เก่า
https://imgur.com/nS64sOY,G94HxG8#1
ใหม่
https://imgur.com/nS64sOY,G94HxG8#0
กูคิดเหมือน>>907 นะ รายละเอียดเหมือนเดิมแค่สวยขึ้นแค่นั้นเอง
Last posted
Total of 1000 posts
ใครมีนิยายแฟนตาซีน่าสนใจแนะนำมั่ง ใน dek-d หรือ neko ก็ได้
เอาที่แนวเรื่องยูนิคหน่อยก็ดี ไอ้พวกนิยายไทยออนไลน์ ไปต่างโลก เกิดใหม่ตามกระแส ไม่เอา
เออ ไม่เอาพวกกำลังภายในด้วย กุเกลียดแฟนตาซีกำลังภายใน อ่านแล้วคัน
ขอย้อนไปถามเรื่อง kindle หน่อย ถ้าสลับ account เวลาซื้อหนังสือคนละประเทศงี้มันจะอ่านบนเครื่องเดียวกันได้เหรอ อย่างถ้ามี kindle เครื่องนึงลงทะเบียนเป็น account ของ .com เวลาซื้อหนังสือจาก .co.jp ด้วยอีก account นึง แล้วจะอ่านบนเครื่องนี้ก็ต้อง register ใหม่เลยไหมอะ
Kindle ซื้อมาอ่านมังงะแสกนคุ้มป่าววะ
หนังสือกุชอบอ่านแบบเล่มมากกว่า
กูรีวิวหนังสือหน่อย เพิ่งอ่านจบเมื่อกี้ เรื่องกล้วยไม้ในมือมาร
เป็นนิยายที่....นางเอกเป็นพจมานรวมก้บโอชินผสมดาวพระศุกร์ อะไรมันจะเคราะห์ซ้ำกรรมซัดขนาดนั้น นางเป็นคนจีนที่อพยพมาจากแผ่นดินใหญ่ แม่งโดนคนไทยหลอกไปขายซ่อง นางก็เป็นดาวเด่นเพราะสวยมาก ทีนี้นางโดนบรรดาเพื่อนๆคุณโสอิจฉาเว้ย เพราะเกินหน้าเกินตา นางก็ต้องระหกระเหินออกจากซ่อง ไปข้างถนน ไปเจอร้านข้าวก็ขอเขาทำงาน แน่นอนว่าต้องโดนโกง โดนลวนลาม โดนเอาเปรียบ แต่ก็กัดฟันสู้จนพอจะเก็บตังซื้อของมาทำทุน นางก็หาบกับข้าวขาย ขายอยู่อีท่าไหนไม่รู้ โดนลากไปข่มขืน เลยต้องไปเป็นเมียอีคนที่ข่มขืน ซึ่งเข้ามาในบ้านเขาแล้ว นางก็ต้องเป็นคนใช้ ต้องทำงานรับใช้คนทั้งบ้านทั้งๆที่ท้องแก่ พอคลอดก็ดันโดนเอาลูกไปอีก เด็กก็โดนสอนให้เกลียดแม่ ด่าแม่ต่างๆนานา จนนางทนสภาพชีวิตไม่ไหว หนีไปตายเอาดาบหน้าดีกว่า ใกล้ๆจบ นางเป็นเมียอาเสี่ยคนนึง แล้วบังเอิญนึกถึงลูกขึ้นมาได้เลยไปหา แต่อีสองผัวเมียนั่นหอบลูกหนีหนี้ไปแล้ว ทิ้งไว้แต่ที่เปล่าๆกับบ้านโทรมๆ นางก็ได้แต่ถอนใจ ลูกแม่เป็นอย่างไรบ้างหนอ ถ้ามีวาสนาเราคงได้เจอกันนะลูก จบ
ทั้งห้วน ทั้งสั้น พยายามเขียนว่าดราม่ามาก รันทดมาก มึงจะบิลด์ไปไหน มันน่ารำคาญจนอยากให้อีนางเอกตายห่าไปซะ อ่อนแอเหลือเกิน อะไรก็ไม่สู้ ได้แต่ปล่อยให้เขารังแกอยู่ร่ำไป เอาไป 10 olo เลยอีดอก
งานมุราคามินี่อันไหนสนุกบ้าง หรือแม่งสนุกหมด 555555
เคยอ่านไปแค่การปรากฏตัวอะ ว่าจะซื้อนอร์วิเจียนกับเซ็ทเรื่องสั้นอีกสามเล่ม มีอะไรแนะนำอีกปะ
>>554 อ่านแล้วมึงได้คติสอนใจอะไรมั้ย 555555555555
พูดถึงนิยายรันทดจนน่าตบ กูขอบ่นหน่อย กูเคยอ่านนิยายติดท็อปจากเด็กดวกเรื่องนึง ความผิดพลาดในชีวิตกูสัดๆ นางเอกแม่งโดนพระเอกมาเฟียกลั่นแกล้ง บอกนางมีหน้าที่แค่ผลิตลูกให้มันเท่านั้น จะไม่เอาอีนี่เป็นเมียเด็ดขาด โดยเอาน้องสาวนางเอกที่กำลังจะผ่าตัดเป็นประกันว่าจะช่วยออกค่ารักษาให้ นางเอกก็ต้องทนเป็นของเล่นให้พระเอกเพราะจนไม่มีเงินค่ารักษาน้อง แต่สุดท้ายน้องสาวก็ตาย ดราม่าเลย เหมือนเรื่องจะจบแต่นางเอกดันท้อง ก็เลยต้องอยู่กับพระเอก แล้วที่นี้เพราะอะไรไม่รู้อีพระเอกดันไม่เชื่อว่านางท้องกับมัน หาว่าร่าน หลายใจ ไม่เชื่อตามสูตรนิยายไทย นางเอกก็เสียใจมากทำไมเขาใจร้ายแบบนี้ เลยประชดไปว่าเออ กูมีผัวคนอื่นอยู่อีก หลังจากนั้นต่างคนต่างแยกย้าย
นางเอกกลับไปอยู่บ้านนาง แต่นางอ่อนแอป่วยบ่อยเลยมีเพื่อนบ้านชายคนนึงที่ดีโคตรๆดูแลให้ ส่วนอีพระเอกก็คิดถึงนางเอก เลยตามสืบจนรู้ว่นางไม่น่าท้องกับใครได้ และเชื่อว่านางท้องกับตัวเอก เลยจะไปรับนางกลับมาอยู่ด้วย แต่พอเข้าบ้านนางไปเจอเพื่อนบ้านชายคนนั้นกำลังประคองนางเอกไรเนี่ยแหละ มันก็เข้าใจผิดอีกตามสูตร แม่งตรงเข้าไปต่อยเพื่อนบ้านผู้โชคร้ายเลย ด่านางเอกว่าร่านอีก อ้าวอีสัด เขาอุตส่าห์ดูแลนางเอกให้ทั้งๆที่มึงเป็นผัวเขาแท้ๆแต่ไม่แยแสอะไร แต่พอพระเอกเข้าใจก็รับนางเอกกลับไปด้วย ก็เหมือนจะรักกันดีแต่ดันดราม่าอีก หมอตรวจว่าตัวอ่อนของเด็กฝ่อไรเนี่ยแหละ นางเอกก็เสียใจมากกกแต่ก็ไม่ยอมเอาออกมั้ง และขอให้พระเอกอย่ายุ่งกันอีกเลยเพราะนางไม่เหลืออะไรแล้ว พระเอกสงสารก็ยอม แล้วไม่ได้ติดต่อกันอีก นางก็กลับมาไทยแต่พอให้หมอตรวจดูผลออกมาคือตัวอ่อนเด็กยังมีชีวิตอยู่ นางก็เลยเลี้ยงลูกคนเดียวด้วยความรัก จนลูกตัวห้าขวบ โตเป็นเด็กดีน่ารักหน้าลูกครึ่งแบบพ่อ
เหมือนจะแฮปปี้แล้วใช่มั้ย แต่มันยังไม่จบ! ลูกนางเอกดันเจออุบัติเหตุเสียเลือดหนัก แล้วเลือดลูกดันเป็นกรุ๊ปหายาก ต่อเอาเลือดอีพระเอกเท่านั้น เลยมีเรื่องให้ติดต่อกันอีก พอพระเอกรู้ก็โกรธนางเอกมากกกกที่นางไม่บอกเรื่องลูกไว้ หาเรื่องรังแกนางอีกโดยเอาลูกเป็นตัวประกันบอกจะไม่ให้เจอลูกอีก อ้าวอีเหี้ย แต่นางเอกก็ยอมให้เขารังแกอีกเพราะรักลูก ที่นี้เรื่องเลยมาจนนางโดนบังคับแต่งงานมั้ง โดยอีพระเอกก็เอาลูกเป็นข้ออ้าง เท่านั้นแหละกูปิดเลย มันยังมีเรื่อง(พยายาม)จะดราม่า รันทดอีก อีห่า ถ้ากูเป็นนางเอกนะกูโดนตึกตายไปนานละ อีสัด อะไรมันจะรันทดขนาดนั้น อีพระเอกก็เหี้ยจริง ที่กูทนอ่านเพราะอยากรู้ว่ามันจะมีไรดีขึ้นมั้ย ไม่มีเลย คนอ่านก็ฟินน้ำแตกไปตอนพระเอกทำดีกับนาง เอิ่ม ถึงกูจะชอบดราม่า ตัวเอกรันทดก็เถอะแต่กูชอบแบบสู้ชีวิต มีแสงแห่งความหวังให้กูมั่ง หรือคนเลวๆได้รับผลตอบแทนให้สะใจ ไม่ใช่แบบอีเหี้ยนี่ พยายามจะดราม่าทุกจุดจนเอียน แถมก็อ่อนแอปวกเปียกให้เขารังแกอีก อาจจะไม่เป๊ะบ้างเพราะอ่านนานแล้วแถมอ่านผ่านๆ ขอโทษที่กูบ่นยาว ความผิดพลาดในชีวิตกูเลย เสียเวลาชิบ
>>555 อีอาเสี่ยนั่นล่ะ แต่กูเขียนไม่ครบแถมบางตอนก็อ่านข้ามๆเพราะรำคาญอีก โทษๆ ถ้าจะเอาละเอียดคือ นางโดนแม่ขายให้คนอื่นตั้งแต่เล็กๆ ขายมาเรื่อยๆจนมาถึงไทย โดนหลอกเข้าซ่อง คุณชายไปซื้อตัวมาเป็นเมียส่วนตัว โดนกลั่นแกล้งบลา บลา จนมาพบรักกับนายเสรีไทยนั่น จริงๆแล้วไอ้ห่านี่มันรวย เลยได้เป็นคุณนาย ทั้งเรื่องมึงจะพบแต่ความน่าสลดหดหู่แบบเฟคๆ บางทีก็คิดถ้ามึงรันทดขนาดนี้ไม่ฆ่าตัวตายไปเลยวะอีห่า ดราม่าแม่งทุกจุด ทุกฉาก ทุกตอน แล้วก็งอมืองอเท้าไม่ทำอะไรปล่อยคนกลั่นแกล้ง โอชินยังสู้ชีวิต แต่อีดอกนี่ได้แค่นั่งร้องไห้แล้วก็โดนเขาข่มเหงอยู่ร่ำไป
>>559 นี่มันนิยายอะไรวะเนี่ย ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยย 555555555555555555555555555
กูเคยเจอนิยายเยิ้บแล้วพระเอกหล่อ รวย เพลย์บอยข่มขืนนางเอกแต่ก็รักกันตามสเต็ปละครไทย แล้วก็มาเข้าใจผิดว่านางเอกมีชู้จนข่มขืนนางเอกอีกรอบ แต่ตอนนั้นนางเอกท้องอยู่เลยแท้ง พระเอกเลยสำนึกมว๊ากกกกกกกก ขอแต่งงาน นางเอกก็ทะลึ่งตกลงอีกแน่ะ จบแบบแฮปปี้ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเบย สัสสสสส เป็นกูกูเอาปืนยิงแม่งให้ตายตั้งแต่ข่มขืนรอบแรกแล้ว หรือไม่ก็ไปแจ้งความจับแม่ง อีดอกที่แต่งนิยายแม่งโครตดูถูกผู้หญิงเลยมึง
กูเคยเจอพระเอกเป็นพี่บุญธรรม (คือบ้านมันรับนางเอกมาเลี้ยง) แล้วไม่ชอบหน้านางเอก นางเอกแม่งก็อยู่เงียบ ๆ อารมณ์อย่ายุ่งกับกูเลย กูรู้มึงไม่ชอบกู ไป ๆ มา ๆ เสือกจับนางเอกข่มขืน แล้วแบบบอกว่าห้ามบอกใคร ไม่งั้นเดี๋ยวนางเอกจะไม่มีที่อยู่ อินางเอกก็ทนเว้ย ตอนหลัง ๆ มีการเรียกมาเอา ฯลฯ อีก เป็นกูฟ้องพ่อน้องสาวแจ้งตำรวจจับอิเหี้ยนี่นานละ
ที่สำคัญคือแม่งคนอ่านชื่นชอบพระเอกมาก บอกว่าเป็นพระเอกที่เกรียนแตกที่สุด อิห่า กูล่ะไม่น่าไว้ใจเลย กูอุตส่าห์เห็นว่าเกรียนเลยเปิดอ่านดูแม่งไม่มีคำไหนเกรียนสักนิด กูเรียกแบบนี้ว่าเหี้ย น่าจะรู้ตั้งแต่มันเป็นนิยายสไตล์มาเฟียละ แล้วเรื่องนี้เป็นรุ่นหลานนะเว้ย มีภาคตั้งแต่ปู่ย่าพ่อแม่ยันหลาน ซึ่งรุ่นนึงมีสองคู่อย่างต่ำ แหม่...
ปล. กูคือโม่งที่ถามถึงนิยาย hongsamut เม้นบน ๆ เพิ่งไปอ่านเพชรยอดคทามา สนุกมาก ขอบใจพวกมึงทุกคน และอิฮ่องเต้นี่เท่าที่ดูจากเล่มนี้กูก็พอเข้าใจแล้วว่าทำไมมีคนบอกว่ามันประสาทแดกสงสารชิงเฟิง ส่วนมธุรสกูก็อ่านละ อยากจะเอากระดาษแปะกาวปิดภาพประกอบแม่งจริง ๆ..
>>565 ระดับที่ว่าพอเห็นเงาจาง ๆ จากหน้าหลังว่ามันจะมีภาพประกอบกูต้องรีบหลบสายตาอ่ะมึง... แม่งเผาแบบ กูขอวาดแทนอาจจะดีกว่า เส้นก็ไม่เนี้ยบ แถมภาพกับเนื้อเรื่องไม่สัมพันธ์กันด้วย มันมีอันนึงเป็นนกหิ้วเกี้ยว กลายเป็นนกหิ้วคน อะไรประมาณนี้..
ถ้าให้จินตนาการคือ SD หัว 1 :ตัว 4 แต่เส้นเป็นการ์ตูนตาหวานเยิ้มที่ดูเผารก ๆ
เพชรยอดคทาก็มีภาพแนวๆเดียวกัน เขาบอกว่า "เป็นนโยบายสนพ.ไม่พอใจก็อย่าซื้อเลย" ด้วยประโยคที่ดีกว่านี้หน่อยนึง แต่ใจความก็ประมาณนั้นแหละ แต่พอเขาพูดกูซึ่งทำใจแล้วก็พบว่าเล่มต่อมาไม่มีภาพประกอบอีกเลย
ซึ่งกูขอบคุณมากและจะขอบคุณกว่าถ้าไม่พูดแบบนั้น ช่วยบอกว่า "ขอบคุณที่เสนอแนะ เรารับฟัง และตัดสินใจว่าเอาออกแล้วกัน" ก็ไม่ได้
>>565 โหมึง มันแย่แบบจากฟีนิกซ์มอดไหม้เป็นอีกาโดนเผาอ่ะ
ฉากที่แบบชี้ดาบใส่หน้าจริงจังซีเรียสมากกกกก ก็วาดออกมาดูมุ้งมิ้งอ่ะมึงงงง
ตามเม้นบนอ่ะ คือมันเป็นภาพแนวSD เว้ย แล้วมันไม่เข้ากะบรรยากาศไง ไม่มียังจะดีกว่า
กูเก็บกดกะอิเรื่องภาพประกอบของเรื่องนี้มากก โฮ ในที่สุดก็มีคนเป็นเหมือนกู
มึงๆ เพชรยอดคทาไม่มีภาพประกอบนะ
มีก็แค่ที่คั่นที่เป็นคนวาดเดียวกับที่วาดภาพประกอบมธุรสฯ (ที่กูคร่ำครวญไปข้างบน)
ส่วนเพชรยอดขุนพลที่ออกต่อมา ก็เปลี่ยนลายที่คั่นเป็นลายตามหน้าปกแล้ว...
