Last posted
Total of 1000 posts
กูชอบแฟนตาซีแต่แฟนตาซีตรงแนวกูนั้นหามิเจอ ; - ; ก็ได้แต่บ่นกันไป
เออ มึงไอ้นิยายไทยที่ทำเป็นlnนี้มีใครซื้อมาอ่านแล้วบ้าง ดีมั้ยวะ
>>197 หมายถึงของสถาพร?
เคยอ่านเรื่องจอมมารของ V. Rondell (ในเด็กดี + เก็บแบบเล่มด้วย) เพราะรู้สึกว่ามันสนุกผิดมาตรฐานแฟนตาซีไทย (ซึ่งความจริงก็เคยอ่านแค่พวกดังๆ และไม่ชอบทุกเรื่อง) ถามว่าสนุุกตรงไหน - ภาษาไม่เวิ่นเว้อน่ารำคาญ คาแรกเตอร์โอเค เกลี่ยบทแจ่ม แล้วก็พล็อทสร้างสรรค์ (พระเอกเป็นร่างอวตารจอมมารที่โดนสาปให้ซวยแบบตลอดศก มีนางเอกที่ตามมาช่วยทุกชาติ (และเฟลมันทุกชาติ) คนอื่นเป็นอมนุษย์ที่แฝงตัวเข้ามาเรียนกับมนุษย์ธรรมดา) ข้อเสียคือ รู้สึกว่าคำผิด,พิมพ์ตกเยอะมาก อ่านแล้วขัดลูกตา - ทั้งนี้ทั้งนั้นนี่คือรสนิยมส่วนตัว เชิญแย้งตามสะดวก
ป.ล. อีกเรื่องจำได้แค่ปกสวย แต่อ่านเรื่องย่อข้างหลังแล้วยังไม่กล้าซื้อ
>>199 http://my.dek-d.com/dekdee/story/view.php?id=802494
เรื่องนี้ใช้มั้ยมึง เดี๋ยวกูเก็บไว้อ่าน แล้วอีกเรื่องของเขา มายาจอมคาถา นี้ดีเปล่าวะ
ว่าแต่นิยายเดี๋ยวนี้ขอแค่ดังในเด็กดีก็ตีพิมพ์ได้แล้วสินะ เจอเรื่องหนึ่งกรุรู้สึกว่าโนคอมเมนต์เลย
>>202 กูผ่านมาเสือกเเละตอบ
เรื่อง มายาจอมคาถา กูได้อ่านครั้งเเรกเพราะห้องสมุดโรงเรียนเอามากูเห็นหน้าปกขุ่นเอมวาดสวยๆเลยลองหยิบมาอ่านคิดว่าจะเฉยๆ
เเต่ที่ไหนได้ ไอเหี้ยยยยยยย เรื่องนี้ถ้านับว่าอ่านเพลินๆก็สนุกเเล้วก็กร๊าวอยู่นะ ภาษาลื่นดีเเล้วก็เขียนให้อินได้ พล็อตบางช่วงอาจจะงงๆซับซ้อนไปหน่อยว่าเเม่งมึงมายังไงอะไร เเต่อยากจะบอกว่านางเอกพระเอกน่ารักมาก ภาษาค่อนข้างดีเเละเขียนได้อินมาก ยิ่งช่วงที่พระเอก***(เซ็นเซอร์กันสปอยล์นะอย่าคิดลึก)เเล้วนางเอกร้องไห้นี่กูเเอบอินตามทั้งที่กูไม่ชอบอ่านนิยายพระเอกนางเอกก็ยังอินเลย.. โดยรวมนะ สนุกดี ถ้าเป็นสายนอร์มอลเเล้วอ่านก็ยิ่งฟิน... ตอนนี้มีถึงรุ่นลูกหลานละเเต่เเม่งกูตามอ่านไม่ทัน(.....) คุณรอนเดลเเกเขียนดีจริง ยอมรับ เขาเป็นคนที่ทำให้กูหันมาสนใจหนังสือนิยายเเฟนตาซีของสถาพร(เเล้วก็ก็โยนพูนิก้าทิ้งไปทันใด----)
ว่าเเต่นอกจากสถาพรกูยกให้เรื่องนี้ของสำนักพิมพ์1168นะ เรื่อง ข้านี่เเหละจอมโจรในตำนาน มีใครเลยอ่านบ้างไหมเพื่อนโม่ง?
บางทีกูก็อยากให้พวกแฟนตาซีพวกเล่มต่อๆยาวๆขายE-book บางทีกูอยากอ่านแต่ไม่อยากเก็บ มันเต็มห้องไปหมด
>>200 เรื่องนั้นเคยเห็นแค่ผ่านๆ อ่ะ ขอโทษด้วย รอคนอื่นแล้วกัน
>>201 แวบไปหามาแล้ว ชื่อ Galilian Tales ->http://writer.dek-d.com/citrus/story/view.php?id=958507)
>>202 เยส เรื่องนั้นแหละ ส่วนมายาจอมคาถายังไม่ได้อ่าน แต่ Mermaid Rhapsody (เจ้าเดียวกัน) เพิ่งอ่านเล่มแรกจบ โดยรวมแล้วก็อ่านได้อยู่หรอก แต่มันไม่ได้มีอะไรที่ดึงดูดให้ติดตามต่อเท่าไหร่ (แถมเรื่องย่อแบบสุดๆ: เจ้าหญิงเงือกขึ้นไปตามหาพี่สาวบนบกกับองครักษ์และว่าที่พี่เขยด้วยการช่วยเหลือของพ่อค้าหนุ่มปริศนา บลาๆๆ) โบนัสคือภาพสวยมากกกก
กูอยากอ่านไมรอนนน เมื่อไรจะหมดกับสภาพรแล้วไปเอนเทอร์ ถามนิดลิขสิทธิ์นี้อยู่กี่ปีวะ(5ปีรึเปล่า)แล้้วไมรอนนี้ตีพิมพ์เมื่อไร
ไมรอนกับดราก้อนเดลิเวอรี่ หน้าปกแม่งไม่ชวนให้ซื้อเลย ยุคก่อนๆปกของสถาพรแม่งห่วยจนอยากจับฝ่ายอาร์ตตบกระโหลกรัวๆเลย
ลวิตรแม่งเมพจริงๆ ถ้าแปลเป็นภาษาอังกฤษนี่แฮรี่คงไม่ได้ best seller เจเคโรลริ่งคงไม่รวยเท่าลวิตร
บูชาๆๆ
ไมรอนมีขายมือสอง ลองใช้ google ดู
ไมรอนกูชอบปกแรกนะ กูว่าคลาสสิคดี แต่ปกสองไม่ไหวจะเคลียร์
มือหนึ่ง B2S บางที่ยังมีขายอยู่นะ ซีลด้วย
ไปเดินงานหนังสือแถวบ้านหวังจะหางานลวิตร์ก็หาไม่เจอ ทีเรื่องที่โม่งด่าละก็วางเต็มบูธ
ไปสั่งทางเน็ตเอาก็ได้ฟะ
กูมีสองเล่ม อยากขายต่อให้เพื่อนโม่งมาก 555
แค่ขายหนังสือเว้ย ไม่ได้นัดไปถ่าย AV กลัวโม่งแตกกันไปไย มีตติ้งหนังสือโม่งก็มีมาแล้ว
เอางี้ พวกมึงก็นัดเจอกันที่ลับตาคนหน่อย คนนึงเอาซองเงินไปวางไว้ที่ที่กำหนด เจ้าของหนังสือเอาซองไปแล้ววางซองหนังสือไว้แทน ทีนี้โม่งก็ไม่แตกแล้ว ถ้าไม่มั่นใจก็เอาโม่งคลุมหน้าด้วย วิน วิน ทั้งสองฝ่าย
กูพึ่งเข้ามาเป็นโม่งหนังสือหน้าใหม่ จากที่ไล่อ่านมารู้สึกดีใจน้ำตาไหลที่ได้เห็นรสนิยมการอ่านที่หลากหลายจากโม่งแถวนี้ เรื่องบางเรื่องกูยังหาคนคุยในชีวิตจริงไม่ได้เลย หากมึงนัดมีตติ้งกันอีกกูอยากไปนั่งคุยกะพวกมึงจัง
รสนิยมที่หาในชีวิตจริงนี้แนวไหนวะกูไม่เคยเจอ
เพื่อนกูจะ 30 อยู่แล้ว ยังอวยงานสแตมเบอรี่ว่าดีเลย ทั้งๆที่วัยนี้มันน่าจะอ่านอย่างอื่นได้แล้วนะ
เห็นเพื่อนโม่งประสบปัญหาบ่นกลางสาธารณะไม่ได้ กรุดีใจ กรุมีเพื่อน เพราะแม่งรอบเข้ากรุอวยชิบว่าสุดยอด พออ่านไป แม่งเอย อยากบ่นตั้งแต่ต้นเรื่องยันอ่านล่าสุด บางทีกรุก็อดสงสัยไม่ได้ว่ากรุโรคจิตหรือเปล่าที่ยังกระแดะซื้อ (มือสอง) ตามแม่งอยู่
พวกเพื่อนไม่คบแล้วไปโทษรสนิยมเพื่อน ที่นี่เหมาะกับพวกมึงแล้วล่ะ
แนะนำพวกวรรณกรรมเพื่อชีวิตหน่อยดิกูขอแบบประมานรักของวัลยาไม่ก็จนกว่าเราจะพบกันอีก
โม่งที่อ่านหนังสือไม่แตกในกระทู้ที่อ่านหนังสือจัดมาก ลักลั่นย้อนแย้งมั้ยล่ะ
ที่บอกรสนิยมสูงๆที่หาเพื่อนคุยไม่ได้นี่มึงอ่านไรกันวะ
กุจะได้ไปหามาอ่านบ้าง
>>219 ถ้ามึงยังอยากได้อยู่ http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=carousal&date=12-08-2013&group=18&gblog=211
เห้ย อนาถจังวะ
แม่งไม่มีหรอกพวกรสนิยมแตกต่างจนหาเพื่อนคุยรอบข้างไม่ได้ มึงอยู่ในสังคมแบบไหนมากุอยากรู้
ต่อให้มึงทำงานแล้วแต่อย่างน้อยสมัยมัธยม มหาลัยมึงก็ต้องหาเพื่อนอ่านได้บ้าง สังคมมันกว้างจะตายห่า
กุว่ามึงนี่เป็นพวกขี้อาย ไมมีใครคบหรือไม่คบใครเองมากกว่า เลิกเรียนเลิกงานรีบกลับบ้านมาโม่ง
มาบ่นในโม่งว่าคนรอบข้างไม่มีใครมีรสนิยมแบบกุเลย ที่นี่สูงส่งจริงๆ ขอถุยหน่อยว่ะ ถุย
สรุปง่ายๆคือมึงด้อยความสามารถในการเข้าหาคนเอง แล้วเสือกมากลบปมด้อยด้วยการโทษสังครอบข้างเพื่อให้ตัวเองรู้สึกสูงขึ้นเล็กน้อย
ถ้าไม่ใช่นีท มึงอยู่ในสังคมแบบไหนมึงบอกกุมาที
ปล. เด่วกุต้องกลายเป็นโม่งพลูโตแน่ ใครมีปัญหากับพวกมึงนี่ได้ไปอยู่พลูโตหมด ปัญญาชนแม่งโหดจริงๆว่ะ
เออเอาหน่อยๆอีกฝั้งอย่ายอมดิโดนด่าโง่เลยนะะ
>>247 ขอโทษที เพื่อนกู คนรู้จักกู รอบข้างกูไม่รักการอ่านกันเลย ถ้าอ่านก็อ่านพวกนิยายเยิ้บ ดอกทอง อิโมติค่อนกันว่ะ มึงจะอยู่ในสังคมที่ตื่นเช้ามาทุกคนอ่านหนังสือกันก็อย่าเหมารวมว่าคนอื่นต้องเป็นแบบมึงสิ แล้วหาเพื่อนอ่านในบอร์ดอื่นกูก็พอมีนะ แต่บางทีมันก็ไม่ตรงรสนิยมกัน โม่งก็เป็นอีกบอร์ดที่กูคุยนิยายได้สนุก กูสนุกมากเลยกับกระทู้นี้เพราะมันได้แลกเปลี่ยนทัศนะคติที่กูไม่เจอในบอร์ดอื่นเท่าไหร่ แล้วใครว่ามึงเป็นโม่งพลูโตวะ ฟุ้งซ่านนะมึงอะ ว่างนักก็ไปตั้งใจอ่านหนังสือไป
เออว่างนักก็ไปอ่านหนังสือไป ชิ้วชิ้ว
พวกมึงไม่มีใครคบเลยกลายมาเป็นหนอนหนังสือก็บอกมาดิ้
มนุษย์จริง ๆ ที่จับต้องได้มันมีหลายมิติ อาจจะมีคนรู้จักมึงอ่านหนังสือแบบเดียวกับมึง แต่เค้ากับมึงเสือกไม่เคยคุยกันเรื่องหนังสือเลยก็เป็นได้
ส่วนในเน็ต คนมันกลายเป็นกลุ่มก้อนความคิด ที่จะพุ่งเข้าหาสิ่งที่ตัวเองสนใจ การที่มึงจะได้พบคนที่ชอบอะไรแบบเดียวกับมึงได้ง่ายกว่าในชีวิตจริงไม่ใช่เรื่องแปลก
เออใช้ตอบเรปบนตอบได้ดีมากพวกโง่ๆทั้งหลายฟังไว้นะ
ถ้าจะไปหาเรื่อง hitchhiker's guide to the galaxy ที่งานหนังสือนี่มันจะมีไหมอ่ะ อยากอ่านมาก
...จะว่าไปต่อให้ชอบเหมือนกันแต่บางทีหลายๆอย่างมันทำให้รู้สึกไม่สะดวกคุยเท่าไรด้วยวะ อย่างนิสัยหรือความสัมพันธ์มันก็ทำให้คุยไม่สนุก
กูไม่เถียงหรอกว่าจริงๆรอบๆตัวกูอาจมีคนรสนิยม(ไม่ได้หมายถึงดี ร้ายนะ หมายถึงแนวแบบกูชอบแฟนตาซีไม่มีเรื่องรัก)แบบเดียวกับกูอยู่ ซึ่งกูอาจยังไม่เจอ คือถ้าจะรู้ใครรสนิยมไงก็ต้องสนิทกันในระดับหนึ่ง ซึ่งเพื่อนส่วนที่กูสนิทในระดับที่รู้ว่าชอบยังไงไม่มีรสนิยมตรงกับกูนะ
เปลี่ยนเรื่อง ชอบพระเอก นางเอกในนิยายเรื่องไหนกันมากที่สุดฮะ ส่วนผมชอบพี่พอล เอลแกนจากไวท์โร้ดฮะ
อย่าหาว่ากูงู้นงี้เลย กูชอบอ่านนิยายแปลสืบสวน เพื่อนกูก็ชอบอ่านนิยายแปลสืบสวน แต่คุยกันไม่รู้เรื่องก็มีว่ะ นิสัยคนคุยก็มีส่วนนะมึง ไม่ใช่แค่ชอบตรงกันแล้วจะคุยกันได้อ่ะ แต่กูดันไปคุยกับเพื่อนที่อ่านนิยายจีนเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลย คือแม่งก็ไม่อ่านแนวกู (มันบอกว่าปวดหัว) กูก็ไม่อ่านแนวมัน (ไม่ชอบโดยส่วนตัว) แต่คุยกันรู้เรื่อง นิสัยมีส่วนว่ะ ยืนยันอีกที
>>258 มันก็ความผิดกูส่วนหนึ่งแหละที่เวลาคุยกับคนที่ไม่ค่อยสนิทแล้วจะตื่นเต้นเกินไปแบบกูไม่รู้ว่าพูดแบบนี้เขาจะไม่ชอบรึเปล่า หรือพูดแบบนี้มันจะลุกล้ำเขาไปรึเปล่านะ มันต้องรู้จักกันหน่อยนะกูถึงลดความตื่นเต้นลง แต่ถึงงั้นก็เถอะกูยังไม่ค่อยเจอคนแนวตรงกับกูเท่าไรเลย(บางคนไม่ชอบอ่าน บางคนอ่านไม่ตรงแนวกูเป็นต้น)
เปลี่ยนเรื่องละกัน
กูชอบพวกตัวเอกแบบเป็นคู่่หูกันวะ ไม่ค่อยชอบคนใดคนหนึ่งเป็นพิเศษ กูชอบแบบอารมณ์พึ่งพากันและกันอะไรแบบนี้คนหนึ่งทำนี้ได้ คนหนึ่งทำนี้ไม่ได้ แต่ส่วนใหญ่จะจบลงที่กลายเป็นคู่รักทุกทีเลย555
เรื่องสังคมในโลกจริง กูก็หาคนคุยด้วยยากวะ สายหลักกูมาทางประวัติศาสตร์ รัฐศาสตร์ นิติศาสตร์ และปรัชญา(อันนี้เน้นสุด) กูสามารถเชื่อมโยงได้ทุกสายที่กูสนใจ แต่ทุกอย่างผูกไว้ด้วยปรัชญา กูเลยหาคนคุยด้วยยาก เพราะเผลอทีก็จะเอาศัพท์เทคนิคออกมาเป็นพรวนเลย คนไม่ได้เรียนหรือตั้งใจมาในสายนี้จะไม่รู้เรื่องก็ไม่แปลก อย่างน้อยถ้ากูเป็นอ.มหาลัยก็อาจหาคนคุยได้หน่อย แต่ทำงานบริษัทจะหาคนคุยเรื่องปรัชญานี่ยากยิ่งกว่ายากวะ
>>245 กูคิดว่าเรื่องนี้เครียดไปหน่อย ทุกวันนี้ยังอ่านไม่จบเหมือนกับConfession ไม่ใช่แนวกูจริงๆวะ
เมินๆ ไปมั่งก็ได้นะ
นอกเวลาบางเรื่องลึกซึ้งว่าที่คิดนะเอ้ย
หนังสือ ม.1 เอมิลยอดนักสืบ
จริงๆ มันเป็นเรื่องโชว์ความเหี้ยของเยอรมันยุคไวมาร์หลังสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง
เจ้าหน้าที่รัฐเป็นโจรเสียเอง ตำรวจก็พึ่งพาไม่ได้ นอกหนังสือมีรัฐบาลไม่ได้เรื่องด้วย
จนทำให้ประชาชนหมดศรัทธา ไปนิยมนาซีเยอรมัน
กูชอบ จดหมายจากเมืองไทยวะ โคตรน่าเอาไปทำเป็นละคร ทำสารคดีคนบ้านนี้ว่าเป็นยังไงต่อ จบค้างคาใจกูชิบหาย
จดหมายจากเมืองไทยเคยทำเป็นละครแล้วนะ ลองดูในยูทูป
เฮ้ยคือกูมีคำถามว่ะ ค่าลิขสิทธิ์ปกของอิบูกินี้คือแพงมั้ย ไม่ได้ตามข่าวเรื่อง3ชาติภาค2ของป้าหลินมานานเห็นมีคนบ่นๆว่าเปลี่ยนคนวาดปก
ณ ปัจจุบันป้าแกซื้อปกeno เฉียนอวี้ มาให้เลือกมั้งแต่ไม่รู้ลงตัวยัง กูเลยนั่งคิดว่าถ้าปัญหามากทำไมไม่ซื้อปกอิบูกิมาเลยว่ะสวยอลังมาก
หรือค่าลิขสิทธิ์จะแพง แต่3ชาติ2ราคาโหดเอาเรื่องน่าจะปกสวยๆไปเลย เห็นรูปของeno เฉียนอวี้แล้วไม่ค่อยโดนใจเลยว่ะ
>>278 มีคนด่าเยอะนะ ด่าเละด้วยกูเคยเห็นในเด็กดี ในพันทิปก็มีคนแอบจิกตลอด ไม่ใช่ไรหรอกกูแค่สงสัยว่าปัญหานี้เยอะเกิ๊นตลอด
ราคาแพงมาก แถมเห็นปกแล้วมันไม่โดน เลยคิดไงว่าทำไมไม่ซื้ออิบูกิมาเลยว่ะหรือค่าลิขสิทธิ์อิบูกิแพง แต่คิดอีกทีคงอย่างมึงว่าอ่ะ
อีกอย่างที่จีนมันแค่2เล่ม แต่เจ๊แกเลยผลิตงอกเป็น4เล่ม คงซื้อไม่ได้ทั้งต้องจ้างวาดใหม่อย่างเดียว
>>281 ยายหลินนี้ถ้าไม่ติดว่าแปลดีหรือมีฐานแฟนนะกูว่านางจะเละกว่านี้อีก
วิธีการทำงานของนางมันควรปรับปรุงอย่างแรง เคยมีคนตั้งประเด็นด่าเละมาแล้ว
เรื่องเอาเปรียบอ้างนูนนี้ สามชาติลิขิตเหนือเพิ่มเป็น4เล่มจะยัดเชิงอรรถมาเพิ่มจำนวนเล่ม
แค่3ก็พอแล้วดันเพิ่มเป็น4 กูไม่มีปัญหาหรอก แต่ทำงานช้ารอเวลาเป็นปีๆ กูจำตอนม่านม่านได้ดี
กว่าจะได้หนังสือกูรอ3ปีT_T จนบัดนี้จะสั่งซื้อกูหนังสือเสร็จก่อนดีกว่าไม่ไหวจะรอนานอีก
3ปี นานชะมัดเลยวะ เขาควรทำจนใกล้เสร็จ(อาจเหลือแค่พิมพ์)แล้วค่อยเปิดจองนะ กูคิดว่างี้วะ รอสามปีถึงได้กูว่าไม่ใช้นะดูเหมือนโกงลูกค้ามากกว่า
ender's game เป็นยังไงบ้างวะเพื่อนโม่ง เล่มหลังๆ ความสนุกดรอปลงเหมือนบางเรื่องหรือเปล่า
>>285 หลังๆนี่คือถึงเท่าไรอะ กูอ่านแค่เท่าที่ไทยออกมา 4 เล่ม เนื้อหาตั้งแต่เล่ม 2 จะต่างไปจากเล่มแรก ไอ้ที่วิเคราะห์เกม บู๊ไซไฟไม่มีละ ไปแนวปรัชญาจิตวิญญาณแทน
>>288 ไม่ใช่นะเว่ย ความเห็นคนเขียนท้ายเล่มยังบอกเลยว่าอยากเขียนแบบเล่มหลังๆนี่แหล่ะ แต่เขียนไม่ได้ถ้าไม่ปูคาแรคเตอร์มาจากเล่มแรก เลยต้องมีเล่มแรกออกมานำร่องก่อน แม่งอ่านแล้วอึ้ง เทพสัด
>>283 มีคนด่าเรื่องนี้เยอะ ขนาดเค้ารอแค่ปีกว่าๆ กูนี้3ปีรอจนลืมถึงเจ๊แกจะแปลให้อ่านในเว็บสำหรับคนที่สั่งแล้วก็เถอะ
แต่มันเสียความรู้สึกอ่ะมึง คือไม่พร้อมเสือกเปิดจองเอาเงินไปดอง3ปี เพราะงั้นใครคิดจะสั่งกูว่ารออกเป็นเล่มให้เรียบร้อยก่อนดีกว่านะ
ถ้ามึงไม่อยากรอนานข้ามชาติ แต่ถ้ารอได้ก็จัดไป
เอ่อ กูอยากรู้ เพื่อนโม่งคิดยังไงกับนิยายดาร์กๆ วะ คือกูอ่านบางเรื่องแม่งยัดเยียดความคิดส่วนตัวของนักเขียนจนตัวละครแข็งไปหมด แถมแนวคิดบางอันแม่งป่วยสัส จำพวกเห็นการฆ่าตัวตายเป็นเรื่องปกติเนี่ย
>>293 คือกูไม่ว่าหรอกถ้าเด็กมันพึ่งเริ่มเขียน แต่ไอ้พวกที่ได้ตีพิมพ์กูว่าสมควรโดนแหก เพราะเด็กแม่งเอาแนวคิดแย่ๆ มาจากอีพวกนี้ไง แล้วบอกว่าดาร์กจุงเบย ห่า กูว่าที่แม่วดาร์กสุดๆ คือทัศนคติคนเราที่สามารถยัดเหี้ยเป็นดีได้ เช่น การฆ่าคน การดูถูกชาวบ้านเพียงเพราะเค้าท้อแท้อยากฆ่าตัวตาย ทั้งที่พอไอ้นั่นฆ่าตัวตายจริงๆ ไอ้ห่านี่ทำแค่พูดคำสวยหรูแล้วจากไป ไม่ได้รับผิดชอบอะไรทั้งสิ้น ไม่สนครอบครัวคนตายด้วยซ้ำ แม่งแค่เห็นแก่ตัว
โทษว่ะ กูเก็บกดมาเยอะ สัส
>>298 สาปศพนางฟ้าป่ะมึง?
