>>>/subculture/648/ แม่บ้านโม่งสายหนังสือ วงการนิยายไทยมีเหี้ยไรให้นินทามั้ย
>>>/subculture/890/ มหกรรมแม่บ้านสายหนังสือแห่งเว็บโม่งครั้งที่ 2
>>>/subculture/1074/ สารบัญหนังสือแห่งบอร์ดโม่ง เล่มที่3
Last posted
Total of 1000 posts
>>>/subculture/648/ แม่บ้านโม่งสายหนังสือ วงการนิยายไทยมีเหี้ยไรให้นินทามั้ย
>>>/subculture/890/ มหกรรมแม่บ้านสายหนังสือแห่งเว็บโม่งครั้งที่ 2
>>>/subculture/1074/ สารบัญหนังสือแห่งบอร์ดโม่ง เล่มที่3
เจิมๆ
กูถามปัญหาพวกมึงหน่อยดิ คือกูเขียนนิยายอยู่ อยากให้มันจบแบบฮาเร็มเอนด์น่ะ พระเอกได้ทั้งพี่สาวทั้งน้องชาย กูควรเขียนแบบไหนให้มันเข้าท่าและดูไม่ยัดเยียดเกินไปวะ เรื่องของกูนี่ สองพี่น้องนี่เป็นเด็กมีปัญหาที่เป็นปมของเรื่อง แล้วพระเอกก็เข้ามาช่วยเหลือคลี่คลายปัญหาแบบมังงะ gto อะ น้องชายที่เป็นเกย์อยู่แล้วก็หลงรักพระเอก แต่คนเป็นพี่สาวก็รักพระเอกเหมือนกัน โทนเรื่องออกหม่นๆ มีดราม่าแต่ไม่มืดมนนะ กูอยากเขียนแนวจิตๆหน่อยๆว่าสองคนนี้ขาดพระเอกไม่ได้หรอก โทษทีนะที่กูเวิ่น แต่กูอยากปรึกษาจริงๆ
>>3 เอาประเด็นพระเอกเป็นไบก่อนดีกว่า มึงต้องทำให้พระเอกยอมรับน้องชายให้ได้ก่อน และต้องยอมรับ"ความสัมพันธ์"จริงๆ ทั้งทางใจและทางกาย
ต่อมาคือมึงต้องเซ็ตความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องให้ได้ว่าทำใมพี่หรือน้องถึงยอม"แชร์"พระเอกแบบนี้ เพราะพวกคนมีปมมักมีความรู้สึกต้องการเป็นเจ้าของที่รุนแรงตามไปด้วย
อันนี้สำคัญสุดๆ คือมึงเซ็ตติ้งพระเอกไว้ยังไง ถ้าเอาแบบพ่อพระนี่มึงต้องเขียนให้ดีโคตรๆ ไม่งั้นแม่งจะเข้ารูทเซอเรียล(เหนือจริง)ทันที มึงมาแนวนี้อย่าหวังเข้ารูทplatonic loveเป็นอันขาด เพราะมึงเดินเรื่องโดยใช้โทนนี้มาแล้ว มึงจะเหวี่ยงกลับมาโลกสวยได้ยากมาก
ถ้าเป็นกูจะเดินรู18+ ให้ตอนแรกพระเอกแก้ปัญหาให้พี่สาวได้และเริ่มคบกันแบบระหว่างเพื่อนและแฟน ส่วนปมของน้องชายจะอยู่ระหว่างเควส ทีนี้พอกำลังทำเควสช่วยน้องชาย ที่นี้ต้องขึ้นกับนิสัยพระเอก
A คนดีชิบหาย - กูจะให้น้องชายต้องการครอบครองพระเอกและแย่งพระเอกจากพี่สาว โยการ"แบล็คเมล์" ข่มขืนแม่งเลย จับมัดแล้วถ่ายวีดีโอไว้ซะ วางยาด้วยยิ่งดี แต่จะให้หยุดกลางคันแล้วแก้ปมตรงนี้ด้วยก็ไม่เลว
B พระเอกแม่งเลว - อันนี้เดินรูทง่าย แค่เขียนให้พระเอกมันหวังฟันพี่สาวหรือกะรวบก็ได้ ถ้าหวังฟันพี่แสาวก็หาบทให้น้องมันเป็นเคะตัวนิ่มก็พอ พอพระเอกได้พี่สาวแล้วก็เริ่มแทะโลมน้องชาย โดยใช้ปมของพี่สาวเป็นตัวบังคับให้ยอมรับ รูทนี้ง่ายที่สุด
เอาแนวAนี่ยังไงก็เซอเรียล ถ้ากูเขียนสนองนีทละก็พอได้ แต่ถ้าเอาให้มันดูเรียวนี่ยากสัดๆ เพราะตั้งต้นเลยมึงต้องทำให้พระเอกมีปมที่จะยอมรับทั้งคู่ได้ ยังไม่นับว่าต่างเพศ ต่อมาคือการสร้างปมให้พี่น้องยอมแชร์คนรักที่ตัวเองขาดไม่ได้ มึงต้องทำความสัมพันธ์3ด้านนี้ไปพร้อมๆกัน ซึ่งยากเหี้ยๆ แถมมึงเป็นพวกเดินตามพล็อต ถ้ามาแนวนี้มึงต้องไปคิดตัวละครให้มันเดินตามพล็อตมึงให้ได้ ถ้าคิดไม่ได้ให้ตายมึงก็เขียนมาได้สนองนีทเท่านั้นละ
ปล. ส่วนตัวกูชอบพระเอกที่เป็นไบนะ คือสลับไปมาระหว่างชายหญิงในเรื่องได้ แต่มึงจะเขียนให้คนอื่นๆอ่านแล้วเข้าใจยากหน่อยแค่นั้น
>>4 ปรับไงดีวะ ขอกูกอดขามึงหน่อยยยยยยยยยย กูจนปัญญาแล้ววววว
>>5 เออ ไอ้ตัวน้องชายอะตัวตอแหลเลย แรด ชอบอ่อย พี่สาวก็ขาเก็บแต้ม นอนกับคนนั้นคนนี้ไปทั่ว
>>6 มันฮาเร็มเหรอวะ แต๊งกิ้วเว้ย เดี๋ยวกูหาอ่านดู
กูยังไม่ได้เอานิยายเผยแพร่ที่ไหนนะ กูยังไม่มั่นใจพอว่ะ กลัวโดนด่าโดนวิจารณ์ เดี๋ยวใจดวงน้อยๆของกูจะแตกสลายไปซะก่อน แต่กูมาคิดว่าฮาเร็มชาย ฮาเร็มหญิงมีเยอะแล้ว แต่ฮาเร็มชายหญิงยังไม่ค่อยมีใครเขียนเลย กูเลยลองดูว่ะ จริงๆแม่งจะเรียกฮาเร็มได้รึเปล่าเพราะมีกันอยู่สองคนเอง
>>7 พระเอกกูเป็นครู เป็นคนธรรมดา ไม่รวยไม่เท่ไม่ได้หล่อมากมายแต่พอดูได้ นิสัยก็ผู้ชายทั่วๆไป ไม่ได้ศีลธรรมจัดเป็นพ่อพระ แต่พอเป็นเรื่องของลูกศิษย์ก็ทุ่มให้สุดชีวิตเพราะเคยเจอครูดีๆมาก่อน เลยตั้งเป้าว่าจะเป็นแบบครูคนนั้นให้ได้ แต่อย่างที่มึงว่า กูเคลียร์รูทพี่สาวจบไปแล้ว แต่รูทน้องชายแม่ง มันเซอร์เรียลแบบที่มึงว่าจริงๆอะ กูยังหาทางให้มันมาเรียลไม่ได้เลย
ตอนนี้วรรณกรรมไทยไทยมีไรน่าอ่านบ้างวะกูเห็นเรื่อง ใส้เดือนตาบอดในเขาวงกต คนอ่านกันเยอะมีใครได้อ่านแล้วบ้างวะ
>>13 ลงมาเหอะ กูจะได้ช่วยมึงแถ ในความเป็นจริงต่อให้เป็นเสือไบ สุดท้ายมันก็ต้องเลือกอย่างเดียว
กูว่านะ ถ้ามึงแต่งฟิกสนองตัณหา คนอื่นก็ช่วยมึงได้แค่เกลาภาษาอย่างเดียว ถ้ามึงจะลงเด็กเดนหรือแจ่มสวย แค่feedคนอ่านของมึงดีๆก็พอ แต่ถ้ามึงจะให้มันเป็นงานเขียนจริงๆ ตรงนี้แหละที่การคุยกันจะมีประโยชน์ ความเห็นบนๆช่วยมึงเยอะแล้ว มึงนิยามงานตัวเองว่าอยู่ตรงไหนได้ยัง
>>16 เลือกคนเดียวนี่ไม่แน่ กูรู้จักคนที่มีบ้านน้อยแล้วบ้านใหญ่ยอมนะ พวกนี้คือพวกที่มีอำนาจและรวยระดับที่สามารถแจกเงินให้บ้านทุกหลังได้ ในไทยกูเห็นเยอะ
เป็นไบนี่ก็ใช่ว่าจะไม่มี กูรู้จักขรก.ใหญ่ระดับปลัดคนนึงมีเมียน้อยเป็นผู้ชายอยู่ในบ้านใหญ่ เมียหลวงก็บอกว่าดี เพราะผู้ชายมีลูกไม่ได้ ออกหน้าไม่ได้ ไม่มีสิทธิอะไร ต้องอยู่หลบๆซ่อนๆไปตลอด ผัวตายก็ขับไล่ตามสะดวก
ถ้ามึงจะเอาให้เรียลแนวนี้คือมึงต้องมาสายมืดไปเลย ไม่งั้นกูว่าไปต่อไม่ใหววะ แต่คงขัดกับที่มึงต้องการให้มันจบสวยฟีลกู๊ดน่าดู
ได้กับคนพี่ พระเอกคนธรรมดา กูว่ามันจะไปรูทน้องโคตรยากเลยวะ บอกตามตรงกูยังไม่เห็นทางแถได้เลยนอกจากไปสายมืด ซึ่งแน่นอนให้มันเรียลกูว่ามันไม่จบฮาเร็มฟิลกู้ดอะ ยิ่งเป็นโทนเรื่องแนวดราม่าอีก
>>18 มึงคนเขียนใช่มะ กูเข้าใจว่ามึงรักตัวละครน้องชาย และมันยังไม่ค่อยลงตัว ค่อยๆคิดละกัน ข้อมูลจาก>>17
ก็มีประโยชน์ แล้วมึงควรหาเคสจริงๆมาศึกษา ถ้ามึงบอกว่าไม่อยากเป็นพวกเด็กดวกนะ
ตัวอย่างที่แนะนำ
งานของ การะเกต์ ศรีปริญญาศิลป์ > ถึงคนนี้จะเป็นยูริ แต่ภาษาจัดว่าเด็ด กูแนะนำรวมเรื่องสั้นสามัคคีเพศ เพราะมึงจะได้ครบทุกอย่าง
เรื่องของจัน ดารา > ให้ดูการผูกเงื่อนงำ ภาษาโบรานอยู่ แต่เรื่องนี้เวลาเครียดก็เครียดจริง เงี่ยนก็เงี่ยนจริง
ชายไร้สีกับปีแสวงบุญ ล่าสุดจากมุราคามิ มีตัวละครนึงที่มึงคงสนใจ
กูให้ยาแรงไปหรือเปล่า กูไม่ค่อยชอบชายชาย ขออภัยด้วย
ตัวอย่างจากการ์ตูนละกัน
akisora
domestic na kanojo
กูรออ่านนะ
ขอบคุณพวกมึงทุกคนมาก กูจะอ่านที่แนะมาให้หมดนะ กูยังอ่อนด้อยอยู่ ความคิดก็ยังไม่ได้ตกผลึก ไม่ได้หวังเป็นนักเขียนหรอก แต่อยากได้คำปรึกษาจากพวกมึงมากเลย กูรักพวกมึงจัง กอดๆ
ที่กูเขียนไปเรื่อยๆกูกลัวว่าถ้าพระเอกแบล็คเมล์ให้น้องมานอนด้วยแบบรูทบีด้านบน ซักวันไอ้น้องชายมันจะหยิบมีดมาปาดคอพี่สาวมัน จากนั้นก็ตัดหัวพระเอกไปล่องเรือน่ะสิ
>>22 หนทางเข้า(กึ่ง)สายขาวที่นึกออกมีเรื่องนีทต่างโลก ซิลฟี่เป็นเด็กมีปม ขาดพระเอกไม่ได้ พ่อแม่ตายไม่ร้องไห้ พระเอกไม่สนใจบ่อน้ำตาแตก มึงเอาเป็นพื้นฐานได้ ซิลฟี่รู้ว่าพระเอกมันหื่น เลยยอมให้มีคนอื่นได้เพราะกลัวว่าถ้าไม่ให้และพระเอกจะหนีไป กรณีนี้เทียบเคียงมึงได้ดีมาก
ตรงนี้สปอยล์นะ
-
ตอนแรกพระเอกแต่งกับซิลฟี่ก่อน ต่อมาต้องไปพจญภัยและประสบปัญหาบางประการทำให้จิตตกสุดๆ โรซี่ อดีตอาจารย์ซึ่งเป็นคนที่พระเอกนับถือมากจึงช่วยแก้ปัญหาโดยใช้ร่างกายตัวเองให้พระเอกหายจากอาการจิตตก ซิลฟี่ที่รู้อยู่แลัวว่าซักวันพระเอกต้องพาใครเข้ามาด้วยก็รับได้ เพราะกลัวพระเอกทิ้งตัวเองไป และพระเอกคือคนสำคัญที่สุดของซิลฟี่(ยิ่งกว่าพ่อแม่) ทำให้ยอมพระเอกทุกอย่าง
-
มึงปรับตรงนี้ได้ ถ้าเทียบกับอันนี้ พี่สาวเคลียร์แล้วเย็ดแล้ว เหลือปมน้องอยู่ ทีนี้ให้สร้างปมว่าพี่สาวรักน้องมากๆๆๆๆๆ เพราะมีกันอยู่แค่สองคน(ป่าววะ) เลยหาทางช่วยน้องชาย และ"คิดได้"ว่าต้องให้พระเอกเท่านั้น เพราะพระเอกช่วยเหลือตัวเองมาแล้ว ดังนั้นเลยกล่อมพระเอกให้"ช่วยเหลือ"น้องชาย ตอนแรกๆพระเอกก็อิดออดๆ แต่พอเจอพลังโมเอะของน้องชายก็เลยตามเลยไป ตรงนี้ให้เสริมไปว่าน้องชายชอบพระเอกตั้งแต่แรก "ก่อน"พี่สาวด้วยยิ่งดี ให้เกิดปมว่าต้องการพระเอกแต่ไม่ต้องการแย่งจากพี่สาวเพราะรักพี่สาวมาก พอพี่สาวรู้เข้าก็ยอมให้พระเอกกับน้องชายเพราะความรักของพี่สาว ข้อนี้เป็นไปได้ เพราะมีของจริงให้ดูอยู่แล้ว
http://www.ryt9.com/s/bmnd/717239
http://tnews.teenee.com/etc/829.html
ที่เหลือคือมึงจะทำยังไงให้พระเอกยอมรับน้องชาย ข้อนี้จะว่ายากก็ยาก จะว่าง่ายก็ง่าย หนทางสู่การเป็นเกย์นั้นไซร้คือกามรส ขอแค่มึงเคยแล้วเสียวซ่านจนติดใจ พอทำบ่อยๆเดี๋ยวมึงก็เป็นเอง รูทนี้เกิดกับเพื่อนกูหลายคน แถมบางคนแม่งเป็นตอนแก่อีก กูละกลุ้ม ดังนั้นขั้นแรกคือครั้งแรก มึงทำให้พระเอกติดได้ก็มีชัยไปกว่าครึ่ง ถ้าน้องเป็นโชตะน่ารักๆนี่ก็ไม่น่ายาก ความน่ารักมันบังตาได้อยู่แล้ว
ปล. ฮาเร็มชายหญิงแบบนี้กูชอบมากนะ แต่หาอ่านไม่ค่อยได้
อ่านlove stage หรือยัง ถ้ามึงสร้างความทรงจำดีๆให้คู่พี่น้องชายได้ ก็ไม่มีอะไรน่าเกลียด
มึงเป็นสาวฟุใช่มั้ยคนเขียน ถ้าไม่ได้อ่านเรื่องนี้ มึงพลาดแล้ว ชายแท้หลายคนโดนเรื่องนี้ล่อลวงมาแล้วนะเมิง
วรรณกรรมไทยตอนนี้มีอะไรน่าโดนบ้างวะ
ช่วงนี้กูพังมากอยากได้หนังสืออ่านเยียวยาดวงจิต
ปล.มึงไม่ต้องแนะนำ เฉดเทา มานะสัส (ไทยตรงไหนฟะ)
ปล2.มาซาลัน ดอกปอบก็ไม่เอา
กูเพิ่งมาอ่านฮังเกอร์เกมเล่มแรกจบไป คิดว่าทำไมพีต้ารักนางเอกจังวะ รักแบบรักมาก ทำทุกอย่างตั้งแต่ต้นมาเพื่อช่วยนางเอกทั้งๆที่ตัวเองต้องตายแน่ถ้านางเอกรอด ยอมตายแทนไปเลย สงสัยจริงว่ามันจะมีความรักแบบนี้เกิดขึ้นได้จริงหรอวะ รักแบบไม่มีเงื่อนไขอะไร แค่เห็นนางเอกก็รักแล้ว
โรคติดหีมีจริงนะ ถ้าผู้หญิงเหี้ยมากก็หายได้ แต่วัยรุ่นส่วนใหญ่เป็นแล้วเลิกไม่ได้หรอก
ระดับความหลงก็ขึ้นกับคน ในปวศ.มีคนขายชาติเพราะติดหีเยอะแยะ ในหนังสือเรื่องdeath in Venice ตัวเองหลงเด็กผู้ชายที่ได้แค่มองอยู่ห่างๆ จนแม้ความตายมาอยู่ต่อหน้าก็ไม่ยอมเลิกตาม
ปล. เป็นกูๆก็ไม่เลิกตามTadzioหรอก
มีใครเคยอ่านนิยายของศรีสุรางค์ไหมอ่ะ เขาว่าภาษาสวยงาม พล็อตเรื่องก็ดี
คือ เห็นพวกมึงคุยกันอย่างแซ่บ กูมาขอคั่นหน่อย ยังไม่ต้องรีบตอบก็ได้ กูเกรงใจ 55
อยากให้พวกมึงแนะนำนิยายรักแนวพระเอกอายุมากกว่า
นางเอกออกแนวใสซื่ออะไรแบบนี้ให้กูหน่อยอะ อยากอ่านอะไรมุ้งมิ้งเยียวยาจิตใจอะ
ขอบคุณมาก
>>37 ในหนังสือ ลุงมันได้แต่มองอีน้อง ไม่มีปัญญาเอาเพราะนางก็ไม่ใส่ใจลุงอ้วน หัวล้านลงพุง มีมาอ่อยนิดๆหน่อยๆให้ลุงเก็บเอาไปฝัน มึงลองไปหาหนังดูละกัน death in Venice หนังเก่าแล้ว แต่อีน้องทาสซิโอสวยบาดตาบาดใจโครต บทพูดไม่เยอะ ฉากสวีทแทบไม่มี คล้ายๆโลลิต้าที่เป็นโคแก่อยากกินหญ้าอ่อนเหมือนกัน
กูชอบอ่านแต่แนวนางเอกกินเด็ก ซึ่งหายากเหลือเกิน.....
กูนั่งอ่านนิยายในห้องน้ำบริษัทกู กูว่ากูเจอนิยายที่เหี้ยกว่าไวท์โร้ดแล้วว่ะ อีมาเฟียที่รักของนู๋ผักบุ้ง อีดอกเอ้ยยยย กูยกให้สแตมเบอรี่ ฮิเดโกะ ดอกปอบ มาซาลาน คือคนเขียนนิยายที่เป็นผู้เป็นคนไปเลยว่ะ เดี๋ยวจะหาว่ากูใส่ร้าย ลองเอาไปแซมเปิ้ลเองละกัน ชื่อแม่งเหมือนการ์ตูนมายู ชินโจชิบหาย แถมตัวละครก็เหมือนอีก
http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/W3227953/W3227953.html
>>45 เรื่องเหี้ยนี่เป็นละครไปแล้วเหรอ สาสสสส ประเทืองปัญญามั้ยล่ะ
เรื่องนั้นของอีนี่กูจำได้ ตอนอ่านยังคิดเลยว่ามีคนโง่ขนาดนี้บนโลกด้วยเหรอวะ ที่ผ่านมามึงใช้ชีวิตกันยังไงโดยไม่ตายห่าไปก่อน มีอย่างที่ไหนเปิดเก๊ะรถชาวบ้านซี้ซั้วแล้วหาของแดก ถ้าเขาวางยาไว้ในนั้นมึงโดนหลอกไปม่านรูดชิงทรัพย์แล้วสัส
ชาคริตเล่นเป็นพระเอกด้วยนะมึงงงงงง ไปถ่ายต่างประเทศด้วย ไม่ธรรมดานะเว้ยมาเฟียเหี้ยนี่ แนวนี้กุจัดว่าเป็นแฟนตาซีว่ะ เพราะมีมีทั้ง นร ขับรถสปอร์ตไปรร เก๋ๆไปคลับไฮโซ เจ้าของบริษัททั้งๆที่อยู่ ม4 สารพัดสารเพ
th.wikipedia.org/wiki/มาเฟียที่รัก
https://www.youtube.com/playlist?list=PL89C2A314EF6DB95F
ไวท์โร้ด อย่างน้อยกูก็อ่านภาคแรกจบ แม้จะมีเสียงในหัวกูว่าก็อปๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มังงะและอนิเมมาก็ตาม แต่อีนู๋ผักบุ้งนี่ ขนาดเวอร์ชั่นรีไรท์แม่งยังเหี้ย มุมมองบุคคลที่หนึ่ง บุคคลที่สอง บุคคลที่สาม บรรยายปนมั่วกันไปหมด นางเอกชมตัวเองสวยตลอดเวลา พระเอกอยากเย็ดนางเอกท่าเดียว ก็อปชื่อจากการ์ตูนญี่ปุ่น พล็อตเรื่องกลวงโบ๋แบบไม้มะยมแกว่งโอ่ง ที่กูจะไม่ให้อภัยเลยคืออีโมติค่อน กูล่ะเคืองมากจริงๆ
ดูวันโพสเกือบสิบปีแล้ว เห็นชื่อนี้ยังเขียนนิยายอยู่เลยนะ ไม่รู้ตอนนี้พัฒนาขึ้นบ้างมั้ยเนี่ย
ความบัดซบของเรื่องผักบุ้ง แค่บรรทัดแรกแล้ว ชื่อคนเขียน นู๋ผักบุ้ง แล้วนางเอกก็ชื่อผักบุ้งเนี่ยนะ...
ป๊อปฝากบอกว่าอย่างน้อยกุก็หาเงินได้ตั้งแต่เด็ก
พวกมึงมีอะไรดีนอกจากเคาะคีย์บอร์ดไปวันๆ
เห็นพวกมึงพูดเรื่อง Self-insert แล้วกูอยากถามหน่อย
คืองี้กูตามอ่านนิยายของคน ๆ หนึ่งซึ่งมีตัวละคร....ขอแทนชื่อว่า A แล้วกัน
A เนี่ยเป็นตัวละครที่ได้รับการยืนยันจากคนเขียนว่าชอบมาก ชอบตัวละครนิสัยแบบนั้น ออกแนวว่าอยากจะเป็นแบบนั้น(แต่ในชีวิตจริงไม่สามารถ)
ก็เลยกลายเป็นว่าแต่งไปแต่งมามันมีลักษณะคล้ายกับคนเขียน....หรือออกแนวแบบที่คนเขียนมโนว่าตัวเองเป็นแบบนั้น
และแต่งไปราว 5-10 เรื่องก็จะมีตัวละครแบบ A โผล่มาแถมได้บทเด่นด้วยตลอด
แบบนี้เรียกว่า Self-insert ได้ไหมวะ?
พูดถึงเรื่อง Self-insert แล้วก็ขอถามหน่อยสิเพื่อนโม่ง
คือกูแต่งนิยายอยู่เรื่องนึง แล้วทีนี้ตัวเอกกูนึกจุดพีคที่ทำให้ชีวิตมันตกต่ำเศร้าเหี้ยๆไม่ได้เลยเอาเหตุการณ์ที่เกิดกับตัวเองให้เกิดกับตัวเอกด้วย คล้ายๆกับตอนแต่งช่วงนั้นตัวเอกเป็นเสมือนตัวกูแต่ตอนอื่นก็ไม่ได้เอาตัวกูเข้าไปยุ่งเกี่ยว
แบบนี้เข้าข่าย Self-insert รึเปล่าวะ?
อ่าวมีแต่คุณพ่อขายาวเหรอ มีอีกมั้ยอะ
กูจะได้ไปหาอ่านทีเดียวเลย (แต่ยังไงก็ขอบคุณมาก)
>>59 มองเป็นข้อมูลอ้างอิงไป ข้อมูลอ้างอิงมันมีทั้งหาจากข้อมูลและชีวิตจริง
อย่างคิงส์เอง ก็มีช่วงเขียนไม่ออกจนติดเหล้าติดยา เอามาอ้างอิงเป็นนิยายหลายเรื่องเหมือนกัน ทั้ง Shinning , 1408
หรือเอาเรื่องตัวเองโดนรถชนเกือบตายมาเขียนในนิยายว่าเป็นแผนของตัวร้ายที่จะทำให้พวกตัวเอกจบเรื่องไม่ได้ สุดยอดไหมล่ะมึง
>>60 มีอีกเยอะว่ะ แต่กูพยายามนึกอันทีมันมีคุณภาพอยู่
>>59 กูว่าเป็นข้อมูลอ้างอิงมากกว่า ตราบใดที่มึงไม่เอาตัวเองยัดเข้าไปในตัวพระเอกนางเอก มึงแค่เอาเหตุการณ์ที่มึงเคยเจอมาเขียนเฉยๆ self insert มันจะออกมาในลักษณะของสิ่งที่มึงต้องการจะเป็น ต้องการจะได้ ไม่เป็นไปตามนิสัยตัวละครที่กำหนดไว้ ทำให้รู้สึกขัดๆในเนื้อเรื่อง
มติชนเปิดโกดัง Sale หนังสือ ลองดูรายละเอียดเอาเอง เผื่อเพื่อนโม่งคนไหนสนใจ https://www.facebook.com/MatichonBookClub
โทษๆ โพสเบิ้ล
เมื่อไหร่นายอินทร์มันจะลดราคาแบบถล่มทลายมั่งวะ กูจะได้ไปสอย GoT จะซื้อราคาเต็มนี่กูคิดหนักเลย
แปลห่วยจะตายจะไปซื้อมาทำไมวะ
ป้าหลินเปลี่ยนคนวาดปกสามภพสามชาติเหนือหมอนอีกแล้ว. คนที่สามแล้ว นางบอกคนที่แล้วไม่ส่งงานแก รอบนี้เป็นคนไทย สรุปจะได้อ่านไหมอะไรยังไง
มีใครเคยอ่าน love in the time of cholera บ้าง กูเพิ่งอ่านจบอ่านเรื่องย่อตอนแรกนึกว่าจะมาแนวซึ่งๆ อ่านจบปุปแม่งแบบซึมแปลกๆ
อีกวันแสนสุขในปี 2527 ของวิวัฒ มีใครเคยแานบ้างปะ ถ้าใครชอบแบบหม่นๆทึมกุแนะนำแม่งแบบดีเหี้ยๆ
กูโม่งที่มาปรึกษาเรื่องนิยายจบแบบฮาเร็มรูทนะเว้ย ขอบใจพวกมึงทุกคนเลย ที่ให้คำปรึกษา กูตัดสินใจให้น้องชายมันเมะละ อีพระเอกจะให้กดน้องเขาคงยาก คงต้องไปปรับแก้นิสัยมันหน่อยว่ะ
สรุปมีทโม่งต้องเอาหนังสือที่ชอบไปใช่ไหมอ่ะ
หรือเอาขยะไปก็ได้
กูจะเอานิยายของนู๋ผักบุ้งไปละกัน
เรื่องมีทติ้งกูแนะนำว่าไปที่หอศิล ร้าน bookmoby ดีกว่าไหมไม่ห่างกันมากบรรยากาศดีกว่าด้วย
ในมีทติ้งน่าจะมีกิจกรรมประลองหนังสือห่วย โม่งที่เอาหนังสือที่ห่วยที่สุดมา (ตัดสินจากการโหวต) จะถูกรุมปาด้วยหนังสือจนตาย
หลังๆ กูเริ่มเอนไปทางน้องผักบุ้ง แสตมป์เบอรี่ว่ะ ตรรกะแม่งบัดซบแท้
ก็ทำเสียงแทน อย่าง "วันนี้ไปสายแน่เบย T_T" อ่านเป็น "วันนี้ไปสายแน่เบย ฮือๆๆๆๆๆ แงๆๆๆๆๆ โฮๆๆๆๆๆๆๆๆ" "อุ้ยๆพี่คนนั้นเขามองฉันด้วยล่ะ ^0^" เป็น "อุ้ยๆ พี่คนนั้นเขามองฉันด้วยล่ะ ครุคริ อิอิ กรั่กๆๆๆๆๆ คะลัก คะลัก"
พอไหวมั้ย
มันต้องมีอะไรที่แย่กว่าดร.ปอปสิวะ มึงช่วยกันคิดซิโม่ง กูคิดไม่ออก
เดี่ยวกูเอา ดอนกิโฆเต้ อันนา คาเรนินา พี่น้องคารามาซอฟ ไปจะได้ไม่มีใครหาว่ารสนิยมกูต่ำ
เห็นเงาสีขาวพิมพ์ใหม่ น่าอ่านปะ กูอ่านอสรพิษแล้วไม่ชอบ เห็นไอ้คนเขียนบอกว่าตอนนั้นมันเขียนโลกียศิลป์ ต่างจากตอนที่มันได้ซีไรท์
ถามหน่อยจ้า มีใครเคยอ่านทไวไลท์บ้าง
เราอยากรู้ว่ามันห่วยยังไง มีแต่คนด่าบ้าง บอกว่าเป็นหนังสือขยะบ้าง แล้วมันห่วยด้านไหน เนื้อเรื่อง? ภาษา?
