งานพ่อบ้าน
กำหนดการมั่วมาก พอถึงวันจริงแม่งไม่ตรงซักอย่าง แล้วไม่มีการประกาศว่าต่อไปเป็นอะไร กูเกือบพลาดดูมิวสิคัล
มีจับสลากคั่นแทบทุกช่วง แม้งไม่มีเวลาให้ไปไหน ต้องรอลุ้นรางวัลตลอด
การจัดสถานที่นี่กูผิดหวังมาก
ฉากถ่ายรูป แม่งเป็นไวนิลธรรมดา มีพร็อพนิดๆหน่อยๆ ซึ่งกูดูแล้วไม่มีอันไหนตรงธีม ความรัก ซักอัน โซฟา ก็ใช้โซฟานวมทั่วไป แม่งไม่ได้เข้ากับคฤหาสเลย
มีซุ้มดอกไม้อะไรไม่รู้ ที่ไม่เข้ากับพ่อบ้านเลย
ซุ้มขายของทั้งซาคุยะ และมิวสิคัล อยู่ในหลืบมาก แล้วโฟโต้บุ๊คตอนแรกบอกหมด แล้วตอนหลังมีขายอีก กูล่ะงง แล้วช่วงให้ซาคุยะเซน ก็ไม่มีบอกอะไร กูก็พลาดไม่ได้ให้เซน ไอเหี้ย
กูไม่เห็นความแตกต่างของบัตร 300 กับ 150 เท่าไหร่
นักร้องหญิงคนไทย (ชื่อไรวะลืม) ร้องดี การแสดงดี
มิวสิคัลแสดงดี ถึงจะมีบางช่วงฟังเพลงไม่รู้เรื่อง หรือแป้กๆ แต่ภาพรวมถือว่าดี
การแสดงเต้นรำดู เริ่มงงๆ จบงงๆ
อ้าว จบแล้วเหรอวะ
ซาคุยะหล่อ
แต่กูก็แอบคาดหวังว่าจะมีการแสดงอะไร กลายเป็นว่าคนญี่ปุ่นอีก 2 คนที่มาด้วยเป็นตัวหลักในการแสดง
คนที่คอสอลัวร้อง Monochrome no kiss
อีกคนคอสชิเอล ร้อง Enamel กูชอบมาก
น่าจะเท่านี้ ถ้ากูนึกอะไรออกจะมาเพิ่มแล้วกัน