แต่พูดก็พูดเถอะกูไม่ค่อยโอเคกับการที่พูนิก้าพรีเซนต์แนวสำนักพิมพ์ตัวเองว่าเป็นนิยายดาร์คคือกูรู้สึกว่ามันทำเด็กวัยเห่อหมอยตรรกะบิดเบี้ยวและเพี้ยนไปเลย แล้วก็จะมีคนเข้าใจว่าดาร์คคือการที่แต่งนิยายเลือดเยอะ ๆ ฉากฆ่ากันตายเยอะ ๆ พระเอกอีโม บลา บลา บลา
การินดาร์คตรงไหนวะ ยิ่งคอมิคเล่มหลังๆยังกะเรื่องตลก
นิยายแบบไหนวะที่ดาร์คแบบจริงๆ แนะนำกูหน่อย กูอยากลองหาแนวนี้พอดี เพื่อนเคยซื้อของภาคินัยมาให้ แรกๆก็ดี หลังๆแม่งพล็อตซ้ำๆเดิมๆชิบหาย Gone Girl กูก็อ่านไม่สนุก เห็นคนแนะนำเรื่องคำสารภาพของญี่ปุ่นอยู่ เป็นไงบ้างวะ
กูชอบอ่านนิยายพูนิก้านะ เพราะอ่านแล้วไม่ต้องคิดอะไรดี ไว้พักสมองหลังจากอ่านอ่านอะไรหนักๆ การินนี่กูจัดเข้าหมวดนิยายรักเลยเถอะ อยากรู้แม่งจะได้กันไหม ส่วนสาปศพนางฟ้านี่ตามอ่านเพราะแค่อยากรู้ว่าลิลิตตายห่ายังไง
>>299 กูว่าถ้าเค้าจะพรีเซ็นแบบนั้นก็ไม่ใช่เรื่องผิดว่ะ นั่นมันเป็นแนวเขียนของทางสนพ. แต่ไอ้ที่ทำกูร้องเหี้ยคือ เรื่องบางเรื่องตรรกะอย่างที่กูเล่าไปอะ
ประเด็นคือมึงแน่ใจเหรอว่าตรรกะมึงถูก ถ้าเขียนอะไรแบบนี้น่าจะมาแบบกลางๆ ให้คนอ่านวิเคราะห์เอา ไม่ใช่มาบอกความคิดโต่งๆ Show , Don't tell ประมาณนั้น
GOTHไง ดาร์ค
>>302 เพื่อนกูเคยแนะนำเรื่องเด็กเก็บร่ม กูจำชื่อฝรั่งไม่ได้ว่ะ มึงลองหาอ่านแล้วกัน มีทำเป็นหนังด้วยนะ เป็นเรื่อง้กี่ยวกับเด็กคนหนึ่งที่รู้สึกผิดมาตลอดเพราะไม่ได้เข้าไปช่วยเพื่อนที่กำลังถูกข่มขืน(กูเคยดูคลิปฉากนี้ เดาว่ามันเล่นว่าวกันแล้วว่าวไปตกที่ของพวกห่านั้น เพื่อนมันเข้าไปเอาเลยโดนข่มขืน อีเด็กนั่นเห็นแต่ไม่กล้าช่วย) มันเลยเป็นปมแม่งมา รู้สึกผิดบาปมาตลอด
ไอ้ gone girl กูก็ให้เพื่อนไปแลเวเหมือนกัน กูว่าคงไม่ใช่แนวกูนั่นแหละ ลองดูหนังแทนแล้วกันมึง
>>307 เออ กูแนะนำอีกเรื่อง god father นิยายในไทยไม่รู่แม่งยังมีขายไหม กับเรื่อง les miserable เรื่องนี้ไม่เชิงว่าดาร์คนะมึง แต่แม่งทรงคุณค่าจริงๆ ว่ะ ฉากที่แม่ยอมตัดผม ถอนฟัน ขายตัวแลกกับเงินเพื่อส่งให้ลูกที่โรงเตี้ยมเนี่ย เป็นไปได้มึงลองดูหนังกับไอ้ที่เป็นละครเวที มีคลิปหนึ่งเอาคนหลายๆ ชาติมาร้อง ท่อนประสานเสีนงทรงพลจนกูน้ำตาเอ่อเลยมึง
จะว่าไปมีใครในนี้อ่านงานสตีเฟ่นคิงไหมวะ กูอยากซื้อแต่ไม่มั่นใจ แนะนำเรื่องมาหน่อย
นิยามของคำว่าดาร์กสำหรับเด็กสมัยนี้คือ "ปวดตับ" เพราะ มีเลือดกะฆ่าแค่นั้น แล้วก็พระเอกอีโมที่บอกว่า
การฆ่าเป็นเรื่องปกติ(คือบอกโต้งๆไม่มีการผูกปมใดๆใช่มะ พอดีไม่ค่อยแตะแนวนี้)
ส่วนดาร์กในนิยามกุ คือมีฆ่ามีเลือดก็ได้แหละแต่ประเด็นไม่ใช่ที่การฆ่า แต่คือความโรคจิตของตัวละครหรือความหดหู่
GOTH นี่ขึ้นหิ้งไปละ คือไม่จำเป็นต้องอ่านถึงตอนอธิบายศพหรืออะไรแค่ความคิดแม่งก็สยองละ
ถ้ามึงอยากสร้างตัวละครสักตัว สร้างให้เป็นคน สร้างให้เป็นมนุษย์ เมื่อตัวละครมีความเป็นมนุษย์ นั่นแหละที่มึงจะมีสิทธิเข็นแม่งขึ้นได้อีก
แต่อ่านในยุคนี้อาจจะไม่ค่อยอินเท่าไหร่ ถ้าอ่านช่วงยุคที่cell phoneกำลังรุ่งเรืองจะอินมาก
Dexter นี่ถือว่าดาร์คป้ะวะ กูว่ามันเจือจางๆ เน้นสืบสวนมากกว่า มันไม่ได้อ่านแล้วเครียดหรือกดดันเท่าไหร่ด้วย ใฟ้อารมณ์ตลกร้ายๆมากกว่า หรือกูตีความคำว่าดาร์คผิดไปเอง
ไม่รู้กูนิยามถูกมั้ยแต่ให้พูดถึงดาร์คๆ สำหรับกูคืออ่านแล้ว มืดมน สิ้นหวัง ตบหน้าคนอ่าน หรืออ่านแล้วจิตตกเหี้ยๆ ถ้าการ์ตูนก็พวก Happy People ถ้าหนังจะนึกถึง The Mist หรือ Mystic River นิยายก็จะ คำพิพากษา แต่ถ้าพวกแนวการิน กูไม่คิดว่าดาร์ค กูคิดว่าจูนิเบียวว่ะ
>>319 ดป็นblack comedyมากกว่า ตลกร้ายแบบนี้ฝรั่งชอบกันมากนะ ยิ่งให้contrastแล้วตลกโคตรๆแม่งยิ่งชอบ
ดาร์คสำหรับกูคือฟิวหดหู่วะ ให้ความรู้สึกดำมืดหนืดๆในใจเวลาอ่าน ไม่จำเป็นต้องสยองเลือดสาด แต่ให้อ่านแล้วเกิดอารมณ์ด้านลบที่รุนแรงฝังในใจได้
ตัวอย่างชัดที่สุดคือConfessionเรื่องนี้ดาร์คเต็มขั้น อ่านแล้วมีแต่ความสะอิดสะเอียนอยากจะอ้วกตลอดเวลา ไม่ใช่เพราะฉากแต่เป็นความรู้สึกที่รุนแรงเกินไปของตัวละครและเหตุการณ์ในเรื่อง
ปล. ดาร์คมีได้หลายแบบ แต่เงื่อนใขสำคัญของกูคือทำให้เกิดความรู้สึกด้านลบอึดอัดใจเวลาอ่าน
>>306 เด็กเก็บว่าวเว้ย เรื่องนี้ดาร์กเหี้ยๆ ทั้งๆที่ไม่ฆ่ากันเลือดสาดซักแอะ
>>309 ท่อนที่ฟองทีนร้องไห้เพราะสิ้นหวังหลังจากขายตัว ขายฟัน ขายผม กูร้องไห้ตามเลย ยิ่งเพลง I dream a dream นี่ โครตสะเทือนใจในชะตากรรมที่ผู้หญิงไม่ทำอะไรผิดแต่ตกต่ำได้ขนาดนั้นเลย วัลฌองแม่งแสนดีแต่เพราะอยากไถ่บาปนี่ล่ะ กูเลยชอบเรื่องนี้มาก มันเทาๆกันหมด ดาร์กด้วย
กูว่าการินก็มีจุดดาร์ก(ไอ้ไอริณวิทยาน่ะ) แต่เรื่องแม่งไปทางแฟนซีมากกว่า ยิ่งช่วงหลังแม่งแฟนซีเกินจนคนเลิกตามเป็นแถว แถมปมการินก็เผยแล้วว่ะ เหลือแต่ลัลทริมาเนี่ยแหละที่แม่งไม่เผยสักที กูว่ามันควรหยุดตรงจุดที่ดีที่สุดมากกว่ามานั่งยืดแบบนี้อะ
ขายได้ ก็ต้องยืดสิวะ จะได้หาแดกได้นานๆ
ในนี้มีเรื่องไหนตีพิมพ์ในไทยแล้วบ้างป้ะวะ
http://mashable.com/2013/10/14/scary-books/#:eyJzIjoidCIsImkiOiJfMjlzeXI5MHI0cmdkZHc2NyJ9
ดอกป็อปสุดที่รักของชาวโม่งเขียนเรื่องใหม่แล้วเว้ย ยอดไปเลย ยอดไปเลย ยอดไปเลย
http://writer.dek-d.com/drpop/story/view.php?id=1316590
เออ มีใครอ่านเรื่องนี้บ้างมั้ย กูชอบว่ะ
http://www.bloggang.com/m/viewdiary.php?id=narumoltama&month=11-2009&group=1
แต่หาซื้อไม่ได้เลย กูอ่านครั้งแรกในห้องสมุดมหาลัย พอจะซื้อ บลิสแม่งดันปิด กูว่าเรื่องดาร์คอยู่เหมือนกันว่ะ
ชอบแบบนิยายแปลของมนัยาว่ะมึง ตลกร้าย น่ากลัว หรือไม่ก็แบบสรจักร
ฤดูร้อนซ่อนเงานี่หาง่ายออกนะมึง มันเป็นรุ่นท้ายที่เอาออกมาเลหลัง หาตามร้านมือสองน่าจะยังมี
มีหนังสือภาาษาอังกฤษ fiction หรือ non fiction อะไรก็ได้แนะนำหน่อยฮะ
ใช้แอพ goodreads หาได้บางเล่มในไทยแต่ส่วนมากที่ชอบไม่ค่อยมีต้องสั่ง
เลยถามเพื่อนโม่งเลยนะกันนะครัชชช อยากรื้อฟิ้นอังกฤษแต่งานแม่มไม่ได้ใช้เลยขนาด like fanpage ต่างประเทศอ่านยังไม่ค่อยจะมีเวลา
รักเมื่อคราวห่าลงมันนิยายเกี่ยวกับอะไรวะ สนุกมั้ย กูประทับใจชื่อมากแต่ยังไม่กล้าสอย
สหายโม่งช่วยแนะนำนิยายแนวสืบสวนที่ตัวเอกเป็นนักสืบหน่อย เอาแบบอารมณ์ประมาณหนังนัวร์ ตัวเอกฮาร์ดบอยด์ ออกแนวหดหู่นิดๆอ่ะ(มันจะมีมั้ยวะ)
ฮาดบอยไรวะ
มึงงงงง กูอยากได้นิยายแนวผีสยองๆไม่ก็ไล่ล่าฆาตกรอ่ะ มีใครแนะนำให้กูได้บ้าง
โคนัน...ทวิศาล
>>360 ก็โคนันไง
คือกูจะบอกว่าโคนันนี่แม่งตอบโจทย์ของไอ้ >>355 หมดเลยนะ เรื่องแม่งนัวร์แน่นอน ดูอย่างตัวโกงแม่งยังเรียกว่าองค์กรชุดดำเลยสัส นัวร์ชัดๆ
ส่วนไอ้เหี้ยชินอิจินี่กูถือว่ามันเป็นฮาร์ดบอยคนนึงนะ แม้จะติดกวนตีนหรือมีไดอะล็อกเหี้ยๆ เลี่ยนๆโผล่มาบ้าง
ส่วนเรื่องหดหู่นี่แน่นอน กูอ่านโคนันมาตั้งแต่หมอยยังไม่ขึ้นดีจนตอนนี้เริ่มหงอกประปรายแล้ว อีรันแม่งก็ยังไม่ได้ผัว ส่วนไอ้เด็กเปรดนั่นขนาดควยก็ยังเท่าเดิม เป็นกูนี่กูรับไม่ได้นะ
กูรู้สึกพลาดเหี้ยๆที่มาถามในนี้ กูอยากได้แบบจริงจัง อย่างฟิลิป มาร์โลว์งี้อ่ะ ฮือๆ
ฮาร์ดบอยคืออะไรวะ เด็กตัวแข็งเหรอ
>>366 >>367 http://en.wikipedia.org/wiki/Hardboiled
http://imgur.com/0SKTTUA
เพื่อนกูแนะนำ10คดีบาปอยู่ กูอ่านปกหลังแล้วรู้สึกมันออกแนวโรคจิตแหวะๆแบบที่คนจีนชอบมากไปหน่อยเลยไม่อ่าน แต่มึงอาจจะชอบก็ได้
ตอนนี้เด็กประถม มัธยมปิดเทอมแล้ว
ช่วยกูคิดซิว่า ถ้าอยากจะเขียนนิยายลงเว็บเด็กดวกให้ดังระเบิดระเบ้อ ถูกใจกลุ่มลูกค้านี่ ควรเขียนแนวไหนดี พล็อตควรจะเป็นยังไง ใช้ภาษาแบบไหน
แบ่งออกเป็นสองหมวดนะ แฟนตาซี กับรักหวานแหวว
กูฝากพวกมึงด้วย
>>370 แฟนตาซี
พระเอกแกรี่ โชคต้องเข้าข้าง อยู่ๆได้พลังพิเศษ(ไอเทมพิเศษ)คนเดียว พลังโคตรพ่อโคตรแม่เวอร์โคตรเทพแต่เสือกไม่ใช้ปิดเป็นความลับ หรือไม่ก็ใช้แล้วทุกตัวละครจะสนใจจีบพระเอกเข้าตี้ ใครรักใครหลง ใครไม่หลงนั้นตัวร้ายจะโดนแกล้งนู้นนี้ให้คนอ่านสะใจ(ดูตัวอย่างพระเอกปากกาแดงดำกับมาซาลาน) อาจพ่วงด้วยอารณ์ดาร์กๆกลวงๆโหดโรคจิตแบบกลวงๆวอนนาบี(ดูตัวอย่างการิน) สำคัญต้องมีฮาเร็มสาวทุกนางสวยเตรียมรอให้เย็ด(ดูได้จากเด็กเดี๋ยวนี้ เรียกร้องฮาเร็มๆ จนกูอยากบอกเรื่องหลายเรื่องมีไรนอกจากฮาเร็มนะเว้ย) เดี๋ยวนี้ยังออนไลน์อยู่มั้ยหว่ากูไม่แน่ใจ
พล็อต มีจุดหมายอยู่ตัวไรสักตัวที่ดูเหมือนเก่งกว่าพระเอกหรือไม่ต้องมีจุดหมายเลยก็ได้ แค่ระหว่างทางพระเอกต้องเจอสาว ต้องได้พลัง ต้องแสดงออร่าโหด(?)ไว้เก็บสาว ไว้ตบตัวร้าย ไว้ให้ตัวละครอื่นขนลุกเล่น(จริงๆแล้วมันไม่ได้มีไรเลยนะขนลุกทำไม!!!) และอื่นๆที่พระเอกจะเทพวันเทพคืนสาวติด(ไม่ต้องหาเหตุผลในการติดให้มันนอกจากพระเอกเคยโชว์เทพให้เห็น อยากบ่นเหลือเกินว่าสาวมันไม่ได้ใจง่ายขนาดนั้นนะเว้ย)
ชักจะเป็นการบ่นนิยายแล้ววะ 5555
เออ ถ้าสมมุติกูจะแต่งนิยายไซไฟแบบเอาแค่กลิ่นนะ คือกูคิดไปคิดมากูดันทำเหมือนมันเป็นโลกอนาคตแบบแฟนตาซีแล้ววะ กูควรทำไงดีวะ
เผลอกดไป
หรือกูควรดันมันเป็นแฟนตาซีโลกอนาคตเลยวะ แล้วอ้างปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นแบบลอยๆผิวๆดีกูไม่แน่ใจว่าข้อมูลมันจะแม่นวะ เพราะตัวเรื่องที่กูคิดมันเวอร์เกินไปควรปิดๆไปเลยๆเอามาพูดแค่มันเป็นงี้ๆแบบไม่ต้องอิงไรเลยดีมั้ยวะ
มึงเอาstar warsเป็นต้นแบบซะ เรื่องนี้พสมไซไฟและแฟนตาซีหนักพอๆกันและสามารถแปะป้ายทั้ง2genได้อย่างไม่อายใคร
ไซไฟมีแก่นคือเทคโนที่ส่งผลต่อโลก ดังนั้นสตรีมพังค์ที่เป็นโลกอดีตก็เป็นไซไฟได้ ดังนั้นเวลาไม่ใช่ปัญหา
แฟนตาซีคือสิ่งที่วิทยศาสตร์อธิบายไม่ได้ เช่นเวทย์มนหรือพลังเจได รวมไปถึงสัตว์วิเศษในจินตนาการ
บางครั้ง2genนี้ก็ซ้อนทับกันได้ วิธีแยกแยะคือการให้คำอธิบาย ถ้ามึงอธิบายพลังด้วยวิทก็เป็นไซไฟ ถ้าอธิบายด้วยอย่างอื่นหรือไม่อธิบายก็แฟนตาซี
จริงๆมีอีกหลายตัวอย่างที่แยกแฟนตาซีกับไซไฟยาก แต่กูง่วงแล้ว เอาเป็นว่ามึงลองดูละกันว่ามึงอธิบายพลังหรือเทคโนของมึงด้วยวิทย์ได้รึปล่าว หรือมึงจะสร้างo-partแบบเอเลี่ยนสร้างก็ได้ อันนี้ถือเป็นไซไฟแบบหนึ่งเช่นกัน
เพื่อนโม่ง กูอยากถาม คือตอนนี้กูรับปรู๊ฟนิยายให้สนพ.เล็กๆแห่งนึงอยู่ว่ะ ทำครั้งแรกด้วย (น่าจะออกทันงานหนังสือนะ เห็นเขาเร่งมา กูก็รีบซะ 555) ทีนี้กูเกิดอยากรู้ว่าผลสุดท้ายหลังจากผ่านพวกบก.กับกระบวนการอะไรทั้งหลายแหล่แล้ว มันจะออกมาเป็นยังไง ดีมากน้อยแค่ไหน อารมณ์ประมาณอยากชื่นชมผลงานตัวเอง 555 เพราะงั้นกูต้องซื้อหนังสือมันมาเก็บใช่มั้ยวะ
>>385 จิ้นสนุกๆนะมึง จำไม่ได้ว่าพูดถึงไซตัสได้ไง แต่พอพูด มีฟุไปอ่าน แล้วก็เทียบถ้าแปลงเพศตัวนี้เหมือนเมะไรสักอย่างที่กูจำไม่ได้ แล้วก็พูดสักพักแล้วก็หาย แบบพูดสนุกๆเทียบเรื่อง ตัวละครไรประมาณนี้นะมึง อาา แล้วก็มีบอกดูๆแล้วก็เหมือนกันไรสักอย่างด้วยกูจำไม่ค่อยได้
>>387 แฟนตาซีต่างโลก พระเอกได้พลังโกงขั้นเทพ แล้วก็ตามด้านบน(ดูตัวอย่างพระเอกรีมอนเตอร์) พูดง่ายๆจะเซตติ้งแนวไหนพระเอกต้องเทพ ต้องมีฮาเร็ม คนที่ไม่ชอบพระเอกจะตาย จะโดนแกล้ง โดนทำร้าย(สร้างความสะใจแกคนอ่าน) แล้วต้องมีมุมโหดกลวงๆ ให้พระเอก ให้ดูแล้วรู้สึกเท่?แต่ไม่โหดร้ายจนคนอ่านรับไม่ไหว
จิ้นแบบอุจาดๆแม่งไอ้พวกกระเทยฟุข้ามเพศทั้งนั้นแหละ
อย่าเอาสาวฟุไปเหมารวม
>>390 โทรลฟุมึงมากระทู้นี้ด้วยเหรอ!!!
