เพิ่งย้อนอ่านประมาณสองมู้บนเตียงก่อนนอน เห็นพูดถึงอีโคลเอ้กัน ว่ากันตามตรง เมื่อก่อนตอนกุดูรูเชียบ่อยๆก็แอบรู้สึกแบบนี้เหมือนกันนะ ว่าตอแหลปะหว่า แต่งานแบบวีมันก็คืองานตอแหลอะ คนดูมาหาความสุข ถ้าเปรียบก็คงเหมือนไปซื้อบริการมั้ง ถ้าทั้งสองฝ่ายแฮปปี้ ก็ช่างมันเหอะ มันคือสไตล์ที่เลือกแล้ว ส่วนคนที่รู้สึกตอแหลเกินก็ดีแล้วที่รู้ตัว ไปหาคนที่ตัวเองชอบจริงๆดีกว่า
ส่วนตัวกุมีภูมิต้านทานพอสมควร ชอบคาราแนวตอแหลๆอยู่แล้วด้วย ในใจที่นึกออกเลยคือริเสะจาก Persona 4 (โม่งในนี้รู้จักกันปะหว่า นางชอบโดนคอมมูฝรั่งด่าว่าตอแหล thirsty อยากได้พระเอกแบบออกนอกหน้า แต่กูชอบเพราะนางจริงใจดี มีปมแบบ identity crisis ด้วย) แนวนี้ที่ชอบมากๆเลยก็แบบคนที่เฟคและตอแหลกับทุกคนยกเว้นเรา อะไรงี้ เลยดูสตรีมนางแล้วไม่อะไรขนาดนั้น เปิดฟังนางหวีดเพลินๆได้อยู่ แต่ยังไงก็กลับไปซบอกเมนตัวเองอยู่แล้วอะนะ (นางไปตอบทวีตอีโคลเอ้ด้วย เห็นคำว่า Undertale เป็นไม่ได้) แต่ในรุ่น6 นี่เห็นภาพตัวเองนั่งฟังพี่ลุยที่สุดละ ชอบดีไซน์ ชอบเสียง ชอบเอเนอร์จี้ประมาณนี้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไว้เปิดสตรีม ddlc ฟังคลอตอนทำงานดีกว่า ฝันดีเพื่อนโม่ง