แล้วทำไมต้องกลัวเจ๊หลินกันวะ หรือเจ๊แกมีอิทธิพลมากในวงการหนังสือ
Last posted
Total of 1000 posts
แล้วทำไมต้องกลัวเจ๊หลินกันวะ หรือเจ๊แกมีอิทธิพลมากในวงการหนังสือ
คุณแฮมสเตอร์คนแปลสามชาติภาษาอังกฤษ ลบเรื่องสามชาติทั้งสองภาคออกจากบล็อก โหดมากไม่สนับสนุนงานลอก
เออ มึงกูสงสัยทำไมหลินโหมวไม่ลองขายหนังสือทาง e-book ดู แล้วตัดพวกรูปทั้งหลายแหล่ไปไว้หนังสือ ส่วนฉบับเว็บก็มีแต่พวกเนื้อหา(ซึ่งกูคิดว่าน่าจะเสร็จนานแล้ว รึเปล่า?)
จริงๆกูคิดว่าฉบับ e-book ปกแม่งก็ไม่ต้องใช้รูปวาดไปเลย เอาเป็นรุ่นราคาถูก มีแค่เนื้อหานะจ๊ะ อะไรแบบนั้น กูคิดว่าคนอ่านบางจำพวกก็ไม่ได้อยากได้รูปเล่มสวยเลิศอะไรหรอกแค่อยากอ่านเท่านั้นเอง
กับอีกอย่างคือไอ้การจองเป็นรอบๆนี้บัดซบมากนะ แบบอยากอ่านเลยไม่อยากมารอสามสี่เดือนกว่าจะได้เล่ม
ในนี้มีใครเคยอ่านงานฮาร์ลาน โคเบนมั้ยวะ ทำไมแต่ละเรื่องมันแพทเทิร์นซ้ำๆกันจัง
ป้าหลินสะเด็จกระทู้แล้วมึงงงงง
ส่วนตัวดิฉัน เคยเขียนบทความแสดงความเห็นเกี่ยวกับแบบไหนที่เรียกว่า ลอก แบบไหนเรียกว่า แรงบันดาลใจมาแล้ว สรุปง่ายๆ ว่า
การลอกสไตล์การเขียน ไม่ถือว่าเป็นการลอก ดังเช่นที่ยุคนิยายโกวเล้งบูม ก็มีนักเขียนนิยายกำลังภายในมากมายเลียนแบบสไตล์การเขียนของโกวเล้งให้เกร่อ และมีการนำมาแปลเป็นภาษาไทยมากมาย
และกรณีแยกยากว่าลอกหรือไม่ ดิฉันจะดูที่ หากตัดส่วนที่ "เหมือน" ออกไปแล้ว นิยายเรื่องนั้นยังคงสนุกอยู่ด้วยส่วนที่ "ไม่เหมือน" นั่นคือแค่ได้รับแรงบันดาลใจมาเท่านั้นค่ะ
จากใจป้าหลิน 55555555
>>876 กูรู้สึกมากว่ามาตรฐานเขาแปลก(หรือกูกันแน่ที่แปลกว่ะ กูชักไม่มั่นใจ) คือกรณีนี้มันไม่ได้แยกยากหรือลอกสไตล์นี้หว่า มันเหมือนเลยนะเว้ยยยยย กูไม่นับเรื่องชื่อหหรือพล็อตบางส่วนที่ซ้ำกันได้(อย่างกินอะไรสักอย่างแล้วชีวิตเปลี่ยน) แต่พวกประโยคคือก็อบมาชัดๆว่ะ ก๊อบแล้วเปลี่ยนนิดๆให้คนจับตรงๆไม่ได้ พวกประโยคยาวๆนี้กูมั่นใจว่ามันไม่มีทางซ้ำกันขนาดนี้
แต่จริงๆแล้วกรณีตัดส่วน เหมือน ของเขานี้มันไม่ใช้ว่ะ ไม่ใช้จริงๆนะ
อ้อ กูนึกคำเทียบได้แล้ว เขาเหมือนบอกว่า ถ้าเอาคนรวยมาหนึ่งคนตัดเงินส่วนที่โกงคนอื่นออก แล้วถ้ายังมีเงินเหลืออยู่เยอะแสดงว่าไม่เขาคนนั้นไม่ได้โกง