>>584 เล่มของน้องเฟิ่งดราม่าสุดวะ นางเจอหนักมาก ตรงนี้ไม่สปอย แต่ถ้ามึงอ่านเล่มกู้อวิ๋นตอนท้ายๆจะรู้เอง
เอาแค่ 10ตอนแรกในเล่มนี้ชีวิตผิดกับ2นางเอกมาก เข้าคุกแดกข้าวบูด เกือบตาย โดนย่ำยี คนจ้องทำร้าย +พระเอกคนนี้
ในพระเอกทั้ง3 มันเลวสุดไงมึง แถมพ่วงตำแหน่งฮองเต้ เป็นพระเอกที่เทาดำที่สุด ผิดกับ2คนแรก อีเยี่ยนนี้สันดารแย่ใจแข็ง โรคจิตมีปม
ซาดิมส์ ครบหมด แต่มีด้านน่าสงสารอ่ะนะ ที่จะประสาทแดกเพราะคนจ้องทำร้ายเยอะ พระเอกก็ใช่ว่าจะช่วยได้เสมอไป
นึกภาพอายุแค่16 ต้องสู้หัวชนฝา ปกป้องพี่น้อง แล้วเหล่าสนมพระเอก อีฮองเฮาก็ร้าย อีฮุ่ยเฟยก็ใช่ย่อย แถมต้องรับปะทะกับอีพระเอกอีก
นางเลยต้องสู้แล้วพยายามโตขึ้นเรื่อยๆทั้งที่จริงๆนางยังเด็กอยู่เลย อารมณ์เลยมาเต็มอ่ะ ทั้งกรีดร้อง ทั้งโหยหวน ร้องไห้สารพัด
จริงๆถ้าคนที่เข้าวังไปเป็นนางเอกภาค1หรือ2 กูว่าคงรับมือได้ดีกว่า ซวยชิบเลย แต่นางก็แกร่งนะ เป็นข้อดีที่นางเอกชะตาแบบอีเย็น
แต่ไม่ได้ที่ไม่นิสัยยอมใครแบบอีเย็น รวมๆเรื่องนี้ดุเด็ดเผ้ดมัส์อ่ะมึง หักเหลี่ยมกันไปมา
>>586 มันนิยายรักอ่ะนะมึง เท่าที่รู้เล่มนี้ดังสุดในชุดที่จีนนะ กูว่าคนจีนชอบตบจูบวะคิดว่านะ ตัวอย่างจำเลยรักบ้านเราไปฉายดังมาก
จนนิยายได้เอาไปแปลขายที่นั้นเลยมึง นิยายอันดับ1ในชาจจีน Silent Separation ก้แนวๆอย่าลืมฉัน นางเอกเลิกพระเอกไป
มีเหตุต้องแต่งงานกับคนอื่นแต่ไม่มีไรกัน มาเจอพระเอกอีกครั้งฮีก็เย็นชาใส่ แต่เรื่องชิงเฟิ่งกูไม่ค่อยลุ้นบทรักนะ ลุ้นนางเอกสู้ชีวิต
เอาตัวรอดหักเหลี่ยมยังไงมากกว่า
มึง กูอยากลองเขียนแนวย้อนยุคแบบฮาๆ อย่างกินทามะจังเลย เซตติ้งหลักเป็นไทยโบราณนี่ล่ะ...แต่กูจะโดนสั่งเก็บไหม //ซับน้ำตา
โม่ง ผู้เสกทราย ของลวิตร์สนุกมั้ย
>>595 กูว่าแอบน่าเบื่อ กูทนอ่านได้เพราะมัทธายน์ (จำวิธีสะกดไม่ได้ละ) คือเป็นคาแรคเตอร์ที่ถูกจริตกูมาก ๆ หรือว่าง่าย ๆ คือนิสัยเขาคล้ายกู ช่วงแรก ๆ
กูว่ามันดีกว่านิยายแฟนตาซีทั่วไปละน่า เซรีญาน่าเบื่อกว่าเยอะเลย้
แล้วก็กูซึ้งตอนจบเรื่องท่านพ่ออัยของเรื่องนี้อยู่ ;__; (ดังนั้นตอนจบจริง ๆ มันเลยไม่พีค แต่กูก็พอให้อภัยได้)
เออ กูก็ไม่ชอบเซรีญา อ่านรอบเดียวเลิกเลย ไม่ซื้อฉบับพิมพ์ใหม่ของแจ่มใสอีกต่างหาก แต่เรื่อง prologue ที่เป็นเรื่องท่านอากับนักบวชหญิงแห่งน้ำนั่นดีนะ ไม่รู้พวกมึงเคยอ่านกันปะ
ของลวิตร์ที่กูจัดว่าดีมีไมรอน นิทานจักรวาล ดราก้อนเดลิเวอรี่ มาโอ ที่เฉยๆคือพันธนาการสองเผ่าพันธุ์ เดม่อนเบเกอรี่ เรื่องที่น่าเบื่อคือ พณฯท่านกาลเวลา ผู้เสกทราย เซรีญา แต่กูชอบแม่สาวงูกับพ่อสิงโตในเซรีญานะมึง ลืมชื่อไปแล้วอะ ไม่ได้อ่านทวนอีกรอบ ถ้าเรื่องไหนกูชอบกูจะอ่านซ้ำแล้วก็จำเรื่องได้หมดด้วย
กูโม่ง 595นะ ขอบคุณพวกมึงมากที่รีวิว พอดีกูกำลังคิดซื้ออ่ะแต่ไม่เคยอ่านงานลวิตร์เลยมาถามดูก่อน ใจมากมึง
พวกมึงคิดยังไงที่พวกแฟนคลับ ดร.ป๊อบ เปรียบลวิตร์ว่าอยู่ระดับเดียวกันวะ
ฯพณฯกาลเวลากูชอบต้นไอเดียของเรื่องนะที่เกี่ยวกับการแบ่งคนเป็นหมวดๆแล้วกำหนดตารางเวลาให้ แต่กลับรู้สึกเอามาใช้ประโยชน์ในเรื่องน้อย ไปๆมาๆไปโฟกัสเป็นเรื่องความสัมพันธ์พ่อลูกแทน คอนเส็ปต์เมืองที่อุตส่าห์ปูมาโดนลืม จุดประสงค์ตัวละครพอเฉไปเฉมาก็น่าสนใจน้อยลงเรื่อยๆด้วย
เดม่อนเบเกอรี่กูยังงงกับโทนเรื่องอยู่ เปิดเล่ม1มาบรรยากาศเรื่องออกแนวน่ารัก สไลด์ออฟไลฟ์แบบปีศาจๆ แต่พอเห็นเล่มสามคำโปรยแม่งดราม่าแฟนตาซีมหากาพย์ปราบจอมมารมาเลย พอโทนเรื่องเปลี่ยนไปหยั่งงี้กูเลยเงิบเบาๆว่าเรื่องเดียวกันแน่เรอะ
แต่กูอวยไมรอน กับดราก้อนเดลิเวอรี่นะ
เดมอนเบเกอรี่กูไม่ซื้อเล่มสองแฮะ ไว้เรื่องหน้าถ้าเข้าท่ากว่านี้กูจะพิจารณาอีกที
จริงๆ กูโคตรอวยผู้เสกทรายเลยนะ แบบกูว่าเป็นเรื่องพีคสุดของเขาเลย หนักหน่วง เต็มไปด้วยสัญลักษณ์ เรื่องอื่นๆ ที่ชอบก็ไมรอนกับดราก้อน จริงๆ กูอยากให้เขากลับไปเขียนเรื่องอิงตำนานแบบรามายณะ กูชอบตัวละครอสุรผัดและวิธีเล่าเรื่องเหงาๆ เศร้าๆ แบบนั้นมากอ่ะ
ดราก้อนเดลิเวอรี่นี่ท่านเจวานโคตรน่าแดก...
ขอถกผู้เสกทรายหน่อย
ตัวพระเอกเป็นดิสเลกเซียเฉย ๆ หรือเป็นออทิสติก
คือตอนอ่านเรื่องนี้กูเพิ่งอ่านคดีฆาตกรรมหมาในยามราตรีจบ (เรื่องนี้ตัวเอกเป็นออทิสติก) แล้วรู้สึกได้ว่าตัวเอกผู้เสกทรายนี่มีส่วนคล้ายอยู่หลายอย่างมาก เรื่องคิดเลข ชอบหาที่สงบเงียบ ฯลฯ
กูกลับชอบเดม่อนเบเกอรี่มากเลยนะเพื่อนโม่ง ชอบวิธีเล่าเรื่องของคุณลวิตร์ผ่านทางจดหมายว่ะ เนื้อเรื่องกูไม่ได้คิดไรมากเลยอ่านได้เรื่อยๆ เพลินๆ อย่างน้อยเนื้อเรื่องแม่งก็ดีกว่าพวกแฟนตาซีไทยเกมออนไลน์ล่ะวะ
>>614 มันจะดีกว่านั้นถ้าไม่หลุดธีมเว้ย งานเขาเป็นแบบนี้หลายรอบแล้ว ปีศาจขายขนมอยู่ดีๆ แม่งกลายเป็นสงครามเฉยเลย ขายน้ำตาลปั้นก็กลายเป็นสงครามระหว่างคนธรรมดากับจอมเวทย์ ประเด็นตอนเริ่มต้นโยนทิ้งไปหมด สตอรี่เทลเลอร์กูยังเข้าใจว่าพระเอกมันต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองและทำเพื่อสันติภาพขนาดไหนเพราะมันโดนลากเข้ามาเกี่ยวข้องกับสงครามที่เกิดด้วยฝีมือทางการเหี้ยๆของมัน และพระเอกก็สามารถที่จะทำ ยังไม่หลุดธีมที่เซ็ตไว้ แต่ผู้เสกทราย อะไรวะ ขายน้ำตาลปั้น ขายแก้วอยู่ดีๆ ดันมีความหลังกับจอมเวทย์เฉย ประเด็นขายแก้วบลา บลาโดนกลบไปแย้ว มีแต่สงครามอันยิ่งใหญ่ของผู้ที่ถูกเลือกนะจ๊ะ พณฯท่าน กาลเวลา เซ็ตโลกดิสโทเปีย ทุกคนโดนควบคุม ดันไม่เอามาเล่น กลับไปให้น้ำหนักเรื่องพ่อลูกมากกว่าอีก อยู่ๆก็โยนทิ้งไปซะงั้น
กูไม่ได้เกลียดงานลวิตร์นะเว้ย แค่รู้สึกว่างานเขามันมาอีหรอบนี้หลายงานแล้ว กูอยากอ่านแฟนตาซีไทยที่มันแหวกแนวไปบ้าง ของญี่ปุ่นยังมีหลากหลาย ของไทยทำไมไม่มีบ้างวะ
>>615 กูว่ามันก็ไม่หลุดธีมนะ หมายถึงว่าเขาก็ทิ้งเบาะแสร่องรอยไว้แต่แรกแล้วในกรณีของผู้เสกทรายกับเบเกอรี่ปีศาจ ฟิลันมันก็ความจำเสื่อมมาแต่แรก เบเกอรี่ปีศาจก็พูดถึงปู่เลวๆ ที่โค่นล้มไปแต่แรก slice of life ช่วงแรกๆ มันเป็นแนวทางปูไปสู่มหากาพย์มากกว่า แต่อย่างผู้เสกทราย กูก็อยากให้เทน้ำหนักไปกับบางตัวละครมากกว่านี้นะ อย่างเซเรน (หรือป่าววะ จำชื่อไม่ค่อยได้) ที่เป็นน้องสาวฟิลัน นั่นก็บทน๊อยน้อยจนกูแอบสงสารเลย
อยากได้นิยาย Romance ที่ออกแนวน้ำเน่าหน่อยๆแต่สนุกอะ นิยายแปลก็ได้
หลังๆอ่านนิยายแล้วไม่อินเลย แบบเห็นหน้ากันก็รักเลยไรงี้ ไม่ค่อยมีเหตุผลอะ เบาๆ กลวงๆ เอะอะหึงบ้าๆบอ อ่านแป๊บๆก็ต้องวางเพราะไม่เชื่อในตัวละครหรือเนื้อเรื่อง
เพื่อนโม่งพอจะมีแนะนำมั้ยที่ไม่เป็นแบบข้างบน
อนามิกานี่ถือว่าน้ำเน่าปะวะ
>>615 มึงพูดถูกใจกูมากโม่ง หลายเรื่องเขามาแบบนี้หมด ถึงจะบอกว่าปูไว้แล้วกูก็ยังรู้สึกว่ามันแปลกๆอยู่ดี
งานทั้งหมดเอามาเรียงกันเป็นเหมือนที่มีโม่งบนๆเคยพูดไว้(กูจำไม่ค่อยแม่นนะ ขี้เกียจขุด) ว่างานเขาเล่าเรื่องแบบเดิมๆที่เป็นเรื่องของคนกลุ่มน้อยอยากออกสิทธิ์ออกเสียงแบบปัจเจก โดยไม่มองสเกลส่วนรวม
กูอวยสตอรี่เทลเลอร์ที่สุด นอกนั้นกูค่อนข้างผิดหวังนะ
>>616 กูว่าหลุดว่ะ ยิ่งเรื่องผู้เสกทราย คือชื่อแม่งสกทราย แต่ไม่ได้เกี่ยวเชี่ยอะไรกับเสกทรายเลย แค่พระเอกอาชีพเป่าแก้วขายโดนจอมเวทย์ทำให้ความจำเสื่อม บทไม่เด่นว่ะ ออกจะจืดๆน่าเบื่อด้วย นางเอกที่ขึ้นปก กูก็ยังไม่รู้ว่ามันรักกับพระเอกตอนไหนว่ะ แถมกูกลัวรูปหน้าปกด้วย ถ้าทำแบบแฟนตาซีฟุ้งๆเหมือนปกเล่มแรกกูจะชอบกว่านี้ว่ะ
แก้วทำจากทรายไงมึง ตีความหน่อยดิวะ อย่าเอาแต่อ่านตามตัวอักษร
กูกลับรู้สึกว่าไอ้พวกปั้นน้ำตาล เป่าแก้ว ทำขนม มันเป็นแค่เครื่องประดับว่ะ อย่างผู้เสกทรายนี่ประเด็นจริงๆ คือความแตกต่างของคน และคำถามว่า "คนธรรมดา" คืออะไรมากกว่า หรืออย่างอิจักรพรรดิปิศาจมาขายขนม กูก็เห็นประเด็นเรื่องความขัดแย้งในใจของการต้องเลือกระหว่างความฝันกับหน้าที่ไรงั้นแฝงอยู่นะ
เรื่องความรู้สึกว่าเดิมๆ กูก็ไม่รู้นะว่าคนเราคาดหวังให้คนเขียนหนึ่งคนผลิตงานออกมาได้หลากหลายแค่ไหน สำหรับกูลวิตร์ก็คือลวิตร์ เขามีสไตล์ของเขาซึ่งกูชอบ แต่ถ้าให้อ่านแต่ลวิตร์ๆๆๆ อย่างเดียวตลอดกูก็เอียนตายเหมือนกัน ลวิตร์เป็นนักเขียนที่เก่งและดี แต่ลวิตร์ก็มีข้อจำกัดของลวิตร์ กูหวังอยากให้มีนักเขียนแฟนตาซีไทยเก่งๆ ดีๆ คนอื่นๆ อีกหลายๆ คนมากกว่า แต่พอไม่มี (หรืออาจมีแต่พอดียังหาไม่เจอ) ทั้งกูและอีกหลายคนก็เลยเหมือนทุ่มความคาดหวังอยากอ่านงานดีๆ สนุกๆ มาไว้ที่ลวิตร์คนเดียว ซึ่งให้เก่งกว่านี้สักสิบเท่ากูว่าลวิตร์ก็ตอบสนองความคาดหวังทั้งหมดนั่นไม่ได้หรอกมั้ง กูว่าปัญหาไม่ใช่ลวิตร์ไม่หลากหลายพอ แต่นักเขียนแฟนตาซีไทยที่ฝีมือเท่าลวิตร์หรือเหนือกว่าน่ะมีน้อยเกินไปมากกว่า