พี่เราอ่านฟรีในซีเอ็ดมาแล้วบอกว่ากว่านางเอกจะออกจากบ้านได้ก็ปาไป40กว่าหน้าแล้วมันก็เลิกอ่านต่อเลยอะ
โม่งเยอรมันอยู่ป่าว
มึงเคยอ่าน waiting for godot ปะ
มันมีอะไรดีวะเรื่องนี้ กุอ่านแล้วหงุดหงิดสัส ไม่เข้าใจมันคุยไรกัน
โม่งมีทติ้งนี่เอาจริงปะวะ
นั่นเด่ะ กูเตรียมถุง bake a wish กับนิยายบอยแอ่นกะดอไว้แล้วนะเว่ย
สรุปว่าวันไหนครับ ถ้าวันสิ้นปีคงไปไม่ได้เพราะมีนัดกับแฟน ส่วนวันปีใหม่ก็คงไม่สะดวกเพราะมีนัดกับน้องสาวแฟน
กูอีกคนวะที่ไม่ว่างช่วงปีใหม่น่าจะเลื่อนมาหน่อย
อาทิตย์นี้เลยไหมมึง
ไม่ต้องรีบจัดนะ ถุงพลาสติกใช้เวลาหลายปีกว่าจะย่อยสลาย
มีตติ้งนี่เอาจริงกันใช่มั้ยวะ กูจะได้เอาถุงไปคลุมในคิโนะ กูจริงจังนะเว้ย พวกมึงไปซุ่มอยู่ห้ามหัวเราะคนคลุมโม่งแบบกูนะ
กุไปอ่านนิยายผักบุ้งแล้ว คอนเฟิร์มว่ะว่าเค้าแน่จริงๆ
กุนี่แทบเอาคีย์บอร์ดทุ่มจอเลย
มีใครเคยอ่าน นิทานของออสก้า ไวล์บ้างปะ กูอ่านละเนื้อเรื่องโครตรันทดรณจวญใจชิปหายกะจะไหา picture of dorain gray อ่านต่อแต่หาอ่านไม่ได้เลยวะ
ว่าไปนิยายของอีหนูผักบุ้งนี่มันทำละคร กูเลยไปหาดู กูว่ายังโอเคกว่าคิวบิกที่เอาไปทำละครว่ะ แต่นิยายแม่งห่วยมาตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว ทีมงานทำได้แค่นั้นคงสุดฝีมือจริงๆว่ะ
แนะนำวรรณกรรมที่มันเกี่ยวกับการฆ่าตัวตายหน่อยดิ พอมีบ้างปะวะ
26 ไม่ก็ 27 ไหมแต่เป็นไปได้กูอยากไปร้าน bookmoby ที่หอศิลป์วะ
ไม่มีนัดเย็ดใช่ไหม เรากลัวอ่ะ
27 ไหม วันเสาร์ ถ้าไม่มีร้านนั่งก็มีร้านกาแฟหลายร้านอยู่ คนไปไม่เยอะหรอก (หอศิลป์)
ถ้าอยากรู้ว่าใช่ไหมก็ถามว่า "ใช่กลุ่มคนรักไวท์โร้ดหรือเปล่าคะ" อะไรงี้นะ
กูรออ่าน No Longer Human
มีใคร 27 ที่หอศิลอีกไหม
ไปยืนคลุมโม่งที่หน้าลานห้องสมุดหอศิลป์ชั้นล่างสิวะ กว้างดี. //ระวังดร.ปอปจะไปแจมนะ
นั้นดิ กุกลัวพวกหมอป๊อป นิ้วกลมไปดักตีหัวชิบหายเลย
หวังว่ากูคงไม่เห็นข่าวพวกมึงคลุมโม่งหน้าหอศิลป์ในทีวีนะเว้ย เดี๋ยวเขานึกว่ามึงไปทำพิธีกรรมอัญเชิญอะไรกัน
ยืนอยู่หน้าร้าน bookmoby ถือหนังสือที่โดนว่าร้ายจัดๆ (ดอกปอบ นพดล) ในนี้ หรือไม่ก็หนังสือที่ได้รับคำสรรเสริญในนี้ (ลวิตร์ วรรณกรรมยุโรป) เป็นสัญญานก็ดีนะ เวลาสงสัยว่าจะเป็นพวกเดียวกันก็ลองจิ้มบอร์ดโม่งโชว์เป็นสัญญาน
ตกลงจัดกันจริงดิ กูไปขุดหนังสือแปป
ส่วนใหญ่พวกที่จะไปมึงคุยกันเรื่องไรอ่ะ กูอยากไปแต่กลัวไม่มีเรื่องคุยด้วย
คุยได้ทุกเรื่องตั้งกะไลท์โนเวลยันวรรณกรรมคลาสสิคซื้อมาประดับบ้าน แต่ถ้านักเขียนห่วยๆ โผล่มาไล่ยิงก็ตัวใครตัวมัน
โอเคกูถือคาเงโร่วไป
กูก็กล้าๆกลัวๆ จะไม่มีเรื่องคุย มันเป็นธรรมดาที่ awkward อยู่แล้วเวลาเจอคนใหม่ๆ
แต่พอจูนติดกันเมื่อไหร่ เดี๋ยวก็คุยกันให้แซดเองล่ะ
ไม่กลัวนักเขียนตามไปยิง m79 ใส่วงเหรอวะ
แล้วใส่โม่งทั้งร้านนี่ กุกลัวโดนทหารบุก
มองยังไงก็ Ku Klux Klan ชัดๆเลยพวกมึง
ไม่ใจเบย ไปถึงถิ่นก็ต้องนินทาเจ้าของร้านดิ
พวกมึงเอาจริงใช่มั้ย กูไปจริงๆนะ ถ้าใครหลอกกูขอให้หำไม่แข็ง
กูต้องไปแถวนั้นอยู่แล้ววันนั้น ไม่ซีเรียส 555
นัดเวลาด้วยดิ่ กี่โมงอ่ะ
ขอหลังสี่ทุ่มนะ
เตรียมปล้นร้านเขาเรอะ หลังหลังสี่ทุ่ม คลุมโม่ง
กูขอเสนอเรื่องเวลา 5 โมงหน้าร้าน bookmoby ส่วนเรื่องที่ว่าจะแสดงตัวยังไงค่อยคุยกันอีกทีอาทิตหน้าใกล้ๆวัน
จะลำบากปะวะถ้ากูอยากให้สมัครเฟสปลอมกันแล้วตั้งกลุ่มจะได้คุยง่ายๆ
สมัคร goodreads กันสิวะ แล้วตั้งกลุ่มในนั้น
แชร์หนังสือกันสบายเลย
goodreads + 1หวะ
จริงๆถ้าอยากจะเป็นเพื่อนจริงๆ เลยไม่ต้องใช้เฟสปลอม กูแนะนำ method ที่กูเคยคิดค้นไว้นะ
นัดกันไปฟอลทวิตของเว็บ เจอกันก็ค่อยอัน วิธีนี้เนียน หลักฐานหาย
กูสมัครละแต่มันเล่นไงวะ งง
rachapon110 แอดกูมาหย่อย
ด๊อกป๊อปหน้าเหมือนแชบปุยจังเลย หล่อฝุดๆ
พวกมึงนัดกันช่วงกูไปญี่ปุ่นพอดี เสียใจ .__.
วันนี้กูเจอปราบดา ที่ bookmoby ด้วย
ตกลงมึงไปกันจริงดิ
มึงไปกันกี่โมงอ่ะ วันนั้นกูกลับบ้านพอดีแต่กลับตอนสี่ทุ่ม ถ้าเร็วกว่านั้นกูอาจแวบไปแอบดูได้ 555
กูสรุปไว้คร่าวๆ ก่อนละกัน นัดชุมนุมโม่งห้องหนังสือวันเสาร์ที่ 27 ธันวาคม 2557 เวลาประมาณ 16.00 นาฬิกา ณ หน้าร้าน bookmoby หอศิลป์กทม.
จุดสังเกตคือยืนถือหนังสือทำท่าลับๆ ล่อๆ เมื่อเจอผู้ต้องสงสัยให้ไปยืนใกล้ๆ จิ้มบอร์ดโม่งโชว์ ราวๆ นี้ได้ป่าว ใครไปจริงไม่จริงไม่รู้ กูยอมไปยืนเก้อคนนึงล่ะ
กูจะยืนส่องจากไกลๆดูก่อน แบบหลบอยู่หลังถังขยะเอากิ่งไม้แปะหัวสวมแว่นตาดำ ถ้าโม่งแต่ละตัวมาแปลกกูจะได้ชิ่งทัน ถ้าเห็นกูอย่าทักกูล่ะ
งานนี้มีแขกรับเชิญมั้ยว่ะ แบบดอกป. นิ้วก. มาร่วมพูดคุยกับชาวโม่งไรงี้
ถือหนังสือแล้วเข้าไปถามไหมว่า "ใช่แฟนคลับไวท์โร้ดไหมคะ" ไม่ก็โม่งตัวไหนเสียสละ มีไวท์โร้ดที่บ้านถือมาให้หน่อยกูจะปรี่เข้าไปหามึงคนแรกเลย
ถ้าจัดจริงไว้กูจะถือเล่มนี้ไปนะ สวัสดี จากโม่งเยอรมัน http://www.chulabook.com/description.asp?barcode=9789741329021
กูว่าไปนั้งหน้าร้านเลยก็ได้เวลาไปรออะมันมีโซฟาให้นั้งอยู่
ต้องคลุมโม่งก่อนเข้าร้านป่าววะ ใครถามกูจะบอกว่าเป็นงานชุมนุมคืนสู่เหย้าของ ku klax klan
ถ้ากูจะถามอายุพวกมึงได้ป่ะเนี่ย คือกูวัยซาลารี่แมนสามสิบกลางๆ ล่ะ ไม่อยากโผล่ไปแก่คนเดียวกลางงานว่ะ ขอประเมินสถานการณ์หน่อย
ถามอะไรนิดดิ่ พวกมึงเคยซื้อหนังสือ ebook จากพวก meb อะไรงี้กันป่ะ กูอยากรู้ว่าถ้าจะแปลเรื่องคลาสสิคที่หมดลิขสิทธิ์แล้ววางขายแบบ ebook คนจะซื้ออ่านกันป่าว หรือกูควรทำใจแปลให้อ่านฟรีๆ สร้างฐานลูกค้าไปเรื่อยๆ ดี
กูยี่สิบกว่าๆว่ะ ตกลงนัดสี่โมงใช่มั้ย แล้วเราไปเจอกันจะทำไรกันบ้างวะ
จิบชา กินขนม แนะนำตัวเอง ถ้าขัดเขินก็ถือหนังสือบังหน้าไว้ พูดถึงหนังสือสายถนัด (ไลท์โนเวล จีนกำลังภายใน ไต้หวัน แฟนตาซี etc.) พร้อมร่วมอภิปรายในหัวข้อ.... แล้วแต่กำหนดมะ
กู 30 กว่า เป็นฟรีแลนซ์อินทีเรีย แต่ไม่กล้าไปว่ะ กลัวเจอคนรู้จัก
32 ไม่ไปว่ะ เป็นคนในวงการหนังสืออยู่แล้ว ไปปรากฏตัวเกรงจะไม่งาม
กูคงจะเป็นเด็กอายุน้อยสุด 17 ครับพวกลุงๆ
ลุงอายุ 65 แล้ว อยากจะเดินทางไปต้องทำยังไงล่ะหลานเอ้ย
นัดหลังสี่ทุ่มสิถึงจะคุยสนุก กลางวันสมองมันตื้อ
เจมส์ บอนด์แบบหนังสือต้นฉบับหรือหนังสนุกกว่า?
เราเป็นเพศที่ 3 ไปได้ไหมอะ
ถ้าวันมีต นิ้วกลม อีปอบ ลวิตร์ มุราคามิไปมีต เพื่อนโม่งจะทำยังไงกันวะ
ถ้าคุณลวิตร์มาก็ดี ยืนล้อมวงบูชาอูรา แล้วบังคับให้เขียนต้นฉบับให้ดูสดๆ เป็นกิจกรรมทำนองเดียวกับ speed painting ที่พวกสายอิลลัสต์ชอบทำโชว์
กูพูดจริงน่ะ กูมีลางสังเห่าว่าต้องมีคนที่โม่งนินทา
บังเอิญ!!! ไปโผล่อยู่แถวนั้นพอดี
บังเอิญเหมือนกันที่โม่งที่ไปชุมนุมอยู่แถวนั้นไม่เคยนินทาอะไรเกี่ยวกับคนๆ นั้นเลย ไอ้โม่งที่นินทามันไม่มาเองเว้ย บังเอิญจริงๆ
>>212 เชี่ย กูว่ามันไม่เหมือนกันนะ 5555
ถามขัดจังหวะนิด กูอยากเริมอ่านหนังสือภาษาอังกฤษวะ กะจะมาฝึกภาษา(เรื่องภาษากูไม่ค่อยดีเท่าไร) กูอยากลองหานิยายเด็กอ่านดูอย่างเรื่องwhen marnie was there (กูสนเรื่องนี้เพราะมันมีอนิเมนั้นละ ดูแล้วน่าอ่านดี)เพื่อนโม่งมีเรื่องไรน่าอ่านแล้วดูจะอ่านพอได้สำหรับคนภาษาไม่ค่อยแข็งแรงปะวะ แล้วคือกูไม่รู้จะไปหาซื้อที่ไหนวะ กูไม่เคยซื้อนิยายต่างประเทศเลยเพื่อนโม่งแนะนำกูหน่อย
ถ้าปรากฎว่าลวิตร์คลุมโม่งมา พวกมึงจะทักหรือจะหวัดดีเพื่อนโม่ง?
ปล. ต้องพูดกูมึงในงานมีตเหมือนตอนอยู่ในบอร์ดไหมวะ
คนอ่านหนังสือที่แท้จริงมันต้องนัดกันร้านเหล้าสิวะ
นัดกันร้านหนังสือมันพวกรุ่นเล็กว่ะ
จะนัดร้านเหล้าทำไมในเมื่อมึงแดกเหล้าไม่ได้ ติดถุงคลุมโม่ง
>>216 กูแนะนำนิยายที่มันเป็นฉบับ simplified ก่อนดีป่าว มันจะเหมือนนิยายตัวเต็มที่ย่อให้กระชับและอ่านง่ายหน่อยนึง หรือไม่ก็เริ่มอ่านจากพวกคลาสสิคที่หาอ่านได้ทั่วไปก่อนก็ดีนะ แนะนำให้ซื้อมือสองจะได้ไม่เปลืองตังค์ ส่วนตัวแนะนำ The Melancholy Death of Oyster Boy ของทิมเบอร์ตัน ลองหาอ่านในเน็ทน่าจะมี มีภาพประกอบสวยงามด้วยนะมึง
ลองnarniaสิ พวกวรรณกรรมclassicพวกนี้อ่านได้ทั้งภาษาและเนื้อเรื่อง ภาษากูว่าไม่ได้ยากอะไร เอาสมัยใหม่หน่อยลองแฮรี่ก็ดี grammarเป๊ะยังกะแบบเรียน
กูก็เห็นมีสองพวกใหญ่ๆ พวกอักษรฬ กับพวกมธ.ที่มักจะโดนบีบให้อ่าน 1984 เจ้าชายน้อย tao of pooh
กูจบถาปัตย์ มีใครเรียนเหมือนกูมั้ยในนี้
กูเรียนบริหาร
กูเรียน Com-Sci
อักษร แต่โดนบังคับให้อ่านโซเซกิ รอดพ้นจากพวกวรรณกรรมยุโรป
กูเรียนนิติ
กูประวัติศาสตร์
เรียนหมอครับ อ่านงานของนักเขียนระดับด๊อกเตอร์เท่านั้น
บรรณารักษ์
กูกำลังเข้ามหาลัย.....
ม5
สนใจดราม่าเด็กดีป่าว กำลังมันเลยวะhttp://www.dek-d.com/board/view/3427488/
กูเพิ่งอ่าน สิทธารถะ จบไอเหี้ยชอบสัส แต่เหมือนพวกคลั้งศาสนาจะไม่พอใจกับงานเขียนชิ้นนี้เลยวะ 555
นิยายเอนเธอร์นี่พวกผลงานทางเน็ตก็ส่งได้ด้วยใช่มะ หยั่งงี้แม่งไม่ยกพลไปส่งกันทั้ง dek-d เลยเหรอวะ
คริสมาสต์แล้ว ควรฉลองด้วยการอ่านผีคริสมาสต์ของ Charles Dickens หรือป่าววะ
มีทติ่งมะรืนนี้แล้วนะ มีใครจะยังไปอีกไหมวะเห็นเงียบหายกันไปเลย
กูจะซื้อถนนขาวแจกพวกมึงให้ซาบซ่านกับความเทพของศาสตราจารย์ด็อกเตอร์จอมพลสันตะปาปาป๊อปในตำนาน
กูเอาไฮดี้กับขาดคุณสมบัติความเป็นมนุษย์ Eng ไป
สัดเอ๊ยอยากไป ( ; v ; ) ติดไปตจว.... โม่งคนไหนไปแต่งนิยายบรรยายบรรยากาศมาแทนถ่ายรูปหน่อยดิมึง ให้สมเป็นโม่งวรรณกรรม
ต้องเอาหนังสืออยากให้อ่านหรือหนังสือที่อยากด่าไปดีมึง
เอาไปทั้งสองอย่างดิ่วะ เวลาจับฉลากจะได้มีลุ้นๆ
แล้วถุงคิโนะที่กุเตรียมไว้อย่างดีล่ะครับ
ที่ใหน กี่โมง
อาทิตย์ที่ 28 ตอนสี่โมงเย็น หน้าร้าน bookmoby หอศิลป์ สัญลักษณ์คือถือหนังสือและคลุมโม่ง
วันไหนก็ได้ ขอหลังสี่ทุ่ม
สรุปว่าวันเสาร์หรืออาทิตย์วะ55555555
บิเบลีย บันทึกไขปริศนาแห่งร้านหนังสือ สนุกปะวะปกติกูไม่ถูกกับพวกนิยาย light novel แต่อ่านเรื่องย่อน่าสนดีแต่กลัวไม่ถูกจริต
บิเบเลียสนุก เข้าขั้นนิยายปกติที่ Bliss พิมพ์ได้เลย สนุกกว่าหลายเรื่องด้วยซ้ำมั้ง
เสาร์นี้กูรอเจอพวกมึงนะ
ไม่ไปหรอก หน้าตาดีแบบกูไปแล้วคงโดนชะโลมเลีย
นอกจากไลท์โนเวลยุ่นนำเข้าแล้ว มีคนไทยทำไลท์โนเวลขายไหมวะ
กูว่าการินก็แนวเดียวกับ LN นะ นิยายลูกกวาดของแจ่มใสก็น่าจะเข้าข่าย
กูจะรอรายงานมีตติ้งมึงนะเพื่อนโม่ง
ประกาศซ้ำอีกรอบ มีทติ่ง วันที่ 27 ธันวาคม พ.ศ. 2557 ณ หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร ร้าน bookmoby ชั้น 4 เวลา 16.00 น ใครจะไปรายงานตัวด้วยก็ดี
>>274 http://www.satapornbooks.co.th/Book/BookDetail.aspx?id=2835
มันมีคำว่าLightอยู่ เป็นฉบับพิมพ์ใหม่ให้เล่มเล็กลงเป็นไซส์LN แต่กูไม่รู้ว่าสนุกป่าวนะ ไม่เคยอ่าน
ไม่ไปว่ะ อาย กูเป็นโม่งหญิงอ้วนเตี้ยเหี้ยดำระยำสิว เชิญพวกมึงสนุกกันไปเลย กูรออ่านบรรยากาศงานมีทติ้งเอง
ใครไปถึงแล้วให้ไปนั้งรอหน้าร้านนะไม่ก็ยืนหน้าร้านทำท่าจิ่มๆเว็บfanboiหรือไม่ก็ถือหนังสือไว้สักเล่ม
กุรู้ได้เลยว่า แม่งจะแกล้งไปสายกันแล้วสำรวจดูก่อน ไม่มีใครกล้าเสล่อไปยืนตรงเวลาเป็นคนแรกแน่ๆ
หนังสือที่เอาไปคือ First Impression ของมึงนะ ตั้งใจเลือกกันนะเว้ย !
>>287 ไม่ต้องเกี่ยงมั้ง กูว่าควรตั้งกฎห้ามดูถูกรสนิยมการอ่านของโม่งคนอื่นๆ (อย่างน้อยก็อย่าออกหน้าออกตา) ไม่งั้นเดี๋ยวมีต่อยกัน ถ้าไม่ชอบก็พูดดีๆ ว่าทำไมไม่ชอบ ไม่ใช่แนว ไม่ใช่รสนิยม อะไรก็ว่าไป ไม่ใช่บอกว่าเพราะมันเหี้ย (ถึงมันอาจจะเหี้ยจริงๆ ก็ได้) อย่างถ้ามีแฟนหนังสือปอบโผล่มาจริง กูก็อยากถามอย่างพิศวงจากใจจริงนะว่าชอบหนังสือมันเพราะอะไร
สี่โมงชัวร์นะ ไอคนที่แต่เรื่องไว้ข้างบน มึงไปด้วยกูมีของจะให้มึง
ใครแต่งเรื่องไรวะ
กูอยากไปมากแต่ออกตจว.อยู่ กูรอรีพอร์ทนะโม่งทุกคุณ จุ๊บๆ
มีใครเคยเขียนบทความลงนิตยสารมั่งมั้ย อยากได้คำปรึกษาหน่อยว่าสโคปของบทความ ขอบเขต หรือวิธีเขียน มันควรทำยังไงบ้าง เพราะอยากลองส่งบทความไปสมัครงานกับสนพ.ดู แต่ยังจับต้นชนปลายไม่ถูกเลย
เพื่อนโม่งวันนี้เดี๋ยวเจอกันนะ
กูขอไปดูโดราเอม่อนก่อนแล้วค่อยมาเจอกับพวกมึงนะ จุ๊บุ๊
บอกกุหน่อยดิ นิยายแฟนตาซีไทยเดี๋ยวนี้ที่ขายดีที่สุดนี่เรื่องอะไร
แล้วที่เรียกว่าขายดีจริงๆนี่ต้องระดับกี่เล่ม
หนังสือปอบที่ว่าเดินสายขายตามรร.นี่คือมันมีเส้นใช่เปล่าว่ะ โฆษณาล้ำหน้าชาวบ้านเค้า
วันนี้กูคิดว่ากูคงเป็นคนแรกๆที่ไปไปถึง กูบอกรูปพรรณสัณฐานกูเลยละกัน กูจะใส้เสื้อขาวมีลายจักรยาน กางเกงยีนรองเท้าแตะ ผิวดำคล้ำ ตัวไม่สูงมาก จะถือหนังสือ 1984 เล่นสีส้ม
เรื่องยอดพิมพ์นี่พูดยาก สนพ.ไม่ค่อยอยากบอกกัน คงกลัวโดนสรรพากรตรวจ แต่กูเดาเองว่าซักหมื่นเล่มน่าจะถึง นักเขียนตัวท็อปๆ น่ะลองไปถามดูสิ ไปหลอกถามอีปอบใน twitter ก็ได้
มีใครจะไปก่อนเวลาบ้างปะสักบ่ายสามครึ่ง
บ่ายสามครึ่ง รีบไปมั้ง กูอยู่ปริมณฑล กำลังจะอาบน้ำเนี่ย อย่ารีบดิเพื่อน
มาสามคนแล้วนะเว้ย ใครกำลังซุ่มให้ออกมา
อยากไปแต่ไปไม่ถูกว่ะเพื่อน ร้านbookmoby นี่อยู่ตรงส่วนไหนของสยามวะ
กลับกันยังวะ
เชี่ยกูเกีอบลืม พวกมึงรอกูด้วย
ยังอยู่ว้อย มาป่าว
ไปๆ
>>301 หอศิลป์กรุงเทพชั้นสี่ ตรงข้ามMBK
https://www.facebook.com/bookmoby
ปล. กูไม่ได้ไปนะ อยู่ต่างจังหวัด
เป็นยังไงบ้างวะ อัพเดทหน่อย จากโม่งภูธร
มู้นี้เป็นห้องแรกป่าววะที่มีมีทแล้วเจอกันจริงๆแดนโม่งช่างมหัศจรรย์
นี่ตกลงพวกมึงเจอกันจริงๆเหรอวะ!!!
ใครก็ได้มารายงานที กูอยากรู้จังว่าวันนี้มีนักเขียนไปดักตบหัวโม่งรึเปล่า
เจอนะ มา 4 คน
เดี๋ยวมาเล่าให้ฟังนะ มีโม่งสาวไปด้วยว่ะ
สวยด้วย
กลับกันยัง เป็นไงบ้าง กูไม่ได้ไปเคลียงานไม่ทัน 555 ไว้คราวหน้านัดกันอีกนะโม่ง
เน็ตหอแม่งกำลังปรับปรุงเดี๋ยวมาเล่ายาวๆพรุ่งนี้ วันนี้บอกได้คำเดียวว่ามีโม่งสาวไปมีตติ้งด้วย แถมสวยเหมือนอิมเมจ The voice ตอนอายุ20กลางๆ ทำเอาเขินไม่กล้าสบตาต้องมองไปทางอื่นตลอด >///<
มีโม่งหล่อๆไปไหมมึง
วันนี้แม่งเหมือนคุยเรื่องการเมืองมากกว่าหนังสืออีก 55
กูโม่งหญิงที่ไปนะ ไม่อยากทำลายฝันพวกมึงเลย แต่กูขึ้นเลข 3 แล้วว่ะ 5555 เพราะความแก่นี่แหละทำให้กูไปมีตได้แบบชิลล์ๆ เพราะมั่นใจว่าไม่มีภยันตรายใดๆ กล้ากล้ำกรายกูแน่นอน สายหนังสือที่มาวันนี้เป็นสายรัฐศาสตร์ จิตวิทยา หนังสือหนักว่ะ ไม่ค่อยเข้าทางกูเท่าไหร่ แต่ยินดีที่ได้เจอกันนะ ส่วนสายไซไฟแฟนตาซีไปไหนหมดวะ
กูสายไซไฟ นอนอยู่บ้าน....
กูสายไซไฟ เป็นโม่งที่บอกว่าจะไม่ไปแต่แรกละ
กูว่าจะเอาสาวแดกหนังสือไป แต่แมร่งก็หนักเหมือนกัน รู้อย่างงี้กูเอาadayไปดีกว่า
สายไซไฟ แฟนตาซี สยองขวัญ แต่กุงานเข้า แผนเปลี่ยน...