กูไม่รู้กูอธิบายเคลียมั้ย กู>>382 เอง ขอแก้ตัวให้สาวฟุหน่อย คือตอนนั้นเหมือนแค่เทียบตัวละครเฉยๆนะ แบบถ้าตัวนี้เป็นผู้ชายก็เหมือนตัวละครยาโอประเภทนี้เลยนะ(ตอนนั้นเทียบเป็นเมะลูกหมามั่ง) ไม่ได้ดั้งด้นไม่ชอบยูริเลยจิ้นเป็นชายซะอะไรแบบนั้น พวกมึงเข้าใจกูมั้ย กูไม่อยากให้เข้าใจไรผิดวะ
นอกเรื่องกระทู้หนังสือแล้วกูขอโทษ แต่กูไม่อยากให้เข้าใจอะไรผิดเพราะกูพูดสื่อสารไม่ดี ในเม้นนั้นกูแค่พูดตลกๆเพราะจำได้ว่าเคยมีแปลงเพศอยู่ ไม่ได้ตั้งใจให้คนมองว่ามองสาวฟุไม่ดีแม้แต่น้อย กูขออภัย
กูไปหามาแล้วแค่ 2เม้นนี้หว่า ทำไมกูจำแม่นจนนึกว่าหลายเม้นจนทำให้กูจำได้วะ orz หวังว่าพวกมึงจะไม่เข้าใจผิดจริงๆนะ กูโคตรแพนิคเลย
พูดหลังจาก zประกาศเข้ามา พร้อทยาโอเรื่องอื่นๆ
>>>/animanga/291/668-672
กูกลัวคนเข้าใจผิดเพราะกูมาพูดเล่นๆนี้ละ ; w ;
ถ้าพวกมึงไม่ได้เข้าใจผิดก็ดีแล้ว
กุจริงจัง
พวกมึงรู้จักเคย์เซย์ไหมวะ
มีอะไรก็ว่ามาเลย กูรอเสือกอยู่
ใช่คนที่โม่งมู้คอมมูเคยพูดถึงป่ะ เพราะไปขู่ไล่แม่งานคอมมูจีน
พวกมึงมันไม่ใช้เรื่องหนังสือแล้วนะ ถึงเป็นนักเขียนแต่ที่พูดๆนี้ก็ไม่ได้เกี่ยวกับเขียนหนังือเลยนะวะ ไปตั้งที่เน็ตวอชเถอะ
ไม่แง้มประเด็นเหี้ยอะไรซักที แถมจะนินทาบุคคลไม่เกี่ยวกับหนังสืออีก ไม่พูดก็ไม่ต้องพูดนะมึง
อือ งานหนังสือพวกมึงเล็งเรื่องไรกันไว้บ้ากูเปลี่ยนเรื่องให้
ไซฮั่น กูใช้เวลาทั้งปีอ่านเลียดก๊กจบ ในที่สุดก็ได้เวลาซื้อเรื่องนี้ต่อซักที
เออ มึงโม่งคนไหนที่ส่งเว็บให้กูซื้อไมรอน ขอบใจมากของมาถึงละ แต่พอของมากูก็จะสอบ orz
อยากอ่ารจริงเว้ย
>>423 มันไม่พูดว่ามันต้องการจะทำอะไรน่ะสิ จะนินทา จะชื่นชมตัวบุคคลหรือวิจารณ์หนังสือมัน มาพูดถึงรู้จักเคย์เซย์มั้ยวะ คนแม่งก็ต้องสงสัยอยู่แล้วว่ามึงจะเอาแบบไหน ถ้าพูดถึงชื่อคนแม่งก็ต้องคิดไว้ก่อนว่านินทาแหงๆ มีประเด็นอะไรก็รีบแถลงไขมาเสีย มาทิ้งให้อยากแล้วจากไปมันไม่ดี
มึง
รู้จัก
ด๊อกเตอร์ป๊อบ
ไหม
วะ
เพื่อนโม่ง คือกูอยากจะซื้อเหยื่ออธรรมเก็บว่ะ กูเลยสงสัยว่ากูควรสูญเงินสามพันเพื่อเก็บเรื่องเดียวไหม แบบคือกูอยากอ่านนะเว้ย ติ่งตั้งแต่ดูหนังกับละครเวทีล่ะ กูเลยสงสัยว่ามันจะคุ้มไหมถ้ากูจะซื้อเก็บ แบบแปลดีไหม ใครก็ได้ช่วยแถลงไขให้กูที ขอบคุณมาก
>>429 พวกเจ้าพ่อเจ้าแม่ในนั้นเยอะจะตายห่า แต่ไม่ใช่สามัคคีปรองดองกันหรอกนะ แม่งก็แยกกันเป็นหลายกลุ่มหลายก๊กอีก คอยขัดแข้งขัดขาซ้ำตอนล้มสนุกฉิบหาย
อย่างเช่นจากดราม่าที่ผ่านมาถ้ามึงตามมึงก็จะเห็นได้ว่าไอ้เครื่องบิน ไอ้มด ไอ้ศรานี่แม่งเป็นพวกเดียวกัน แต่ที่อวยจนน่าเกลียดก็คงหนีไม่พ้นไอ้ปี๊บปิ้น กูอ่านที่แม่งตอบแล้วคันไม้คันมืออยากตอบฉิบหาย แต่ไม่อยากไปเสียเวลากับมัน
พวกจะนินทามาเฟียบอร์ดไปที่นี่ซะนะ
>>>/netwatch/1575/
เรื่องมันนานหลายปีละ แต่จู่ๆไม่รู้อะไรดลใจให้คิดถึงมันว่ะ คือ รุ่นน้องสมัยมัธยมกูนะแม่ง เขียนนิยายลอกบารามอสเล่นๆ สนองนี๊ดตัวเองลงเด็กดี แม่งเสือกมีสนพ.ตาถั่วเลือกงานมันไปตีพิมพ์ว่ะ ทีไอ้คนที่เขาเอาบารามอสมาเป็นแรงบันดาลใจแล้วเขียนให้ลอก ให้เหมือนน้อยที่สุดดันไม่สนใจ ทุกวันนี้กูยังสงสัย แม่งมีใช้เส้นป่าววะ ปล. ปัจจุบันก็เห็นเขียนเล่มสุดท้ายไม่จบซะที
>>439 ช่วงนั้นแนวโรงเรียนมันบูมด้วยหรือมึง ขอแค่เป็นเรื่องประมาณนี้สำนักพิมพ์ก็ตีพิมพ์หมดไรงี้ปะ คือช่วงนั้นกูให้นิยายแนวนี้ออกกันให้เกร่อมาก ล่าสุดกูไปงานหนังสือมช. เหลือเล่มละยี่สิบบาท ถ้ากูเป็นนักเขียนแม่งร้องไห้แล้วอ้ะ555
ส่วนช่วงนี้ต้องแนวออนไลน์เลยมึง กูไปเดินซีเอ็ดแถบนิยายแฟนตาซีทีแทบร้องไห้ อีเหี้ย มีแต่นิยายแนวออนไลน์
>>437 ทำไมกระทู้มันถึงผุดมาตอนที่ไอ้เคย์เซย์กำลังจะโดนวะ ตลกสัส
คือที่กูกำลังจะพูดถึงแม่งนี่คือ แม่งทำตัวหัวควยในบอร์ดไง กูเลยอ่านนิยายมันเท่าไร่ก็รู้สึกขัดใจทุกที คือมันจะสนุกกว่านี้ถ้ากูไม่รู้นิสัยคนเขียน กูเลยตั้งปณิธานไว้ว่าถ้าอ่านงานของใครจะไม่ทำความรู้จักตัวนักเขียน
อันนี้ย่อให้ละ มะกี้กูกะพิมพ์ยาว เห็นพวกแคมข้างซ้ายข้างขวามาไล่ กูไปกะได้
>>442 โอเค ขอบคุณมากเพื่อนโม่งฟฟ
กูชอบฌาแวร์เพราะแบบนั้นด้วยแหละ เป็นคนสีเทาๆ อารมณ์คล้ายสเนปไรงี้ปะ แม่งไม่ดีก็จริงนะเว้ย แต่มันมีเหตุผลมีที่มาไรงี้ปะ555
ปล. รัสเซล โครว์ คือฌาแวร์ที่เริ่ด ยกเว้นว่าเวลาร้องเพลงทีแล้วแบบ.. Stars กูนี่ยังกับเพลงโรแมนติค เหี้ย555
ส่วนตัวแล้ว กูว่าสถาพรนี่ชอบทำเป็นหัวเรือใหญ่ของนิยายแฟนตาซีแต่ละแนวว่ะ ประมาณว่าสมัยยุคแนวร.ร.เวทดัง สถาพรแม่งออกนิยายแนวนี้มาหลายเล่ม หลายคนแต่งมาก ทั้งที่สนพ.อื่นเขาก็ออกหลายแนวปนๆกันไป ส่วนตอนนี้ แนวออนไลน์กำลังดัง พี่แกก็เหมือนเดิม มีแต่ไอ้นั่นออนไลน์ ไอ้นี่ออนไลน์เต็มไปหมด
>>449 คือเสียงทุ้มก็จริงเว้ย กูก็ชอบ แต่แม่งเอ้ย เพลง star นี่ยังกับเพลงบอกรักวัลฌองอ้ะมึง5555555 แต่ตอน one day more นี่ ขนลุกสัดดด
กูโอเคกับรัสเซลนะ ยกเว้นเพลง star เลย นอกนั้นกูชอบมาก ตอน 24601 นี่แบบ เหี้ยยยยยยย
>>448 >>450 กูถึงได้อายสัดไงที่เมื่อก่อนชอบมาก ฮือออ เอาเวลากูคืนมา แม่งอ่านจบครบทุกเล่มด้วยนะมึง
>>452 คือแบบกูอ่านครบหมดเลยเว้ย ติ่งด้วย ทั้งโรงเรียนเสนาธิการงี้ เซวีน่างี้ ถนนขาวกูยังเคยอ่านและติ่งมากอะมึง อีเหี้ยย เอาเวลาตอนเด็กของกูคืนมา ตอนเด็กกูน่าจะเปิดไปอ่านเดอะลอร์ดแท้ๆ แม่งวางไว้ข้างๆ กันเลยมึงในห้องสมุดโรงเรียน แต่กูเสือกไปหยิบเดอะไวท์โร้ด อย่างงี้เขาเรียกบุญมีแต่กรรมบังหรือเปล่าวะ5555555555
วันก่อนกูเคยหยิบบารามอสกลเบมาอ่านนี่แบบ กรี๊ด กูเคยอ่านไปได้ยังไง 555 แต่กูก็ไม่ได้เกลียดบารามอสนะเพราะเป็นแรงบันดาลใจให้กูเริ่มอ่านหนังสือและหัดเขียนหนังสือจนเป็นผู้เป็นคนหาเงินได้แบบทุกวัน
เหมือนกันเลย กูหยิบลวิตรมาอ่านอีกครั้งกูแปลกใจมากว่ากูเคยประทับใจไปได้ยังไง
รู้สึกเหมือนภาพลวงตาสลายไป รู้งี้ไม่กลับไปอ่านดีกว่า เก็บความทรงจำดีดีไว้
กูว่าไอ้เรื่องข้านี่แหละจอมโจรแห่งตำนานแม่งก็อปบารามอสมาเลย ส่วนภาครุ่นอาจารย์มันก็อภิมหาแกรี่ ซู
>>450 อนาธีเซียเรื่องย่อๆคือ นางเอกปลอมตัวเป็นชายไปเข้าเรียนโรงเรียนเสนาธิการแต่พระเอกกับเพื่อนร่วมห้องอีกคนรู้ความลับว่านางบ่จ๊ายผู้ชาย มีคัดเลือกเข้าบ้านทั้งสี่บ้านเหมือนกัน คนรอบตัวนางเอกล้วนหล่อรวยเว่อร์ครอบครองพลังมหาศาล พระเอกรักนางเอกเว่อร์ๆเช่นกัน คนหน้าเหียกไม่ปรากฎในเรื่องถ้าไม่เป็นลูกสมุนตัวร้าย ตัวร้ายหล่อและมีให้ผลให้เลวแบบหล่อๆ
เออ นางเอกต้องได้อยู่บ้านยอดนิยมเหมือนที่แฮร์รี่อยู่กริฟฟินดอร์อะไรแบบนี้ บ้านอื่นๆก็จะจืดจางยกเว้นบ้านของคู่ปรับ
จริงๆเซวีน่ามันไม่ใช่นิยายแฟนตาซีนะ แต่เป็นนิยายรัก พระเอก นางเอก เพื่อนนางเอกมีคู่หมด หรือว่าความแฟนตาซีของเรื่องนี้คือ มันรักกันได้ไงวะ
กูว่านะ คือเซวีน่าอะนะ ถ้าเอาตัวแก่นของเรื่องจริงๆ มาเล่นมันอาจทำได้ดีกว่านี้เว้ย โฟกัสไปที่ตัวอาณาจักร กูไม่รู้นะ คือแบบเล่นเรื่องอาณาจักรแทนที่จะเล่าแต่เรื่องรักๆ ใคร่ๆ ของตัวเองอะไรงี้ป้ะ คือแก่นเรื่องบางอย่าง ย้ำนะว่าบางอย่างมันก็พอโอเคนะ กูอ่านแล้วก็ลุ้นดี ฉากรักบางครั้งกูก็แอบเขินนะ5555 แต่มันรักกันเกินไปจนแบบ สรุปสุดท้ายแม่งเพื่อนก็เอากันหมด
กูแม่งหมั่นไส้นางเอกสัด เริ่มเรื่องมาเหมือนจะรันทด ไปๆ มาๆ นางแม่งมีหมดทุกอย่าง สวย พลังก็มี รวยก็รวย ต้นตระกูลดัง ผัวหล่อ ลูกยังเสือกออกมามีพลังเทพสัดๆ ไปเป็นเรื่องเดรกเกอร์ได้อีกนะมึง /ลูบหน้ารัวๆ
โอย กูเพิ่งปรู๊ฟนิยายวายเสร็จ แม่งคนเขียนใช้คำซ้ำจนกูอ่านแล้วแอบรำคาญ อย่างประโยคเดียวมีคำว่าแล้วตั้งสี่คำ กึก็มาปรับ มาเกลาให้มันดูหลากหลายขึ้น 555 ไม่รู้ว่าที่กูทำมันใช้ได้มั้ย กึเพิ่งเคยปรู๊ฟครั้งแรก กลัวจะทำนิยายเค้าเจ๊งว่ะ นี่ก็มีรอกูอีกประมาณสองเล่มด้วยสิ แถมทางสนพ.ก็เร่งจัง อยากให้เสร็จก่อน8มีนา จะได้ทันงานหนังสือ คือเล่มนึงสองร้อยกว่าหน้า สองเล่มก็สี่ร้อยกว่า จะให้เสร็จแต่ละเล่มภายใน3-5วัน โอ้ มาย ก็อด!
คือกูก็นึกว่าให้กูลองทำก่อนเรื่องนึง ส่วนเรื่องอื่นก็ให้คนอื่นทำกันไป นี่อะไร กูเพิ่งทำครั้งแรก แม่งโยนโครมมาตั้งสามเล่ม มีเร่งอีกต่างหาก
>>471 เดี๋ยวนี้ใครๆก็เขียนนิยายได้เว้ย เป็นนักเขียนกันง่ายชิบหายเลย ขาดถ้อยคำสละสลวย ขาดการดำเนินเรื่องที่ดี ขาดคลังศัพท์ในหัว นึกอะไรไม่ออกเกี่ยวกับตัวละครก็ร่างสูง ร่างบาง ร่างโปร่ง ร่างหนาไว้ก่อน กูอ่านสี่แผ่นดิน ไผ่แดงเขียนมาหลายสิบปียังใช้คำหลากหลายกว่านี้เลย
>>460 โทษที กูมาช้าไป(ไม่)หน่อย ตอนนี้กูขายทิ้งแม่งไปแล้ว เหลือแต่รุ่นอาจารย์ที่เห็นว่ามันวายดีเลยเก็บไว้เฉย ๆ เนื้อเรื่องที่กูพอจำได้ลาง ๆ คือ พระเอกเป็นเด็กเทพ ศิษย์ของอาจารย์เทพกว่า (เลี้ยงมันมา) และจะคิดไปขโมยเหี้ยไรสักอย่าง กูลืม เลยปลอมตัวไปเป็นหน่วยพิทักษ์กษัตริย์มีประมาณ 11 กลุ่มมั้งหรือ แล้วพระเอกก็ได้อยู่กลุ่มพิเศษแล้วก็โชว์เทพ จนหัวหน้าใหญ่มันที่เทพ หล่อ เพอร์เฟ็คเหมือนกันแต่เย็นชา ต่างกับพระเอกที่กวนตีนมันสงสัย แล้วมันก็ไปบุกตะลุยเหี้ยไรสักอย่าง พระเอกแม่งเผลอทำสัญญาเลือดเล่น ๆ กับราชาปีศาจไปแบบไม่รู้ตัว กลายเป็นราชาปีศาจมาหลงรักพระเอกที่ตอนหลังเฉลยว่าเป็นหญิง แต่พระเอกตัวจริงคือหัวหน้ามันน่ะแหละ (มีฉากพระเอกเขินนางเอกที่หน้าหวานราวกับผู้หญิงด้วยนะมึง เอาให้ส่อวายสุด ๆ แต่เล่มอาจารย์ส่อกว่าเยอะ) เฉลยว่าเป็นหญิงไม่พอ ยังเฉลยต่ออีกว่าเป็นลูกสาวกษัตริย์ปีศาจหรืออีกอาณาจักรอะไรอีกเนี่ยแหละ คือแม่งก็อปบารามอส+ไอ้เสนาธิการข้างบนนั่นมาเลย
มึงๆมีใครอ่านเรื่อง จอมมารอู้ เชี่ยไรเนี่ยแหละของ1168ปะวะ เห็นปกแล้วสบถสัส ใจสั่นชิบหาย อยากแดกมังกร
แต่กูกลัวแป้กมีมึงคนไหนอ่านแล้วบ้างวะ มันเป็นยังไง
>>481 ป่าละเมาะจริงๆมันก็เริ่มมาจากนิยายวายเอาตัวละครจากการ์ตูนเรื่องนั้นนี้มาพาโรดี้นี่หว่า แต่เสือกดังเลยต้องเลี้ยวให้มันมาเป็นนอร์มอล มีมุกว่าจริงๆแล้วนางเอก พระเอก โดนสะกดพลังไว้โดยให้เป็นอีกเพศไปเลยให้เกร่อเต็มไปหมดหลังจากนั้น คู่วายที่ดังๆนี่ ลูคัสxลอเรนซ์ ส่วนใหญ่ผลออกมาเป็นเอกฉันท์ว่าให้อยู่ด้วยกันแม่งแหล่ะดี ชาตินี้อย่ามีเมียกันเลย แล้วเสนาธิการมันก็ก็อปพล็อตกับการเล่าเรื่องมาจากป่าละเมาะกับเซวีน่าอีกที
"แม้ว่า" "เขา" <-- ไอ้เขานี่ย่อหน้าหนึ่งเเม่งใส่มาทุกประโยค มึงเรียกชื่อตัวละครบ้างก็ได้
ถ้าจะด่าปรู๊ฟคงเป็นเรื่องสะกดคำ เว้นย่อหน้าอะไรแบบนี้มั้ง แต่เรื่องหลักๆแบบเนื้อเรื่อง ตัวละคร ยังไงก็ด่าคนเขียนอยู่ดี
มาพูดถึงนิยายแบบที่ใครๆก็น่าจะเคยอ่านอย่างแฮร์รี่กันเถอะ มีใครจับผิดเนื้อเรื่องส่วนใหญ่ของเจ๊เจเคได้บ้าง
กูเคยนั่งเขียนได้เป็นสิบๆข้อเลยนะไอ้ที่มันขัดแย้งกันเอง แต่ตอนนี้เสือกลืมไปแล้วว่ามันมีอะไรบ้าง
กูขอสารภาพว่ากูอ่านแฮร์รี่ พ็อตเตอร์ไม่ตบ คืออ่านแล้วเฉยๆ ไม่ได้รู้สึกว่ามันโคตรเจ๋งจนต้องตามกรี๊ดตรไหนว่ะ
สเนป ตั้งแต่เล่ม 1-6 ไม่มีใครชอบเลย แต่เจอ always เข้าไป ย้ายข้างกันเป็นแถว
สเนปเป็นพระเอก ถ้าแฮร์รี่มันเกิดมาเป็นหญิง เสร็จสเนปแน่
สุดท้ายสเนปได้กับลูกแฮรี่นิ
เอาน่า อย่างน้อยสเนปมันก็ต้องแอบชอบลูกสาวแฮรี่อยู่แล้วแหละ
มึงอ่านแล้วหัดวิเคราะห์กันบ้างสิ
เสนปมันชอบลิลลี่มาตลอดก็จริง แต่ที่มันอยากเย็ดคือลิลลี่ในวัยเด็กที่ทำให้มันตกหลุมรัก
สุดท้ายมันก็ต้องเอาความรู้สึกที่ไม่ได้รับการสนองมาลงกับลูกสาวของแฮรี่เป็นเรื่องธรรมดา
QED
มึงครับ สเนปตายห่าก่อนแฮร์รี่จะซั่มจินนี่อีก...
มึงขายหรือมึงเสพย์ ตอบบบบบบบบ
#สเนปหื่นมาก
เจเคยังไม่เข้าใจในตัวสเนปเท่ากู กูบอกได้เลย
กระจกวิเศษน่ะ ถ้ามึงสังเกตดีๆมันจะขุ่นเพราะมันมีคราบสเปิร์มของสเนปติดอยู่เต็มไปหมด
นี่ไม่ใช่มู้ sex fantasy นะครับ
สเนปไม่น่าจะชอบลูกสาวแฮร์รี่ ตามที่เจเคบรรยายบอกว่ามีแต่อัลบัส ลูกชายของแฮร์รีคนเดียวที่ได้ตาเหมือนของลิลี่มา
สเนปมันต้องทีเฟติชเกี่ยวกับตาแน่ๆ เพราะงั้นที่มันชอบหาเรื่องกักบริเวณแฮร์รี่ตอนเรียนก็ต้องเป็นเพราะจะหาโอกาสเย็ดตามแบบโดจินh แต่หาโอกาสเหมาะๆไม่ได้เพราะดัมเบิลดอร์ก็แอบเล็งไว้เหมือนกัน
สเนปเลยทำได้แค่นึกหน้าแฮร์รี่ไปว่าวไปจนวันตาย
ไม่เคยอ่านแฮรี่ แต่กูอยากรู้ว่ะทำไมลิลี่ไปเอาเจมส์แทนสเนปว่ะ ในหนังพ่อมันดูเกรียนๆจะตายห่า
อีกอย่างเหตุใดแฮรี่ถึงเอาจินนี่ทำเมีย ตอนดูหนังกูแอบอวยลูน่า
ลิลลี่น่ะโดนกลุ่มไอ้เจม gang bang มาตั้งแต่สาวแล้ว
สเนปคงไม่อยากแกว่งในโอ่งหรอก มันชอบเอ๊าะๆ
>>527 แฮรี่ จินนี่ เหมือนตอนแรกแฮรี่จะคู่กับเฮอร์ไมโอนี่เปล่าวะ(จำไม่ได้ที่ไหนมีพูดเรื่องนี้) แต่พอเปลี่ยนให้ไปคู่กับรอน ก็เลยหาคนลงให้แฮรี่ไม่ได้เลยไปลงเอยกับคนใกล้ตัวก็จินนี่ จริงๆก็น่าจะให้โสดนา
ปล.กูชอบลูน่าวะ
>>529 อุก การเมือง...กูไม่ชอบเลยจริงๆนะorz แต่เนื้อเรื่องหลักน่าสนใจดีจังวะ การทับซ้อนของอดีต
>>527 สถานะลิลี่กับสเนปน่าจะForever FriendZone ว่ะกูว่า...สาวเจ้าไม่น่ามองความสัมพันธ์กับสเนปไปในเชิงคู่รักเลย ออกแนวเพื่อนสมัยเด็กตลอดกาลมากกว่า ยิ่งสเนปไปคบเพื่อนไม่ดีกับฝักใฝ่ศาสตร์มืดซะอีก ทั้งๆที่ลิลี่ก็พยายามเตือนแล้ว... ส่วนทำไมถึงไปลงกับเจมส์ กูจำได้เลาๆว่าลูปินหรือซิเรียสเนี่ยแหละบอกว่าพอขึ้นปี6กันเจมส์ก็ปรับปรุงตัวไม่พยายามทำกร่างหรือไปหาเรื่องอะไรใครอีก หนุ่มเขายอมเปลี่ยนตัวเองขนาดนี้ สาวเจ้าคงหวั่นไหวบ้างล่ะน่ะ...