ลวิตร์ กูให้พีคสุดสองเรื่องคือไมรอนกับ story teller นอกนั้นแม่งเอื่อยจนกูจะหลับ
พูดถึงเรื่องเขียนดี กูเจอคนเขียนฟิคบางคนก็เขียนดีมากนะ มีแง่มุมซับซ้อนแบบเฮ่ย คิดได้ไง ถ้าพวกนี้มาเขียนนิยายออริ อาจจะมีลวิตร์อีกหลายๆคนในวงการหนังสือก็ได้นะ
ฟิคมันสั้นด้วย ละส่วนใหญ่มีประเด็นหลักประเด็นเดียว คุมเรื่องง่ายกว่าออริที่มีแนวโน้วจะขยายเรื่องตามอารมณ์คนแต่ง
กูเจอคนเขียนฟิคคอมมูเยอะมากแม่งเขียนดีชิบหายเขียนดีแบบต้องกู่ร้อง ไอสัสมึงไปเขียนออริเดี๋ยวนี้ เห็นแล้วเจนสัมผัสได้ว่าแม่งต้องรุ่งเรืองได้กว่าลวิตร
เอาตรงๆกูไม่ได้ใส่ความคาดหวังอะไรกับลวิตร์ขนาดนั้น บ่นนี่ก็บ่นตามเนื้อผ้าว่ากูอ่านแล้วรู้สึกแบบไหน ไม่เกี่ยวกับว่าวงการนี้จะมีนักเขียนดีกว่าไม่ดีกว่าเยอะน้อย เพราะกูดูที่ตัวงานเขาเดี่ยวๆไม่เอาไปเปรียบกับคนอื่น เขาเขียนซ้ำซากจำเจกูก็บ่นตามนั้น มันไม่ใช่เรื่องของธีมหรือโทนเรื่อง แต่เป็นแก่นเรื่องที่ซ้ำซากอยู่ที่มุมเดิมๆไม่สามารถมอบอย่างอื่นให้คนอ่านได้เลย ซึ่งในฐานะนักเขียนอาชีพกูมองว่างานระยะยาวเขาสอบตกนะ
แต่ที่กูเบื่อจริงๆยิ่งกว่างาน(ที่กูบ่นแต่ก็ยังซื้ออ่านทุกเรื่อง)เลยคือติ่งพี่แก แฟนหนังสือเขาพูดจนกูที่ไม่ชอบหนังสือลวิตรเท่าไหร่เหมือนเป็นกากเดนสังคม อ่านหนังสือไม่เป็น เทพเจ้าลวิตร์ดีขนาดนี้ทำไมมึงยังเอามาบ่นว่าได้ ลวิตร์คือสุดยอด ลวิตร์คือที่สุด หลายคนดูหมิ่นเหยียดหยามงานคนอื่นออกมาแบบชัดแจ้ง ซึ่งกูหงุดหงิด
ส่วนกรณีฟิคหรือฟิคคอมมู กูมองว่าการจะคุมนิยายทั้งเรื่องให้จบได้ต้องใช้พลังมากกว่านั้น
กรุขอมาขัดเรื่องหน่อย เมิงคิดไงกับการที่เอาลักษณะเรื่องของการ์ตูนไปเป็นส่วนหนึ่งของนิยายวะ... คือกรุอธิบายไม่ถูกวะ แบบว่ากรุอ่านนิยายเรื่องหนึ่งมาก่อน แล้วพออ่านการ์ตูนกลับมีส่วนคล้าย (กรุขอใช้คำนี้ก่อน) กันอยู่น่ะ กรุเลยรู้สึกโหว่งๆพิกลกับนิยายเรื่องนั้น (คือกรุไม่ได้ชอบหรอก อ่านข้ามๆ แบบเอาพอรู้เรื่องก็พอ)
ky นิดกูอยากหาแฟนตาซีที่เวลาอ่านแล้วรู้สึก แม่งเท่ว่ะ จะจูนิยังไงก็ตามแต่อ่านแล้วก็รู้สึกเท่ เจ๋ง แตะเหตุผลทิ้งไปเถอะอะไรแบบนี้นะมึง
กูอยากผ่อนคลายสมองมาก
>>631 กูเป็นติ่งเขาแต่ก็ยอมรับว่าจะกี่เรื่องมันก็เสนอมุมเดียวกันหมดแบบที่มึงพูดเลย
มาคิดดูแล้วถ้าด่าไม่มีเหตุผลกูคงโกรธหน่อยๆละมั่ง(อารมณ์มาหยามของที่กูชอบ) แต่ถ้าชี้แจงเหตุผลแบบมึง(เกลียดเพราะอะไรยังไง)กูกลับรู้สึก เออ มันก็เป็นงั้นแหละ ของที่กูชอบมันก็มีข้อเสียแบบนี้แหะอะไรแบบนี้
>>636 กูว่ามันอารมณ์เดิมๆมากกว่ามั่ง แบบหลายๆเรื่องก็จะมีฉากคล้ายๆกันไอ้ที่มึงยกตัวอย่างมันดูจะเป็นเรื่องที่ซ้ำได้ง่ายๆแบบไม่ได้ตั้งใจเลยนะ
>>637 ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกเมิง แต่บางทีกรุรู้สึกว่ามันตรงไปอยู่ เพราะธีมเรื่องมันก็เทพปีศาจกับอยู่โรงเรียนเหมือนกัน (แต่พล็อตคนละอารมณ์อยู่) หรือว่ากรุรู้สึกคิดมากไปเอง เพราะครั้งหนึ่งก็เคยเจอนิยายที่เอาเพลงการ์ตูนไปแปลงโต้งๆ เลยเกิดอาการนี้ขึ้นมาก็ไม่รู้ เหมือนกรุอยู่สภาวะต้องการแค่คำตอบเท่านั้นวะ
>>631 เออ กูก็เกลียดติ่ง แบบว่างานพี่เขาดีสุดในสามโลกแล้วแคร่ะ อย่ามาว่าพี่เขานะคะ ลวิตร์นี่สุดยอดแล้วค่ะ อย่างในโม่งอวยๆกันกูก็รู้สึกหมั่นไส้เบาๆนะมึง กูชอบไมรอนกับนิทานจักรวาลว่ะ มันเข้มข้นทุกฉากทุกตอน ไม่เอื่อยเฉื่อยแล้วมายัดตูมเดียวตอนท้ายๆแบบผู้เสกทรายหรือพณท่านกาลเวลา
เพื่อนโม่งมีใครอ่านหนังสือของ V.Rondell บ้างวะ รีวิวที เห็นท่าทางจะเป็นรักแฟนตาซี กูกลัวซื้อไปแล้วมันแย่.. คือกํอยากอ่านแนวแฟนตาซีรักๆ น่ะ
ปล.หน้าปกแม่งทำให้กูเผลอหยิบขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวเนี่ยแหละ แต่กลัวมันนอนกองอยู่ในบ้านแบบดอกปอป(ความผิดพลาดที่สุดในชีวิตกู)ว่ะ
มาซาลานแม่งเหมาะกับตลาดไทยๆมากนะ เขียนได้แกรี่ดวงดีพล็อตอาเมอร์จีบหญิงบ้านรวยตามสูตรสำเร็จทุกอย่างไม่มีบิดพริ้วเลย รวมถึงการเอาinspirationจากการ์ตูนหรือหนังมาใส่ในเรื่องด้วย
>>650 ก่อนหน้านั้นเล่มไหนไม่รู้ พระเอกแม่งแต่งงานกับสาว 2 คนรวด ซึ่งอ่านแล้วเหี้ยมาก คนที่คล้ายเชอริลใจกว้างโว้ยยย แบบว่าฉันเข้าใจว่าเธอรักนายอะไรสักอย่าง แล้วลงเอยแต่งงาน 3P พอตอนจบมีลูกกันซึ่งไม่ใช่ประเด็น แต่คิดภาพสาว 2 คนเกาะแขนพระเอกคนละข้างและมองลูกตัวเองเดินไปไหนนี่แหละ กรุรู้สึกแบบว่าชีวิตเมิงดี๊ดีเนอะ คนหนึ่งเป็นเจ้าหญิงเสียงเพลงไอดอลดัง คนหนึ่งเป็นท่านหญิงอะไรสักอย่างเก่งต่อสู้
เล่มแรกเหมือนเริ่มแนวรร. สักเล่มสองไปทำภารกิจ สักเล่มสามไปตีไรไม่รู้กูลืม
กูจำได้แค่กูโดนเพื่อนยัดให้อ่านเพื่อนบอกเทพ(ซึ่งกูอ่านเสร็จแล้วก็ต้องบอกว่าห่วยทั้งภาษา ทั้งเรื่อง) อ่านเสร็จกูหมั่นไส้พระเอกแม่งแกรี่มาก แล้วก็อปมาอีก(ขนาดกูไม่ค่อยดูอนิเมหุ่นนะยังรู้สึก) ที่พึ่งเดียวของกูระหว่างอ่านคือซายะ(อีสาวเก่งสู้นั้นแหละ) จนมาภาคสามก็อืออออออ ดีนะไอ้เพื่อนมันเรียนคนละที่กับกูแล้ว
อ้ออีกอย่างกูเกลียดทัศนคติของเหล่าตัวละครในเรื่องมาก
>>>655 หน้ามือเป็นหลังมือเลยเมิง สาวไอดอลตอนแรกนิสัยซึนเดเระเหวี่ยงๆด้วยซ้ำ พอกรุเห็นว่านิยายอัพในเด็กดวก อ้าว... กลายเป็นอะไรไปแล้ววะเนี่ย รู้สึกยังแต่งไม่ถึงไหนเลย 4-5 ตอนเองมั้ง
>>656 กรุก็เกลียดเมิง พยายามว่าตัวเองเป็นผู้มีทัศนคติที่ดีเลิศประเสิร์ฐศรียังไงไม่รู้ แล้วตอนก่อนฉากที่มันจะแต่งงานคือ... ยัยสาวไอดอลคือ...ตามที่กรุบอกไว้ใน >>652 อารมณ์กรุตอนนั้นคือ ถ้าเป็นกรุก็ไม่ยกแฟนให้ใครหรอก มันต้องเป็นของกรุคนเดียว (กรุจะไม่ได้ว่าอีพระเอกกับยัยสาวไอดอลเป็นแฟนกันยัง แต่แม่งรักปานจะปกป้องด้วยชีวิต)
ทำไมมันไม่จบแบบลอกภาคมูฟวี่มา น่าจะสะใจกว่าเยอะ
ยังไง แบบว่า ขอโทษนะซายะ ฉันคงตอบแทนความรู้สึกของเธอไม่ได้แต่ว่าขอบคุณนะ อลิเซียร์มันอาจจะนานไปสักหน่อย แต่ว่าฉันรักเธอนะแล้วก็ตูมเป็นหายไปตา กรี๊ดดดดดดดด เร็น!!! สลบ จบที่ซายะมายืนร้องเพลง Hoshi Kira หรอมึง ว่าไปอลิเซียร์นี้ลอกเชลริลเยอะนะสีตาสีผม
ก็ยังอุตส่าห์ได้ตีพิมพ์นะ
กูไปอ่านโฉมงามบรรณาการมา
ไม่มีใครรู้สึกเหรอวะ ว่าตัวละครมันซู ซูแบบมึงเคยผ่านทุกอย่างมาเยอะเกินคนอายุสามสิบอะ
นางเอกคนแรกกูว่ายังพอโอเค กูแค่ตะหงิดใจตอนมันถูกคนร้ายจับเป็นตัวประกันตอนแรก ๆ มันพูดเหมือนไม่รู้จิทวิทยาเกลี้ยกล่อมสักติ๊ด ตอนหลังออกมาบอกว่าเป็นนักจิตวิทยาอาชญากรรม อันนี้ก็พอทนได้แหละ มองข้ามไป
นางเอกคนสอง ร่างกายบอบบางสร้างกล้ามเนื้อมาเพิ่ม อันนี้รับได้ แต่มันเก่งผิดปกติอะมึง คนทั่วไปยุคศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดที่ไหนเขาใช้กระบี่เป็นวะ แล้วเอาไปสู้กับคนนู้นคนนี้ที่เทพแบบสูสี (ถึงกระบี่จะดีแค่ไหนก็เถอะ) ไหนจะสุดยอดทักษะการขี่ม้าที่เอาไปต้อนรับผู้นำโลก ขี่เก่งกว่าแม่ทัพที่ต้องอยู่บนหลังม้ามาตลอด ปิดคดีฆาตกรรมต่อเนื่องห้าคดีมาแล้วไม่รวมคดีอื่น ฝึกสอนทหารก็ได้ วางกลยุทธ์ก็ดี แถมเคยเอาชีวิตรอดในป่าเป็นเดือนเหลือตัวคนเดียว
แต่กูบ่นมากยังไงก็อ่านอยู่ดี วู้ฮู
มาซาลันนี่กูอ่านกี่ทีก็รู้สึกทนไม่ค่อยได้ว่ะ คิดตลอดว่าไอ้เหี้ยนี่มึงเขียนหนังสือขายหลายเล่มขนาดนี้ไปได้ยังไง
กูได้ยินว่ามาซาลันภาษาห่วยมานานละ แต่ไม่เคยอ่าน กูอยากรู้ว่ามันห่วนแค่ไหนวะ
>>670 เอาจริงๆ กูว่าไม่ค่อยสนุก... คือมันบรรยายนางเอกแต่ละคนไว้เก่งกล้าห้าวหาญมากๆ แต่กูว่าเว่อร์ พระเอกที่ดูเก่งกล้าสามารถดูโง่งมไปโดยพลัน อย่างนางเอกที่เป็นตำรวจเก่งโคตรเก่ง พอมาอยู่ในร่างสาวน้อยแม่งก็ฟิตตัวแบบเว่อร์ๆ ไปเลย คนที่เคยตัวเล็กๆ บางๆ เป็นตุ๊กตา อยู่ดีๆ แม่งจะมาแดกข้าวสามชามไข่สิบฟองได้ไงวะ อ้วกแตกตายห่าพอดี เอาจริงๆ คือยังให้นิยายแปลเจ๊หลินกับตำนานรักเหนือภพเหนือกว่าอยู่ระดับหนึ่ง
มาซาลานถือว่าดีกว่าเด็กดีทั่วไป นับจากในเว็ปคือพิมพ์ผิดน้อย ใช้ภาษาวัยรุ่นได้กระชับเข้าใจง่าย ไม่ต้องตีความให้ลึกซึ้งกรือคิดให้ปวดหัว self insertได้ง่ายโดนใจวัยรุ่น และเขียนพระเอกแบบอุ้ยเสี่ยวป้อได้ดี
ข้อเสียชัดๆนะ บทพรรณาแย่ใช้ภาษาฟุ่มเฟือยโดยไม่จำเป็น บางครั้งบรรยายมาก็ไม่เห็นภาพว่าคืออะไร เดินเรื่องเวียนไปเวียนมา ตัวเอกมีแบบเดียวคือโคตรของโคตรแกรี่ มีพัฒนาการน้อยจนติดลบ
อันนี้ไม่เกี่ยวกับภาษาและเนื้อเรื่อง แต่นิยานเกมส์ออนไลน์ของมาซาลานไม่ใช่เกมส์ออรไลน์ ดูยังไงก็โลกแฟนตาซีทีีเอาชื่อออนไลน์ไปแปะ ไม่มีความเป็นเกมส์แม้แต่น้อย
>>676 555 กุเลยหมดความอยากอ่านไปเลย แต่กุเห็นด้วยนะ
โฉมงามคนแรกนี่ กุอ่านได้เล่มแรกเล่มเดียวก็ขี้เกียจจะอ่านต่อ ยิ่งเห็นภาพประกอบด้วยแม่งเซ็งยกกำลัง 11
คือบรรยายพระเอกมาดูดีมากแต่กุดูแล้วงั้นๆอะ ไม่ได้รู้สึกว่าพระเอกเก๊งเก่งหรือเท่แบบที่บรรยาย เลยรู้สึกแบบกลวงๆไงไม่รู้