สายแฟนตาซี+จิตวิทยา ที่นานๆทีเข้ามาไฮป์ลวิตร์ ไม่คิดจะไปมีตเพราะกลัวโดนดักตบ55+(เคยตีโทร์ล+กวนส้นโม่งรสนิยมสูง)
เสียดายอะ กูสายหนังสือวิชาการด้วย คราวหลังต้องไปให้ได้
>>322 ติดต่อหลังไมค์ได้มั้ยครับ https://www.facebook.com/#!/Sapt114 by เจ้าของหนังสือ "ความเป็นส่วนตัว"(Privacy) กัล "จิตวิทยาแห่งการโกง"
อืม น่าสนใจ แต่กุก็ไม่กล้าไปอยุ่ดี (เพราะมันเป็นบอร์ดโม่งนี่แหละทำให้กุไม่กล้า กุผญด้วยไง ไม่ได้กลัวหมวดนี้แต่กลัวฝั่งkarmaมันจะโผล่มา)
แค่คุยบนบอร์ดก็พอละ ดีที่ได้มาเจอคนรสนิยมคล้ายๆกันบนนี้
ไอ้สัส มีพี่สาวด้วย! กูเสียดายละที่ไม่ได้ไป
พี่สาวครับ แฮ่กๆๆๆ
เอ้ย ผิดห้องว่ะ ท่ดๆ
เมื่อวานคนที่ไปเล่าบรรยากาศงานหน่อยดิกูอยากรู้ว่าคุยไรทำไรกันบ้าง
เมื่อวานก็มาเจอกัน มองหน้ากัน ยิ้มมุมปากเสร็จแล้วก็กลับเลย
แล้วเอาโม่งคลุมหัวไหม? กูจริงจังเรื่องนี้มากนะ
รีวิวเมื่อวาน
มีคนไปน้อยกว่าที่คิดนะ 4 คนเอง กูไปถึงคนๆแรกๆประมาณบ่ายสามครึ่งไปนั่งอ่านหนังสือที่หน้าร้านทำตัวเหมือนลูกค้ามานั่งอ่าน ซักพักมีน้องคนหนึ่งเดินมานั่งด้วยแต่กูไม่กล้าทัก จนเปิดมู้นี้อ่านถึงรู้ว่าเป็นโม่ง เวลาผ่านไปซักพักมีสาวคนหนึ่งเดินมานั่งด้วย เป็นโม่งเหมือนกัน หน้าตาโมเอ้มาก กูเขินส์จนไม่กล้ามองหน้า 4โมงเย็นครบกำหนดเวลาสรุปว่ามามีโม่ง3คน บรรยากาศก็เหมือนมีตติ้งทั่วๆไป แนะนำตัวกันเสร็จว่าเป็นใครทำงานอะไร เล่นบอร์ดโม่งห้องไหนเป็นหลัก ก็กลับมาคุยเรื่องหนังสือ และด้วยความที่หนังสือที่โม่งชาย2คนเอามาเป็นหนังสือแนวการเมืองเนื้อหาที่คุยเลยออกไปทางการเมืองนิดหน่อย ผ่านไป1ชั่วโมงมีโม่งมาสบทบอีก1 มีการเอาถุงร้านหนังสือวางที่หัวแล้วหันมามองด้วยนะ 555 นั่งคุยกันต่อซักพักโม่งหญิงขอตัวกลับเพราะนัดเพื่อนดูหนัง ช่วงท้ายนี่กูไม่ค่อยได้พูดอะไรล่ะนั่งฟังอย่างเดียว เรื่องที่คุยกันออกไปทางการเมืองเต็มที่ มีพูดถึงกรณีสวรรคตของ ร.8 ด้วย ตอนนั้นกูอยากแสดงความคิดเห็นมากๆแต่พูดไม่ได้ ไม่งั้นคนแถวนั้นแม่งโทรสั่งพิซซ่ามาเสริฟ สรุปเลยนั่งฟังอย่างเดียว 6โมงกว่ากูกลับไปธุระที่อื่น โม่งสองคนที่เหลือเดินไปดูหนังสือในร้าน Bookmoby จบมีตติ้ง
ปล.โม่งสาวหน้าตาน่ารักมากจนกูเห็นครั้งแรกคิดว่ายังไงก็ไม่ใช่โม่งแน่ๆ โม่งชายที่ไม่มาพวกแกพลาดแล้วว่ะ ถถถถถถถถ
พวกมึงคุยเหี้ยไรกันเนี่ย บอร์ดแม่งเสือกมีธีมสีแดงด้วย
ดีแล้วที่กูไม่ไป ในสี่คนนั้นมีคนที่รู้จักกูด้วย
เหี้ย กูอยากคุยเรื่องกรณีสวรรคตด้วยมาก กูเป็นโอตาคุหมอสุด
จริงๆเรื่องสวรรคตคุยแค่นิดเดียววะเหมือนแค่เกรื่นๆไม่ได้พูดมาก
เหมือนพี่สาวเค้าจะหนีพวกมึงกลับนะ ไม่ใช่นัดดูหนังหรอก
พลอตเรื่องปัญญาอ่อนมากเลยห่า อยากเห็นผิวอีคนแต่งเหลือเกิน
ถ้าเนื้อเรื่องเป็นแบบนี้กูไม่แปลกใจแล้วว่าทำไม นักบอลในภาพทำหน้าแบบนั้นตอนอ่าน สงสัยจะเครียดมากว่ากูกำลังอ่านอะไร
บางทีกูก็คิดนะ ว่าพล้อตแบบนี้แม่งก็ขายได้ ทำเอากูอยากเขียนขายมั่งเลยมึงถ้าแม่งได้เงิน กูยอมขายวิญญาณเลย นี่กูจริงจังนะ
ถ้ายังติดป้ายแสตมป์เบอร์รีต่อให้เนื้อเรื่องขี้กากขนาดไหนก็มีเด็กมัธยมซื้อ
แต่พี่เจกุอ่านงี้เหรอYY
กูสงสัยจัง พวกมึงด่านิยายแจ่มใสแต่ดูรู้ลึกรู้จริงกันสุดๆนี่คืออัลไล
กูไม่อ่านแนวนี้และไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับแนวนี้เลย นักเขียนก็ไม่รู้จัก
การที่พวกมึงรู้แปลว่าที่จริงอ่านกันมาเยอะสินะ (≖ิ‿≖ิ)
>>367 สมัยม.ต้นกูเคยอ่านว่ะ เป็นติ่งเจ้าปลาน้อย may112ด้วย แต่กูมาเลิกอ่านตอนอยู่มหาลัย เรื่องสุดท้ายที่กูอ่านรู้สึกจะเป็นของหัวสมองตีบตัน จำชื่อเรื่องไม่ได้ จำได้ว่านางเอกชื่อชีแนล หัวสมองกลวงตามชื่อคนเขียน เล่นมุกแป้ก เนื้อหาเบาโหวง เหี้ยมากเลยเลิกอ่าน สแตมเบอรี่กูอ่านงานเขาอยู่สามสี่เรื่อง ต้องใช้ความพยายามโครตสูงเลยกว่าจะอ่านให้จบ เรื่องที่กู wtf ที่สุดคืออีนางเอกให้พระเอกเซ็นชื่อลงบนนมกับหยิบถุงยางมาเคี้ยวแดก มาเจอเรื่องนี้ ไอ้เรื่องเซ็นชื่อบนนมชิดซ้ายไปเลย
>>367 กูโดนหลอกน่ะมึง...กูเป็นพวกที่เชื่อทุกอย่างที่อยู่บนชั้นอันดับขายดีของร้านหนังสือ อ่านแจ่มใสครั้งแรกเพราะอีจัดอันดับนรกนี่แหละ แล้วกูก็อ่านมาเรื่อยๆ ด้วยนะ...ด้วยความเชื่อที่ว่าแม่งต้องมีสักเล่มสนุกสิวะ ไม่งั้นมันจะติดได้ไง
ทุกวันนี้น่ะเหรอ โคตรอยากกลับไปตบหัวตัวเองในอดีตเลยว่ะ
กูเริ่มอยากเขียนมั่งแล้วว่ะ รู้สึกมันกลวงๆ ไม่ต้องคิดมากดี กูจะทำให้เหนือชั้นขึ้นไปอีกระดับโดยใช้ emoticon จาก 2ch キタ━━━━(゚∀゚)━━━━!! มึงว่ากูจะขายออกไหมวะ
โอ้พระเจ้า พวกมึงดูอัดอั้นมากที่โดนหลอกโดยมิตรสหายและร้านหนังสือ น่าเห็นใจๆ ดีนะกูรอด ไม่เคยอ่านเลย 5555555555
อ้อ กูเคยโดนเพื่อนยุให้อ่านถนนสีขาวด้วย แต่กูปฏิเสธสำเร็จ ตอนนี้กูรู้สึกเหมือนรอดพ้นจากตราบาปในชีวิตเลยว่ะ
แต่กูไม่รอดจากลาสท์แฟนตาซีนะ ฮือ ไม่น่าเลยกู
ตอนนี้ยังมีคนคิดว่าอันดับหนังสือขายดี มันขายดีอยู่จริงๆ ด้วยเหรอฟะ 5555
>>367 กูเคยอ่านอยู่ช่วงนึง ในความเป็นนิยายพวกเลิฟสตอรี่ มีทั้งเรื่องที่ใช้ได้ คือไม่ถึงกับแย่มาก และเหี้ยมากแบบไร้สามัญสำนึก เอาเท่าที่นึกออก
เจ้าปลาน้อย คนนี้กูว่าเวลาเขาเขียนแนวดรามาใช้ได้ มีเรื่องนึง 365 วันอะไรสักอย่าง พระเอกตายแล้วนางเอกย้อนเวลาไปแก้ไขอดีต มีทางเลือกจบสองแบบ เขียนโอเคดี แต่เวลาเขียนตลก กูเครียดกับแม่งว่ะ จำได้มีเรื่องที่นางเอกเปลี่ยนหัวใจกับมาเฟีย (สัส เหตุผลมีบ้างมั้ย) มีไปติดอยู่ชาวเขา แล้วต้องเปลี่ยนชื่อเป็น มานะ มานี สู้มวยไทย อะไรของแม่งนี่ละ เหี้ยจริงๆ คนนี้เป็นคนที่ตั้งชื่อตัวละครไอ้ประสาทแดกติดอันดับในความทรงจำกู
ลูกชุบ คนนี้กูว่าเขียนดีเยอะมากกว่าแย่ คืออยู่ในระดับอ่านได้ ช่วงที่กูอ่านเขาเขียนไอ้โรเมโอ กับ อพาร์ทเมนต์ ภาษา คำพูดดี แต่ทัศนคติ ค่านิยมไม่ไหว คือ ในเรื่องแม่งไปแดกเหล้า เข้าผับ คือไม่ได้โลกสวยนะ แต่พวกมึงว๊างว่าง ใช้เงินเป็นเบี้ย แถม ไอ้พวกพระเอกว่าหล่อโง้นงี้ ต้องมีสมญา ยิ่งไอ้แก๊งโรเมโอห่าไรเนี่ย เหมือนยิ่งใหญ่ในเรื่องมาก ในสายตากูก็เด็กแว๊นแบมือขอตังค์พ่อแม่แหละว่ะ แต่ตัดเรื่องพวกนี้ออกไป ก็อ่านได้เพลินๆ นะ
may112 เคยอ่านไอ้ ที่แตกหน่อ พระเอกชื่อแต่ละภาคชื่อเป็นตัวเลข คนนี้เขียนรวมๆ น่าจะได้สมดุลดีสุด มีโม้ๆ พระเอกหล่อตามประสานิยายขายฝัน แต่ยังอยู่ในขอบเขตรับได้ ไม่มีอะไรจะกล่าวเพราะเท่าที่อ่าน ไม่ได้เจออะไรเลวร้ายจัด
mimoza คนนี้กูชอบนะ อย่างน้อยก็ดึงให้กูอ่าน ซีรีส์สามโรงเรียนเขาได้ คือเขียนให้กูเชื่อพระเอกหล่อจริง โมเอจริง สามเล่มแรกเขา พระเอก นางเอกใสๆ น่ารักกำลังดีเลย แต่ช่วงหลังจากเขาหายไปนานกลับมาเขียนใหม่ เนื้อหาจืดสนิทละ ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าพอมีสามัญสำนึกจะเขียนนิยายพวกนี้ไม่ค่อยได้หรือไงหว่า
แสตมเบอรี่ อย่างที่ข้างบนด่าๆ ไร้สามัญสำนึก ต้องอ่านด้วยตรรกะตลกคาเฟ่ ชอบยัดเยียดคุณธรรมแบบนิทานสอนใจตอนจบแบบไม่เนียน เอาไว้เวลาใครด่ามา จะได้บอกแควนๆ ว่านิยายพี่มีความดีของโง้นงี้ แต่เห็นแบบนี้มีเรื่องที่กูว่าโอเคคือ เกมคิวปิด (ล้อเลียนเรียลริตี้โชว์ที่ฮิตเวลาๆ นั้น มีหักมุม มีลุ้น พระ-นางเป็นคนธรรมดากำลังน่ารัก) Liar อะไรสักอย่าง นางเอกเจอยมฑูตบอกมันจะตายห่า ต้องไปทำให้พระเอกรักมันให้ได้ ลืมแล้วแต่จำได้เขียนซึ้งดี มีดีแค่สองเรื่องนี้ และเห็นได้ว่าพระเอกนางเอกธรรมดา ไม่มีการแตกซีรีส์หลอกแดก ก็ไม่รู้ทำไมไม่เขียนอะไรแบบนี้ สงสัยขายไม่ดีเท่าพล็อตไร้สามัญสำนึกอื่นๆ ส่วน 7s 7x ไรของนางนี่ กูเคยลองดูบทแรก นางเอกชื่อฮันนี่พาย เหี้ยเกินทน กูว่าเขาถอยหลังลงคลอง ไม่สิ ไอ้แบบที่กูอ่านได้ (แค่อ่านได้นะ) มันคงขายดีสู้แบบที่กูอยากเขวี้ยงทิ้งไม่ได้
หัวสมองตีบตัน กูให้เหี้ยกว่าแสตมเบอรี่ล้านเท่า ไร้สามัญสำนึกเหี้ยๆ กูทนอ่านจบสักสองเรื่องมั้ง เพราะไม่มีอะไรทำซึ่งตอนนี้มาคิดดูกูว่าไม่มีอะไรทำยังมีค่ากว่าอ่านนิยายแม่ง (แต่ตอนนี้มีคุณค่าเพิ่มให้กูเอามาพิมพ์ด่า) และมีอ่านไม่จบหนึ่งเรื่อง ความเหี้ยที่พอนึกออกคือ นางเอกทุบตีคนรับใช้ซึ่งเป็นแม่พระเอกเหตุเพราะซักเสื้อ หรือทำความสะอาดกระเป๋านางเอกจนเป็นรอย ช่วงนั้นเหมือนจะบ้าเห่อ นางเอกร้ายๆ อ่ะนะ
little finger เรื่องจืด เหมือนคนนี้ทำงานแล้วมั้ง เรื่องเลยจะมีสามัญสำนึกอยู่บ้าง แต่ไม่ค่อยหวือหวา อ่านไอ้กลุ่ม rebellion ที่แตกหน่อสารพัดเล่ม สนุกเล่มคือ sugar cafe มั้ง อ่อ มีเล่ม sunshine ก็เขียนใช้ได้ กับเรื่องที่ไม่เป็นซีรีส์ที่นางเอกโดนคำสาปตระกูลต้องกลายเป็นจิ้งจกก็ตลกดี
นึกออกเท่านี้ว่ะ ว่าจะนิดเดียวแต่เอาซะเพลินเลย ถามกู มันเลวร้ายมั้ย ก็ไม่ทั้งหมดในช่วงที่กูอ่านเวลานั้นนะ แค่ต้องทิ้งสามัญสำนึกในสมองออกไปครึ่งนึง (แต่ปัจจุบันหลายพลอตโดยเฉพาะแสตมเบอรี่นี่แค่เรื่องย่อก็เหี้ยสัสๆ ระดับให้กูทิ้งสามัญสำนึกจนหมดยังอ่านไม่ได้เลย) และด้วยเหตุนี้กูเลยว่ากูพอมีสิทธิ์แซะแซวนิยายแจ่มใสบ้างนะ อย่างน้อยก็เคยอ่านเกินสิบเล่มแหละน่า555
อ่อ ขาดหนุ่มกรุงโซล กับ เจ้าหญิงผู้เลอโฉม แต่ขี้เกียจพิมพ์แล้ว เอาเท่านี้แหละ55
<<376 มึงแม่งละเอียดจริงอะไรจริง... เท่าที่อ่านดู เหมือนเจ๊ๆ คนเขียนเขาก็ผลิตงานที่มีสามัญสำนึกออกมาได้ แต่ไม่ทำ หรือเพราะมันไม่ใช่ไลน์วะ ถ้าอยากได้งานมีสามัญสำนึกต้องแตกเป็นอีกไลน์หนึ่งที่พวกคุณป้าหนอน clear ice เด็กทะเล ไรงี้ เขียน เหมือนจะขายฝันแบบสาวออฟฟิส โตๆ ขึ้นมาบ้าง
>>378 กูว่าง 5555 ถ้าจำไม่ผิด ลูกชุบ กับเจ้าปลาน้อยเคยเขียนในไลน์ผู้ใหญ่นะ แต่กูไม่ได้ไปอ่านเลยไม่รู้เป็นไง
งานกลุ่มพวกป้าหนอน เด็กทะเล กูอ่านช่วงยุคแรกๆ อยู่บ้าง แต่หลังๆ ไม่ค่อยได้อ่านเลยไม่รู้จะเม้นไรดี แต่พวกปกการ์ตูน พวกนิยายแปลจำได้ว่ากูชอบเรื่อง หนึ่งร้อยวันสัญญาหัวใจนะ น้ำเน่ากำลังพอดี
ไหนๆ ก็ไหนๆ มี blog review หนังสือที่น่าสนใจมาแลกกันอ่านมะ กูชอบอ่านบล็อกของคุณ froggie นะ เขาไปทางสายโรแม้งฝรั่งที่กูไม่อ่าน แต่นานๆ ทีก็มีแนะนำพวก non-fictionน่าสนใจเข้ามาเหมือนกัน อีกทีก็ของคุณแม่ไก่ที่ bloggang เน้นไปทางนิยายไทยหลายๆ แนว
เออ แต่ยิ่งโต กูยิ่งเขียนนิยายไม่ออก ตอนเด็กๆนึกอยากเขียนไรก็เขียนไป พอโตมาเรื่อยๆกูก็หาเหตุผลวางโครงเรื่องได้ดีกว่าเมื่อก่อนนะ ถ้าเล่ารวมๆกูว่าสนุกเลยแหละ แต่พอต้องมาเขียน ต้องบรรยาย แม่งก็เขียนไม่ออกซะงั้นอ่ะ ทั้งๆที่เมื่อก่อนกูไม่ต้องวางโครงเรื่องอะไรก็เขียนได้ง่ายๆ ตอนนี้เขียนไม่ได้เลยว่ะ
อีกอย่าง กูกลับไปค้นนิยายเด็กดีที่เคยแต่งไว้ตอนเด็ก เนื้อหาอย่างเหี้ย อิโมติคอนมาเต็ม สมองกลวงเหี้ยๆอ่ะ แต่แม่งมีคนเข้ามาคอมเม้นว่าสนุก อยากให้แต่งต่อ ชอบมาก มีคนเข้ามาสนใจเยอะแยะจนกูอึ้งว่าอย่างงี้เนี่ยนะสนุก? แต่พอไปดูนิยายที่เขียนตอนโตๆหน่อย นิยายที่กูคิดว่าพอโอเคอ่ะ ไม่มีคนเข้ามาสนใจเลยว่ะ ยิ่งโตเนื้อหายิ่งจืดป่ะวะ กูต้องกลับไปเขียนนิยายสมองกลวงเท่านั้นหรอวะ ถึงจะขายได้
>>376 มึงพิมพ์ได้ดี กูคิดแบบทีมีงคิดเปี๊ยบ
เจ้าปลาน้อย กูชอบแค่สองเรื่องของเขาคือ รักดั่งเทพนิยายกับไวท์ วาเลนไทน์ที่เขียนกับสแตมเบอรี่ มันมีจุดที่ทำให้ อะหือ ใช้ได้ๆ มันไม่มีมุกแป้กๆเห่ยๆฝืดๆมา ผลงานช่วงหลังๆที่กูรับไหวคือ 365 วันที่ตอนท้ายๆพระรองมันกลายเป็นเทพหรือปีศาจรักษาสมดุลโลกอะ อันนั้นกูว่าเท่ ส่วนอีกอันนี่เรื่องครอบครัวกำมะลอ เปลี่ยนนามปากกาใหม่นี่กูไม่รู้เลยจนมาอ่านเจอว่าเจ้าปลาน้อยเขียน แถมเอาไปทำหนังด้วย ผลงานที่กูดรอปงานเขาไปเลยคือหัวใจทศกัณฐ์ว่ะ เหมือนแค่โยงให้คำพูดมันเข้ากับชื่อเรื่องเฉยๆ ชีวิตจริงใครจะพูดแบบนั้นวะ ฉันนี่ล่ะ หัวใจทศกัณฐ์ ขนลุก
May112 กูชอบเล่มที่เป็นเฮียสอง เฮียหนึ่งกับ us-boy เพราะกูว่านางเอกพระเอกมันไม่งี่เง่าดี คนนี้เขียนขั้นดี ไม่มีอะไรให้ด่า เรื่องมีสามัญสำนึกอยู่ในตัวพระเอกนางเอกเลยทำให้คนอ่านรับได้ ตัดเรื่องอีโมติค่อนออกไปจะดีไม่น้อย
Mimoza อ่านมาชอบแค่เรื่องเดียวคือเรื่องของเฮเลนผู้หญิงที่สวยที่สุดในโรงเรียน นอกนั้นขอผ่าน แบบ....มันแปลกๆอะ เหมือนต้องอวยว่าตัวละครนี้เก่งสุด หล่อสุด เท่สุดในทุกอณูรูขุมขน แถมมาแทบทุกครั้งที่มีคนพูดถึงตัวละครนึ้ๆๆๆ
สแตมเบอรี่ เรื่องที่กูว่าใช้ได้คือเรียลลิตี้เกมของเขา เพราะมันตลกแบบเป็นธรรมชาติ พระเอกไม่เก๊กไป นางเอกไม่เยอะไป นอกนั้นกู.......มาก เป็นตลกฝืด เล่นมุกแป้ก ยัดหลักธรรมคำสอนแบบไม่เนียน เรื่องไม่บาลานซ์ในหลายๆสิ่ง เหมือนนึกอยากมีกูก็ให้มี ตัวละครคอมมอนเซนส์บิดเบี้ยว ตรรกะพิการบางที รวมๆคือน่ารำคาญ
หัวสมองตีบตัน นักเขียนแจ่มใสที่ผ่านๆมา มันจะมีผลงานให้กูชอบบ้าง ถึงจะน้อยก็เหอะ แต่อีนี่ไม่มีเลย ไม่มีซักเรื่องที่กูคิดว่าใช้ได้เลย พล็อต เนื้อหา ภาษา การสรุปปมตัวละคร ห่วยแตกแม่งทุกอย่างทุกสิ่ง ตัวละครตรรกะเหี้ยยิ่งกว่าสแตมเบอรี่ เรื่องแรกที่กูได้อ่านคือ prince & spy เหี้ยยยยยยย กูจำเรื่องนี้ได้ขึ้นใจในความเหี้ยของเรื่อง นางเอกสามคนไปปล้นรถชิลๆเพราะตกอับไม่มีเงิน พระเอกเป็นเจ้าชายประเภทน่ารำคาญ หัวสมองกลวง ตอนจบก็กลวง อีกอันคือนางเอาซุปเปอร์จูเนียร์มาเขียนเปลี่ยนชื่อใหม่ อันนันไร้สาระ ไม่ฮา มีมุกจำพวกให้ผู้หญิงใส่บิกินี่แล้วเอาตัวมาสีๆแก๊งค์พระเอกอยากผสมพันธุ์ด้วย น่ารังเกียจพอๆกับจูบแล้วตัวขาวของสแตมเบอรี่ว่ะ
Little finger คนนี้เขียนฝีมือไม่คงที่ว่ะ จะสนุกก็สนุกไปเลย จะจืดก็จืดไปเลย ผลงานไม่ค่อยเข้าขั้นเหี้ยแบบแตมรี่กับตีบตัน แต่ก็มีตรรกะที่ทำให้ wtf เหมือนกัน ผลงานเข้าตาคือเรื่อง sugar cafe กับเรื่องที่นางเอกโดนคำสาปจิ้งจกอะ นอกนั้นไม่มีอะไร ขายสวยขายหล่อตัวละครมากกว่า เหตุผลและความคิดตัวละครยังอ่อนเกิน
ลูกชุบ คนนี้เขียนสไตล์กอซซิปเกิร์ล sex and the city วัยทีนบ้านรวยไม่ต้องทำอะไรแต่งตัวสวยแข่งขันกันก็พอ ชอบบรรยายแบรนด์เนมทุกครั้งที่พระเอกนางเอกขยับตัวจนทำให้เฝือ เขียนหักเหลี่ยมเฉือนคมใช้ได้แต่ไม่ใช่เหตุผลยากเกินอะไรเท่าไหร่ เรื่องที่โอเคคือคาร์นิวัลกับ muse
เจ้าหญิงผู้เลอโฉม คนนี้เอาวงเกาหลีมาเขียนจนมีดราม่าในพันทิป ถ้าไม่เป็นดราม่าที่นั่นนางคงไม่เลิก คล้ายๆลูกชุบแต่ตามกระแสมากกว่า อะไรกำลังดังๆเช่นวงศิลปินนางเอามาเขียนหมดล่ะ ผลงานไม่ได้ชอบมากมายอะไรเลยจำชื่อเรื่องไม่ได้ด้วยซ้ำ แต่ปกนิยายนางสวยดี
แค่นี้ก่อน เมื่อยมือแล้ว แต่นิยายแจ่มใสนี่กูกล้าพูดว่าอ่านเป็นร้อยเล่มเลยนะ ทีนี้กูก็ด่าได้แล้ว กล้าพูดด้วยว่าคนไหนไม่พัฒนา คนไหนย่ำอยู่กับที่ คนไหนถอยหลังลงคลอง อีแตมรี่กับอีตีบจัดว่าถอยหลังลงคลอง เจ้าปลาน้อย ลูกชุบ mimozaจัดว่าย่ำอยู่กับที่ แต่เจ้าปลาน้อยยังอีโวลูชั่นได้อีก may112 มีพัฒนาการที่สุดแล้ว
มีอีกตัวคือฮิเดโกะ เดี๋ยวกูกลับบ้านก่อนแล้วกูจะด่ายาวๆให้ คนนี้ตัวแรง ต้องด่ายาวๆ
>>383 กูกลับมาอ่าน มึงนี่ร่างแยกกูฉบับละเอียดขึ้นไปอีกเลยว่ะ ชอบเรื่องที่ตรงกันหลายเรื่อง อย่าง ไอ้คาร์นิวัลของลูกชุบกูก็ว่าใช้ได้ และเห็นด้วยว่าคนเขียนคนนี้ยัดแบรนด์เนมมาเยอะสัส อ่านแล้วรู้สึกถึงวัตถุนิยมของคนเขียนเรื่องแผ่ซ่านเต็มเล่มเลย ส่วน สมองตีบตันนี่ไอ้ซีรีส์ SJ กูเจอเรื่องที่นางเอกต้องปลอมตัวเป็นโฮสคลับ แล้วเสือกมีพลอตแบบ ตัวร้ายเป็นลูกคุณหนูจับผู้ชายไปขังในคฤหาสน์แล้วฆ่าทรมานแบบโรคจิต (แต่บรรยายได้ห่วยแตก ไม่อิน มีแต่มึงกล้าเขียนอะไรพรรค์นี้เข้ามาได้ไง) เหี้ยดี
เจ้าหญิง ช่วงเขาบ้าเกาหลีกูเลิกอ่านนิยายพวกนี้ไปแล้ว แต่นิยายเขาจะมีตรรกะจะมีประหลาดๆ ปนมา กูให้เกรดแย่กว่า little finger นิดหน่อย รมณ์ความชั่วไม่มี ความดีไม่ปรากฏ
ของเจ้าหญิงผู้เลอโฉมกูจำได้เรื่องเดียว คือ
https://www.jamsai.com/product/1228-
ถ้าไม่ติดที่มีอีโมกับชื่อเกาหลีนี่กูว่าพอผ่านนะ แต่เรื่องอื่นไม่รู้วะไม่เคยแตะ
เอ้ย ยังพิมพ์ไม่เสร็จ กูรำคาญการบรรยายของอีนางเอกผมตรงที่ชื่ออะไรจองๆชิบหาย นิสัยก็น่ารำคาญ แต่เสือกจบแฮ๊ปปี้ ฟวยยย
ประเด็นนี้ยาวแฮะ กูร่วมด้วยคน
เจ้าปลาน้อย-คนสุดท้ายที่กูตามในแนวนี้ กูชอบหนังสือเขาเหมือนที่พวกมึงชอบเลยว่ะ ไวท์วาเลนไทน์ 365วัน ลิสต์เดียวกัน แต่กูเพิ่ม black contract ที่พระเอกเป็นซาตานเข้าไปหน่อย หลังจากนั้นฝีมือเขาก็ดิ่งลงเหว แต่กูก็ยังตามเพราะเวลาเขาเขียนตลกแล้วแม่งฮาดีว่ะ ไม่นับอีมานีที่โม่งพูดไปก่อนหน้านี้นะอันนั้นเหี้ย ช่วงหลังๆ ยิ่งเขียนยิ่งฮา ล่าสุดเรื่องdemon aliance ที่เพิ่งออก โคตรฮา เนื้อเรื่องก็โอเค อ่านได้ เรื่องเหมือนจะซับซ้อนแต่ก็เดาได้อยู่ดี คนนี้อ่านได้เรื่อยๆ
May112- เรื่องสุดท้ายที่กูอ่านคือเด็กหอ ที่นางเอกแม่งเป็นน้องสาวของพระเอกคนอื่น บอกได้คำเดียวว่าโคตรเหี้ยยย กูหลงเชื่อคนอื่นเพราะแม่งอวยซะอย่างกับเป็นตำนาน อ่านแล้วโคตรอีโมบวกปัญญาอ่อน กูอ่านอาเฮียครบทุกเฮียด้วยนะ เฉยๆ ว่ะ พออ่านได้ แม้แต่เฮียสองที่พวกนั้นอวยกันกูก็เฉยสัสๆ ทุกวันนี้ไม่ตามแล้ว
Mimoza-เคยอ่านไปเรื่องสองเรื่อง ก็อ่านเพลินๆ ใสๆ ดี ไม่ได้ตามแล้วเหมือนกัน
แสตมเบอรี่-แม่งงงงเหี้ยยยย กูไม่เคยอ่านเรื่องไหนของแม่งเเล้วมีความสุขเลย ตรรกะความคิดป่วยสัสๆ ไอ้นี่กูอ่านไปไม่กี่เรื่องเลยไม่เจอของดีสักที แต่ก็ดีแล้วล่ะที่กูไม่ได้อ่านต่อ...
หัวสมองตีบตัน-เคยอ่านไปเรื่องเดียวแบบนานโคตรๆ แล้ว จำอะไรไม่ได้เลยว่ะ
Little finger-จืดสัส กูไม่ชอบสักเรื่อง เนื้อเรื่องเรื่อยๆ เต็มไปด้วยมุกตลกแป้กๆ อ่านไปไม่เท่าไหร่กูก็เลิก จริงๆ ก็ไม่มีอะไรให้ด่านักหรอก
ลูกชุบ-โคตรพ่อโคตรแม่แบรนด์เนม บรรยายดี แต่ที่เรื่องที่พวกมึงบอกว่าใช้ได้กูไม่ได้อ่านสักเรื่อง กูได้อ่านแค่โรมิโอและอื่นๆ ที่กูจำไม่ได้เเล้ว แม่ง บรรยากาศเมืองนอกมาเต็มที่ ทั้งๆ ที่เรื่องบอกอยู่เมืองไทย สัส
เจ้าหญิง-อ่านไปไม่กี่เรื่อง แต่เกาหลีกูไม่ได้อ่านแน่นอน เห็นชื่อก็ท้อเวลาจะออกเสียงในใจแล้วเว้ย ออกแนวอ่านเรื่อยๆ บางทีก็เป็นสไตล์ลูกชุบที่มีแต่เเบรนด์เนม เห็นว่าได้เป็นนักเขียนตั้งแต่อายุ12 ถือว่าเก่งว่ะ อย่างน้อยก็ออกมาดูดีกว่าอีแสตมเบอร์รี่เยอะ
ฮิเดโกะ-อีเหี้ยอีกตัว เอาเรื่องไหนมามึงก็ออกเเนวเดียวกันหมดคือพระเอกแม่งทำร้ายนางเอกเหลือเกิน อีโฉด อารมณ์แบบข่มขืนแล้วรักกันอะไรอย่างงั้นอ่ะ แม่ง เเล้วคนก็ฟินกันชิบหายเลยนะเว้ย สัส...
