พอเห็นขนนกวันนี้ก็คือรู้ชะตากรรมตัวเองตั้งแต่วิแรกเลยว่าต้องจามไม่หยุดแน่ๆ เลยวิ่งหายาแก้แพ้+แมสใส่ อยากจะขอโทษคนแถวนั้นที่นี่จามตลอดคือผมไม่ได้ป่วยอะไรแต่ภูมิแพ้มันขึ้นเฉยๆ แต่ด้วยความที่เจ็บซี่โครงอยู่แล้ว ยิ่งจามเยอะๆก็ยิ่งเจ็บ เจ็บขนาดที่ว่าหายใจ1ฟืดก็เจ็บ น้ำตาจะไหล
เลยไม่อยากจามอีก ก็พยายามจะกลั้นจามไว้ ทรมานมาก สุดท้ายคือน้ำมูกเต็มจมูก พอเปนงั้นก็เลยหายใจได้แค่ปาก แล้วอากาศมันก็เป็นพื้นที่ปิด ทำยังไงก็รู้สึกคันคอรู้สึกถึงขนนกไม่หยุด เลยยิ่งแพนิค กลายเป็นหายใจไม่ออก แพนิคขึ้น ร้องไห้ ตัวสั่น+มือชา ทำไรไม่ถูก รู้สึกเหมือนจะตาย
https://x.com/thebluethings/status/1809989439688687646