>>932 กูทนประสาทกินกับอินางคนหนึ่งมาหนึ่งมูเต็มๆ แรกๆกูยอมเพราะอินางคร่ำครวญว่าไม่มีใครเล่นกับนาง กูเลยยอมทน จบมูนั้นกูแยกย้าย มารู้ทีหลังว่าเป็นหมา เพราะขาดกูไปอินางก็ไปหาคนtoxicใส่อีก กูเลยบายจ้า ทุกวันนี้สบายใจ ถือคติเลิกสนเลิกแคร์ ใครมันเป็นพิษกับใจก็ชิงตัดออกไปแต่แรกดีกว่า อย่าไปสงสารมัน อิพวกนี้มันก็ทำได้แต่หาคนมาคอยเป็นกระโถนให้ อ้างขอความเห็นใจ ต่อให้ปลอบแค่ไหนก็ไม่เห็นค่าหรอก อย่าเห็นแก่มิตรภาพงี่เง่า พวกนี้แม่งเรียกร้องไม่หยุดหรอก ใจเเข็งตัดให้ขาดไวๆเหอะ