หน่มกรุงโซล-กูไม่อยากจะเชื่อว่ามันเป็นผู้ชาย...เขียนได้ตุ้งติ้งโคตรๆ การ์ตูนโชโจวเลยอ่ะ เคยอ่านสตรอเบอร์รี่บอย กับ อีอะไรสักอย่างที่เป็นเซ็ตเดียวกัน แม่งโคตรจืด แต่ก็ไม่มีอะไรให้ด่ามากนอกจากอีโมติค่อนเยอะเกิน
ปุยฝ้าย-แนวอ่านเรื่อยๆ ตรรกะตัวละครป่วยพอควร เคยอ่านเซ็ทคาสิโนที่ไม่ได้อ่านมานานมากแล้ว ก็ถือว่าโอเค
พอแค่นี้แหละ กูเริ่มนึกชื่อแคนอื่นไม่ออกละ
นิยายแจ่มใสเป็นสำนักพิมพ์ที่สองที่กูได้อ่านว่ะเพื่อนโม่ง ได้ลองอ่านครั้งแรกตอนป.5 เปิดอ่านประมาณตอนนึงแทบปาหนังสือทิ้งถ้าไม่ติดว่ามันเป็นของพี่สาวเพราะรำคาญไอ้พวกอีโมงุ้งงิ้ง >_< O_O @_@ o[]o!! อะไรเทือกนี้มาก พอโตมาเจอไอ้พวกนี้ติดท็อปฮิตร้านหนังสือแล้วแทบจะถามพนักงานคนจัดว่าใช้อะไรวัด หลังๆนี่ห่างหายจากแจ่มใสเลยเพราะชื่อตัวละครพิลึกพิลั่นแถมพล็อตกลวงยังกะสมองคนแต่ง
แจ่มใสอ่านครั้งแรกตอนม.3 มั้ง ปกติไม่ชายตาแลนิยายแนวนี้อยู่แล้ว(ตอนนั้นติดอ่านแฮรี่ ไวท์โร้ด กับบารามอส) แต่พอดีวันช่วงนั้นมันไม่มีอะไรทำ อาจารย์ปล่อยเป็นคาบว่างยาวเพราะมีประชุมอะไรซักอย่างเลยไปขอพวกสาวๆในห้องอ่าน(พอดีกูเป็นคนติดหนังสือน่ะตอนนั้น มาตอนนี้แทบจะจับแต่คอม) ส่วนเพื่อนที่กูยืมเนี่ยเป็นพวกติดนิยายแจ่มใสแจเลย นางเคยเล่าให้กูฟังว่าทุกเล่มที่มีวางขายตอนนั้นนางเก็บครบหมดเพราะนางเป็นแฟนหนังสือ แต่พอเริ่มขึ้นม.ปลายนางก็บอกว่านางเลิกเก็บแล้ว เพราะพล็อตแม่มซ้ำซาก (อยากะบอกว่ามันซ้ำมานานแล้ว แต่กูก็ดีใจที่เพื่อนกูตาสว่าง ถึงมันจะไปติดเกมยาวจนถึงตอนนี้แทนก็เถอะ)
เรื่องแรกที่อ่านน่าจะของลูกชุบมั้ง เกี่ยวกับนางเอกที่มองเห็นวิญญาณเลยต้องคอยช่วยงานยมทูต12คน ที่มีชื่อเป็น12 เดือนอะไรนี่แหละ นางบอกเลิกกับแฟนนางเพราะอะไรซักอย่างซึ่งแฟนก็พยายามขอคืนดี(น่าจะเป็นความผิดแฟนซัมติงนางเลยเลิกนะถ้าจำไม่ผิด) แล้ววันนั้นแม่นางบังคับนางไปงานศพ นางเจอพระเอกที่นั่นแล้วหลงรัก พวกยมทูตก็พยายามช่วย แต่แม่มจบหักมุม คือมันอาจะไม่หักมุมตัวกูตอนนี้แต่ตัวกูตอนนั้นสมองยังอ่อนแอจนไม่คิดว่ามันจะหักมุมแบบนั้นไง /แล้วนี่กูก็ยังอุส่าห์จำเรื่องนี้ได้โคตรแม่นด้วยนะ
ส่วนอีกเรื่องที่ได้อ่านก็พวกเด็กหอมั้ง เพื่อนเอามาให้ลองอ่านดู กูก็อ่านภาคหลักมันจบนะ ซีรีย์อาเฮียนี่จำได้ว่าอ่าน แต่จำไม่ได้ว่าอ่านใครไปบ้าง เพราะกูจะอ่านต่อเมื่อเพื่อนกูยื่นให้
จะว่าไปสมัยนั้นก็ก็อ่านเยอะมาก แต่เหมือนกูมีฟีลเตอร์เปิดปิดได้ เรื่องไหนตรรกะทำลายสมอง ฟีลเตอร์กูก็จะช่วยปิดสามัญสำนึกกูไว้ให้กูจะได้อ่านได้อย่างสบายใจไม่เขวี้ยงทิ้งก่อนเสียดายค่าเงินที่กูออกตังค์ซื้อ
แต่ของดร.ปอบนี่กูก็อ่านซีรีย์ถนนขาวในตำนานนั่นจบหมดทุกเล่มนะ เล่มแรกก็ยังพอทน แต่เล่มหลังๆฟีลเตอร์กูร้องเตือนว่ามันเป็นอันตรายต่อสมองกู แล้วพออ่านจบกูก็ถามตัวเองนะว่ากูอ่านทำไมจนจบ เอาจริงๆกูว่าซีรีย์ถนนขาวของดร.นี่จบแต่เล่มแรกเล่มเดียวก็โอเคนะสำหรับกู คือมันไม่ควรมีต่อภาคต่อ
หลังอ่านจบกูก็ล้างตาตัวเองด้วยไมรอนทันที สรุปได้ว่าวันนั้นกูเสียเวลาไปตลอดทั้งวันเลย
กูถามนิดกูจะหาพวกไมรอน ดรากอนเดลิเวอร์รี่ เรื่องเทพนอสของลวิตร์ได้จากไหนวะ แล้วพวกแฟนตาซีมึงว่ามันจะมีพิมพ์กับเอนเทอร์ใหม่ปะวะ
พูดถึง GOTH กูรู้สึกว่าหลังๆ โอตสึอิจิแม่งฟอร์มตกชอบกล อย่างเรื่องนิทานมืดนี่ก็ไปเน้นหักมุมกับความสยองแหยะๆ ตามปกติ แต่ไม่ค่อยได้อารมณ์เหมือนเมื่อก่อน หรืออ่านจนชินไปแล้วหว่า...
ไมรอนนี่เป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไร ใครเขียนหรอ เห็นพวกมึงพูดกันเอาซะอย่างอ่านเลยก่ะ
ถ้าไม่เหลือแล้วมึงลองหาร้านมือสองตามเน็ตสิเพื่อนโม่ง กูว่าเคยเห็นนะ
กุเคยได้ไมรอนมาตอนที่สถาพรลดราคาขายเล่มละ 50.-บาทที่เสาวรีย์ว่ะ โคตรปริ่ม ไว้กุเจออีกจะรีบมาชี้เป้า
>>376 ในจำนวนที่มึงว่ามาแสตมป์เบอร์รี่เป็นความอัปยศอย่างหนึ่งตั้งแต่กูแตะแจ่มใสมา
ระดับนิยายแต่ล่ะเรื่องนอกจากจะไม่ประเทืองปัญญาแล้ว ยังรู้สึกว่าแม่งเผาผลาญทรัพยากรต้นไม้มาก
กูยังอยากกระโดดเตะตัวเองตอนเด็กเลย ทำไมถึงหยิบอีเล่มที่เคี้ยวถุงยางแทนหมากฝรั่งมาได้
เรื่อง 7's นี่ก็พล็อตอัปปรีย์สร้างค่านิยมกับความเชื่อผิด ๆ อีก
เออมีใครคิดเหมือนกูบ้างว่ากัลฐิดาหลังจากเขาเขียนเซวีน่าจบ 3 เล่มแล้วหลังจากนั้นเขาดูเมาๆชอบกล กูอ่านเล่ม 5 (เล่ม 4 ไม่ซื้อ ไม่อวยคู่ไมเอล)แล้วเรียงลำดับภาพในหัวโคตรยากเลยว่ะ แว้บไปแว้บมา
>>412 กูก็ว่างั้น นึกว่าจะจบตั้งแต่เล่ม 3 แล้ว เล่ม 4 กูว่ากากสุด นอกจากอ่านแล้วง่วงยังให้ฟิลประมาณว่า พวกมึงทำเหี้ยไรกันอยู่ ตลอดเวลาอีก รำคาญไมล์กับน้องชาเพรย์ชเวดากองของมัน เล่ม 5 ไม่มีอะไรติดตราตรึงใจเป็นพิเศษ ไหนๆก็มาขนาดนี้แล้วกูอ่านก็ได้วะ
เซวีน่านี่กูยืมเพื่อนอ่านเอา เพื่อนกูซื้อมาเป็นบ็อกซ์ทีเดียว 5 เล่มดองไว้หลายปีละ กูอ่านจบก่อนมันอีก ได้เปิดซิงเล่ม 5 เพราะความน่าเบื่อของอีเล่ม 4 นี่แหละ
กู >>383 เองนะ กูคับข้องหมองใจอีฮิเดโกะ ซันชายน์มาก
เรื่องที่กูได้อ่านของชีเป็นเรื่องที่ใช้เซ็ตติ้งเป็นญี่ปุ่น ตัวละครญี่ปุ่น แต่อ่านแล้วไทยมาก โอเค กูจะมองข้ามเรื่องนั้นก็ได้ แต่ไอ้สัสเอ้ยยยยยยยยยย ที่กูปวดใจคือพล็อตพิศาลแบบเชยๆอะ พระเอกแค้นนางเอกเลยจับไปขังเพื่อเย็ด(แต่นางไม่ได้ให้เย็ดกันจริงๆ มันจะผิดตีมของนิยายอีโมติค่อนไป) สิ่งที่อีหน้าตัวเมียนี่ทำนี่ส้นตีนมากอะ ฉุดกระชากลากถู ใช้คำพูดรุนแรงลามกหยาบคาย กูนี่ตึ๊บเลยตอนนางเห็นเลือดบนที่นอน ไม่ได้ทำอะไรกันหรอก พระเอกมันจะข่มขืนและอีนี่สลบไปก่อนเลยหักห้ามใจตัวเองต่อยกำแพงจนมือเลือดอาบหยดลงบนผ้าปู นางเห็นนางก็ร้องไห้แบบญาติเสีย ทำไงดีกูโดนข่มขืน พระเอกมันก็เลยใช้โอกาสนี้ตีเนียนลวนลาม บลา บลา จบแบบกลวงๆโง่ๆแฮปปี้ ควยยยยยยยยยย มันไม่เจ็บหีมันเลยเหรอวะ ถ้าเลือดไหลยังไงก็ต้องเจ็บอะ แค่เห็นคราบเลือดก็ตีโพยตีพายแล้ว มันอาจเป็นเลือดเมนส์มึงก็ได้มั้ง
กูร้างจากงานนางไปอีกปีสองปี กลับไปอ่านเพราะคิดว่างานนางจะมีพัฒนาการขึ้นมาบ้าง เหี้ยกว่าเก่าอีก พระเอกเป็นนักร้องชื่อคอเรท นางเอกชื่ออะไรไม่รู้จำไม่ได้ ย่อๆคือนางเอกเป็นดาราตกอับเลยหวังใช้เต้าไต่เป็นบันไดเข้าวงการอีกครั้ง ทำตัวให้มีข่าวฉาวๆกับดาราหลายคน อีพระเอกก็หึงมากกกกกก เจอหน้าจับจูบอย่างพิศาล พูดไดอะล็อคพิศาล ตามมาด้วยการจับไปขัง....คุยกันไปมา กลับมาคืนดีเป็นแฟนกัน จบ อีดอกกกกกกกก
อีกเรื่องนี่ พระเอกมีแฟนแล้ว มาเจอนางเอกสวย เอ็กซ์ นมใหญ่ เจอกันตอนเล่นละครเวทีมหาลัย ก็นอกใจแฟนมาแอบดอดมาคบกัน นางเอกก็ชอบพูดว่าไม่ๆๆๆๆ แต่พอเขาจูบทีไรก็ระทวยอ่อนไปหมด เหลือแค่เอากันเท่านั้นล่ะที่ยังไม่ได้เขียน มึงเข้าใจอารมณ์ว่ามันเปลื้องผ้าแล้ว ล้วงก็แล้ว แต่มันไม่สอดใส่ว่ะ แถมยังมีการมาร้องห่มร้องไห้อีกว่าที่ทำแบบนี้มันผิด อีดอกกกกกกก ถ้ารู้ว่ามันผิดก็อย่าแรดไปหาเขาสิวะ ทั้งคู่อะ ปากบอกว่าผิดๆๆๆ แต่ใช้ควยกับหีนำหน้า ถ้าไม่ใช่นิยายอีโมกูว่ามันเอากันไปแล้วล่ะ เรื่องนี้มีภาคต่อคือพระเอกเลิกกับแฟนมาเอานางเอก แถมอ้างตัวว่าไม่ผิดนะเว้ย เรารักกัน ความรักยิ่งใหญ่ เออกูรู้ว่ากูเลวแล้วไงอ่า ก็เรารักกันใครจะหยุดความเงี่ยนเราได้ เป็นไงล่ะ แฮปปี้ แฮปปี้ ถุยยย
ต่อมากูอ่านจากนางนี่ กูจะไม่มีวันให้อภัยนางเลย พระเอกแบดบอยรวยหล่อแต่โง่ แค้นเหี้ยอะไรนางเอกนักหนาก็ไม่รู้ ส่วนนางเอกจนต้อยต่ำเลยต้องทำตัวเหมือนผู้หญิงหิวเงินแต่จริงๆชีจะเอาไปจ่ายหนี้สินต่างหาก เป็นนางฟ้า จิตใจอ่อนโยนเปราะบางบริสุทธิ์ ลูกกตัญญู ทำได้ทุกอย่างเพื่อครอบครัว มันหึงหวงที่นางเอกไปสนิทกับเพื่อนมันก็เลยลากอีนางกลับต่อหน้าสาธารณะชน นางเอกขืนตัวไม่ยอมไป อีเชี่ยนี่ก็ลากๆๆๆๆๆ จนนางเอกหน้าคว่ำครูดไปกับพื้น เป็นแผลถลอกทั้งตัว เพื่อนมันสงสารก็เลยบอกให้พอเถอะ แต่ไอ้เชี่ยนี่ชี้หน้าด่าอีดอกทองตอแหลหลายใจ อ่อยมันนักก็ไปกับมันเลย นางเอกก็กระซิกๆไปทำแผลที่โรงบาล แต่ก็ถ่อกลับไปหาพระเอกที่คอนโด ไปถึงพระเอกก็เหยียดหยามว่าจะมาเก็บเสื้อผ้าไปอยู่กับมันล่ะสิท่า แต่พอเห็นอีนางแผลทั้งตัวก็ยักไหล่เดินหนีไป ฮีไปต้มข้าวต้มมาให้นางว่ะ.....ทุกสิ่งสลายไปเมื่อแดกข้าวต้มหนึ่งชาม พระเอกนางเอกรักกัน จบนะคะ
มาสุดท้ายจริงๆ กูพลาดกับนางซื้อไอ้หน้าปกเล่มแดงๆเพราะเงินมันเหลือตอนเดินงานหนังสือเลยหยิบหนังสือออกใหม่จากนักเขียนใหม่ไปลองอ่านดู เรื่องย่อคือ พระเอกแอบรักนางเอกตั้งแต่เห็นหน้า แต่พระรองเข้าใจว่าพระเอกชอบน้องสาวนางเอกเลยเอาตัวเข้ามาใกล้ชิดกะใช้เป็นเครื่องมือทำลายพระเอก ส่วนน้องสาวนางเอกแอบรักพระเอก ส่วนนางเอกกูอยู่เฉยๆของกู อีดอกพวกนี้เสือกเอากูไปพัวพันซะงั้น ทั้งเรื่องเต็มไปด้่วยการฉุดกระชากลากถู ใช้วาจาหยาบจาบจ้วงล่วงเกิน ข่มขืนมีแค่ฉากเดียว แต่ที่เหลือคือให้เข้าใจว่าเย็ดกันไปหลายรอบแล้ว กักขังหน่วงเหนี่ยวทำร้ายร่างกายและจิตใจ อีพวกนี้มันรักผู้ชายข่มขืนมันลงได้ยังไง อีฮิเดโกะนี่เขียนแต่นิยายเชยๆพล็อตกากๆกลวงๆ ไม่ใช่เมื่อสามสิบปีที่แล้วนะโว้ย หัดจูนสมองมาใหม่บ้าง ทุกเรื่องนางมาแนวนี้หมดอะ ผู้ชายเข้าใจผู้หญิงผิด จับไปกักขังหน่วงเหนี่ยว เย็ด รักกัน จบ กูซื้อมานี่แทบหลั่งน้ำตา เอาเงินกูคืนมานะสัส พลาดแล้วที่ไม่ได้มาหารีวิวก่อน ยิ่งมารู้ว่าอีฮิเดโกะเขียนนี่กูโครตเจ็บใจ
กูสงสัยแค่ว่าแจ่มใสเปิดไลน์ใหม่ให้นางเพื่อจะได้เขียนฉากเย็ดใช่มั้ย เพระาเป็นนิยายอีโมติค่อนคงเขียนอะไร 18+ ไม่ได้ แต่เรื่องนี้ผ่านไปสองบทเอากันแล้วว่ะ
ที่ไม่พอ ขึ้นเมนต์ใหม่
มากล่าวถึงอีตีบต่อ กูจำชื่อเรื่องกับตัวละครไม่ได้ แต่จำได้แม่นอยู้หนึ่งฉากคือพระเอกให้นางเอกไปตากฝนอยู่ที่ระเบียงด้วยความโกรธมาก นางเอกอ้อนวอนขอเข้าไปอีพระเอกก็ไม่ยอม จนเช้าก็ไปเปิดนางเอกก็ไข้ขึ้นตามระเบียบ พระเอกก็วุ่นวายดูแลรักษา คือ...กูอ่านแล้วนี่แบบ wtf ควย ควย ควยยยยยยย อยากจะแจกควยให้อีนี่หลายหนมาก พวกมึงเห็นผู้หญิงเป็นอะไร อยากได้ผัวแบบนี้กันเหรอวะ กูไม่เข้าใจว่ะ ขยันเขียนจังพระเอกแบดบอยตบตีสารพัดแต่ยังเชื่อว่าเขารักเราคนเดียวเนี่ย มันไม่รักเราตั้งแต่มันตบแล้วว่ะ
อีตีบเป็นนักเขียนที่เหี้ยที่สุดเท่าที่กูอ่านมาแล้ว เหี้ยกว่าดอกป็อบ แตมรี่ กัลฐิดา มาซาลัน พล้อตกาก บรรยายโหวงเหวง แค่พิมพ์คำพูดแสดงอารมณ์ก็ทำไม่ได้แล้วพึ่งแต่อีโมติค่อนตลอด กี่เรื่องๆก็กลวงยิ่งกว่าไม้มะยมแกว่งโอ่ง อีฉากคุณหนูจับผู้ชายไปทารุณในบ้านกูก็จำได้นะ แต่แม่งเขียนไม่ให้อินว่ะ แถมเป็นนิยายอีโมติค่อนด้วย ไม่มีเหตุผลที่อีพวกนี้ต้องจับผู้ชายไปเชือดเลย
จบละ ความอึดอัดใจของกู
กูนี่ตึ๊บเลยตอนนางเห็นเลือดบนที่นอน ไม่ได้ทำอะไรกันหรอก พระเอกมันจะข่มขืนและอีนี่สลบไปก่อนเลยหักห้ามใจตัวเองต่อยกำแพงจนมือเลือดอาบหยดลงบนผ้าปู นางเห็นนางก็ร้องไห้แบบญาติเสีย ทำไงดีกูโดนข่มขืน >>>>> กูฮาตรงนี้มาก 55555555 พลอตนี้มันอะไรวะเนี่ยยยยย
มึงก็อ่านเขาเยอะนะ กูนี่เคยพลาดกับอีตีบ 2.5 เล่ม (ยืมล้วนๆ ไม่เสียเงินให้มัน) ยังคิดเลยกูเสียเวลาให้แม่งเยอะเกินไปนะเนี่ย
นิยายแจ่มใสมันขนาดนี้เลยเหรอวะ นึกว่าจะใสๆแบบนิยายวัยรุ่นธรรมดาๆ เห็นเด็กๆชอบอ่านกันจัง
>>418 มันไม่ใสหรอกมึง มีเรื่องนึงของแตมรี่ นางเอกหน้าเหมือนมาเรีย โอซาว่า มีคนมาเข้าใจผิดลวนลามทำหน้าหื่นๆตลอด มีขั้นตอนการถ่าย AV นิดนึงด้วย ของลูกชุบก็มาแนวๆซีรีย์ไฮโซฝรั่งฟรีเซ็กซ์ มีเรื่องนึง หลับนอนกันให้อีรุงตุงนังไปหมด ของอีตีบก็จะมีผู้หญิงหัวสมองกลวงๆมายืนกรี๊ดผู้ชายเอาหีไปสี เอานมไปถู ของอีฮิเดโกะเป็นนิยายตบจูบซ้ำซากขาดการพัฒนา
มึงบรรยายซะกูอยากอ่านเลย ขอชื่อเรื่องหน่อยดิ
>>419 เล่ม AV กูเคยอ่าน แต่ก็นะ เหมือนพยายามจะเอาตรงนี้เป็นจุดขาย จุดขำ แต่แป้กชิบหาย แต่ส่วนมากนักเขียนสายนี้มักอ่านข่าวแต่ในหน้า FB ตัวเอง Series ที่ชอบ แบบผิวๆ มาขยำๆ อ่ะนะ จะมีลงมือหาข้อมูลลึกๆ อาจมีไม่กี่คน หรืออาจเป็นรุ่นใหม่ๆ ที่กูไม่ได้อ่านมันแล้ว
พูดถึงไอ้หัวใจทศกัณฐ์ ของเจ้าปลาน้อย กูไม่ได้อ่านนะ แต่เห็นมึงหลุดเล่าออกมา กูเคยเห็นทวิตที่อธิบายเรื่องรามเกียรติ์ว่า ความจริงทศกัณฐ์ไม่ได้รักนางสีดาอะไรแบบที่เพลงโจอี้บอยแต่งไว้นะ ไอ้ที่เจ้าปลาน้อยเขียนถือว่ามั่วไปเลยดิแบบนี้ 55
http://pantip.com/topic/33042182 พูดถึงเจ้าปลาน้อย แอบมีดราม่าในชีวิตจริงอยู่พอดี
>>420 แตมรี่เล่ม AV กูจำชื่อไม่ได้ ลองหาในลิสต์ผลงานละกัน ส่วนลูกชุบชื่อ sin story อีตีบ super ju gang อีฮิเดโกะเหมือนกันหมดทุกเรื่อง หยิบเรื่องไหนก็รูปแบบเดียวกันหมด เปลี่ยนชื่อกับโลเกชั่นเฉยๆ
>>421 มันไม่รักตั้งแต่ผัวอีนี่ยกทัพมาฆ่าลูกฆ่าพี่น้องมันแล้ว ที่ยังรบอยู่เพราะหน้าที่กับศักดิ์ศรีกษัตริย์ล้วนๆ จริงๆกูว่าเป็นแค่ความหลงว่ะกูว่า
อ่านรายได้ที่เขาเสนอ พวกมึงอยากขายจิตวิญญาณเขียนอีโมติคอนแล้วยัง
กูเคยได้ยินว่า JLS รายได้ดีกว่าแนว Love (ความรู้สีกดีที่เรียกว่ารัก ปกขาว) อีก คงเพราะพิมพ์เยอะกว่า
ทำไมพวกจบอักษรมาเพ้อเจ้อจังว่ะสร้างอะไรเป็นรูปธรรมหรือทำอะไรให้ดีขึ้นซักอย่างไม่ได้ ได้แต่มโนเรื่อยเปื่อยไปเรื่อยแล้วคิดว่ารู้ดีรู้ลึกกว่าคนเรียนสาขาอื่นๆนะ?
กูเพิ่งอ่านนิยายแจ่มใสจบตะกี้ เรื่องNippon Cutie ของเจ้าหญิงผู้เลอโฉม ส่วนตัวกูว่าเซ็ตหนุ่มญี่ปุ่นสนุกกว่าเซ็ตวงเกาหลีว่ะ
นักเขียนที่กูชอบ คือ may112 กับ mimoza
ทำไมสาวอักษรน่ารักๆมักจะไม่ชอบอ่านหนังสือครับ
ที่อ่านหนังสือส่วนมากเห็นแต่แว่น หน้าสิว ผิวคล้ำ
คนน่ารักๆเค้าเอาเวลาไปแต่งตัวหมดรึเปล่า 5555
มึงยังไม่เจอพี่โม่งโมเอ้สินะ
ไม่ต้องพี่โม่งโมเอ้อะ ประสบการณ์กูเจอสาวอักษรจืดๆ เรียบๆเยอะ(กูชอบแบบนี้) แต่งหน้าสวยๆไปเรียนทุกวันมันไม่ง่ายนะเว้ย
แต่กูอยากเจอพี่โม่งโมเอ้นะ <3
พวกเพื่อนกูก็แต่งสวยหลายคนนะ ถามคนนึงมันมันบอกตื่นตีห้ามาแต่งหน้า ทำผม ทาเล็บ (ขนาดอยู่หอใกล้ม.) กูนี่ขอเวลาไปนอนละกัน 55 ที่จริงทางนี้ติดหนังสือมากๆนี่ก็ไม่เหลือเงินไปแต่งตัวแล้วว่ะ แกรบก่อน
เรื่อง utopia มีใครเคยอ่านปะ อยากรุ้ว่าดีป่าว
กูไม่เชื่อทฤษฎีเอาเวลาไปนอนดีกว่าแต่งหน้าอะไรเถือกนี้นะ 5555
กูเรียน 11 โมง กูตื่นเก้าครึ่งอาบน้ำแต่งหน้า(ย้ำว่าแต่งหน้า)สิบโมงออกจากบ้านไปม.ได้อ่ะ(ม.กูอยู่ไกลบ้าน ต้องขับรถไป)
มันอยู่ที่ตัวมึงว่ามึงจะทำได้เร็วขนาดไหนมากกว่า
อยากอ่านหนังสือที่เขียนเอาเรื่องทั่วๆไปมาเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์หรือคณิตศาสตร์อะ อย่างเช่นอธิบายพฤติกรรมของคนว่ามีวิทยาศาสตร์อะไรมาเกี่ยวข้อง มีใครแนะนำได้มั่ง ไปเจอหนังสือ Everyday Calculusมาแต่กุกากภาษาอังกฤษสุดๆเลยยังไม่กล้าซื้อ
กูเห็นกระทู้ "แต่งหน้าใสๆ ไปเรียนค่ะ" ของห้องแป้งแม่งโคตรแต่งหลายขั้นตอน...ขาดแต่กรีดตาหนาๆ กับติดขนตาเองมั้ง...
กูอยากอ่านหนังสือพวกจิตวิทยาโพรไฟล์ลิ่งมั่งง่ะ มีขายไหมวะ
>>441 กูบอกไว้แล้วนะว่ากูต้องขับรถไปเรียน ม.กูอยู่ไกล เมืองกรุงรถติดชิบหายใช้เวลาเดินทางก็ชม.นึง(เผื่อเวลารถติด/อุบัติเหตุไว้ด้วย)
>>442 โอ๊ย อย่าเพิ่งคอนซีลเลอร์ กูนี่จัดตั้งแต่ไพรเมอร์เลยหนู หน้ากูมันมาก ต้องลงไพรเมอร์ไว้คุมมัน เอาจริงๆคือกูทำทุกอย่างที่มึงพิมพ์ยกเว้นทารองพื้นกับดัดขนตา
>>443 กูไม่ได้บอกนะว่ากูเรียนอักษร กูก็เรียนสายทำงานส่งเหมือนมึงนั่นแหละ เวลานอนปกติของกูคือตีสอง เพราะนอนดึกนี่แหละ ขอบตากูนี่แพนด้ามาก ต้องโปะคอนซีลเลอร์สัก2ชั้น(ทารอบนึงแปะให้แห้งแล้วทาทับ กูใช้ Benefit ereser ที่ไว้ลบสิวแต่กูเอามาทาขอบตาแทน แนะนำไว้เผื่อเพื่อนโม่งนอนดึกต้องการ)
ปล.กูนี่โคตรชอบนอนเลย ถ้าไม่มีงานกูก็เลือกที่จะนอน ไม่มีงานอดิเรกเป็นพิเศษ แต่ก็อ่านหนังสือบ้าง
โม่งโดดเดี่ยวคนใหนอ่านหนังสือข้ามปีบ้างวะ
มีใครแต่งนิยายข้ามปีเหมือนกูบ้างไหมมมมม
กูบอกแล้วให้มีตติ้งวันนี้
คนไปเป็นร้อยแน่
กูจะนอน สัส กูจะนอนนนนนนนน
กูนั่งเช็กหนังสือข้ามปีอยู่ หายเพียบเลยว่ะ ใครยืมกูไปบ้างนิ
กูให้ยืมของ ฮิเดโกะ กับ นุ้งแตมเบอร์รี่ละกันมึง สวัสดีปีใหม่
มีนิยายแบบไหนที่พวกโม่งอ่านกันแล้วแบบ ได้บรรยากาศมั้ยวะ อย่างประมาณอ่านแล้วได้ฟีลคริสต์มาส หิมะตก ฝนตกหรืออะไรเงี้ย ถ้ามีแนะนำมาทีนะ กูโคตรว้อนท์
เออ หวัดดีปีใหม่//กูตื่นมาอีกทีแม่งตีสามละ ฮ่วยย
แฟนตาซีไทยมีอะไรอ่านได้บ้างวะ นอกจากลวิตร
ตอนนี้กูหัดแต่งนิยายอยู่ เนื้อเรื่อง ปม ตัวละคร settingอะไรที่เป็นelementกูคิดไว้น่าจะครบแล้ว ติดแค่การบรรยายวะ กูอ่านที่ตัวเองเขียนแล้วรู้สึกว่ายังบรรยายไม่ดี กูควรทำไงดีวะ
>>465 ขอบคุณมากวะ ของกูมีปัญหาหลักๆคือบทบู๊ เพราะกูเขียนบทบู๊ไม่เป็นเลย ไม่ชอบอ่านด้วย ในนิยายมีบทบู๊มาก็อ่านข้ามๆให้แค่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรพอ แต่เรื่องที่กูจะเขียนยังไงก็ต้องมีบทบู๊วะ ซึ่งฉากบู๊กูอิงจากโจโจ้และฮันเตอร์ เน้นกลยุทธ์มากกว่าพลัง แต่กูยังหาทางบรรยายไม่ถูก เพราะกูนึกฉากบู๊ไม่เก่ง ใครมีนิยายที่ฉากบู๊เน้นกลยุทธ์มั่งปะ กูจะได้อ่านเป็นแนวทางหน่อย
ปล. กูเข้าใจแล้วว่าทำใมถึงมีตำแหน่งกำกับคิวบู๊ในหนัง แม่งคิดฉากบู๊สนุกๆนี่มันยากจริงๆวะ
แบบว่าไปคุยเรื่อนิยายที่มู้โม่งนักเขียนไว้ แล้วมันบอกให้กูมาแปะมู้นี้ด้วย
ไม่รู้กูจะเริ่มว่าไงดี....
เอาเป็นว่านี่นิยายกูครับ
ไม่วิบัติ(ไม่ค่อยอยากใช้ถ้าไม่ใช่บทแสดงอารมณ์) ไม่อีโมติค่อน ตามมาตรฐานพวกเอ็งเลย
http://my.dek-d.com/Thor001/writer/view.php?id=1221808
เจ๊หลินโหม่วหาคนวาดภาพประกอบนิยายใหม่อีกแล้ว คนเก่าขอยกเลิก ส่วนกูขอสะอื้นแป๊บ
ไหนป้าแกบอกว่าคนล่าสุดเป็นคนไทย สรุปป้าแกใช้นักวาดปกไปกี่คน ล่าก่อยสามภพ
กูจะได้อ่ายสามภพไหมเนี่ย สงสัยได้รอไปสามชาติ
สรุปป้าเปลี่ยน eno คนจีน คนไทย แล้วมาคนจีนอีกที
น่าจับป้าไปรวมกับห้องสมุดแล้วหารสองนะ อันนั้นก็ชุ่ยชิบหาย
ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ กูก็อาจจะคิดว่าป้าหลินแกเรื่องมากแหละ แต่ตอนนี้กูชักจะคิดว่านักวาดแม่งก็มีจำนวนไม่น้อยที่ติสต์เกิ๊นนนนนน ทำเป็นอาชีพแต่ไม่ทำตัวเป็นมืออาชีพ เพราะงั้นกูขอไม่วิพากษ์ป้าหลิน จนกว่าจะรู้ข้อมูลจริง (ซึ่งคงไม่ได้รู้) ละกัน
แต่นักวาดสี่คนแล้วนะโม่ง.... หรือป้าแกจะเร่งให้ออกให้ทันปีหน้า ความจริงแกลงในเว็บจบแล้วนะเหลือแต่ผลิตเล่มก็เท่านั้นเอง ....
