กูว่าการที่ไม่คุยกับคนที่ไม่ชอบมันไม่ใช่การใจแคบหรอก มึงใจดีแล้วด้วยซํ้าที่ไม่ไปทำตัวแย่ๆใส่เขา ใจแคบมันรุนแรงไปแหละ สำหรับกูการใจแคบมันแย่กับตัวคนเป็นงั้นที่สุด คือมันรู้สึกแย่จนเปิดใจไม่ได้อ่ะเพราะโดนกระทำมามันต้องใช้เวลารักษา คนที่ยกโทษให้คนอื่นได้ง่ายๆเพราะเขาไม่รู้สึกเสียใจกับเรื่องนั้นแล้วอ่ะ คนใจแคบใครอยู่ด้วยก็รู้สึกเหนื่อยเว้ย แม้แต่ตัวเองเองด้วยข้อแม้ในการเล่นจะเยอะเพื่อปกป้องตัวเองเพราะลึกๆลงไปคือมันมีแต่ปมกับความอคติ ความเสียใจจนเปิดใจให้กว้างไม่ได้ ส่วนคนที่มีนํ้าใจกับคนอื่นก็ดีใจด้วยที่มึงมีความสุขพอจะแบ่งความสุขให้คนอื่นบ้าง