กูอวยแฮร์รี่ลูน่าเหมือนกัน หรืออย่างน้อยเนวิลล์ลูน่าก็ยังดี เรือล่มหมดเลยแม่ง.....
แต่เรื่องทำไมแฮร์รี่ถึงคู่กับจินนี่ กูยังสับสนข่าวอยู่ว่าสรุปป้าเจเคแกตั้งใจไว้ตั้งแต่ต้นหรือเปล่า คุ้นๆว่าเคยมีบทความสั้นๆประมาณป้าแกรู้สึกพลาดที่ให้รอนคู่กับเฮอร์ไมโอนี่อยู่เหมือนกัน ส่วนตัวกูว่าแฮร์รี่ไม่เหมาะกับเฮอร์ไมโอนี่แฮะ กูเลยค่อนข้างโอเคกับการจับคู่ทุกคู่ในตอนจบ(ยกเว้นเนวิลล์กับลูน่าของกูวว)
กูเพิ่งนึกได้ กูได้ยิน"ชื่อเสีย" ของมาซาลันมานานละ แต่กูไม่เคยอ่านงานมันเลยนึกไม่ออกว่ะว่าห่วยแค่ไหน ทั้งพล็อตทั้งภาษาเลยรึเปล่า
ช่วงนี้กูกำลังบ้าแนวเลี้ยงต้อย อยากอ่านโลลิต้าว่ะ แต่แม่งคงหายากสัดๆ 555
>>538 ทั้งสองอย่างขนาดกูว่ากูไม่ค่อยเรื่องมากเรื่องภาษาละนะ ยังว่ามันแข็ง บทสนธนาเหมือนเปิดเทปฟังบังคับตัวละครพูด ส่วนพล็อต...แม่รี่แกรี่ สามารถหารีวิวได้จากโม่งกระทู้เก่าๆ
กูอิจฉาคนที่เข้าใจภาษาสวยๆจังวะ คือถ้าภาษาไม่ได้ห่วยเกินไป(แบบที่กูพึ่งยกตัวอย่าง) กูจะไม่ค่อยเข้าใจความแตกต่างมันเท่าไรเลย พอๆกับที่กูแยกเสียงวรรณยุกต์ไม่ออกเลยวะ
เอาจริงๆ คือกูเป็นสาวฟุแล้วไปอ่านฟิคฝรั่งคู่รีไวเอเลนที่คนแต่งเอาเรื่องนี้มาดัดแปลง กูเลยสนใจอยากหาต้นฉบับมาอ่าน กูไม่ได้อยากอ่านเพราะสเนปกับลูกแฮร์รี่เหอะมึง ;-)
โลลิต้ามันจะแปลออกมาให้สวยงามได้ไงวะ ไม่มีทาง
>>547 กูเฉยๆนะกับสำนวนของพวกร้อยแก้ว กูมองว่ามันเป็นสไตล์ของแต่ละคนมากกว่า คือมันก็แค่บอกว่า ใกล้ค่ำแล้ว ดวงตะวันยามใกล้ลับอาบฟ้าเป็นสีแดงก่ำ
ถ้าจะพูดเรื่องสำนวนสวยกูมองพวกร้อยกรองมากกว่า อันความกรุณาปราณี จะมีใครบังคับมาก็หาไม่ หรือ น้ำใสไหลเย็นเห็นตัวปลา ว่ายแหวกปทุมมาอยู่ไหวๆ จะดูสวยงาม ดูมีลูกเล่นบ่งบอกสกิลของคนแต่งได้ดีกว่า
นี่แค่ความคิดของกูนะ ใครจะมองต่างยังไงกูว่าเป็นเรืองของรสนิยม
กูคือค.ห 527นะ ขอบคุณพวกมึงที่มาอธิบายย่อๆให้กูกระจ่างขึ้นนิด ไม่ไรหรอกในหนังมันคงสร้างไม่ละเอี่ยด แต่กูงงเงิบๆ
ตรงที่ให้แฮรี่ได้จินนี่นี้แหละ อยู่ๆก็มาซะงั้น แถมในหนังกูว่ามันอยู่กับลูน่าแล้วน่ารักดีเสียดายไม่ได้กัน
ทั้งเรื่องกูงงอย่างเดียว ทำไมซิเรียสหาเมียไม่ได้วะ จำได้ว่าสมัยก่อนโดนยัดเข้าอัซคาบันมันโครตฮ็อต แต่ป้าเจเคก็ไม่เขียนถึงว่ามองใครเลย มันดูแอดดิตใครเป็นพิเศษบ้างปะวะ
>>558 กูจิ้นไปว่าซีเรียสแม่งยึดติดกับเจมส์ชิบหาย อะไรๆก็เจมส์ ลูปินนี่แทบไม่อยู่ในสายตาอะ พอเจอโดเจอฟิคที่เขียนให้ว่าลูปินรักซีเรียสมาก กูก็งงๆไปเหมือนกันเพราะไม่เห็นมีโมเมนต์อะไรของสองคนนี้เลย
กูสารภาพตรงนี้ว่ากูโครตผิดหวังที่แฮร์รี่ได้กับจินนี่ โครตจืดจางอะ นึกว่าจะได้กับลูน่าซะอีก มันน่ารักเหมาะสมกันมากๆ เฮอร์ไมโอนี่ไม่เหมาะกับแฮร์รี่หรอกเดี๋ยวฆ่ากันตาย แต่กูก็ไม่อยากให้คู่กับรอนว่ะ วิคเตอร์ ครัมเหมาะกว่าอีก
>>540 มึงอ่านโลลิต้าแล้วมึงจะอยากตบอีเด็กดอกกับอีเฒ่าหัวงูนี่ ช้ำรักเพราะรักอีหนูจริงๆ
>>561 เป็นโสดไม่ได้ ไม่งั้นจะเอาลูกมาจากไหน กูตบเข่าฉาดเลยตอนที่เรื่องไปจบที่คิงส์ครอสตามที่กูเดาไว้เป๊ะ
คือจู่ๆจะให้แฮร์รี่ไปแต่งกับใครไม่รู้ที่จู่ๆก็ยัดบทเข้ามานี่ก็แน่ไป ลูน่านี่ก็ถือว่าเวิร์กนะ แต่มันคงจะดูตลกแทนที่จะซึ้งถ้าลูน่าเอารากเกริดดี้หรือห่าอะไรทำนองนั้นยัดกระเป๋าอัลบัสก่อนขึ้นรถไฟ โชแชงนี่ก็ประมาณอีเบลล่าจากทไวไลท์กูไม่เชียร์ บทสุดท้ายก็เลยมาตกที่จินนี่ซึ่งก็ปูทางไว้แต่แรกแล้วว่าแฮร์รี่เป็นรักแรกของเธอ
จินนี่นะ กูแอบเรียกว่าชัยชนะของสตัลเกอร์
>>563 ใช่มั้ยมึง กูว่ายัดให้ลงที่ลูน่าจะดีกว่าอีก กูดูแค่หนังนะ คือกูงงเงิบเรื่องจินนี่มากแต่พวกมึงพูดงี้แสดงว่าโมเมนท์ในหนังก็น้อยใช่มั้ยว่ะ
อยู่ดีๆแฮรี่เปลี่ยนมาชอบจินนี่เลยภาค5กูนี้มึนเลยจ้าแบบว่ามึงชอบได้ไงว่ะ เรื่องไม่ได้เฮอร์ไมโอนี่กูพอเข้าใจนะ แต่ถ้าจะยัดให้จบกับใครลูน่าก็ได้นะเว้ย
ออกจะน่ารักมีอะไรฮาๆหลายฉาก เห็นอยู่ด้วยกันขำๆดีจะตาย หรือในหนังสือลูน่าโมเมนท์น้อยกว่า
>>567 ถ้าเอาสาวๆที่มาใกล้ชิด ลูน่าบทเยอะสุด สู้เคียงบ่าเคียงไหล่ ให้กำลังใจ คอยช่วยเหลืออละเข้าใจในตัวแฮร์รี่ รองมาก็จินนี่ที่เล่มสองเยอะกว่าเล่มอื่นๆ แต่จืดมาก เล่มหก ขนาดจะเป็นนางเอกยังบทน้อยเลย โชนี่ผลุบๆโผล่ๆ ตอนเล่มสามที่แฮร์รี่แข่งควิดดิซก็โผล่มาแค่สั้นๆ ตอนชวนไปงานแล้วบอกว่าจะไปกับเซดริก ตอนไปเดทกับแฮร์รี่แล้วเลิกกัน จากนั้นก็หายไปเลย
คงให้แฮรี่โสดไม่ได้มั้ง ไม่แฮปปี้ แฮปปี้ของหนูน้อยคือทุกคนต้องแต่งงานมีลูก มีครอบครัวอบอุ่นแฮปปี้เอนดิ้ง
>>569 ลืมบอกไปว่าเล่มหกแฮร์รี่ชวนลูน่าไปงานเลี้ยงของชลักฮอร์นด้วย มีสาวๆสวยๆตั้งเยอะที่อยากไปด้วย ดันวิ่งไปชวนลูน่าคนแรก แถมลูน่าก็ไม่ได้สนใจว่าแฮร์รี่จะมีชื่อเสียงยิ่งใหญ่แค่ไหนอีกต่างหาก ควรคู่กันมากกว่าจินนี่ แต่ทำเอากองอวยตายห่ากันเป็นแถบ จินนี่เข้าวินแบบโครตงง
พอล แอลแกนล่ะคู่กับใคร
พวกมึงลืมโรมิลด้า เวน ไปรึเปล่า
เรื่องนี้กูเสียดายมัลฟอย ถึงฮีแกจะกลับใจได้ยังไงก็ยังโดนเกลียดอยู่ดี แถมบทออกมางี่เง่าไปหน่อย
>>576 นั่นแค่ตัวประกอบให้มีสีสันเฉยๆ
>>575 แต่อีจินนี่ก็คือชัยชนะของสตอล์กเกอร์จริงๆนั่นล่ะ ดูไม่มีเหตุผลเลยที่แฮร์รี่จะต้องชอบจินนี่ เล่มแรกๆแม่งยังหนีอีนี่จะตาย
มัลฟอยนี่รักแรกของกูในเรื่องนี้เลย ทอมแม่งน่ารักชิบหาย ถึงฮีจะปากไม่ดี ขี้โอ่ ขี้ขลาดเพราะโดนเลี้ยงมาแบบพะเน้าพะนอ แต่ฉากร้องไห้ในห้องน้ำเล่มหกนี่กูสงสารอะ โถๆๆๆๆ คุณชายของบ่าว แฮร์รี่มันก็ร้ายกับมัลฟอยเหมือนกัน
เห็นคุยเรื่องแฮร์รี่ กุนึกถึงตอนอ่าน ตอนแรกไฮป์มาก พอถึงเล่ม4มันเนื่อยๆ
แต่ก็อยู่กลางวงคนไฮป์จนไม่กล้าออกความเห็นเลย
สุดท้ายจนถึงตอนนี้อ่านไม่จบ อ่านสปอยล์แทน
ปล.กุงงเหมือนกันว่าแฮร์รี่คู่กะจินนี่ได้ไง
เรื่องลูน่ามันมีเหตุนอกหนังสือนอกจอนิดนึงนะ คือเจเคอวยเด็กที่เล่นลูน่าขึ้นมา
Evanna Lynch ตอนเด็กป่วยหนักเพราะเป็น anorexia เธอขอออกจากโรงบาลไปขอลายเซ็นเจเค
เจเคบอกว่าถ้าหายจะให้เล่นลูน่า แล้วหายจริง เลยได้เล่นหนัง (แล้วสวยด้วย)
ถ้าแฮรี่ลงกับลูน่า กูว่าจะโดนนินทามากกว่านี้ไม่น้อย แล้วจะโดนไปถึงตัวคนเล่นด้วย
เลยหักมาลงจินนี่ว่ะ
สเนป & ลูน่า forever
พอล เอลแกนนี่ใครวะ กูลืม 555
โม่ง จะมาปล่อยข่าวว่าป่าท้อสิบลี้กับม่านม่านฉบับเจ๊หลินโหม่วแปลหาได้ตามเวบบิททอเรนท์แล้วนะ แปลงเป็น pdf ไฟล์สวยงามจนกูอึ้งเลย เอาเป็นว่าป่าท้อลิขิตฯ ที่เงินกูค้างอยู่กับเจ๊แกนี่คงเป็นเล่มสุดท้ายล่ะนะ รอบิทเอาดีกว่าว่ะ จบนะเจ๊ โทษที ใจจริงก็อยากสนับสนุนคนแปลงานลิขสิทธิ์นะ แต่เจ๊แม่งทำกับคนอ่านเกินไปจริงๆ ว่ะ ไอ้คนที่เอามาแสกนนี่คงเป็นคนที่เจ๊ค้างเงินเค้าไว้สามปีสามชาติแหงๆ
รู้จักแต่พอล แมคคานีย์ว่ะ
>>587 555+ เพื่อนร่วมชะตากรรมกู กูยังไม่สั่งนะกูว่าแล้วว่าแม่งต้องมีปัญหาไม่จบ ตอนม่านม่านทำกูฝั่งใจ
ภาคลิขิตนี้ล่าสุดปัญหาเรื่องปกยังไม่จบเลยค่ะมึง อาจจะขึ้นราคาด้วยนะถ้าใช้ปกeno ก็ต้องมีคนสั่ง200ชุดขึ้นไป
และทุกครั้งที่แกทำงานแบบนี้ ก็จะต้องมีคนมาบอกไม่เป็นไร รอได้ คือยอมให้เค้าเอาเปรียบเกินไปว่ะ กูล่ะเซ็ง
พวกมึงพอจะมีหนังสือนิยายแนวเบาสมองแนะนำกูบ้างมั้ย
ปล.ในเน็ตก็ได้ถ้ายังมีที่ดีๆเหลืออยู่บ้าง
>>593 ไม่ต้องนิยายได้มะ เเนวเบาสมองกูแนะนำของคุณคันฉัตรว่ะ เป็นแนวบันทึกชีวิตประจำวันที่โคตรฮา
อย่างอันนี้ เพียงชายคนนี้เป็นอาจารย์พิเศษ บันทึกการเป็นอ.ในมหาลัยของคนเขียน แม่งฮาชิบหาย http://www.rvbookthai.com/salmonteacherbook/ จริงๆ เขาเขียนหนังสือท่องเที่ยวด้วย สนุกดีเหมือนกัน แต่ตอนนี้เน็ตกูไม่ค่อยแรงเท่าไหร่ กูขี้เกียจคุ้ย
พวกมึง เมื่อวานกูพึ่งได้ดู the world of kanako ว่ะ แม่งบ้าดีเดือดสัสๆ(ผกก. คนเดียวกับเรื่องคำสารภาพ)
แต่ตอนท้ายมันดูยัดไปนิดเล่นเอาอารมณ์ตอนแรกแม่งแหกหมด นิยายมันมีแปลไทยไหมวะ?
แนะนำนิยายนี่เนื้อเรื่องมีกลิ่นอายของแฮรี่พอตเตอร์ผสมกับ ff8 + streetfighter ให้หน่อยดิ
พวกมึงพูดถึงแฮรี่กันอีกข้อหนึงที่กูสงสัยมัลฟอยกับเฮอร์ไมโอนี่ มันมีอะไรให้น่าอวยมาคู่กันว่ะ คนอวยเยอะซะด้วยนะ
ในหนังสือนี้คือมีซีนที่ชวนกร๊าวใจหรือไง? มัลฟอยถึงไม่ใช่คนเลวร้ายแต่กูว่าทั้งงี่เง่าทั้งปอดแหก แถมขี้อวดสุดๆ
ไม่เห็นมีตรงไหนให้น่าอวยมาคู่เฮอร์ไมโอนี่เลยว่ะ
>>604 เพราะพล็อตผู้ชายผู้หญิงไม่ชอบขี้หน้ากันแต่สุดท้ายก็รักกันน่ะสิ มีฉากตอนตบมัลฟอยหน้าหันในเล่มสามแล้วมัลฟอยเดินหนีไปไม่โต้ตอบทั้งๆที่จะทำก็ทำได้ ตรงนั้นคงเป็นจุดเริ่มต้นให้จิ้น กูก็อวยมัลฟอยกับเฮอร์ไมโอนี่นะ ฮีไม่ใช่คนเลวร้าย ถ้ามีคนอยู่ข้างๆคอยบอกคอยสอนให้กลับมาทางที่ถูกก็ทำได้อยู่แล้ว แต่กูงงว่าแอสโทเรีย กรีนกลาสมาจากไหนวะ ก็แพนซี่เป็นแฟนฮีอยู่นี่หว่า
กูออกจะชอบมัลฟอย แม่งกวนตีนได้ใจดี
ถ้าสมองแกเป็นทองนะลองบัตทอม แกก็คงจะจนกว่าวีสลีย์ซะอีก นี่คงบอกอะไรได้
จริงๆมุกเหยียดวิสลีย์ของมัลฟอยมีเยอะมาก เช่นตอนที่มันดูเฟร็ดกับจอร์จแข็งควิดดิชแม่งก็บอกว่า ฉันคิดว่าพวกนั้นต้องเก็บเงินซื้อก้านไม้กวาดทีละก้านด้วยซ้ำ อะไรทำนองนี้
วิสลีย์นั้น ราชันย์ของเรา
คุณคิดว่า"สเนป"เคยไป"ตีกระหรี่"แถว"ตรอกไดแอกอน"บ้างหรือไม่
พูดถึงด่าแบบผู้ดีแล้วนึกถึงครูภาษาไทยเก่ากูเลย
เวลาเจอเด็กเฮี้ยวๆ เจ๊แกจะบอกประมาณว่า ไปหาหนังสือสมบัติผู้ดีของดอกไม้สดอ่านซะนะคะ
หรือประมาณว่า เดี๋ยวครูจะต้มให้กินนะคะ มันจะได้เข้าสู่สมองไวๆ
ยังจำได้ถึงตอนนี้ เป็นคำด่าที่เจ็บปวดมากในชีวิตกูตอนเด็ก5555555555555
ว่าแต่ มีใครเรือล่มมั้ยวะ แบบว่า คนทึ่อวยไม่เข้าวิน กูเจ็บช้ำจากแฮรี่ลูน่าเหี้ยๆ
>>600 กูเพิ่งเห็นว่ามีคนพูดถึงคานาโกะในนี้ ดีใจ หาคนคุยเรื่องนี้ยากชิบหาย
อันนี้กระทู้หนังสือแต่พูดต่อประเด็นมึงได้เนอะ จริงๆกูรู้สึกประมาณสองรอบว่าจะจบแล้วสินะ จากนั้นก็มีฉากต่อ
รู้สึกว่าหั่นจบตั้งแต่ตอนท้ายๆนั่นให้คนไปคิดเองก็ดีแล้วแท้ๆ...