กูว่าป้าหลินแกก็คงไม่อยากเปลี่ยนนักวาดเหมือนเปลี่ยนผ้าอ้อมหรอก มันเสียเวลา เสียเงิน (ถ้าแกเป็นคนบอกเลิก แกก็ต้องเสียมัดจำเป็นอย่างต่ำ) เพราะฉะนั้นมันต้องมีอะไรสักอย่าง อาจจะเป็นเรื่องง่าย ๆ อย่างวาด ๆ ไปแล้วเส้นที่วาดเสือกไม่คลิกก็ได้ เป็นกูกูก็เปลี่ยนนะโม่ง การจะบอกให้นักวาดแก้เนี่ยบางทีแม่งยิ่งกว่าเข็นภูเขาขึ้นครก มันกระทบอีโก้คน
คือแกจะเปลี่ยนนักวาดอะไรยังไงก็ได้จนกว่าจะถูกใจแก แต่กูในฐานะลูกค้าที่จ่ายเงินไปแล้วก็มีสิทธิไม่พอใจป่ะที่กำหนดส่งมันเลื่อนแล้วเลื่อนอีกเงี้ย กูยังอยากอ่านสามชาติสามภพภาคต่อไปอยู่นะเว้ย แต่ถ้าแกเอาเงินกูไปดองงี้กูยอมตัดใจก็ได้วะ
มีคำถามเรื่อง Ookbee ว่ะครับเพื่อนโม่ง
คือกูเขียนนิยายอยู่แล้วเกิดอยากจะหารายได้ด้วยการทำ E-Books ลง Ookbee
ซึ่งกูจะทำเองทุกอย่างยกเว้นภาพประกอบ แต่ติดที่ว่าในเด็กดวกส์กูลงเป็นประจำอยู่แล้วไง
แล้วลงให้อ่านฟรีด้วย
คืออยากรู้ว่าไอ้ที่กูลงที่เด็กดีแม่งจะไปกระทบยอดขายใน Ookbee รึเปล่าวะ?
ปล. E-Book เล่มละ 36 หน้า (ประมาณเอา) A4 กูควรตั้งราคาเท่าไหร่ดีวะ? (ไม่เคยทำหนังสือขาย)
เรื่องดองเงินเป็นเรื่องที่แกผิดเต็มประตูชนิดเอาอะไรมาค้านไม่ได้เลยว่ะ อันที่จริงกูว่าอย่างต่ำแกควรแปลเสร็จแล้วค่อยมาเปิดจองนะ แล้วจริง ๆ เรื่องปกเนี่ย แกจ้างวาดตั้งแต่ตอนที่ยังแปลไม่เสร็จก็ได้มั้ย? กูว่าเหมือนแกทำงานแบบมืออาชีพไม่เป็น วิธีการจองและการส่งหนังสือของแกที่ต้องเปิดเป็นรอบ ๆ นั่นกูก็ว่าเรื่องมากฉิบหายอีก ตอนแรกกูก็อยากอ่านนะ แต่กูไม่สนับสนุนวิถีการทำงานแบบนี้ กูอ่านแจ่มใสแทนก็ได้
>>491 ถ้ามึงลงเด็กดีให้อ่านฟรีอยู่แล้ว ลูกค้าจะไปเสียเงินซื้อของมึงอ่านทำไม อย่างน้อย ๆ มึงต้องลบในเด็กดีออก
คิดดี ๆ ถ้ามึงจะขายราย chapter มึงถามมายังว่าค่าใช้จ่ายการลง e-book แต่ละเล่มมันเท่าไหร่ ถ้าต้องมาจ่ายซ้ำจ่ายซ้อนราย chapter มันจะทำให้แพงโดยใช่เหตุหรือเปล่า และถ้าลูกค้าอ่านของมึง chapter แรก ซึ่งอาจจะเป็นส่วนที่ยังไม่พีคเลย แล้วเค้าคิดว่ามันไม่สนุก เค้าไม่ซื้อตอนที่สองต่อ จะทำไง
การไม่ลชใจเด็กดีมีส่วนต่อยอดขายแน่ๆ เพราะถ้ามันสนุกจริงก็จะมีคนตามซื้ออ่านเป็นธรรมดา
แต่กูขอมองอีกมุม นั่นคือสยาม(มีดี)นั้นไม่มีการลบนิยาย แต่ก็ยังขายได้เพราะมีการใส่ส่วนเสริมะข้าไป และแสดงว่านิยายนั้นสนุกจริงๆจนคนยอมเสียเงินให้แม้จะอ่านได้ฟรีๆ
อันนี้เป็นตัวอย่างที่ไม่ดี แต่ในหนังสือแสกนที่เอามาแจกกันตามเว็ป ไม่มีของสยามซักเรื่อง เพราะมันอ่านฟรีได้ ไม่ต้องแสกนคนก็หาอ่านได้อยู่ดี ผิดกับสนพ.อื่นๆที่มีแสกนออกมาประจำ
มันไม่ใช่ตัวอย่างที่ดี และไม่ใช่สิ่งที่ควรทำ แต่เป็นข้อเท็จจริงอย่างกนึ่งที่กูพบจากการโหลดมาเยอะ
โม่งกูอ่านปวงเทพผู้นิราศมาแล้วอยากจะวาดภาพประกอบตามตำนานในหนังสือจังว่ะ กำลังหาโจทย์วาดอยู่แต่ว่าสงสัยว่าถ้ากูเอาเนื้อหาในหนังสือมาวาดภาพประกอบเข้าไปแล้วลงเพจให้คนอ่านฟรี มันจะผิดกฎหมายหรือจรรยาบรรณไรพวกนี้ป่ะ หรือว่าควรจะอ่านเนื้อหาแล้วมาเรียบเรียงใหม่แล้วค่อยวาดภาพประกอบเอา ยังไงดี
>>503 ถ้ามึงวาดเป็นfan artเฉยๆไม่มีปัญหา อาจจะมีแนะนำว่าจากหนังสืออะไร หรือบทใหนของหนังสือ ข้อความยกquoteมาได้สั้นๆอย่างคำพูดหรือประโยคบรรยาย ปรกติถ้าแค่นี้ะไม่มีปัญหาอะไรมาก แต่ถ้าเอามาลงเยอะๆควรไปขอเจ้าของผลงานก่อนวาดจะดีกว่า ลงว่าขออนุญาติจากเจ้าของผลงานแล้วไรแบบนี้บนหัวเว็ปเลยยิ่งดี
>>504 >>505 อืม ตอนนี้กูสงสัยอีกอย่างแล้วอย่างงี้การที่กูจะเขียนหนังสือเรื่องนึง ยกตัวอย่างเป็นหนังสือตำนานเทพโอดินโดยได้หาข้อมูลมาจากหนังสือเทพของคนอื่นแล้วเอามาเขียนใหม่ ไม่ได้ลอกสำนวน ไม่ได้โควทบทความ เขียนใหม่เป็นหนังสือของตัวเองเลยแล้ววาดภาพประกอบอย่างนี้ผิดอะไรมั้ย ถือว่าเป็นการสร้างสรรค์ผลงานใหม่รึเปล่า
>>507 แบบ>>508นั่นละ เอาหนังสือที่มึงอ่านมาทำเป็นบรรณานุกรมก็พอ แต่ระวังอย่าไปลอกสำนวนคนอื่นมาก ถ้าแค่นิดๆหน่อยและเป็นสากลเขาจะไม่ถือกัน แต่ถ้าไปลอกสำนวนคนอื่นมายาวๆนี่ลำบาก ยกเว้นทำเชิงอรรถเหมือนทำthesisแนบท้ายไปตรงนั้นเลย อันนี้ลอกสำนวนได้ไม่มีปัญหาอะไร
ปล. หนังสือพวกนี้ก็อ้างอิง(ลอก)กันมาเป็นทอดๆอยู่แล้ว เพราะมึงจะไปหาข้อมูลใหม่จากใหนละ
ขอบคุณจ้า โม่ง
กูเห็นนักวาดคนหนึ่งเขาชอบวาดตัวละครของลวิตร์นะ มีทำเป็นพวงกุญแจขายด้วย แล้วตัวลวิตร์เขาก็ชอบแชร์มาบ่อยๆ(มีหนหนึ่งที่วาดแฟนอาร์ตถูกใจมั่ง เลยมเขียนเป็นบทบรรยายสั้นๆให้ด้วย555) กูว่าไม่มีปัญหาถ้าจะวาดนะ
>>513
นี้ตัวอย่างภาพเขา วาดกริช(เรื่องนี้ของลวิตร์กูก็อยากคุย กูชอบบทช่วงกริชมาก ชอบมากกูชอบไอเดียภพชาติ ชอบบทการบรรยายความเหงาของกริช ชอบวะ)
https://www.facebook.com/clovertalegarden/photos/a.675072895869082.1073741831.652173894825649/832176616825375/?type=1&fref=nf
ส่วนนี้คือภาพที่เขาวาดแล้วลิวิตร์เอาไปเขียนฟิคสั้นๆ
https://www.facebook.com/clovertalegarden/photos/pb.652173894825649.-2207520000.1420212715./786051884771182/?type=3&src=https://fbcdn-sphotos-a-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xfa1/v/t1.0-9/228583_786051884771182_5382747638208144787_n.jpg?oh=1942c431477c24af6b15fdda2914ee6d&oe=54F9FAA9&__gda__=1429125404_17f1f486f93e963ef230e2a3afc7fa7a&size=607,960&fbid=786051884771182
แล้วนี้คือฟิคที่ลวิตร์แต่ง
https://www.facebook.com/lawit.pannida/posts/806105686108113
>>516 ไม่รู้สิ กูคิดเอาเองว่าฉบับที่อยู่ใน bloggang เหมือนจะเป็นฉบับต้นแบบ prototype ของตัวเองที่ลงในเฟส คือมันนานมาแล้วอ่ะ หาในชื่อคุณจิณณ์ไม่เคยอยู่ที่นั่นนะ อันที่อยู่ในเฟสเหมือนจะมีเนื้อเรื่องมีความเป็นมาเป็นไปชัดเจนกว่า กูว่าเรื่องนี้ก็พิมพ์ยากอ่ะ แต่ก็ชอบนะ
กูเพิ่งได้อ่าน สงครามชีวิต ของศรีบูรพาจบเงินนี้แม่งเหี้ยจิงๆ
มึงคุณ Season cloud แกดูเสียใจกับการที่มีคนปั้มวิวมาก
กูสงสารเขา นาน ๆ ทีเจอนักเขียนดี ๆ
//ส่วนคนอื่นกูไม่พูดถึงนะคะ
งานนี้จบยากวะ เพราะเด็กดียังหาวิธีกรองพวกปั่นโหวตไม่ได้ คนรับดรรมเลยเป็นพวกที่เล่นตามกฏ ไอ้คนแต่งเทพกระบี่ก็หน้าด้านเกินคน ทั้งๆที่บอกจะเลิกแต่งแต่ก็ยังแต่งต่อ แถมดูรูปการณ์แล้วแม่งก็ปั๊มโหวตอีกนั่นละ สันดานคนที่ไม่สำนึกแม่งจะทำเรื่องเดิมซ้ำๆอยู่ร่ำไป สวะจริงๆ
ปล. ถ้าwmยิงแม่งตั้งแต่แรกเรื่องจะดีกว่านี้เยอะ
>>521 http://www.dek-d.com/board/view/3432728/
มีผลนะ อะไรก็ตามที่อันดับดีๆมันส่งผลทางจิตวิทยา อย่างน้อยมันก็เอามาโฆษนาบนปกได้ว่าเคยได้ท็อปของเด็กดี ดูอย่างตอนที่ไอ้เฟิร์สโปรโมตเดธมาร์ชว่ามียอดวิวกว่า100ล้านสิ ทไวไลท์กะ50 shadeก็แบบนี้ "ได้รับความนิยมอย่างสูงจากทุกสำนัก"
ปล. ทุกอย่างที่มีฐานผู้บริโภคมันขายง่ายกว่าทั้งนั้นละ
>>522 http://www.dek-d.com/board/view/3432912/
โทษที ลงผิดอัน
ถามนิดละกันนอกจาก dek-d แล้วเว็บลงนิยายนี้มีที่ไหนที่ออกจะดูดีๆบ้างมั้ยวะ
กูอ่านห้องสมุดอยู่อ่ะตอนนี้ ถึงแนวอิโรติก โรแม้ง 25 +++++ (ตามที่เขาห้อยท้ายไว้) มันจะเยอะไปหน่อยก็ตาม แต่ก็พอมีเรื่องดีๆ (สำหรับกู) ให้อ่านบ้างง
พวกมึงมีใครเคยอ่านเรื่องนี้บ้างวะ http://writer.dek-d.com/Josh/story/view.php?id=424571
พอดีกูเห็นมาจากรีวิวอันนี้ http://writer.dek-d.com/fantaly/writer/view.php?id=1285969
เขียนคำโปรยไว้ซะดิบดีว่า นวนิยายแฟนตาซีชั้นสูงเรื่องแรกของเด็กไทยที่ถูกตีพิมพ์ในต่างประเทศ
แต่พออ่านในรีวิวกลายเป็น เด็กไทยโตในต่างแดนแล้วทำนิยายพิมพ์มือขายเองซะงั้น
แถมรีวิวตัวละครมาได้แบบธรรมดาสามัญของแนวแฟนตาซีโรงเรียนมาก แล้วสามบทแรกสำหรับกูรู้สึกว่ามันธรรมดาเกินไป
มีใครเป็นเหมือนกูบ้างวะ เวลาเจอนิยายหรือหนังที่ขึ้นโปรยว่า ".....ยังชื่นชม" "แนะนำโดย...." เหมือนให้มันดูยิ่งใหญ่แล้วรู้สึกไม่อยากแตะ อันนี้กูฝังใจเพราะมีครั้งนึงซื้อมาอ่านเล่มที่มีคนเด่นๆดังๆชมนักหนาว่าดี ห่าจิก สองบทแรกกูนี่ปาทิ้งเลย ตอนนี้เลหลังขายตลาดมือสองไปแล้ว เปลืองเงินชิบ
>>533 กูเดาว่าหมายถึงHigh Fantasyวะ
http://en.wikipedia.org/wiki/High_fantasy
จะว่าไปพูดเรื่องอวยๆ กูนึกถึง อีเรื่อง ผจญภัยในแดนเงือก อะไรสักอย่าง ที่นักเขียนเขยนต้นฉบับเป็นอิ้ง
เห็นช่วงนึงคนอวยกันน่าดู เคยเอานักเขียนออกทีวงทีวี ว่าดังมาก (ทำไมกุไม่รู้จัก(...))
แบบคนอวยเยอะ แต่กับในมุมคนอ่านจริงๆแม่มแทบไม่มีการพูดถึงเลย มีสหายโม่งคนไหนเคยอ่านบ้างวะ มันดีปะ?
อยากหนังสือเกี่ยวกับตำนานกษัตริย์อาเธอร์อ่ะ มีแนะนำไหม
มีใครอ่านสิบคดีบาปมั่ง กูอ่านเล่มแรกไปแล้ว รู้สึกว่าหลังปกมันโปรยซะเว่อร์ไป โปรยยังกับว่าเป็นนิยายแนวเจาะจิตฆาตกร ฆาตกรแม่งโรคจิตแบบโรคจิต
แต่เอาเข้าใจจริงๆกูว่ามันออกเศร้าๆ อึนๆ เสียดสีสังคมซะมากกว่า
มันก็สนุกใช้ได้นะ แต่ก็ลังเลจะซื้อเล่มต่อๆไปดีมั้ย
>>543 กูเคยพลิกเล่ม 3 อ่านคร่าวๆ มันออกแนวหยะแหยงวะมึง แต่กูว่ามันไม่ออกแนวโรคจิตวะคือมีบางตัวที่มันโรคจิตนะแต่มันจะนำเสนอความแหวะมากกว่า เหมือนหนังผีที่ให้ผีแบบเละๆหน้าหยะแหยงแต่ไม่ใช้บรรยากาศความน่ากลัววะ อารมณ์แบบนั้น ถ้าพวกโรคจิตนี้กูชอบ goth มากกว่าอาจเพราะมันไม่ได้หยะแหยงมากด้วยมั่ง กูไม่ชอบแนวนั้น
กูอยากพิมพ์ไลท์โนเวลนิยายตัวเองขายว่ะ เอาไปเสนอลักพิมพ์ดีไหมวะ
พวกคนแต่งนิยายที่อยากใช้ฉากเมืองนอกแบบไม่คำนึงถึงความจริงนี่กูอ่านแล้วเหนื่อยใจชิบ แบบสาวน้อยจากเมืองไทยมาถึงสนามบินนาริตะแล้วโบกแท็กซี่เข้าโตเกียว แถมหาที่พักไม่เจอเลยให้แท็กซี่วนอยู่ตั้งแต่เที่ยงยันค่ำทั้งที่ตัวเองเป็นนักเรียนทุนจนๆ เนี่ยมันช่าง....
โทษๆ พิมพ์ผิด Yakuza ว่ะ
>>553 สัส กูหลอนฮิเดโกะ เรื่องนี้ป่ะวะ http://www.jamsai.com/product/904-
>>555 กูเห็นมีคนทำอยู่นะ เรื่องนี้ว่ะ http://my.dek-d.com/seberjung/writer/view.php?id=782394 กูเคยเห็นขายในงานหนังสือ เกือบซื้อละถ้าไม่ติดว่าตอนนั้นแม่งจน มึงจะทำเป็นหนังสือทำมือ หรือจะเปิดสำหนักพิมพ์เลยวะ
>>557 ไม่ใช่ว่ะ เรื่องนี้ http://pantip.com/topic/33037109
ถ้าแบบLNกูว่าEnterไกล้เคียงสุด ต่างแค่ขนาดเล่มกะกลุ่มลูกค้า นอกนั้นเหมือนLNทุกอย่าง แต่ภาพประกอบนี่มีบางเรื่องนะ ขึ้นกับต้นฉบับเป็นหลัก
ดราม่าเด็กดีนี่สนุกขึ้นทุกวัน http://www.dek-d.com/board/view/3433246 ดูเม้น19 คนเขียนเทพกระบีฯออกมาตอบได้หล่อเหี้ยๆ เก่งเหี้ยๆ บอกไม่เคยเข้าบอร์ด(-9/4)แต่เถียงคนในบอร์ดที่หน้านิยายตัวเองได้ฉะฉานดี โคตรน่าเชื่อถือเลย
พวกมึงตั้งชื่อตัวละครยังไงให้น่าสนใจดีวะ จะใช้แคโรลีน อลิซาเบธก็ดูเชยๆยังไงชอบกล
>>564 http://www.behindthename.com/ เว็บนี้ดีมั้ยมึง
ใช้ชื่อให้สอดคล้องกับแนวเรื่องหน่อยก็ดีนะ อย่างพวกชื่อแฟนตาซีแบบเม้นท์บนๆ เอาไปใส่ลงนิยายเรียลๆนี่พิลึกตายห่า
ว่าไปแล้ว ทำไมนิยายแฟนตาซีของเด็กเปรตมันถึงต้องมี online ตามท้ายชื่อหลายเรื่องเลยวะ ท้อป 20 หมวดแฟนตาซี ออนไลน์ไปซะ 15 เรื่อง
นิยายออนไลน์นี่ชอบอาหมวยออนไลน์เรื่องเดียวว่ะ ไม่รู้คนเขียนเขียนเรื่องอื่นอีกป่าว
เทรนวัยรุ่นไง เมกาก็กำลังฮิตดิสโทเปีย เซอไววัล หาผัวเมียต่างพันธ์ ญี่ปุ่นก็ต่างโลก แล้วแต่คนชอบวะ
กูว่าญี่ปุ่นกับจีนนี่ เทรนด์ตายแล้วเกิดใหม่ต่างโลกพร้อมค่าความทรงจำ + exp คงเดิมมาแรงว่ะ
แฟนตาซีออนไลน์เด็กดวกมันน่าเบื่อตรงแพทเทิร์นเดิมๆเหมือนกันหมดนี่แหละ
ตัวเอกอภิสิทธิ์ชนแรนดอมได้ของเทพ ปล่อยพลังตูมๆกระทืบตัวร้ายแล้วชนะแบบไร้รอยขีดข่วน ได้เมียและซัมมอนบุฮี้ๆมาทำฮาเร็ม
กูชอบ.hackกะmonster soul อันแรกชอบตั้งแต่สมัยps2 อันหลังกูชอบตัวร้าย เชียร์มากกว่าพระเอกอีก ขึ้นภาค2กูก็คิดว่าแม่งดีกว่าพระเอกเยอะ
ใครเคยอ่านแองเจิ้ลบอยกับHACK บ้างวะ นานแล้วกูขอวิจารณหน่อยในแง่การพรรณาผู้หญิง กูว่าแองเจิ้ลบอยอ่านแล้วซึ้งกว่าวะตรงที่มันวางบทใว้ชัดเจน คนนี้ฐานะพี่ เพื่อนสาวที่ตัเอกปลื้ม สาวซึนที่แอบรักพระเอก อ่านแล้วคิดแบบนั้นจริงๆ ไม่เหมือนแฮค มันบรรยายซะผู้หญิงทุกคนน่าย็ดไปหมด
HACK กูอ่านตอนเด็กๆเล่มแรกๆกูว่ามันสนุกดีนะ แต่พอผ่านไป....เล่มบางขึ้น ดูไร้ทางออกมากขึ้น เรื่องเหมือนวนซ้ำokกูดรอปละ
นึกถึงแองเจิลบอย นิยายไทยเล่มแรกๆของกูเลย อ่านเสร็จก็อ่านHACKต่อแต่อ่านได้เล่มเดียว
>>580 กูเลิกอ่านไปช่วงแถวๆที่มันจัดการศัตรูของหมาเลข 3ได้นะ(แล้วดูท่าจะจัดการไม่สำเร็จซะด้วย แม่งกลายเป็นไส้เดือนหนีรอด) สุดท้ายแล้วกูเลิกอ่านดีกว่าเล่มแม่งบางขึ้นๆ หลายๆอย่างกูว่ามันก็ไม่ค่อยเดินเท่าไร +กูโตขึ้นด้วย มีอย่างอื่นอยากซื้อมากขึ้นก็เลิกไปไม่รู้ตอนนี้ไปถึงไหนละ
http://www.dek-d.com/board/view/3433614/
อัพเดทดราม่าเด็กดี เมนต์33 คนที่ปั่นวิวนิยายเพื่อดัดหลังwmออกมายอมรับละ
กูว่าสนุกสัดๆเลยวะ สนุกกว่านิยายแกรี่พวกแม่งอีก สุดยอดวะรอบนี้ ยิ่งกว่าตอนนิยายNCเมื่อหลายปีก่อนอีก
กูจำได้ว่าเคยคุยกันเรื่องฟาเน่เซ่ เลยมาบอกว่า คุณหมอเขากลับมาอัพต่อแล้วนะ ไม่รู้รอบนี้จะลงต่อยาวไหม ไปเอาใจช่วยแกหน่อยละกัน
พวกแม่งจะขยันไปไหน สมัครไอดีใหม่มาปั่นวิวนิยายตัวเองเลยเหรอวะ? แค่นึกกูก็จะเป็นลมแล้ว อย่างกูคงทำได้ไม่ถึง 100 วิวก็เลิกแล้ว เบื่อตายชัก
>>585 มันมีจ่ายเงินปั๊ม ทำได้ทั้งหน้าหลักและตอนย่อย กะโอนยอดที่เรื่องนึงมีคนอ่านอีกเรื่องจะขึ้นตามไปด้วย
ตอนแรกwmบอกว่าแค่ระบบรวนกะมีการซื้อโฆษนาให้เข้ามาอ่าน ไม่ได้มีการโกงหรือปั๊มวิว
ไอ้tongfaเลยแปลงร่างเป็นกกุยๆมาโชว์ให้ดูเลยว่าปั๊มวิวทำยังไง แต่เรื่องก็ผ่านไปและยังปั๊มได้อยู่
ครั้งที่2มันเลยลากเรื่องอื่นมาแจมด้วย ทีนี้คนก็ไม่พอใจหลายคนว่าลากกูมาทำใม โดยเฉพาะไอ้shiroนี่นอยหนักจนตัดเพื่อน
เรื่องยิ่งสนุกขึ้นตรงที่คนแต่งเทพกระบี่ิิออกมาแจมอย่างคนบริสุทว่ากูไม่รู้เรื่อยเลย กูไม่ได้ปั๊ม แค่เรื่องของกูมันฮิตแค่นั้น
คนก็วิเคราะห์กันว่าไม่น่าเป็นไปได้ เพราะการจะได้topไม่ใช่เรื่องง่ายๆที่ทำแป๊ปเดียวก็ได้ เก่งยังไงก็ต้องหลายเดือน
wmก็โบ้ยอยู่ได้ว่าระบบรวนกะมีคนซื้อโฆษนา ไม่ได้ปั๊มวิว แต่พอกุยๆ=tongfaมาเฉลยนี่wmเสียหน้าแถมโกรธมาก เรื่องเลยไม่รู้จะเป็นยังไง
ปัจจุบันก็ประมาณนี้ละ คืนนี้อาจจะมีอะไรสนุกๆให้ดูอีก
แต่เรื่องอีเทพกระบี่ กูอ่านแล้วมันไม่น่าจะฮิตได้เลยนะ ไม่สนุกอะ
ถามนิด เพื่อนโม่งมีเรื่องผี ตำนาน แนวหลอนๆปะ แบบไม่ใช้แนวผีตุ้งแช่หรือเน้นความขยะแขยงของผีอะ เอาแบบบรรยากาศหลอนๆจิตๆไรพวกนี้
อัพเดทดราม่าเด็กดี ใครเบื่อบอกกูได้ กูจะได้เลิกโพส แต่บอกตามตรงว่าดราม่านี้มันส์สัสๆ
http://www.dek-d.com/board/view/3434243/
มีคนประกาศลาบอร์ดเพราะเรื่องนี้อีกราย เหตุผลก็กึ่งตลก เพราะคนก่อนออกเพราะโดนเอานิยายไปเป็นเครื่องมือ
แต่เหตุผลของคนนี้คือเพราะสนิทกับคนที่โดน เลยอยากออกด้วย รักเพื่อนดีจริงๆ
แล้วคนเขียนเทพกระบี่นี่ออกมาได้หล่อสุดๆ กูละอยากเสนอชื่อแม่งเข้ายูเนสโก้ชิบหาย ถ้าไม่รู้ว่าแม่งทำอะไรมาก่อนนะ
ส่วนอันนี้กูอ่านแล้วกูแทบเลิกสงสัยเลยว่าทำใมเทพกระบี่ถึงได้ที่หนึ่ง
http://www.dek-d.com/board/view/3434541 เมนต์3-2
http://imgur.com/istmQI3
เลิฟคราฟท์มีแปลไทยป่าววะ เห็นรีวิวว่าเรื่องหดหู่เศร้าซึมสัสๆ อยากอ่านแต่ขี้เกียจอ่านอิ๊งน่ะ
เซวีน่า นิยายแฟนตาซีที่ดีที่สุด.....//กูตบหน้าคนเขียนด้วยเดอะลอร์ดรัวๆ
>>593 อัพเดทหน่อย กูเพิ่งเห็น http://www.dek-d.com/board/view/3434243/ เมนต์35 wm(จะ)ออกโรงแถลงใหญ่(อีกรอบ)ละ
เลิฟคราฟกูอ่านแล้วค่อนข้างปวดกระโหลก สงสัยเพราะภาษามันโบราณมั้งระบบAuto-Translate ในหัวมันเลยรวน แต่ยืนยันว่าสนุก
นอกเรื่องนิด กูอยากอ่านพวกนิยายเก่าๆของญี่ปุ่นพวก สิ้นสมบัติความเป็นมนุษย์ อะไรพวกนี้มันมีแปลไทยมั้ยวะ?
