ทว่าเส้นทางจากคาราโครัมไปเสฉวนทั้งไกลและยากลำบาก ภูมิประเทศส่วนใหญ่ ประกอบด้วยป่าทึบและเขาสูงชัน เป็นอุปสรรคต่อการเคลื่อนทัพ ทำให้ไพร่พล ม้าศึก อ่อนล้า
เดือนพฤษภาคม ปี ค.ศ.1258 จอมข่านได้นำทัพมาตั้งค่ายใกล้เขาลิ่วผานในหนิงเซี่ย โดยหลังจากทรงทราบว่า พระอนุชา ฮูลากู สามารถพิชิตนครแบกแดดได้แล้ว จอมข่านจึงตัดสินพระทัยจะบุกยึดดินแดนเสฉวนให้ได้ โดยให้เร่งเคลื่อนทัพจากเขาลิ่วผานมุ่งลงทางใต้
ปลายปีเดียวกัน กองทัพมองโกลก็เข้าโจมตีเสฉวนและยึดเป่าหนิงได้ โดยจอมข่านทรงมีบัญชาห้ามกองทหารปล้นสะดมภ์หรือทำร้ายราษฎร ซึ่งแม้กระทั่งโอรสของพระองค์ทำให้นาข้าวของชาวบ้านเสียหาย โดยบังเอิญ พระองค์ก็ยังสั่งให้ลงโทษ
วันที่ 18 กุมภาพันธ์ ค.ศ.1259 ซึ่งตรงกับวัน ทซากาน ซาร์(Tsagann Sar)หรือปีใหม่ของมองโกล จอมข่านมองเกทรงให้จัดงานเลี้ยงฉลองปีใหม่แก่เหล่าไพร่พลที่เขาจงกุ้ย
ระหว่างงานเลี้ยง โตกาน หัวหน้าเผ่าจาแลร์ พระญาติของจอมข่านมองเก ได้กราบทูล ว่า สภาพอากาศของดินแดนทางใต้มีอันตรายต่อสุขภาพ จึงขอให้จอมข่านเสด็จกลับภาคเหนือ เพื่อความปลอดภัย
บาริทชิ หัวหน้าเผ่าเออลาท ตำหนิว่า คำแนะนำของโตกาน เป็นความคิดของคนขลาด และกราบทูลว่า จอมข่านควรอยู่นำทัพทำศึกต่อไป
มองเก ทรงพอพระทัยในคำกราบทูลของบาริทชิ เนื่องด้วยพระองค์ทรงมีพระประสงค์สร้างชื่อในฐานะผู้พิชิตอาณาจักรซ่งใต้
หลังหมดเทศกาลทซากาน จอมข่านทรงนำทัพเข้าเขตเหอชวน อันเป็นกุญแจสำคัญในการพิชิตที่ราบเฉิงตู ซึ่งการจะยึดเหอชวนได้นั้น จำเป็นต้องตีปัอมปราการเตี้ยวอวี้เฉิงให้แตกก่อน
ป้อมแห่งนี้ ถูกสร้างขึ้นโดยแม่ทัพอวี้เจี๋ย อดีตข้าหลวงเสฉวน ผู้ทำศึกต่อต้านกองทัพมองโกล ที่จอมข่านโอกาได ส่งมาตีเสฉวนในช่วงปี ค.ศ.1235 - 1241 อย่างห้าวหาญ
กองทัพมองโกลมาถึงป้อมเตี้ยวอวี้เฉิงในเดือนมีนาคม ค.ศ.1259 ผู้บัญชาการป้อมในขณะนั้น ชื่อ หวางเจี้ยน เขาปฏิเสธที่จะยอมจำนน แม้จะมีทหารอยู่ไม่กี่พันนาย ขณะที่กองทัพมองโกลมีกำลังพลร่วมแสน ทว่าทหารมองโกลก็ไม่อาจตีป้อมนี้ให้แตกได้ จึงได้แต่ตั้งค่ายล้อมป้อมเอาไว้
ขณะที่ทัพของจอมข่านปิดล้อมเตี้ยวอวี้เฉิง ทัพของเจ้าชายกุบไลก็เข้าล้อมเมืองเอ้อโจว ในมณฑลเหอเป่ย ส่วนทัพของอูเรียงคาได หลังโจมตีกว่างซีแล้วก็บุกไปยังหูหนาน
จอมข่านมองเกทรงให้แม่ทัพชาวฮั่น ชื่อ หวางเต๋อเฉิน ซึ่งเป็น โนยาน คนโปรดของพระองค์ (Noyan ผู้บังคับกองพล โดยแต่ละกองพล มีทหารหนึ่งหมื่นนาย)เป็นแม่ทัพหน้า นำทหารเข้าตีปัอมเตี้ยวอวี้เฉิง
ในกองทัพมองโกลนั้น มีแม่ทัพชาวฮั่นอยู่ด้วย ตั้งแต่สมัยเจงกีสข่านทำศึกกับอาณาจักรต้าจินและเมื่อถึงรัชสมัยของจอมข่านโอกาได ก็ได้มีการตั้งกองพลชาวฮั่น 4 กองพล และมีชาวฮั่นดำรงตำแหน่งโนยาน 4 คนซึ่งพอถึงรัชสมัยที่กุบไลข่านขึ้นครองราชย์ ก็มีกำลังพลชาวฮั่นในกองทัพนับแสนนาย