ถ้ากูเข้าใจไรไม่ผิด เขาเหมือนพูดอะไรประมาณนี้เลย
ต้าเฟิงกับถังชีพูดคนละทางเลย
แต่อ่านแบบนี้กูยิ่งติดลบกับถังชีว่ะ โจมตีชาวบ้าน ใช้คำดูไม่ดีเลย ตอนแรกพูดว่าลอก ต่อมาเฉไฉเรื่องฝ่ายตรงข้ามด่าตัวเอง ดูแล้วเด็กเอามากๆ
รู้สึกว่าต้าเฟิงเขียนแล้วให้ความรู้สึกเป็นธรรมชาติเหมือนที่กูอ่านป่าท้อมากกว่าคนเขียนตัวจริงอีก
เอาเป็นว่าลาก่อนถังชี จะออกอะไรมากูก็ไม่อ่านแล้ว แต่เจ๊หลินก็คงไม่เดือดร้อน ติ่งเจ๊มีเยอะ พร้อมเชื่อในสายตาของเจ๊ ขอให้ขายให้สนุก ดองให้เพลิดเพลิน เจ๊เยี่ยมยอดอยู่แล้ว
ทั้งๆที่เจ๊เองก็ไม่ได้อ่านนิยายที่มีปัญหาด้วยซ้ำไปนะ
>>878 ไม่เกี่ยวกันเท่าไหร่ แต่มึงทำให้กูนึกถึงแก้วสรรค์ตอนคดียึดทรัพย์ทักษินกับวลีว่า"วัวกินหญ้าเข้าไปทุกส่วนของวัวจึงปนเปื้อนการโกง ดังนั้นจึงควรยึดทรัพย์ทั้งหมด"เลยวะ
http://www.prachachat.net/news_detail.php?newsid=1266903751
เข้าเรื่องนะ กูสรุปได้คร่าวๆดังนี้
1. ได้รับแรงบันดาลใจจริง แต่ถึงขั้นลอกหรือไม่ว่ากันอีกที
2. ให้การไม่ตรงกันเรื่องการกระทำของต้าเฟิ่งว่ามีส่วนมากแค่ไหน ต้าเฟิ่งไม่ได้เล่าเรื่องเดินหนีด้วย
3. จากคำพูด ต้าเฟิ่งปล่อยวางแล้ว แต่ถังจื่อเชื่อว่าต้าเฟิ่งเป็นตัวการมาตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้
ต้าเฟิ่งวางตัวเป็นพจมานในบ้านทรายทองที่ทุกคนข่มเหงเธอ ในขณะที่ถังจื่อเชื่อว่าต้าเฟิ่งเป็นชิสุกะ(แรดเงียบ)อยู่เบื้องหลังแก๊งโนบิตะและผองเพื่อนเซเล็ป แต่จริงๆแล้วตัวถังจื่อเองก็เป็นซัมซุงที่ลอกiphoneมาอีกที
ส่วนป้าหลินก็อยากจะขำให้ฟันหัก ตอนพิภพพญามังกรก็แบบนี้ ได้แรงบันดาลใจกับลอกบทพูดและฉากการรบมาเพราะคนเขียนๆไม่ได้(ป้าใช้คำว่าไม่มีปัญญาเขียน) ป้าแกบอกว่าเรื่องนี้ไม่นับตรงที่ลอกมามาก็สนุกอยู่เลยตัดสินใจวางขายไป(แล้วหักหลังคนอ่านเงียบๆในอีกหลายปีให้หลังว่าเรื่องนี้ลอกเขามากูไม่ทำต่อนะ)
ถ้าใช้ตรรกะนี้พิภพฯส่วนที่ไม่ลอกก็สนุกตามที่ตัวเองเคยพูด ดังนั้นเรื่องนี้ก็ไม่ถือว่าลอก เพราะมันลอกแค่สงครามในตอนท้ายภาค3 2.8ภาคที่ผ่านมาสนุกด้วยตัวมันเอง
>>881 เห็นด้วยนะ อ่านแล้วถังชีเหมือนเด็กโดนหาเรื่องแล้วพาล(อ่านไปเรื่อยๆแล้วก็สงสัยว่ามันเกี่ยวไรกันนั้น เจ๊แกยังต้องตัดทิ้ง) เอาเหอะของทำเงินใครๆก็อยากขาย
