- ผมเจอ เจ้ารุ่นน้องโรงเรียน น้องสตางค์ ตริษา ปรีชาตั้งกิจ อดีตสมาชิกรุ่นที่สองของวง BNK48 ครั้งสุดท้ายคือ ในงานคอนเสิร์ต LAST SEASON คอนเสิร์ตครั้งสุดท้ายของเหล่าผู้กล้าที่น้องเดินลงมาร่วมสนุกกับเหล่าแฟนคลับในช่วงหลังอังกอร์ ผมไม่แน่ใจว่า การโบกมือส่งยิ้มให้กันในช่วงเวลานั้นเหตุการณ์หลังจากนี้จะเป็นอย่างไร เพราะฉะนั้น เมื่อผมทราบข่าวว่า เจ้ารุ่นน้องโรงเรียนของผมมาออกรายการ จดหมายจากแมว ที่คลื่นวิทยุช่อง CAT RADIO ผมจึงไม่พลาดที่จะมานั่งชมน้องอยู่หน้าจอแบบแทบไม่ละสายตาไปจากน้อง และหวังว่า กำลังใจจากผมจะถูกส่งต่อไปถึงน้องแบบทันท่วงที
ยังเป็นคนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
- สิ่งที่ผมค่อนข้างวิตกกังวลอยู่ไม่น้อยเวลาที่น้องๆ ประกาศจบการศึกษาออกจากวงไป คือ ตัวตนของน้องที่ไม่ผ่านการปรุงแต่งจากแผนการตลาดของต้นสังกัดจะเหมือนกับที่ผมคุ้นเคยมาตลอดหกปีที่น้องๆ ทำหน้าที่เป็นไอดอลที่คอยสร้างความสุขให้แก่ผู้คน จะว่าไปก็ถือว่า ผมโชคดีมากที่น้องๆ ที่ผมติดตามยังคงความเป็นตัวเองที่เหมือนกันทั้งตอนอยู่ในวงและนอกวง ซึ่งน้องสตางค์ก็ถูกจัดอยู่ในหมวดนี้เช่นกัน เพราะตลอดเวลาที่ผมนั่งชมน้องให้สัมภาษณ์ในรายการอยู่สามชั่วโมงเต็ม ผมยังคงเห็นอากัปกิริยาของน้องที่คุ้นเคยเหมือนตอนที่น้องอยู่ในวงอย่างไม่เปลี่ยนแปลง น้องยิ้มเก่ง พูดจาไพเราะ มีสัมมาคารวะ ให้เกียรติผู้ดำเนินรายการที่มาสัมภาษณ์น้องครบทุกคนแบบไม่เลือกที่รักมักที่ชัง สิ่งที่น้องทำเหล่านี้ทำให้ผมรู้สึกว่า ผมเลือกโอชิและผูกพันกับเด็กสาวคนหนึ่งที่เริ่มต้นจากการไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้าได้ถูกคนจริงๆ และบางทีก็อดคิดไม่ได้ว่า เราดีพอที่จะติดตามน้องหรือไม่
ความใส่ใจที่ยังคงมีให้ทุกคนเสมอ
- ใครที่ติดตามน้องสตางค์มาตลอดหกปีเต็มที่น้องทำหน้าที่เป็นสมาชิกของวง BNK48 น่าจะทราบกันดีอยู่แล้วว่า ท่าไม้ตายของน้องที่สามารถหมัดใจพวกเราไม่ให้บดไปหาคนอื่นได้ (มั้ง) ก็คือ ความใส่ใจของน้องนั่นเอง น้องไว้ใจบรรดาแฟนคลับของน้องทุกคนจริงๆ นะ คือ หลายเรื่องเลยที่ผมสัมผัสมานี่บางทีผมยังอายเลยว่า ผมใส่ใจน้องได้ไม่เท่าที่น้องใส่ใจผม