พวกที่รู้อยู่แก่ใจว่านักเขียนอยากได้คอมเมนต์เพราะอะไร แต่เห็นเค้าขอเมนต์แล้วรำคาญนี่คือยังไงวะ มึงเห็นเค้าเป็นเครื่องจักรผลิตนิยายให้มึงอ่าน ถึงเวลามึงอยากอ่านมันก็ต้องเบ่งปุ้งออกมาให้มึงอ่านว่างั้น? ในเมื่อมึงอยากอ่านของมัน มันก็อยากได้เม้น ก็ถ้อยทีถ้อยอาศัยกันดิวะ มันจะได้รู้สึกว่าเออ มันไม่ได้ทำเรื่องไร้ค่า เสียเวลาเปล่าๆปลี้อยู่นะ เมนต์มันก็ไม่ได้ยากตรงไหน มึงอ่านแล้วมึงคิดไงก็เขียนไป ยกเว้นมึงจะสมองกลวงอ่านแล้วไม่มีเหี้ยไรเกิดขึ้นกับเซลล์สมองของมึงเลย
พวกที่ไม่ร้องขอเมนต์ ไม่ใช่เค้าไม่แคร์หรือไม่อยากได้ แต่เพราะรู้ว่ามีคนอย่างพวกมึงอยู่นี่ไง หรือไม่ก็คาดหวังแล้วเจ็บ เลยเลิกหวัง พวกมึงทำงี้ก็ไม่ต้องมาถามว่าทำไมอีนั่นอีนี่ดองนิยาย ทำไมมันไม่อัพต่อ มันเลิกอัพไปห้าปีแล้วนี่คือหมดหวังใช่มั้ย คนเราทำงานก็อยากให้คนเห็นผลงาน พวกมึงที่ขี้เกียตเมนต์ทั้งหลายนี่ก็ด้วยเหอะ ถ้าทำแล้วไม่ได้ฟีดแบคมันก็อยากเอาเวลาไปทำอย่างอื่นแทน มึงจะมาอ้างว่าควรทำเพราะรักอยู่แล้ว ไม่ใช่เมนต์ ถ้าเค้าคิดงั้นเค้าก็เขียนเอาไว้อ่านเองที่บ้านแล้ว จะพิมพ์ลงเน็ตให้มันเมื่อยมือทำไม
บางคนกูเคยเจอ อ่านนิยายคนอื่นไปสร้างแรงบันดาลใจเขียนเรื่องตัวเอง แต่ไม่เคยเมนต์เจ้าของแรงบันดาลใจซักคำก็มี