จริงๆแล้วเรื่องลอกตัวคนลอกอาจไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าลอกนะ เพราะว่าเชื่อว่าตัวเองเอามาแค่แรงดันดาลใจแต่เสือกเอามาเยอะเกินแบบไม่รู้ตัว หรือไม่ลิมิตการเอามาของตัวเองเยอะเกิน
>>881 กูติดลบเหมือนกัน เหมือนพยายามไปบอกว่า ถังชีจะบอกว่าเขาสร้างกระแสเขามาด่าตัวเอง อีกคนกูพูดอีกแบบ
แต่กูอ่านทั้ง2คนมันก็เหมือนจะสรุปได้ทางเดียว ว่าก็ลอกอ่ะ แค่นิดเดียว แต่แค่2คนนี้ใช้คำคนละคำกัน
ลอกสไตล์ของงาน กับลอกมาบางจุด มันสรุปได้ว่าลอกเปล่าวะ ป้าหลินก็ปกป้องอยู่ดี มึงดูคำแปลถังชียาวเหี้ยๆ
จะว่าไปถังชีฉลาดนะที่ไปเลือก"แรงบันดาลใจ"จากนิยาย bl 555555
>>885 ถังชีเป็นสาววายนะกูว่า นิยายถึงส่อวายและมีคู่วายขนาดนั้น อ่อเผือใครอ่านจีนออกในเว็บจีนเทียบขนาดนี้อ่ะมึง
http://tieba.baidu.com/p/3573276406?pn=1
อ่านดูยังไงก็เห็นเป็น ชิบหายแม่งเรื่องลอกแดงแล้ว แต่กูซื้อลิขสิทธิ์มาแล้ว ลงทุนแปล จ้างวาดปก เสียเวลาชิบหายวายป่วงกับเรื่องนี้ไปแล้ว ให้ล้มคืนเงินที่ดองมาเป็นชาติงั้นเหรอ ไม่มีทางกูต้องแถให้รอดว่ะ...
อ่านคำแถลงต้าเฟิงกับถังชี กูว่าต้าเฟิงตอบได้แดกขาดมาก สำนวนพูดจาดูเป็นผู้ใหญ่อารมณ์แต่ก็ยังจิกกัดได้เจ็บแสบ
มีคำคมสั้นๆได้ใจความ ในขณะที่ถังชี ท้าวถึงอดีต สมัยเด็กน้อยยอมรับกลายๆว่าฉันไปลอกสไตล์งานเค้ามา
ก่อนที่จะน้ำท่วมทุ่งว่าต้าเฟิงเป็นนางมารใส่ร้ายฉัน อารมณ์แม่งเหมือนเด็กน้อยเลยว่ะ
กูว่าแล้ว ตรรกะป้าหลินประหลาดจริงๆ.... สรุปคือลอกก็ลอกไป ขอให้สนุกเป็นพอสินะคะป้า
แต่คุณต้าเฟิงตอบได้ใจมากจริงๆ สำนวนจิกกัดเริ่ดๆ อย่างกับป๋ายเฉี่ยนลงมาตอบเอง อยากอ่านนิยายของนางอ่ะ
ต้าเฟิงชนะเลิศ
ถังชีทุเรศ แถสีข้างถลอก หน้าด้านด้วยค่ะ
ถังชีโคตรแย่อะ ในกรุ๊บมีการบอกว่าเป็นเรื่องดิสเครดิตด้วย ก็ดันมีเรื่องให้เค้าโจมตีจริงๆนี่
สวะฟุทำมู้พังหมดละ คนอ่านหนังสือจริงๆหายไปหมด
หาซื้อหนังสือพุทธศาสนาได้จากไหนบ้างครับ
ถามนิดพวกมึงเคยอ่านเรื่องโนเวเชนโต้มั้ย มันเป็นยังไงบ้าง คือกูอยากลองอ่านพวกนิยายใช้ชีวิตบนเรือดู ตอนนี้กูอารมณ์ไหนไม่รู้อยากอ่านพวกประเภทใช้ชีวิตในพื้นที่แคบ แต่มีคนเยอะๆอยู่รอบๆพวกมึงมีอะไรแนะนำมั้ย
มีใครไปงานเทศกาลหนังสือกรุงเทพมหานครที่เพิ่งจัดไปมั่งหรือเปล่าวะ ทำไมมันดูเงียบๆ จัง