เออ พวกมึงช่วยอธิบายเรื่องการคิดสองชั้นในหนังสือ 1984 ให้ฟังหน่อยได้มั้ย กูอ่านเวอร์ชั่นอิ๊งแล้วมึนๆกับศัพท์เลยอยากรู้ว่าแปลไทยให้นิยามว่าอะไร
แม่งพวกนั้นจริงๆมันก็โมแสนโม้ ชิบหาย ปาฏิหาริย์ต่างๆมันก็โม้ๆ ทั้งนั้น แต่ก็นะถ้าไม่โม้แล้วใครจะเคารพฟะยิ่งสังคมพุทโธเรี่ยนแล้วแม่งขนาดจานบินยังกราบไหว้เลย
คินดะอิจิรุ่นปู่ มึงชอบคดีไหนกันบ้างวะ กูชอบคดีบนเกาะโกกุมงกับเพลงเล่นลูกบอลปีศาจว่ะ หลอนๆเย็นๆ บรรยากาศวังเวงๆ
กูว่าพวกออกมารุ่นแรกๆ นี่ตัวท็อปๆ ทั้งนั้น เล่มบางๆ หลังๆ ไม่ค่อยหนุกเลย ชอบเพลงเล่นลูกบอลปีศาจเหมือนกัน เพลงพื้นบ้านมันหลอนดี
วันนี้วันสุดท้ายของเอนเทอร์แล้วมีสหายโม่งคนไหนส่งบ้างวะ
กูลืมไปเลยว่ะ ลาก่อย
กูคิดพล็อตไม่ออก บายแจ้
กูส่งเหมือนกัน ดีใจว่ะ มีสหายโม่งมาลงเป็นเพื่อนเพียบเลย
ถ้าได้แล้วจะดังเลยป่าววะ
ครบสูตรนิยายกากเบย เทพสัสๆ http://my.dek-d.com/inthedarkz/visualnovel/?vn_id=893
เพิ่งอ่านgone girlจบ
ไม่รู้สิ กูเห็นกระแสหนังคนชมกันเยอะมาก
พออ่านจบแล้วก็งั้นๆว่ะ
กูเดาได้ก่อนถึงเฉลยในภาคสองอีกว่านางเอกแม่งซ้อนแผน
>>622 เข้ากับกลุ่มลูกค้าของEnterไง เอาจริงๆนะ มันไม่ได้ประกวดว่าเรื่องใหน"ดีสุด"แต่เรื่องใหน"[น่าจะ]ขายดีสุด"
มันทำแบบนี้ก็ไม่ถือว่าผิด เพราะมันกะเอามาขายตั้งแต่แรกก ดังนั้นต้องคำนึงถึงการขายเป็นหลัก
คล้ายๆกับการประกวดของJumpนั่นละ เรื่องที่ได้ที่1คือเรื่อง"เข้ากับสนพ.มากที่สุด=มีโอกาศขายได้มากที่สุด"
ความสนุกมันก็สำคัญ แต่ต้องเป็นความสนุกในกรอบที่ทางนั้น"ขายได้"ด้วย 7brotherนี่กูมองทะลุพลังจิ้นออกตั้งแต่เรื่องย่อละ ชนะก็ไม่แปลก
แต่ปีนี้กูมีศรัทธากับกรรมการตั้งสองคนเลยนะ อย่างอื่นช่างหัวมัน
กูไม่เคยอ่าน7brotherนะ แต่เรื่องได้ที่2ปีนั้น(sss วัตถุวิญญาณ) นี้กูว่ามันก็ไม่สนุกเลยวะกูอ่านไม่กี่บทแล้วก็วางตัวร้ายเกรด bเกินไป กับตัวละครพระเอกที่กูว่ามันยังไม่เข้าที่เลย ก็อาจเป็นไปได้ว่าปีนั้นมันไม่มีอะไรดีกว่านี้+เรื่องนั้นมันขายได้ด้วย ก็เลยชนะไป(แต่ปีนั้นมันปีแรกนิเนอะ คงมาตรฐานยังไม่สูงมากด้วย)
>>626 มันก็ต้ดูมาตราฐานคนอ่าน กลุ่มลูกค้าสถาพรฝันคือพวกในเด็กดี จะบอกว่าในนั้นสนุกทุกเรื่องก็ไม่ผิด
ระดับคนอ่านในเด็กดี ยกย่องmasalanว่าเก่งเทพ ปากกาดำแดงคือสุดยอดนักเขียน เซวีน่าคือแฟนตาซีที่ดีที่สุด ริว่า เอสติสำหรับพวกนั้นคงเทียบได้กับunfinished tales ของโทลคีนนั้นละ
งานดีกับงานขายได้มันต่างกัน...สิ้นหวังกับวงการวรรณกรรมไทยสัสๆ
อ่านเพรชพระอุมาเล่มแรกไปสี่บทรำคาญนางเอกชิบหาย
ดูนางกัดกับรพินทร์สนุกจะตาย 555555555
เห็นคนอวยเยอะกูว่าจะลองเชิงสักสามเล่ม แต่ยัยดารินทำกูขี้เกียจอ่านมาก กูเคยเจอผู้หญิงแนวๆนี้มากับตัวแล้วแม่งงง โครตไม่ชอบ
ผู้แต่งเขาชอบผู้หญิงแนวนี้เหรอวะเลยจับเป็นนางเอก น่ารำคาญแบบสมจริงมาก
คุณหญิงดาริน ถ้าเทียบเป็นแคแรคเตอร์สมัยนี้ก็ราวๆ คุณหนูหัวทองทวินเทลซึนตัวแม่ได้ล่ะมั้ง เสียแต่อายุตามท้องเรื่องแก่ไปหน่อย เหยียบสามสิบกว่าล่ะ
เอาจริงๆไม่ลำเอียง นางจะซึนในช่วงแรกๆว่ะ แต่ประมาณตอนไอ้งาดำมั้งที่มีมันตรัยโผล่มานางจะค่อยๆเปิดใจให้รพินทร์มากขึ้น มีฉากหวานเป็นระยะๆ แต่ไม่ได้หวานเลี่ยนอะไรนะ แถมนางดูจะชงให้รพินทร์กับแงซายอยู่ด้วยกันบ่อยๆอีก
กูอ่านเพชรพระอุมาทีไรก็เบลอคุณหญิงทิ้งตลอด น่ารำคาญมาก
ป.ล.กูอวยแงซายกับรพินทร์
กูเคยเจอเวบรวมเรื่องเสียวมี fic คุณหญิงดารินกับบรรดาลูกหาบด้วย แต่มันต้องสมัครสมาชิกเสียตัง เสียดายมากกูอยากอ่าน
คุณหญิงดารินกับเหล่าม้อบในป่า? เหี้ยน่ากลัวสัสๆ
ดารินเป็นสาววายเว้ย
ดาริน ท่าทางจะเป็นคนที่กิน แงชายกะผู้กองเ้ป็นอาหารเช้าเย็นซินะ
กูอ่านถึงตอนอาถรรพณ์นิทรานคร พูดตามตรง กูยังทำใจอ่านต่อไม่ได้ว่ะ ตั้งแต่กูรู้สึกว่านัง เอ๊ย คุณรพินทร์แกเริ่มเล่นบทซึนเดเระแทนคุณหญิงดารินใส่แงซายหลายดอกเนี่ย คือ...กูชอบเคะแมนๆอ่ะ จะซึนก็อย่าทำให้กูรู้สิโว้ยครับ
แงซายยกไว้ กูรักของกู จะพูดบทหวานเลี่ยน จะแทะโลมรพินทร์แค่ไหน กูให้ผ่านหมด
ตอนแรกๆกูก็รำคาญคุณหญิงสัดๆ แต่ทนๆอ่านไปเพราะกูรออวยแงซายผู้กอง แต่หลังๆนางก็ทำตัวโอเคขึ้นในระดับจากที่กูแม่งรับไม่ได้จนรับได้ขึ้นบ้าง
เสียใจ ภาคสองแม่งผู้กองกู้โลกไปแล้วว่ะ กูคิดถึงแงซายยย!!! ปล.เพิ่งอ่านถึง26-27
หลังๆคุณหญิงเขาแมนแซงหน้าตาพรานเว้ย อีนี่มาเป็นฝ่ายซึนเดเระแทน แต่เอาตรงๆ แหม่มมาเรียหรือเมยานีแจ่มกว่าคุณหญิงเยอะ
เดี๋ยวๆ แงซายไม่ได้อยู่กับรพินจนจบเรื่องเหรอวะ เหี้ยเอ้ยยยนน แบบนั้นกูจะอ่านต่อยังไงงง
มีใครเคยอ่านเรื่อง brave new world บ้างปะวะ
มีเรื่องของชาติที่แล้วอีกนะมึง จิตรางคทาน่ะ
เวลาอ่านฟิคตามเน็ต ตัวย่อ AU นี่หมายถึงอะไรเหรอ ฟิคอิงนะ
วันนี้เราไปเจอไฮแฟนตาซีออฟไลล่าอะไรซักอย่าง ที่โม่งเคยพูดว่านิยายเด็กไทยได้ตีพิมพ์ในต่างประเทศอ่ะ คือเห็นเล่มจริงแล้วไม่เห็นมีสำนักพิมพ์เลยอ่ะแต่มันเป็นภาษาไทยนะ ดูรูปเล่มไม่น่าซื้อเลยว่ะ คืออาร์ตเวิร์คที่ปกมันดูกากมากในเล่มก็มีแต่รูปถ่ายฝรั่งทั้งนั้นจนกูเริ่มงงว่ามันยังไงกัน มีรูปใครไม่รู้ในเล่มเต็มไปหมดนี่ไม่เป็นไรหรอวะมันไม่ผิดหรอหรือพวกนั้นเป็นพรีเซนเตอร์ เรื่องเกี่ยวกับอะไรก็ไม่รู้ไม่มีเรื่องย่อให้อ่าน
กูไปเจอบอยแอนกะดอมาด้วยนี่ก็ไม่มีเรื่องย่อเหมือนกันแล้วเห็นมีเกิร์ลแอนกะดออีกก็ไม่มีเรื่องย่อ แม่งหนังสือเกี่ยวกะอะไรวะมีแต่คำนิยามเด็กดี ไม่ช่วยให้กูตัดสินใจซื้อได้เลย เล่มไหนมาก่อนมาหลังวะใช่ซีรี่ย์เดียวกันป่ะวะ แต่แอบๆเปิดอ่านกูว่าภาษามันก็พอโอเคนะแต่เนื้อเนื้อเรื่องไม่รู้
>>663 มันคล้ายๆกัน บางคนก็แยกบางคนก็ไม่แยก จะว่าคนละความหมายก็ได้ อานนี่ดู
http://scifi.stackexchange.com/questions/19584/is-there-a-difference-between-a-parallel-universe-and-an-alternate-universe
ให้คนซื้อมาอ่านลองเสี่ยงดวงดูมั้ง จะเหี้ยไม่เหี้ยก็แล้วแต่บุญแต่กรรม
bluenete นี่มันแปลว่อะไรเหรอ แบบ สี + nete อ่ะ
รูปเล่มไม่น่าซื้อเลยว่ะ เรื่องเกี่ยวกับอะไรก็ไม่รู่หนามาก ถ้าไม่สนุกนี่เสียเวลาชีวิตชิบหาย
เพื่อนโม่ง คำว่า อัฐฬส เนี่ยมันอ่านออกเสียงว่าไงวะ
ขอบคุณล่วงหน้า
<div id="fb-root"></div> <script>(function(d, s, id) { var js, fjs = d.getElementsByTagName(s)[0]; if (d.getElementById(id)) return; js = d.createElement(s); js.id = id; js.src = "//connect.facebook.net/th_TH/all.js#xfbml=1"; fjs.parentNode.insertBefore(js, fjs); }(document, 'script', 'facebook-jssdk'));</script>
<div class="fb-post" data-href="https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=805612712837009&id=169681966430090" data-width="466"><div class="fb-xfbml-parse-ignore"><a href="https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=805612712837009&id=169681966430090">โพสต์</a> by <a href="https://www.facebook.com/pages/แหล่งกบดาน/169681966430090">แหล่งกบดาน</a>.</div></div>
เพื่อนโม่งรู้จักไอ้คนไทยที่ว่าไหม กูสงสัยฉิบหายเลย ว่าใคร เก่งขนาดออกหนังสือเมืองนอกได้แต่เสือกดราม่าตามไทยสไตล์ซะงั้น
^
เหี้ย ลิงก์โพสต์ เอาเป็นว่าไปดู แหล่งกบดาน โพสต์วันที่14 พย.แล้วกัน
>>676 กูก็สงสัย 5555
แต่ถ้าตัดนิสัยดารินตรงแรกๆไปได้ หลังๆจะสนุกมากเลยเว้ย ยิ่งอ่านยิ่งเพลิน แต่กว่าจะถึงจุดเพลินคือเล่มซักสิบกว่าขึ้นไปอ่ะ เพราะแรกๆมันจะเล่าปูพื้นเยอะ
ภาคแรกนี่กูอ่านซ้ำหลายรอบมาก แต่ภาคสองกูขอบาย อ่านรอบเดียวพอ แงซายออกมาเป็นวิญญาณ อีฝรั่งห้าคนนั่นน่ารำคาญ รพินทร์เล่นของจนกูนึกว่าจอมขมังเวช บัยสส์
มีใครเป็นแบบกุบ้างวะเวลาใช้ที่คั้นหนังสือต้องใช้ที่คั้นที่เดียวกับหนังสือหรือไม่ก็ต่องมีโทนเดียวกันกับปก
แนะนำร้านหนังสือต่างประเทศมือสองหน่อยสิ
ขอแบบร้านที่จัดหมวดหมู่ให้คุ้ยง่ายๆหน่อยนะ
รพินทร์ จอมขมังเวทย์มั้ยล่ะมึง
เจอแบบคุณศักดิ์ สุริยันไหมล่ะมึง คุณยายอะวาโมใช้เวทสายฟ้าให้ดูต่อหน้า คุณศักดิ์ยังไม่เชื่อเรื่องไสยศาสตร์เลย
ทำไมookbee แม่งโหลดช้ากว่าMeb ว่ะ หรือกูคิดไปเอง? พอดีกูพึ่งมาใช้ookbeeเพราะหนังสือที่อยากอ่านลงที่นั่น แต่พอใช้แล้วแบบคือ รู้สึกว่ามันโหลดหน้าช้าสาดดดด.มีวิธีแก้ไขไรม่ะ แบบอ่านแล้วแม่งไม่ลื่นเลยว่ะเข้. กูใช้ipadmini นะ
กุว่า Meb ใช้ง่ายกว่า Ookbee นะ
คือตอนแรกกุก็ใช้ Meb แหละ แต่หลังๆ Ookbee โปรโมทแรง กุเลยมาลองใช้
หน้าตา Interface ของ Ookbee ดีกว่า Meb แต่ความสะดวกกุให้ Meb มากกว่าว่ะ
เปรียบเทียบเป็นข้อๆที่กุใช้มา
การซื้อหนังสือ
Meb กดอ่าน Sample จบซื้อหนังสือได้เลย
Ookbee แม่งต้องย้อนกลับไปหาหนังสือใน store
การใช้งาน
Meb โหลดโปรแกรมมาอ่านบน PC/ Desktop ได้
Ookbee ใช้ได้แต่ใน tablet / smartphone
interface
กุว่า Ookbee สวยกว่า Meb ดูเห่ยๆไงไม่รู้
หนังสือ
บางเล่ม Meb ไม่มี ใน Ookbee ก็มี บางทีก็สลับกัน
ราคา
กุว่าไม่ต่างกันเลย
กุถามนิดดิ
พวก Ookbee หรือ Meb นี่มันเอาหนังสือมาเก็บไว้ได้ปะ เป็น epub lit หรือ pdf ไรงี้
กุอยากซื้อหนังสือบางเล่มมาเก็บ แต่เกิดเว็บมันปิดไป กุกลัวหนังสือที่ซื้อไว้สลายร่างตาม
Amazon หรือ bookdeposit ถูกกว่ากันวะ
#กุโม่ง 689 คือกุใช้ mebอยู่คือมันอ่านออฟไลน์ได้นะ แต่โหลดมาเก็บนี่คงไม่ได้มั้ง ต้องเปิดผ่านแอ๊ป
ส่วนOokBee แม่งโหลดหน้าติดครึ่งไม่ติดครึ่งอยู่เนี่ยะสาดดดดด หนังสือแค่ไม่กี่หน้าโหลดไม่ขึ้นซักที =__=
กุลบแล้วโหลดใหม่จะโอเคไหมเนี่ย
มีนิยายตลกแนะกูอ่านมั่งมะ กูฝึกเขียนคอมเมดี้อยู่น่ะ แต่เขียนยังไงแม่งก็ตลกฝืดมากๆ พวกมึงมีหลักการเขียนมุกตลกมั้ย ขอคำแนะนำหน่อย
>>694 กูชอบเริ่องนี้ ขำแบบตลกร้าย ประชดประชันเก้ๆhttp://pantip.com/topic/31998489
>>694 ตลกแนวไหนอะมึง แนวตลกกูว่ามันต้องอาศัยอินเนอร์สักหลายส่วน ถ้าเอาส่วนใหญ่ที่กูตลก คือมันต้องสร้างบรรยากาศขึ้นมาก่อนในการส่งมุก(อาจเป็นการกระทำตัวละครหรือสภาพโดยรอบ) แล้วค่อยใส่อิมแพคในรูปแบบความคิด/คำพูดตัวละครเป็นตัวตบมุกอาจสร้างเป็นรูปประโยคแปลกๆ สั้นๆหรือร่ายยาวไร้สาระแบบใส่อินเนอร์ลงไป ไรแบบนี้นะมึง แต่เอาจริงๆแล้วกูรู้สึกนิยายที่ทำกูขำจริงๆยากแล้ว
ตลกแนวๆคนห้าคนมาคุยกันหน้าเครียด แต่จริงๆแล้วเป็นเรื่องไร้สาระ ตลกแบบคุโรมาตี้ผสมกินทามะน่ะ
คือกูยากหาข้อมูลเกี่ยวกับยุคกลาง(กูอยากเขียนเรื่งแฟนตาซีเซตติ้งยุคนี้)แต่กูไม่รู้จะเริ่มหาจากไหน พวกอย่างอัศวิน การปกครอง เศรษฐกิจ การค้า ไรพวกนี้นะมึงกูควรหาไรอ่านหรือหาข้อมูลจากไหนดี
>>699 http://www.medieval-life-and-times.info/medieval-knights/ อ่ะกูให้ น่าจะใช้ได้อยู่
ถ้ากูไม่ได้เข้าใจผิด
>>701 ไม่รู้จะเริ่มหาจากไหนใช่ป่ะ เริ่มจากของวิกิเลยก็ได้นะ
http://en.wikipedia.org/wiki/Middle_Ages
http://en.wikipedia.org/wiki/Middle_Ages_in_popular_culture
ไปอ่านมาแล้ว
เดินเรื่องตอนแรกช้าจริงๆ
กว่าจะออกเดินทางต้องรอถึงเก้าบท
ก็สนุกอยู่พอตัว แต่คำผิดเยอะชิพ
โฆษณาน่าเกลียดไปว่ะ
เว้ออ
กูตามหานิยาย ออนไลน์มีใครพอช่วยกูได้บ้างไหม
พระเอกหลุดไปในโลกประมาณ ro ไปอยู่ร้านตีดาบ ซื้อดาบสนิมกรังมาตี ได้ดาบทื่อๆหนักๆ ทั้งที่จริงดาบแม่งต้องเอาแร่ดีๆ
มาคืนนึงเสือกคื่นกลับมาโลกจริง อีกคืนหลับแม่งก็กลับโลก
ประมาณ 6-8 ปีก่อน
กูได้อ่านไมรอนละ สนุกดีนะ แต่กูไม่ถนัดนวนิยายหนาๆจริงว่ะ ฮือ (ปกติกูอ่านวรรณกรรมที่ไม่เกิน 300 หน้า)
>>718 กูแนะนำของคนเขียนเดียวกัน(แบบไม่ยาวมาก)
พันธนาการสองเผ่าพันธ์
เรื่องราวของเผ่าพันธ์สองเผ่าชามูและอิยาเมื่อชามูไม่สามารถกินอะไรอื่นได้นอกจากอิยา และเมื่ออิยาทนไม่ไหวกับการกดขี่ของชามู เรื่องนี้กูชอบมากกูชอบความสัมพันธ์ระหว่างสองเผ่า ความสัมพันธ์ระหว่างตัวเอกทั้งสองตัว การพูดคุยระหว่างนั้น เป็นเรื่องที่กูหยิบมาอ่านมากจนยับ(และยัดเยียดให้เพื่อนที่ไม่ยอมอ่านกันซักคน)
สตอรี่เทลเลอร์(นิทานจักรวาล)
เรื่องราวของสงครามความขัดแย้งระหว่างดาว โดยผ่านเรื่องราวของชายผู้หนึ่งที่เคยเป็นคนจากสลัม กลายมาเป็นหนูทดลอง และกลายเป็นทูตพิเศษ ส่วนตัวกูชอบพันธนาการมากกว่าแต่เรื่องนี้ทำกูที่ไม่ค่อยชอบเรื่องแนวอวกาศสนุกได้ อ่านไปสักพักกูแทบอยากบอกว่าพอให้พระเอกหยุดอยู่เท่านี้เถอะ ไม่ต้องไปยุ่งอะไรแล้วมีความสุขลัลล้าไปเถอะ ซึ่งกูรู้ว่ามันไม่ยังไม่จบก็ทรมานกันไป ส่วนตอนสุดท้ายกูแทบกู้ร้องว่า ไซโยยยย บันไซซซ เลยทีเดียว
ปล.กูชอบนางเอกมาก
ที่จริงกูอยากแนะนำผู้เสกทรายอีกแต่เรื่องนี้หนา ส่วนมาโอกูไม่อยากแนะนำคือมันก็ดีนะแต่ออกมา2เล่มแล้วไม่ออกต่อวะกูเศร้าเมื่อไรเขาจะเขียนเรื่องนี้ต่อ(กูค้นเจอภาค3นิดหน่อยเอง เขียนจิๆ)
กูตามงานของพี่เขาจากสตอรี่เทลเลอร์นี่แหละมึง แต่แบบเพิ่งมีบุญหาซื้อได้เร็วๆนี้ ส่วนที่เหลือเดี๋ยวกูจะลองหาอ่ายดูนะเพื่อนโม่ง จุ๊บๆ
ป.ล.ไมรอนมีบทไหนแนะนำไหมเป็นพิเศษไหม คือถ้าหนังสือหนาๆบางทีกูจะอ่านเป็นส่วนๆแล้วค่อยเอามาประกอบกันอีกทีนะ
ไมรอนกูชอบตอนที่แยกจากมอร์แกนแล้วไปอยู่กับพ่อนะ รู้สึกสงบสุขดี
อีมอร์แกนนี่เป็นตัวละครหญิงประเภทที่กูโคตรรำคาญเหอะ
กูชอบตอนไมรอนอยู่กับพ่อนะ เดี๋ยวไว้กูลองไล่หาอ่านเอา จุณบๆ
เสกทรายนี่คืออะไรวะ เสกทรายเข้าท้องหรอ
ไม่มีใครพูดถึงการินเลยเหรอวะ กูเคยอ่านเมื่อนานมาแล้ว 2-3 เล่ม ปัจจุบันมันเป็นไงมั่ง
maybe มีเล่มไหนแจ่มๆบ้าง
>>728 กูเลิกอ่านไปช่วงภาคสองว่ะ กูว่าเนื้อเรื่องไม่พัฒนาเท่าไหร่ ความก้าวหน้าของตัวละครก็น้อย ปริศนาในตัวการินที่เฉลยออกมาก็ไม่เหนือความคาดหมายของคนอ่าน (ซึ่งกูถือว่าน่าเบื่อและไม่มีกึ๋น) กูว่าเชียรน่าเล่นกว่า มีอะไรให้เขียนถึงได้อีกเยอะ แต่แม่งก็ทำเล่มพิเศษออกมาเล่มเดียวและไม่สนุกว่ะ
การินนี่กูว่าควรจบไปนานแล้ว ล่าสุดกูเจอสปอยล์ภาคสองมั้งว่าลัลทริมาความสามารถเลเวลอัพได้ด้วย.......
การินนอกจาก"บรรยากาศ"ในเรื่องจะจำเจแล้ว อะไรหลายๆแม่งก็ไม่น่าดึงดูดให้อ่านต่อจริงๆว่ะ
เออกูนึกถึงพวกนิยายผีๆที่เดี๋ยวนี้เขียนวางขายกันดาษดื่นเลยสัส หาดีไม่ค่อยได้ บางอย่างแม่ง....ไร้เซ้นส์ชิบหาย กูอ่านแล้วโคตรไม่อิน กำโทษ
การินพอจบภาคแรก ภาคสองเล่มแรกกูตึ้บเลยว่ะ ปะติปะต่อฉากไม่ค่อยออก หลังๆดูขายแฟนเซอร์วิสเยอะขึ้นจนเล่มที่กูมีอยู่กูต้องขายทิ้งอ่ะ เปลืองตังฉิบ
การินนี่กูอ่านการ์ตูนว่ะ นิยายอ่านไม่กี่เล่ม แต่การ์ตูนก็ว่าไม่โอเคขึ้นทุกวันโดยเฉพาะถมดำตรงหัวการินที่เว้นขาวๆแบบสะท้อนแสงแต่แม่งเว้นเยอะจนกูนึกว่ารังแค สัส สัดส่วนก็ป่วยมาก หุ่นเก้งก้างโคตร เสื้อการินโคตรรัดจนกูเลิกอ่านไปนานละ
>>740 การินการ์ตูนกับการินนิยายทำเอากูปวดตับมาก เพราะเนื้อเรื่องมันต่อเนื่องกัน แต่เสือกไม่บอกว่าต้องอ่านตอนไหนก่อนตอนไหน ถ้าอ่านแต่นิยายหรืออ่านแต่การ์ตูนมึงจะงงเลยว่าไอ้เหี้ยนี่ใคร หรือมันมางี้ได้ยังไง
ว่าแต่การินเนี่ย กูชอบพ่อมันนะ ถ้าวายกับลุงมันได้กูจะชื่นชมโสมนัส
>>741 กูว่ามันแย่ตรงนี้จริงๆนะคือแม่งบางทีเอาเรื่องบางส่วนจาก การ์ตูนเวอร์ชั่น1 การ์ตูนเวอร์ชั่น2 นิยาย แล้วเรื่องบางส่วนก็ต่อเรื่องบางส่วนก็ให้ความรู้สึกไม่ต่อเนื่อง(เช่นอารมณ์ตัวละครในหลายๆด้าน)มันต่างจากพวกมังงะญี่ปุ่นบางเรื่องนะที่มีนิยายกับการ์ตูนไว้ขายพร้อมๆกันคือมันจะแบ่งส่วนไว้ชัดเจน อยากละเอียดขึ้นไปอ่านส่วนอื่น แต่จะไม่ตามก็ได้แต่การินไม่ใช้วะคือเรื่องมันโยง+ความลับที่สำคัญบางอย่างมันเฉลยตรงนู้นทีตรงนี้ที แล้วตัวละครแม่งจูนิเบียวเกิน กับเรื่องบางส่วนที่ไม่สมเหตุสมผลเลยวะ
กูชอบบริษัทพิทักษ์คุณหนูมากกว่าว่ะ การินมันควรจบ แต่เพราะมันทำเงินไง เลยมีออกมาเรื่อยๆ
มีโม่งไหนส่งนิยายประกวด Enter มั่งวะ เห็นเสียงลือเสียงเล่าอ้างว่ากองบก.โทรแจ้งคนที่ผ่านเข้ารอบ 20 คนหมดแล้ว แบบนี้แสดงว่ากูตกรอบแน่ๆ ใช่ป่ะ ขอชอกช้ำแป๊บนะ...
กูรู้สึกว่าเอนเตอร์กับแจ่มใสงานประกวดนี่งั้นๆชิบหายเลย เช่นท่านประธานบริษัทผู้เป็นอมตะเนี่ย อ่านไม่ค่อยจะรู้เรื่อง สรุปได้รางๆว่าพระเอกนายเอกตัวละครอื่นๆมันมาตีปีกผับๆใส่กันเท่านั้นเอง
กูอ่านรู้เรื่องนะ เรื่องมันน่าสนใจดีเหมือนเอาเรื่องพระเจ้ามาดัดแปลง แต่เขียนไม่ค่อยรู้เรื่องและเน้นวายไปหน่อย แต่ไม่ถึงขั้น 7 brother ที่จริงกูอ่านไอ้เรื่องนั้นก็สนุกนะ อ่านเอาสนุกล้วนๆเลย
มีใครอ่าน The Relation ของ Vermouth มั่ง
เยสกุรอดเกือบซื้อ ท่านประธานฯมาแระ เพื่อนกุเชียร์ชิบหาย ดีทีกูมีภูมิ เพราะเคยพลาดซื้อ พวกงานประกวดมาแล้วไม่อ่านต่ออีกเลยคือแย่อะ
ของแจ่มใสนี่แหละ เซ็งสัส
>>749 กูว่าคนเขียนแค่อยากเอาเทพหล่อๆสวยๆมาเขียนให้เป็นเลิฟสตอรี่มากกว่าว่ะ แต่บังเอิญวายมากไม่ได้เพราะงานส่งสนพ.เลยคาราคาซังค้างครึ่งเหมือนคนขี้ไม่สุดอยู่แบบนั้นล่ะ จะดราม่าก็ไม่ดราม่า จะเลิฟก็ไม่เลิฟ จะปรัชญาก็ไม่ใช่ปรัชญา ไม่ไปซักทางเลยงงว่ามึงต้องการอะไรในงานเขียน
กุอยากรุ้วัทำไมเวลสแต่งกวีต้องใช้คำว่านิพนวะ
โคตรเงียบเลยว่ะ... ใครก็ได้เปิดประเด็นหน่อย
กูเปิดให้ มีใครอ่านนิยายที่ติดประกวดเอ็นเทอร์มั้ง
โอเค เปิดประเด็น
พวกมึงอ่านนิยายแล้วจิ้นหน้าพระเอกนางเอกกันยังไง ตามรสนิยมตัวเองหรือตามหน้าดารา
>>756 เนื่องจากกูติดการ์ตูน กูจะจิ้นแบบการ์ตูน(แบ่งเป็นแบบค่อนข้างเรียลหรือโมเอะแล้วแต่โทนเรื่อง) แต่จริงๆกูก็เห็นไม่ค่อยชัดเท่าไรหรอก(นี้เป็นเหตุผลที่กูจิ้นแบบคนจริงไม่ได้รายละเอียดที่จิ้นมันเยอะไป)อารมณ์แบบกูหลุดไปอยู่ตรงนั้นแล้วตรงนั้นจะมีแต่ตัวหนังสือให้กูเก็บรวบรวมข้อมูลอะนะ
กูจิ้นตามหน้าดาราว่ะ แต่ส่วนใหญ่ดาราต่างประเทศนะ ดาราไทยไม่ค่อยรู้จักใคร
เชี่ย พิมพ์ไม่ทันไรก็โพสต์แล้ว
สมัยกูเด็กๆอ่านแล้วเอาหน้าตัวการ์ตูนมาแปะพระเอกแทนว่ะ ถ้าอ่านที่บรรยายแล้วจิ้นไม่ออก
อย่างซาโตชิงี้ ไทจิงี้
วันนี้กุไปเจอเรื่องข้างหลังภาพของศรีบูรพามา ดีใจชิปหายเล่ม10 บาทเอง แต่เล่มแม่งบางนิดเดียวนึกว่าจะหนา
เมื่อวานไปดูหนังเห็นโปสเตอร์ ฟิฟตี้เฉดออฟเกร์ย เพื่อนกุหันมากรี๊ด บอกให้ลองอ่าน ...กุมาดูในโม่ง ไม่กล้าอ่านเลยกลัวเอาหนังสือไปฟาดหน้าเพื่อน
มีแววว่าจะลากกุไปดูอีก ;=;
>>765 http://my.dek-d.com/cidius/writer/view.php?id=591537
กูแปะเป็นลิ้งค์ให้
เพื่อนโม่งแนะนำวรรณกรรมรักดีๆให้กูหน่อยดิ อยากได้แบบพวก สงครามชีวิต หรือปีกหัก ของยิบราน งานไทยงานนอกก็ได้
ปล กุไม่เอาเชดออฟเกกับทไวไลนะ
>>773 กูอ่านฟรีในเว็บนี้ เพราะกูหาภาษาไทยไม่ได้
http://arlindo-correia.com/lolita.html
ที่กูบอกว่าภาษาสวย เพราะนาโบคอฟแม่งลงท้ายคำคล้องจองหรือออกเสียงใกล้เคียงกันแทบทั้งนั้น บรรยายความรักความลุ่มหลงของฮัมเบิร์ตที่มีต่อโลลิต้า ความเบื่อหน่ายที่มีต่อภรรยา ตอนกอดจูบกับเมียตัวเองก็มองรูปลูกเลี้ยงไปด้วย มันทั้งเอโร่ยกับน่าขยะแขยงในเวลาเดียวกัน แปลไทยกูไม่รู้ว่าเป็นยังไงนะ แต่กูว่าเป็นนิยายที่ใช้คำได้ดีมากเลย
อยากลองอ่านวรรณกรรมรัสเซีย มีอะไรแนะนำมั้ย ไม่ค่อยรู้จักงานเขียนของประเทศนี้เลย
พวกตอลสตอยกับตอสโตเยฟสกี้ไง
พูดถึงวรรณกรรมรัสเซียแล้วนึกออกแต่อะไรที่มันหมองหม่น ซึมเซาเป็นสีเทาๆ หนาวๆ มีหิมะปกคลุม มีอะไรที่มันไม่ใช่ทำนองนี้มั่งไหมวะ
ขอบใจมากเพื่อนโม่งทั้งหลาย ตอนนี้กูกำลังอ่านข้างหลังภาพอยู่อ่านได้ครึ่งเล่มละประทับใจเหี้ยๆ ศรีบรูพาคงตริดตราตรึงใจกูไปอีกนาน
ข้างหลังภาพนี่หนังสืออ่านนอกเวลาสมัยกูเรียนหนังสือเลยนะ อ่านแล้วคิดออกแต่ไก่แก่หลอกไก่หนุ่ม.... ไม่มีความซาบซึ้งโรแมนติกใดๆ...