นิยายกูไม่เห็นว่ามีแปลนะ ถ้าใครเห็นบอกด้วยเพราะกูไม่คุ้นชื่อเลย
นิยายแนวเกมออนไลน์เรื่องไหนที่คิดว่าโอเค ไปวัดไปวาได้บ้างวะ คือส่วนใหญ่มันก็แกรี่กันทั้งนั้นกูรู้ แต่มันก็น่าจะมีสักเรื่องสองเรื่องที่พวกมึงรับได้บ้างสิน่า
กูชอบmister soul onlineกับarkนะ only senseก็ชอบตรงที่ไม่เน้นบู๊เดินเรื่องชิวๆดี
แต่รักที่สุดคือ.hack หนังสือภาษาอังกฤษเรื่องแรกที่กูซื้อมาอ่าน แต่มันควรนับเป็นเกมมากกว่าหนังสทอวะ
แก้ๆ monster soul onlineนะ
กูมีรสนิยมในการอ่านนิยายเกมออนไลน์ในเด็กดีอย่างนึง คือจะชอบไปเสิร์ชหานิยายออนไลน์ในเว็บแม่ง แล้วก็หาอ่านเฉพาะเรื่องที่เขียนได้ไม่ถึง 10 ตอน ถ้าถูกใจเรื่องไหนก็จะกดแฟนเอาไว้
สัปดาห์ก่อนนั่งไล่ดูหลายสิบเรื่อง เจอเรื่องที่ดูโอเคแค่สองสามเรื่อง มีอยู่เรื่องนึงแปลกๆกว่าชาวบ้านหน่อย รอดูเผื่อจะดัง
ส่วนไอ้เรื่องที่เข้าเกมมาแล้วโดน npc สร้างตัวละครแกล้งนี้กูปิดทันที
รีอาลิส สนุกอยู่นะ แต่อ่านแล้วรู้สึกว่าไอเดียคนเขียบนแม่งล้ำมากๆ ล้ำจนกูปาทิ้งไปรอบนึงตอนอ่านเล่มแรกๆเลย แต่พอตั้นหลังกลับมาอ่านติดซะงั้น สนุกชิบหาย
คนเขียนคนนี้ ชอบเขียนวางให้ตัวละคร มีดราม่าหนักๆชวนปวดตับมั้ง ปมตัวละครแต่ละตัวปวดตับกันทั้งเรื่อง ถึงจะเขียนสนุกมากก็เถอะ
คนเขียนคนนี้กูรู้สึกกินอาหารรสชาติดีมีจุดแย่นิดหน่อยแต่โดยรวมก็ดีแต่กูเสือกแพ้ส่วนผสมบางอย่างที่กูก็ไม่รู้คืออะไรในอาหารเข้าให้ อารมณ์แบบนี้เลย
รีอาลิสถ้าตินิดคือบางช่วงปล่อยที่จงใจปล่อยมุกรู้สึกเหมือนจงใจไป อารมณ์มันก็เลยแข็งแป๊กเลย ไม่ลื่นแบบที่มุกปกติถ้าใส่ไปมันจะเนียนกับเรื่องทำคนฮา เห็นแต่งกันสองคนไม่รู้ใครนับผิดชอบส่วนนี่แต่คิดว่าคนเขียนเซนทาเรียนะ
กับส่วนตอนต้นๆ(ที่ตอนนั้นกูอ่านในเว็บช่วงแรกๆไม่รู้ในหนังสือแก้มั้ย) ตือเรื่องมันเริ่มกลาง และงงมากเฮ้ย อะไรคืออีนี้วะ เฮ้ยพลังนี้คือยังไง ห๊ะ ตัวนี้สำคัญเรอะ กูยังไม่อิน เดี๋ยวไอ้นี้โกรธอะไรกูตามไม่ทัน บลาๆอะไรแบบนี้ กูก็ไม่ได้ว่าเดินเรื่องตรงกลางหรอกแตคือปูพื้นคนอ่านบ้าง(ไม่แปลกที่คนจะชอบอายะ ท่ามกลางคลื่นความงง อายะคือคนที่จับมือคนอ่านแล้วไปด้วยกัน)
http://pantip.com/topic/32114531
กูอ่านแล้วร้องไห้ คิดถึงตอนอ่านพระจันทร์สีน้ำเงินครั้งแรก เรื่องนี้เศร้าที่สุดเท่าที่กูเคยอ่านแล้ววะ อ่านประโยคขึ้นต้นก็ไม่ใหวแล้วน้ำตากูใหลไม่หยุดเลย
“แม่จูบน้ำพุเป็นครั้งสุดท้าย น้ำตาของเราไหลปนกัน เมื่อแม่บอกน้ำพุว่า หลับให้สบายนะลูก จากนั้นแม่ก็มีชีวิตอยู่ไปวันๆ เหมือนถูกไขลาน จากวันนั้นจนกระทั่งวันนี้แม่เพิ่งได้รู้จักความทุกข์นั้นใหญ่หลวงหนักหนาเพียงไร”
“...นี่เป็นความผิดของแม่คนเดียว ไม่ใช่ของใครเลย และบัดนี้แม่ก็รับกรรมอันนั้นแล้ว หลับให้สบายเถอะนะน้ำพุ ระหว่างเราแม่ลูกไม่ต้องพูดกันถึงชาตินี้ หรือชาติหน้าหรอก น้ำพุอยู่ในหัวใจของแม่ตลอดเวลาอยู่แล้ว
... แม่ ๓๑ พ.ค. ๑๗”
แฮ่ กูขอถามหน่อย ในที่นี้มึงคนไหนที่่อ่านนิยายภาษาอังกฤษแล้วรู้สึกว่าแม่งอ่านยากชิบหายมั้ย แบบมีศัพท์แปลกๆ หรือรูปประโยค อีเดียมไม่คุ้นตาบ่อย กูอยากชาเลนจ์ทักษะภาษาตัวเองดู มีคนแนะนำเกมออฟโตรนมาให้กูแล้วหนึ่งแต่กูอยากรู้ว่ามีเรื่องอื่นด้วยมั้ยอะ(พอดีแม่งยาวแล้วยังไม่จบกูเลยยังไม่อยากตาม...) แนะนำให้กูหน่อยนะจุ้บๆ
>>642 ลองอ่านพวก essays ดูก่อนไหม สั้นๆ ของ Emerson/ Thoreau/ Hawthorne พวกนี้ รูปประโยคหรืออีเดียมไม่แปลกเท่าไหร่ แต่จะมีศัพท์บางคำที่ต้องเปิดดิค บางทีประโยคก็ยาว อ่านๆไปลืมว่ามันเกี่ยวกับอะไรกันแน่ มีให้อ่านบนเน็ตแทบทุกเรื่อง
ส่วนเกมออฟโตรนก็ดีเหมือนกันถ้าอยากอ่านกระตุ้นภาษาตัวเอง มันอ่านง่ายนะ แต่จะมีศัพท์แปลกๆโผล่มานานๆที อย่าง 'break my fast' หรือทำนองนี้
>>641 เรื่องนี้อ่านแล้วบีบหัวใจว่ะ เพราะมันเป็นเรื่องจริงด้วยมั้ง แม่งเศร้าแบบไม่ใช่ความรักหนุ่มสาว ไอ้เรื่องปัญหาในครอบครัวนี่กูดูแล้วก็สะเทือนใจชิบหาย ข้างหลังภาพกูดูแล้วเฉยๆนะไม่ได้อะไร แต่พวกน้ำพุหรือกาลครั้งหนึ่งเมื่อเช้านี้ที่จินตหรากับสันติสุขเล่นแม่งโครตบีบคั้นจนกูร้องไห้
>>647 หา จบแบบนั้นเหรอวะ ตอนเติ้ล ตะวันเล่น กูเห็นจบที่น้ำพุตาย
แม่น้ำพุตัวจริงรู้สึกจะถูกวัยรุ่นติดยาฆ่าชิงทรัพย์ด้วยนะ ชีวิตแม่งเหี้ยได้อีก
อ่านสาวน้อยวรรณกรรมแล้วกูอยากอ่านเรื่อง wuthering heights เลยว่ะจะไปหาซื้อที่ไหนได้บ้างว่ะ
>>652 ลองสอบถามดู http://goo.gl/l7tgBO
>>643-646 ขอบใจพวกมึง เดี๋ยวกูหาที่แนะนำมาอ่านนะ <3
เชคสเปียร์กูเคยแล้วล่ะ... แม่ง กูอ่านไม่เข้าใจเลย... ส่วนการ์ตูนดิสนีย์นี่สนใจ adventure time อยู่เหมือนกัน
ace attorney ... กูลองหาในทัมมาบ้าง มันเป็นเกมแบบนี้สินะ http://defence.co.vu/post/84695380854/did-you-just-accuse-yourself-of-murder-to-protect /กูอยากเล่นทันที 555555555
สรุปพอล แอลเกนคือใคร
หลังจากกูทนการยั่วของไมรอนไม่ไหวก็เลยอ่านรวดเดียว
อ่านแล้วกูตีบที่ลำคอหลายรอบมาก ชอบแต่ตีบมาก อ่านรวดเดียวไม่หลับไม่นอน แล้วเมอลินแม่งงงง เอ็งทำงั้นได้ยังไงง ถึงงั้นไม่ว่าคนไหนกูก็เกลียดไม่ลงหมด ฉากที่เมอร์ลินมาแล้วพูดเชิงล้อเล่นกับไมรอนเป็นฉากที่กูชอบนะ แบบ ฉาก เจ้ามันต่ำกว่ามาตรฐาน
แต่ตัวเรื่องมันรู้สึกว่าถ้ามีคำว่าถ้าเรื่องไม่ได้เป็นแบบนั้น ทุกคนจะไม่ต้องเศร้ารึเปล่า ถ้าไมรอนไม่ตะโกนคราวนั้น ถ้าเมอลินไม่ได้ยึดติดกับบริเทนขนาดนั้น ถ้าไมรอนตามมอร์แกนทัน (จริงๆมีอีกหลายฉากที่กูอยากเติมคำว่าถ้า... แต่ฉากช่วงนี้มันตราตรึงมากกับทางเลือกของเมอร์ลิน)ไม่รู้สิวะ กูไม่ใช้นักอ่านชั้นดีอะไรกูถึงชอบใส่ถ้าให้กับตัวเรื่อง ถ้าหากไม่ได้เป็นแบบนั้นมันจะมีความสุขขึ้นรึเปล่า แล้วก็ความหมายของเรื่องกูก็ยังไม่เข้าหมด แต่คิดว่าโตกว่านี้กูอาจเข้าใจก็ได้ตอนท้ายๆกูเหมือนวิเวียนทำไมไมรอนถึงไป กูคิดว่าถ้ากูโตกูคงเข้าใจจริงๆ อาแล้วก็เพลงชวาลาติดในหัวดีจังวะ
ปล.กูยังชอบพันธนาการกับผู้เสกทรายมากกว่านะ ส่วนหนึ่งเพราะกูเข้าใจความหมายของสองเรื่องนี้มากกว่า กับเรื่องพันธนาการกูชอบแนวเรื่อง ตัวละคร บทสนธนา(ไมรอนรู้สึกบทสนธนาจะน้อยกว่า รึเปล่า)เรียกว่าถูกสเปกกูสุดๆเลย
>>661 โดยภาพรวมกูชอบไมรอนมากกว่า ผู้เสกทรายเหมือนคนเขียนมีฝีมือพอที่จะคุมเรื่องได้งดงามไม่ลักลั่นแล้ว รู้สึกเรียบร้อยเกินไปจนขาดแรงขับเคลื่อนที่เป็นสเน่ห์ไปหน่อย ยิ่งสรุปตอนจบยิ่งเป็นวิธีการแก้ปัญหาแบบผู้ใหญ่ (ซึ่งเวลาอ่านนิยายกูอยากหลีกหนีความจริงชั่วคราว) แต่ไมรอนเองกูก็รำคาญอีมอร์แกนกับนังวิเวียน บางทียังเผลอรำคาญเมอร์ลิน แต่ชอบตอนไมรอนไปอยู่กับพ่อนะ ได้บรรยากาศสงบสุขดี
>>662 กูคงคนละแบบกับมึงมั่ง 555 กูชอบตอนจบแบบผู้เสกทรายมันดูปัญหาจะค่อยๆแก้ดีส่วนตัวคงเพราะชอบช่วงอัยย์กับคาซีตอนท้ายๆด้วย กูชอบความสัมพันธ์แบบนี้ ไปเรื่อยๆเริ่มยอมรับอีกฝ่าย แต่ก็ยังมีจุดที่ยังไม่เข้าที่ต้องใช้เวลา อีกจุดที่ชอบก็ตอนกูอ่านช่วงแรกคาร์แรกเตอร์แบบรอส กับมัธธาย ตอนแรกกูจัดเป็นคาร์แรกเตอร์แบบที่จะเป็นคนสอนพระเอก เข้าใจโลก แล้วก็ไม่มีพัฒนาแบบพวกครูตามนิยายทั่วไป แต่เรื่องนี้พอเรื่องผ่านไปมันมีจุดที่สองคนนี้พัฒนามุมมองของตัวเองกูเทคะแนนให้เพิ่ม และอาจเพราะเป็นเล่มแรกของเขาที่อ่านด้วยกูเลยให้คะแนนพิเศษ
กูเจอฉากช่วงที่เมอร์ลินเลือกงั้นแล้วกูรำคาญ/เกลียดมอร์แกนไม่ลงเลย กูสงสารเกินไป เป็นฉากที่กูจุกในลำคอสุดๆ กูเป็นพวกสลดมากเมื่อเจอแบบฉากนั้น(แต่วิเวียนก็มีรำคาญบ้างอะไรบ้าง) แต่ไมรอนไปอยู่กับพ่อแล้วสงบสุขจริงวะมึงแบบไมรอนได้พักแล้วววว กูเป็นปลื้ม
สหายโม่ง กูเห็นพูดถึงเซวีน่าแล้วก็คับข้องใจยิ่ง ผ่านมาหลายปีก่อนกูเคยอ่านมาสามเล่มยังจับใจความเรื่องเหี้ยอะไรไม่ได้เลย
มึงคนใดเมตตากูช่วยกูทีสรุปเรื่องมันคือเหี้ยอะไรวะ จำได้เลาๆว่า เป็นนักเปียโนมีฝีมือแต่ตกอับไม่มีคนจ้างสักอย่าง (ซึ่งแม่งผิดวิสัยสัสๆ คนเก่งแม่งมีแต่คนจะแย่งตัวไม่ใช่เหรอวะ) แล้วไปอยู่อีกโลกนึง เรียนโรงเรียน มีเพื่อนเยอะจำนวนอนันต์ซึ่งกูจำไม่ได้ กะพระเอกเย็นชาๆ ที่สุดท้ายก็ได้กัน จำได้แค่นี้ สรุปเรื่องมันคืออะไรวะ พ้อยจริงๆที่มันจะสื่อ ช่วยกูที เมตตากูเถอะ
>>665 สิ่งที่กุจำได้จากซีรี่ย์เซวีน่า(กุเคยอ่านจนถึงภาค5)
-พระเอกชื่อลีโอ ส่วนนางเอกชื่ออะไรจำไม่ได้
-ชื่อตัวละครมีแต่ ร ล จนลิ้นกุจะพันกัน
-ภาคแรกแม่งเกี่ยวกับโรงเรียน
-ภาคไหนก็ไม่รู้เป็นตั้งตี้ไปทำเควสเมืองหลายๆธาตุ
-นางเอกเกี่ยวอะไรซักอย่างกับวิหคเพลิง
พ้อยท์เรื่องจริงๆมันคือนิยายก๊อปปี้บารามอสมา แต่เน้นเรื่องความรักมากขึ้น ปัญหาช่วงนั้นคือบารามอสกำลังบูมแต่ฉากโรแมนซ์แม่งน้อยเหี้ยๆ เซวีน่าแม่งออกทีหลังมีพระเอกเย็นชาคล้ายๆกันคนก็เลยเฮโลกันไปอ่าน เป็นนิยายที่กุอ่านจบแล้วจำไม่ได้เลยว่าอ่านอะไรไปบ้าง
>>665 เหมือนกับว่ามันเป็นแนวโรงเรียนน่ะมึง กูก็จับอะไรไม่ได้มาก กูอ่านแค่รอบเดียว แต่เหมือนนางเอกเป็นไฟบริสุทธิ์อะไรอย่างนั้น แล้วมันจะมีพวกไปตามเมืองต่างๆ นี่มันหลายๆ ภาคป่ะมึง ถึงเล่มสามนั่นล่ะ แต่ละธาตุเหมือนมี.. เอ่อ เรียกว่าไรวะ ผู้สืบทอด? อะไรซักอย่างอารมณ์ผู้ดูแลครอบครองวัตถุประจำธาตุทำนองนั้น(?) (กูจำแค่คร่าวๆ กูขอโทษ) กูจำได้ว่าลีโอมีของดิน
สรุปคือแม่งเกี่ยวๆ กับธาตุนั่นแหละ ตัวร้ายจืดๆ กูเกือบลืมว่ามีในเรื่อง
กูมาเตือนนะ ตอนนี้มีคนเอาโม่งมู้แม่บ้านเด็กดวกไปลงที่เด็กดวกแล้ว http://www.dek-d.com/board/view/3463042/
เดี๋ยวมันต้องมีพวกเด็กดวกมาถล่มแน่ๆ มู้หนังสือก็ไม่น่ารอด ยิ่งพวกมึงกำลังเล่นเซวีน่า นิยายแฟนตาซีที่ดีที่สุดเท่าที่เคยมีมาด้วย
ใครเอาไปลงวะ ทรยศ
ไม่เห็นมีใครตอบเมนท์เลย แต่ช่างหัวแม่งสิ กูพร้อม wars เสมอ พวกติ่ง มึงเข้ามาเลย
ตั้งบอร์ดมีสาระคงมีคนสนใจน้อยกว่าบอร์ดนักเขียนอะ กูว่า อันนั้นแม่งตรงเต็มๆ
เฮ้ย แม่งเอาลงบอร์ดนักเขียนจริงๆแล้วนะเว้ย
โม่งหนังสือที่คิดว่าตัวเองมีรสนิยม เจอกับ เด็กดีที่ไม่รู้ว่าตัวเองไร้รสนิยม
ง่าว ปะทะ ง่าว ไม่มีอะไรสนุกไปกว่านี้อีกแล้ว
ยูเซอร์ที่ไปโพสต์ลงห้องนักเขียนชื่อคาซาม่าคุงด้วยว่ะ คาซาม่าคุงแม่งคาซาม่าคุงจริมๆ
ดูท่าน่าจะแป๊ก เปลี่ยนเรื่องเหอะ
เออ นิยายที่มิยาซากิแนะนำนี้พวกมึงอ่านกันรึเปล่าแล่วมันดีจริงใช้มั้ยวะ
มึงตั้งอีกมู้ในบอร์ดนักเขียนสิพวกโง่
หนูมาจากเด็กดี หนูชอบห้องคาร์ม่ามากเลยค่ะ
เจอที่มันคอมเมนต์ว่าปิดเทอมก็งี้แหละแล้วกูลั่น
พวกมึงไปคุยกันที่เน็ตวอชเถอะออกนอกเรื่องไปไกลละ
จากคาซาม่าคุง
งั้นกูเปิดให้ พวกมึงว่านิยายแฟนตาซีคนไทยแต่งเรื่องไหนดีมั่ง กูจะได้หาอ่าน
>>689 ออกแนววัยรุ่นหน่อยก็ แบบแนวออนไลน์กูแนะนำรีอาลิส ดีสุดแล้ว(ทั้งๆที่ตัวเองอ่านไม่ไหวก็อวย) แต่แบบแฟนตาซีโลกต่างมิติหรือแฟนตาซีโลกปจบ.กูยังไม่เจอดีๆเลย กูก็อยากได้แนวพลังเอสเปอร์จูนิหน่อยๆแต่ดีๆเหมือนกัน
แต่ถ้าไม่เชิงแนววัยรุ่นกูก็แนะนำของลวิตร์วะ(อวยพอกัน) เหมือนเป็นแนวแฟนตาซีมีคำถามหลักประจำเรื่อง แล้วตัวละครก็เดินทางตามเรื่องจนได้รับคำตอบมาสวนหนึ่งอะไรแบบนี้
พูดถึงลวิตร์ มีใครรำคาญมุกตลกในเดมอนเบเกอรี่ของนางแบบกูบ้างไหมวะ
>>691 ...กูขำอะ ;- ; มันตรงเส้นตลกกู เรื่องตลกมันก็แล้วแต่คนอะมึงเพราะเรื่องตลกมันเป็นอะไรที่แล้วแต่เส้นจริงๆนะ(แบบกูอ่านขำ เพื่อนกูไม่ขำเหมือนกับมึงเลย)
แต่ถ้าถามความประทับใจกูให้เดม่อนอยู่รั้งท้ายในเรื่องของลวิตร์นะ อยากอ่านเรื่องของกริช แมกไม้และแพนด้ามากกว่า(เมื่อไรจะรวมเล่ม!!) ยิ่งบทของกริชนี้กูชอบมากวะ
กูหมั่นไส้นางเอกของนางเวลาทำล้อเลียนเจ้าคะๆมาตั้งแต่ยัยเรนาแล้ว ยิ่งมุกในเดมอนเบเกอรี่นี่กูสงสัยว่าคนเขียนจะเขียนเองตลกเอง แต่เออ มีคนตลกกับนางด้วย สงสัยต่อมตลกกูจะลึกเกิน
ล่องไพรกับเพชรพระอุมาดิ อ่านแล้วอยากถือปืนกล้วยโดดเข้าพงหญ้าชิบหาย
>>699 เซรีญากูไม่ได้อ่านไงมึง ถ้าให้เรียงของกูนี้ พันธนาการ ผู้เสกทราย ไมรอน นิทานจักรวาล เดมอน มาโอกูไม่จัดเพราะตอนมันน้อยไป(แต่ถ้าจัดคงมากกว่าเดมอนหน่อยเพราะกูชอบแมว) ดรากอนหายากปกไม่สวยรอพิมพ์ใหม่กะเอนเทอร์ก่อน ส่วนเซรีญากูงบหมด(ไม่มีแรงกระตุ้นเท่าไรด้วย เห็นทำภาคสุดท้ายอยู่ค่อยซื้อทีเดียว) กูพึ่งรู้จักงานเขาช่วงหลังๆนี้เอง
เซรีญา น้องงูเด่นกว่าว่ะ นางเอกชิดซ้ายไปเลย
ในมีใครอ่านtemeraireบ้างอะ
ในนี้*สิ //พิมพ์ตก กูเสียใจย์
เอ้า ขึ้นซ้ำอีก โทษๆ
ลวิตรแม่งกลับมาอีกแล้วว่ะ เมพชิบหาย
เพชรพระอุมาสนุกนะ แต่ดารินแม่งน่ารำคาญว่ะ
หนังสือของเฮอร์มาน เฮสเซอร์ มีเล่มไหนน่าอ่านบ้างอะ
>>718 เปิดฉากมาพรานของเราก็กำลังจะเย็ดกับดาริน แต่เสือกมีอเมริกันมา 4-5 ตัว ให้รพินทร์พาไปตามหาห่าอะไรสักอย่างในป่า ซึ่งก็เฉลยมาว่าเป็นเครื่องบินขนระเบิดนิวเคลียร์ที่เสือกไปตกอยู่แถวๆเมืองไอ้แงซาย
แล้วพ่อผู้กองของเราก็ปี้ๆๆๆๆๆๆๆแหม่มฝรั่งพวกนั้น ดารินกับพี่ชายก็ตามรอยจอมพรานไปจนเจอ แล้วก็กลับบ้าน จบ
มีนิยายเรื่องไหนที่ตัวเอกกับตัวร้ายตอนหลังมาร่วมมือกันมั้ยวะ หรืออย่างน้อยก็ยอมรับกัน เข้าใจกัน แต่ตอนที่เป็นศัตรูกันนี่เกลียดกันจริง ๆ นะ
มีแนะนำมั้ยเพื่อนโม่ง แนวไหนก็ได้ที่ไม่ใช่แนวรัก แฟนตาซีก็ดี แต่ขอเป็นตัวร้ายมีระดับมีเหตุผลนะ กูชอบบทตัวร้าย 55555
มึงกูมาเปลี่ยนเรื่องดื้อๆ เพื่อนโม่งรู้สึกมั้ยว่ารำคาญพ่อแม่ที่ขนลูกเล็กมางานหนังสือมาก คนจะเหยียบกันตาย ต้องมาระวังเหยียบเด็กอีก แล้วแถมครอบครัวสุขสันต์พวกนี้ชอบกลับบ้านตัวปล่าวอีกกก คืองานหนังสือนี่คือเหมาะกับมาเที่ยวแล้วเหรอวะ ลำบากชาวบ้านป่าววะ
ถ้าเอาการ์ตูนด้วยนี่โคตรเยอะเลยมึง สุ่มๆหยิบแนวโชเน็นมาสิบเล่มต้องเจอซักเก้าล่ะ แต่กูขอคาซาม่าหน่อยละกัน ถ้าจะเอาการ์ตูนไปถามอีกทีในมู้นี้ >>>/animanga/1508 หรือไลท์โนเวลก็มู้นี้ >>>/animanga/1511 ดีกว่า มันมีแยกของมันอยู่แล้ว ได้คำตอบทันสมัยกว่าเซย่ากับเปลวฟ้าด้วย (ไอ้คนตอบสองอันนี้ก็ยกตัวอย่างเก่าชิบ นี่พวกมึงเลิกอ่านการ์ตูนตั้งแต่เด็กเลยเรอะ)
กระเทย (adj.)
ฟุ (noun)
โม่ง (verb)
วิปริต (adv.)
ขอบคุณสำหรับพื้นที่เล็กๆ อยากลองวิเคราะห์แบบนักภาษาศาสตร์ดูบ้าง
กูว่าโม่งนี่เป็นได้ทั้ง verb adj. adv. noun เลยนะ...
>>734 *กะเทย ไม่มีตัว ร.