กูเคยไปปีก่อนๆ แม่งงานฟนังสือโลกสวยชัดๆ หลังจาดนั้นไปอยากไปอีกเลย
ตอนนี้เห็นแนวต่างโลกเยอะมาก แต่ไม่มีเรื่องไหนถูกใจ พาลนึกไปถึง tale of the other world ที่เคยออกกับฟิสิกส์เมื่อสักสิบปีก่อน ดูแม่งมีการประยุกต์เทคโนโลยีจากโลกปัจจุบันบ้าง ไม่ใช่ห่าอะไรก็เกม เก็บเวลในโลกใหม่ ถึงแม้เรื่องห่านี่จะทำให้กูรู้สึกถึงกลิ่นอายของไฟนอลก็ตาม
>>910 เฮ้ยเรื่องนี้ กูจำได้ว่าสนุก(แต่ตอนนี้จะสนุกมั้ยไม่รู้กูทำหายไปแล้ว) อ่านๆไป(ในเว็บ)เฮ้ยมีเหตุผลรองรับความเทพตัวเอกตัวหนึ่งด้วยเว้ย!! จะว่าไปจนถึงตอนนี้กูยังจำฉากหลายๆฉากในเล่มแรกได้อยู่เลย แต่รู้สึกมันก็ออกช้าด้วยรึเปล่าว่ะตอนนั้นกูรู้สึกจะซื้อแล้วพอหาเล่มต่อไม่เจอนานๆเข้าก็ลืมมันไปเลย เท่าที่จำได้สมัยนั้นกูชอบเซตติ้งหลายๆอย่างในเรื่อง ชอบตัวละครบางตัว
ปล.ตอนแรกกูนึกว่าที่หน้าปกสองตัวนั้นผู้หญิง
กูว่าน่าเสียดายที่มาเร็วไปว่ะ ตอนนั้นรร.เวทกำลังดัง แล้วดูตอนนี้สิ 55
สารภาพว่ากูจำเนื้อเรื่องไม่ได้แล้ว จำได้แต่เคยชอบมาก 555
จำฉากที่มันแต่งหญิงแอบเข้าเมืองได้ ตลกดี
สรุปตอนจบมันจบแบบ NL ใช่มะ
จู่ๆก็นึกสงสัย พูนิก้านี่ยังหากินกับการินอยู่ป่าววะ เลิกตามไปนานละ (เหมือนสถาพรก็หากินกับแต่เซวีน่าแล้วนะเดี๋ยวนี้)
>>926 กูตามแต่การ์ตูนหลัก(เช่าเอา) มันมีเชื่อมตรงพวกของวิเศษนะ แบบในนิยายได้ไอ้นี้มา ในการ์ตูนก็เอามาใช้ ในการ์ตูนพูดแบบรวมๆก็เหมือนข้างบน มีลูกน้องตัวร้ายมาเล่นงานตัวเอกแบบต่างๆบทละคน
แต่เอาจริงแล้วช่วงแรกๆนิยายกับการ์ตูนก็มีส่วนขัดกันหลายส่วนนะ
ปล.ฉบับการ์ตูนแรกๆกูชอบนะหลังๆนี้อะไรไม่รู้ แต่ฉบับนิยายนี้ห่วย
>>928 กาตูนยังโอเคนะมึง ทำหัวโล่งๆ อ่านได้อารมณ์การ์ตูนต่อสู้ที่พระเอกซึนชิบหายดี แต่ในนิยายมึงจะพบว่า อิการินมันก็แค่อิโรคจิตที่ชอบตบตีผู้หญิงเท่านั้นเอง ส่วนลัล....ก็สาวน้อยที่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่นไปทั่วและเป็นเบ๊รองมือรองเท้าการินเหมือนกันทั้งสองเวอร์ชั่น ถ้าในมังงะจะมีออร่านางเอกมากกว่านิยายนิดหน่อย
พังหมดแล้วจริงๆ สาวฟุทำมันพังหมดเลย
ลาก่อนมู้ที่ผมเคยรักที่สุด
เห็นว่าคนเขียนเพอร์ซี่ย์จะแต่งซีรี่ส์ใหม่แหนะพวกมึง มีคนอ่านอยู่ไหมวะ
