งานริงเทล - เน้นฮา(แบบมุกแป้กๆ ) อย่างเดียว ปมแทบไม่มี พระเอกและผองเพื่อนโผล่มาเพื่อหล่อสวยและยิงมุก(แป้ก)ใส่กันตลอดเรื่อง พระเอกทุกคนจะเก่งเมพและหน้าตาดีมว้ากกกก.ซูแบบชิบหายวายวอด ชนิดที่ว่าแค่กระดิกนิ้ว สัตว์ประหลาดทั้งหลายก็ตายแล้ว ถ้าถามว่าอ่านได้มั้ย มันก็ไม่ได้เสียสายตาเท่าไหร่ แต่อ่านจบคือจบ ไม่มีความรู้สึกประทับใจหรือปวดใตแต่อย่างใด กูไม่คิดจะเปลืองเงินซื้อว่ะ ยิ่งเรื่องหลังๆ ไม่รู้ว่ากูคิดไปเองมั้ยว่ามันมีกลิ่นอายแบบนักเขียนคนอื่นใส่มาด้วย อ้อ เน้นจิ้นวาย แถมเป็นผู้หญิงที่ชอบแทนตัวเองเป็นผู้ชาย ตรงจุดนี้กูยิ่งหักคะแนน
งานเฟิร์สวอร์เตอร์ - กูไม่น่าซื้อไอ้จอมโจรในตำนานสามเล่มนั่นมาเลยยยย แต่ละเรื่องจะเน้นวาย วาย วายมากมายกว่าริงเทลอีก แต่เรื่องปมกับการดำเนินเรื่องจะดีกว่าคนแรก แต่ถึงจะดีกว่ายังไง มีหลายจุดที่กูรู้สึกว่าไม่สมเหตุสมผล ตลค.ซูชิบหาย แถมชอบให้ตัวละครโต้ตอบกับตัวคนเขียนในบทบรรยายอีก น่ารำคาญ โดยรวมซื้อมาก็เสียดายตังค์
อ่ะ แถมๆ
โรโรฯ - เป็นนักเขียนที่ชอบให้พระเอกเคะแบบบัดซบ เซอร์วิสเยอะจนเอียนค่ะ แต่ด้านปมกกับการดำเนินเรื่องดีกว่าสองคนข้างต้น คือถ้าไม่ใส่ใจเซอร์วิสก็เป็นแนวชีวิต วัยรุ่นที่อบอุ่นดี๊ //เสียงสูง
จิ้ง - รู้ๆ กัลนะ นิยายที่เขาออกกับ1168 เขาพิมพ์เรื่องเดิมเอง เซ็ตติ้งเดิม แต่บอกว่าเป็นโลกคู่ขนาน ไม่เกี่ยวกะเรื่องหลัก เนื้อหาที่เพิ่มมาคือ พระเอกหน้าสวยของเรื่องเป็นเมียคุณเพื่อนหน้าหล่อไปแล้ว หาฉากเรทได้ในเล่มนะแจ๊ะ
Finch - กูติ่งของกูอย่างไม่มีเหตุผล จบปิ้ง
คนแต่งเรื่องคฤหาสน์หลอน - กูไม่ตามงานคนนี้ แต่รู้คร่าวๆ ว่าเรื่องแรกๆ เป็นนอร์มอลกุ๊กกิ๊กที่เป็นรุ่นลูกของนิยายที่เคยออกเมื่อนานมาแล้ว (ที่พระเอกแวมไพร์ร้องเพลงไทยจีบสาว แต่กูไม่ชัวร์ข้อมูลนะ) หลังๆ นางเบิกเนตร แต่งแนวทุ่งลิลลี่ไปแล้วจ้า