>>232 จากฝัน สู่นิรันดร พระเอกย้อนยุคไปช่วงร.6-ร.7 ไม่เชิงนิยายปวศ.หรอก แต่จะได้เห็นขนบธรรมเนียมอะไรในสมัยนั้นมากกว่า
ราตรีประดับดาว ยุคร.7 ก็เห็นวิถีชีวิตคนในสมัยนั้นเหมือนกัน
ทวิภพ ละเมียดละไม หวานกำลังพอดี นางเอกน่ารัก แต่พระเอกคือสิ่งที่ดีงามที่สุดของเรื่อง
เรื่องที่ไม่แนะนำ
บูรพา เพราะตอนสาวแหม่มหนีกลับบ้านเกิดไปแต่งงานใหม่ มีลูกของพระเอกติดท้องไปคนนึง เวลาผ่านไปหลายปี ลูกชายพระเอกที่อยู่ไทยมาเจอกับลูกชายพระเอกที่เกิดกับสาวแหม่มคนนี้ พอมันรู้ว่าเป็นพี่น้องกัน มันก็ อ้อ....ดีใจจุงเบย เรามีพี่น้องล่ะ เข้าไปกอดกันเหมือนรักกันมานานแล้ว กูว่ามันแปลกๆว่ะ เป็นคนแปลกหน้าต่อกัน เพิ่งรู้ว่าเป็นพี่น้อง อะไรมันจะรักกันได้ปุบปับขนาดนั้น
บุพเพสันนิวาส - รอมแพง
เป็นเรื่องที่กูอ่านไปแล้วหงุดหงิดไป นางเอกล้นเกินพอดี อธิบายประวัติศาสตร์แบบจับยัด คำพูดทื่อมากเหมือนมันกำลังท่องบทกัน ตัดฉากรวดเร็วเกินไปไม่ทำให้อิน ฉากคอนสแตนติน ฟอลคอนทะเลาะกับมารี กีมาร์ด้วยความหึงหวงมันควรจะพีค แต่เหมือนดูคนเล่นละครทะเลาะกันมากกว่า กูโครตเคืองเลยเพราะพันทิปมันแนะว่าเรื่องนี้ดีมากกกกกกก สนุกมากกกกกกก เอาตามความเห็นกู สำนวนรอมแพงเหมือนเด็กเพิ่งหัดแต่งฟิคว่ะ