เรื่องเล็กๆ ของน้องๆ BNK48 & CGM48 ที่อยากเล่า ตอนที่ 1686 : จดหมายถึง…นพรดา น้องโยเกิร์ต YOGHURT BNK48
สวัสดี นพรดา
- เป็นไงบ้างแก สบายดีมั้ย ช่วงนี้แกคงเรียนหนักกับทำงานหนักแน่ๆ เลยใช่มั้ย ชั้นเห็นแกออกงานนู้นงานนี้เยอะแยะเลย แกคงเหนื่อยมากแน่ๆ เลยใช่มั้ยนพรดา เป็นว่า งานจับมือรอบนี้ชั้นจะไปหาแก ไปคุยกับแกให้ฉ่ำไปเลยนะ คิดถึงแกมากเลยนพรดา
- นพรดา วันนี้ชั้นมีเรื่องของเด็กสาวคนหนึ่งมาเล่าให้แกฟังด้วยล่ะ ชั้นรู้จักเด็กคนนี้มาสี่ปีนิดๆ แล้ว นพรดา แกรู้มั้ยว่า วันแรกที่ชั้นเห็นเด็กคนนี้ ชั้นรู้สึกประทับใจมากเลยล่ะ เด็กคนนี้หน้าตาน่ารักมาก สวย ผิวขาว ตัวสูง แขนขาเรียว สเป็คชั้นเลยล่ะ นพรดา แล้วแกรู้ป่าวว่า พอชั้นได้เห็นเด็กคนนี้ยิ้มเท่านั้นแหละ โลกทั้งใบของชั้นก็สดใสขึ้นทันตาเห็น เด็กอะไรก็ไม่รู้ยิ้มสวยมาก สวยจนแจ้งเกิดในหัวใจของชั้นเลยล่ะ เรียกว่า ถ้าใครไม่เกิดก็มีเด็กคนนี้นี่แหละที่เกิดอย่างแน่นอน
- นพรดา แกรู้ป่าวว่า ชั้นอยากเข้าไปทำความรู้จักพบปะพูดคุยกับเด็กคนนี้มาก โอเคแหละว่า ไอ้เรื่องที่น้องเค้าน่ารักมันก็ส่วนหนึ่ง แต่สิ่งที่ทำให้ชั้นอยากทำความรู้จักกับเด็กคนนี้ไม่ใช่เหตุผลนี้เพียงข้อเดียว แต่ชั้นอยากไปชมเด็กคนนี้ที่ใจสู้มากถึงแม้ว่า วันแรกในสิ่งแวดล้อมที่ไม่คุ้ยเคยจะไม่เป็นใจสักเท่าไหร่นักจนต้องร้องไห้ออกมา แต่เด็กคนนี้ก็ไม่ยอมแพ้และสัญญาว่า จะเป็นคนใหม่ที่พัฒนาขึ้นให้ได้ แต่ว่า นพรดาแกรู้มั้ย พอถึงวันแรกที่ชั้นได้เข้าไปคุยกับเด็กคนนี้เข้าจริงๆ ชั้นกลับอ้ำอึ้งทำตัวไม่ถูก มัวแต่เอ่ออยู่นั่นแหละ สุดท้ายชั้นก็ได้แค่ยิ้มแบบเขินๆ แบบเอาไว้วันหลังค่อยไปคุยใหม่อีกทีก็แล้วกัน
- นพรดา แกรู้ป่าวว่า ชั้นมีโอกาสได้เข้าไปถ่ายรูปคู่กับเด็กคนนี้ด้วยนะเว้ย โคตรดีอะ ก็อย่างว่าเนอะ ชั้นก็ผู้ชายคนหนึ่ง เพราะฉะนั้น การได้ถ่ายรูปคู่กับเด็กสาวน่ารักๆ มันต้องฟินอยู่แล้ว แต่นพรดาแกรู้ป่าวว่า มันมีอะไรที่ฟินมากกว่านั้นอีกเพราะอยู่ๆ เด็กคนนี้ก็พูดสาขึ้นมาเฉยๆ ว่า “หนูติดตามผลงานของพี่ด้วย…” ไม่ใช่แค่นั้นนะนพรดา เพราะเด็กคนนี้รู้จักชื่อชั้นทั้งที่ชั้นยังไม่ทันได้แนะนำตัวเองด้วย แกก็รู้นิสัยชั้นอยู่แล้วเนอะว่า ชั้นมีนิสัยไม่ค่อยแนะนำตัวเองกับใครสักเท่าไหร่ ออกแนวพระเอกนางเอกกวนมึนโฮอะไรทำนองนั้น อ่อ ! ถ้าแกจะเรียกชั้นว่า “ด่าง” เหมือนในหนังชั้นก็ไม่ว่าอะไรนะ นพรดา
- นพรดา แกรู้ป่าวว่า เรื่องราวต่อจากนั้นเป็นอย่างไร ใช่ ชั้นยังไม่ได้เล่าแล้วแกจะรู้ได้ไง นพรดา แกรู้ป่าวว่า อยู่ๆ เด็กคนนี้ก็เข้ามาวิ่งเล่นในใจชั้นเฉยเลย ชั้นรู้สึกมีความสุขทุกครั้งเวลาที่ได้เห็นหน้า เห็นรอยยิ้ม และได้พูดคุยกับเด็กคนนี้ และชั้นก็รู้สึกกังวลใจทุกครั้งที่เด็กคนนี้มีแววตาที่ซึมเศร้าไม่สบายใจ ช่วงนั้นชั้นกินข้าวก็ไม่อิ่มนอนก็ไม่ค่อยหลับเลยล่ะ อ้อ ! นพรดา แต่ตอนนี้เด็กคนนี้กลับมาสดใสร่าเริงเหมือนเคยแล้วนะ และชั้นก็รู้สึกดีมากที่ได้ติดตามเฝ้าดูเด็กคนนี้เจริญเติบโตตามวัยขึ้นไปเรื่อยๆ ชั้นว่า เด็กคนนี้ยังมีอะไรที่หน้าค้นหาอีกเยอะเลยล่ะ นพรดา
- นพรดา ชั้นต้องไปแล้วล่ะ อ้อ ! แกรู้สึกคุ้นๆ กับเรื่องราวของเด็กสาวคนนี้ที่ชั้นเล่าไปมั้ย ชั้นว่า แกต้องคุ้นมากแน่ๆ เลย เอาเป็นว่า ชั้นหยุดเล่าเรื่องของเด็กคนนี้ไว้ก่อนดีกว่าเพราะว่า นี่คือ จดหมายที่ชั้นเขียนถึงแก ชั้นก็ต้องคุยกับแกสิ แต่บังเอิญชั้นง่วงแล้วเนี่ยสินพรดา ชั้นต้องขอตัวไปนอนแล้ว แกก็ต้องนอนให้เพียงพอเหมือนกันนะ กินข้าวให้อิ่ม แล้วก็อย่าคิดมากด้วย เออ! เกือบลืมไปเลย นี่เรารู้จักกันมาสี่ปีนิดๆ แล้วนะ แต่เอ๊ะ ! ทำไมมันเท้ากับเวลาที่ชั้นรู้จักกับเด็กสาวที่เล่าให้แกฟังเลยล่ะ โอเค ชั้นไปนอนก่อนนะ นพรดา ง่วงแล้ว
คิดถึงแกว่ะ นพรดา