และเหล่าแฟนคลับของน้องทุกคนเลยมั้ง อย่างในรายการนี้ก็เช่นกัน ก็อย่างที่ผู้ดำเนินรายการทั้งสามท่านบอกนั่นแหละว่า จดหมายจากเหล่าแฟนคลับของน้องถูกส่งมาเยอะมาก เรียกว่า เยอะสุดเท่าที่ทำรายการเลยก็ว่าได้ แต่น้องก็ไม่แสดงอาการเหนื่อยล้าแต่อย่างใด น้องตั้งใจในการตอบจดหมายทุกฉบับอย่างมุ่งมั่น อาการเบื่อ อาการล้า ไม่มีออกมาจากสายตาและภาษากายของน้องเลย มีแต่รอยยิ้มอันสดใสที่น้องอยากให้คนที่ติดตามน้องมีความสุขมากที่สุด คุณผู้อ่านว่าผมพูดเกินเหตุไปหรือไม่ถ้าผมจะบอกว่า เจ้ารุ่นน้องโรงเรียนของผมคือ นางฟ้าแห่งความใส่ใจที่จุติลงมาบนโลกนี้
การเติบโตในเส้นทางศิลปิน
- ผมเชื่อว่า ผู้คนที่ติดตามน้องสตางค์ส่วนใหญ่น่าจะทราบกันดีอยู่แล้วว่า น้องสตางค์มีความสามารถในการร้องเพลงที่สุดแสนไพเราะ และเป็นหญิงสาวที่เล่นกีตาร์ได้เก่งมาก เท่านั้นไม่พอ น้องยังแต่งเพลงได้อยู่ในระดับที่ดีเยี่ยมทุกเพลง รวมถึงมีความคิดสร้างสรรค์ในการสร้างโชว์ดีๆ ที่ไม่ซ้ำในแต่ละงานให้ผู้ชมต้องร้องว้าวได้ทุกครั้งอีกด้วย เมื่อทราบคุณสมบัติของน้องแล้ว คุณผู้อ่านคิดแบบเดียวกับผมไหมว่า น้องควรเติบโตต่อในเส้นทางสายศิลปิน มีเวทีให้ร้องเพลง เล่นกีตาร์ สร้างโชว์ดีๆ ออกมาให้ได้ชมกันต่อจริงๆ ความสามารถที่น้องมีควรถูกเผยแพร่ให้ผู้คนนอกจักรวาล 48 GROUP ได้รับรู้กันมากขึ้น แต่น้องจะมีโอกาสได้ทำแบบที่เราหวังกันได้นั้นก็ต้องมีผู้สนับสนุนใจดี มีค่ายเพลงออกมานับช่วงเดินต่อพาน้องไปถึงความฝันครั้งใหม่นี้ด้วย และทุกอย่างก็เป็นไปตามที่พวกเราและน้องฝัน เมื่อน้องออกมาบอกในรายการว่า น้องมีค่ายใหม่อยู่แล้ว คุณผู้อ่านเชื่อมั้ย หลังจากที่น้องพูดเสร็จ ผมตะโกนเฮลั่นพร้อมวิ่งรอบบ้านเลยนะ คือ ให้พูดหยาบๆ แบบที่น้องเคยพูดไว้ก็ได้ว่า ผมโคตรดีใจเลย ดีใจที่น้องได้ตามความฝันของตัวเองต่อ ดีใจที่น้องมีเพลงใหม่ให้ฟังกันแน่ๆ และที่สำคัญที่สุด ผมดีใจที่ผมกับน้องยังมีโอกาสได้เจอกันอีกครั้งแน่ๆ อย่างน้อยก็เจอกันตามงานที่น้องไปร้องเพลงใหม่ๆ ของน้องนี่แหละ
- สุดท้ายนี้ ผมไม่แน่ใจ น้องสตางค์จะได้อ่านบทความนี้หรือไม่ แต่ถ้าน้องแวะเวียนเข้ามา รุ่นพี่คนนี้อยากจะบอกว่า
“แกเก่งมากเลยนะ เจ้ารุ่นน้องโรงเรียน เป็นกำลังใจให้เสมอนะ…“