- ในช่วงแรกๆ ที่ผมเพิ่งก้าวเท้าเข้าสู่จักรวาล 48 GROUP ใหม่ๆ สิ่งที่ผมสงสัยมากที่สุด คือ ถ้าอยู่มาวันหนึ่งน้องที่เราชื่นชอบประกาศจบการศึกษาออกจากวงไปใช้ชีวิตส่วนตัวของตัวเอง ไม่ได้มา live ไม่ได้ออกสื่อ ไม่ได้มาพบปะพูดคุยกับเราบ่อยๆ เหมือนตอนที่อยู่ในวง เราจะยังติดตามน้องต่อหรือไม่ และน้องจะยังจดจำผมรวมถึงแฟนคลับคนอื่นๆ ที่คอยสนับสนุนน้องมาตลอดตั้งแต่เข้าวงใหม่ๆ ได้หรือเปล่า ซึ่งก่อนหน้านี้มีน้องที่มีบุคลิกคนหนึ่งพิสูจน์ให้ผมได้เห็นแล้วว่า น้องไม่เคยทิ้งแฟนคลับไปไหน รวมถึงผมก็ยังคงติดตามน้องอย่างเหนียวแน่นเหมือนเคยแบบที่ระยะทางไม่อาจขวางกั้น และในปีที่ผ่านมา เด็กสาวคนหนึ่งที่มีนามว่า น้องแพมแพม สาริศา วรสุนทร อดีตสมาชิกรุ่นที่สามของวง BNK48 ก็เดินตามรอยพี่สาวนุ่มนิ่มพิสูจน์ข้อสงสัยต่างๆ ในหัวผมได้จนหมดสิ้นอีกครั้ง
SENBATSU แห่งการจากลา
- ผมยังจำช่วงเวลาที่ น้องแพมแพม ติด SENBATSU เพลงหลักของวงครั้งแรกวนเพลง SAYONARA CRAWL ได้เป็นอย่างดี ตอนนั้นน้องสร้างความประทับใจให้แก่ผมได้มากถึงมากที่สุดจริงๆ เอาง่ายๆ แค่เห็นน้องใส่ชุด SENBATSU ของซิงเกิ้ลนี้ใจผมมันก็สั่นขนาดใหญ่แล้วล่ะ น้องหุ่นดีขาเรียวเหมาะกับชุดที่ใส่มาก และน้องก็ทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายได้เป็นอย่างดี น้องร้องเต้นได้ดีเยี่ยม วางตัวดี เข้าขากับเมมเบอร์ต่างวงต่างวัยได้ทุกคน ขนาดแคปออมเพิ่งได้คุยกันไม่นาน แต่ก็สามารถจับมือออกสัมภาษณ์สื่อได้เข้าขากับแบบออกรสออกชาติ ผมก็เลยแอบคิดในใจว่า อยากให้น้องได้ติด SENBATSU อีกสักครั้งจัง แล้วน้องก็สามารถทำได้จริงๆ ในซิงเกิ้ล IIWAKE MAYBE ซิงเกิ้ลที่ 13 ของวง BNK48 น้องแพมแพมสามารถก้าวขึ้นมาติด SENBATSU ได้อีกครั้ง อย่างงดงาม ณ ช่วงเวลานั้นหัวใจแฟนคลับของน้องแพมแพมแบบผมช่างชุ่มชื่นหัวใจเสียเหลือเกิน เหมือนกำลังวิ่งเล่นอยู่บนทุ่งดอกลาเวนเดอร์ก็ว่าได้ แต่แล้วอยู่ๆ สิ่งที่ไม่มีใครขาดคิดก็เกิดขึ้น น้องแพมแพมประกาศจบการศึกษาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ณ วินาทีนั้นทุกคนต่างรู้สึกช็อกไปตามกัน แต่ไม่มีกล่าวโทษน้องแต่อย่างใด ทุกคนเข้าใจน้อง และอวยพรอวยชัยให้น้องประสบความสำเร็จในเส้นทางใหม่ที่น้องเลือกเดินให้ได้เหมือนเส้นทางสายไอดอลที่ผ่านมา