ส่วนคำว่าวิปริตแต่เดิมหมายถึงการผิดไปจากปกติเท่านั้น แต่ช่วงหลังกลายเป็นความหมายแง่ลบ เช่น "วิปริตผิดเพศ" ซึ่งใช้ในการ label/ stereotype คนอื่นๆ
ซึ่งอันที่จริงแล้วทั้งสี่คำมันทำหน้าที่ได้ทุกอย่าง v./ adj./ n./ adv. เพราะตอนนี้มันทำหน้าที่เป็นคำที่ใช้แบ่งแยกคนออกจากพวกจากกลุ่มของตนไปหมดแล้ว
>>738 กูเสียใจกับคำว่าเจ๊ง /เศร้ามาก
เรื่องภาษาพูดทั้งวันก็พูดไม่จบ ภาษามันเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ด้วยเหตุผลต่างๆกัน การเปลี่ยนแปลงทางสังคมบ้าง หรือการที่พวกเราใช้อินเตอร์เน็ตก็มีส่วนทำให้ภาษาเปลี่ยนเหมือนกัน พอเรียนไปถึงจุดๆหนึ่งก็จะเกิดคำถามว่า จริงๆแล้วคำว่า "ภาษาวิบัติ" มันเป็นจริงไหม
(วิบัติ แปลได้ทั้ง ความคลาดเคลื่อน ความผิด หรือ ความวิบัติ หายนะ ฉิบหาย แต่สำหรับคำว่าภาษาวิบัติ เหมือนหลายๆคนจะยึดถือว่าเป็นหายนะทางภาษามากกว่า)
กะเทย ไม่มี ร.เรือ
สุดยอดเลยว่ะเฮ้ย พอกูรู้ว่าแม่งไม่มี ร.เรือแล้วชีวิตกูดีขึ้นเยอะเลยอ่ะ
เหมือนทุกอย่างบนโลกแม่งหมดความสำคัญไปเลยอ่ะ ต่อไปนี้ชีวิตกูจะอุทิศเพื่อ ร.เรือ
ใครเขียนผิดกูจะเข้าไปบี้มันทันที
>>742 กูคิดว่าภาษามีความเปลี่ยนแปลง แต่มันก็เปลี่ยนแปลงทั้งดีขึ้นและเลวลง คำไหนผ่านกระบวนการยอมรับของสังคมก็คือดีขึ้น (สำหรับกู คำว่า "มุ้งมิ้ง" เป็นคำใหม่ที่กูชอบและรับได้) ส่วนที่เลวลงหรือคนส่วนมากรับไม่ได้ ก็คือวิบัติ ตัวอย่างที่เห็นชัดภาษาสก๊อย แต่ถ้าซักวันภาษาสก๊อยเพิ่มมากขึ้นจนเป็นที่ยอมรับของสังคม มันก็จะหายความวิบัติไป และเข้าสู่สังคม planet of the apes
>>745 กูโคตรเกลียดภาษาสก๊อยเลย มันไม่ได้ดูดีอะไรเลยสักนิด แล้วเพื่อนกูเสือกมีคนใช้ภาษาแบบนี้อีก ทำรัยอะ ยังงัย เห็นละขัดใจมากกก
แล้วคิดยังไงกับคนที่พิมพ์ภาษาคาราโอเกะวะ กูเกลียดพอๆ กับภาษาสก๊อยเลย อ่านก็ยาก กระแดะยังไงไม่รู้ จะพิมพ์ไทยก็ไทย จะอังกฤษก็อังกฤษไปเลยดิวะ ห่า
มันมีคนอีกประเภทนึงที่ชอบเว้นวรรคแบบแปลกๆ กูเคยเห็นเขียนส่งมาในเมล์ทำนอง "ดิฉันขอ เรียน ปรึกษา และแจ้ง ให้ทราบ ดัง ต่อไป นี้"
กูอ่านแล้วรู้สึกเหมือนจะสำลักน้ำตาย
>>747 แบบนั้นกูอ่านแล้วเหมืนกูสะดุดล้มไรสักอย่างตลอด แต่ก็มีเหมือนกันที่วรรคแบบนั้นเน้นอารมณ์ด้วยการแยกคำแบบ >>>/animanga/1462/863
แต่ถ้าใช้แบบคำธรรมดานี้กูอยากตบให้ไปจัดวรรคใหม่เลยวะ อารมณ์มันสะดุด
พูดถึงภาษาสก๊อย อีคำว่านะค่ะ มันกำเนิดมาได้อย่างไร ไปแร้วนะอีก กูควรต้องทัมจัยชิมิ
นิยายก็อบบารามอสมาขายเอาตังค์เว้ยเฮ้ย กรณีแบบนี้รีพอร์ทได้ป่าววะ
http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1295704&chapter=1
มีโม่งไปเม้นท์แล้วสินะ กูฮาว่ะ 555 ดูสิจะเอาไง
>>744 มันมีคำพูดที่ว่า Der Mensch ist ein Gewohnheitstier = Man is a creature of habit ก็คือ มนุษย์เป็นสัตว์ที่จะทำอะไรๆ และเปลี่ยนแปลงวิธีการใช้ชีวิตไปตามความเคยชิน อะไรที่เห็นว่าใช้แล้วดีใช้แล้วสะดวก ก็จะใช้อย่างนั้นจนเคยชิน จนกลายเป็น norm ไปในที่สุด หลายๆครั้งภาษามันก็เปลี่ยนไปตามความเคยชินในการใช้ เช่นแต่แรกคำๆหนึ่งอ่านออกเสียงแบบหนึ่ง แต่คนในสังคมอาจอ่านมันเป็นอีกแบบมากๆเข้า สุดท้ายราชบัณฑิตฯก็อาจออกมาบอกว่า โอเคอ่านได้สองแบบ หรือในภาษาที่มีการผัน noun/ verb อะไรทั้งประโยคอย่างภาษาเยอรมันภาษารัสเซียก็จะเห็นตรงนี้ได้ชัดเหมือนกัน เพราะแกรมม่าหลายๆอย่างจะถูกลดทอนไป หรือเปลี่ยนไปเพราะความเข้าใจผิดของคนในสังคม
หรืออีกอย่างหนึ่ง มันก็มีสิงที่เรียกว่า Ethnolect ก็คือ ภาษาใดภาษาหนึ่งที่ถูกพูดโดยอีกกลุ่มชาติพันธุ์ที่เข้ามาอยู่ในสังคมนั้น แล้วแกรมม่าหรืออะไรก็ตามของภาษามันเปลี่ยนไป เช่นชาวตุรกีในเยอรมัน หรือพม่าในไทยเองก็คงใช่
แต่ทีนี้ ภาษาสก๊อยมันไม่ได้อยู่ในทั้งสองกรณีนี้ คือมันไม่ได้เกิดขึ้นเพราะภาษาเป็นแบบนี้แล้วใช้ง่ายกว่า (ใฌ้ญากเฮี่ยๆเฬยค่) และสก๊อยก็ไม่ใช่กลุ่มชาติพันธุ์ที่ใช้ตัวสะกดอีกระบบต่างไปจากไทย แต่มันเหมือนการหา identity ให้ตัวเองมากกว่า เฮ้เราคือสตรีที่ชื่นชอบการใช้ชีวิตอยู่กับความเร็วบนเบาะหลังมอเตอร์ไซค์ และพวกเราใช้ภาษาแบบนี้ หรืออะไรก็ว่าไป
ซึ่งกูไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ว่าภาษาสก๊อย เช่น ค้ะ ค๊ ก่ มันจะทำให้ภาษาไทยแต่เดิมเปลี่ยนไปไหม เพราะ หนึ่ง มันใช้ยาก สอง ขอบเขตการแพร่ของภาษานี้มันไม่เร็วหรือกว้างพอที่จะแพร่ไปในระดับกว้าง สาม สังคมหลายๆกลุ่มมองภาษาลักษณะนี้ในแง่ลบ มองว่าเป็นการดีเกรดตัวเองถ้าไปใช้ภาษานี้ กูว่าคำว่า นะค่ะ ยังน่าเป็นห่วงกว่า /ร้องไห้
หรือคำอื่นๆที่ใช้กันเป็นพักๆแล้วหายไปก็ดี เช่น ขิงๆ ฝุดๆ อย่างแรง อะไรก็ว่าไป มันก็ปรากฏขึ้นมาแค่ช่วงหนึ่ง ถูกใช้แค่ช่วงหนึ่ง พอผ่านจากระยะเวลานั้น เราก็จะมองว่า เหย คนใช้คำนี้แม่งตกยุคว่ะ มันเลยไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงทางภาษาแบบถาวรขึ้น ราวๆนั้น
>>756 Der Mensch ist ein Gewohnheitstier = Man is a creature of habit นึกถึงคำพูดของฮันน่า อาเรนด์ที่ว่า"ความชั่วร้ายเกิดจากhabit=การกระทำตามโดยไม่ไตร่ตรอง"เลย
กูไม่เคยอ่านงานของอาเรนด์โดยตรงแต่เคยอ่านที่เอาไปเทียบกับไฮเด็กเกอร์ที่เป็นอ.อยู่ แนวคิดของเธอก็ง่ายๆ เธอเชื่อการขาดการไตร่ตรองในสิ่งที่ทำเพราะเป็นสิ่งที่ทำตามกันมา ทำอยู่บ่อยๆ หรือทำตามสังคม(เรียกรวมๆว่าhabit)คือต้นตอของความชั่วร้ายและสาเหตุที่คนทำและยอมรับเรื่องร้ายๆได้ง่ายๆ เธอประกาศว่าhabitคือรากเหง้าของนาซี ชาวเยอรมันไม่ต้องหารละทิ้งและลืมhabitของเยอรมันก่อนสงคราม(habitในที่นี้หมายถึงความทรงจำและสิ่งที่เป็น/เคยเป็น) พวกเขาจึงยอมรับผู้ที่จะ"ฟื้นฟู/รักษา"habitของเยอรมันไว้
ปล. ไม่เกี่ยวกับภาษาแล้วแฮะ
งามของมึงนี่ต้นฉบับเยอรมันหรือแปลไทยวะ
กุอ่านแปลอิงแม่งสำนวนธรรมดาชิบหาย
กุไปเปิดดูรักเมื่อคราวห่าลงมา มึงจำชื่อสำนักพิมพ์บทจรไว้เลย
แม่งแปลเหมือนใช้ gg translate แล้วมาเรียบเรียงประโยคเอาทีหลัง
ทั้งเล่มเต็มไปด้วยคำเชื่อม 'แล้วก็' 'แล้วก็' แถมใช้ติดๆกันอีก
เอ่อ... ขอพื้นที่ให้สมองอันจ้อยของกูแทรกตัวนิด... มีใครอ่านเรื่อง อารมณ์เศร้า เลม่อนเค้ก (The particular sadness of lemon cake) บ้างไหม... กูอ่านจนจบแล้ว wtf เล็กน้อย สัญลักษณ์บางอย่างที่เค้าใส่มาในเรื่องกูก็ไม่เข้าใจ มองไม่เห็น แต่อ่านจบแล้วรู้สึกดีว่ะ รู้สึกว่าเนื้อเรื่องมันไม่มีความแฟนตาซีใดๆ ทั้งที่มันแฟนตาซีฉิบหาย *ซับ* เลยอยากจะรู้ว่าคนที่อ่านแล้วคิดยังไงบ้าง ขอบคุณ...
สวัสดีครับทุกคน นี่ก็ใกล้จะงานหนังสือแล้ว อยากให้เพื่อนโม่งแนะนำหนังสือที่ตัวเองประทับใจกันหน่อยครับ เผื่อเราจะซื้อบ้าง
พูดถึงงานกนังสือจัดมีตติ่งรอบสองไหมกูอยากไปอีก
ถ้าnon-fiction ปกติกูซื้อของโอเพ่นเวิลด์ทุกเล่มนะ ลองอ่านดูถ้าชอบแนวนี้สนพ.นี้มีหนังสือน่าอ่านเยอะ
ส่วนfictionกูกะไปสอยคังซีกับมินจายองของมติชน ไซฮั่นปกแดง ที่เหลือก็ดูๆไปตามเรื่องตามราว
ว่าไปมีหนังสือแนะนำเกี่ยวกับปัญหาในครอบครัวไม่เน้นรักๆใคร่ๆมั่งมะ ได้อ่านบ้านของวันพรุ่งนี้กับจะเป็นผู้คอยรับไว้ไม่ให้ร่วงหล่นแล้วรู้สึกหน่วงๆในใจว่ะ
มีใครอ่านเรื่องร้านชำสำหรับคนอยากตายรึชื่ออะไรทำนองนี้แหละ ที่เขียนโดยคนฝรั่งเศษอะมึง น่าจะของสนพ.ฟรีฟอร์ม คือกูอ่านแล้วก็หน่วงๆดี แต่ยังไม่ค่อยเข้าใจความหมายที่เรื่องต้องการสื่อเท่าไหร่ ใครก็ได้มาถกกับกูที
H.A.C.K นิยายที่บางลงเรื่อยๆ จนตอนนี้ไม่แน่ใจว่ามันเป็นหนังสือหรือผ้าอนามัยเป็นยังไงบ้างวะ
จำได้ว่าอ่านตอนสุดท้ายที่ไปสวนสัตว์ร้างหรืออะไรนี่ล่ะ ที่มีพวกจระเข้กลายพันธุ์และพระเอกรู้ว่าจริงๆแล้วตัวเองเป็นตัวทดลองหรือเด็กหลอดแก้วหรืออะไรสักอย่าง
จากนั้นไงต่อ
ไม่ได้อ่านอีกเลยว่ะ กูอ่านเล่มสุดท้ายคือเจอคนมีหัวเป็นจระเข้ แต่ไม่ค่อยสนุกแล้ว มันไม่จบซักทีแถมออกเล่มบางเฉียบแข่งกับผ้าอนามัยอีก ทั้งเรื่องกูจำแค่มิสเตอร์อาร์ได้คนเดียวเอง
มันเป็นนิยายที่ ทำไมมึงไม่เฉลยปมแล้วจบซักทีวะ พากูไปเจอตัวเหี้ยตัวห่าอะไรอยู่ได้ มึงจะตั้งแก๊งค์แข่งกับอีพวกชุดดำในโคนันรึไงวะ นานเหี้ยๆที่มันยังไม่เฉลยบอสของมันอะ
กูอัดอั้นอยากบ่น มันเหมือจะทำแบบซีรีย์ยาว เรื่องใหญ่ๆ เหมือนจะดูดีแต่ก็เล่นไม่เฉลยสักปม(คืดว่าคงไม่ได้วางโครงดีๆมาก่อน สถานะมันต่างกันเกินจะล้มไงวะ) แล้วเรื่องก็วนอยู่ที่ บุกสักที่>เจอตัวประหลาด>หนีๆ สู้ๆ>ล้วงข้อมูลได้นิดๆ(แต่กว่าจะเฉลยมาสักเรื่องก็...นะ)
แล้วก็ลูป แล้วแม่งก็ไม่ใช้การ์ตูนรายสัปดาห์ด้วยไง กว่าจะมาทีคนก็ลืมหมด แล้วบางลงๆแบบบอกเลยว่าคนเขียนจะหมดมุกละจ๋าอะไรแบบนี่เลย
สรุปว่าไม่มีใครตามต่อเหมือนกูสินะ คือถ้ามันรวมๆเล่มมาออกหนาๆหน่อยกูก็อาจตามนะ แต่ออกมาบางเฉียบแบบนี้ก็ไม่ไหว เปิดๆอ่านก็วนลูปอย่างที่พวกมึงว่า ไปทำภารกิจ > มีอะไรสักอย่างผิดพลาด > ได้เบาะแสเพิ่ม
ตกลงมีถึงเล่มไหนแล้ววะ กูไม่ได้ตาม แค่เคยเห็นผ่านๆ ออกมาซะเยอะ เขียนกี่ปีแล้วหว่า
เฮ้ย โม่งตัวไหนสั่งสามชาติเหนือเขนยไว้เหมือนกู เจ๊หลินโหม่วแกออกมาประกาศคืนเงินแล้วนะเว้ย ใครไม่อยากรอรีบฉวยโอกาสนี้ขอเงินคืนโดยพลัน
http://writer.dek-d.com/w/writer/view.php?id=1289952.
กูอยากให้พวกมึงดูความเหี้ยของเรื่องนี้
หนังสือเจ๊หลินไม่พร้อมรอเป็นปีๆห้ามจองเด็ดขาด รอเจ๊แกพิมพ์ออกมาแล้วค่อยสั่งเหอะ
เจ๊หลินโหม่วบอกจะเสร็จเมื่อไหร่มึงใส่เพิ่มไปได้เลย+1ปี
รอบนี้แม่งดราม่าทั้งคนแปล คนวาด คนซื้อ กูเซ็ง
พูดตามตรง ไม่ทีปัญญาออกตามกำหนดได้ อย่าเปิดจองเก็บเงินเลย แม่งยังกับสัญญาทาส
อะ กูลองอ่านมาแล้ว จะบอกว่าเหี้ยชิบหาย
คือนางเอกแม่งเปิดประตูเข้าไปเจอแฟนเย็ดกับคนอื่นอยู่ นางเลยจะเลิกแต่พระเอกไม่เลิกเว้ย ใช้กำลังจะข่มขืนแต่นางเอกสลบไปก่อนเลยไม่ได้ทำ นางเอกตื่นมาร้องไห้โฮๆนึกว่าเสียตัว พระเอกเลยตีเนียนลวนลามไปเรื่อย กูอ่านถึงตรงนี้กูก็ปิด กูให้โอกาสห้าบทแรกเท่านั้น
เทยฟุทำตัวเรื้อนไปทุกห้องเลยจริงๆ
เจอเมื่อไหร่จะเอาก้อนหินขว้างแล้วโยนใส่รถขยะ
กูไปเจอบทสัมภาษณ์เอเจนต์นิยายของอเมริกามาว่ะ
https://www.guernicamag.com/interviews/the-art-of-agenting/
>>838 มั่ยยยยย รสนิยมการแต่งนิยายกูไม่หีแตดขนาดนี้ 555555 ถ้ากูแต่งกูคงไม่ชวนให้มึงดูด้วยคำว่าเหี้ยหรอกค่ะ กูจะแบบ ทุกคนค่ะ นิยายเรื่องนี้สนุกเจรง ๆ มาดูกันมา
เมื่อวานกูพึ่งลงนิยายไปแล้วคุ้ยหานิยายตัวเองในอีหมวดรักเงี่ยน แล้วไปเจอเข้าพอดีเว้ยตอนแรกก็งงเรื่องย่อทำไมเส็งเคร็งจังพอกูกดเข้าไปอ่าน แค่บทนำกูก็ปิดล้าว ตอนนั้นกูอยากสรุปให้พวกมึงฟังกันนะคะ แต่ตีหนึ่งกว่า ๆ กูง่วงกูเลยแปะไว้
พวกมึงนี่นะ... เห็นแก่ความอยากเผือกของพวกมึง กูจะย่อเมล์เจ๊หลินโหม่วให้ก็ได้คร่าวๆ ดังนี้
มหากาพย์การทำต้นฉบับนี้เริ่มจากการเปลี่ยนนักวาดภาพประกอบคนแล้วเล่า สรุปแล้วเปลี่ยนมาทั้งหมดสี่คน เฉียนอวี๋เป็นคนสุดท้าย
ฝีมือได้ข่าวว่าเลิศเลอมาก ขนาดนักเขียนยังออกปากชม แต่ประเด็นคือแม่งวาดช้ามาก หนังสือจะออกสี่เล่มภาพปกยังเสร็จอยู่เล่มเดียว
ตอนแรกเจ๊เลยจะให้โหวตเลือกภาพของนักวาดอีกคนคือ ENO (ที่มีภาพสำเร็จแล้วแต่ไม่ถูกใจเจ๊) ใครขี้เกียจรอก็เอาปกนี้ไปเลย ปรากฎผลโหวตแม่งแตกเป็นหลายสาย บางคนก็ว่าจะเอาของไม่สมบูรณ์มาขายเราเหรอ บลาๆๆ เจ๊เลยตัดปัญหาแม่ง ไม่ต้องให้เลือกแล้ว พวกมึงเอาภาพเฉียนอวี๋ไปให้หมด แต่เสร็จเมื่อไหร่ไม่รู้นะ เอางี้ละกัน ใครรอได้จะแถมโปสเตอร์สี่สีสวยงามให้สามแผ่น แต่ใครจะเอาของแถม พวกมึงหมดสิทธิทวงเงินคืนนะเว้ย
จงนั่งรอต่อไปอย่างไร้ปากเสียง ส่วนใครจะเอาเงินคืนก็ได้ โดยปฎิบัติตามเงื่อนไขที่พวกกูกำหนดมาดังนี้ 23.1-23.4 ถ้าปฎิบัติไม่ถูกต้องครบถ้วนกูไม่คืนเงินนะ แล้วมึงก็ไม่ใช่ลูกค้า VIP ของกูแล้ว ของแถมก็ไม่ต้องเอา
ก็ตามนั้น จบข่าว
>>843 กูล่ะดีใจที่ไม่หลวมตัวไปอ่านตอนเพื่อนมันชวน เห็นมันด่าแล้วด่าอีกว่าหนังสือโคตรแพงแต่เสือกสนุกจนลงแดง
กูซึ้งเจ๊หลินแกมาตั้งแต่ม่านม่านชิงหลัวละ จองกันข้ามปี รอจนเหงือกแห้ง แถมพอได้มาแล้วเสือกรู้สึกไม่คุ้มค่าอีก เชิงอรรถแม่งจะเยอะไปไหน มึงไม่ต้องใส่มาก็ได้มั้งครับ บ้ามากเชิงอรรถเกือบร้อยหน้า มีหน้าสีด้วย แล้วรูปกระกอบคำ มึงเอาคำละ 1 รูปก็ได้ นี่มึงเล่น คำละหน้า ใส่มาสามรูป กรูว่า เจ๊ใส่รูปไปเยอะๆ เพื่อเพิ่มมูลค่าชัวร์ว่ะ เห็นแล้วโคตรโมโห ยิ่งตอนนี้เห็นมีคนมาปล่อยบิตยิ่งโมโห แม่ง กูซื้อมาเป็นพันนน
กูอยากอ่านนิยายนะ เล่มก็ดีด้วย แต่พฤติกรรมอีเจ๊นี่กูไม่ชอบว่ะ รำคาญ มึงจะดองงานไว้ทำไมวะ แปลช้าไม่ว่านะ แต่ข้ามปีข้ามชาติ สามชาติสามภพนี่มันก็เกินไปว่ะ ทำแบบนี้แทนที่ลูกค้าจะซื้อ กลายเป็นไล่เขาหนีไปหมดแล้ว
กูยอมอ่านงาน เลยเชียร์ให้สนพ ที่มืออาชีพมากกว่าเจ๊ได้lcนี้ว่ะ อย่างสยาม แจ่มใส มติชน งานด้อยกว่าพอประมาณ แต่ราคาถูกลงกว่าครึ่ง แถมมีความรับผิดชอบ ไม่มีดราม่าป่วยประสาทแบบนี้ด้วย
perfectionistที่ไหนเขาไม่ตรงต่อเวลาวะ กูพึ่งเคยเห็นแบบอีเจ๊นี่แหละ
ของจริงเขาต้องทั้งตุณภาพ+เวลาเป๊ะๆดิ
ถามว่าภาพปกสวยไหม... เจ๊แกส่งมาให้ดูทั้งของ ENO และเฉียนอวี๋ สำหรับกูมันไม่ได้แตกต่างกันมากอ่ะ รู้สึกว่าเฉียนอวี๋ลงสีออกช้ำๆ ด้วยซ้ำไป
กูไม่ได้ซีเรียสเรื่องภาพประกอบอยู่แล้ว จริงๆ ไม่มีก็ได้ เนื้อเรื่องมันดีอยู่แล้ว ส่วนนักวาดที่เปลี่ยนไปเรื่อยๆ มีเหตุผลดังนี้
ENO --> ขอถอนตัวเลิกวาดกลางคัน
เมาจวิน --> ขาดการติดต่อไป
นักวาดไทย --> ขอถอนตัว
เฉียนอวี๋ --> หวังว่าจะเป็นคนสุดท้าย
กูดูทรงแล้วคิดว่าเจ๊แม่งคงเรื่องมากจนนักวาดทนไม่ไหวขอถอนตัวน่ะแหละ อย่างอีโนนี่ภาพสวย แต่เจ๊แกบอกว่ามันไม่ใช่ ! ตงหัวของกูจะพิงต้นไม้กอดอกนอนหลับได้ไงวะ มันไม่ใช่ตงหัว ! วาดใหม่ๆ นักวาดเลยถอนตัวแม่ง กูอ่านแล้วเหนื่อยแทน
ส่วนใครอยากอ่านเมล์เต็มๆ กูงก กูไม่ให้มึงอ่านหรอก มันเป็นความบันเทิงรายสัปดาห์ที่มีแต่คนที่เอาเงินไปดองอยู่เท่านั้นพึงได้รับเว้ย หึหึหึ
เสียดายว่ะ ที่จริงกูอยากอ่านหนังสือเจ๊หลินนะ เคยอ่านสมัยก่อนๆ อย่างจอมนางฯ ที่ตอนนั้นพิมพ์กะฟิสิกส์เซนเตอร์ใช่ปะถ้าจำไม่ผิด แต่หลังๆ รู้สึกไม่โอเคกับสารพัดเงื่อนไขของแกที่ทำให้กูรู้สึกว่าคนอ่านต้องไปกราบกรานอ้อนวอนขออ่าน ทำให้มันยุ่งยากวุ่นวายเพื่อสกรีนคนอ่าน ขายให้เฉพาะคนที่อยากอ่านจริงๆ ทำตัวเป็นคนอ่านผู้มีคุณภาพผ่านมาตรฐานแกได้เท่านั้น เลยบายดีกว่า หนังสือดีๆ สนุกน่าอ่านในโลกนี้มีอีกเยอะชนิดที่ชาตินี้ทั้งชาติกูคงอ่านได้ไม่หมดอยู่แล้ว แล้วถ้าจะดองนานขนาดนี้กูว่าถ้ากูเริ่มเรียนภาษาจีนซะตั้งแต่แรกที่แกเริ่มแปล เผลอๆ จะอ่านต้นฉบับได้ก่อนแกพิมพ์ออกมาครบอีกปะวะ อีกอย่างคือกูอิจฉาด้วยแหละ ถ้ากูมีความสามารถมีปัญญาจะหางานสนุกๆ มาแปลได้ ติดต่อลิขสิทธิ์เองพิมพ์เองได้ขนาดนี้ กูก็อยากแปลงานที่กูเห็นว่าดีเห็นว่าสนุกให้คนได้อ่านกันเยอะๆ ไหนๆ ก็ลงแรงแปลแล้วทั้งทีอะ แต่ก็ได้แต่เพ้อไปงั้นแหละเพราะไม่มีปัญญา เห้อ
กูอยากรู้จังว่ะ ว่านักวาดไทยทีเข้าตาเจ๊หลินเป็นใคร นางต้องเทพมากแน่
>>850 กูละสงสัย ลิขสิทธิ์หนังสือนี่มันไม่ได้หมดทุก 3 ปี 5 ปีหรือวะ กว่าจะออกหนังสือมาได้ เจ๊หลินมิต้องเสียค่าลิขสิทธิ์ไปฟรี ๆ รอบนึงเลยเหรอวะ หรือว่าค่าลิขสิทธิ์มันถูกมาก? แล้วทำไมเจ๊ไม่ใช้ปกดั้งเดิมฉบับจีนให้มันหมดเรื่องไปวะ? อีกอย่าง เจ๊ลืมไปหรือเปล่านี่ว่าเจ๊ไม่ใช่คนเขียนนะ เป็นแค่คนแปล จะมาทำมีอิมเมจตัวละครในหัว ตัวละครกูงั้นงี้ได้ยังไงกัน?
