มาเพื่อนโม่งกูจะเล่าเรื่องเบาสมองให้ฟัง มีนักเรียนคนหนึ่งซึ่งเรียนในโรงเรียนแห่งหนึ่งมาเป็นเวลานาน นักเรียนคนนั้นประพฤติตัวดี ส่งงานส่งการบ้านครบ เข้าร่วมกิจกรรมมาตลอด
อยู่มาวันหนึ่ง นักเรียนคนนี้มีเหตุโต้เถียงกับอาจารย์ เพื่อปกป้องสิทธิของเพื่อนนักเรียนด้วยกัน เพราะอาจารย์เปรยว่าจะเพิ่มกฎบางอย่างซึ่งจำกัดสิทธิของนักเรียน โดยแม้จะหัวร้อนไปบ้าง แต่นักเรียนคนนั้นก็ไม่ได้ด่าอาจารย์อย่างเสียหายหยาบคายแต่อย่างใด เรื่องนี้จบไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น อาจารย์ยังคงเพิ่มกฎเข้าไปแบบไม่แคร์ทุกสิ่ง
ถัดมาหลังจากนั้นไม่นาน นักเรียนคนนี้ก็มีเหตุให้เดินเฉียดนักเรียนอีกคนซึ่งเป็นที่รู้กันกลายๆว่าเป็นเด็กคนโปรดของอาจารย์ หรือไม่บางทีอาจจะเป็นลูกลับๆของอาจารย์นั่นแหละ คนโปรดอาจารย์พุ่งล้มลงไปกับพื้น ก่อนจะโวยวายตีโพยตีพายว่านักเรียนคนนั้นตั้งใจเดินชนเขา ละเมิดสิทธิของเขา นักเรียนคนแรกงง คนอื่นที่รับรู้เหตุการณ์งง ว่ามันเป็นอะไรของมันวะ ไม่ได้มีใครทำอะไรมึงเลย ดราม่าควีนชิบหาย แต่สุดท้ายเรื่องนี้ก็จบไปเงียบๆเช่นกัน ไม่มีใครรู้ว่าเด็กคนโปรดวิ่งไปฟ้องแม่หรือไม่
ภาพตัดมาตอนสิ้นปี นักเรียนคนนั้นตั้งใจจะลงสมัครประธานนักเรียนในปีถัดมา แต่เมื่อเปิดให้ลงสมัคร นักเรียนคนนั้นก็พบว่าอาจารย์เพิ่มกฎเข้าไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ว่าอาจารย์สามารถตัดสิทธิผู้สมัครประธานนักเรียนได้ตามดุลยพินิจของอาจารย์โดยไม่ต้องแจ้งเหตุผล นักเรียนเริ่มรู้สึกแหม่งๆ แต่ก็ยังคงลงสมัครไปเพราะเชื่อว่าตนเองมีคุณสมบัติมากพอ
สุดท้าย อาจารย์ก็ไม่เลือกนักเรียนคนนั้นที่มีส่วนร่วมกับโรงเรียนมาตลอดเป็นประธานนักเรียน แต่ไปเลือกนักเรียนที่เพิ่งย้ายเข้ามาใหม่เป็นประธานนักเรียนแทน
จบละ ไม่เอ่ยชื่อมู บัย