เพอร์ชี่นี้กูชอบช่วงแรกๆที่เซตโลกปัจุบันกับโลกเทพไว้ด้วยกันได้ดี แต่หลังๆมีแต่โลกเทพอย่างเดียวกูไม่ชอบเท่าไร
กูค้างอยู่เล่ม 4 ภาค 2 โรแมนติกนิดๆกูก็ชอบนะ แต่หลังๆก็รู้สึกเยอะเกินขีดกูไป เออแล้วเรื่องใหม่เขายังวนกับพวกเทพอยู่รึเปล่า
http://www.hypable.com/rick-riordan-announces-magnus-chase-and-the-gods-of-asgard/
แอสการ์ดว่ะมึง ดูจากนามสกุลแล้วน่าจะเป็นน้องชายของแอนนาเบ็ธป่ะ ถ้ามีจริงก็คือเขาจะเอาอียิปต์ - กรีก -โรมัน - แอสการ์ครบเลยนะ กูขอคนแปลคนเดิมพอ กูอ่านคนแปลเล่มอียิปต์แล้วรู้สึกแปลกๆไงไม่รู้ เนื้อเรื่องอ่ะโอเคนะ แต่แปลไม่ค่อยไงไม่รู้
ส่วนตัวกูโอเคกะเขานะ แต่เล่มสุดท้ายของภาค 7 คนแม่งจบแบบง่ายไปหน่อยว่ะ แล้วไอ้คู่นิโคนี่รู้สึกเหมือนเขาฝืนๆเขียนไงไม่รู้ดิวะ ก็เข้าใจอ่ะนะ ผู้ชายจะมาเขียนบทคู่เกย์ก็คงแปลกๆ แต่ไม่ไหวก็ไม่ต้องฝืนก็ได้ม้างงงง //ได้แค่บ่นนี่แหละ 555555
>>940 กุอ่านถึงแค่ที่แอนนาเบ็ธกับเพอร์ซี่ร่วงลงไปในหลุมว่ะ มันจบแล้วใช่มะจะได้ไปหาอ่าน แต่ชอบตอนที่เจ็ดคนอยู่รวมกัน โดยเฉพาะฉากที่เพอร์ซี่กับพระเอกฝั่งโรมันจะแย่งกันนั่งหัวโต๊ะ สุดท้ายก็ยกให้แอนนาเบ็ธนั่งนี่กูลั่นเลย
อียิปต์กูรำคาญการกระจายบทฝั่งพี่ชายมากพอๆกับรำคาญคาร์น้องสาว พี่ชายมันดูเท่ในสายตากูนะ แต่น้องสาวแม่งคนเขียนอวยชัดๆ //กูไม่ชอบแนวน้องสาวทะเลาะกับพี่ชายแบบนี้
บางทีกูก็รู้สึกว่าเขาพลาดที่ดึงทุกเทพมารวมอยู่ในโลกเดียวกัน จะว่าเขายึดติดจะได้มั้ยวะเขียนแนวอื่นบ้างเถอะ
ปล.กูสงสัยว่าสักพักจะมีเทพอินเดีย เทพญี่ปุ่น เทพจีน เทพในตำนานบาบิโลน ผสมไปด้วยมั้ยนั้น(มีเทพไหนอีกมั้ย?)
>>941 มึงน่าจะถึงเล่มตราฯมั้ง มีต่ออีกสองเล่ม เคหาสน์ฮาเดส - ตอนที่เพอร์ซี่กัแอนนาเบ็ธต้องเซอไววัลออกจากทาร์ทารัส แล้วก็โลหิตโอลิมปัส เล่มจบ ตบไกอา คนเขียวอวยอีกน้องมากกกก มีทั้งเด็กและเทพแบบ 2in1 มาหลงรัก กูนี่เบะปาก ชอบเขาเขียนคาร์แบบอนบ.มากกว่า
>>942 กูว่าเขาคงเล่นอยู่แค่ฝั่งยุโรปว่ะ เล่นหมดแล้วก็อาจจะตันไปก่อน แต่ถ้ายังไม่ตันกูก็อยากลองอ่านแฟนตาซีเพียวๆของเขาดูนะ
เออ พวกมึงเคยอ่านที่เป็นเพอร์ซี่เล่มเล็กป่ะ กูจำไม่ได้ว่าเล่มไหน แต่ที่มีลูกชายเขามาเขียนเรื่องสั้นด้วยอ่ะ คือกู... โคตรไม่รู้เรื่องเลย...