ป.ล. มึงก็ถือซะว่าอีเมลรายสัปดาห์จากเจ๊เป็นดอกเบี้ยเงินจองของมึงก็แล้วกัน กูว่าเผลอ ๆ เจ๊หลินจะใช้สมองกับอีเมลรายสัปดาห์มากกว่าตอนแปลอีกละมั้ง
>>853 เรื่องลิขสิทธิ์นี่ไม่รู้เจ๊แกไปคุยไว้ยังไงว่ะ อาจจะ 3-5 ปีตั้งแต่ออกเป็นรูปเล่มมั้ง ถึงได้ใจเย็นขนาดนี้ มึงอย่าพูดไป บางทีเจ๊แกรู้ดีกว่าคนเขียนอีกนะเว้ย คุ้นๆ ว่าเจ๊แกเขียนเล่าไว้ที่ไหนซักแห่งว่าเคยเขียนกลับไปท้วงคนเขียนว่าพระเอกนางเอกมันจะเดินทางกี่ชั่วยามถึงเมืองนี้ได้ไง มันไกลกว่านั้นนี่หว่า ฯลฯ จนคนเขียนยอมรับว่าผิดแล้วก็แก้ให้นางด้วย เคสนี้กูว่าแม่งทำเกินไปจริงๆ ว่ะ เป็นนักแปลนะไม่ใช่บ.ก.
เจ๊หลิน ลวิตร นิ้วกลม หมอป๊อป
ชาตินี้มึงก็วนกันอยู่แค่นี้แหละ ตั้งแต่ขยะฟุแม่งเสนอหน้าเข้ามา
อยากตามพวกที่หนีไปคุยที่เล้าเป็ดกลับมากระทู้นี้ยังไงไม่รู้ www
ถามนิดนอกจากพวกสนพ.ln กับทาเลนซ์ มีเจ้าไหนเอานิยายญี่ปุ่นมาแปลอีกบ้างหว่า กูชอบโทนอารมณ์ของพวกนิยาญี่ปุ่นนะ กูอธิบายไม่ถูกเหมือนกัน แบบกูอ่านนิยายไทยมันจะมีโทนอารมณ์แบบหนึ่ง
>>861 แจ่มใสไง มีพวกเฮียวกะ สึคุโมโดะไรงี้ ไม่เน้นนิยายมีฉากวาบหวิวเท่าไหร่ แต่นิยายญี่ปุ่นที่เน้นอารมณ์แบบผู้ใหญ่ เท่าที่นึกออกก็มีพวกอมรินทร์ มติชน ฟรีฟอร์ม ไรงี้ ไม่ได้หมายความว่า 18+ ไรงี้นะ แต่มันซับซ้อนกว่านิยายวัยรุ่นอ่าน ของผีเสื้อนี่รู้สึกจะมีเอโดงาวะ รัมโปด้วย แต่เอากึ่งๆนิยายกึ่งๆชีวประวัติก็โต๊ะโตะจัง เด็กหญิงข้างหน้าต่าง เป็นมุมมองเด็กผู้หญิงในช่วงสงครามโลก พ่อต้องไปรบแล้วตัวเองอยู่กับแม่ สนุกดี
>>860 กูก็ไปๆมาๆมู้นั้นกับมู้นี้นะ ไม่อยากพูดเท่าไหร่เพราะมีไอ้เหี้ยโทรลมันป้วนเปี้ยนอยู่อะดิ
>>862 แจ่ทใสกูรวมเป็น สนพ.lnอะ(เออ แต่จริงๆก็ไม่ใช้lnหมดอะนะ) พวกอารมณ์ผู้ใหญ่หน่อยนี้ละที่กูอยากอ่าน ขอจดไว้แล้วเดี๋ยวกูไปหา ใกล้งานละเดี๋ยวกูไปซื้อ มึงมีเรื่องไรแนะนำบ้างมั้ยกับอีกเรื่องคือนิยายโรคจิตแต่โรคจิตอย่างไม่น่าแหวะ(ตย.อย่างโรคจิตน่าแหวะคือ10คดีบาป)นอกจากgoth(เรื่องนี้กูอ่านแล้ว)พวกมึงมีเรื่องไรนำเสนออีกบ้างวะ
>>863 กูชอบพระอาทิตย์เที่ยงคืน อันนี้จิตนิดนึง แต่ดาร์กมาก จะเป็นแนวเรื่องเล่าจากหลายๆคนมาผูกเข้าด้วยกัน ดูเหมือนไม่เกี่ยวข้อง ไม่รู้จักกัน แต่มีผลกระทบต่อกันเป็นลูกโซ่ สืบสวนหน่อยๆ แต่เน้นอารมณ์กับจิตใจคนมากกว่า
โคโคโระ นัตสึเมะ โซเซกิ อันนี้แนะนำเลย ภาษาสวย สื่อความหมายดีโครต เรื่องหม่นๆเทาๆไปขั้นมืดนิดนึง
คำสารภาพ จิต เลือด อธิบายเพิ่มเติมจากในหนัง เรื่องราวกระชากอารมณ์และตับไต
พวกฉันหายไปในวันหยุด GOTH Zoo อะไรพวกนี้มึงอ่านรึยังวะ กูเห็นเนชั่นเอามาขายอยู่นะ
โตเกียวทาวเวอร์ เกี่ยวกับความสัมพันธ์ในครอบครัว ไม่เน้นรักใคร่แบบหนุ่มสาว ดราม่าจัดเต็ม
บันทึกน้ำตาหนึ่งลิตร หนังสือไม่หดหู่เท่าหนัง ออกแนวให้กำลังใจตัวเองว่าต้องสู้กับโรคร้าย
พวกนิยายของมูราคามิไง Norwegian Wood,1Q84 ฯลฯ
จะว่าไป กูกำลังหาหนังสือของมิยาซาวะ เคนจิ ที่แปลไทยอยู่ มันมีใครหยิบมาแปลมั่งไหมวะ?
มุราคามิอ่านเล้มไหนก็ได้ที่นพดลไม่ได้แปล
จริงๆ สยามอินเตอร์ก็ได้นิยายญี่ปุ่นตัวเด็ดๆ ไปหลายเรื่อง แม่งไม่โฆษณา ออกมาแล้วเงียบฉี่เป็นเป่าสาก ส่วนหนังสือมิยาซาว่า เคนจิ มีแปลไทยแล้วหนึ่งชื่อรถไฟสายทางช้างเผือก อ่านไม่ค่อยรู้เรื่อง งงๆ ไม่ใช่แปลไม่ดีนะ แต่งงๆ สไตล์ญี่ปุ่นว่ะ
โม่ง พวกมึงอ่านนิยาย ณ บ้านวรรณกรรมกันบ้างเปล่าวะ มึงคิดเหมือนกูมั้ยว่านักเขียนใหม่ ๆ ของ ณ บ้านฯ ใช้สำนวนราวองค์ป้าทมลงประทับ ถึงงานประกวดมันจะชื่อทมยันตีอวอร์ด ก็ไม่จำเป็นต้องเขียนด้วยสำนวนป้าทมก็ได้มั้งวะ
กูว่าสนพ.บ้านวรรณกรรมหนังสือโคตรแพงเลย... ซื้อไม่ลง...
แหมกูไม่ได้เข้าสักพักมีประเด็นเรื่องปกเจ๊หลินอีกแล้ว นั้นไงปัญหาเยอะไม่จบไม่สิ้นสมเป็นเจ๊แก กูเคยบ่นไว้แรกๆวันนี้ก็ยังเหมือนเดิม
บางทีนะกูก็คิดว่าแม่งใช้ข้ออ้างมากมายสารพัดแบบหรือไง ราคาก็แพง งอกเล่มไม่พอ แถมงานช้ามาก กูขออวยพรคนที่สั่งซื้อให้พวกมึงไม่ต้องรอนาน
ยาว3ปีแบบม่านม่านนะ ตอนม่านม่านมีปัญหาเรื่องเนื้อหาบางจุดไม่สมจริงจะขอปรับแก้จึงต้อง ปรึกษาจวงจวงก่อน กูนี้เอิ่ม แบบนางเยอะเนอะ
จะสมจริงหรือไม่ก็งานเค้าป่ะว่ะ ยังจะขอไปปรับแก้ เพื่อ
ใครอ่านแล้วช่วยบอกเราทีนะคะ ว่าปรับให้เหนือชั้นกว่าอาเธอร์ โคนันดอยล์นี่คืออะไรกัน แล้วคือเอามุขเขามาเล่นแบบนี้ไม่ต้องจ่ายค่าลิขสิทธิ์หรืออะไรเหรอ หรืออะไรยังไง งงแรงมาก
กูสงสัยว่ะเพื่อนโม่ง ว่าทำไมนิยายอังกฤษมันถึงอธิบายเรื่องอาหารได้น่าแดกจังวะ ไม่ว่าจะเป็นซีรีย์ผจญภัยทั้งหลายแหล่ของอีนิด ไบร์ทตัน หรือแม้แต่แฮร์รี่ แต่พอมาแดกอาหารอังกฤษจริงๆนี่โคตรกาก แม่งมีปมด้อยกับอาหารของตัวเองเปล่าวะเลยต้องเอามาชูคอในหนังสือ หรือกูคิดไปเอง
พูนิก้าคงเข้าใจแล้วสิว่าอีนางเอกน่ารำคาญ
เพื่อนโม่ง กูขอแทรกแปบนะเว้ย คือทำไงดีวะ กูรู้สึกผิดมากอ่ะ ประเด็นคือกูหาซื้อหนังสือให้เป็นของขวัญเรียนจบให้พี่รหัสกู เลือกนิยายก็ไม่รู้ว่าพี่เขาชอบอะไร กูเลยเลือกซื้อหนังสือของนิ้วกลมให้พี่เขาอะ หลังจากนั้นกูก็คนพบมู้โม่งที่คุยกันเรื่องความ....ของหนังสือของนิ้วกลม เหี้ยยย กุควรไปขอขมาพี่เขามั้ยวะ //กูไม่เคยอ่านของนิ้วกลมมาก่อน มาฟังเพื่อนโม่งสับเละแล้วกูรู้สึกผิดกับพี่กูมากเลยอะ
ถ้าคนเขียนการินเป็นคนเดียวกับที่กูคิดไว้ นางก็น่าจะหมอยหงอกแล้วละว่ะ ยังจะเขียนนางเอกน่ารำคาญอีก
>>885 ไอ้พวกเห่อหมอยในนี้มันก็แฟนนิ้วกลมมาก่อนนั่นแหละ
แต่พอเริ่มมีคนวิจารณ์ว่ามันกลวงยังไง ไอ้พวกนี้ก็คิดว่ากูควรตามกระแสไปจะดูฉลาดกว่า
เหมือนมุราคามิ แม่งก็อ่านแปลนพดลมาก่อนทั้งนั้น
พอกูเข้ามาวิจารณ์หน่อย ต่อมาแม่งก็วิจารณ์ตามกู
ไร้สมองกันทั้งนั้นแหละในนี้ ไว้วันหลังกูจะมาวิจารณ์ลวิตรให้พวกมันฉลาดขึ้นดูบ้าง
พูดถึงผู้หญิงน่ารำคาญ นึกถึงมิโคชิบะกาคุโตะ ตัวละครหญิงก็น่ารำคาญชิบหาย
ถ้าไม่ติดตรงกาคุโตะสเปคนะ อ่านไม่จบแหงๆ
โม่งดาวพลูโตแม่งก็งี้ละ พอเขาถามกลับก็หนีประจำ ครั้งก่อนถามว่ากูอ่านหนังสือภาษาอังกฤษอะไร เจอกูแปะชื่อหนังสือทีไม่กลับมาตอบเลยวะ
นิ้วกลมกูอ่านได้แต่หนังสือพาเที่ยวว่ะ อย่างน้อยก็เป็นFactไม่เวิ่นเว้อมากนัก แต่นิยายนี่กูแบนชิบหายเลย
878> ทำไมกุรู้สึกทะแม่งๆ กับคำโฆษณาจัง ไอ้ "ถูกพลิกให้เหนือชั้นกว่าต้นฉบับ" น่ะ
คือเคยอ่านการ์ตูน กับนิยายแค่เล่ม 1 แล้วกรุรู้สึกว่ามันเสิ่นเจิ้นมากกว่า เหมือนหยิบเอาแค่ชื่อตัวละครมา วัตสัน โฮล์มมาใช้แค่นั้น เรื่องสืบสวนก็กากชิบ...
>>กูเคยพาเพื่อนที่ยึดหนังสือเที่ยวญี่ปุ่นของนิ้วกลมเป็นคัมภีร์ไปเที่ยวญี่ปุ่น แต่โชคร้ายที่คนที่มาด้วยกันไม่ใช่ฮิปสเตอร์ แต่เป็นซิ้มๆ ที่นิยมการเซลฟี่ทุกสามก้าว ทริปนั้นแม่งหายนะมาก...
พูนิก้าแม่งกากจนกูแทบจะเลิกตามละ บางเรื่องที่สนุกดีก็เสือกดองซะงั้นบักห่า อลิสกูเงี้ยเล่ม 2 รอมาสามชาติยังไม่ออก เน้นปั่นเรื่องกากๆที่เด็กเห่อหมอยมันอวยกัน การตลาดแม่งการตลาดจริงๆ
>>906 https://fanboi.ch/subculture/1074/
ต้นเรื่องเริ่มแถวๆ400ตอนคุยเรื่องmagiกับแฮรี่ มึงถามกูว่า https://fanboi.ch/subculture/1074/437/ กูเลยตอบมึงว่า https://fanboi.ch/subculture/1074/438/ เข้าใจตรงกันนะ
พวกมึง กูขอถามหน่อย พวกนิยายไทยเก่าๆ ที่พวกมึงว่าภาษาโอเคอ่ะมันอยู่สำนักพิมพ์อะไรเหรอ? กูว่างานหนังสือจะลองไปตามอ่านดูว่ะ แล้วนิยายเก่าๆมีแนวๆไหนที่ไม่ใช่แนวรักบ้างไหม? ขอบคุณล่วงหน้าจ้ะ
>>910 กูแนะบ้านของวันพรุ่งนี้ ว.วินิจฉัยกุล ไม่เน้นรักใคร่ เพราะเป็นปัญหาเกี่ยวกับครอบครัว เหมืองแร่ เป็นเรื่องสั้นเกี่ยวกับชีวิตการทำงานในเหมืองแร่ของนักศึกษาที่โดนรีไทร์ออกจากมหาลัยแล้วไปทำงานเหมืองแร่ดีบุกที่ภาคใต้ ไม่มีรักเลย มีแต่งานกับปัญหาที่ต้องฝ่าไปให้ได้
กูชอบจันดารานะ เนื้อหาแม่งเหี้ยมาก แต่ภาษามันสุดยอด
คำพิพากษา?
กูถามความเห็นพวกมึงหน่อย มึงคิดว่านิยายแฟนตาซีไทยแต่ละสำนักพิมพ์เป็นไงบ้างวะ
อย่าง 1168 นี่กูอวยแค่ของ Finch อ่ะ ส่วนคนอื่นๆ อย่าง ringtale กูปลื้มแค่เรื่องแรกของเจ๊แกว่ะ ไอ้เรื่องที่มีรร.หมอผี แต่พระเอกแม่งแกรี่เกินไป อ่านได้แต่ไม่สมควรซื้อเก็บ ส่วนคนเขียนจอมโจรอะ กูไม่ปลื้มนิสัย(?)กับภาษาของเขาว่ะ //กูเห็นด้วยกับโม่งที่บอกว่าจะอ่านงานใครอย่าไปรู้นิสัยนักเขียนว่ะ
เอนเทอร์ ...บางที่แม่งก็จิ้นมากเกินไป เกินจนสาววายระยะเริ่มต้นอย่างกูรับไม่ได้
สถาพร กูซื้อแค่ของ V.rondell กับเรื่อง circle อะ ของมาซาลันกูอ่านนะ แต่ไม่เก็บ ส่วนของเจ๊กัล...ถ้าน้องกูไม่บังคับกูก็ไม่ซื้อ
พูนิก้า ...กูเหนื่อยจะตามแต่ละเรื่องละ แม่ง หลังๆ มึงอย่ายืด อย่าเอานางเอกน่ารำคาญมาใส่ กูขอร้องล่ะ กูตามแค่ BlacX
ส่วนนามปากกาที่ยังไม่มีงานตีพิมพ์ กูชอบ The.wolf อะ คนเขียน P.R.I.N.C.E ที่ลงประกวดเอนเทอร์ปีนี้ กูชอบมุมมองของเจ๊แกว่ะ
แล้วสหายโม่งคิดไงกันบ้าง กูอยากรู้เพราะกูเป็นโม่งสายนิยาย(แฟนตาซี+สืบสวน+สยองขวัญ)ฝีมือคนไทย กูเลยอยากรู้ว่าพวกมึงที่เหมือนร่างแยกกูจะคิดยังไงกับนิยายไทยบ้างน่ะ
ช่วงนี้แอบหงุดหงิดแปลกๆที่หนังสือบางเล่มที่กูชอบของกูดีๆมาตั้งนานแล้วอย่าง เจ้าชายน้อย หรือหนังสือของ Jimmy Liao ถูกพวกเด็กแนวหรือฮิปสเตอร์วอนนาบีกลวงๆมาอวยจนกลายเป็นภาพลักษณ์ติดสายตาคนทั่วไปว่าคนที่จะชอบของพวกนี้เป็นคนพวกนั้นไปหมด...