กุยังไม่ได้อ่านเล่มขุนพลแต่คิดว่าน่าจะดีกว่า พอมาอ่านเมนต์มึงแล้วแอบหมดความอยาก
ชอบตำนานรักเหนือภพกว่า ม่านม่านก็ดีกว่า
หมายเหตุ กูรอตงหัวอยู่นะ
จู่ๆก็นึกอยากถาม 555 นิยายแฟนตาซีเรื่องไหนเหี้ยสุดสำหรับมึงวะ จะตีพืมพ์แล้วหรือยังอยู่ในเด็กดีก็ได้
กูชอบยอดขุนพลนะ ตัดประเด็นเว่อร์ๆ พวกนี้ออกกูว่าสนุกกว่าคทาอีก เนื้อเรื่องก็เข้มข้นกว่า ตลกน่ารักกว่าในแง่ตัวละคร
เหมือนมึงอ่านนิยายโม้ๆหน่อย(คนเขียนเป็นผู้ชาย) ลืมๆเหตุผลบางจุดไปบ้าง แบบอ่านนิยายกำลังภายใน อ่านเอาสมจริงนี่มึงผิดตั้งแต่เจอกระบี่มีชีวิตและขยับได้เองแล้ว ไม่ได้จะบอกว่าไม่จำเป็นต้องสมเหตุสมผลนะ แต่บางจุดไม่เว่อร์ๆบ้าๆบ้างมันชืดว่ะ กูชอบนางเอกที่ต่อให้สัตว์ประหลาดมาเจ๊ก็คงเชือดได้ไม่เลี้ยง
ส่วนพล็อตหลุดบ้างอะไรบ้างนี่หลุดจริง กูไม่เถียง
แต่ต่างคนต่างมีรสนิยมเป็นของตัวเองนะ แค่พูดมุมมองกูให้ฟัง เชิญตบมาซาลานกันต่อ
>>679 ปริศนาวิทยา โรงเรียนอนาคต กูอ่านไม่รู้เรื่อง กูคงโง่เองล่ะ
เรื่องอะไรซักอย่างปกม่วงๆ เป็นแนวแฟนตาซีโรงเรียนเวทมนต์ พระเอกเป็นแวมไพร์ร้องเพลงจีบนางเอกทุกตอนจนกูนึกว่าเป็นอนิเมอุตะปรินซ์ เนื้อเรื่องไม่มีห่าอะไร แต่ที่ WTF สำหรับกูคือ พระเอกร้องเพลงของเรโทรสเปคกับวงแคลชจีบนางเอกว่ะ เรื่องพรรค์นี้ก็ได้ตีพิมพ์ด้วยเนอะ 555555
การ์เดี้ยนอะไรซักอย่างที่พระเอกผมแดงๆของเอนเตอร์ แนวโรงเรียนเวทมนต์อีกเช่นกัน นางเอกน่ารำคาญ พระเอกทื่อเป็นสากกะเบือ ยัดเยียดวายได้น่าเบื่อ คู่วายเป็นไทป์ยอดนิยมไม่มีอะไรแปลกใหม่ แนวๆหนุ่มเนื้อหอมกับสาวๆแต่รักกับนายเอกอ่อนหวานหน้าหวานร่างบางแง่งอนเหมือนผู้หญิง
>>645 กูอ่านเรื่องที่เป็นนางเงือก เเต่กูอ่านเเบบไม่คิดมากอ่ะ กูว่าก็สนุกดีนะมึง คือกูชอบพระเอก นานๆทีกูอ่านนิยายเเฟนตาซีเเล้วกรี๊ดพระเอกว่ะ คนนี้กูยอมใจ นางเอกน่ารำคาญนิดหน่อย ถ้ามึงชอบเเบบน้ำเน่ากูเเนะนำให้มึงอ่าน โดยเฉพาะเล่มสี่ สุดยอดเเห่งความน้ำเน่า เเต่กูชอบ 555555
>>689 กูค้นให้มึงเลยนะเนี่ย 555555555555
http://writer.dek-d.com/enter-books/story/view.php?id=558644 เรื่องพระเอกผมแดง
http://www.welovebook.com/Inc/ImgDetBox.php?bID=21638 พระเอกแวมไพร์
ส่วนรุ่นลูกแม่งพิมพ์กับสนพ.1168ว่ะ
แถมค้นไปค้นมายังเป็นคนแต่งเรื่องแฟรงคลิน คฤหาสน์นี้มีเฮี้ยนด้วยว่ะ กูว่าผ่านไปนานขนาดนี้ ฝีมือคงพัฒนาแล้วแหละ แบบตอนแต่งเรื่องนั้นยังเด็กอยู่ 555
>>487 กูมาช้าไปมากกกกกก ไม่คิดว่ามีโม่งหลายตัวรู้สึกแบบกูจ้า นางตามไปประกาศกับนักเขียนที่กูชอบตั้งหลายคนเลยนะว่างานนางได้พิมพ์จนเขาเหวอแบบมึงมาบอกกูทำไม๊5555 แต่นางก็อุตส่าห์เม้ามอยจนตีสนิทนักเขียนเอ็นเธอร์ได้หลายคนอยู่นะ กับคนเขียนออนไลน์อื่นๆถ้าไม่ดังหรือไม่ตีพิมพ์นางไม่แลแหละทำนองนางอยู่สูงกว่าทั้งนี้ทั้งนั้นกูได้ยินมาอยู่ว่าสถาชอบดองนิยายไว้ขายรวดเดียวมันถึงได้คลอดช้าอ่ะจ่ะ
นึกว่ากูคิดไปเองคนเดียวซะอีกว่าหมั่นไส้มัน เหอๆ คือไม่รู้ดิ เห็นแล้วหมั่นไส้แปลกๆ อธิบายไม่ถูกว่ะ
ทำไมมีคนโผล่ออกมาว่า "นึกว่าตัวเองคิดไปเองคนเดียวซะอีก" เยอะจังวะ ตั้งแต่กลางกระทู้ละ... กูก็เป็นคนนีงที่คิดนะ แต่มันหาเหตุผลอะไรไม่ได้กูก็ไม่อยากพูดอะไรมาก
เออ มึงมันnetwatchแล้วปะว่ะ
เพราะว่าไปตามนักเขียนคนไหนก็เจอแต่คนนี้โผล่มา(กูไม่อยากใช้เสนอหน้าแต่ก็ราวๆนั้น)บ่อยๆป่าววะเลยรู้สึกแบบนี้
ตอนแรกกุก๋สงสัยเหมือนกันว่าทำไมนางสนิทกับนักเขียนเยอะจัง กูแอบอิจนิดๆ 55555 แต่่เอาเหอะ เวลาไปคุยด้วยนิสัยนางก็น่ารักดีนะ //กุมโม่งแน่ลๆ
ร..เราเคยผิดใจกับนางตอนขายของ /กุมโม่งแล้วจากไป
มาเปิดประเด็นหนังสือต่อจากข้างบน มีเรื่องไหนที่ซูแล้วยังสนุกบ้างวะ
เอาในความเห็นกู
- weapon universe อันนี้อ่านฟรีกูว่าโอมาก55 อ่านไปสองเล่มแรก แต่เล่มหลังๆ มันยังไม่เข้าห้องสมุด คือพระเอกเทพดวงดี สาวเยอะ ความสนุกของเรื่องนี้คือการได้อ่านเรื่องราวของตัวละครรอบข้าง (GM) ที่ซวยเพราะความซูของตัวเอก
- ชายาสะท้านแผ่นดิน หลายคนบ่นไปแล้ว แต่เรื่องมันก็ตื่นเต้นลุ้นดี กูมาหมดใจตอนช่วงเล่มเจ็ด นางเอกแม่งโลภเกิ๊น แต่ฉากโรแมนติกช่วงต้น ๆ กูชอบมากหลายฉาก น่ารักดี
- เซวีน่า เอาน่า.. มันก็พอไหวช่วงแรก ๆ ถึงกูจะเบื่อฉากรักที่ยัดให้เพื่อนนางมีคู่ทุกคน ถ้าไม่อวยว่าเป็นสุดยอดของสุดยอดอะไรแบบนี้ก็อ่านเพลิน ๆ (อ่านฟรีก็สนุกดี)
มีอะไรอีกมั่งวะ..
ปล.กูเกลียด LSK อ่ะ เกลียเพระเอก ส่วนเรื่องอื่น ๆ ของอวี้หว่อกลับมาอ่านแล้วกูก็ไม่ประทับใจเลยสักติ๊ด หรือว่ากูแก่แล้ววะ..
ถ้าอยากนินทาขนาดนั้นพวกมึงไปแปะนินทาในมู้ด๊อกป๊อปก่อนก็ได้นะ มานินทาในนี้พูดตรงๆคือกูรำคาญอะ -_- >>>/netwatch/1803/
>>714 ที่กูให้ผ่านในเด็กดีมีmonster soulกับmagic worldที่ซูแล้วสนุก
เรื่องแรกกำลังภายในจ๋าเลยอ่านสนุก ฉากบู๊เรื่องนี้กูว่าดีสุดเท่าที่เคยอ่านในเด็กดี กูชอบเรื่องเคล็ดวิชาในเรื่องเหมือนอ่านนิยายกำลังภายในมากกว่านิยายกำลังภายในเด็กดีเยอะ แล้วกูว่าตอนแรกมันซูพิมพ์นิยมแต่ตอนหลังฉีกแนวออกมาเป็นกำลังภายในได้เลยดีกว่าเรื่องอื่นๆนะ
เรื่องหลังพระเอกเก่งทุกอย่างเพราะร่างกายมันโกง แถมคนสร้างเกมส์คอยช่วยมันอีก แล้วการใช้เวทย์มนต์ในโลกจริงของเรื่องนี้สนุกกว่าเรื่องในเกมส์เยอะเลยถึงบทจะน้อยก็เถอะ เรื่องนี้กูมีจุดติคือนิสัยพระเอกที่ออกแนวเกรียนหุ่นกระบอกขัดกับบทที่บอกว่าสุขุมเป็นผู้ใหญ่ แต่คนดันชอบบทนี้มาก
>>718 กูชอบ monster soul มากกกก ทั้งๆที่กูไม่ค่อยชอบบู๊แต่กูอ่านสนุก ทีชอบอีกคือตัวละครค่อนข้างมีมิติ มีเหตุผล ไม่มีใครดีใครร้ายไปหมด เทาๆ ตัวร้ายก็ไม่ได้ร้ายซะหมด มีเหตุผลของเขา พระเอกก็ไม่ได้ดีทุกอย่าง กูชอบตัวร้ายเรื่องนี้มากกกก เชียร์กว่าพระเอกอีก 5555555 แต่กูไม่มีเพื่อนคุยเรื่องนี้เลยว่ะเพื่อนกูไม่อ่านกันเลย เวลาอยากถกประเด็นก้ไม่รู้จะถกกับใคร 55555
มีกระทู้นินทานักวาดละ งั้นตั้งกระทู้นินทานักเขียนดีมั้ยวะ กูเคยถามในมู้นั้น ทั้งที่หัวขึ้นว่านักเขียนนักวาดแต่แม่งส่วนใหญ่มีแต่นักวาดอย่างเดียวอะ แยกออกมาดีมะ
กูว่าทุกวันนี้ก็นินทาคนเดิมๆวนไปวนมาแถมส่วนใหญ่ก็ซ้อนทับกับผลงานอยู่ดีไหมวะพวกนักเขียนเนี่ย กลัวมันจะแป้กนะ เหมือนดอกปอบที่แม่งก็นินทาวนไปวนมาไม่มีอะไรน่าสนใจ
>>726 กูอ่านเรื่องนี้เพราะมนตราแหละปกภาคสองหล่อโดนใจกูมาก(...) ตัวร้ายเกรด A มีเสน่ห์ หลงรักเลย555 กูว่ามนตราทั้งรันทดและพยายามมากกว่าศิลาอีก ถึงศิลามันก็พยายามมากก็เถอะแต่มันก็มีหลายคนสนับสนุน แต่มนตรานี่ใช้ความสามารถตัวเองล้วนๆ แถมฉลาด รอบคอบ ทำอะไรมีแผนล่วงหน้าตลอดไม่เหมือนศิลาที่มักไปตายเอาดาบหน้า คนแต่งเก่งนะที่ทำให้เชื่อได้ว่าตลค.นี้ฉลาดจริงๆ555555 แต่กูก็เชียร์ทั้งสองคนแหละเห็นถึงความพยายาม อยากรู้เมื่อไหร่จะเป้นเพื่อนกันไวๆ กูว่ามนตราบทเยอะกว่าสาวๆอีก ไม่แปลกมีคนจิ้นคู่นี้ 5555555555
ไม่ใช่อะไร กูอยากเม้าท์แม่นางนิยายโจรสลัดโรฮิงญา แต่ไม่มีที่คุย ปล.กูชอบฉายานี้โคตร 555
งั้นกูถามเทคนิคการเขียนเลยละกันคือกูมีฉาก A กับ B ในหัว แต่กูจะเขียนกูดันไม่รู้จะเชื่อมฉาก A กับ ฉาก B เข้าด้วยกันยังไง พอด้นจะเขียนไปแม่งก็ออกทะเลซะงั้นว่ะ
>>735 มึงต้องดูว่าฉาก AกับB ของมึงมีส่วนเกี่ยวข้องกันยังไง เกี่ยวด้วยสถานที่ ด้วยตัวละคร หรือด้วยเวลา หรือเกี่ยวข้องกันหมดและสองเหตุการณ์นี้เกี่ยวข้องกันยังไงคือเกิดขึ้นแล้วส่งผลอะไรต่อเนื้อเรื่องนำไปสู่สิ่งใดเป็นลำดับต่อมา ถ้ายังจับจุดไม่ได้ต้องไปดูที่ตัวฉากแล้วว่ามันเข้ากับเนื้อเรื่องหรือเปล่าเพราะออกทะเลคือเรื่องเริ่มมั่วแล้ว
KY ขอพื้นที่กรี๊ด กูเพิ่งอ่านสามชาติ ป่าท้อสิบหลีจบ ไอ้เหี้ย ขนาดเป็นคนที่อ่านแนวจีนมาพอสมควรแล้วนะ กูยังเบลอศัพท์เลย555
แล้วกูเพิ่งเห็นว่ามีภาคอื่นๆอีก ชาติไหนกูจะได้อ่านวะ T T คุณหลินโหม่วแกแปลถึงภาคไหนแล้วเนี้ย
>>735 กูไม่รู้ทฤษฎี แต่ภาคปฏิบัติคือกูเขียนA เขียนB แยกกันไปเลยเหมือนมันไม่เกี่ยวข้องกัน อยากเขียนเชี่ยอะไรก็เขียน
เสร็จแล้วเอามาวางต่อกัน แล้วค่อยๆคิดไปทีละขั้นว่าจะผลักจากAไปBยังไง ถ้าแค่มีหัวเรื่องรวมๆกูมองไม่ค่อยเห็นภาพ เขียนเสร็จแล้วจะพอมีไอเดียว่าจะโยงยังไง
>>738 ปัจจุบัน แปลภาค ลิขิตเหนือเขนย เฟิ่งจิ่วxตงหัว เสร็จแล้ว กำลังอยู่ในระหว่างจัดทำรูปเล่ม จำนวน4เล่มจบ ปกเสร็จแล้ว3
จัดส่งโปสเตอร์ของแถมให้ผู้สั่งจองบ้างแล้ว ราคา 2400 บาท เวลาส่งของแปรป่วนไม่คงที่ ถ้าบุญดีคงได้อ่านภายในปีนี้ หากทนไม่ไหว
ภาษาอังกฤษพอใช้งานได้ดี เชิญไปจัด https://hamster428.wordpress.com/2012/07/03/three-lives-three-worlds-index/
วกมาหลินโหม่ว Again...
