สหายโม่ง วันนี้เป็นครั้งแรกที่กูมีโอกาสได้ไปโฉบแถวๆตู้ปลาเพราะมีธุระแถวนั้นพอดี แต่ไม่ได้อยู่รอไลฟ์ ขอกูรีวิวหน่อย
ดิจิตอลสตูดิโอ aka ตู้ปลา - แคบมากกกกก แคบสัส แคบเหี้ยๆ ดูผ่านไลฟ์กูนึกว่าจะกว้างกว่านี้ ตั้งกล้องถ่ายยังไงให้มันดูโล่งกว้างได้วะ
พื้นที่รอบๆ - อีกครั้ง แคบมากกกกก แคบสัส แคบเหี้ยๆ ทีแรกกูนึกว่ามันจะเป็นลานโล่งๆหน้าบันไดเลื่อนไรงี้ โอโห นี่แม่งเป็นแค่เวิ้งแคบๆอ่ะ
เวิ้งเล็กๆสุดปลายตึกที่ปกติเอาไว้กับหลังหันเวลาเดินดูร้านจนสุดทางแค่นั้นแหละ ไม่ควรมุงกันเกิน30-40คนอ่ะมันจะล้นเข้าไปในร้านเขา
คนรอ - ตอนนั้นเกือบๆ4โมงก็นั่งรอกันเงียบๆนะ เหมือนจะดีนะ แต่บอกตรงๆไม่ควรนั่งจริงๆว่ะ ห้างแม่งมีที่ดีๆให้นั่งใกล้ๆเยอะแยะพอสำหรับทุกคน
คนที่นั่งเฝ้ากันเนี่ย กูกล้าพูดได้เลย จุดประสงค์เดียวคือ กั๊กที่ ไม่ต้องมาอ้างเมื่อยอ้างนานห่าเหวไรหรอก
กลิ่น/เสียง - คนรอมีเกือบๆ20คน เงียบสงบกันดี กลิ่นโดยรวมไม่อะไรมาก แต่โซนซีกซ้ายใกล้ทางเข้าจะเตะจมูกพอสมควร
เรื่องนี้กูโทษทำเลด้วยส่วนนึง แถวนั้นแอร์แม่งไม่ตกเลยว่ะสัส
ห้าง - ผังห้างแม่งไม่น่าเดินเลยว่ะ ห้องน้ำก็ง่อยๆ ที่เหี้ยสุดคือป้าย อักษร/ไอคอนสีขาว(มีไฟ)บนพื้นสีขาว ควยเถอะสถาปนิก
แถม - เดินสวนกับนิ้งแถวๆหน้าห้องน้ำ ระยะประชิดมากๆแบบไร้กระจกกั้น ตัวบ๊างบาง ตาโต สวยเชียว
หน้างงๆน่าจะหาห้องน้ำอยู่ พี่เข้าใจห้องน้ำที่นี่แม่งลึกลับสัส กลิ่นไม่ทราบ กูเป็นพวกเจอสาวสวยระยะประชิดแล้วชอบเผลอกลั้นหายใจ ฮือๆๆ