>>488 คนเขียนไม่ใช่แค่เฟล เคยประกาศพักการเขียนไปช่วงนึงเลยด้วยซ้ำ มีคนเคยเล่าให้กูฟังว่าต้องไปบำบัดด้านจิตประสาทเลยนี่
แต่กูทำใจตั้งแต่แรกที่อ่านเล่มสิบจบแล้วว่าแม่งต้องไปต่อไม่ได้แน่นอน ถ้าไม่นับความวายเรื่องนี้กูให้เป็นนิยายจีนที่เริ่มดีแต่จบเหลวไม่เป็นท่าที่สุดที่เคยอ่านๆมา รองจากอวี้หว่อที่รัก(ประชด)ของกู
ให้นับความวายด้วยกูก็เริ่มไม่อินแล้วว่ะ เหมือนอ่านแฟนฟิคที่คนแต่งเป็นคนเขียนเองมากกว่าอ่านนิยายแล้ว
กูชอบงานนี้ในตอนแรกเพราะมันทำปริศนาออกมาดี น่าติดตาม กูยังจำความขนลุกตอนกูอ่านช่วงหกเล่มแรกได้เลย หลังๆมาแล้วเละลงเรื่อยๆ อ่านเอาฟินพอ กูเลยอคติสะสมใส่งานเขาเรื่องนี้ตรงเนื้อเรื่องที่แหละ มึงช่วยรับผิดชอบกับงานเขียนมึงมากกว่าเอาตัวละครมาแสดงบทมิตรภาพขายฟุลูกค้ามึงได้ไหมเนี่ย แทบจะนึกว่าเป็นคนละคนกับที่เคยเขียนเล่มต้นๆ
ยังว่าภาคต่อกูจะไม่อ่านจนกว่าจะออกมาให้จบเรียบร้อย อ่านแล้วได้ปริศนาเพิ่มกูไม่รู้จะอ่านไปทำอะไร
หลังๆกูอยากสารภาพว่าจากที่กูอินเพราะบทวาย กูเริ่มหงุดหงิดพวกแฟนคลับที่อวยๆจิ้นๆเพ้อกรี๊ดความสัมพันธ์ดีงามเหลือเกิน โดยไม่มองที่เนื้อเรื่องซึ่งควรจะเป็นสิ่งสำคัญของนิยายเลยว่ามันเละเทะไปแค่ไหน คนรู้จักกูถึงขั้นบอกว่าปริศนาอะไรนี่ใครเขาสนใจกัน ผู้ชายดีก็พอแล้ว กูเลยติดลบลงไปเรื่อยๆ
แต่ก็ไม่ใช่เรื่องผิดอะไรถ้ามึงจะบ้านิยายอะไรซักเรื่องเพราะชอบตัวละคร กูเลยได้แต่หงุดหงิดของกู เพราะงั้นถ้าที่พิมพ์ๆแล้วเผลอใส่อารมณ์มากไปก็โทษทีนะเว่ย