สรุปคุณหลินแกมีความคิดจะกลับมาเขียนจอมขมังเวทให้จบยังวะ
เราย้ายไป netwatch กันมั้ยพวกมึง
เอาจริงๆห้องนี้สามสี่วันกรูจะวกมาดูที
ทำไมกรูรู้สึกเหมือนกรูคุยเรื่องหลินโหม่วไม่ก็ลวิตรบ่อยมากเลยวะ 555
คือไม่ได้อะไรนะ...กรูแค่งงๆว่ามันอูโรโบรอสเหี้ยๆ
กูไม่ชอบฮายาชิคิซาระตั้งแต่นางดราม่าเรื่องแอปอ่านนิยายในเด็กดีว่ะ ดูนางไม่มีสมองพอจะแยกแยะถูกผิดอะไรได้
กูเพิ่งจะรู้ว่ามีนักเขียนชื่อนี้อยู่ในโลก
เออ งั้นกระทู้นี้ก็ทิ้งให้มีแต่เรื่องลวิตร์กับป้าหลินต่อไปละกัน เอาตรงๆ กูคิดว่ามันเกี่ยวกันเหมือนวิเคราะห์ผลงานก็ต้องดูที่มาคนเขียน ถ้ากีดกันกันขนาดนั้นก็แล้วไปเถอะวะ
กูว่าถ้าคุยนิยาย แล้วลามไปนิสัยหรือการกระทำที่มีผลต่อนิยายกูว่าพอคุยได้(ถ้าออกทะเลไกลค่อยย้าย)
แต่ถ้าเริ่มด้วยนิสัยตรงๆไปเลยกูว่าควรไปnetwatchนะ(ถึงนางจะเป็นนักเขียนก็เถอะ)
ส่วนแอปกูว่าน่าจะคุยในนี้ได้ อย่างkindleยังคุยในนี้ได้เลย
กูว่าเขาเขียรเรื่องครอบครัว กับเรื่องในญี่ปุ่นสรุก แต่นิยายเขาเึยเปิดนิดเดียว มันดูเรื่อยๆ น่าเบื่อว่ะ
ถ้ากูเปิดประเด็นคิดยังไงกับนักเขียนเรียกร้องขอเม้น คุยในนี้ได้มั้ยวะ
>>757 กูเจอแล้ว /ร้องไห้
เปิดทิ้งไว้ละกัน แค่อยากคุยว่า คิดยังไงกับการที่นักเขียนบอก เม้นหน่อยน้า ขอเป็นกำลังใจหน่อย คือกูอ่านข้อความแบบนี้ทีไรกูจะหงุดหงิด ออกแนวเหมือนมากดดันกูไงไม่รู้ แบบถ้ากูอ่านจบแล้วอยากเม้นก็จะเม้น ยิ่งแบบพอเห็นโพสแล้วก็พูดมันทุกรอบเหมือนแผ่นเสียงตกร่องกูจะเริ่มรำคาญพาลขี้เกียจอ่าน
มันไม่เหมือนกับพวกข่มขู่ ถ้าเม้นจำนวนไม่ถึงเท่านี้ หรือไม่ยาวเท่านี้จะไม่อัพนะ แต่กูก็ยังรำคาญอยู่ดี เคยมีคนบอกกูว่านักเขียนยังไงก็อยากได้คอมเม้นกันทั้งนั้นแหละ แล้วแสดงออกยังไงมันถึงจะพอดีวะ นักเขียนบางคนที่กูชอบก็ไม่เห็นเรียกร้องเม้นเลย หรือเพราะดังแล้วเลยไม่จำเป็นหว่า
>>772 ถ้าเห็นแบบนี้กูจะไม่เมนต์เลย แถมจิตใจเพิ่มอคติที่มีต่อนิยายมันขึ้นอักโขด้วย อีกอย่าง ส่วนมากนักเขียนที่ขอเม้นท์เป็นกำลังใจแบบนี้ นิยายมักห่วย คนเขียนดีๆ ไม่เห็นต้องอ้อนวอนกันขนาดนี้ ถ้าอยากได้ความคิดเห็นก็บอกเรียบๆ แบบ "คิดยังไงติชมได้นะคะ" ไรงี้ก็ได้นี่หว่า
>>773 >>774 >>775 >>776 กูเคยเจอพวก ไม่เม้นจะแช่งเหมือนกัน กูนี่กดปิดเลย 555+ กูก็คิดคล้ายๆ พวกมึง คือถ้านิยายมันมีอะไรให้กูอยากเม้น กูก็จะเม้นว่ะ ถึงจะเขียนแบบ อ้อนแบบน่ารักๆ เม้นหน่อยน้าตัวเองงง กูกลับรู้สึก มันดูกดดันว่ะ ยิ่งเวลาเจอคนเขียนบอกจะได้มีกำลังใจแต่ง กูจะชอบคิดว่า มึงเขียนนิยายไม่ได้ถ้ามีเม้นเหรอวะ ถ้าในนี้มีคนเขียนนิยายบ้างก็อยากฟังความเห็นเหมือนกันนะ
>>777 ใจเขาใจเรามึง คนเขียนก็อยากได้ฟีดแบคกลับไปบ้างล่ะ บางทีลงนิยายไม่มีคนเมนท์เลยมันก็ใจเสียนะมึง กูเคยแล้ว แบบว่ามีแต่คนอ่าน ไม่มีคนเมนท์ กูก็ไม่รู้ว่าเรื่องที่กูแต่งมันห่วยมันเหี้ยแบบไหน เฟลมากก็เลยเลิกเขียนไปแล้ว เหมือนพูดคนเดียวไม่มีใครสน แต่ไม่เคยบังคับให้ใครเมนท์นะมึง
กูเลิกรอเมนท์แล้วว่ะ แบบลงตอนนึงก็ปล่อยเลย นานๆทีกลับไปดูทีว่ามีใครมาเมนท์อะไรมั่งยัง ถ้าไม่มีกูก็ไปหาอย่างอื่นทำ 555
>>778 อันนั้นก็เข้าใจว่ะ ถ้าเขียนแล้วไม่มีคนเม้นก็อดคิดไม่ได้แหละว่าเขียนไม่ดีหรือเปล่า แต่การมาเขียนขอให้คนอ่านช่วยเม้น กูไม่ยักคิดว่าจะทำให้คนอยากเม้นขึ้นเลย และรู้สึกจะได้เม้นแบบจำใจ ไม่ค่อยจริงใจไงไม่รู้น่ะสิ คือถ้ากูเม้น กูก็อยากเม้นเพราะกูชอบมากจริงๆ ว่ะ
>>777 แต่งนิยายอยู่ อยากได้เม้นต์ อยากรู้ว่าที่ตัวเองแต่งน่ะโอเคมั้ย สื่อสิ่งที่ตัวเองต้องการจะบอกออกไปได้ตรงมั้ย คนอ่านอ่านแล้วอินมั่งมั้ย ถ้าไม่เม้นต์ให้จะรู้เหรอ นี่เลยถือว่าถ้าตอนนั้นคนเม้นต์น้อย แปลว่าตัวเองแต่งมาจืดเกินไป แต่ไม่อ้อนขอเม้นต์นะ เพราะอยากได้เม้นต์ที่มาจากใจ ไม่ใช่ฝืนเม้นต์ไปงั้นๆเพราะรำคาญขนแต่งที่ขอเม้นต์อยู่ได้
>>781 เหตุผลแบบมึงกูเข้าใจว่ะ กูคิดว่าใครๆ ก็อยากได้เม้นแหละจะได้เอามาพัฒนางานต่อไป ปัญหาที่กูบ่นคือไอ้การเขียนขอเม้นเ จะได้เป็นกำลังใจ คืออย่างที่มึงพูด ไอ้การอ้อนขอเม้นเนี่ย สุดท้ายจะได้แต่เม้นที่จำใจเม้นป่าววะ
พอเรียบเรียงความคิดดู บางคนอาจจะแสดงออกตรงๆ ก็ได้มั้ง ไม่ต้องมาแอ๊บ อยากได้จริงๆ ก็ได้
พวกที่รู้อยู่แก่ใจว่านักเขียนอยากได้คอมเมนต์เพราะอะไร แต่เห็นเค้าขอเมนต์แล้วรำคาญนี่คือยังไงวะ มึงเห็นเค้าเป็นเครื่องจักรผลิตนิยายให้มึงอ่าน ถึงเวลามึงอยากอ่านมันก็ต้องเบ่งปุ้งออกมาให้มึงอ่านว่างั้น? ในเมื่อมึงอยากอ่านของมัน มันก็อยากได้เม้น ก็ถ้อยทีถ้อยอาศัยกันดิวะ มันจะได้รู้สึกว่าเออ มันไม่ได้ทำเรื่องไร้ค่า เสียเวลาเปล่าๆปลี้อยู่นะ เมนต์มันก็ไม่ได้ยากตรงไหน มึงอ่านแล้วมึงคิดไงก็เขียนไป ยกเว้นมึงจะสมองกลวงอ่านแล้วไม่มีเหี้ยไรเกิดขึ้นกับเซลล์สมองของมึงเลย
พวกที่ไม่ร้องขอเมนต์ ไม่ใช่เค้าไม่แคร์หรือไม่อยากได้ แต่เพราะรู้ว่ามีคนอย่างพวกมึงอยู่นี่ไง หรือไม่ก็คาดหวังแล้วเจ็บ เลยเลิกหวัง พวกมึงทำงี้ก็ไม่ต้องมาถามว่าทำไมอีนั่นอีนี่ดองนิยาย ทำไมมันไม่อัพต่อ มันเลิกอัพไปห้าปีแล้วนี่คือหมดหวังใช่มั้ย คนเราทำงานก็อยากให้คนเห็นผลงาน พวกมึงที่ขี้เกียตเมนต์ทั้งหลายนี่ก็ด้วยเหอะ ถ้าทำแล้วไม่ได้ฟีดแบคมันก็อยากเอาเวลาไปทำอย่างอื่นแทน มึงจะมาอ้างว่าควรทำเพราะรักอยู่แล้ว ไม่ใช่เมนต์ ถ้าเค้าคิดงั้นเค้าก็เขียนเอาไว้อ่านเองที่บ้านแล้ว จะพิมพ์ลงเน็ตให้มันเมื่อยมือทำไม
บางคนกูเคยเจอ อ่านนิยายคนอื่นไปสร้างแรงบันดาลใจเขียนเรื่องตัวเอง แต่ไม่เคยเมนต์เจ้าของแรงบันดาลใจซักคำก็มี
>>783 แล้วถ้ามันเขียนแล้วไม่รู้จะเม้นห่าอะไรดี กูต้องเม้นเอาใจเหรอวะ หรือกูควรเม้นอย่างจริงใจว่า อ่านจบแล้วนะ ตอนนี้อ่านแล้วเฉยๆ จัง จะรออ่านตอนต่อนะ หรือกูต้องอธิบายด้วยว่า
อ้อ กูไม่เคยทวงนิยายใครว่ะ เข้าใจว่าเขาคงมีเรื่องต้องทำกัน ถ้าเขาทิ้งนิยายก็มีเสียดายบ้าง เพราะที่เสียดายคือกูเม้นเขาว่ะ 5555
ความเห็นมันเรื่องส่วนบุคคล ใครจะให้ก็ให้ตามใจ มันบังคับกันไม่ได้หรอก เหมือนให้คนที่ซื้อหนังสือเขาก็ไม่เขียนวิจารณ์กันทุกคน
ไม่มีใครชอบการบังคับวะ ถ้าขอให้ช่วยคนจะช่วย ถ้าสั่งให้ทำคนจะขัดขืน มันเป็นธรรมชาติของคน ยิ่งบังคับคนยิ่งต่อต้าน
อย่างน้อยการที่มีคนเข้าไปอ่านก็แสดงว่าเขาสนใจเรื่องของมึง แต่เขาจะคิดยังไงมันก็เรื่องของเขา ถ้าเขากลับมาอ่านอีกก็ถือว่าสำเร็จแล้ว
คนอ่านแล้วไม่เมนท์เรื่องของคนอ่าน
คนเขียนอยากจะเขียนขอเมนท์ซักประโยคสองประโยคก็เรื่องของคนเขียน
คนเราถ้ามันคิดจะไม่เมนท์ ขอหรือไม่ขอมันก็ไม่เมนท์
อ่านนิยายเขามาได้ตั้งหลายพันตัวอักษร เขาเขียนขอเมนท์สองสามคำในนิยายเขา พื้นที่ของเขานี่พวกมึงเดือดร้อนทำไม
ด้วยเหตุผลเดียวกับการดูtv กูไม่จ่ายเงินให้รายการtvแต่การที่กูดูมันคือการให้มูลค่ารายการนั้นแล้ว และกูไม่จำเป็นต้องเม้นต์บอกว่ารายการนั้นดีไม่ดีด้วย เว็ปมันก็บอกแต่แรกแล้วว่าเขียนให้อ่านฟรีๆ มึงจะมาเทียบกับการขายหนังสือได้ยังไง มันเหมือนกับair timeกับfree to playนั่นละ
ปล. นี่กูฟีดโทรลอยู่รึปล่าว หรือแค่ไรท์เตอร์เกรียนๆจากเด็กดวก
>>792 รายการทีวีได้รับเงินจากโฆษณา อาจจะอ้อมไปบ้าง แต่เขาได้ feedback เป็นตัวเงินเหมือนกับการที่มึงซื้อหนังสืออ่าน ถ้ารายการไม่ดี คนไม่ดู ไม่มีโฆษณา = หนังสือไม่ดีไม่มีคนซื้อ มึงจะเอามาเปรียบกับการเขียนนิยายให้อ่านฟรีไม่ได้หรอก
เอาจริงกูก็รู้สึกว่ามึงเป็นโทรลล์นะ
>>793 ratioคนดู:ตั้งกระทู้กี่คนละ ไม่ต่างกับนิยายในเน็ตหรอก ส่วนใหญ่อ่านแล้วไม่ตอบทั้งนั้นละ
>>794 เหตุผลเดียยกับพันทิป ทุกคนที่ถามตอบในพันทิปมีส่วนเพิ่มค่าโฆษนาให้เว็ป แต่มีแม้แต่คนเดียวมั้ยที่ได้เงินจากพันทิป
การที่คนเข้าไปอ่านนิยายนั่นละคือการให้มูลค่าแล้ว ไม่งั้นจะมีการโฆษนาว่านิยายยอดนิยมคนอ่านกว่าxxxจากเด็กดีเหรอวะ ถ้าการเข้าไปอ่านเฉยๆไม่มีความหมาย การโฆษนาจำนวนคนอ่านก็ไม่จำเป็นเช่นกัน
ปล. กูโทรลไม่โทรลมึงตัดสินเอาเองละกัน
กูว่าถ้าถูกใจก็เมนท์ไปเหอะ ถือว่าเป็นกำลังใจให้คนเขียน กูก็พยายามเมนท์ให้นิยายที่กูถูกใจเท่าที่กูจะทำได้นะมึง
เราบังคับให้คนชอบไม่ได้หรอก ทำไรก็ทำไป จะโดนด่าไม่โดนก็ดูไป โม่งมีไว้ระะบายที่พูดออกสื่อไม่ได้อยู่ละ
เห็นพูดกันเรื่องเมนท์แล้วกูอยากพูดในฐานะคนอ่านแล้วไม่เมนท์คนหนึ่ง คือกูเขียนไม่ออก เวลาอ่านกูก็มีอิมแพคนู้นนี้นะ แต่ถ้าให้กูเขียนกูเขียนไม่ออก กูเล่าความรู้สึกกูมาเป็นคำพูดไม่ได้สักที สุดท้ายแล้วกูก็เออ ช่างเหอะไม่เมนท์ดีกว่า
เขียน สนุกจังมาต่อไวๆ นะ หรือไปลากกรี๊ดยาวๆ บางทียังโดนนักเขียนว่าเลยก็มี
น่ามีปุ่มlikeมากกว่า วัดความนิยมง่ายกว่าคอมเมนต์อีก ชอบตแนไหนก็like ไม่ชอบก็ไม่like ไม่บอกชื่อคนlikeยิ่งดี กูเคยเจอซิบมาว่าทำไมตอนนี้ไม่คอมเมนต์ละ ยังไม่ได้อ่านเหรอ เราอัพตอนใหม่แล้วนะรู้ยัง โคตรหลอนเลย
>>799-801 กูก็เป็นแบบนี้ 55555
แต่ถ้าเรื่องไหนกูชอบมากๆ กูก็จะพยายามเขียนฟีดแบคให้เขานะ
ถ้ากูไม่รู้จะเขียนอะไรจริงๆ กูจะเลือกสกรีมเกี่ยวกับฉากในแต่ละตอนที่กูชอบแทน
แบบ 'ฉากนี้Aเท่จังเลยค่ะ Bก็ใจร้ายจัง ทำไมไม่เข้าใจAบ้างเลย...'