>>945 กูไม่ได้อ่าน เเต่ไปอ่านเรื่องในวิกิเอาว่ะ ฮ่าๆ ส่วนตัวกูอวยอานูบิสมากกว่าอีกคน เพราะอีกคนเเม่งไม่หล่อเบย :/ (เเต่สุดท้ายมันก็รวมร่างกันปะวะ?) ส่วนเพอร์ซีย์เล่มเล็กกูอ่านนะ มันก็ไม่ได้งงนะมึง กูอ่านเเล้วเข้าใจง่ะ
ปล. กูไม่ค่อยอยากจะเชื่อว่านิโคเเม่งเป็นเกย์ สัส เล่มสุดท้ายกูจิ้นกับเรย์นานิดๆ สุดท้ายเเม่งก็ไปมีผัวใหม่(?) ฮือออ นิโคกูววววว
>>946 อวยอานูบิสด้วย ใช่ สุดท้ายแม่งรวมร่างกัน ภาคมนุษย์เป็นอีหนุ่มนั่น ภาคเทพ (เรียกอะไรวะ5555) เป็นอานูบิส
เดี๋ยวกูลองกลับไปทวนอ่านใหม่ดู กูอ่านแล้วงงอยู่เรื่องเดียวจริงๆเลยไม่ได้ซื้อมา
กูชอบที่นิโคเป็นเกย์นะ เป็นเหตุผลที่ดีว่าทำไมชอบตีตัวออกห่างชาวบ้าน (โดยเฉพาะอีเพอ) แต่ไม่ชอบที่นิโคคู่กับอีหนุ่มบ้านอะพอลโล่นั่นอ่ะ อีหนูวววว ใจง่ายไปแล้วววว แต่จะให้จบแบบโบรคเค่นอยู่คนเดียวก็น่าสงสารอีก ถ่อ
ใครเคยอ่านเก้าอี้ว่างของเจเคช่วยมาสปอยหน่อยจ้า
>>947 จริงๆกูสายนอมอลไง เเต่สายก็อ่านได้ ไม่ได้ซีเรียสอะไรขนาดนั้นที่มันเป็นเกย์ เเต่ถ้าจบเเบบคู่กับไอ้นั้นกูว่าจบเเบบอโลนดีกว่านะมึง เเบบมึงหาใหม่ไวไปมั้ยคะ ฮ่าๆ เเล้วค่อยให้มีผัวทีหลังก็ยังไม่สาย เออ เพอร์ซี่ย์เล่มพิเศษมันมีสองเล่มนะ มึงงงตรงไหนอ่ะ
ส่วนเรื่องเทพอียิปต์กูเคยคิดจะซื้อนะ เเต่ไปๆมาๆกูเสียดายตังค์ เห็นพวกมึงบอกเเปลเเปลกๆเลยไม่เอาละ 5555
>>949 กูเห็นด้วยกูไม่อะไรที่นิโคจะเป็นเกย์ ไม่อะไรที่ชอบเพอร์ซ๊่(ฝ่านนั้นก็ทำนั้นทำนี้ให้เยอะหลงคงไม่แปลก) แต่พอเห็นอโลนแล้วเลยถีบให้มีคู่นี้กูไม่โอเค แบบมึงไม่ต้องทำให้ตัวละครหลักทุกตัวต้องมีคู่ขนาดนั้นก็ได้นะ ปล่อยอโลนบ้างงงง
>>948 กูก็รอเหมือนกันแรกๆกูสนใจแต่เห็นเป็นเรื่องแนวการเมือง(ใช้มั้ย รู้สึกด้านหลังจะไม่มีเรื่องย่อ?)กูเลยไม่อ่าน นอกจากการเมืองในโลกแฟนตาซีนี้กูไม่ชอบหมดเลย
>>951 กูก็เปิดข้ามๆนะ ยังไม่มีแรงอ่านรวด คือนิโคเฉลยตอนเล่ม4ว่าชอบเพอร์ซี่(รู้สึกตอนนั้นจะเอาของสักอย่างจากคิวปิกเลยต้องสารภาพออกไป) มันก็เลยพยายามทำตัวห่างๆมาตลอด แล้วเล่ม5 ตอนท้ายๆ(เล่มนี้กูเปิดไปด้านหลังเลย) คือมันไปอยู่กับเด็กบ้านอพอลโลได้ไงไม่รู้กูไม่เห็นตรงนั้น แต่สุดท้ายก็ตัดใจเพอร์ซี่ได้แล้วดูท่าไปคบเด็กบ้านอพอลโลตอนจะจบนั้นแหละ
เด็กปัญญาอ่อนที่ไหนมันแห่กันเข้ามาวะเนี่ย
อ่านแต่หนังสือนิ่มๆ ขรรมว่ะ
ไอ้เรื่องดราม่าป่าท้อนี้ทำกูสงสัยไอ้การลอกนี้มาตรฐานคืออะไรจัง(กูอ่านหลายๆความเห็นแล้วชักสงสัยมาตรฐาน) คือแค่ไหนควรเรียกลอก อันไหนแรงบันดาลใจ