ฮิปสเตอร์ของแท้ต้องอ่าน a day สิวะ
>>916 กูก็คิดคล้ายๆมึงอ่ะ แต่ของ1168กูเคยอ่านของFinchแค่คนเดียว สเกลพลังเขาก็เว่อร์นะ แต่กูก็ชอบอ่าน 555
เอนเทอร์...แต่ก่อนกูชอบนะตอนมาแรกๆ มันสนุก แต่กูไม่ชอบนิยายไต้หวันเท่าไหร่แล้ว บาย งานอวี้หว่อที่เขาว่าสนุกกูก็ไม่ค่อยหนุกอ่ะ กูอ่านkill no moreแล้วกูเลิกเลย ค่ายนี้ขายวายจัดด้วย ไม่รู้มึงเคยอ่านงานคุณลวิตร์ไหม กูยกงานคุณลวิตร์ขึ้นหิ้งไปแบ้ววว
สถาพร...แต่ก่อนชอบมาก เพราะแฟนตาซีหลากหลาย เดี๋ยวนี้ก็ไม่ค่อยได้ตามแล้ว Orz กูว่าสถาพรไม่ค่อยมีคุณภาพอ่ะ บางเรื่องสนุกนะ บางเรื่องกูอยากปาทิ้งมากๆเลย
พูนิก้า...กูตามการินตอนแรกๆเลย นิยายเล่มแรกกับการ์ตูนชุดแรก พอเห็นแววยืดกูก็เลิกตามละ แต่กูชอบงานสั้นๆเขานะ พวกสองเล่มจบ แต่เรื่องมันก็นานมาแล้วล่ะ...//ยิ้มแห้ง เรื่องอื่นๆกูก็ไม่ค่อยสนใจอ่ะ ไม่ใช่แนวด้วยมั้ง แต่กูว่านิยายของพูนิก้าไม่สนุกอ่ะ
แล้วก็สำนักพิมพ์ที่อ่านอีกก็มีฟิสิกส์เซ็นเตอร์ที่ตอนนี้กลายพันธุ์เป็นกล้วยสุข(happybanana)แล้ว นิยายตอนเป็นฟิสิกส์ฯอ่ะ สนุกอยู่ ในบรรดาสนพ.ที่ผ่านมากูชอบฟิสิกส์ฯที่สุด แต่พอเปลี่ยนเป็นกล้วยนิยายไต้หวันเยอะขึ้น กูก็เลยบาย ไม่ค่อยได้ตามแล้ว (ส่วนหนึ่งที่กูไม่ค่อยได้ตามนิยายไต้หวันคงเป็นเพราะซีรี่ย์Wind with voiceว่ะ โอย กูก็ตามจนจบนะ แต่ไม่เอาแล้ว ;v;)
งานของอวี้หว่อทุกเรื่องดีแค่เล่มแรกเล่มเดียว
เหมือนเขียนแบบมีไฟสุดๆได้เล่มนึงจากนั้นก็มอด กลายเป็นห่าอะไรก็ไม่รู้ ขายวายห่าเหว
เรื่อง lsk ของไอ้ครีอุสนี่พอจบเล่มเจ็ดกูเลิกยุ่งเลยไร้สติสัสๆ จนป่านนี้ก็ยังไม่รู้ว่ามันจบยังไง สปอยล์ที
>>925 เท่าที่จำได้
ครีอุสกลายเป็นเจ้าชายปีศาจ ไปกวนประสาทนักเดินทาง ไปกวนประสาทกับพรรคพวกเก่า
แล้วดันเก็บเด็กที่เคยช่วยไว้มาเป็นเด็กรับใช้
รองหัวหน้าตามมาสมัครเป็นพวก
สุดท้านโดนเด็ก+รอง ตลบหลังพากลับไปวิหารเทพแสง
โดนจัดฉากว่าคนอื่นตายเพราะฝีมือตัวเอง ก็เลยยอมสละพลัง สุดท้ายเทพอัศวืนคนอื่นก็มาเป็นตัวผนึกพลังให้....ตอนจบเลือกเด็กที่ตัวเองเก็บมาเป็นเป็นรุ่นต่อไป
อวี้หว่อ นี่กูซื้อทุกเรื่อง เห็นด้วยเรื่องสนุกมากช่วงแรกๆแต่แผ่วปลายช่วงใกล้จบ กูว่าเพราะคนเขียนอยากให้จบแบบแฮปปี้เอนดิ้งด้วย ถ้าไม่ปล่อยปมง่ายๆจะไม่จบเอาเพราะดราม่าแต่ละอย่างในเรื่องก็หนักอยู่ ตอนนี้รอเรื่อง Black Flower อยู่(เรื่องนี้โคตรดราม่าขนาดหนัก) แต่กูก็ตามอยู่ดี... สงสัยจะเป็นแนวกู อีกอย่างแนวแฟนตาซีช่วงนี้กูตามแต่ของสยามว่ะ เลือกเรื่องได้มันส์ดีใครชอบแฟนตาซีสายบู๊มันส์ๆหน่อยกูแนะนำ กูชอบ Pangea online โคตรๆ มี สนพ ลูกๆพวก Kirin ก็เลือกเรื่องมาสนุกดี นี่กูตาม The Unique Legend กะ Mr.Box man อยู่มันโคตรฮา
>>930 Pangea online ถ้าจำไม่ผิด กูเคยอ่านในเน็ตนี้มันโคตรพ่อโคตรแม่แกรี่เลยนี้หว่า พระเอกแม่งมีทั้งสัตว์เทพแล้วเทพอีกมีแล้วมีอีก ทุกคนให้ความสำคัญ จนกูเลิกอ่านเลย หรือในหนังสือมันเปลี่ยนหว่า
อี้หว่อตอนแรกๆก็ดีอยู่หรอก แต่ดูไม่วางแผนเลยก็เลยลงเหวตอนจบ ยิ่งgodนี้โคตรลงเหว
Pangea มีใรเด็กดี กูอ่านเอาการบรรยายเอฟเฟคล้วนๆ แม่งอลังการดี พระเอกแกรี่ กูรอดูอยู่ว่าจนถึงตอนจบมันจะบาดเจ็บซักครั้งไหม ไม่นับตอนตายครั้งแรกนะ
อวี้หว่องกูชอบทุกเรื่องของเขาเลยนะ เล่มแรกอ่ะ แนวความคิดแม่งแหวกดี แต่หลังๆนี่..
ฮิปสเตอร์อ่านคินโฟล์คสิสัส แพงชิบหายแงแง
Pangeaมันเป็นฮาเร็มดิจิตอลไว้สนองคุขี้เงี่ยนมากกว่าวะ กูอ่านไปเห็นมีแต่ให้ซัมมอนไปสู้ แถมแต่ละตัวมีไว้สนองความเงี่ยนล้วนๆ กูยังสงสัยเลยว่าอ่านไปถึงตอนมังกรทองได้ไง
>>933 ลำดับเหี้ยไรของมึงวะครับ
มันนักเขียนคนละยุคสมัย เขียนหนังสือคนละประเภทเลยจะเอาอะไรมาเทียบความดัง
อย่างที่บอก แนวการอ่านมึงสะเปะสะปะ จับฉ่าย มั่วซั่วสัสๆ
เหมือนเห็นใครดัง ชื่อคุ้นหูหน่อยก็ยกมาสวมบารมีให้ตัวเอง มึงอ่านจริงป่าววะ
สงสัยมึงคือโม่งเห่อหมอยที่เคยมาถามหาที่ซื้อหนังสือของเฮสเสป่าววะ
พูดถึงแฟนตาซีไต้หวันนี่ มีใครเคยอ่านจอมคาถามหาติงต๊องของสถาพรกับก๊วนป่วนแดนพิศวงของคิรินบ้างป่าว
เรื่องแรกไม่มีอะไรมาก แค่รู้สึกว่าชอบแต่หาที่ระบายไม่ได้ เรื่องที่สองอยากถามว่ามันสนุกรึป่าว ถ้าสนุก เจ๊แกจะพล่ามแบบนี้ไปตลอดเล่มเลยใช่มั้ย จะได้กัดฟันอ่าน (ซื้อมาเพราะโดนล่อลวงด้วยปก orz)
D W O ที่คุณโยะวาดปกสนุกมะ เห็นปกสวยดีเลยอยากลอง
>>937 กูอ่านก๊วนป่วนจนจบเเล้ว เรื่องนี้ถ้าอยากอ่านเอาเนื้อเรื่องมันๆอาจจะไม่สนุก เเต่สำหรับสาวน้อยอย่างกูที่ชอบนิยายที่เน้นเชื่อมโยงความสัมพันธ์อย่างกูมันน่ารักมากๆถึงมากที่สุด น่ารักเเบบไอเหี้ยสุดตีนนน(ถึงตอนจบจะโหดร้ายเเละน่ารักเเต่ก็น่าเศร้าไปหน่อยก็เถอะ)
ใช่ๆมึง เจ๊เเกจะพล่ามตลอดทั้งเล่มเลยล่ะ(ตั้งเเต่เล่ม1-12 ยกเว้นเล่มที่ย้อมอดีตเสี่ยชีนะ อันนั้นไม่มีเจ๊มาพล่าม)
เเต่ถ้าคุณใช้ใจนะจะรู้ว่าเจ๊เเกน่ารักเเละเป้นผู้หญิงที่น่าสงสารมากๆอ่ะสำหรับกู ถึงเจ๊จะบ่นเยอะเเต่เหมือนเจ๊เเกเเทนความรู้สึกนักอ่านบางคน(อย่างกู)ได้ดี อ่านเเล้วตลกโปกฮาเพราะภาษาที่ใช้อาเจ๊เขาบรรยาย (เเต่อรรถรศอาจหายเพราะคนเเปลนิดหน่อยมีคนว่ามาอย่างงั้น) เรื่องนี้ใครว่าไม่สนุกใครว่าน่ารำคาญอ่านไม่รู้เรื่องเเต่กูให้ 150/100 มันอ่านช่วงเล่มต้นๆกลางๆหลังๆนี่มันอบอุ่นมาก กูชอบคนเขียนที่เขียนเรื่องมันส์ๆไม่เก่งเเต่เขียนเกี่ยวกับคามสัมพันธื เขียนเเสดงความรักของคนที่วุฒิภาวะสูงได้น่ารักมาก(จนกูเเอบเเนะนำให้พี่หลินลวี่(woodsgreen)เขาไปเขียนนิยายรักเเทน #ผิด)
ฮืออออออออ ไม่คิดว่าจะมีใครอ่านเรื่องนี้ด้วย จริงๆกูมีอะไรจะพิมพกว่านี้เยอะเเต่คิดไม่ออก บอกได้เเค่ว่ามันน่ารักเเละอบอุ่นสำหรับกู
กูชอบหลินจือผิง เสี่ยวชี อาซี เหล่าหวัง ต้นหอม เห็ด พิราบ บลาๆๆๆ เรื่องราวตัวละครเขาเขียนออกมาได้ดีมากอ่ะมึง ให้ข้อคิดด้วยนะสำหรับกู
เเต่ทำไมคนบอกอ่านไม่รู้เรื่องเเล้วก็ไม่สนุกวะ กูเสียใจ . _ . มันนิยายคุณภาพ มากๆเลยนะ อ่านเเล้วให้ข้อคิดไม่ไร้สาระเกินไปด้วย(ถึงเจ๊เเกจะบ่นเยอะ)
>>936 มึงบอกว่าจับฉ่ายนี่มึงมองแก่นแท้ออกรึปล่าววะ หนังสือที่พวกนี้เขียนมีองคืประกอบของQuest/Atonement/Utopiaทั้งนั้น
UtopiaกับGlass bead Gameคือการตั้งคำถามต่อแดนสวรรค์ ยูโทเปียก็เช่นเดียวกับคาสตาเลียที่ไม่มีจริง เป็นเพียงอุดมคติที่เราฝันถึง
เป็นแค่Idealหนึ่งในIdealทั้งหลาย เราเลือกจะอยู่ในดินแดนนั้นหรือไม่เป็นเรื่องที่เราต้องเลือกด้วยตัวเอง
การออกจากแดนสวรรค์และเกมลูกแก้วต่างกันตรงใหนกับการออกจากยุโทเปียมาอยู่เกาะอังกฤษ
หนังสือเรื่องหนึ่งมองได้มากมาย กูมองหนังสือเหล่านี้เป็นคำถามต่อคนอ่านมากกว่าบทละครที่แต่งให้เราดู และคำถามพวกนี้ก็คล้ายคลึงกัน
สุดท้าย คนใหนวะที่อ่านชื่อผิด
ใครรู้เนื้อเรื่องว้าบ ว้าบ พิภพมหัศจรรย์ หลังจากเล่ม7บ้าง กูอยากรู้ว่าเรื่องนี้จะจบอย่างไง
>>910 กูแนะหุบเขากินคน ชื่อเรื่องน่ากลัว แต่จริงๆไม่ใช่ เกี่ยวกับเด็กหกคนไปผจญโลกต่างมิติยุคทวารวดีมั้ง
ล่า แม่ลูกที่โดนคนร้ายเจ็ดคนเรียงคิวข่มขืน ตัวใหญ่ๆรอดคดี ลูกกระจ๊อกติดคุก คนลูกเป็นบ้า แม่เลยต้องออกล่าพวกเดนนรกนี่แก้แค้น
สองฝั่งคลอง เกี่ยวกับการล่มสลายของตระกูลใหญ่ในยุคร.6 มีรักนิดหน่อยตรงพระเอกมาขอนางเอกแต่งงาน นอกนั้นเป็นเรื่องการใช้ชีวิตของคนยุคร.7-9
ข้ามสีทันดร เรื่องยาเสพติดและปัญหาในครอบครัว พระเอกพยายามช่วยเหลือครอบครัวนางเอกเพราะตัวเองก็เคยติดยามาเหมือนกัน
จดหมายจากเมืองไทย คนจีนมาอาศัยอยู่เมืองไทย เขียนจดหมายถึงแม่ที่อยู่จีน
ลอดลายมังกร คนจีนโล้สำเภาเข้ามาสู้ชีวิตในประเทศไทย
อยู่กับก๋ง แนะนำเลยอันนี้ อ่านแล้วมึงจะรู้ว่าก๋วยเตี๋ยวแม่งน่ากินแค่ไหน 55555555
>>916 นี่เพื่อนกูเอง the wolf น่ะ มึงรับงานวายๆได้ใช่มั้ย เพราะเขาอะสาววายขั้นสุดแล้ว ขออวยเพื่อนตัวเองหน่อย เขาเขียนนิยายได้เท่นะ ทั้งเรื่องการใช้คำกับเนื้อเรื่อง มันรวบรัด แต่ได้ใจความดี หลังๆกูชักไม่ชอบอ่านนิยายที่บรรยายละเอียดทุกเม็ดแต่ไม่มีอะไรนอกจากน้ำ บรรยายมาเกะกะเวิ่นเว้อ บางครั้งไม่ต้องบรรยายลึกขนาดนั้นก็ได้ เช่นร่างบางหยิบพัดสลักสลายหงส์แกะสลักด้วยช่างฝีมืออันดับหนึ่งในเมืองหลวง ฝังมรกตน้ำงามสามสิบกะรัตประดับรอบๆเรียงเป็นรูปเหี้ย บลา บลา อะไรทำนองนี้
>>924 เชรดดด มึงนี่ร่างแยกกุจริงๆ ด้วย ทำไมกุไม่เจออย่างงี้ในชีวิตจริงบ้างวะ การินกุก็ตามแค่แรกๆ เหมือนกัน แล้วกุก็รู้สึกว่า อิการินนี่มันเด็ก 14 แน่เหรอวะ หน้าแก่ ตัวสูง 14 มันต้องยังโชตะเด้!! ส่วนอีนิศาพาณิชย์ หลายครั้งกุคิดนะ พวกมึงนี่รร.ม.ปลายหรือมหาลัยวะ บอกเป็นม.ปลาย แต่ฉากเอยชุดเอยนี่มหาลัยชัดๆ
>>930 mr.box man สนุกดีนะมึง กุชอบเรดอ่ะ แหวกแนวชิบหาย กุชอบหัวกล่อง!! กุลุ้นว่ามันจะมีครบห้าสีเป็นขบวนการเซนไตป่ะวะ ท่านเรดดดด ซึนชิบหายอะ โอยกุชอบ//แต่กุรำคาญ 'ผม' นะ ไอ้เด็กตัวดำเนินเรื่องอ่ะ ฟฟฟฟ
>>945 เพื่อนมึงเหรอ งั้นฝากบอกคุณwolfหน่อยว่ากุชอบภาษากับแนวคิดเขามากกกกก วายของเขามันอ่านแล้วไม่รู้สึกเลี่ยนเหมือนอันอื่นอะ ไม่รู้ดิ กุอ่านวายของเขาแค่อันเดียวคือไอ้จดหมายถึงยมบาลอ่ะ แต่แนวปกติกูก็เป็นสายจิ้นอยู่แล้วไงมึง แล้วเรื่องที่จิ้นได้นี่ตัวเอกกูไม่ชอบแบบเคะจัดเลย (แบบ 7 brother) กูชอบฟีลเท่ๆ ว่ามึงเท่ มึงหล่อ มึงเป็นพระเอกนะ! (---แล้วเดี๋ยวกุเอามึงไปจิ้นกับพระรองเอง) อะไรงี้ กุติ่งพี่เขามาก //บังเอิญว่ากูเพิ่งรู้ว่าพี่เขาเรียนอยู่คณะกับม.ที่กุอยากเข้าพอดี กุยิ่งนับพี่เขาเป็นไอดอลรองจาก finch กุเลย//กุรู้ กูติ่งfinch //ขอโทษที่หยาบคายใส่รุ่นพี่นะ แต่จะมาพูดสุภาพในบอร์ดโม่งกูว่าแปลกอ่ะ
>>924 ลวิตรกูอ่านนะ ชอบไมรอนอ่ะ ตอนเด็กๆ กุอ่านแล้วกุรู้สึกว่าไม่ชอบว่ะ แบบมันหน่วงเกิน แต่ตอนนี้กูชอบนะ กูอยากเขียนให้ดีแบบนี้บ้างจัง แบบ เขียนให้มีความรู้สึกว่า 'ถ้าตอนนั้นไม่ทำแบบนั้น' อนาคตจะเปลี่ยนไหม ตอนจบจะมีความสุขไหม //กูชอบผู้หญิงที่อยู่กับไมรอนอ่ะ ตอนที่นางตะโกนด่าเมอร์ลินป่ะ กุก็จำไม่ค่อยได้ละ กุโคตรสะใจ 5555
>>943 มั่วชิบหาย องค์ประกอบอะไรของมึงวะ
อูโก้พ่องยูโทเปีย ดันเต้พ่องยูโทเปีย นักเขียนได้ยินแม่งร้องไห้อ่ะเจอมึงมโนอย่างนี้
สรุปแก่นอะไรของมึงก็แค่บางเล่มของบางคนแค่นั้น เสือกมาเหมารวมว่าทั้งนั้น
เหมือนมึงคิดว่าโม่งโง่ๆแถวนี้คงไม่รู้จักนักเขียนที่มึงพูดถึงมึงเลยพล่ามอะไรมั่วๆได้สินะ
>>945 ตอนเด็กๆกูนึกว่าจดหมายจากเมืองไทยกับลอดลายมังกรคือเรื่องเดียวกันว่ะ 555 แต่ก็แนะนำทั้งสองเรื่องนะ ไม่ดุเดือดขนาดมาเฟียฮ่องกง แต่ก็พอได้น้ำตาซึมๆ โดยเฉพาะจดหมายจากเมืองไทยเนี่ย ไม่ค่อยมีใครพูดถึง แต่เล่นเอากูตาแดงไปหลายวันเลย คุ้นๆว่าเห็นชื่อโบตั๋นบนปก แต่ไม่รู้ว่าเขียนเองหรือแปลมา
กูว่าเขียนนิยายแบบนี้ให้น่าอ่านยากกว่าเยอะ ไอ้นิยายเบียวๆแกรี่หึ่งๆเนี่ย เด็กที่ไหนก็เขียนได้ แต่เรื่องราวชีวิตบางอย่างแบบที่นิยายเก่าๆเขาเขียนกันเนี่ย ถ้ามีฝีมือจริงกูว่าอ่านสนุก อินกว่ากันเยอะ
อยากได้นิยายบ้านนอกแบบ เสเพลบอยชาวไร่วะ มีเรื่องไรหนุกบ้างวะ
เหมือนจอนชาวไร่ป่ะ กูนี่หูแว่วได้ยินเสียงจอนเลย
>>941 กูอ่านนานแล้ว ความทรงจำเลือนลาง แต่ลองเอาตัวอย่างไปอ่านนะ http://writer.dek-d.com/Inaka/story/view.php?id=493151 บางช่วงก็ฮา แต่บางช่วงดราม่าเเหมือนกันนะมึง ;w;
>>945 ขอบคุณมากจ้ะ น่าอ่านทั้งนั้นเลย กระเป๋ากูฟีบอีกแน่ๆ Orz
>>947 กูก็อยากเจอมึงเหมือนกัน //กอดมึง ถ้ามึงไม่บอกนี่กูลืมไปแล้วนะว่าการินมัน14 5555 กูนึกว่าม.ปลายแบบปลายๆกันแล้วด้วย Orz
>>949 ตอนเด็กกูก็อ่านไม่จบ พลิกได้แค่สิบหน้าเลิกเลย กูมองว่ามันไม่สนุก พอโตมาหน่อยหยิบมาอ่านอีกรอบเพราะเสียดายเงิน โอ้โห ขึ้นหิ้งไปเลย กูร้องไห้ทั้งเรื่องอ่ะ ทั้งร้องเพราะเสียใจ กับร้องเพราะตื้นตัน คือเรื่องนี้แม่งสะท้อนให้เห็นชีวิตของคนคนหนึ่งจริงๆเลยอ่ะ ผู้หญิงที่อยู่กับไมรอนชื่อซินด์ คาแรคเตอร์เรื่องนี้แบบ...สุดยอดทุกตัวเลยง่า ;w;
แนะนำนิยายแนวสยองขวัญผีๆ แบบแนวพระเอกเป็นหมอผีหรือทำเหี้ยไรก็ได้ที่ไม่ใช่วิ่งหนีผีอย่างเดียวหน่อยดิ อนุโลมเป็นปิศาจก็ได้ กูไม่เกี่ยงว่านิยายประเทศไหน ขอแค่มีแปลไทยพอ//คือกูชอบอ่านแนวไสยศาสตร์อ่ะมึง แต่กูไม่ชอบไอ้ซีรี่ย์แบบของภาคินัยที่ตัวเอกแม่งโดนผีไล่ฆ่าอย่างเดียวอ่ะ กูอยากอ่านพระเอกไล่ปราบผีมั่ง
เตรียมคิดชื่อมู้หกได้แล้วน่ะเพื่อนโม่ง
>>965 ก็พอตัวว่ะ มีทั่งผี ทั้งซาตาน มีเทวดาบางตัวเป็นตัวร้ายอีกต่างหาก คร่าวๆ ก็ดูลิงค์ข้างล่าง
http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2010/05/A9295044/A9295044.html
>>978 ตามความเข้าใจของเราอะนะ ตัวร้ายเกรดบีคือพวกที่ออกมาร้ายโดยกำเนิด ค่อนข้างแบน โผล่มาก็ร้ายละ และร้ายแบบมีเหตุผลบ้านๆ จะเอาเงินบ้าง เป็นผู้มีอิทธิพลบ้าง แต่ก็ไม่ได้แสดงอิทธิพลอะไรมากกว่าสั่งให้ลูกน้องไปจัดการ (และลูกน้องก็แพ้พระเอก มันเลยต้องออกโรงเองแล้วก็แพ้พลังมิตรภาพ/ท่าไม้ตายที่คิดขึ้นใหม่ในตอนนั้น) คือถ้ามันเป็นผู้มีอิทธิพลจริงก็น่าจะมีการวางแผนที่รอบคอบกว่านี้ ไม่ใช่ออกมาตอนสองตอบจบปิ้งอะ
ระหว่างซิลมาริลกับบุตรแห่งฮูรินควรอ่านเล่มไหนก่อนวะ
ถามเพื่อนโม่ง มีงานเขียนไหนดีๆเหมาะกับการศึกษาการเรียบเรียงเพื่อใช้ภาษาบ้าง
เฮ้ย มึง กูสมัครพาร์ทไทม์ของHappy bananaไป แต่แม่งลืมตรวจเมล พอวันนี้กูเข้าไปดู แม่งมีตอบกลับว่าจะนัดสัมภาษณ์กูว่ะ ปัญหาคือมันรับ 28กพ.-14มีค.อะมึง กูมารู้วันที่15 พวกมึงว่าพรุ่งนี้กูโทรไปขอเขายังทันมั้ยวะ กูอยากทำจริงๆอะ
จดๆ งั้นถ้านิยายไทยล่ะ
มีอะไรแนะนำมั้ย
https://fanboi.ch/subculture/1639/l5/
ตั้งกระทู้ใหม่ล่ะ เตรียมวิ่งควายกันได้ล่ะเหวย
วิ่งฟาย
มา
เดี๋ยว
กู
ดัน
ให้
จบ
เอง
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.
