เพราะว่าไม่มีคนนอกคนไหนโพสเกี่ยวกะงานของเราเลย ทุกครั้งเลยจะเลื่อนโพสดูอย่างช้าๆ หวังว่าจะมีสักฟีทแบคจากคนแปลกหน้าที่อยากพูดถึงงานเราอย่างจริงใจ ถึงจะรุ้ว่างานเรามันธรรมดา แค่อยากให้มันเป็นแค่แรงบันดาลใจของเด็กคนนึงที่อยากเข้าคณะนี้ก้ได้
แค่เรียนกับรุ่นน้องก้รสเหงาจนบางทีอยากหายตัวไป อยากแค่หยอกล้อเล่นกับเพื่อนๆ ทักกันตอนเจอก่อนเข้าคาบเรียน แม้กระทั่งเพื่อนๆก้แทบไม่ได้ประทับใจอะไรในงานเรา เศร้าจัง ความมั่นใจถูกทำลายไปโดยไม่รุ้ตัว
อยากปลอบใจ สิต จัง มาเรียน กทม เถอะ เชียงใหม่เขาไม่เห็นค่าในงานเราแล้ว