สงครามซ่ง ยกแรกและศึกนางพญาแห่งมองโกล
เมื่อจอมข่านโอกาไดทรงทราบว่า ซ่งใต้ผิดสัญญา รุกล้ำเขตแดน ก็พิโรธจึงให้ส่งกองทัพบุกลงใต้เพื่อโจมตีอาณาจักรซ่ง ทว่า ทหารมองโกลไม่คุ้นกับภูมิประเทศและภูมิอากาศทางใต้ ทำให้ทั้งคนและม้าล้มป่วยลงเป็นอันมาก ประกอบกับทัพซ่งได้ต่อต้านอย่างดุเดือด กองทัพมองโกลจึงต้องถอยกลับไป
สงครามเต็มรูปแบบระหว่างมองโกลกับซ่งใต้ เริ่มขึ้นใน ค.ศ.1235 โดยในช่วงแรก โอกาไดส่งแม่ทัพคัวตวนเหอชู่ ยกทัพตีมณฑลเสฉวนเพื่อผ่านเข้าสู่ที่ราบเฉิงตู ซึ่งการยึดภูมิภาคนี้ ถือเป็นก้าวแรกที่สำคัญในการพิชิตดินแดนใต้
ทว่า จากที่ราบเฉิงตู ก่อนเข้าสู่ลุ่มน้ำฉางเจียง อันเป็นที่ตั้งของนครหลินอัน เมืองหลวงของซ่งใต้ มีเมืองเซียงหยางที่อยู่ริมแม่น้ำฮั่นสุ่ย เป็นหน้าด่านสำคัญ ซึ่งหากยึดเมืองนี้ได้ ก็จะเปิดเส้นทางสู่นครหลินอัน
นอกจากกองทัพที่บุกเสฉวนแล้ว โอกาไดยังส่งอีกทัพหนึ่งนำโดยแม่ทัพคัวเหวินปู้ฮัว บุกมาทางตะวันออกในปี ค.ศ.1236
แม่ทัพเฉาหยูเหวิน ผู้รักษาเมืองเซียงหยางยอมจำนนต่อมองโกล โดยหลังรับการสวามิภักดิ์ ทัพมองโกลได้เคลื่อนพลต่อเพื่อเข้าสู่หลินอัน ทว่าต้องเผชิญกับทัพใหญ่ที่นำโดยแม่ทัพเมิ่งกงและแม่ทัพตู้กัวที่ต่อสู้อย่างเข้มแข็ง จนมองโกลไม่อาจไปต่อได้ ขณะที่กองทัพซึ่งบุกทางเสฉวนก็ยังมาไม่ถึง
เมิ่งกงเป็นแม่ทัพฝีมือฉกาจ บรรพชนของเขาเคยเป็นนายทหารของจอมทัพงักฮุยและร่วมสร้างวีรกรรมต่อสู้กับทหารต้าจินอย่างกล้าหาญ ขณะที่เมิ่งกงเองก็สร้างวีรกรรมสามารถนำทัพตีค่ายมองโกลแตก 24 ค่ายและในปี ค.ศ.1239 แม่ทัพเมิ่งกงก็ยึดเมืองเซียงหยางกลับคืนมาได้ และตีกองทัพมองโกลสายตะวันออกจนแตกพ่าย ล่าถอยกลับไป ส่วนทัพมองโกลในเสฉวนยังคงรบติดพันกับกองทัพซ่งในเสฉวน จนไม่อาจรุกคืบ ทั้งนี้การที่มองโกลยังติดพันการศึกในยุโรป ทำให้ไม่อาจทุ่มกำลังมาทำศึกกับอาณาจักรซ่งได้