แต่กูเป็นพวกอ่านรวดเดียวอะ กูเลยเม้นยาวๆ ไปคอมเมนต์เดียวเลย
บางที70ตอนจบ กูก็อ่านโต้รุ่ง70ตอนแล้วเม้นรวดเดียวอย่างยาวก็มี
คือบางทีถ้าอ่านตอนเดี่ยวๆ บางทีเนื้อเรื่องตอนนั้นมันไม่ใช่จุดพีคก็ไม่มีอะไรให้เม้นมากนัก
จะเม้นแบบ'สนุกจังค่ะ รอตอนต่อไปนะคะ' ทุกตอนมันก็ไม่ใช่นิสัยกูอะ ฮืออ
กูขอเควายแปบ คือกูเขียนนิยายแนวๆพระเอกเนี่ย ตามหาน้องสาวที่หายไปอยู่ ระหว่างทางก็เจออะไรเยอะแยะ มีเพื่อนผจญภัยงี้ ทีนี้กูอยากถามว่า ถ้ากูจะเขียนฉากที่พี่หาน้องเจอ ระหว่างน้องสาวกลายเป็นโครงกระดูกไปแล้ว กับเพิ่งตายเนี่ย อันไหนมันกระชากใตมากกว่ากัน (กูเป็นอะไรไม่รู้ ชอบให้ตลค.ญ.ตาย)
>>806 มึงใจร้ายกับตัวละครหญิงงงง กูไม่ยอมมมม
กูว่าเพิ่งตายจะอิมแพคกว่านะ คือถ้าตายนานแล้วมันเหมือนหลอกตัวเอง(ทั้งคนอ่านและตัวละคร)ว่าจริงๆอีนี้อาจไม่ตายได้ง่าย แล้วอย่างพึ่งตายมันเหมือนอีกนิดเดียวก็ได้เจอกันแท้ๆไรแบบนี้ อีกนิดเดียวก็จะไม่เป็นแบบนี้แล้วแท้ๆนี้กูว่ามันเป็นอิมแพคอย่างหนึ่งนะ
>>806 เจอหน้าตอนกำลังตายน่าจะสะเทือนใตมากกว่า แต่แบบนี้มันคลิเช่ไปหน่อย
ถ้ามึงจะเอาโรคจิตหน่อยก็ให้โครงกระดูกน้องสาวกลายเป็นงานศิลปะของฆาตกรโรคจิต
ต้องเล่าด้วยว่าน้องสาวโดนทรมานก่อนตายยังไงกว่าจะเป็นงานศิลปะชิ้นนี้ อะไรประมาณนี้ละ
พล็อตนี้กูจำไม่ได้ว่าเคยอ่านที่ไหน สะเทือนใตกูดี แต่อ่านจบแล้วอยากกินคากิเฉยเลย
>>807 กูไม่ได้อยากใจร้าย แต่กุุอดไม่ได้ หลังๆ นี่พล็อตกูนางเอกตาย คนหล่อต้องเป็นของกู (...)
>>808 เออว่ะ ที่มึงพูดก็น่าสน ตายเฉยๆมันยังตะเตือนใตพระเอกไม่พอ น้องต้องถูกทรมานด้วย //ว่าแต่คากิคือไรวะ
>>809 แต้งกิ้วมากเพื่อนโม่ง กูก็อยากได้ฟีลนั้นเหมือนกัน งั้นรวมความเห็นพวกมึงเป็นน้องสาวถูกทรมาน เพิ่งขาดใจตายแปบเดียวก่อนพระเอกมาถึง (กูไม่ได้โรคจิตนะ! ว่าแต่อีโมคือไรวะ)
ไหนๆ กรุขอความปรึกษาหน่อย คือหลังจากที่กรุไม่ได้แต่งนิยายมานานมาก ตอนนี้กลับมาปัดฝุ่นใหม่ แต่ที่นี่พล็อตกรุเสือกมี 2-3 เรื่องที่อยากแต่งวะ กรุเลยไม่รู้จะตัดสินใจไงดีว่าจะแต่งเรื่องไหนก่อน พวกเมิงว่ากรุควรใช้เกณฑ์อะไรเลือกดี นอกจากความอยาก เพราะกรุอยากแต่งหมดเลยไง
>>815 แบ่งตามระยะเวลา เรื่องไหนจบสั้นสุด กลางๆ ยาวสุด
แล้วมึงดูว่ามีเวลาว่างแค่ไหน ว่างมากก็เอายาวสุด ไม่ว่างก็สั้นสุด ไม่ก็เอากลางๆ
อีกแบบก็พล็อตไหนชอบสุดเอทไว้ท้ายสุด จะได้มีเวลาเติมพล็อตได้
บางทีเขียนเรื่องอื่นมึงอาจได้ไอเดียสำหรับเรื่องนี้เพิ่มด้วยก็ได้
มึงน่าจะเคยเป็นเวลาเขียนเรื่องหนึ่งแล้วพล็อตอีกเรื่องผุดมาเอง
ถ้าว่างจัดก็เขียนพร้อมๆกันเลย เบื่ออันไหนก็มาเขียนอีกเรื่อง
การทำไรหลายๆอย่างพร้อมกันบางทีไอเดียมันจะกระฉูดกว่าทำอย่างเดียว
>>806 ตายต่อหน้าสิวะ แบบเข้าไปจะเจอกัน จะแตะมือกันได้อยู่แล้ว อยู่ๆมีปืนยิงเปรี้ยงทะลุหน้าผาก ล้มลงต่อหน้าต่อตา
หรือยังไม่ตาย แต่โดนฆาตกรโรคจิตเอามาดัดๆร่างกายให้พิกลพิการ ต้องฆ่าน้องด้วยมือตัวเองเพื่อไม่ให้ทรมานอีกต่อไป จากนั้นพระเอกก็ตามล่าฆาตกรรายนี้เพื่อล้างแค้น การเผชิญหน้าครั้งสุดท้ายเป็นทางเลือกว่าเขาจะเป็นมนุษย์ หรือจะตกไปในจุดต่ำสุดแบบฆาตกรคนนี้
กูว่าแบบตายต่อหน้า มันดูจงใจไปนิดว่ะมึงเหมือนพยายามสร้างดราม่าอะไรแบบนี้ว่ะ
กูมีปัญหากับการเขียนนิยายบ่นแปบ
คือกูเป็นพวกที่ถ้าไม่ทิ้งไว้สักพักจะอ่านงานตัวเองไม่ได้ ประมาณว่ากูจำประโยคและคำที่กูใช้ได้เกือบหมด พอเอามาอ่านซ้ำเลยรู้สึกว่ามันแปลก ๆ (ถ้าไม่อ่านมันสักเดือนกลับมาอ่านมันก็โอเค) กูเลยไปไหนไม่รอดเอาแต่รีไรท์ไปมา
แถมพล็อตกูก็กล๊วงกลวงแบบถ้ามีตรงกลางจะไม่มีต้นกับจบ มีต้นกับจบก็ไม่มีตรงกลาง ไอ้ที่ไม่กลวงก็เขียนไม่ออก คือกูเหมาะกับการเขียนเรื่องสั้นมากกว่าเพราะมันปังเดียว มีพ้อยท์เดียวให้พุ่งชน แต่กูก็ชอบนิยายอะ อยากเขียนให้จบสักครั้ง ตอนนี้เลยเป็นสภาพเขียนแต่ฉากที่ชอบอย่างเดียว ทำไงดีวะ
มีใครมีวิธีสร้างปมประเด็นของเรื่องที่น่าสนใจบ้างมะ...
เปลี่ยนเรื่องนิด enter จะเอา 1/2 prince (นิยาย)มาขายใหม่ พูนิก้าก็พิมพ์จบไปแล้วนี้จะขายได้เหรอว่ะ
Enterสาวกเยอะจะตาย ออกอะไรมาคนก็ซื้อ อีกอย่าง1/2princeของพูนิก้าหายากมาก ทำตลาดไม่ดีของขาดตลอด แม้แต่งานหนังสือก็ไม่เคยครบ
กูว่ามันน่าจะหมดสัญญาแล้วนะ ของพูนิก้าแรร์มาก ขายกันแพง
กูซื้อมาตั้งแต่แรกๆเลยไม่รู้ว่าแรร์ เคยเห็นปกที่enter เอามายั่วหนกูรู้สึกอิจฉา....
กูไม่เคยอ่าน กูรู้แค่ตัวเอกเป็นผู้หญิงแต่เวลาเล่นเกมใช้ตัวละครชาย สรุปจบไงวะ
>>832
สปอยล์มึงนะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ตัวร้ายคือพี่ชายของGMเพื่อนนางเอก พยายามเปลี่ยนคนจริงๆเข้าไปอยู่ในเกม เพราะตัวเองป่วยใกล้ตายเลยอยากเอาตัวเองไปมีชีวิตในเกมนั้น พวกNPCลับก็คือคนที่โดนกระชากวิญญาณมาขังไว้ในเกม แล้วมันก็ควบคุมทุผ่านNPCเกมมาสเตอร์ (ซึ่งเป็นNPCที่เอาดาบกับPetซาลาเปาให้นางเอกเพราะตัวเองแอบรักนางเอก wtf)
พอรู้ตัวร้ายพวกนางเอกก็รวมตัวกันไปสู้ในชีวิตจริงๆ ทีมในเกมของนางเอกก็มารวมตัวกัน สุดท้ายก็ฆ่าตัวร้ายได้ แล้วนางเอกก็ได้กับกีล(อาจารย์นางเอก) เพื่อนนางเอกได้กับน้องชายนางเอก ก็อาศัยอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวใหญ่ ส่วนพี่ชายข้างบ้านแห้วแดกอยู่หลายปีจนโดนลูกสาวนางเอกจีบแล้วก็ได้กัน...
เชี่ย ยาวขนาดนี้มันยังไม่ย่อให้อีกเหรอ กูขอโทษ
กูมีปัญหาว่ะ กูอยากเขียนดิสโทเปีย แต่กูคิดแรงจูงใจที่จะทำให้อีตัวเอกที่เป็นชนชั้นล่างของสังคมลุกขึ้นมาเห็นว่าอีระบบปกครองนี่มันเลวร้ายยังไง
คือกูไม่ได้อยากให้แม่งลุกขึ้นมาปฏิวัติจริงจังนะ กูกะให้แม่งลอบส่งข่าวเฉยๆ ยังไงตอนจบพวกกบฏตายเรียบอยู่แล้ว
กูแค่ติดว่ากูไม่มีมุก จะเอาน้องสาวพี่ชายมันมาเชือดกูก็ว่ามันคลิเชไปว่ะ หรือจะให้ตัวเอกถูกกระทำงี้
พวกมึงพอมีไอเดียอะไรให้กูป้ะ
กู 836 เองนะ ขอบคุณเพื่อนโม่ง กูพอหาทางไปต่อได้ละ
อ่านผ่านๆมีคนชอบ Monster Soul เหมือนกูด้วยเหรอห้องนี้
เอาจริงๆเรื่องนี้ตอนแรกๆไม่ชอบนะเพราะพระเอกมันดูนิสัยเด็กเกินไป
เรียกได้ว่าเป็นอคติแรกที่กรูจะหักคะแนนเรื่องนี้เลยแหละ
แต่ยิ่งอ่านมากเข้าๆก็เข้าใจว่าคนเขียนเขาไม่ได้สักแต่จะให้ตัวเอกออกมาเกรียน ง้องแง้ง
มันผ่านการวาง Plot และดำเนินเรื่องอย่างดีว่าควรจะเติบโตยังไงมีพัฒนาการแบบไหน
แต่มันต้องเริ่มต้นจากเด็กน้อยเห่อหมอยก่อน
สุดท้ายจากที่เกลียดจนทำให้เป็นผูกพันและคล้อยตามอะ...
ในกระบวนหมู่นิยายแนวเกมออนไลน์เท่าที่กรูเคยอ่านมา
กรูว่า Persona มันเล่นเกี่ยวกับทักษะ, ไอเท็ม, สัตว์เลี้ยง ได้บรรเจิดที่สุดแล้วนะ
เรียกได้ว่าคาดไม่ถึงอยู่บ่อยครั้งมาก
และเป็นนักแต่งที่กรูคิดว่าประยุกต์วัฒธรรมญี่ปุ่นและนิยายกำลังภายในมาใช้ได้ดี
คือเอามาเป็นแรงบันดาลใจได้แบบไม่น่าเกลียด ประยุกต์ได้จนคิดว่า"เออ...สมเป็นนักเขียนคนนี้"
จุดเด่นอีกอย่างคือกรูว่า Persona มันคิด Character ของตัวละครแต่ละตัวเก่งมาก
มีนิยายไม่กี่เรื่องหรอกนะที่ทำให้กูประทับใจจนจำตัวละครได้ทุกตัวไม่ว่าจะอ่านมาแล้วนานแค่ไหน
ขาดตัวไหนไปก็ไม่ใช่ Monster Soul
ไอ้เรื่องแฝงปรัชญาเข้าไปสอดแทรกมันมีทุกเรื่องอยู่แล้ว
แต่เผอิญว่าเรื่องนี้ทำได้เนียนและกินใจ มาในบทบรรยายที่เหมาะสม
อาจจะไม่ใช่เรื่องที่สมบูรณ์อาจจะมีขาดๆเกินๆบ้างแต่รวมๆแล้วกูชอบมาก
คนเขียนเรื่องนี้เขียนเรื่องยาวเรื่องแรกด้วย แต่ยิ่งอ่านยิ่งรัก
คือเอาง่ายๆว่าฝีมือการเขียนพัฒนาไปพร้อมๆกับตัวเอกในเรื่องเลย
จุดที่ต้องติถ้าจะให้พูดก็คือ...
