กูหารีวิว เจอประโยคไม่กี่ย่อหน้า แต่แม่งดีงามเหี้ยๆ กูสอยแน่นอน แปะไว้เผื่อมีคนสนใจแบบกู
เม้ง แชฮุ้น วัยหกขวบกำพร้าบิดามารดา ไร้บ้านช่องกลับคืน ปราศจากทุกสิ่งอัน ย่อมรู้จักความหิวโหย ความหิวโหยที่น่าสะพรึงกลัวกว่าความตาย เม้งแชฮุ้นถูกนำมาเลี้ยงในซ่องคณิกา เพื่อทดแทนผู้มีพระคุณ จำเป็นต้องประกอบอาชีพเป็นมือสังหาร
เขาทั้งไม่รู้จักเป้าหมายที่คิดฆ่า ทั้งไม่มีบุญคุณความแค้นต่อกัน กระทั่งพบพานก็ยังมิเคยพบพาน แต่เขาก็ต้องฆ่าคน
ทุก คราที่คมกระบี่ทิ่มแทงใส่ขั้วหัวใจผู้อื่น โลหิตสดๆ ไหลหลั่งลงมาตามคมกระบี่ เม้งแชฮุ้นหาได้เสพย์รับความเร้าใจที่บันดาลให้ผู้คนเลือดลมพลุ่งพล่านไม่ เขาเพียงรู้สึกปวดร้าว แต่ไม่ว่าเป็นความปวดร้าวที่ลึกล้ำเพียงใด รุงแรงปานใด ต่างต้องสะกดกลั้น