ทำไมกุไล่อ่านในทวิตเรื่องเหตุผลที่ยอมรับเอไอของพี่แกรู้สึกเหมือนเป็นข้ออ้างเลยวะ อย่างการที่จะอยากให้สายเส้นของตัวเองอมตะเพราะคนเราต้องตาย กุรู้สึกว่ามันแหม่งๆ ชีวิตสั้นศิลปะยืนยาวมันคือเรื่องเบสิกของวงการนี้อยู่แล้ว สิ่งที่ทำให้ตัวตนเราดำรงอยู่ก็คือผลงานที่เราเป็นคนสร้างไม่ใช่หรอ เหมือนงานแวนโก๊ะ ดาวินชี้ หรือศิลปินอื่นๆ เค้าก็แค่สร้างผลงานแล้วผลงานก็อยู่มาเป็นร้อยปี มันก็ตอบโจทย์งานเป็นอมตะในตัวมันเองอยู่แล้ว ไม่เห้นต้องให้เอไอเก็บลายเส้นเอาไว้เพื่อให้งานเป็นอมตะเลย การที่ให้เอไอสร้างงานจากลายเส้นตัวเองมันก็ไม่ใช่งานของตัวเองแล้วรึเปล่า มันก็เหมือนกับ copy cat ที่ไม่ใช่ของจริง เหมือนถ้ามีเอไอตัวไหนสร้างงานสไตล์แวนโก๊ะห์ออกมาได้ เราจะนับว่าเอไอนั้นคือแวนโก๊ะห์หรอ ก็ไม่ใช่ถูกป่ะ หรือเราจะมองว่าลายเส้นแวนโก๊ะห์ยังไม่ตายอย่างงี้หรอ
กูรู้สึกว่าคุณค่าของงานศิลปะมันคือข้อจำกัดตรงความเปราะบางในการสร้างสรรค์นะ มันคือสิ่งที่ทำซ้ำไม่ได้ และถ้านักวาดตายก็จะไม่สามารถผลิตเพิ่มได้อีก มันเลยเหมือนจะมีแค่ยุคนึงเท่านั้นที่เราจะมีโอกาสได้เห็นมันเกิดขึ้น ซึ่งเราจะรู้อยู่แล้วว่ามันมีเวลาจำกัด ถ้าเอไอเจนออกมาได้แล้วเหมาว่านี่คือนักวาด มันจะเหลืออะไรตรงนี้อ่ะ คนจะยังมองว่างานที่เอไอทำมีคุณค่าเท่ากับงานที่มนุษย์ทำหรอในเมื่อเอไอไม่มีวันตายยกเว้นจะมีใครไปปิดระบบมัน แล้วพอพูดถึงการปิดระบบ แทนที่จะโฟกัสให้เอไอเก็บลายเส้นเพื่อความเป็นอมตะ ทำไมไม่ไปโฟกัสที่การสร้างผลงานให้เป็นอมตะแทน พี่เค้ารู้ได้ยังไงว่าเอไอตัวนั้นจะอยู่ตลอดไป ถ้าไม่มีคนไปเจนลายเส้นพี่แกก็ตายหายไปอยู่ดี ชิ้นงานจริงๆจากมือเราไม่ใช่หรอคือสิ่งที่จะยืนยันว่าเราเคยมีชีวิตอยู่ในช่วงเวลาหนึ่ง เพราะมันถูกสร้างจากมือเราเองมันเลยมีคุณค่าเพราะทำซ้ำไม่ได้ไม่ใช่หรอวะ ไม่ได้เกี่ยวกับความสวยความอะไรเลย มุมมองการให้ค่างานศิลปะของพี่แกมันแอบแปลกๆ หรือเค้ามองว่าตัวเอไอน่ะแหละคืองานศิลปะของเค้า แต่กุก็ว่าไม่น่าใช่