ซากุระ มิโกะ รู้สึกแน่ใจมากขึ้น คราวนี้เธอจะไม่พลาดซ้ำสอง เธอรู้ตัวเองดีแล้วว่าตอนที่ได้ใช้เวลาร่วมกับเพื่อนสนิทอย่างโฮชิมาจิ ซุยเซย์ มันสบายใจมากแค่ไหน
มิโกะอาศัยจังหวะตอนเดินกลับบ้านกับซุยจังสองต่อสอง เอ่ยปากขึ้นมาว่า
"นี่ ซุยจัง"
เธอหยุดเดิน นั่นทำให้เพื่อนสาวหยุดด้วยเช่นกัน แล้วหันมาทักขำๆ ว่ามีอะไรรึเปล่า
มิโกะไม่ได้ตอบอะไรอีก แต่จดจ้องเข้าไปที่ดวงตาอันเปล่งประกายคล้ายหมู่ดาวเช่นทุกครั้งของซุยเซย์ ค่อยๆ รวบรวมความกล้า แล้วพูดต่อด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "คือว่านะ เราก็รู้จักกันมานาน แบบว่าเหมือนนั่นเลยใช่ม้า-- แค่มองตาก็รู้ใจกันแล้วน่ะ"
เธอค่อยๆ เอามือยื่นออกไปเสยผมของเพื่อนสาว แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้
"มิโกะน่ะนะ ชอ----"
"หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ ยัยเลสเบี้ยนโรคจิต"
ซุยจังผลักมิโกะออกห่าง แล้วไม่พูดอะไรอีก จากนั้นก็หันหลังก้าวเดินหนีไปอย่างรวดเร็ว
มิโกะหยุดนิ่งอยู่อย่างนั้น ค่อยๆ ทรุดตัวคุกเข่าลงกับพื้น
..ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรต่อไปอีกแล้ว
อากาศยามพลบค่ำช่างหนาวเย็นเหลือเกิน
หนาวเสียจนแค่จะเอ่ยปากรั้งตัวซุยเซย์เอาไว้ ก็ยังไม่อาจทำได้