กูไปอ่านโฉมงามบรรณาการมา
ไม่มีใครรู้สึกเหรอวะ ว่าตัวละครมันซู ซูแบบมึงเคยผ่านทุกอย่างมาเยอะเกินคนอายุสามสิบอะ
นางเอกคนแรกกูว่ายังพอโอเค กูแค่ตะหงิดใจตอนมันถูกคนร้ายจับเป็นตัวประกันตอนแรก ๆ มันพูดเหมือนไม่รู้จิทวิทยาเกลี้ยกล่อมสักติ๊ด ตอนหลังออกมาบอกว่าเป็นนักจิตวิทยาอาชญากรรม อันนี้ก็พอทนได้แหละ มองข้ามไป
นางเอกคนสอง ร่างกายบอบบางสร้างกล้ามเนื้อมาเพิ่ม อันนี้รับได้ แต่มันเก่งผิดปกติอะมึง คนทั่วไปยุคศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดที่ไหนเขาใช้กระบี่เป็นวะ แล้วเอาไปสู้กับคนนู้นคนนี้ที่เทพแบบสูสี (ถึงกระบี่จะดีแค่ไหนก็เถอะ) ไหนจะสุดยอดทักษะการขี่ม้าที่เอาไปต้อนรับผู้นำโลก ขี่เก่งกว่าแม่ทัพที่ต้องอยู่บนหลังม้ามาตลอด ปิดคดีฆาตกรรมต่อเนื่องห้าคดีมาแล้วไม่รวมคดีอื่น ฝึกสอนทหารก็ได้ วางกลยุทธ์ก็ดี แถมเคยเอาชีวิตรอดในป่าเป็นเดือนเหลือตัวคนเดียว
แต่กูบ่นมากยังไงก็อ่านอยู่ดี วู้ฮู