>>245 >>250 สำหรับกู ไม่ดีว่ะ นางเอกอย่างที่บอกไปว่ามันเหมือนกันหมดทุกเรื่อง คือจะเป็นผู้หญิงเฮฮา คิดบวก มองโลกในแง่ดี ซึ่ง....เหมือนกันหมดแทบทุกเรื่อง แล้วนางเอกจะต้องฉลาดๆๆๆๆๆๆๆ ไม่มีใครสามารถแก้ปัญหานี้ได้นอกจากกูอีกแล้ว พระเอกจะมานิ่งๆขรึมๆ แอบไม่ชอบขี้หน้านางเอก แต่พอได้ใกล้ชิดก็รัก ซึ่งก็เหมือนกับเรื่องก่อนๆ
กูให้พระเอกที่น่ารักที่สุดเท่าที่อ่านมาคือเจ้าคุณอัครเทพวรากรในทวิภพว่ะ ฮีมาแนวพูดน้อยต่อยหนักมากแถมสุภาพบุรุษจริง
ยกตัวอย่างมาเรื่องนึงคือคิวบิกละกัน คือ...นางเอกโดนบรรยายว่ารูปร่างท้วมๆ หน้าตาไม่โดดเด่น ก็พึงพอใจจะหลบมุมเงียบๆอยู่แบบนี้ กูชมนะว่าคนเขียนสร้างตัวละครนางเอกคนนี้ได้ดี เป็นการเขียนที่ให้การกระทำมันบอกว่าอีนี่ฉลาดว่ะ เก่งด้วย คนอ่านจะคิดเองได้ว่านางเอกแม่งฉลาดใช้ได้ กูเจอบทวิจารณ์เรื่องนี้ กูก็ไม่รู้ว่าที่ฉลาดๆมันต้องเป็นแบบไหน แต่นางเอกเรื่องนี้ได้ใจกูไปเลย
นางเอกของรอมแพงมันจะโดนบรรยายว่าเก่งนะจ๊ะ เมพจ๊ะ ถึงฉันจะไม่สวยแต่ก็รวยอารมณ์ขันนะจ๊ะ อ๊ะ มีปัญหาเข้ามาแล้วล่ะ....ถึงคิวฉันออกโรงแก้ปัญหาแล้วสินะ ดูฝีมือคนฉลาดๆอย่างฉันก็แล้วกัน
ไม่ได้อวยคิวบิกออกนอกหน้านะ เพราะในเรื่องคิวบิกแม่งก็มีหลายอย่างที่กูเงิบเหมือนกัน เช่นพระเอกเอาแบเรตต้ายิงคนที่อยู่ห่างออกไปไกลโครตซึ่งหลักความจริงมันเป็นไปไม่ได้ งานมโนก็ควรหาความเป็นจริงมาอ้างอิงหน่อย คนเขียนมโนเกาะฮ่องกงขึ้นมาเองในการใช้เป็นโลเกชั่น ไม่พูดถึงพวกพรรคคอมมิวนิสต์ในฮ่องกงเบย ขายอาวุธข้ามหัวพรรคมากมาย
บุพเพสันนิวาสของรอมแพง ข้อมูลหามาดีนะ แต่ใช้ได้น่าเบื่อมาก เหมือนอยากให้คนอ่านรู้ประวัติศาสตร์ก็เลยจับยัดให้นางเอกหรือคนใกล้ตัวท่องออกมาเลย กูถึงได้ว่ามันท่องบทไง คนปกติมันจะพูดกันแบบนั้นเหรอ กูอ่านเมื่อคุณตาคุณยายยังเด็กที่เป็นกึ่งนิยายกึ่งสารคดี มีประโยคยาวๆอธิบายตั้งสามสี่ย่อหน้ายังไม่ทำให้กูเบื่อได้เพราะกูสนุกมากที่ได้อ่านเกร็ดความรู้ในหนังสือเรื่องนี้ ส่วนบทพูดแม่นางรอมแพง มันประดิษฐ์เกินไป อ่านแล้วเหนื่อย ยังไม่นับความหมั่นไส้ที่คนเขียนออกมาบอกว่าใครๆก็ว่านิยายเรานางเอกเป็นแพทเทิร์นเดียวกันหมด คราวหน้าเปลี่ยนดีมั้ย ก็มันจริงมั้ยล่ะวะ เขียนเองยังมีหน้าไปบ่นคนอื่นอีกเหรอ ซ้ำซากมากแค่เปลี่ยนโลเกชั่น