>>805 ไอ้เม้นที่บอกว่ายิ่งปล่อยงานขายแพงๆต่อสิดีตลาดจะได้โตอะ คือกลนี้ก็ใช้ได้นะ แต่ต่อเมื่อนักวาดเจ้าของรูปมันตายไปแล้วอะ...อย่างแวนโกะงี้ โมเสกงี้ ตอนมีชีวิตอยู่อาภัพชิบหายขายดอลเดียวยังไม่ออก พอตายไปถึงจะมีคนเห็นคุณค่าอัปราคากันมันเลยอะดิ
แต่อีกแง่หนึ่ง คือตลาดสมัยนี้มันยุคดิจิตอลไม่ใช่อนาล็อกแบบเดิมไง ไม่ได้มีแค่คนซื้อกับคนขาย แต่มีคนกลางเข้ามาแทรกด้วย การตั้งกฎว่าห้ามปล่อต่อแพงกว่าก็เพราะเขากันคนกลางมากว้านซื้ออดอปไปล่อยต่อแพงๆอัปกำไรเกินควรไง วงการใกล้เคียงอย่างมังงะแปลยังมีมาแล้วที่คนกลางกว้านซื้อหน้าร้าสไปปล่อยต่อในเน็ตซะราคาสูงลิบ วงการอดอปยิ่งง่ายเลย หาในเน็ตได้แทบทุกทาง เสียแต่ค่าอดอปอย่างเดียวไม่เปลืองค่าน้ำมันตามหาค่าส่งของก็ไม่มี เสียแต่ค่าเน็ตกับไฟไปไม่กี่บาทเอง กว้านอดอปตัวปังๆมาดองไว้ในคลังแล้วอัปราคาตอนปล่อยเอา ดราม่าสะท้านแน่เลยละมึงเอ้ย
แต่ขนาดยังมีกฎงี้ยังอุตส่าห์มีคนซิกแซกรับทั้งเงินเท่าอดอปพร้อมคอมมิชชั่นต่างหากงี้ หรือเอาดอปตัวเดียวไปแลกยกเซตเพื่อมาซอยขายอัปราคาต่อ
คือกฎนี้อย่างน้อยก็รับประกันได้ว่าคนสอยอดอปแรกๆคือคนที่อยากได้จริงๆ ไม่ใช่คนกลาง นักวาดอะเงินก็อยากได้นะแต่ลึึึึึกๆก็อยากได้ลูกค้าที่เห็นคุณค่าในตัวงานเราอะ ส่วนลูกค้าที่บางคนอาจคิดว่าไม่แฟร์เลยทำไมซื้อมาดองเป็นขาติพอปล่อยขายต่อดันต้องออกราคาเดิม ก็ต้องไปหาทางเพิ่มมูลค่าอดอปตัวเองละกัน มันก็มีกฏที่ว่าถ้าเอาไปดัดแปลงเพิ่มโดยให้เครดิตต้นฉบับ สามารถใช้เชิงพาณิชย์หรือขายต่อได้สูงกว่า หรือไม่ก็หานักวาดที่เขาไม่ตั้งกฎว่าห้ามขายต่อแพงกว่าละกัน เจอบ่อยอยู่พวกเส้นดินสอหรือครึ่งตัวงี้จะอลุ่มอล่วยกฎตรงนี้ เพราะงานที่เอามาปล่อยก็คือหยาบๆ ไม่ได้ใส่ใจไรมาก ร้อนเงินเลยลองมาปล่อยเล่นๆดู