พวกมึงเคยอ่านปีกหักของยิบรานปะ กุว่านางเอกของเรื่องนี้กับข้างหลังภาพแม่งคล้ายกัน แบบที่เซลมานั้นรักนิบรานมากจนไม่อยากไปช่วงชิงวัยหนุ่มของยิบราน กับที่คุณหญิงรักนพพรมากจนไม่สามารถที่จะตอบความรักของเขาได้
นิยายรักกูชอบทวิภพกับธุวตาราว่ะ กลมกล่อม กำลังดี พระเอกนางเอกไม่งี่เง่าเอาแต่ซึน ไม่หวานมากไปอย่างดั่งดวงหฤทัยหรือฟ้าจรดทราย
คำผกามีปัญหาด้านความคิดสุดโต่งเกิน โดยเฉพาะเรื่องFeministนี่ระดับRadial แต่ยังไม่ถึงขั้นExtreme งานมันเลยมองความด้านเดียวแถมดันชอบมองเชิงเดี่ยว พูดตรงๆเลยว่าขาดมิติ มันเชื่อกลายๆว่าทุกอย่างในโลกเก่าถูกสร้างมาด้วยคติชายเป็นใหญ่=คติกดขี่ทุกอย่าง ในแง่นี้พวกLiberalจะเป็นกันเยอะ คือชอบมองอะไรด้านเดียวหรือเชิงเดี่ยวว่าสภาวะกดขี่ในโลกเก่าเป็นสาเหตุแห่งความเสื่อมทั้งปวง งานมันเลยออกมาแบบนี้
การตีความว่า เงี่ยน->ผัวตอบสนองไม่ได้->หาผัวใหม่ แบบที่แกเขียนก็ไม่ถือว่าผิดนัก แต่มันเป็นการมองทุกอย่างด้วยแรงขับทางเพศมากเกินไป อันนี้รับอิทธิพลมาจากฟูโกต์เต็มๆ เพราะฟูโกต์ก็เคยถูกวิจารณ์ว่าเน้นเรื่องเพศเป็นแรงขับมากจนมนุษย์ไม่มีแรงขับอื่นใดนอกจากแรงขับเรื่องเพศ แถมอันนี้ฟูโกต์ตอบได้ไม่เต็มปากด้วย พูดง่ายๆคือมันเองก็แก้ข้อวิจารณ์นี้ไม่ได้แต่ก็ยอมรับกลายๆว่ามนุษย์มีแรงขับอื่น คำผกาที่ใช้ฟูโกต์มาอธิบายเรื่องเพศสภาวะของสาวแก่ขี้เงี่ยนจึงมีจุดอ่อนเดียวกัน
ปล. กูชอบฟูโกต์กับPost-modernนะ แต่พวกนี้ส่วนใหญ่มีนิสัยเหมารวม โดยเฉพาะมองทกอย่างในโลกเก่าว่าแย่ไปหมด ถ้านับตามคำวิจารณ์สายเยอรมัน พวกPost-modernที่มีต้นกำเนิดจากภาษาฝรั่งเศสเป็นพวกที่ดีแต่วิจารณ์โดยไม่อาจพัฒนาหรือสรรสร้างสิ่งใหม่ๆได้
ทำไมกูรู้สึกว่าเข้าใจเรื่องความรักของนพพรกับคุณหญิงต่างจากที่คนอื่นเข้าใจวะคือกุเข้าใจว่ามันเป็นความรักที่ไม่ต้องการช่วงชิงวันเวลาชีวิตของนพพรที่ยังหนุ่มอยู่ซึ่งต่่างจากตัวเองที่แก่แล้วไม่ต้องการให้นพพรมายึดติดกับตัวเอง
นี่ขนาดยังไม่ได้คิดเรื่องสังคมยุคนั้นนะเนี่ย
กูไม่ค่อยเข้าใจเรื่องฟูโกต์ฟูไม่โกต์นะ แต่กูว่าแค่คุณหญิงแม่งรำพันถึงน้ำรักเจ้าคุณให้นพพรฟังกูก็สะดุ้งละ นี่มันสมัยไหนแล้ว ยังไม่ใช่เรื่องที่จะเล่าเรื่องน้ำรักผัวให้คนอื่นฟังเลยมั้ยวะ
ความเข้าใจทางภาษาคลาดเคลื่อนมั้ง อย่างคำว่าเงี่ยน ร.5บัญญัตว่า"ความปราถณา" ไม่จำเป็นต้องทางเพศ แต่สมัยนี้เข้าใจว่าเงี่ยนคืออยากเย็ด โสเภณีแปลว่าหญิงงาม สมัยนี้แปลว่าหญิงขายตัว น้ำรักสมัยก่อนคงความหมายเดียวกับน้ำใจ น้ำพักน้ำแรงแบบนี้มากกว่า ไม่ได้มีความหมายหยาบแบบที่สมัยนี้เข้าใจ
มีที่ไหนรับสั่งหนังสือจาก amazon แบบราคาสมเหตุสมผลบ้าง
พอดีคิโนะสั่งไม่ได้ แล้วกุก็ไม่มีบัตรเครดิตอ่ะ
หรืออเมซอนมันมีวิธีชำระเงินแบบอื่นไหมวะ
กูรับ แต่กูกลัวโม่งแตก
อเมซอนรับแค่บัตรเดบิตหรือเครดิตว่ะ
ใช้be1st ของธนาคารกรุงเทพก็ได้
หรือบัตรk-shopping cardของกสิกรก็ได้
>>818 ถ้าแค่นี้มึงยังบ่น ชาตินี้มึงอย่าไปอ่านงานClassicของต่างประเทศเลย แม่งมีอุปมาอุปมัยเหี้ยกว่านี้เยอะ แล้ววรรณกรรมไม่จำเป็นต้องพูดตรงๆเสมอ การเล่นคำและภาษาอันงดงามคือความงามของวรรณกรรมอย่างหนึ่ง อย่างบทละครของเช็คสเปียร์ก็มีความงามทางวรรณศิลป์สูงมากในโลกภาษาอังกฤษ และเข้าใจยากพอๆกัน ดังนั้นแค่นี้มันเด็กๆมากวะ
กุเบื่อพวกชอบพูดตัดเพ้ออย่างนี้จริงๆวรรณกรรมแม่งไม่ได้สูงส่งเหี้ยไรหรอกแต่มึงแค่ไม่มองความหมายแฝงแค่นั้นเอง
ถ้ากูบอกเด็กว่า ถ้าท่องบวกลบคูณหารไม่คล่อง ก็เรียนฟิสิกไม่ได้หรอก เพราะมันล้ำกว่านี้เยอะ แค่นี้อย่าบ่น แล้วเด็กคนนั้นก็เน่าหนอนตายเพราะน้อยใจ ไม่พยายามเรียนสูงกว่านั้น คงเป็นความมผิดกูสินะ น่าเศร้าจัง เราคงต้องเสียโม่งอันเป็นอนาคตของชาติไปอีกคนแล้ว
#หยิบOld man and the seaมาชักว่าว
ปล.โดนแค่นี้แล้วงอน วันหลังกูต้องเบญจางคประดิษฐ์ถวายคำแนะนำมึงรึปล่าว แต่ถ้าหม่อมฉันรจนาอรรถกถาให้ท่านสดับรับฟัง ท่านจักปฏิเวธรึ
>>824 แล้วมึงไม่อยากรู้เพิ่ม หรืออยากแสวงหาบ้างเหรอวะ? แทนที่จะเจียมตัวมึงก็ถามก็คุยไปสิวะ แล้วที่คุยๆ จะทำให้มึงได้คิดอะไรเพิ่ม
กูว่าความโง่ไม่ใช่เรื่องเลวร้าย ยิ่งโง่ในโม่งมีอะไรให้น่าอายตรงไหน มาบอกเจียมตัว ไร้รสนิยม อ่านไงก็ออกมาเป็น โดนด่าอ่ะ งอนละไม่คุยก็ได้
พิมพ์มาก็คิดกูก็เสือกเรื่องมึงชิบหาย555+ มึงจะขดตัว ไม่รับฟังก็เรื่องมึงแท้ๆ
มีใครเคยอ่านดอกไม้ในถังขยะบ้างปะของรง วงสวรรค์อะ กุเพิ่งเคยอ่านงานเขาแล้วกูรู้สึกว่าเขาเขียนแบบงงๆนิดหน่อยยังไงไม่รุ้วะแต่อ่านจบก็ชอบนะเมื่อวานกุเพิ่งไปซื้อหลงกิ่นกัญชาของเขามาอ่านต่อ
พวกมึงใจเย็น อย่าแตกแยกกันเพราะวรรณกรรม กูขอร้อง
>>818 มึงเคยอ่านใช่ไหม ถ้ากูจำไม่ผิด ประโยคนี้ก็มีอยู่ ท่านเจ้าคุณเป็นพ่อม่ายเมียตาย เลยให้คุณหญิงแต่งงานด้วยเหตุหลายๆอย่าง ซึ่งนำมาสู่ความฉิบหายวายป่วงในเรื่อง มึงเป็นนักอ่านที่ดี ขอเป็นกำลังใจ
>>820 และยิ่งถ้ามึงเป็นคนเดียวกับ>>826 กูขอบอกว่าการอ่านไม่ช่วยพัฒนาความเป็นมนุษย์ของมึงเลย
โอเคๆ อย่างแรกกูไม่ได้งอน และกูไม่รู้เรื่องทฤษฎีใดๆในวรรณกรรมทั้งสิ้น กูอ่านข้างหลังภาพแล้วมันก็คิดได้แค่ว่าผัวคุณหญิงไม่ทำการบ้านเพราะแก่แล้ว คุณหญิงไปเจอเด็กหนุ่มอายุน้อยกว่าเลยเกิดความรักและอยากได้อยากครอบครอง แต่ต้องหักห้ามใจ กูว่าตรงนี้มันเป็นความปรารถนาที่ส่อไปทางเพศแล้ว ชีเองก็ให้ท่าเด็กมันเหมือนกันว่ะ ไม่ทอดสะพานไปหามันจะข้ามมาได้มั้ย โอเคว่าถ้าชีแอบรักของชีไปเงียบๆ ไม่ไปวอแวอีพระเอกมากนัก พระเอกมันก็คงคิดเป็นญาติ เป็นผู้ใหญ่ที่น่านับถือ แถมตัดพ้อนพพรที่จะแต่งงานใหม่อีก ไม่ใช่รักบริสุทธิ์อะไรนักหรอก
ส่วนน้ำรักกูก็คิดตรงตัวอีกเหมือนกัน ผัวคุณหญิงแก่เหลาเย่ขนาดนั้นจะปรนเปรอเมียสาวได้ยังไง ผู้หญิงเขาอัดอั้นมานานก็ต้องหาทางออกบ้าง ถ้าคุณหญิงเขาเป็นแค่สาวชาวบ้านธรรมดาคงหนีไปกับนพพรแล้วล่ะ แต่ชีมียศศักดิ์ มีตำแหน่ง มีศีลธรรมค้ำคออยู่เลยทำไม่ได้...ซึ่งกูคิดว่าขนาดเจ๊มีศีลธรรม เจ๊ยังไปจูบกับอีนพพรเลยนะเนี่ย
กูคิดแค่นี้ล่ะ มึงจะว่ากูคิดตื้นๆ ไม่คิดสองชั้นมองทะลุทะลวงเข้าไปในภาษาก็เชิญเถิด แล้วถ้ามึงจะกรุณา ก็อธิบายสิ่งที่มึงคิดออกมาด้วย จะตัวทฤษฎีบทอะไรก็ว่ามาเหอะ กระแนะกระแหนไปให้มันได้อะไรวะ จะแลกเปลี่ยนความรู้ความคิดเห็นแต่เสือกกระแนะกระแหนคนที่เขาไม่เข้าใจแบบมึงนี่... กูจะละไว้ในฐานที่เข้าใจก็แล้วกัน
อย่าทะเลาะกันเลย.. นานาจิตตังว่ะ คนอ่านก็คนละคนคิดต่างกันก็ไม่แปลก
มีใครในนี้แนะนำแฟนตาซีคนไทยแต่งสนุกๆให้กูได้บ้าง คือกูอ่านแนวนี้มาค่อนข้างเยอะแล้ว
ถ้าแนะนำขอเป็นเรื่องที่เพิ่งออกใหม่ๆ สักเรื่องสองเรื่องทีว่ะ ชอบใจล่วงหน้า
เนื่องจากกูไม่ได้อ่านเรื่องนี้กูเลยพูดไรมากไม่ได้ คำว่าน้ำรักอาจจะแค่ทำให้มันภาษาสวยขึ้น หรืออาจเป็นคำที่สมัยนั้นพูดกันปกติ หรืออาจแค่สำนวนคนเขียน หรือไม่ก็จงใจให้มีความหมายแฝงจริงๆ
แต่พูดตามตรงที่มึงพูดใน>>821 กูรู้สึกเหมือนมึงแม่งประชดไรสักอย่างแล้วรู้สึกเหมือนกับ กูไม่ได้เรียนมาด้านนี้ กูเลยไม่ยอมศึกษาหรือทำความเข้าใจอะไร(ถ้ามึงไม่ได้สื่อความงี้ กูขอโทษด้วยแต่ตอนอ่านหนแรกกูเข้าใจงี้จริงๆ ซึ่งกูก็รู้สึกหงุดหงิดกับคำพูดแนวนี้วะ)
>>831 กูแนะนำเรื่องของลวิตร์ แต่มึงคงอ่านแล้วละ ไปดูโม่งมูมากูก็อยากหาอ่านแนวแฟนตาซี สตีมพังค์ จังมีเรื่องไหนบ้างมั้ยวะ
>>833 กูประชดน่ะ กูรำคาญพวกที่กระแนะกระแหนว่ากูไม่หัดคิดบ้างเรื่องความหมายแฝง แต่ไม่อธิบายเหตุผลหรือเอาอะไรมาสนับสนุนให้กูได้เข้าใจบ้าง จะเอาวัฒนธรรมหรือขนบในสมัยนั้นก็ได้ สมมติว่าเขาพูดคำว่าน้ำรักเป็นปกติอยู่แล้ว ถ้ายกตัวอย่างแบบ >> 801 กูชอบนะมึง กูก็พยายามเรียนรู้อยู่ แต่ก็อย่างที่เห็นนั่นล่ะ เอาแต่ด่าแล้วก็ยกวรรณกรรมต่างชาติมาให้ตัวเองดูมีรสนิยมดี สูงส่ง กูเลยรำคาญน่ะ จะดีเบทหรือจะบอกว่าตัวเองอ่านงานยากๆมาแล้วก็ไม่รู้ซิ
>>830 กูก็โง่ประวัติศาสตร์สมัยนั้น งั้นเอาแค่ในหนังสือละกันนะ บริบททางสังคมให้คนรู้ว่าไป
คือสเต็บในเรื่องมันคือ เจอกัน ใช้เวลา เอ็นดู ป่วนใจ เดเระแตก แล้วก็อกหักใจสลาย
คุณหญิงกับนพพรเนี่ย ก็เด็กกับผู้ใหญ่แหละ แต่ความเป็นผู้ใหญ่นี่แหละที่กลับมาทำร้ายตัวเอง
ต้องวางตัวสูง ตามจารีต ขณะที่นักศึกษาหนุ่มมีแค่มารยาทที่ต้องรักษา
ตอนโดนจูบเนี่ยแหละที่แม่งที่สุด นพพรเป็นคนรุกนะฉากนี้ ถ้าคุณหญิงเงี่ยนจริง ให้ท่า ทอดสะพาน ฉากต่อไปนพพรไม่ต้องไปแดกเบียร์เพ้อคนเดียวหรอก คุณหญิงสั่งสอนแมร่งอีกว่ามึงมาเรียนทีนี่ ไม่ใช่มารักกู เพราะในใจรู้ว่าสถานะของทั้งคู่ทำให้ความรักเป็นไปไม่ได้ นพพรหงอยแดกไป
ในมุมมองของกู นพพรรักคุณหญิงจริง เพราะรักเนี่ยแหละ เลยเชื่อฟัง ท้ายเล่มมันมีเรื่องสั้นเป็นจดหมายพร่ำเพ้ออีกสองฉบับ นพพรแมร่งหนักมาก คุณหญิงก็อบรมสอนสั่ง บอกให้มันลืมทุกอย่าง ทั้งตอนที่ไปมิตาเกะ ตอนจากกันบนเรือ
แล้วตอนจบเป็นไงล่ะ
ความรักทำได้มากกว่าทำให้คนตาบอด มันฆ่าได้ทุกคนที่ไม่จริงใจกะมัน
เออ ตามโม่งข้างบนว่าไว้ คำว่าน้ำรักในเรื่องนี้ความหมายประมาณเดียวกับน้ำใจ
ข้างบนกูขอโทษ กูเพิ่งไล่ตามอ่านมาจนจบถึงตรงนี้ กูเอาเอ็มม่ามาขัดคุณหญิงกีรติของพวกมึงเปล่าวะ ขอโทษทีนะ กูกำลังตื่นเต้นน่ะ
>>844 นั้นมันเพื่อนบ้านนิมึง คนน้องนี้ต้องคนชอบเหยี่ยว สาวๆเรื่องนี้+คู่รัก น่ารักมาก ถึงแม้ช่วงล่าสุดตอนนี้กูจะหวั่นไหวกับความโชโจไอปิ๊งๆ ทั่งๆที่สองสาวมีลูกมีผัวแล้วก็ตาม (แต่แบบ จับมือ นั่งประสานตา คิดถึงอีกฝ่าย ไม่ไหวแล้วติ่งยูริในใจกูมันสั่นไปหมด กูพยายามท่องอยู่นะว่าเรื่องนี้ nl nl nl แต่แบบจะไม่ไหวแล้ววะ)
ปล.รู้สึกออกมาไกลจากโม่งหนังสือ ไปต่อกันที่มู้มังงะดีมั้ยมึง
ไอสัสนี้ห้องหนังสือนะไม่ใชการ์ตูน
ปล เจ้าสาวทางสายไหมอยากให้สมิธไปเจอกับแม่หม้ายอีกวะ
เจ้าสาวทางสายไหมนี่ ทำเอากูไปหาอ่านพวกปวศ.เส้นทางสายไหมเลยมึง
เดี๋ยวววว ก่อนไปเล่าเรื่องย่อเอ็มม่าให้กูก่อน
>>853 เอ็มม่าเป็นเมดสาวแว่นสุภาพเรียบร้อยพูดน้อยทำงานในบ้านคุณยายท่านหนึ่ง ได้พบรักกับพระเอกที่เป็นคุณชาย มีเรื่องของชนชั้นวรรณะเข้ามาเกี่ยวข้อง รักน้ำเน่ากลางยุควิคตอเรียนระหว่างเมดกับคุณชาย งานภาพสะอาด องค์ประกอบดี ความรู้แน่น มีเล่มต่อเป็นภาคพิเศษเกี่ยวกับตัวละครในเรื่อง กูชอบเรื่องคู่หมั้นพระเอกที่สุดแล้ว....ผู้ชายคนใหม่แซ่บมาก เมดที่เคยทำงานกับเอ็มม่า แล้วก็เรื่องคุณยายตอนสาวๆไปดูงาน exhibition ที่ลอนดอน คุณยายกับสามีน่ารักมากกกก ตอนสาวๆเป็นสาวซึนนิดหน่อย แต่อยู่ในระดับเล็กน้อยพอกุบกิบ
เอมม่า เนื้อเรื่องธรรมแต่ ยอมรับเลยเซ็ตติ้งเจ๋งมาก น่าเก็บมาก
>>855 พูดตามตรงคู่อื่นน่ารักนะ แต่ของเอมม่านี้เฉยมาก แต่เรื่องนี้มีดีที่ฉาก บรรยากาศเรื่อง เซตติ้งซื้อมาอ่านเอาพวกนี้กูว่าคุ้ม(ช่วงทำงานเมดนี้กูชอบมาก)มันมีอีกเรื่องของเขาที่เขียนยุคนี้อีกแต่ไม่มีรัก เกี่ยวกับคุณนายกับสาวใช้เลย
เออ มึงมีนิยายยูริดีๆมั้ยวะ หรือไม่ต้องถึงขั้นนั้นแต่ก็ชวนให้ใจตุ้มๆต่อมๆเพราะมิตรภาพสาวๆ
เจ้าสาวแห่งเส้นทางสาวหมอยกี่เล่มจบอะ
ปะย้ายที่คุย กูเกรงใจโม่งหนังสือ
>>>/animanga/1204/
กูเปิดละกัน เมื่อไรเขาจะเปิดตัวเจ้าสาวคุณพี่วะ หรือคุณพี่เขาจะปล่อยโสด ; - ;
เออแล้วเรื่องเจ้าสาวแห่งทางสายไหมนี้สองเดือนตอนใช้ปะวะ (กูเศร้าใจ แต่ก็คุ้มกับภาพวะ)
เชี่ยกูเม้นผิดที่ กูอาย
มีใครเคยอ่านงานของมากี เดอ ซ้าดป่ะ
กูไม่รู้จะหาอ่านจากไหน โหดมากไหม
มีใครเคยอ่านงานของดอกไม้สดบ้างปะ กูคยได้ยินมาว่าอ่านยากแล้วกูไปซื้อหนังสือของเขามาในร้านมือสอง เรื่องผู้ดีอยากรู้ว่าแม่งอ่านยากมากป่าว
แนะนำมหาลัยเหมืองแร่อีกเรื่องได้ป่ะ อ่านอยู่ กลิ่นไอลูกผู้ชายคละคลุ้งมากๆ กูซาบซึ้ง
กูเพิ่งอ่านที่คุยกันข้างบนเห็นพูดถึงมาเฟียที่รักอะไรนั่นในทางเหี้ยๆกูเลยลองเซิร์จอากู๋ดู เห้ยมันมีมังงะด้วยหรอวะ ชื่อก็เหมือนกันเป๊ะ แล้วแม่งดังจนทำเป็นละครได้เลยหรอวะ กูจำได้ว่าตอนเด็กกูเคยดูละครเรื่องนี้ กูนึกว่ามันละครแฟนตาซี ความสมจริงอย่างเหี้ย ตอนเด็กก็ไม่ได้คิดอะไรมากแต่พอโตขึ้นนี่แทบย้อนถามกลับไปเลยว่ากูทนดูไปได้ไงวะ
ลืมบอกไปอีกอย่างว่ามันเอาตัวเองเป็นนางเอกนิยายด้วย เพราะนางเอกชื่อผักบุ้ง คนแต่งก็ชื่อผักบุ้งนะฮ๊าฟฟฟฟฟฟ เมพมั้ยล่ะ
จริงๆ เรื่องชื่อคนแต่งไปเหมือนตัวเอกในเรื่องนี่กูไม่อยากด่าแรงนะ เพราะซีรี่ส์เคียวโกะคุโดสุดที่เลิฟของกู คนแต่งก็ใช้นามปากกาว่าเคียวโกะคุ แถมแต่งตัวเหมือนกันอีกตะหาก...