ตอนแรกเหมือนคนเขียนมันคุยๆกับ SIC ว่าจะจบภายใน 10 เล่มไม่ก็ 12 เล่มนี่แหละ
ทำให้มีช่วงหนึ่งของเรื่องเร่งมากแบบผิดธรรมชาติ ดำเนินเรื่องกระชับขึ้นจนผิดปกติ
แต่พอมันไปคุยกับกองบรรณาธิการแล้วกองบรรณาธิการบอกว่าคนอ่านก็ยังไม่ให้อยากเร่งจบ
สำนักพิมพ์ก็ไม่ได้หวังให้รีบจบอะไรแล้วจะบีบตัวเองให้จบทำไม อะไรราวๆนี้แหละมันถึงกลับไปเขียนในจังหวะปกติของมัน
เอาจริงๆกูยกให้ Monster Soul เป็นนิยายออนไลน์ของไทยที่กูชอบที่สุดไปเลยนะ ถึงหลังๆกูจะไม่ค่อยตามก็เหอะ 55555555 กูอ่านอยู่แค่มอนโซล อีโว แล้วก็แพนเจีย (เรื่องหลังนี่อ่านเพื่อสร้างสรรค์ความซูระดับ MAX) เป็นนิยายที่บทบู๊มันส์มาก ไม่เคยข้าม ตัวละครมีมิติดี เนื้อเรื่องดี ศิลาโง่ดี มนตราเท่ชิบหาย อยากจะด่าไอ้เหี้ยแล้วดึงมากอดไว้ ; - ;
กูชอบโจร555สุดแล้ววะ แม่งบ้าได้ใจดี
อีโวกูชอบราชาฟ้ากับวาซาบิไม่ไหวแล้ว โผล่มานาน ๆ ทีแต่คนอ่านอย่างกูมีความสุขมากกก
เห็นพวกเมิงคุยเรื่องแนวออนไลน์ Monster Soul กับ Persona คือว่าโอเคอ่านได้ใช่เปล่า เพราะกรุกำลังอยากอ่านอะไรพวกนี้พอดี
สนุกแน่นะ โอเค งานหนังสืองวดหน้ากูเตรียมสอย
ตอนแรกๆก็แกรี่ตามแบบเด็กดีทั่วไปแล้วค่อยพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ
Personaชื่อคนเขียนนะ monster soul onlineชื่อเรื่อง
มึงเข้าไปอ่านในเด็กดีก่อนก็ได้ สยามไม่มีนโยบายลบเรื่องที่ตีพิมพม์แล้ว
มีใครชอบจิตมารบ้าง กูชอบจิตมารมากกว่าศิลาอีก โฉดชิบหาย ถ้าเป็นพระเอกนี่เรื่องคงจบในไม่กี่ร้อยตอน 555555555555
แต่ยังไงกูก็ชอบมนตราสุดอยูดี
กูเคยอยากลองนิยายออนไลน์ กูเสือกไปเลือกเรื่อง Pangaea online มาอ่าน มันก็สนุกแบบแกรี่ๆนะ แต่กูทนได้สามสิบตอนแล้วกูก็เลิกว่ะ
มีอีกเรื่อง อาหมวยออนไลน์ ยาวชิบหายเลยไอสัด กูเลยอ่านไม่จบ
Pangea ...นักแต่งเรื่องนี้พรรณนาเก่งมาก
แต่เผอิญ Plot มันขยะมาตั้งแต่ต้น ต่อให้มีเทคนิกแพรวพราวมาเสริมปรุงแต่งแค่ไหนก็ไม่ทำให้ขยะเฉิดฉายขึ้นมาได้
จุดเด่นของเรื่องนี้
1. เอาเรื่องในวรรณคดีของแต่ละประเทศหรือเทพตามความเชื่อของแต่ละศาสนา / ขุนศึกในประวัติศาสตร์ มายำเล่นรวมกันในโลกใบเดียว
2.พรรณนาเก่ง...มาก
จุดด้อยและจุดหงุดเงี้ยวของเรื่อง
1.โลกหมุนรอบตัวพระเอกเกินไป
2.ช่วงต้นเรื่องได้อิทธิพลฮาเร็มเยอะเกินไป
3. โลกสวยเด็กน้อยเกินไป
.....
พัฒนาการของตัวเอกไม่เป็นธรรมชาติ
ก้าวกระโดดอย่างกับบรรลุโสดาบัน
สักพักแม่งจะตรัสรู้แล้ว
อารมณ์คนอ่านที่ตามมาตลอดอย่างกรู
ให้ครึ่งเรื่องส่วน a เป็นแกรี่ปกติ
ครึ่งเรื่องส่วนหลังเหมือนมึงไปบวชมาสองปีแล้วกลับมาเขียน
คนเขียนเหมือนหลุดโค้งช่วงเห่ออิทธิพลการ์ตูนญี่ปุ่นหลุดออกจากดักแด้เป็นผีเสื้อสมุทร
สรุปคือ...ถ้ามีเรื่องใหม่ของคนเขียนคนนี้กรูว่าน่าติดตาม
แต่เรื่อง pangea มันหลวมตัวเขียนมาแล้วเลยต้องต่อยอดจากขยะดั้งเดิม
เออ เห็นพูดถึงออนไลน์มีใครตาม Realis จนจบไหมวะ
จะว่างงมันก็งง แต่กูประทับใจอยู่
คือเนื้อเรื่องมันมีตัวละครหลักหลายตัวเกินไปทำให้ตัดไปตัดมา เหมือนพอกูจะเบื่อกลุ่มนี้ละเดี๋ยวมันก็ย้ายฉากทำให่กูอ่านต่อ กูชอบความเกรียนของตัวกลุ่มพระเอกที่ทำอะไรใครเดือดร้อนก็ช่างกูมีความสุขเป็นพอ ตัวประกอบอย่างกลุ่มแฮรี่อะไรงี้ ไหนจะพาโรดี้นิยายตัวเอง(ฟ้าไร้ดาว)ออกมาอีก แต่เนื้อเรื่องหลักกูไม่ได้ประทับใจมากเลยยังไม่ได้ซื้อเล่มต่อ
แต่เล่มสามแม่งทำกูอึ้งมาก มีใครบอกได้ไหมว่าเล่มสี่เป็นต้นไปสนุกไหม กูอยากรู้ว่าจะซื้อต่อดีรึเปล่า
สปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอย
กลางเล่มสามกลุ่มเพื่อนพระเอกที่เกรียนด้วยกันมาตลอดทิ้งพระเอกยกก๊วน บอกว่าเกรียนไปทนไม่ไหวแล้ว พระเอกเคว้งเหลือแต่ npc คนนึงอยู่ด้วย
เชี่ยยย กูไม่เคยเห็นนิยายเรื่องไหนแม่งหักหลังตัวเอกได้แรงขนาดนี้เลยว่ะ
ชิบหาย...กูนึกว่ากูอักษรเยอะพอจะโดนย่อละนะ T_T
>>859 กูไม่ได้ตามจนจบ ค้างไปราวๆภาคสามภาคสี่(ตามเว็บในเล่มคือเท่าไรไม่รู้) กูยอมรับว่าสนุกนะเป็นเรื่องที่ดีมึงน่าจะตามต่อ แต่สุดท้ายกูก็ทำใจยอมรับเรื่องของคนแต่งคนนี้ไม่ได้สักที รสนิยมกูกับเขามันไม่เข้ากันจริงๆ
ปล.มึงจะได้เจอจุดหักอีกเพียบว่ะ
ปปล.ตอนฉากนั้นกูกลับสมน้ำหน้าว่ะ กูเกลียดพวกเกรียนแล้วคนอื่นเดือดร้อนมาก
ปปล.ตอนเริ่มงงจริง แบบอยากตะโกน มึงหยุดก่อน อธิบายกูก่อนนนนน
นิยายออนไลน์กูชอบอีโวลูชั่นออนไลน์ แต่ขัดใจหน้าปกแม่งเล่มแรกๆมาก ยังกับเด็กประถมวาด
ของหยงเล่อกูเคยอ่านแค่เรื่องนักเดินทางแห่งสายลมกับเรื่องของผมกับผีเองว่ะ แล้วก็เรื่องหยดน้ำตาที่ลงในเว็บ ตอนนั้นเด็กๆอ่านแล้วงงชิบ 555555
>>863 หยงเล่อนั้นแหละ อ่านของเขากี่เรื่องกูก็ว่าเขาแต่งดีนะ แต่อ่านไปกูจะมีความรู้สึกแบบไม่ใช้ว่ะ กูไม่ชอบเรื่องนี้มันมีอะไรสักอย่างที่กูรู้สึกไม่ไหว เกลียด ไม่ชอบ ที่กูก็ไม่รู้มันคืออะไรขึ้นมาทุกที
ปล.ชัดๆคือมุกเขานะ แบบรีอารีสนี้กูรู้สึกมันอยากใส่ฉากตลก ก็ทำไปแต่ตัวละครเวลาเล่นตลกมันจะแข็งมากเหมือนหุ่น ใส่รีแอคชั้นตามบทจังว่ะ
เมิงกรุขอ KY แป๊บ กรุคิดไปเองหรืออะไร
http://www.mx7.com/view2/yonNYDDg20nvjRyr
รีอาลีสนี่กูชอบเล่มล่าสุดที่สุดนะ (เล่มหกป่ะวะ) ที่อยู่ๆมันย้ายมาเล่าเรื่องของพวกไอรา ตอนแรกกูโคตรเกลียอตัวละครนี้เลย แต่มาถึงเล่มนี้ค่อยรู่ว่าแมร่งหลอกกู
>>874 กูค่อนข้างชอบนะ ขำในความซวยมัน+ ความประทับใจแรกพบแบบเรื่องมันเริ่มมางงๆแบบแม่ง มึงเดินเรื่องกันไม่รอกูเข้าใจไรเลย(ไอ้นี่คือไร สกิลนี้คือไร ใครเป็นใคร) แล้วอยู่ๆก็มีอายะมาอธิบายนู้นนี้ให้กูฟัง ระบบเกมมันเริ่มงี้นะมึง ไอ้นี้มันเป็นแบบนี้ โอ้ววว แม่พระมาโปรดท่ามกลางทะเลความงง อะไรแบบนี้
แต่หลังๆเดินเรื่องโลกจริงความชอบกูก็ดรอป เออช่วงนั้นเป็นช่วงเดียวกับที่กูเริ่มดรอปเรื่องนี้ด้วยแฮะ
กูขอกลอกตาแปบ ถึงหัวข้อมันจะบอกว่าอยากเป็นนักเขียนการ์ตูนแต่เสือกวาดรูปไม่เป็น เลยแต่งเป็นนิยายแทน แต่เนื้อเรื่องกลวงชิบหาย คำผิดเยอะโคตร http://pantip.com/topic/33755402
กูว่ามันควรไปnetมากกว่า แต่กูก็เคยเป็นแบบมันนะไม่ใช้ดรอปเรียน(การเรียนกูให้ความสำคัญอันดับต้นๆ) แต่เรื่องวาดไม่ได้เลยกะมาแต่งนิยานแทน แต่ลองศึกษาไปมาก็ว่ามันยากคนละแบบกันนิหว่า แต่ก็อยากแต่งให้รอดสักเรื่องว่ะ
เอาเข้าจริงนะ กว่ากูจะมาเริ่มแต่งแล้วได้มาส่วนนึงนี่ นั่นก็มาตอนหลังจากกูเรียนจบแล้วว่ะ บางทีก็มาคิดว่าเริ่มช้าไปรึเปล่า แต่มาตอนนี้กูก็ไม่ได้เสียใจเลยน่ะนะ
กูอ่านweapon universแล้วเหนื่อย พระเอกแกรี่ยิ่งกว่าเทพทัตกะโลกแตกอีก คะแนนให้แค่10คสเงโร่พอ
กูไม่เข้าใจว่าทำใมพระเอกนิยายพวกนี่ถึงต้องดวงดีโคตรๆด้วย หรือถ้าไม่เขียนให้ดวงดีจะไม่มีปัญญาเก่งได้
ในนี้ใครอ่านเพอร์ซี่ แจ็คสันมั่งวะ
กูชอบไอเดียเขานะ แต่หลังๆกูว่าเขายัดเยียดคู่ให้ทุกคนไปหน่อย ตัวละครก็เยอะขึ้นทุกที
แต่กูก็ตามเก็บงานเขาทุกเรื่อง OTL
>>885 ตอนเฉลยกูก็ห๊ะ!!นะ กูอิมเมจนิโคเป็นหมาป่าเดียวดายซิสคอนอ่อนๆมาตลอดพอมางี้ก็ห๊ะ!!ขัดอิมเมจกูจิ้นมาก
แต่เล่มจบกูยังไม่มีพลังอ่าน...ยัดคู่ให้สินะ(ฮา)
ภาคสองมันดิ่งเหวขึ้นทุกเล่มๆว่ะ ไม่น่ายืดเลย ตัวละครเยอะบัดซบจริงๆ ไม่รู้โดนกดดันมาให้ ใส่คู่ให้หมดซะ ไรงี้รึเปล่าว่ะ เวลาจะเพิ่มตัวละครก็เหมือนกับต้องใส่มาทีละสองงี้
กูว่าคุณริกไอเดียเริ่มตันและซ้ำแล้วล่ะ เพอร์ซี่สองภาคแรกไม่เท่านั้น แต่อ่านเคนแล้วมันซ้ำเพอร์ซี่มาก ล่าสุดเขียนแม็กนัสกับตำนานนอร์สอีก กูกลัวออกมาแป๊กจริง แล้วยังจับรวมกันอีกซึ่งกูอ่านแล้วไม่ค่อยเวิร์ค แต่พออ่าน Son of Magic ที่ลูกคุณริกเขียนรู้สึกสนุกและน่าสนกว่าเพอร์ซี่อีก เสียดายไม่มีต่อ
พวกมึง กูไม่เคยอ่าน(และไม่คิดอ่าน)Weapon universe online อะไรนั่นเลย แต่เห็นบ่นกันเลยลองไปหาข้อมูลดู ตอนเจอรูปปกกูตกใจมาก ทำไมเล่มหนึ่งกับสองมันต่างจากเล่มหลังๆโคตรๆ จนกูนึกว่าคนละเรื่องอะ แต่พออ่านเรื่องย่อก็นะ เบียวชิบหาย 555 แบบนี้สินะที่เขาเรียกว่าปกหลอก
กระทู้เก่าๆเล่าว่ามีดราม่านักเขียนกับนักวาดวะ คนเขียนบอกว่าปกกากทำให้ขายไม่ได้เลยเปลี่ยนนักวาด นักวาดก็บ่นว่าคนเขียนเรื่องมากติทุกจุด พอได้นักวาดใหม่ที่ดังกว่ากลับชมทุกอย่างไม่ขาดปาก
ว่าแต่นักวาดคนเก่านี่ใครวะ กูหาชื่อไม่เจอเลย อยากดูงานซักหน่อย
เอาจริงๆคนวาดเก่าก็น่าสงสารนะ เพิ่งรับงานครั้งแรกแท้ๆก็โชคร้ายเจอลูกค้าแบบนี้ละ แถมคนวาดใหม่ก็ดันวาดสวยกว่าตั้งเยอะ ไม่แปลกที่คนเขียนจะตามประจบตามเอาใจ
นักวาดคนเก่า the.wolf คนเดียวกับที่เขียนโจรสลัดที่แม่ง(เกือบ)วายยยยยย กูว่าเส้นเขาไม่เด่นพอจะเอามาทำปก...
กูว่าเล่ม 1-2 ปกมันก็ไม่ดีจริงนะ เหมือนสกิลยังอัพมาไม่ดี แต่มาวาดเอาตังคนเขียนคงไม่ชอบหรอก
กุมโม่งแป๊บ (แต่คงแตกง่าย) กรุได้ยินว่าให้รายละเอียดที่ไม่มีผลต่อการวาดว่ะ แบบว่าถุงมือทอมาจากแสงจันทร์พันปีอะไรไม่รู้....
