ไม่ใช่ดราม่าใหญ่โตอะไรมาก คือ คาร์ที่กูเจอ ผปค. ก็ออกแบบมาให้เป็นพวกดาร์คๆอยู่แล้ว...กูก็เข้าใจพยายามใช้ความอดทนในการเล่นมัน แต่แม่งแบบ...ดาร์คได้โครตเหี้ยส้นตีน แถมตัวผปค.คาร์นั่นก็ดูจะไม่รู้ตัวว่าคาร์มันเหี้ย อาศัยว่ามีกลุ่มเพื่อนมันเล่นด้วยไง มันเลยเล่นแบบไม่รู้ไปเลยว่าวิธีที่มันเล่นทำให้ลูกมันดูแย่แค่ไหนในสายตากู
มึงเข้าใจไหม ว่ามีคาร์ดาร์ค อยู่สองประเภทที่กูจำแนกไว้ คือ ดาร์คแล้วแม่งดาร์คจริงๆดาร์คแบบได้ดี ตัวอย่างก็โจ๊กเกอร์ของเฮียโนแลน กับอีกอย่างคือดาร์คเหี้ยเห่อหมอย แบบที่กูเจอ ไม่รู้จะทำห่าไร ก็เอาแต่ย้อนแย้งคำพูดลูกกู ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ทำตัวโหดลึกๆภายใต้ใบหน้ายิ้มแย้ม จับลูกกูอีกตัวหักกระดูกจนแขนขาจนบิดเบี้ยว โครตแม่นิ! ในใจกูคิดไอ้หน้าหี นี่มันดาร์คขั้นเลวร้ายที่สุดที่กูเคยเจอ...กูก็พยายามอดทนต่อไป... เมินลูกกูบ้างล่ะ บอกรำคาญทุกสิ่งบางล่ะ ไอ้ดาร์คไม่ดูตัวเองเอย...จนหลังๆเล่นเอากูเกลียดยันผปค.เลยสัด
อีกอันก็เจอก็กวนตีนแบบขั้นเลวร้าย...นึกถึงทุกวันนี้แล้วกูยังเสียดายที่ไปพูดดีกับมัน ไม่ได้พูดตรงกับมัน ว่าลูกแม่งหน้าหีเลวร้ายขนาดไหน
กูภาวนาว่าให้มันแม่งไปเจอ พวกผปค.ที่แม่งพูดตรงๆมากกว่าพูดดีด้วยอยู่นะชัด ฝากถึงมันถ้าเล่นบอร์ดโม่งและรู้ว่ากูเป็นใคร...คนที่เคยอดทนกับมึงมามากคนหนึ่งไง...มึงจะย้อนแย้งก็ตามสบาย กูถือว่ากูอโหสิให้ทุกสิ่งที่คาร์พวกมึงทำกับลูกกูไว้