>>884 ยังไงดี กูไม่เคยอ่านเรื่องที่มึงว่านะ แต่อีเรื่องนี้ นางเอกชื่อผักบุ้ง พ่อนางติดหนี้เลยต้องหนีเพราะพวกมาเฟียมาทวงหนี้ หนีไปหนีมา เจอพระเอกคนแรกชื่อมินท์ หล่อ รวย และเอากัน ต่อมาโดนพวกมาเฟียจับไป นางเอกได้กับเจ้าพ่อแก๊งค์มาเฟียหล่อ รวย แบดบอย เร้าใจ มีฉากยิงๆกันเป็นพิธีนิดหน่อย จบลงแบบมีความสุข self insert มั้ยล่ะมึง
คุยไรกันครับเนี่ย ไม่สูงส่งแถมยังต่ำสถุน
อิอิออิ
กูว่าคนเขียน นู๋ผักบุ้ง (กูจำได้ว่าเขาเขียนงี้จริงๆนะมึง) อะไรนี่เขาไม่จั๊กกะเดียมหรอก งานหนังสือเมื่อสักสิบปีก่อนได้มั้ง ที่อีมาเฟียที่รักฉบับนู๋ผักบุ้งนี่ขายในงาน คนเขียนชียังใส่มงกุฎเพชรแบบของหลอกเด็กมานั่งแจกลายเซ็นอยู่เลย กูโคตรจำติดตา
ตอนนี้ก็มีชุด เสือ สิงห์ กระทิง แรด หงส์ ไง ที่ผักบุ้งเขียนกะเขาด้วย จะทำเป็นละครด้วยนะมึง
ขอถามเพื่อนโม่งหน่อย พวกมึงคิดยังไงกับนิยายไทยที่มีสำนวนการเขียนแบบนิยายแปล
ขึ้นอยู่กับเนื้อหามากกว่าว่ะ กูว่าเด็กที่่เสพแฟนตาซีส่วนมากสมัยนี้ก็เสพนิยายนอกเป็นหลักมากกว่า (ในไทยมันหาดีๆ อ่านยาก กูเข้าใจ) สำนวนจะติดนมเนยมามั่งก็ไม่แปลก แต่ถ้าถึงขนาดกลับประโยคแบบ "อย่างพรั่นพรึง เธอจ้องหน้าเขา" อะไรหยั่งงี้ กูก็ไม่ไหวว่ะ
>>895 เรื่อง the high fantasy of lyra ไงแม่ง นิยายไทยที่ไอ้คนเขียนไปพิมพ์มือที่เมืองนอก ประโยคกลับกันเยอะสุดยอด แต่ถ้าพวกโม่งมีเวลาอ่าน มันสนุกจริงว่ะ อันนี้กูขอยอมรับว่าสมกับที่ไปพิมพ์เมืองนอก แต่ว่าภาษาเหมือนให้เด็กม. ต้นแปลเป็นไทย ภาษา ป. หกมากๆ
พวกมึงคิดยังไงกัน ดร. ป๊อบวะ มันจะออกหนังสือเล่มใหม่อีกแล้ว คนแห่เก็บเงินกันเต็มประเทศ
แปะไว้เป็นกรณีศึกษา กระทู้ต้นเรื่อง http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2012/06/W12192285/W12192285.html
เค้าจะฟ้องๆๆ http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2012/07/K12349310/K12349310.html
>>898 จำชื่อไม่ได้ว่ะ กูอ่านหลายปีแล้ว แต่มึงอ่านจะรู้สึกแหม่งๆแบบ ฝรั่งมันจะทำแบบนี้กันเร้อออออ ไอ้เรื่องนึงที่กูเจอนี่ พระเอกเป็นชีค นางเอกเป็นผู้หญิงเอเชียธรรมดาๆ แนวเรื่องคล้ายฟ้าจรดทราย แต่ที่กูเงิบคือพระเอกนางเอกจัดงานแต่งงานสามแบบเลย แบบคริสต์หนึ่งเพราะนางเอกนับถือคริสต์ แบบอิสลามอีกหนึ่งเพราะพระเอก และอีกแบบหนึ่งนี่รู้สึกว่าจะไปจัดงานที่บ้านนางเอกด้วย...ประเพณีจีนอะ กูอ่านแล้วบันเทิงชิบหายเลย เดานะว่าคนไทยเขียนเพราะฝรั่งมันไม่น่าจะเขียนแบบนี้ได้หรอก
ขอขัดจังหวะแป๊บ ใครรู้มั่งว่านิยาย Barsoom มันมีแปลไทยไหมอะ
หรือว่ากูควรอ่านภาษาอังกฤษไปเลยดี แต่ภาษาอังกฤษกูไม่ค่อยแข็งเนี่ยดิ
มีใครอ่านบาลาไลก้ากับฟ้าจรดทรายของโสภาค สุวรรณป่าววะ เห็นในงานหนังสือมาหลายปี ไม่กล้าซื้อเพราะแม่งแพง กลัวผิดหว้ง
สหายโม่งที่รอคอยสามชาติสามภพ ป่าท้อสิบลี้ของเจ๊หลินโหม่วอยู่ กูมีข่าวมาบอก คือกูไปเจอฉบับ Eng เป็น PDF ปลิวอยู่ตามเน็ทว่ะ
ภาพประกอบแม่งสวยงามมาก ฟินสัด ยังไงลองหามาลูบๆ คลำๆ กันก่อนได้นะเว้ย
กูเคยอ่านฟ้าจรดทราย สำหรับกู เฉยๆมากอ่ะเพื่อน
คือ นางเอกสวย สวยมาก สวยชิบหายย สวยดุจดั่งรูปปั้นเทพี สวยแบบตะวันออกตะวันตกมาผสานกันบนหน้า หน้าดูสวยเยือกเย็น แต่ดวงตาเร่าร้อน รูปร่างกลมกลึงเซ็กซี่อ้อนแอ้น ชายเห็นแล้วเร่าร้อน << ทั้งหมดนี่คือบรรยายความงามนางเอก เรื่องนี้เน้นมากว่านางเอกสวยย สวยยยย สวยยยย ทำห่าไรก็สวยไปหมด ไปโผล่ไหนชายเห็นก็หลงใหลอยากได้ไปหมด อาจจะยกเว้นตัวร้ายชายไว้คนนึง ถถถถถถถถถถถ
นอกเหนือจากหน้าสวยมากชิบหายแล้ว รายละเอียดอื่นๆในชีวิตนางเอกก็เช่น ชีวิตบัดซบ พ่อแม่ตาย ญาติไม่เอา ต้องไปอยู่บ้านเด็กกำพร้า จับพลัดจับพลูได้เข้าไปอยู่ในวังขององค์อาเหม็ด กูไม่สปอยละกันว่าเข้าไปได้ยังไง เอาเป็นว่ามันก็บัดซบตามสเต็ปชีวิตนางเอกรันทด
ทีนี้ก็เกิดกบฎ เอ๊ะ นี่กูจะสปอยมากไปมั้ยเนี่ย แต่เอาไปว่า นางก็ไประเหเร่ร่อนกับราชองค์รักษ์กลางทะเลทราย แล้วก็นะ...กูคงไม่ต้องต่อแล้วว่ายังไง...ให้เพื่อนโม่งเหลือไรให้ลุ้นดีกว่า
ถ้าชอบแนวรักโรมานซ์ ตามสเต็ปนิยม ก็ถือว่าซื้ออ่านไปคงไม่เสียหาย แต่พอดีกูยอมรับว่าค่อนข้างผิดหวัง เพราะที่กูอ่านคือผู้ใหญ่ที่บ้านพรีเซ็นต์มาไง ปานว่ามันดีมากมาย แล้วนิยายรักสไตล์นี้มันก็ไม่ค่อยใช่ทางที่กูสนใจจะอ่านด้วย แต่พอเค้าพรีเซ็นต์จัง กูก็เลยหาอ่าน พอกูอ่านแล้วแบบ...เฉยๆมาก ไม่เห็นต่างจากนิยายโรแมนซ์อื่นๆเลย กูก็ไม่รู้ว่าหรือมันอาจจะเป็นนิยายนำร่องแนวๆนี้ในสมัยนั้นก็ได้มั้ง แต่แบบ..กูอ่านไงก็ไม่อินอ่ะ
ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องขอโทษเพื่อนโม่งที่ชอบฟ้าจรดทรายด้วยนะ ถ้าเกิดคอมเมนท์อะไรให้ไม่ชอบใจ จริงๆกูก็อยากเมาท์กับคนที่ได้อ่านๆเหมือนกันว่ารู้สึกไง
>>906 ฟ้าจรดทรายเป็นนิยายแนวทราย ๆ เรื่องแรก ๆ ของประเทศไทยเลยมั้ง เรื่องนี้กูว่าเด่นที่บรรยากาศ อ่านแล้วเหมือนทรายปลิวเข้าปากเข้าคอ (แต่เรื่องอื่นของคนเขียนคนเดียวกันนี้ที่ดีกว่ายังมีอยู่) ประกอบกับมันเป็นเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ชวนฝันด้วย (เรื่องอื่นของคนเขียนคนนี้เน้นประเด็นอื่นมากกว่า) เลยมีคนชอบเยอะ
เอ้อใช่เลย คำนี้แหละ ตอนแรกติดอยู่ในหัวนึกคำไม่ออก มันคือคำว่า ชวนฝัน นั่นเอง มันชวนฝันจริงๆเรื่องนี้
พอเพื่อนโม่งพูดถึงเรื่องบรรยากาศก็จริงว่ะ ยอมรับเลยว่าบรรยายดี ดูศึกษารายละเอียดบ้านเมืองเค้ามาพอควร ตอนนั้นที่อ่านคาดหวังว่ามันน่าจะพูดถึงบ้านเมืองเค้าเยอะกว่านี้เลยเสียดายนิดๆนะ แต่ก็เข้าใจแหละว่าเค้าเขียนแนวโรมานซ์อ่ะ ไม่ได้เขียนแนวท่องเที่ยว ถถถถถถ
ว่าแต่เรื่องอื่นขของโสภาค สุวรรณ เค้ามีไรแหล่มๆมั่ง อยากหาอ่านง่ะ แต่ก็ไม่รู้จะเริ่มไง กูกลัวเจอแนวชวนฝันอีก ก็เลยไม่กล้าแตะงานเค้าอีกเลย เห็นเพื่อนโม่งบอกเรื่องอื่นเค้าเน้นประเด็นอื่นเลยชักสนใจ
กูเห็นโม่งแนะนำเรื่องฟาร์เนเซ่เลยไปลองอ่านดู ก็โอเคนะโลกดูมีที่มาที่ไปกว่าพวกแฟนตาซีเด็กดีทั่วไป แต่อื่นๆ กูว่าค่อนข้างน่าเบื่อว่ะโดยเฉพาะตัวละคร ทั้งที่ช่วงนี้กูก็รู้สึกโหยหาแฟนตาซีแบบตามขนบ แต่เรื่องนี้ยังไม่สามารถทำให้กูฟินได้ว่ะ กูเสียใจ อาจจะเพราะกูหวังมากเกินไปเองเลยผิดหวังก็ได้
ใกล้มู้มู้ใหม่ละ แถมใกล้งานหนังสืออีก ชื่อไรดี
>>908 กูเห็นด้วยกะ >>907 กะมึงมากว่ะที่ใช้คำว่าชวนฝัน นิยายของโสภาครุ่นแรกๆ เป็นกลิ่นไอแนวนี้ทั้งนั้นแหละ หวานเชี้ยบฟุ้งกลิ่นกำยานไปหมด กูอ่านสมัยประถมแต่กูชอบนะ ภาษาเขาอ่านง่ายแล้วมันก็สวยฟรุ้งฟริ้ง อารมณ์ละม้ายแนวลิเกฝรั่งของลักษณวดี คนเขียนเขาบรรยายประเทศแถบทะเลทรายได้ดีนะเพราะตอนสาวๆนัยว่าเขาตามครอบครัวที่คุณพ่อเป็นทูตไปอยู่แถบนั้น เออจริง พูดถึงนางเอกสวยชิบหายนี่ เรื่องอื่นของเขาก็นางเอกสวยเหมือนกัน เพียงแต่มิเชล เดอลาโรนีล เจ้าหล่อนออกจะเกินมาตรฐานไปเยอะเท่านั้นเอง แต่ถ้าถามกูกูชอบว่ะ กูมันสายชอบเจ้าหญิงดิสนีย์น่ะ กูชอบคำพรรณนาความงามที่มึงไม่ค่อยโอน่ะ อ่านนางเอกสวยงามสามโลกนี่กูรู้สึกชุบชูจิตใจ จะเจ้าฟ้าหญิงทรรศิกา จะมิเชล หรือเจ้าจันท์ผมหอมกูก็ชอบทั้งนั้นแหละ รสนิยมกูเป็นงี้ มึงจะว่ากูน้ำเน่าก็ไม่เป็นไรหรอก กูยินดีรับ
>>908 เออ กูลืมเพิ่มเติมไป เห็นมึงสนใจงานโสภาคที่ไม่ใช่แนวชวนฝันใช่มั้ย มึงต้องไปอ่านงานยุคหลังๆน่ะ จะมีประเด็นการเมืองกับประวัติศาสตร์ซะเยอะ จนบางตอนกูรู้สึกเหมือนอ่านสารคดี ถ้ามึงชอบแนวนี้ กูแนะนำรักในแหลมบอลข่านกับบาลาไลก้านะ
แต่ถ้าถามกู กูยังไม่ค่อยโอน่ะ คือกูชอบงานโสภาคแนวชวนฝันกันแนวสารคดีเบาๆเกี่ยวกับชีวิตความเป็นอยู่ในเมกาของครอบครัวเค้ากะลูกหลานเค้าไง พอเค้าเริ่มหันมาจับทางที่อิงประวัติศาสตร์การเมืองหนักขึ้น กูเห็นความพยายามที่จะเบลนความหวานที่เป็นแนวเค้ากับ
เรื่องหนักๆอย่างการเมืองนะ แต่ในความรู้สึกกู เค้ายังไปไม่สุด ยังคนให้เข้ากันได้ไม่ดีพอน่ะ กูเลยรู้สึกเหมือนอ่านประวัติศาสตร์หลายย่อหน้าแล้วมาอ่านนิยายรักหนึ่งย่อหน้าสลับฉากงี้ไปเรื่อยๆ แต่นั่นก็จากที่กูอ่านแค่รักในแหลมบอลข่านที่เป็นงานแนวนี้ช่วงแรกของเค้านะ หลังๆเค้าอาจทำได้ดีขึ้นก็ได้ แต่คือกูไม่ได้อ่านต่อแล้วไง เลยบอกมึงมากกว่านี้ไม่ได้น่ะ โทษทีนะ
>>912 ลักษณะวดี กูว่าเขาแต่งหวานจนน้ำตาลร่วงกราว แต่กูชอบนะ มันเป็นความหวานละมุนไม่ได้หวานแสบคอแบบนิยายลูกกวาด ดั่งดวงหฤทัยนี่หวานสัสๆ เลือดขัตติยากูว่าขาดๆเกินๆไปหน่อย ตรงที่การเมืองก็ไม่การเมือง รักก็ค้างๆคาๆ แต่เรื่องความภักดีกับความโหดเหี้ยมของพระเอกเด่นสุด กูชอบโมเมนต์ตรงพระเอกรักนางเอกมากเลยยอมทำทุกอย่างแม้แต่แลกชีวิตตัวเอง ไม่ได้แลกแบบโง่ๆด้วยนะ นางเอกนี่บางทีก็รำคาญความหัวอ่อนของนางไปหน่อย พอมาตอนท้ายๆชีก็แปลงร่างเป็นควีนได้อย่างสง่าผ่าเผย นางเอกหลายๆเรื่องของป้าทมแกเป็นประเภทหัวแข็ง ใจเด็ด เข้มแข็ง พอมาเจอหญิงดารากูเลยออกจะแปลกใจนิดนึงว่าป้าแกเขียนนางเอกแนวนี้ด้วยเว้ย สุดท้าย ชีก็กลายร่างเป๋นนางเอกในขนบของป้าได้เรียบร้อยโรงเรียนทมยันตีเบย
จริงๆกูได้คำว่าชวนฝันเพราะ >>907 เค้าพูดนี่ละ กูถึงได้นึกออกว่าอยากพูดว่ามันชวนฝันไปหน่อย ถถถถ
>>912 กูไม่ว่ามึงที่ชอบเรื่องบรรยายสาวสวยแน่นอน เพราะจริงๆไม่ใช่กูไม่ชอบอ่านนะการบรรยายถึงคนสวยๆหรือหล่อๆเนี้ย เพราะมันทำให้เคลิ้มได้เลย ถถถถถถ
คือกูไม่ดูถูกรสนิยมใครนะ เพื่อนโม่งอย่าคิดว่ากูดูถูกน่อ ถ้าทำให้เข้าใจผิดว่างั้นกูขอโทษนะ TwT คือกูยินดีรับฟังอ่ะ ใครชอบยังไงอะไรก็มาแชร์กัน กูถึงได้บอกว่าอยากเมาท์ และกูดีใจมากมายที่มีคนมาเมาท์กะกู TwT ฟ้าจรดทราย หลักๆที่กูไม่ชอบเรื่องบรรยายนางเอกสวยมากเพราะมันเหมือนโฟกัสที่นางเอกสวยมากเกินไปอ่ะในความรู้สึกกู เหมือนความสวยเป็นความบัดซบนึงในชีวิตนางไปแล้ว จะมีใครรักนางมั้ยถ้านางไม่สวยขนาดนี้ ขนาดพระเอกเห็นนางครั้งแรกยังอยากได้แบบแลดูหื่นๆ ยังดีที่ใส่สถานการณ์ให้ไปตกระกำลำบากด้วยกัน ไม่ใช่จู่ๆแม่งก็รักกันเฉยๆ ค่อยดูมีเหตุผลให้รักกันหน่อย อ่านแล้วกูแบบ ทำไมมิเชลล ชีวิตหล่อนจะบัดซบไปไหน น้ำเน่าไปไหนนน อ่าวว นี่สรุปกูแอบอินเรื่องนี้ไม่รู้ตัวป่าววะเนี่ย...
จริงๆเรื่องนี้กูคงโดนผู้ใหญ่โฆษณามามากไป กูเลยคาดหวังไว้มาก ว่าอาจจะมีบรรยายบ้านเมืองนู่นนี่หรือเรื่องเกมการเมืองอะไรมากกว่าแค่โรมานซ์เฉยๆ หรือพระนางมันอาจจะมีสถานการณ์ไรให้รักกันมากกว่านี้ แต่จริงๆโดยรวมมันก็โอเคนั่นแหละ ยิ่งเพื่อนโม่งบอกกันว่ามันเป็นตัวนำร่องก็เลยยิ่งเข้าใจ
เอ้อออ ขอบคุณมากมายที่แนะนำโสภาค สุวรรณ แบบอื่นให้กูนะ อ่านที่บอกแล้วยิ่งรุ้สึกว่า เอ้อออ งั้นกูไม่อ่านแนวอื่นเค้าแล้วดีกว่า ถถถถถถถถ
ไม่ใช่ไร พอเพื่อนโม่งบอกเค้ายังเบลนไม่ดีเลยรู้สึกว่าเอ้ออ งั้นคงไม่ใช่ละ เค้าคงเขียนนิยายรักดีกว่าจริงๆแหละ ไว้ถ้ากูอยากอ่านแนวนี้จะลองหาของเค้าอ่านอีก
จริงๆกูไม่มีปัญหากะนิยายรักเลยนะถึงจะบอกว่าไม่ใช่แนวที่จะสนใจก็เถอะ จริงๆกูก็อ่านไปหมดเรื่อยเปื่อยแหละ ถถถถถถถ
จะว่าไป ขอย้อนกลับมาที่มิเชลหน่อย เพื่อนโม่งที่อ่านเวลาอ่านจินตการถึงใครกัน คือนางสวยมากจนกูยอมรับว่านึกหน้าไม่ค่อยออกเลย มันยากตรงที่นางสวย แต่ตานางเซ็กซี่เนี่ยละ กูนึกไม่ออกว่าใครที่ออกแนวทั้งสวยเย็นและดึงดูดได้ในเวลาเดียวกันขนาดนั้น ถ้าเป็นตอนนี้กูอาจจะจิ้นเป็นสกาเล็ต โจฮันสัน แต่ก็ออกฝรั่งไปอยู่ดี
กูก็เคยอ่านฟ้าจรดทรายนะ แต่ไม่ค่อยชินกับขนบพระเอกนางเอกหล่อๆ สวยๆ แบบไม่มีข้อเสียเลยว่ะ อ่านๆ ไปเดี๋ยวก็ "นัยน์ตารูปอัลมอนด์" "ทรวงอกอวบอิ่ม" ไรงี้ แล้วนางเอกไม่ได้สวยอย่างเดียว ยังอ่อนหวานเรียบร้อยนิสัยดีเรียนเก่งอยากอุทิศตนเป็นครู กูหาข้อเสียไม่ค่อยเจอเลย บางทีกูก็นึกสงสัยเหมือนกันว่าถ้าอธิบายนางเอกดาดๆ ตามความเป็นจริงว่า "เธอกระพริบตายิบหยีเป็นเม็ดก๊วยจี๋" บ่อยๆ มันจะทำให้หายฟินป่าวหว่า
>>916 หายฟินแน่นอน ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ กูอ่านแล้วลั่นเลยเนี่ย >> "เธอกระพริบตายิบหยีเป็นเม็ดก๊วยจี๋"
คือกูว่าความสวยความหล่อพอบรรยายมันทำให้ดูสวยงาม เคลิ้ม ฟินไรงี้ ถ้าเรียลแบบที่มึงแนะนำนี่กูว่าคอมเมดี้แน่นอน นี่กูลั่นจริงจังเลยนะตอนอ่าน ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ
กูว่านางเอกจะสวยก็ฟินดี แต่อย่าทำเหมือนนางเอกมีคุณค่าแค่สวยซิ
คนเราต้องมีข้อเสียกันบ้าง แต่อย่าออกปากก็พอ อย่างหยางอี้เหยา หยางกุ้ยเฟยที่งามเป็นอันดับ3ในยอดหญิงงามของจีน ตามตำรากล่าวว่าอ้วนอวบอัดเน้นๆ แต่นี่เป็นสมัยนิยมเขา ข้อเสียจริงๆคือกลิ่นตัวที่ว่ากันว่าเหม็นบรรลัย แก้ยังไงก็ไม่หาย กูอ่านไปก็ขำไป แต่คยมันสวยอะนะ แค่กลิ่นนิดๆหน่อยคงพอทนกันได้ละ ไม่ก็ชินไปเอง
ที่เหม็นนี่มาจากกลิ่นตีนที่รัดเท้าจนเน่ารึเปล่าวะ เคยอ่านมาเขาบอกว่ากลิ่นตีนสาวจีนที่รัดเท้าสมัยก่อนนี่สุดยอดใต้ล่าไปเลย
มึงไปอ่านที่ไหนมาวะ มันเวอร์ไปหรือเปล่า หยางกุ้ยเฟยมีกลิ่นตัว (เชื่อว่าเป็นตำนานมากกว่าเรื่องจริง คงมาจากที่นางชอบอาบน้ำในหัวชิง) หวางเจาจวินไหล่ลู่ (ซึ่งนางเอาผ้าคลุมไหล่มาคลุมไว้) เตียวเสี้ยนติ่งหูสั้น (ไม่ใช่เล่าปี่นี่จะได้หูยาวถึงเข่า เฮ่ย ไม่ใช่) และไซซีไม่ได้มัดเท้า (แปลว่าเท้านางปกตินะ) ไม่มีคนมือใหญ่บ่ากว้างนะเฮ่ย
>>925 มันก็เป็นตำนานที่คนเขาเล่ากันมา บอกยากว่าจริงไม่จริง แต่มันคงมีส่วนจริงบ้างละ และมาตราฐานความงามแต่ละยุคมันก็ต่างกัน แต่คนอ้วนกับกลิ่นตัวมันมาคู่กันอยู่แล้ว หยางกุ้ยเฟยจะมีก็ไม่ถือว่าแปลก อาจไม่แรงเหมือนในตำนาน แต่ผู้หญิงทุกคนถือสาเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว พุงออกนิดเดียวกรี๊ดลั่นบ้านว่าอ้วน อันนี้อยู่กับฮ่องเต้ มีกลิ่นตัวนิดๆหน่อยๆคงเหมือนฟ้าถล่มเลยมั้ง
http://pantip.com/topic/31914097/comment16
สาวงามมีกลิ่นตัวเฉพาะทุกคนแหละครับ
แต่ไม่ใช่กลิ่นสาบแบบสาวอ้วนหน้าสิวผิวมันนะ
โม่ง กูอยากได้หนังสือเรื่อง "คลังคำ" จังอ่ะ ค้นหาเวบไหนๆ ก็สาบสูญไปหมดแล้ว แถวบ้านใครยังพอหาได้มั่งไหม
ใครเคยไปคุ้ยหนังสือเก่าตรงสวนจตุจักรบ้างมั้ย คุ้มค่าป่าววะ ถ้าจะไปคุ้ยบ้าง
แกรี่คือไรวะเพื่อนโม่ง
เพื่อนกรูแม่งสงสัย กรูก็สงสัย
>>936 แกรี่, แมรี่ คือตัวละครแบบ wish fillfulment (เติมเต็มความต้องการ) ของคนแต่ง เหมือนอวตารคนแต่งในเรื่องไปมีปฏิสัมพันธ์กับตัวละคร
มาจากแมรี่ นางเอกแฟนฟิคสตาร์เทรคที่คนแต่งแต่งให้ตัวเองเป็นตัวละครในยานเอนเตอร์ไพรส์
ในไทยค่อนข้างจะรวมถึงตัวเอกแบบลูกอวยคนแต่งด้วย จริงๆ มันต่างกันนิดนึง
หลังกูอ่านฟาร์เนเซ่ไป10ตอน...มันเนิบแบบเนิบจริงเนินจังเลยวะ คือมันก็ไม่ได้ไม่ดีอะไรแต่คือเนิบบบบบ ไปเรื่อยๆตัวเรื่องโทนเก่าๆ 4ธาตุ+2ธาตุหายาก โรงเรียน ผู้วิเศษ เด็กหนุ่มชาวไร่ที่มีพลัง+เชื้อสายดูจะไม่ธรรมดาพอมองปีอัพอืออ ก็ไม่แปลก....แต่แบบเอ็งจะใช้อะไรดักตีหัวคนอ่านวะ ถึงกูจะชอบโลกก็เถอะ ไม่มีอะไรแบบที่ถ้ามีงี้ทำไมมึงไม่ทำXXXให้สบายๆวะ เวทย์มันดูกลืนดี มันให้อารมณ์บ้านๆไม่ต้องมีระบบวุ่นวายแบบมาโฮกะ(กูนึกเรื่องอื่นยกตัวอย่างไม่ออก) แต่ก็เพราะมันบ้านๆมาตรฐานนี้หละกูถึงอยากให้มันไปเร็วกว่านี้หน่อยเพราะไม่ต้องมานั่งอธิบายเรื่องที่คนอ่านแนวๆนี้จะเข้าใจ(ส่วนที่ต่างจากโลกอื่นๆก็ค่อยๆแทรกไปทีละนิดๆดีกว่า เพราะจนตอนนี้กูยังรู้สึกเหมือนอธิบายระบบโลกนี้อยู่เลย)
อาาา ส่วนบทบรรยายจะว่าไงดีกูแค่ไม่ชอบนะเพราะไม่ถูกรสนิยมนะ มันตรง ตรงแบบมาตรฐานมาก คือก็ไม่ใช้ไม่ดีอีกนั้นแหละแต่ก็เหมือนเดิมคือแม่งเนิบบบ ไปเรื่อยๆ ไม่มีไรให้กูติดตัวอักษร แล้วส่วนตัวละคร อือมาตรฐานโรงงานไปหน่อยนะ
คือถ้าไม่มีอะไรกูก็อ่านไปเรื่อยๆได้นะมันไม่ได้แย่อะไรมันดีขนาดหนึ่ง แต่คืออ่านถึงตอนนี้มันก็ไม่ใช้อะไรที่กูจะว่างปุ๊บยกอ่านๆ หรืออยากอ่านตอนต่อโคตรๆแบบบางเรื่องที่กูชอบเลย
เออ แล้วก็อีกเรื่องพวกมึงเคยอ่านพวกนิยายแล้วรู้สึกพวกนั้นมันหุ่นกระบอกมั้ยวะไม่รู้ทำไมเหมือนกัน คือบางทีมันก็มีที่มาที่ไปมีนิสัยอะไรชัดเจนมีมิติแต่กูก็รู้สึกหุ่นกระบอกอยู่ดี
กูว่าพล็อตเขามันแข็งๆฝืนๆแถมเป็นนิยายตามขนบอีก ชีวิตโครตเนิบเนือยไม่ดึงดูดให้อ่านเลย
เพิ่งไปอ่านฟาร์เนเซ่ตามเสียงแนะนำในนี้มาเหมือนกัน เรื่องเนิบนี่ขออนุญาตไม่ออกความเห็นเพราะส่วนตัวชอบแนวนี้ เอามาเถอะสิบเรื่องก็จะอ่านทั้งสิบเรื่อง...ทำนองนั้น ไอ้ที่ทำให้อ่านสะดุดก็คงเป็นความเทพแบบหล่นทับของพระเอก แต่เข้าใจล่ะว่าแนวนี้หาพระเอกที่เริ่มต้นแบบดาดๆยากชิบเป๋ง orz อีกเรื่องก็คืออดีตของตัวละคร เคยอ่านจากซักตอนว่าคนเขียนต้องการสื่อว่าคนจะทำอะไรก็ย่อมมีเหตุผลของการกระทำนั้นๆ แต่เค้าก็เล่นเอาอดีตมาย้อนได้แบบยัดเยียดและไม่ค่อยถูกที่ถูกทาง เรื่องควรจะเดินได้แล้วก็เอาย้อนความหลังมาแทรก อ่านแล้วไม่อิน แต่โดยรวมแล้วชอบนะ อ่านสนุกกว่าแฟนตาซีไทยที่เคยอ่านอย่างเซวีน่าอยู่หลายขุม(โอเค นึกเรื่องอื่นไม่ออกแล้วถึงได้เทียบกับเซวีน่า โทษๆ)
>>944 ก็จริงของมึงนะ คืออ่านตอนแรกบอกพระเอกธาตุดิน ลูกชาวไร่ธรรมดากูก็ว่าดีนะ ปกติไม่ค่อยมีหรอกพระเอกธาตุดินนะ(ปกติไม่ธาตุพิเศษไปเลยก็ลม ไฟ) แล้วตอนแรกโชว์มาแบบเหมือนพระเอกธรรมดาสัสๆเลยแล้วก็ดันเป็นธาตุพิเศษ มีประวัติไม่ชอบมาพากล บราๆยอมรับเลยกูผิดหวังนิดๆ กูอยากอ่านเรื่องแบบคนธรรมดาทามกลางคนพิเศษนะ ธรรมดาแบบไม่ต้องมีพลังแฝงไม่ต้องมีประวัติยาวยืดพิเศษเหนือคนอื่น(เช่นลูกจอมมาร ลูกราชา ตอนเด็กเคยนู้นนี้) แค่เด็กคนหนึ่งที่โดนโยนลงกลางคนพิเศษแล้วก็ปวดหัวกับคนพิเศษพวกนั้น อารมณ์แบบคุณฮาริยามะแต่มีตัวตนกว่านะ...กูรู้แม่งหายากชิบ พวกมึงมีแนวๆนี้ปะวะ
>>946 กูเจอแบบมึงเยอะอ่ะ เบื่อตัวเอกที่พิเศษกว่าคนอื่น เลยอยากอ่านเรื่องคนธรรมดาที่ไปอยู่กลางหมู่คนพิเศษ
ในคอมมิคไฟต์ติ้งหรือคอมมูก็ชอบมีพวกที่ชอบคิดแนวนี้ แต่ไม่รู้ทำไมไม่ค่อยเวิร์ค
/กลับเข้าเรื่อง ลองนี่ดู http://tvtropes.org/pmwiki/pmwiki.php/BadassNormal/Literature
อ้อ ระวังสปอยนะ ดูชื่อเรื่องพอ
อย่าลืมอ่านนี่ด้วย โคตรฮา55
http://tvtropes.org/pmwiki/pmwiki.php/Main/BadassNormal
Badass Normal ไม่ค่อยจะเป็นตัวเอกว่ะ จะเป็นพระรองให้คนดูลุ้น แบบโจวโนะอุจิ ยาฮิโกะ
แต่ถ้าเป็นพระเอก มึงจะได้ตัวละครแบบ เคียน แบทแมน อินาโฮะ...
หรือจะเป็นคนธรรมดา
http://tvtropes.org/pmwiki/pmwiki.php/Main/TheGenericGuy
พวกผลงานที่ลงประกวด Enter เริ่มเปิดให้อ่านล่ะ ลองอ่านดูผ่านๆ คิดว่าเรื่องมนตราแห่งอักษรพอใช้ได้ (แต่ชื่อเรื่องภาษาอังกฤษผิดไวยากรณ์นะ...)
โม่งก็น่าจัดประกวดงานเขียนโม่งกันบ้างนะ มีแต่คนอ่านวรรณกรรมเจ๋งๆ (อันนี้กูพูดจริงป่าวประชด) น่าจะเขียนงานดีๆ ออกมาได้มั่งนา
เขียนอย่างเดียวไม่อ่าน หรืออ่านแต่ขยะ
ก็เป็นแบบดอกเตอร์นั่นแหละ
เขียนกับอ่านมันคนละเรื่องกัน คนละสกิลกันเลย ไม่งั้นกูอ่านการ์ตูนจั๊มป์มาทั้งชีวิต ป่านนี้กูก็เขียนลงจั๊มป์ได้แล้วสิ
ทำไมดอกเตอร์โดนด่าเยอะจังวะ
อ่านเยอะแล้ว เขียนอะไรก็จะนึกถึงเรื่องที่เคยอ่าน แล้วก็ "ไอ้เชี่ย ซ้ำ"
พอคิดอันที่ไม่ซ้ำออกมาได้ก็รู้สึกไม่เวิร์ค orz
มันเป็น dilemma ของกูอยู่อะ ใครพอแนะนำวิธีก้าวข้ามให้กูได้มั่ง
>>964 กอดมึง บางทีกูคิดมุกคือคิดสนุกๆอยู่ดีๆมาคิดอีกทีไอ้นี้กูเคยอ่านเจอนี้หว่า ไอนี้ถูกเบ่นไปอล้วในเรื่องนี้นิ
แล้วก็มีกูคิดเรื่องอยู่นานละ แล้วพอดีกูไปอ่านหนังสือบางเล่มที่ยังไม่เคยอ่าน แล้วกูก็เชี่ยเลย คือฉากบางฉากมันเหมือนที่กูคิดเกือบเด๊ะเลย คือก็ตกใจอะนะ ก็ได้แต่ไปเปลี่ยนเรื่องที่กูจะเขียนแทน
กูก็เคย ไม่ใช่เรื่องซ้ำแต่เป็นสำนวน กูเคยแต่งแฟนตาซียุคกลาง แต่ไม่รู้ทำใมสำนวนแม่งกิมย้งมาก
[อัศวินผู้โกรธเกรี้ยวตวัดดาบไวดุดประกายวิชชุพร้อมตะโกนว่า"ถล่มเลดี้เจ้า"]
อันนี้กูเขียนตอนกลางดึก เข้าใจว่าง่วง ตื่นมาอ่านอีกทีกูกุมขมับเลยวะ
พอลองไล่อ่านที่ผ่านๆมาแล้วถึงรู้ว่ากูใช้สำนวนจีนเดินเรื่องเยอะเหี้ยๆ สุดท้ายแก้ไม่ใหวเลยเลิกแต่งไป
>>968 ร่วมวงขำด้วยคน... สำนวนมึงน่าแต่งแนวจอมยุทธ์ช่วงสงครามฝิ่นนะ มีทั้งจีนทั้งฝรั่งเลย
ขัดจังหวะแป๊บ ดราม่าท่าจะไม่จบ คนแต่งเทพกระบี่จะเอาเรื่องอีกละ จะถึงโรงถึงศาลหรือไม่โปรดติดตาม
http://www.dek-d.com/board/view/3445625/1/?comment=35
สมัยที่มีฟิคลูกโซ่ในตำนาน เคยมีคนถาม WM เรื่องเปิดหมวดนิยาย
WM บอกยังหาวิธีอยู่
ไว้มีบอร์ดนิยายโม่งเมื่อไหร่ก็แต่งมาลงกันละกัน
แอบคิดเล่นๆ ว่าถ้าแต่งฟิคมาลงที่นี่แล้วมันเกิดดังเปรี้ยงปร้างมีคนมาแอบอ้างเป็นเจ้าของ จะพิสูจน์ความเป็นคนแต่งกันยังไงวะ... วรรณกรรมโม่ง
ไปลงที่อื่นแล้วเอาลิงก์มาลงที่นี่ มิตรสหายวรรณกรรมจะได้ช่วยวิจารณ์ได้
วรรณกรรมคืออะไรครับ
อย่างไว้โร้ดเป็นวรรณกรรมไหม
จะปลุกผีนิยายเวียนเหรอครับ เพื่อนโม่ง
ใครเคยอ่านนิยายซ่องน้ำมั่งมั้ย มันเป็นยังไงวะ
>>984 กูจำได้ว่ากูเคยอ่านไป 2-3ตอน แล้วรู้สึกไม่ค่อยชอบ แต่จำเหตุผลที่ไม่ชอบไม่ได้แล้วนานจัด แต่ไม่ค่อยชอบไอ้ข้อมูลที่มันทำมาแยกต่างหากชะมัด(กูจำความไม่พอใจกูได้แค่นี้นอกนั้นลืมไปแล้ว) ทั้งๆที่กูอ่านการ์ตูนหรือ ln ชอบพวกข้อมูลแยกนะแต่รู้สึกของซ่อนนามมันดูยัดเยียดชอบกล
เคยมีคนบอกว่าไม่สนุกมันก็ด่ากราดว่าพวกอ่านหนังสือไม่เป็น บอกไม่สนุกๆแต่บอกไม่ได้ว่าไม่สนุกยังไง พวกขี้อิจฉาก็อย่างนี้ละ
คราวนี้รับแนวไลท์โนเวลเลยวุ้ย
https://www.facebook.com/Toonzoneclub/photos/a.162113110492533.25606.160500577320453/816953708341800/
ใคร มีคำถามอะไรมั่ง ลิสท์มาๆ จะได้ถามทีเดียว
เดือนหน้างานหนังสือวนกลับมาแล้ว
โม่งหนังสือนานาชาติ ครั้งที่ 4
คำถามก็ลิขสิทธิ์งานส่งเป็นของใคร สำนักพิมพ์ไหนจะพิมพ์หรือพิมพ์เอง ไรงี้มั่ง
เห็นใกล้เต็มกูตั้งละ >>>/subculture/1467/
วิ่งควายยยยยยยยยยยยยยย
กูหายไปไม่นานเต็มอีกแล้วเหรอวะเี่ย
ขอโทษ กูเพิ่งตื่น รวบรวมคำถามกันใหม่นะ orz
วิ่ง วิ่ง วิ่ง
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.