>>956 สำหรับกู2คำนี้ความหมายเดียวกัน- - ง่ายๆว่าคนอ่านแล้วจับได้ว่าเหมือนเรื่องนี้มากๆ นิยามแย่คือลอก นิยามสวยๆคือแรงบันดาลใจ ซึ่งกรณีถังชีก็ยอมรับว่าลอก สไตล์งาน คำสวยๆ สรุปมากน้อยเท่ากับลอก แรงบัลดาลใจสำหรับกูคืออ่านแล้วเกิดความคิด แนวคิดไปสร้างอะไรใหม่ๆที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง ไม่ใช่แอบเอามานิดเอามาน้อย แรงบัลดาลใจที่กำจัดไม่หมดมันก็เหมือนลอก ต่างกันแค่เส้นขนมากั้น
งั้นถ้าเป็นพวกเรื่องธีม ที่ใช้ความสัมพันธ์เหมือนกันอ่ะ? ถ้าเป็นแบบเรื่องแรกมาเป็น A-B-C-D เรื่องสองก็เป็น A-B-C-D แล้วพล็อตกับตัวละครมีความคล้ายคลึงงี้
http://pantip.com/topic/33957889 กูขำหนักมาก แซบทั้งต้นฉบับทั้งคนแปล
มึง คือตอนนี้กูแต่งนิยายอยู่อะ แล้วเนื้อเรื่องมันก็จะประมาณคุณพ่อคุยกับลูก ซึ่งหัวข้อที่คุยก็จะเป็นเรื่องของผู้หญิงสิบสามคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของพ่อ พ่อมันก็ได้เจอกับความรักหลายแบบ ตั้งแต่รักสมัยยังซาบซ่าสลับไปกับรักที่หมดรัก จนสุดท้ายมันก็ปลงได้และแต่งงานกับคนที่มันไม่ได้รักแต่ก็ชอบอยู่บ้างซึ่งคือแม่ของลูกนั่นแหละ แต่แล้ววันนึงลูกก็ถามชื่อๆนึงขึ้นมา มันเป็นชื่อของผู้ชายคนนึง พ่อมันก็ไม่ค่อยอยากตอบเพราะเจ้าของชื่อนั้นคือเจ้าของความโชคร้ายทั้งหมดในชีวิตพ่อ
อารมณ์ประมาณนี้อะ แต่คือกูแต่งเพราะอยากสะท้อนให้เห็นเรื่องความรักที่สอดคล้องกับทางทฤษฎีสามเหลี่ยมความรัก กับชีวิตรักจริงๆในชีวิตของใครบางคนที่มันสวยงามมากมายนัก(ก็อาจจะสวยแหละ แต่เป็นแค่ช่วงเวลาหนึ่งๆเท่านั้น)
หรือก็คือ กูอยากแต่งเรื่องนี้กัดนิยายแจ่มใสที่พล็อตเป็นไปตามรูปแบบซ้ำๆกันน่ะแหละ แต่ตามที่ว่าไว้ ประเด็นเรื่องกูไม่ได้อยู่ที่ตอนจบที่ความรักของพ่อก็คือความทุกข์ซึ่งเต็มใจแบกรับ ไม่ได้เน้นเรื่องพ่อมันเป็นเกย์ แล้วถ้ากูลงเรื่องนี้ไปเรื่อยๆจนถึงตอนจบแล้วคนอ่านจะรู้สึกเหมือนโดนตบหัวเปล่าวะ..แต่มันก็บัดซบมาค่อนเรื่องแล้วนา..
>>973 >>977 กูก็คิดเหมือนพวกมึงนั่นแหละ 55
>>974 >>977 กูยังไม่เคยดูทั้งสองเรื่อง 55 โทษที
>>975 โอเค
>>976 จะพยายามนั่นแหละ 55 แต่ส่วนหนึ่งของนิยายเรื่องนี้มันก็มาจากตอนที่กูทำวิทยานิพนธ์ด้วย มันอาจจะช่วยให้กูพอจะใช้ความรู้ตัวเองให้เป็นประโยชน์พอที่จะไม่ไปทำลายเนื้อเรื่องให้แย่กว่านี้ล่ะนะ
ขอบคุณพวกมึงทุกคนมากนะเออ
ใกล้ได้เวลาวิ่งควาย ไม่น่าเชื่อว่าจะมาได้ถึงขั้นนี้.... ใครก็ได้ตั้งกระทู้ที่ 10 ทีดิ้