ถุงมือทอจากแสงจันทร์พันปี อีแสงจันทร์พันปีนี่หน้าตาเป็นยังไงวะ กูไม่เคยเห็น
กูว่าปกเล่มแรกก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไร แต่คือมันไม่เด่นล่ะเทียบกับคนวาดปกคนล่าสุด
อ่อ กูสงสัยว่ะ เปลี่ยนคนวาดแล้วขายดีขึ้นจริงป่าววะ
>>908 มีคนโง่อย่างกูที่เวลางานสัปดาห์แล้วเงินเหลืออยากใช้เงินจัดจะเดินดูหนังสือเบาสมอง เลือกเอามั่ว ๆ เน้นเรื่องย่อด้านหลังกับปกโดนใจ ขอแค่มีคนแบบกูเยอะ ๆ นะ...
ปล. ถ้าเป็นสมัยยังเบียวกูซื้อของเพื่อให้ยอดครบ ก็จะหยิบเพิ่มจากความสวยของปกนี่แหละ พวกนี้เวลาไม่หวังมากมันจะอ่านได้ง่าย..
มันอยู่ในเฟซนิยายว่ะ กูไม่รู้จะเอาลงยังไง
เก่า
https://imgur.com/nS64sOY,G94HxG8#1
ใหม่
https://imgur.com/nS64sOY,G94HxG8#0
กูคิดเหมือน>>907 นะ รายละเอียดเหมือนเดิมแค่สวยขึ้นแค่นั้นเอง
>>912 https://m.facebook.com/WeaponUniverseOnline
ลองหาในอัลบั้มรูปหน้าปกดู มีให้เทียบอยู่ กูว่าโดยรวมไม่ค่อยแตกต่างเท่าไหร่ว่ะ แล้วรูปเก่ามันผิดอิมเมจตรงไหนวะ
ส่วนอันนี้ the wolf บ่น
ปกเล่มหนึ่ง
https://mbasic.facebook.com/the.wolf.zaa/photos/a.400366583419190.1073741827.186509511471566/400366626752519/?type=1&refid=17
ปกเล่มสอง
https://mbasic.facebook.com/the.wolf.zaa/photos/a.400366583419190.1073741827.186509511471566/401623313293517/?type=1&source=46&refid=17
ปกติถ้านักเขียนไม่รรเควสสนพ.จะหาให้เอง ถ้ารีเควสมาจะติดต่อไปถามนักวาดก่อน บางคนจะขอรายละเอียดรูปที่ต้องการคร่าวๆก่อนรับงานด้วย อย่างนักวาดผู้หญิงบางคนไม่ชอบวาดรูปผู้หญิงบุฮี้ก็จะไม่รับงานแบบนี้ แต่ถ้ามึงสนิทกับนักวาดก็ขอให้มาวาดได้เลย ส่วนใหญ่สนพ.จะตามใจนักเขียน แต่ตอนหลังสนพ.รู้ตัวว่าปกสวยขายได้ดีกว่า เลยกำหนดให้ใช้นักวาดเก่งๆเป็นหลักก่อน ยกเว้นทำมาแล้วก็ทำต่อไป อย่างปกยุทธภพออนไลน์กับมอนสเตอร์โซลภาคแรกที่ใช่ปกแบบเดิมเรื่อยๆ มอนสเตอร์ฯภาคสองถึงเปลี่ยนคนวาด
กูสงสัยนานใะว่าใครขอหน้าปกยุทธภพแบบนั้น
กูว่าโคตรไล่ลูกค้าเลย เหี้ยกว่านี้ก็ห้องสมุดแล้ว
กูเห็นพวกมึงพูดๆเรื่อง Weapon universe online กูเลยลองไปอ่านดู
อีเหี้ย อ่านไปแค่ตอนแรกกูก็อยากเอาตีนบี้หน้าพระเอกแล้ว โอ๊ย
เห็นพวกมึงพูดกันกูเลยไปลองอ่านบ้าง เปิดบทแรกกูได้ข้อสรุป อย่างน้อยก็ใส่ใจต่อการจัดหน้าหน่อยเถอะ//กดปิด
>>927 กูเห็นด้วยแบบมึง แต่เขาก็วาดดูดีขึ้นกว่าของเก่าเยอะเลยน่ะ นี่ว่าคุณวูล์ฟแกแต่งนิยายเก่งอยู่ โจรสลัดก็ดี เจ้าชายก็ดี นิยายวายก็ดี คือดีกูชอบงานเขา ได้บรรยากาศดี
มันบอก 1 แสน ใน 7วัน
1 วันอ่านได้ประมาณ 14285.71เล่ม
คิดให้หนังสือ1เล่มมี 250 หน้าโดยประมาณ
14285.71 × 250 = 3,571,427.5
1 วันอ่านได้ 3,571,427.5 หน้า
1 วันมี 86,400 วินาทีแสดงว่า
ถ้าให้ครบอ่านแสนเล่มใน 1 สัปดาห์โดยไม่พักต้องอ่าน 41.33 หน้าใน 1 วินาที....อ่านแบบนี้จะเข้าใจไรมั้ยนั้น
ไปอ่านดีๆ มันบอกมันใช่เวลา 12 ชม.ต่อวัน แต่คลื่นสมองมันทำให้ 1 ชม.โลกจริง = 60 วันโลกเสมือน....มึงเบือกติดอยู่ในนั้น 720 ชม.(30 วัน)ไม่ยอมทำอย่างอื่นนอกจากอ่านหนังสือ น่ากลัวสัส
มึง คือกูงงนิดหน่อยอ่ะ ระบบนิยายในเด็กดีมันแยกฟิคกับวายเป็นหมวดๆ ไปแล้วไม่ใช่เหรอวะ ทำไมหมวดตลกขบขัน หมวดเล็กๆ อื่นๆ แม่งเสือกมีนิยายวายโผล่มาติดท็อปวะ เด่นสัส แอดมินไม่ว่าเรอะ หรือแม่งเลือกหมวดนิยายได้มากกว่าหนึ่งหมวด กูสงสัย(ปนขัดใจ)
เลือกได้แค่หมวดเดียว แอดมินแยกให้แล้วแต่คนจะทำหรือเปล่าอีกเรื่องหนึ่ง
กูว่าแยกเท่าไหร่ก็คงไม่พอ
โทษทีมึง กูขอรบกวนถามอะไรหน่อยนะ คือกูเขียนนิยายลงในเน็ตไป เป็นเรื่องสั้นตอนนึงและคนก็ชอบงานกูมาก รออ่าานงานชิ้นต่อไปของกูสุดๆ แล้วพอทีนี้ กูต้องเขียนนิยายใหม่ให้เสร็จภายในเดือนนี้ แต่นอกจากว่ากูจะไม่มีอารมณ์และพล็อตที่ดูเข้าท่ามาใช้เขียนแล้ว กูยังรู้สึกกดดันโคตรๆด้วยว่ะ ในสถานการณ์แบบนี้ พอจะมีใครแนะนำอะไรกูได้บ้างมั้ย หรือไม่ก็ประสบการณ์ก็ได้ กูไม่รู้จะทำยังไงแล้วว่ะ
Weapon นี่ดูพัฒนาการตัวเองท่าจะตันตั้งแต่บทแรก สร้างมาให้เก่งโอเวอร์ขนาดนั้น
นิยายไทยแนวออนไลน์
ทำไมพระเอกมักจะแกรี่ ?
กูว่ารอบนี้งานน่าไปอีกแล้ว แต่กูขอโทษกูไม่เคยอ่านงานคุณ Ring Tail
>>957 ผู้หญิงมึง https://www.facebook.com/enterbooks/photos/pb.86298168994.-2207520000.1433956386./10152831504383995/?type=3&src=https://scontent-sin1-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xfp1/v/t1.0-9/11011017_10152831504383995_3057878794647789815_n.jpg?oh=96934551fb6533f142729160b035f03a&oe=562F05B8&size=640,640&fbid=10152831504383995
กูไม่เคยไปงานคานิวาลแฟนตาซี ตัวงานมันมีอะไรบ้างหรือแค่ขายหนังสืออย่างเดียว
งานเน้นกิจกรรมบนเวทีเยอะอ่ะ
ก็จากที่ไปมาปีที่แล้วมีคุยกับนักเขียนสามคน
คือที่จำมี ซีซั่นคลาวกับมิยู อีกคนจำไม่ได้ว่ะ
ก็มีการแชร์เทคนิคการเขียนอ่ะ
บ่ายๆมีประกวดคอสเพลย์
ปีที่แล้วมีประกาศผลประกวดเรื่องสั้นด้วย
เห็นว่าที่หนึ่งได้รวมเล่มกับนักเขียนของเขานะ
ถ้าชอบแนวฟังๆก็โอเคนะ
ส่วนของทำใจ ของน้อยพอสมควร
กูเห็นนิยายออนไลน์ที่ไม่ใช่ของสถาพรอ่ะมึง (กูเจอบ่อย แต่ไม่ได้สังเกตว่าของที่ไหน) ไอ้เชี่ยยย ปกอย่างกับพวกLNหื่นๆ กู กูรับไม่ได้้้้้ แค่ออนไลน์กับฮาเร็มกูก็ไม่อยากหยิบแล้ว ปกแม่งเป็นสาวน้อยหน้าประถมนมทะลักสีวิ้งๆ อีก เชรี่ยยยยยย //ขอบคุณที่อ่านกูบ่นจนจบ
สงสัยวะงานนิยายแฟนซีไทยเนี้ยมีเจ้าไหนที่มีคู่รักเพศที่3บ้างมะ กูอยากรู้
คำถาม... สำหรับคนที่เคยรักการแต่งนิยาย แต่วันนึงมึงแก่ขึ้น รู้สึกกลวงๆ ไม่มีอะไรอยากบอกเล่าอีกต่อไป มึงจะทำยังไงกัน ปล่อยไป ชีวิตกูมาถึงจุดที่ไฟมอดแล้ว หรือพยายามฝืนเขียนโน่นนี่นั่นไปเรื่อย ถึงจะฝืดก็เอาวะ...
จะไม่ฝืนแต่ง ก็มันฝืด ยิ่งฝืนยิ่งฝืด แต่จะไปทำหน้าที่คนอ่านแทน หยุดแต่งมัน 4-5 เดือนไปเลย อ่านเยอะๆ แล้วเดี๋ยวอารมณ์มันจะสะสมจนอยากแต่งนิยายขึ้นมาเอง ตอนนี้สนุกกับเรื่องอื่นก่อนซะไป๊
>>974 เขียนแต่เรื่องที่อยากเขียน เปลี่ยนแนวไปเป็นพวกความเรียง วิจารณ์ข่าว
กูรักการเขียน ชอบเรียบเรียง แต่เขียนนิยายไม่ได้ (กูบ่นไว้ประมาณ 821 มั้ง) ปีนึงกูสามารถเข็นเรื่องสั้นดี ๆ ออกมาได้อย่างมากเรื่องเดียว กูฝืดมากตั้งแต่ยังไม่แก่ แต่ไม่ได้อยากฝืนนะ
ปล. หากต้องการแรงบันดาลใจ ไปเปิดพันทิป โม่งอ่าน ๆ เอาพล็อตมาเพียบ หรือหากิจกรรมที่ก่อให้เกิดเรื่องราว ก็เล่นเกม ถ้าจะหาอะไรเขียนเฉย ๆ หานิยายที่ไม่ชอบแล้วพยายามเขียนใหม่ให้ตัวเองอ่านแล้วสนุกก็ได้
ส่วนใหญ่คือกูพยายามหาแรงบันดาลใจก่อนว่ะ แต่ถ้าไม่ไหวก็ไม่เอาเหมือนกัน ควรถึงเวลาพัก
Tatakau! Shoten Girl
แปลไทยก็ประมาณว่า สู้ๆ สาวร้านขายหนังสือ ประมาณนี้เเหละ นี่ลิงค์ตอนที่หนึ่ง
http://alive.in.th/watch_video.php?v=6M582DXADBXD
>>981 น่าจะใช้ได้ >>>/lounge/89/
อีเรื่อง DWO ที่คุณโยะวาดปกให้นี่สนุกมะ คือกูเห็นปกสวย แต่กูไม่มั่นใจนิยายสถาพรเลย
>>985 เรื่องนี้สนุก พระเอกค่อยๆแกรี่ทีละนิด จุดเด่นอยู่ที่ระบบการ์ด ถ้ามึงเล่นยูกิ ซัมมอนเนอร์ หรือเมจิคมามึงอาจจะชอบ
เนื้อเรื่องมีดราม่าเป็นระยะ สร้างประเด็นให้ติดตามได้ดี ภาษาไม่เลวแต่ข้อเสียคือชอบใช้ภาษาสูงwannabeโดยไม่จำเป็น
จุดติหลักๆคือความเวอร์ที่มากขึ้นเรื่อยๆจนเฟ้อ ปริศนางั้นๆไม่ลึกอะไร นอกจากภาษาสูงwannabeก็ตั้งชื่อภาษาญี่ปุ่นตลกๆ
แต่ที่แย่ที่สุดคือการใช้ภาษาวัยรุ่นและเหตุการณ์ปัจจุบันในนี้เยอะมาก ถ้ามึงไม่ตามข่าวหรือไม่อ่านตอนมีข่าวก็งงได้
จำได้คร่าวๆประมาณนี้นะ กูเลิกตามไปนานละ
อ้อ เจอละ โอเค ว่าเเต่สถาพรเปลี่ยนหน้าเว็บใหม่เเล้วเหรอวะ ไม่มีส่วนเว็บบอร์ดเเล้วเหรอ
เห็นเหล่าโม่งข้างบนเขียนถึงเรื่อง monster soul ก็เลยลองไปอ่านดู สนุกกว่าที่คิดแฮะ ตัวละครกับ npc ทุกคนมีเอกลักษณ์ดี โดยเฉพาะพ่อบ้านปีศาจเซบาสเตียน(...) กูชอบเรื่องราวตอนที่ศิลาไปฝึกฝนในเกมมากกว่าตอนที่ไฝว้กับมนตราซะอีก(ฮา)
แต่ที่รู้สึกแปลกๆ คือตัวละครหญิงที่ชิงตำแหน่งนางเอกกันอยู่ไม่มีสเน่ห์เท่าไหร่ ดูนิสัยพวกนางไม่เป็นธรรมชาติเลย
อีกสองเรื่องที่ตามอ่านจากข้างบนคือ evolution online กับ pangea online
เรื่องแรกอ่านๆ ไปก็สนุกดี แต่พอมาบทที่สามสิบกว่าๆ เริ่มสงสัยว่าพระเอกเป็น bipolar เพราะพี่เปลี่ยนอารมณ์ไวมากกก ก็เลยเลิกอ่าน กูเกลียดเสียงหัวเราะ หุหุ คิกคิก พวกนี้ด้วยละ อ่านแล้วสยอง ก็ตามที่เขาเกริ่นไว้ว่าตัวเอกบ้า npcโรคจิต อะไรนั่นแหละ กูอ่านแล้วจะประสาทตาม
เรื่องที่สองกูชอบเทพอสูรในฮาเร็มพระเอกนะ อย่างน้อยก็ชอบกว่าสี่ดรุณีใน monster soul แต่พระเอกแกรี่แบบไม่ต้องพยายามอะไรเท่าไหร่เลย ก็ตามสูตรฮาเร็มอะ อ่านไม่ไหวจริงๆ มันไม่น่าติดตาม กูทนอ่านถึงบทที่เก้าสิบด้วยความสงสัยแบบโม่งด้านบนว่าความแกรี่นี้จะจบเมื่อไหร่(พยายามมาก) แต่ก็ต้องยอมแพ้ไป
#กูกลับไปป่วยดาบต่อดีกว่า
เตรียมวิ่งควายกันเถิดรา ใครตั้งกระทู้ใหม่ทีเด่ะ
>>992 กรุตั้งให้ล่ะ >>>/subculture/1863/
พวกเมิงคุยเรื่อง monster soul กรุอยากรู้เลยว่าตอนนี้มีกี่เล่มแล้ว จะได้ลองหามาอ่านดู เพราะกรุกำลังหาแนวออนไลน์ที่โอเคๆ (พวกเมิงจะแนะนำเรื่องอื่นก็ได้นะ)
ถมที่ล่ะนะ ไปเปิดประเด็นต่อที่มู้ใหม่ไป
เย่
1๐๐๐
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.