แล้วเราก็กลับมาเจอกันอีกครั้ง
- หลังจากที่น้องแพมแพมจบการศึกษาออกจากวงไป สิ่งที่ผมอดคิดไม่ได้อยู่เสมอ คือ “แล้วชาตินี้กูจะมีโอกาสได้เจอน้องอีกมั้ยวะ…!!!” คือ ผมก็แค่แฟนคลับคนหนึ่งที่ติดตามน้องอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ เจอน้องได้แค่ตามงานต่างๆ ของวงก็เท่านั้นเอง แต่แล้วอยู่มาวันหนึ่งผมก็ได้ทราบข่าวว่า กลุ่มแฟนคลับของน้องร่วมแรงร่วมใจกันจัดงานวันเกิดครบรอบ 20 ปีให้แก่น้อง แน่นอนว่า ผมไม่พลาดที่จะไปร่วมงานนี้ เพราะบางทีถ้าผมพลาด ชาตินี้ผมอาจไม่ได้เจอน้องแบบไม่มีโอกาสให้แก้ตัวอีกเลยก็ได้ คุณผู้อ่านเชื่อมั้ยว่า ตอนที่ผมนั่งอยู่หน้าร้านที่จัดงานแล้วน้องกับคุณแม่ของน้องเดินเข้ามาพูดคุยกับผมอย่างเป็นกันเอง ผมแอบน้ำตาซึมด้วยความตื้นตันเหมือนกันนะ และถ้าในอนาคตถ้าเกิดผมต้องเป็นโรคความจำเสื่อมขึ้นมา ผมขอให้ผมไม่ลืมเหตุการณ์นี้ได้ไหม ต้องแลกกับอะไรก็ยอม
แฟนคลับคือ สิ่งสำคัญ
- สิ่งที่ผมกล่าวไปเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่ผมได้พูดคุยกับน้องแพมแพมในย่อหน้าที่แล้ว บางคนอาจมองว่า แอดมินมึงขี้อวดอะไรนักหนา เพราะฉะนั้น มาว่ากันถึงเหตุการณ์อื่นที่แสดงให้เห็นว่า น้องแพมแพมใส่ใจแฟนคลับมากโดยที่ไม่เกี่ยวข้องกับผมกันดีกว่า เมื่อไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมา หากใครที่เป็นแฟนคลับของน้องแพทแพมและมีชื่ออยู่ในช่องทางต่างๆ ที่กลุ่มแฟนคลับของน้องใช้สื่อสารกัน ก็น่าจะทราบดีนะครับว่า มีแฟนคลับท่านหนึ่งที่คอยสนับสนุนน้องแพมแพมมาตลอดเสียชีวิตอย่างกระทันหัน ณ วินาทีนั้น ใครที่เคยพบปะพูดคุยกับแฟนคลับท่านนี้คงรู้สึกช็อกด้วยกันทั้งนั้น แน่นอนว่า น้องแพมแพมก็รู้สึกไม่ต่างไปจากพวกเรา และสิ่งที่น้องสื่อออกมาว่า น้องรู้สึกอย่างไรต่อการจากไปของพี่แฟนคลับท่านนี้ คือ น้องเดินทางมาร่วมงานฌาปนกิจทันที นี่แหละน้องแพมแพม ไอดอลของพวกเรา น้องไม่เคยทิ้งใครให้เดียวดายอยู่กลางทางเลยแม้แต่คนเดียว
- สุดท้ายนี้ ผมอยากจะบอกน้องแพมแพมว่า พี่ยังจำทุกช่วงเวลาที่พี่ได้รู้จักกับหนูได้ครบทุกเหตุการณ์นะ หนูเป็นเด็กดีมาก และพี่รู้สึกดีใจมากที่ได้ีรู้จักหนูจริงๆ
กูซึ้งว่ะน้ำตาจะไหล ความรักของฟควงนี้ยิ่งใหญ่จริงๆ