลยไปขโมยรถเจ้าชายสามคนของประเทศเกาหลีจะเอาไปขายหวังจะหาเงินทำทุนและเอาไว้แดก แต่เจ้าชายจับได้เลยให้มาเป็นแฟนกันในรั้วโรงเรียน สุดท้ายนางเอกสามคนก็หนีไปทั้งๆที่รักกันแล้ว เจ้าชายเลยให้คนไปตามจับมาขึ้นศาล ตอนจบก็สารภาพรักกันในศาลและแต่งงานกัน.....by หัวสมองตีบตัน

>>340 wtf......

>>338 >>340 คนเขียนคนเดียวกัน... /Facepalm

>>341 >>342 ของสมองตีบนี่กูจำไม่ได้ว่าเรื่องไหนที่กลุ่มพระเอกจัดปาร์ตี้บิกินี่ริมหาด นางเอกใส่บิกินี่ก็กลายเป็นคนสวยสุดในงานปาร์ตี้ ในเรื่องวิจารณ์ผู้หญิงกันอย่างเมามันส์เรื่องนม เรื่องหุ่น เรื่องขา อยากพาคนในไปนอนด้วยในคืนนี้ (คำพูดไม่แรงหรอก แต่ก็สื่อออกมาได้ราวๆนี้ล่ะ)

>>338 >>340 เป็นหนังสือที่อ่านแล้วสมองตีบเส้นเลือดฝอยแตกตามชื่อคนเขียนจริงๆ.

กู >>338 ตื่นมาอ่านที่ตอบกันต่อ ฮาว่ะ 555 ของ >>340 Prince&Spy สินะ แม่งพลอตห่าจริงๆ สมเป็นคนนี้ คือกูไม่ได้แอนตี้แจ่มใสนะ แต่คนนี้เขียนพลอตได้ไร้สามัญสำนึกติดอันดับในใจกูเลย ที่เหี้ยหนักคือเคยอ่านสักปีเขาเป็นนักเขียนที่มียอดขายติดอันดับหนังสือขายดีในประเทศไทย เคียงคู่กับ แสตมเบอรี่... ตอนอ่านข่าวนี่ในหัวกูนึกถึงซีนนางเอกตกไปในเหวหมาป่าของแม่งแล้วอยากจะเฟซปาล์มบอกไม่ถูก

แจ่มใสพลอตไร้สามัญสำนึกที่กูพอจะนึกออกคือ เจ้าปลาน้อย คนนี้เวลาเขียนดีมันก็ดีนะ เหมือนนิยายรักทั่วไป เขียนดราม่าก็โอเค แต่บทจะเขียนแนวปัญญาอ่อนนี่... ขนาดกูตัดสมองตอนอ่านออกไปครึ่งนึงยังไม่โอเคเลยว่ะ ที่จำติดใจคือ มีนางเอกชื่อป๊อกกี้เป็นโรคหัวใจ แล้วได้รับบริจาคหัวใจ ปรากฏเจ้าของหัวใจคนนั้นดันเป็นเจ้าพ่อมาเฟีย แล้วพวกลูกน้องเลยจะให้นางมาคุมแก๊ง ตรงนี้ยังพอไหวถ้าตัดเหตุผลความเป็นจริงทุกอย่างบนโลก แต่กูว่ามันเหี้ยแถวๆ มีตกเครื่องบิน แล้วไปติดหมู่บ้านไรสักอย่าง มันเลยต้องปลอมชื่อเป็น มานะ มานี ชูใจ แล้วนางเอกมีต้องสู้มวยไทยกับคนในหมู่บ้านมั้ง แถวนี้สมองกูช้อตจำเหี้ยอะไรไม่ได้แล้วว่ะ

ส่วนปลาน้อยอีกเรื่องที่เหี้ยไรวะเนี่ยสำหรับกูคือนางเอกอยู่ในตระกูลนักฆ่าต้องไปลอบฆ่าเจ้าขาย ถึงแม้นางจะฝีมือ่อนหัดแต่มีนางทำได้คนเดียวเพราะนางเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลก แต่เหตุที่ต้องไปลอบฆ่ากูว่ามันประสาทแดกน่ะแค่เจ้าชายทั้งสองเมืองหมั่นไส้ตอนถ่ายแบบกันไรเนี่ยแหละ อ้อ กูอ่านไม่จบหรอกนะ เพราะทนไม่ไหวว่ะ

http://www.jamsai.com/product/600- เพื่อยืนยันว่ามันมีซีนนางเอกตกเหวจริงๆ เลยเอามาแปะให้อ่านกัน ตัวอย่างมันลงตอนพระเอกลงไปช่วยนางเอกพอดี จำได้เพราะเล่ม 1 มันจบตอนบอกนางเอกโดนผลักแล้วมันบอกเจอหมาป่าน่ะแหละฝังใจเลยกู