>>972 ไม่นี่ ถ้ามึงมีอะไรน่าสนกว่าพ่อเป็นเกย์ เหมือนที่โม่งข้างบนบอกไว้อะว่า RG Veda อาชูร่าโอนอนกับตัวร้ายชายเพื่อทำสิ่งที่ตัวเองต้องการ ใช้อีกฝ่ายเป็นเครื่องมือ ตัวร้ายก็แบบ โอเค เราสัญญากันไว้แล้วก็ต้องทำตามอะนะ กูก็แค่...เฮ้ย เอางี้เลยเหรอป้า แต่ก็ไม่ได้ทำให้เรื่องสะดุดนะ เพราะมันก็ยังเป็นเหตุเป็นผลว่าทำไมตัวร้ายมันถึงยึดติดที่จะทำลายพวกพระเอกมากนัก เพราะมันให้คำสัญญาไว้
กูไปเห็นกล้วยเปลี่ยนภาพหน้าปกหรืออะไรเนี่ยเเหละ คือกูสงสัยนะว่าตกลงจะเปลี่ยนเป็นเน้นหนังสือเเปลกับพอกเกตบุ๊คเเล้วใช่ปะวะ กูชอบสมัยฟิสิกส์ที่เน้นนิยายเด็กไทยเขียนมากกว่าว่ะ เคยฝันว่างานตัวเองจะได้ตีพิมพ์กับเขาด้วย เเต่ตั้งเเต่เปลี่ยนเป็นกล้วย ความรักความภักดีที่มีให้ชักจืดจางลงเสียเเล้ว ฮา
กล้วยหลังๆนี่ไม่โอเค
อ่านเรื่องย่อวายกล้วย แล้วปลงๆว่ะ พล็อตดุเบาๆ ฝ่ายรุกเปิดฮาเร็มมีเมียเยอะ เมียๆไม่ถูกกัน -*-
อารมณืมันจะเหมือนตบตีผัวข้าเปล่าวะ แค่แปลกหน่อยตรงเมียเป็นผู้ชาย
>>986 คาเชนกูก็ชอบ ชอบมากๆด้วย เห็นคนเขียนบอกตั้งเเต่สิงหาปีที่เเล้วว่าจะเขียนต่อ ตกลงจริงมั้ยวะ ว่าเเต่คุโรสึกินี่เรื่องอะไรวะ ปล. กูรู้จักฟิสิกส์ได้เพราะรุ่นน้องกูเเม่งเขียนเล่นเเล้วได้ตีพิมพ์ว่ะ กูเลยเเบบอยากมั่ง ทีเค้าเขียนเล่นลอกเล่นยังได้พิมพ์ ภาษาก็ใช่ว่าจะดีเด่ กูก็ต้องทำได้มั่งดิ ต้องดีกว่าให้ได้ด้วย แต่ความฝันก็ไม่เป็นจริงซะทีจนสนพ.กลายเป็นกล้วยนี่เเหละ 555
คาเชนถ้าจะกลับมาเขียนต่อกูต้องกลับไปงมกองหนังสือมาอ่านทวนใหม่สินะ
คาเชนกูชอบนะ ชอบพระเอก เพื่อนที่ตาย พี่สาวน้องสาวพระเอก ว่าที่พี่เขยพระเอก แต่อโณทัย (นางเอก) เพื่อนสนิทพระเอกที่หน้าหวานๆ เพื่อนในกลุ่มที่ชอบนางเอก สามคนนี้กูโคตรรำคาญเลย
ขอระบายหน่อย กูไปอ่านฟิคเรื่องนึงมา ก็โอเค สนุกดี แอบเบียวนิดๆ แต่ตัวละครดูหลุดๆคาร์แรคเตอร์ไงไม่รู้ จนกูคิดว่าทำไมแม่งไม่เขียนเป็นนิยายออริของตัวเองไปเลยล่ะวะ แถมภาษาก็ใช้แนวสวยๆหรูๆตามประสานิยายแฟนตาซียุคโบราณอะนะ แต่บางทีก็มากไป ใช้คำซ้ำซ้อนไปหน่อยมั้ย อย่างประโยค "ไม่มีสกุณาพญานกคู่กายอีกต่อไป" อ่านแล้วภาษาสวยก็จริง แต่คือมึงเลือกซักคำได้มั้ย จะใช้คำว่านกทำไมตั้งสองรอบ
จะคุยอะไรที่วายๆก็ไปมู้สาวฟุบ้างก็ได้นา
จริงๆอะไรเกี่ยวกับวาย(นิยาย,จิ้น)ควรไปที่สาวฟุดีกว่าอิงจาก >>>/animanga/158/1
999 ห้ามตัดหน้ากูนะ
ขยะฟุไล่ยังไงมันก็ไม่ไปหรอก เหตุผลไม่สามารถใช้กับสวะพวกนี้ได้
มันชอบคุยเรื่องโสโครกๆให้คนอื่นฟัง พวกมันจะได้ดูมีตัวตนเป็นที่สนใจบ้าง
มู้บ่อขยะของพวกแม่งก็มีเสือกไม่อยู่
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.