สวัสดี นพรดา
- เป็นไงบ้างแก สบายดีมั้ย…!!! แกคงตกใจล่ะสิที่จดหมายฉบับนี้ถูกส่งมาก่อนที่แกจะ live ซะอีก นพรดา แรกเริ่มเดิมทีชั้นตั้งใจว่า ชั้นตั้งใจว่า พอแก live ที ชั้นก็จะเดินออกไปปากซอยเสื้อกระดาษ ซอง แสตมป์ แล้วก็กลับมานั่งเขียนจดหมายหาแกใต้ต้นเชอรี่ที่บ้าน แต่ตอนนี้ชั้นเปลี่ยนใจแล้วล่ะ ชั้นคิดว่า กฎที่ชั้นตั้งไว้มันจำกัดตัวเองเกินไป เพราะฉะนั่น ต่อจากนี้ไปพอชั้นคิดถึงแกเมื่อไหร่ ชั้นก็จะเขียนจดหมายหาแกทันที เพราะฉะนั้น หลังจากนี้ไป แกคงได้อ่านจดหมายจองชั้นบ่อยๆ แน่นอน
- นพรดา งาน MASURI ที่ผ่านมาแกเป็นไงบ้าง เหนื่อยมั้ย ชั้นว่า แกคงเหนื่อยพอตัวเลยล่ะ ชั้นเห็นคนเข้าไปหาแกเยอะมาก ต่อคิวกันยาวเฟื้อยเลย แต่ชั้นสังเกตเห็นว่า แกดูมีความสุขดีนะ ชั้นได้เห็นรอยยิ้มที่สดใสของแกกลับมาอีกครั้งแล้ว และแกก็ยังพร้อมที่จะมอบความสุขกลับคืนให้แฟนคลับอยู่เสมอ นพรดา แกรู้มั้ย รอยยิ้มของแกทำให้ชีวิตของใครหลายคนมีความสุขได้ตลอดไป อย่างน้อยก็ชั้นคนหนึ่งแหละที่เป็นหนึ่งในนั้น
- นพรดา ชั้นว่า กิจกรรมในบูธของแกน่าสนใจทุกอย่างเลยนะ ถ้าชั้นมีเงินพอ ชั้นก็คงซื้อบัตรเพื่อร่วมกิจกรรมทุกอย่างกับแกให้หมดเลย รวมถึงประมูลรูป CANVAS ด้วย แต่บังเอิญว่า ชั้นไม่มีเงินพอนี่สิ ชั้นก็เลยต้องเลือกกิจกรรมที่ทำให้ชั้นมีโอกาสได้คุยกับแกมากที่สุด นั่นก็คือ กิจกรรม FANSIGN นั่นเอง ชั้นว่า คุ้มดีนะ นอกจากได้คุยกับแกแบบยาวๆ หลักหลายนาทีแล้ว ก็ยังได้รูปกับข้อความที่แกเขียนกลับมาเป็นที่ระลึกด้วย นพรดา แกคงรู้แล้วล่ะว่า วันนั้นชั้นยังไม่หายไข้ดี ก็ชั้นเป็นคนบอกกับแกเองนี่นา แกก็เลยเขียนข้อความใส่ในรูปให้ชั้นเลยว่า “ห้ามป่วย !!!” ถึงมันจะออกแนวโหดอยู่สักหน่อย แต่ชั้นก็ดีใจมากเลยนะที่ได้รู้ว่า แกก็เป็นห่วงชั้นมากเหมือนกัน และประโยคอีกหนึ่งที่แกเขียนว่า “ดีใจที่เป็นความสุขของฉัน“ ชั้นก็อยากบอกกับแกชัดๆ ตรงนี้อีกรอบว่า แกเข้ามาทำให้ชีวิตของชั้นมีความสุขมากจริงๆ ชั้นยิ้มได้กว้างๆ แบบทุกวันนี้ได้เพราะแกเลยนะ นพรดา
- นพรดา ในงาน MATSURI ที่ผ่านมา ชั้นเห็นแกร้องไห้ตอนที่พี่ๆ รุ่นสองเค้าประกาศแกรดด้วยแหละ ชั้นสัมผัสได้เลยว่า แกรักและผูกพันกับพี่ๆ เขามากจริงๆ แกเป็นรุ่นน้องที่ดีมากสำหรับพี่ๆ เสมอเลย ไม่ใช่แค่เฉพาะรุ่นสองนะ กับรุ่นหนึ่งทั่ง BNK48 และ CGM48 รวมถึงรุ่นน้อง แกก็ให้ความจริงใจกับทุกคนเสมอ น่าชื่นชมมาก อ้อ ! นพรดา ในที่สุดรอบนี้ชั้นก็เข้าไปชมแกเรื่องหนึ่งจนได้ ก็เรื่องที่แกเข้าไปให้กำลังใจพี่ปิ๊งตอนพี่ปิ๊งร้องไห้ในวันเกิดเมื่อหลายปีก่อนเพราะคิดถึงคุณยายของพี่เค้านั่นแหละ แกจิตใจดีมากเลย และชั้นเชื่อว่า พี่ปิ๊งเค้าน่าจะจำได้แหละว่า แกเคยมาช่วยให้กำลังใจพี่เค้า แกกับพี่ปิ๊งเป็นเด็กดีทั้งคู่เลย ชั้นถึงเอ็นดูมากไง
- นพรดา ชั้นต้องไปแล้วล่ะ หลังจากนี้ชั้นก็ไม่แน่ใจว่า เราจะได้เจอกันอีกทีเมื่อไหร่ เอาเป็นว่า ถ้าแกมีงานเมื่อไหร่ ชั้นจะพยายามไปให้กำลังใจแกให้ได้เลย นพรดา ชั้นขอบคุณแกสำหรับทุกเรื่องเลยนะ
คิดถึงแกว่ะ…