>>294 ขึ้นอยู่กับทางไปของชีวิตอะ ถ้าคิดว่าหากินโดยไม่ต้องพึ่งพาลูกค้าพวกนี้ที่มันหยุมหยิมก็ทำไปได้เลย แค่นั้นแหละ ไม่มีผิดถูกหรอก
จะทำธุรกิจ อย่าเสียเวลาเถียงว่าอะไรถูกผิดทางปรัชญาอะ คิดง่ายๆว่าจะหากินกับกลุ่มนี้ต้องทำแบบนี้ ถ้าไม่อยากทำแบบนี้ก็ไปหากินกลุ่มอิ่น
โลกเรามีตลาดหลายกลุ่ม แต่เผอิญกลุ่ม 48 มันเป็นแบรนด์ที่ขึ้นชื่อเรื่องนี้ไง ริริปงที่ว่ารับได้ ต่อพองานจับมือในฐานะ 48 คนก็หายเกลี้ยงนะ
มันขึ้นอยู่กับว่าแต่ละแบรนด์มีชื่อเสียงท้างด้านไหน เราตามไอดอลหลายประเทศกูก็ไม่เรื่องมากชีวิตส่วนตัว แต่ถ้าเป็นแบรนด์ 48 ปั๊บเราเรื่องมากเลย
เหมือนหลุยส์ทำกระเป๋าดีไซส์กับคุณภาพไม่เหมือนแบรนด์ตัวเอง ก็ขายไม่ออก
ถ้าคิดดีๆแล้ว 48 นี่แหละที่ยอมให้ผิดพลาดมากที่สุดในอาชีพศิลปินด้วยซ้ำ มันมีข้อหยวนๆมากมายกว่าที่คิด
แต่ข้อดีมันก็มาพร้อมข้อเสีย นั่นคือ ข้อที่หยวนมากมายมหาศาล แต่ข้อห้ามที่หลงเหลืออยู่น้อยนิดนั้น ละเมิดปุ๊ปเป็นจุดตายเลย
มันจะมีอาชีพเต้นที่ไหนที่เต้นได้แค่นี้ก็หากินได้
มันจะมีอาชีพร้องที่ไหนที่ร้องแค่นี้ก็ให้หากินได้
มันจะมีอาชีพเอนเตอร์เทนที่ไหนที่พูดได้แค่นี้ก็มีคนหัวเราะได้
มันจะมีอาชีพนางแบบที่ไหนที่หน้าตาแบบนี้แล้วยังมีคนยอมซื้อรูปใบเล็กๆเป็นหมื่นเป็นแสน
ของพวกนี้และอีกมากมายมันเป็นอภิสิทธิ์ของอาชีพไอดอลที่โลกหยวนให้คนที่ไม่ได้เกิดมามีพรรสวรรค์เวอร์วังมากมายขนาดนี้
เพียงต้องแลกกับ กฏเหล็กที่มองไม่เห็นไม่กี่ข้อ เป็นกฏนิดเดียวจริงๆ ถ้าคุณไม่ก้าวข้ามผ่านกฏที่มองไม่เห็นนั้น คุณก็จะครองสถานะไอดอลอย่างไม่มีข้อกังขา
ซึ่งถ้าใครเข้ามาแล้วศึกษาพบว่ากติกาของลูกค้าตัวเองคืออะไร กฏที่มองไม่เห็นของอาชีพตัวเองนั้นคืออะไรบ้างที่ไม่ควรก้าวข้าม
คนนั้นก็จะประสบความสำเร็จในอาชีพ และคนที่ละเมิดกฏของอาชีพตัวเองก็จะล้มเหลว เรื่องง่ายๆของโลก แค่นั้นแหละ